Έλα για σένα σου βρήκα κι άλλο, γραμμένο από την Αθηνά Παπαργύρη

http://artinews.gr/%CE%BD%CF%84%CF%81%C ... CE%AE.html

Γυρνά και πάλι το βλέμμα στο ράφι μπροστά της.
Τα ταμπελάκια κάτω από τα προϊόντα της δηλώνουν με τον πιο επιτακτικό τρόπο, πως δεν μπορεί να πλησιάσει.
Το τρέμουλο στο χέρι συνεχίζεται. Δεν χρειάζεται να το βάλει στην τσέπη.
Όσες φορές κι αν έχει κάνει την κίνηση τις τελευταίες μέρες, μόνο φόδρα τραβά προς τα έξω.
Η μικρή της μπαλαρίνα σταμάτησε κι αυτή σήμερα το χορό. Είναι θλιμμένη για όλους αυτούς τους «μικρούς φόνους».
Το χέρι τρεμάμενο πλησιάζει στο ράφι.
Κι όμως, σκέφτεται πως υπάρχει ακόμα κάτι να σκοτώσει.
Το μόνο που της έχει απομείνει στα εβδομήντα της χρόνια.
Την αξιοπρέπειά της.
Κι εγώ παγωμένη μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου, νιώθω μόνο ντροπή.
Αλίμονο Θεέ μου, σε αυτήν την κοινωνία για τον τρόπο που φέρεται στα παιδιά και τους γονείς της.