Δημόσιο ή Ιδιωτικό σχολείο (και γιατί);

[dna replication]

Ιδιωτικό σχολείο: το άλλοθι του γονέα.

Ε ναι, υπάρχει αυτό. Με εξαιρέσεις βέβαια, αλλά αυτό που έχω δει εγώ είναι ότι τελικά κατά κανόνα τα παιδιά γίνονται πάνω κάτω ό,τι είναι κι οι γονείς τους, γιατί στην τελική αυτό βλέπουνε όλη τους τη ζωή. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις μαζέψει πτυχία ο ίδιος (το οποίο σίγουρα βοηθάει) αλλά πρέπει τουλάχιστον να έχεις δείξει με κάποιο τρόπο προσπάθεια και πρόοδο ώστε να βλέπει το παιδί ότι αυτό είναι το νορμάλ. Αν είσαι όλη μέρα στο κινητό και την τηλεόραση, χωρίς ενδιαφέροντα, χωρίς να εξασκείς τον εαυτό σου σε τίποτα, ε τότε αυτό θα είναι το νορμάλ στο περιβάλλον του. Και μετά δεν το σώζει δεν πα να του φέρεις δάσκαλο τον Ρόμπιν Γουίλιαμς απ'τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών. Ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσεις το παιδί σου είναι να βελτιώσεις πρώτα απ'όλα τον εαυτό σου, εγώ αυτό έχω καταλάβει.

το στατους των γονιών έιναι η ασφαλέστερη προβλεψη για την σχολική επίδοση των παιδιών

Τουρκία

Socioeconomic Status and School Type as Predictors of Academic Achievement
Year 2020, Issue 61, 41 - 64, 30.06.2020

H. Eren SUNA Hande TANBERKAN Bekir GÜR Matjaz PERC Mahmut ÖZER
https://doi.org/10.26650/JECS2020-0034
Abstract

We evaluated the effects of socioeconomic status and school type on academic achievement based on data from two million students over a 10 year period through three national transition systems in Turkey. Each of the three transition systems has its own national examination, and the data includes only students who took these exams. We used covariance analysis to compare the mean scores of public schools and private schools after controlling the effect of students’ socioeconomic levels. We found that students in private schools, who were socioeconomically stronger, had significantly higher academic achievement levels in language, mathematics, and science tests, and this finding was valid across all three transition systems. These effects were further exuberated when all the students were tracked by means of a national exam and placed into different high schools. It was found that the negative impact of one’s socioeconomic level on students’ scores reached its maximum value when all students were placed into high schools by means of a national exam. In all systems, the mean scores of private school students decreased significantly when the socioeconomic level was controlled. Our research has important implications for school tracking policies, specifically indicating that it would be better to omit or at least delay their deployment to post high-school education.

[έργο_μακέτο]

Δημόσιο.
Εκτός αν έμενα σε πολύ υποβαθμισμένη περιοχή, Κυψέλη, Μεταξουργείο, Μενίδι κλπ. Εκεί αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα έστελνα το παιδί μου σε ιδιωτικό. Όχι πολύ high class αλλά να έχει ένα καλό επίπεδο.

[Chilloutbuddy]

το στατους των γονιών έιναι η ασφαλέστερη προβλεψη για την σχολική επίδοση των παιδιών

Nαι σίγουρα αλλά εγώ άλλο λέω. Και χαμηλόμισθος να είναι ο πατέρας, αν βλέπει το παιδί ότι στο σπίτι του η γνώση θεωρείται κάτι ενδιαφέρον, συναρπαστικό και ευχάριστο ακόμα και για τον ελεύθερο χρόνο, μαθαίνει να τη βλέπει και το παιδί έτσι, να μην τη φοβάται και να μην την αποφεύγει. Είναι πολλοί άνθρωποι που δεν κατάφεραν να σπουδάσουν για διάφορους λόγους αλλά διαβάζουν, ενημερώνονται και συζητάνε από προσωπικό ενδιαφέρον και τελικά δημιουργούν ένα περιβάλλον με πνευματικά ερεθίσματα για το παιδί στο οποίο περιβάλλον η γνώση είναι το νορμάλ, δεν είναι "για τους άλλους τα κορόϊδα και τα φυτά". Το ίδιο και για την προσπάθεια γενικώς και την τάση για βελτίωση. Αν βλέπει το παιδί ότι "μια χαρά τα κατάφερε ο μπαμπάς χωρίς αυτές τις βλακείες" ε, τι περιμένεις. Απ'τη μία έχεις τους δάσκαλους να προσπαθούν να πείσουν το παιδί ότι η προσπάθεια και η γνώση είναι σημαντικά, απ'την άλλη υπονομεύουν οι γονείς αυτή την προσπάθεια στο σπίτι με την τεμπελιά και την αδιαφορία.

[ΓΑΛΗ]

το στατους των γονιών έιναι η ασφαλέστερη προβλεψη για την σχολική επίδοση των παιδιών

Nαι σίγουρα αλλά εγώ άλλο λέω. Και χαμηλόμισθος να είναι ο πατέρας, αν βλέπει το παιδί ότι στο σπίτι του η γνώση θεωρείται κάτι ενδιαφέρον, συναρπαστικό και ευχάριστο ακόμα και για τον ελεύθερο χρόνο, μαθαίνει να τη βλέπει και το παιδί έτσι, να μην τη φοβάται και να μην την αποφεύγει. Είναι πολλοί άνθρωποι που δεν κατάφεραν να σπουδάσουν για διάφορους λόγους αλλά διαβάζουν, ενημερώνονται και συζητάνε από προσωπικό ενδιαφέρον και τελικά δημιουργούν ένα περιβάλλον με πνευματικά ερεθίσματα για το παιδί στο οποίο περιβάλλον η γνώση είναι το νορμάλ, δεν είναι "για τους άλλους τα κορόϊδα και τα φυτά". Το ίδιο και για την προσπάθεια γενικώς και την τάση για βελτίωση. Αν βλέπει το παιδί ότι "μια χαρά τα κατάφερε ο μπαμπάς χωρίς αυτές τις βλακείες" ε, τι περιμένεις.

Ακριβώς. Το θέμα είναι το πως γίνεται κατανοητό το "στάτους" των γονιών. Υπάρχουν χαμηλόμισθοι με μεγαλύτερο βαθμό καλλιέργειας από υψηλόμισθους. Όπως υπάρχουν και ευρύτερες δημοκρατικές αντιλήψεις στις τάξεις των παλιών αστών από το τσουνάμι των νεόπλουτων στον ελληνικό χώρο, που το "φαίνεσθαι" του ...παρά, που όλα τα σφάζει και τα μαχαιρώνει, είναι το κυρίαρχο στοιχείο.

Ξέρω απόφοιτους του κολλεγίου που διδάσκουν ως καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με εθελοντική δράση σε προγράμματα για παιδιά που μειονεκτούν με οικογενειακό υπόβαθρο υψηλής μόρφωσης και απόφοιτους δημόσιων σχολείων, που μαζεύουν κομματικά "μεταπτυχιακά" τόσο για την ακαδημαϊκή όσο και κοινωνική/πολιτική ανέλιξη τους και δεν μπορούν να συντάξουν σωστά μία πρόταση.

[Ασέβαστος]

Ιδιωτικό σχολείο: το άλλοθι του γονέα.

Ε ναι, υπάρχει αυτό. Με εξαιρέσεις βέβαια, αλλά αυτό που έχω δει εγώ είναι ότι τελικά κατά κανόνα τα παιδιά γίνονται πάνω κάτω ό,τι είναι κι οι γονείς τους, γιατί στην τελική αυτό βλέπουνε όλη τους τη ζωή. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις μαζέψει πτυχία ο ίδιος (το οποίο σίγουρα βοηθάει) αλλά πρέπει τουλάχιστον να έχεις δείξει με κάποιο τρόπο προσπάθεια και πρόοδο ώστε να βλέπει το παιδί ότι αυτό είναι το νορμάλ. Αν είσαι όλη μέρα στο κινητό και την τηλεόραση, χωρίς ενδιαφέροντα, χωρίς να εξασκείς τον εαυτό σου σε τίποτα, ε τότε αυτό θα είναι το νορμάλ στο περιβάλλον του. Και μετά δεν το σώζει δεν πα να του φέρεις δάσκαλο τον Ρόμπιν Γουίλιαμς απ'τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών. Ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσεις το παιδί σου είναι να βελτιώσεις πρώτα απ'όλα τον εαυτό σου, εγώ αυτό έχω καταλάβει.

[Ασέβαστος]

επι του θεματος. προσεκτικα επιλεγμενο δημοσιο.

ξερω, νομιζετε οτι δεν εχετε επιλογη, και οτι πρεπει να παει το παιδι σε ορισμενο σχολειο. δεν ντρεπομαι να πω, οτι μπορειτε ευκολα να κλεψετε το συστημα και να στειλετε το παιδι οπου θελετε, καθως και να αλλαξετε οποτε θελετε, ακομη και στο μεσον της χρονιας.

μονο να ειστε ετοιμοι να λιωσετε στο χιλιομετρο. ενδεικτικα, η αποσταση για το σχολειο ειναι 6χλμ απο το σπιτι, και για λοιπες δραστηριοτητες 11, 4, 6,7 χλμ αντιστοιχα. επιλεγεις αυτο που κρινεις ως καλυτερο, οχι το βολικο. δεν ξερω αν οι αθηναιοι γελατε, αλλα αυτες οι αποστασεις για επαρχια, ειναι "μακρια"

σε επομενο σταδιο, πολυ καλη λυση ειναι τα προτυπα, πειραματικα η αλλα ειδικα σχολεια, πολυ περισσοτερο αν μπαινεις με εξετασεις, και οχι με κληρωση. ειναι δεδομενο οτι μαθητες και εκπαιδευτικοι σε τετοια σχολεια, θα εχουν τουλαχιστον ενα επιπεδο καθως θα λειπουν απο εκει οι εντελως ρεμπεσκεδες.

πολυ κακο ειναι που τα τεχνικα εχουν καταντησει σφηκοφωλια απροσαρμοστων.

[Belladonna]

Το απόγεμα που γυρίζω κομμάτια από τη δουλειά βλέπω στο μποτιλιάρισμα της εθνικής σχολικά λεωφορεία με ταλαιπωρημένα μικρά παιδιά. Σκέφτομαι τι τραβάνε αυτά τα παιδιά που έχουν ωράρια και μετακινήσεις που καταβάλουν μεγάλους ανθρώπους, ποσο μάλλν αυτά

Καλά υπαρχουν και ιδιωτικά που είναι σε ακτίνα 5 χλμ από το σπίτι, δεν χρειάζεται να μετνααστεύει κανείς κάθε μέρα για να πηγαίνει σχολείο.

[Belladonna]

Aνέλυσε το γιατί εγώ δε βλέπω και πολλούς λόγους να στείλει κάποιος το παιδί του ιδιωτικό.
Παίρνω δεδομένο οτι αυτός που έχει λεφτά για ιδιωτικό, μένει και σε περιοχή σχετικά καλή. Οπότε και το σχολικό περιβάλλον θα είναι σχετικά νορμάλ.

Πρώτον, δεν ξέρω τί εννοείς με "περιοχή αρκετά καλή" δεν μένουν όλοι με μια αλφα άνεση ΒΠ ή ΝΠ

Από εκεί και πέρα, μια λογική είναι το παιδί να έχει συναναστροφες με παιδιά παρόμοιας κλάσης με τη δικιά του ή έστω σε μια καλή αναλογία.

[Belladonna]

...

[Belladonna]

Υπάρχουν πρακτικοί λόγοι να πας σε ιδιωτικό ιδιαίτερα στο δημοτικό και στις μικρές τάξεις του γυμνασίου άμα δουλεύεις ως αργά. Επίσης μπορεί το δημόσιο της περιοχής σου να είναι εντελώς μπουρδέλο.

Αλλά στη μέση περίπτωση δεν υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός λόγος. Τα ιδιωτικά έχουν άλλες παθογένειες, ιδιαίτερα τα μικρά συνοικιακά.

Και σίγουρα δεν είναι κανενός είδους επένδυση. Τι δηλαδή, ο άλλος κάνει καριέρα επειδή στη Γ' δημοτικού έκανε όλη την Ιστορία αντί να ψωλιάζει η δασκάλα; Ανοησίες. Είναι όντως όχι απλά νεοπλουτίλα αλλά κατηγορία μανούλες του Facebook, "το δικό μου το παιδί θα γίνει αριστούχος γιατί το θήλασα μέχρι τα 4".

Πέρα από το θέμα ωραρίου που είναι εντελώς αντικειμενικό και επηρρεάζει με συγκεκριμένο τρόπο μια οικογένεια, υπάρχουν οι εξής λογικές που σχετίζονται με το ιδιωτικό:

- Το παιδί είναι σε ένα προστατευμένο περιβάλλον και εξτριμ ταραχοποιά στοιχεία δεν υπάρχουν πρακτικά

- Οι δάσκαλοι δεν τα "ριχνουν στον κόκορα" τόσο εύκολα όσο σε ένα δημόσιο καθώς υπάρχει μια πίεση προόδου οπότε δεν καλλιεργείται σε ένα παιδί ο ωχαδερφισμός

- Το παιδί συναναστρέφεται σε γενικές γραμμές με παιδιά αντίστοιχου επιπέδου με το δικο του.
Αυτό με αστερίσκο για να εξηγηθώ.
Σε μια επαρχιακή πόλη που τα ιδιωτικά σχολεία είναι λίγα εως ανπαρκτα, το σχολείο είναι μια μικρογραφία της πραγματικής κοινωνίας όπου θα βρεις τον ρεμπεσκέ θα βρεις και τον άριστο και ολα τα ενδιάμεσά τους σε μια κανονική κατανομή και αυτό κατά τη γνώμη μου είνια υγιές. Σε μια περιοχή όμως όπως η Αθήνα όπου τα ιδιωτικά υπάρχουν παντού, μοιραία τα παιδιά μιας "επιφάνειας" οικονομικής και κοινωνικής αν θες, πανε σε ιδιωτικό, με αποτέλεσμα τελικά τα παιδια που πανε στο δημόσιο δεν ακολουθούν την κανονική κατανομή αλλά μετατοπίζεται το στατους τους σε χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα που τελικά πιθανόν να παρασύρουν και τους "καλούς" προς τα κάτω.

[Belladonna]

...

[Cecily Anne]

επι του θεματος. προσεκτικα επιλεγμενο δημοσιο.

ξερω, νομιζετε οτι δεν εχετε επιλογη, και οτι πρεπει να παει το παιδι σε ορισμενο σχολειο. δεν ντρεπομαι να πω, οτι μπορειτε ευκολα να κλεψετε το συστημα και να στειλετε το παιδι οπου θελετε, καθως και να αλλαξετε οποτε θελετε, ακομη και στο μεσον της χρονιας.

μονο να ειστε ετοιμοι να λιωσετε στο χιλιομετρο. ενδεικτικα, η αποσταση για το σχολειο ειναι 6χλμ απο το σπιτι, και για λοιπες δραστηριοτητες 11, 4, 6,7 χλμ αντιστοιχα. επιλεγεις αυτο που κρινεις ως καλυτερο, οχι το βολικο. δεν ξερω αν οι αθηναιοι γελατε, αλλα αυτες οι αποστασεις για επαρχια, ειναι "μακρια"

σε επομενο σταδιο, πολυ καλη λυση ειναι τα προτυπα, πειραματικα η αλλα ειδικα σχολεια, πολυ περισσοτερο αν μπαινεις με εξετασεις, και οχι με κληρωση. ειναι δεδομενο οτι μαθητες και εκπαιδευτικοι σε τετοια σχολεια, θα εχουν τουλαχιστον ενα επιπεδο καθως θα λειπουν απο εκει οι εντελως ρεμπεσκεδες.

πολυ κακο ειναι που τα τεχνικα εχουν καταντησει σφηκοφωλια απροσαρμοστων.

Κάτσε ρε συ, αφού πάει με την περιοχή κατοικίας, πώς κατάφερες να τον αλλάξεις;

[stella]

Μερικοί δηλώνουν άλλη διεύθυνση (της θείας, του κουμπάρου κτλ.), αλλά δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει αποδεκτό κάτι τέτοιο χωρίς διασταύρωση στοιχείων.

[Cecily Anne]

Μερικοί δηλώνουν άλλη διεύθυνση (της θείας, του κουμπάρου κτλ.), αλλά δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει αποδεκτό κάτι τέτοιο χωρίς διασταύρωση στοιχείων.

Πώς δηλώνεις άλλη διεύθυνση ρε συ, αφού σε όλη σου τη χαρτούρα φαίνεται η διεύθυνσή σου.

[talaipwros]

Υπάρχουν πρακτικοί λόγοι να πας σε ιδιωτικό ιδιαίτερα στο δημοτικό και στις μικρές τάξεις του γυμνασίου άμα δουλεύεις ως αργά. Επίσης μπορεί το δημόσιο της περιοχής σου να είναι εντελώς μπουρδέλο.

Αλλά στη μέση περίπτωση δεν υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός λόγος. Τα ιδιωτικά έχουν άλλες παθογένειες, ιδιαίτερα τα μικρά συνοικιακά.

Και σίγουρα δεν είναι κανενός είδους επένδυση. Τι δηλαδή, ο άλλος κάνει καριέρα επειδή στη Γ' δημοτικού έκανε όλη την Ιστορία αντί να ψωλιάζει η δασκάλα; Ανοησίες. Είναι όντως όχι απλά νεοπλουτίλα αλλά κατηγορία μανούλες του Facebook, "το δικό μου το παιδί θα γίνει αριστούχος γιατί το θήλασα μέχρι τα 4".

Πέρα από το θέμα ωραρίου που είναι εντελώς αντικειμενικό και επηρρεάζει με συγκεκριμένο τρόπο μια οικογένεια, υπάρχουν οι εξής λογικές που σχετίζονται με το ιδιωτικό:

- Το παιδί είναι σε ένα προστατευμένο περιβάλλον και εξτριμ ταραχοποιά στοιχεία δεν υπάρχουν πρακτικά

- Οι δάσκαλοι δεν τα "ριχνουν στον κόκορα" τόσο εύκολα όσο σε ένα δημόσιο καθώς υπάρχει μια πίεση προόδου οπότε δεν καλλιεργείται σε ένα παιδί ο ωχαδερφισμός

- Το παιδί συναναστρέφεται σε γενικές γραμμές με παιδιά αντίστοιχου επιπέδου με το δικο του.
Αυτό με αστερίσκο για να εξηγηθώ.
Σε μια επαρχιακή πόλη που τα ιδιωτικά σχολεία είναι λίγα εως ανπαρκτα, το σχολείο είναι μια μικρογραφία της πραγματικής κοινωνίας όπου θα βρεις τον ρεμπεσκέ θα βρεις και τον άριστο και ολα τα ενδιάμεσά τους σε μια κανονική κατανομή και αυτό κατά τη γνώμη μου είνια υγιές. Σε μια περιοχή όμως όπως η Αθήνα όπου τα ιδιωτικά υπάρχουν παντού, μοιραία τα παιδιά μιας "επιφάνειας" οικονομικής και κοινωνικής αν θες, πανε σε ιδιωτικό, με αποτέλεσμα τελικά τα παιδια που πανε στο δημόσιο δεν ακολουθούν την κανονική κατανομή αλλά μετατοπίζεται το στατους τους σε χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα που τελικά πιθανόν να παρασύρουν και τους "καλούς" προς τα κάτω.

Οποτε ο μονος τροπος να μην παρασυρθουν οι μη-λεφταδες-καλοι προς τα κατω, ειναι να μπουν εξετασεις σε μερικα προτυπα/επιλεγμένα γυμνάσια.

οπότε δικιο τελικά η κ.Υπουργος