Καπουτζίδης:Αδερφή είμαι, αλλά είμαι καλή και όμορφη και έξυπνη και επιτυχημένη.

[Cecily Anne]

Ρε συ, σύνελθε, εσύ συγκρίνεις τραγουδιστή της ποπ με συνθέτη κλασικής μουσικής. Και όχι δεν είναι η μουσικότερη ιδιοφυΐα όλων των εποχών ο Μότσαρτ.

Όχι, δεν κατάλαβες. Το διάβασες βιαστικά. Το επιχείρημα μου είναι το εξής. Ότι αν ορίσουμε ξερά την δημοφιλία σαν κριτήριο ποιότητας τότε θα οδηγηθούμε σε άτοπα συμπεράσματα όπως το να θεωρήσουμε σπουδαιότερο τον Τζάκσον από το Μότσαρτ. Δεν είπα ότι εδώ κάνω τέτοια σύγκριση.

Το άλλο μπορείς να το λες όσο θες αλλά νομίζω ότι δεν είσαι σε θέση να το τεκμηριώσεις με στοιχεία.

Μα δε χρειάζεται να το τεκμηριώσω εγώ. Δεν ξέρω κανένα να θεωρεί τον Μότσαρτ τη μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα στον τομέα του. Δηλαδή και από πλευρά skills να το πιάσεις, υπάρχουν τρομερά πιο δεξιοτέχνες.

[ST48410]

Τις έχει ο μέσος όρος και γι' αυτό αυτοί που ανέφερα είναι πιο δημοφιλείς από τους δεύτερους. Η δημοφιλία είναι ο καλύτερος μπούσουλας της ικανότητας και της ποιότητας. Αυτοί που είχαν τις "απαραίτητες πληροφορίες" την εποχή του Τσαϊκόφσκι, βάρβαρο τον ανέβαζαν, μπερδεμένο και ασυνάρτητο τον κατέβαζαν.

Η πρώτη συμφωνία του δεν άρεσε καθόλου στους δασκάλους του και αρνήθηκαν να εκτελέσουν οποιοδήποτε μέρος της. Η πρώτη συμφωνία του Τσαϊκόφσκι είναι ένα αριστούργημα. Θεωρείται σήμερα από τα σημαντικότερα έργα του και οποιοδήποτε κοινό την αποθεώνει.

Η Λίμνη των Κύκνων θεωρήθηκε από τους κριτικούς της εποχής θορυβώδης, χαοτική, ασυνάρτητη, ασύνδετη, υπερβολικά μεγάλη και αχρείαστα πολύπλοκη.

Η Λίμνη των Κύκνων.

Ε, γάμησέ με που αυτοί που έχουν τις "απαραίτητες πληροφορίες" έχουν καλύτερο αισθητικό και ποιοτικό κριτήριο από τον μέσο όρο της μάζας.

Είναι δυνατόν να κουβεντιάζουμε εμείς σαν να μην έχουμε ξανακάνει τέτοια συζήτηση ποτέ; Θεωρώ κάποια πράγματα ξεκάθαρα. Ας είναι. Πάμε πάλι.

Δεν έχουν αξία οι κριτικές των κριτικών την εποχή που παρουσιάζεται ένα έργο. Σπανίως μπορούν να καταλάβουν κάτι οι κριτικοί. Απαιτείται χρόνος που σε κάποιες περιπτώσεις πρωτοποριακών έργων μπορεί να σημαίνει και αρκετές δεκαετίες.

Εδώ μέσα είχε ανοίξει κάποιος ένα νήμα για έναν "σύγχρονο" συνθέτη ο οποίος έχει κλεισμένες συναυλίες για τα επόμενα 2 χρόνια. Αν καθίσεις να δεις πόσο παιδαριώδη είναι αυτά που γράφει (για τα σημερινά δεδομένα με την εξέλιξη που υπάρχει στην μουσική ως τέχνη) θα τραβάς τα μαλλιά σου από απελπισία. Κι όμως αυτός πλασάρεται ως σπουδαίος και κάνει και καριέρα υποτίθεται στον χώρο της σοβαρής μουσικής ενώ είναι αυτά που γράφει είναι τέρμα ελαφρά με όποιον επιστημονικό τρόπο και αν το μελετήσει κάποιος.

ΥΓ Για βοηθάτε. Αυτός με το video με το πιάνο πάνω στο παγόβουνο

[Cecily Anne]

Τις έχει ο μέσος όρος και γι' αυτό αυτοί που ανέφερα είναι πιο δημοφιλείς από τους δεύτερους. Η δημοφιλία είναι ο καλύτερος μπούσουλας της ικανότητας και της ποιότητας. Αυτοί που είχαν τις "απαραίτητες πληροφορίες" την εποχή του Τσαϊκόφσκι, βάρβαρο τον ανέβαζαν, μπερδεμένο και ασυνάρτητο τον κατέβαζαν.

Η πρώτη συμφωνία του δεν άρεσε καθόλου στους δασκάλους του και αρνήθηκαν να εκτελέσουν οποιοδήποτε μέρος της. Η πρώτη συμφωνία του Τσαϊκόφσκι είναι ένα αριστούργημα. Θεωρείται σήμερα από τα σημαντικότερα έργα του και οποιοδήποτε κοινό την αποθεώνει.

Η Λίμνη των Κύκνων θεωρήθηκε από τους κριτικούς της εποχής θορυβώδης, χαοτική, ασυνάρτητη, ασύνδετη, υπερβολικά μεγάλη και αχρείαστα πολύπλοκη.

Η Λίμνη των Κύκνων.

Ε, γάμησέ με που αυτοί που έχουν τις "απαραίτητες πληροφορίες" έχουν καλύτερο αισθητικό και ποιοτικό κριτήριο από τον μέσο όρο της μάζας.

Είναι δυνατόν να κουβεντιάζουμε εμείς σαν να μην έχουμε ξανακάνει τέτοια συζήτηση ποτέ; Θεωρώ κάποια πράγματα ξεκάθαρα. Ας είναι. Πάμε πάλι.

Δεν έχουν αξία οι κριτικές των κριτικών την εποχή που παρουσιάζεται ένα έργο. Σπανίως μπορούν να καταλάβουν κάτι οι κριτικοί. Απαιτείται χρόνος που σε κάποιες περιπτώσεις πρωτοποριακών έργων μπορεί να σημαίνει και αρκετές δεκαετίες.

Εδώ μέσα είχε ανοίξει κάποιος ένα νήμα για έναν "σύγχρονο" συνθέτη ο οποίος έχει κλεισμένες συναυλίες για τα επόμενα 2 χρόνια. Αν καθίσεις να δεις πόσο παιδαριώδη είναι αυτά που γράφει (για τα σημερινά δεδομένα με την εξέλιξη που υπάρχει στην μουσική ως τέχνη) θα τραβάς τα μαλλιά σου από απελπισία. Κι όμως αυτός πλασάρεται ως σπουδαίος και κάνει και καριέρα υποτίθεται στον χώρο της σοβαρής μουσικής ενώ είναι αυτά που γράφει είναι τέρμα ελαφρά με όποιον επιστημονικό τρόπο και αν το μελετήσει κάποιος.

ΥΓ Για βοηθάτε. Αυτός με το video με το πιάνο πάνω στο παγόβουνο

Einaudi.

[πετρος]

'' Αδελφη ειμαι αλλα....... '' Οσα λεγονται μετα το αλλα ειναι μαλακιες.... Αν ειχε καποια εσωτερικη αξια αυτην θα προετασσε...Λεμε πχ οτι ο Καβαφης ηταν σπουδαιος ποιητης και τα αλλα δε μας ενδιαφερουν... Δε θυμαται κανενας τον Καβαφη ως ομοφυλοφιλο παρα μονο ως σπουδαιο, πραγματι, ποιητη. Ο Καπουτσιδης και ο καθε Καπουτσιδης ειναι μια ασημαντοτητα που προσπαθει να κερδισει μια σπουδαιοτητα με τα οπισθια του... (του κωλου δηλαδη...)

Μα τώρα είσαι σοβαρός; 9 στους 10 απαξιωτές του Καβάφη, τον απαξίωναν λόγω της ομοφυλοφιλίας του. Δηλαδή βρήκες και εσύ τώρα παράδειγμα να βασιστείς. Πώς και δεν έφερες τη Σαπφώ για παράδειγμα να μας μουρλάνεις;

Ειναι ξεκαθαρο αυτο που γραφω... Ενας ανθρωπος, για μενα, προσμετραται με το πνευματικο του αναστημα, την ηθικη του ακεραιοτητα, την ανθρωπινη υποσταση του, την χρησιμοτητα του για τους συνανθρωπους του και οχι με το τι κανει με τα οργανα και τις... τρυπες του. Να το παρουμε αλλιως αν θελεις... Αν βγει ενας πολιτικος και αρχισει με επιχειρημα του τυπου '' εχω πηδηξει τη μιση Αθηνα'' δε θα κατσω να ακουσω και τη συνεχεια...

[ST48410]

Μα δε χρειάζεται να το τεκμηριώσω εγώ. Δεν ξέρω κανένα να θεωρεί τον Μότσαρτ τη μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα στον τομέα του. Δηλαδή και από πλευρά skills να το πιάσεις, υπάρχουν τρομερά πιο δεξιοτέχνες.

Άστο. Είναι κάπως εκτός των γνώσεών σου και δεν το λέω για να σε μειώσω. Είναι σα να προσπαθώ εγώ να σου εξηγήσω πως λειτουργεί μια πρωτεΐνη μέσα στα κύτταρα. Αφού δεν ξέρω. Θα λέω περίεργα πράγματα που μερικώς κατάλαβα διαβάζοντας από εδώ κι από εκεί. Μιλάμε για μία μοναδική ιδιοφυΐα που στην ηλικία που πεθαίνει άλλοι συνθέτες έχουν κάπως αρχίσει να διαμορφώνουν προσωπικό ύφος και να γράφουν κάποια αξιόλογα έργα. Για απίστευτο ταλέντο με μοναδικές ικανότητες πέρα από την εποχή του και skills εκτελεστή και συνθέτη.

Μπορεί να σου πουν και άλλοι που είναι της δουλειάς Πορφύριος Εξαρχίδης, sys3x

[Cecily Anne]

Μα δε χρειάζεται να το τεκμηριώσω εγώ. Δεν ξέρω κανένα να θεωρεί τον Μότσαρτ τη μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα στον τομέα του. Δηλαδή και από πλευρά skills να το πιάσεις, υπάρχουν τρομερά πιο δεξιοτέχνες.

Άστο. Είναι κάπως εκτός των γνώσεών σου και δεν το λέω για να σε μειώσω. Είναι σα να προσπαθώ εγώ να σου εξηγήσω πως λειτουργεί μια πρωτεΐνη μέσα στα κύτταρα. Αφού δεν ξέρω. Θα λέω περίεργα πράγματα που μερικώς κατάλαβα διαβάζοντας από εδώ κι από εκεί. Μιλάμε για μία μοναδική ιδιοφυΐα που στην ηλικία που πεθαίνει άλλοι συνθέτες έχουν κάπως αρχίσει να διαμορφώνουν προσωπικό ύφος και να γράφουν κάποια αξιόλογα έργα. Για απίστευτο ταλέντο με μοναδικές ικανότητες πέρα από την εποχή του και skills εκτελεστή και συνθέτη.

Μπορεί να σου πουν και άλλοι που είναι της δουλειάς Πορφύριος Εξαρχίδης, sys3x

Ναι, για πες. Στα 10 χρόνια πιάνο βαρέθηκα και σταμάτησα, γιατί με πιάσανε οι Πανελλήνιες και δεν είχα χρόνο. Κάτι θα καταλάβω.

[ST48410]

Einaudi.

Α γεια σου. Ο Κοσκωτάς κι ο Αρτέμης υποκλίνονται μπροστά του.

[Cecily Anne]

Einaudi.

Α γεια σου. Ο Κοσκωτάς κι ο Αρτέμης υποκλίνονται μπροστά του.

Ναι, ΟΚ δε διαφωνώ μαζί σου αυτό, αν και προσωπικά μου αρέσει.

[ST48410]

Ναι, για πες. Στα 10 χρόνια πιάνο βαρέθηκα και σταμάτησα, γιατί με πιάσανε οι Πανελλήνιες και δεν είχα χρόνο. Κάτι θα καταλάβω.

Ο Μότσαρτ δεν θα μπορούσε να είχε γράψει κάτι τόσο δεξιοτεχνικό όσο ο Ραχμάνινοφ, όχι γιατί δεν του κόβει αλλά γιατί δεν το επιτρέπει η εποχή. Για τον ίδιο λόγο δηλαδή που ο Ντα Βίντσι μπορεί να ήταν μεγάλο μυαλό και να καταλάβαινε στη μηχανική πολλά μπροστά από την εποχή του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούσε να σου σχεδιάσει ότι ξέρει σήμερα ακόμα και ένας ένας μαθητής Γυμνασίου.

Ο Μότσαρτ έγραφε εξαιρετικά δεξιοτεχνικά πράγματα στα πλαίσια του γούστου της εποχής του και των ικανοτήτων των τότε οργάνων. Επίσης ήταν γνωστός δεξιοτέχνης ο ίδιος όντας παιδί θαύμα.

Ωστόσο η σπουδαιότητα του έργου του είναι στις επινοήσεις. Η μουσική δεν είναι τσίρκο να θαυμάζουμε αυτόν που κάνει το καλύτερο ακροβατικό. Αυτό είναι μικρό μόνο μέρος του θαυμασμού και για συγκεκριμένες περιόδους και έργα.

Η πρόοδος που επιφέρει ο Μότσαρτ στη σύνθεση και το τεράστιο βάθος των έργων του (παρά τον ανάλαφρο χαρακτήρα που πάλι δεν είναι δική του υπόθεση αλλά του στυλ της μουσικής της εποχής του) δεν μπορούν να συγκριθούν παρά μονάχα με άλλες 3-4 φυσιογνωμίες συνολικά στο χώρο.

Ο Λιστ ας πούμε που γράφει πολύ δεξιοτεχνική μουσική δεν έχει σε καμία περίπτωση καταφέρει να αλλάξει τη μουσική τόσο όσο ο Μότσαρτ. Χωρίς το Μότσαρτ δεν θα είχες την διθεματική φόρμα σονάτας, άρα ούτε τον Μπετόβεν όπως τον γνώρισες ούτε όλη την κλασσική και ρομαντική εποχή έτσι όπως την γνωρίσαμε. Χωρίς αυτή την εξέλιξη η μουσική σήμερα θα ήταν κάτι άλλο. Δεν ξέρω τι αλλά κάτι διαφορετικό.

[ST48410]

Einaudi.

Α γεια σου. Ο Κοσκωτάς κι ο Αρτέμης υποκλίνονται μπροστά του.

Ναι, ΟΚ δε διαφωνώ μαζί σου αυτό, αν και προσωπικά μου αρέσει.

Μια χαρά. Δεν έχω πρόβλημα να αρέσει σε κάποιους και καταλαβαίνω απολύτως και το γιατί. Έχω πρόβλημα να μου πουν ότι αφού πουλάει περισσότερο είναι καλύτερος από άλλους που πουλάνε λιγότερο.

[Cecily Anne]

Ναι, για πες. Στα 10 χρόνια πιάνο βαρέθηκα και σταμάτησα, γιατί με πιάσανε οι Πανελλήνιες και δεν είχα χρόνο. Κάτι θα καταλάβω.

Ο Μότσαρτ δεν θα μπορούσε να είχε γράψει κάτι τόσο δεξιοτεχνικό όσο ο Ραχμάνινοφ, όχι γιατί δεν του κόβει αλλά γιατί δεν το επιτρέπει η εποχή. Για τον ίδιο λόγο δηλαδή που ο Ντα Βίντσι μπορεί να ήταν μεγάλο μυαλό και να καταλάβαινε στη μηχανική πολλά μπροστά από την εποχή του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούσε να σου σχεδιάσει ότι ξέρει σήμερα ακόμα και ένας ένας μαθητής Γυμνασίου.

Ο Μότσαρτ έγραφε εξαιρετικά δεξιοτεχνικά πράγματα στα πλαίσια του γούστου της εποχής του και των ικανοτήτων των τότε οργάνων. Επίσης ήταν γνωστός δεξιοτέχνης ο ίδιος όντας παιδί θαύμα.

Ωστόσο η σπουδαιότητα του έργου του είναι στις επινοήσεις. Η μουσική δεν είναι τσίρκο να θαυμάζουμε αυτόν που κάνει το καλύτερο ακροβατικό. Αυτό είναι μικρό μόνο μέρος του θαυμασμού και για συγκεκριμένες περιόδους και έργα.

Η πρόοδος που επιφέρει ο Μότσαρτ στη σύνθεση και το τεράστιο βάθος των έργων του (παρά τον ανάλαφρο χαρακτήρα που πάλι δεν είναι δική του υπόθεση αλλά του στυλ της μουσικής της εποχής του) δεν μπορούν να συγκριθούν παρά μονάχα με άλλες 3-4 φυσιογνωμίες συνολικά στο χώρο.

Ο Λιστ ας πούμε που γράφει πολύ δεξιοτεχνική μουσική δεν έχει σε καμία περίπτωση καταφέρει να αλλάξει τη μουσική τόσο όσο ο Μότσαρτ. Χωρίς το Μότσαρτ δεν θα είχε την διθεματική φόρμα σονάτας, άρα ούτε τον Μπετόβεν όπως τον γνώρισες ούτε όλη την κλασσική και ρομαντική εποχή έτσι όπως την γνωρίσαμε. Χωρίς αυτή την εξέλιξη η μουσική σήμερα θα ήταν κάτι άλλο. Δεν ξέρω τι αλλά κάτι διαφορετικό.

Oπότε εσύ ορίζεις τον "καλύτερο" βάσει της "μεγαλύτερης αλλαγής"; Διότι εγώ όχι. Είναι αξιοθαύμαστο πώς κάποιος σε τέτοιες ηλικίες αφήνει έργο πίσω κοντά 1000 κομμάτια, αν μου πεις αυτό, να σου πω συμφωνώ απόλυτα, αλλά αυτό δεν τον κανει τον καλύτερο όλων, χωρίς να τον απαξιώνω σε καμία περίπτωση, αν μη τί άλλο τον θαυμάζω.

[Cecily Anne]

Α γεια σου. Ο Κοσκωτάς κι ο Αρτέμης υποκλίνονται μπροστά του.

Ναι, ΟΚ δε διαφωνώ μαζί σου αυτό, αν και προσωπικά μου αρέσει.

Μια χαρά. Δεν έχω πρόβλημα να αρέσει σε κάποιους και καταλαβαίνω απολύτως και το γιατί. Έχω πρόβλημα να μου πουν ότι αφού πουλάει περισσότερο είναι καλύτερος από άλλους που πουλάνε λιγότερο.

Στο συγκεκριμένο ξαναλέω δε διαφωνώ μαζί σου (άσχετα ότι προσωπικά μ'αρέσει το σινεματικ), αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσεις ότι είναι ένα είδος εφυϊας να αφουγκράζεσαι το κοινό στην εποχή σου. Βέβαια, αυτό δεν τον κάνει τον καλύτερο όλων των εποχών προφανώς, ούτε σημαίνει και τίποτα για το ταλέντο κάποιου, αν δεν το αφουγκράζεται.

[ST48410]

Oπότε εσύ ορίζεις τον "καλύτερο" βάσει της "μεγαλύτερης αλλαγής"; Διότι εγώ όχι. Είναι αξιοθαύμαστο πώς κάποιος σε τέτοιες ηλικίες αφήνει έργο πίσω κοντά 1000 κομμάτια, αν μου πεις αυτό, να σου πω συμφωνώ απόλυτα, αλλά αυτό δεν τον κανει τον καλύτερο όλων, χωρίς να τον απαξιώνω σε καμία περίπτωση, αν μη τί άλλο τον θαυμάζω.

Η μεγαλύτερη αλλαγή, η επιρροή δηλαδή που έχει ένας καλλιτέχνης στην εξέλιξη της ιστορίας δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι σπουδαίο. Και μιλώ για επιρροή καθαρά για καλλιτεχνικούς λόγους κι όχι επειδή είχε μια θυελλώδη ζωή που μπορεί να κεντρίζει το ενδιαφέρον. Για τις επινοήσεις, για τη φαντασία, για την συνδυαστική ικανότητα στα έργα του.

10 χρόνια. Σημαίνει ότι έχεις παίξει σονάτες. Αν πάρεις έργο καλού συνθέτη και δευτερότριτου θα δεις τις εξής διαφορές

* Κανένας δεν επινοεί κάτι από το 0 αλλά οι δευτερότριτοι αναμασούν και αντιγράφουν συνέχεια. Δεν τους κόβει για παραπάνω
* Οι ενότητες είναι φτιαγμένες με πολύ καλύτερη αίσθηση του χρόνου, καλύτερο γούστο, ώστε να μην κουράζουν. Δες αρμονικές αλυσίδες σε δεύτερους συνθέτες με συνεχείς επαναλήψεις 4 και 5 φορές. Αυτό είναι αντιπνευματικό. Ο καλός συνθέτης το αποφεύγει ή κάνει μικροπαραλλαγές.
* Γίνεται τρομακτική εκμετάλλευση με μεγάλη οικονομία του αρχικού υλικού ώστε να επιτυγχάνεται ενότητα. Μια αρχική ιδέα σπάει σε τμήματα και από αυτά παράγεται ΟΛΟ το έργο. Αυτό είναι τρομερά σύνθετο και δύσκολο.

Δυστυχώς ο κόσμος έχει την εντύπωση ότι ο συνθέτης μιλάει με το υπερπέραν και του έρχονται στο κεφάλι μελωδίες. Δεν είναι καθόλου έτσι. Ο καλός συνθέτης ξέρει πως να πάρει ένα αρχικό υλικό και να το επεξεργαστεί με πολλούς και διάφορους τρόπους ώστε αυτό να φτιάξει μικροδομές, μοτίβα, φράσεις, ενότητες και μέρη έργων που θα έχουν κάποια συνάφεια μεταξύ τους. ΈΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΜΕΝΟ έργο παράγεται, όχι συνονθύλευμα ιδεών η μία μετά την άλλη. Σύνθεση κρίνουμε. Τι λέει η λέξη. Την δυνατότητα να βάλεις κάποια πράγματα μαζί, σε ένα σύνολο, το έργο. Αυτή είναι η δουλειά του Μότσαρτ ο οποίος εξαιτίας του πατέρα του απέκτησε γνώσεις που δεν είχε κανείς άλλος στην εποχή τους και τις συνδύασε με ένα τρομερά εκλεπτυσμένο γούστο.

ΥΓ. Προφανώς η ποσότητα δεν αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού. Θαυμάζουμε τον Μότσαρτ επειδή έγραψε πολλά αριστουργήματα, όχι πολλά έργα γενικώς.

[ST48410]

Στο συγκεκριμένο ξαναλέω δε διαφωνώ μαζί σου (άσχετα ότι προσωπικά μ'αρέσει το σινεματικ), αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσεις ότι είναι ένα είδος εφυϊας να αφουγκράζεσαι το κοινό στην εποχή σου.

Είναι ένα είδος ευφυίας αλλά σε άλλο τομέα. Κι ο Αρτέμης κι ο Κοσκωτάς έξυπνοι ήταν αλλά όχι ως σπουδαίοι επιχειρηματίες. Ως απατεώνες. Δηλαδή η όποια ευφυΐα του Einaudi μπορεί να αναζητηθεί σε χώρους δημοσίων σχέσεων ή εμπορικής εκμετάλλευσης ή marketing αν θέλεις. Εξήγησα τι είναι η σύνθεση παραπάνω και δεν έχει να δώσει τίποτα εκεί. Αυτά που κάνει έχουν ξαναγίνει εκατοντάδες φορές εδώ και αιώνες και αυτό στη σοβαρή τέχνη σημαίνει απουσία επινοητικότητας. Αν έλεγε ότι δραστηριοποιείται στην ελαφρά, μια χαρά, κανένα πρόβλημα. Εκεί κρίνονται άλλα πράγματα αφού ο στόχος είναι αρχικά το κοινό.

[hellegennes]

Ο Μότσαρτ δεν θα μπορούσε να είχε γράψει κάτι τόσο δεξιοτεχνικό όσο ο Ραχμάνινοφ, όχι γιατί δεν του κόβει αλλά γιατί δεν το επιτρέπει η εποχή. Για τον ίδιο λόγο δηλαδή που ο Ντα Βίντσι μπορεί να ήταν μεγάλο μυαλό και να καταλάβαινε στη μηχανική πολλά μπροστά από την εποχή του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούσε να σου σχεδιάσει ότι ξέρει σήμερα ακόμα και ένας ένας μαθητής Γυμνασίου.

Ναι, για δοκίμασε να φτιάξεις ένα μηχανικό ρολόι σαν αυτά του 17ου αιώνα, με τις γνώσεις που έχεις από το γυμνάσιο για το πώς δουλεύουν τα ρολόγια.

Ο Λιστ ας πούμε που γράφει πολύ δεξιοτεχνική μουσική δεν έχει σε καμία περίπτωση καταφέρει να αλλάξει τη μουσική τόσο όσο ο Μότσαρτ.

Για τον Λιστ μιλάμε τώρα ή για την Λισίτσα;