Νομίζω ότι διαφωνούμε στον ορισμό του trophy wife, θα έλεγα ότι βασικό στοιχείο μιας tw είναι η ελάχιστη προσωπική αξία που έχει η ίδια, πλην της αντικειμενικής ομορφιάς της. Για παράδειγμα η Λάσκαρη που αναφέρεις, η Μπάρμπα ή ας πούμε μια τραγουδίστρια τύπου Λαίδης, έχει και εγγενή αξία, καθότι μπορεί να μαρκετάρει τα ταλέντα της και να σταθεί οικονομικά χωρίς την ανάγκη σπόνσορα. Προφανώς το να μπλέξεις με ένα Λυκουρέζο, έναν Βαρδινογιάννη ή έστω ένα Κακέτση, μπορεί να σου προσφέρει περισσότερους οικονομικούς πόρους και πολύ καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, όμως δεν τίθεται θέμα αξιοπρεπούς επιβίωσης ή έλλειψης δημοσιότητας αν δεν τα καταφέρεις.alekhine έγραψε: ↑14 Ιαν 2021, 19:00οι trophy wives επαιζαν παντα για τους λεφταδες
απλα μεχρι αρχες των 90s το exposure ηταν πολυ περιορισμενο λογω ελλειψης μεσων και το ειχαν μονο τραγουδιαρες και ηθοποιες σε ταινιες( τυπου λασκαρη κλπ)
μετα το 90 ανοιξαν ιδιωτικη τηλεοραση και ραδιοφωνο και πλεον αρκετες σταρλετιτσες ειχαν το μεσο για να γινουν γνωστες
εκει εβαλε το χερακι του και ο πετραν αλλα δεν επαιζε μονος του μπαλα γιατι η ιδιωτικη τηλεοραση εδωσε πολυ γηπεδο για να βρουν τα κοριτσια τον γαμπρο των ονειρων τους(ονοματα να μην λεμε, αλλα υπαρχουν πολλες που βολευτηκαν και χωρις να δειξουν πραμα στο κλικ)
μεχρι που φτασαμε στο σημερα οπου με την κυριαρχια των social ανοιξε θεση στον ηλιο ακομα και για την barista του φουρνου της γειτονιας που μπορει μεσω τικτοκ και ινστα να βγαλει την πραματεια μονη της
Για την ιστορία, νομίζω ότι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στα επαγγελματικά/οικονομικά του Λυκουρέζου, πρέπει η πλούσια του ζευγαριού να ήταν ήδη πριν το θάνατο της η Λάσκαρη.
Προφανώς, στα πλαίσια του ξεβλαχέματος, βγήκε στην δημοσιότητα μια καινούργια κάστα ανθρώπων, οι γυναίκες οι οποίες έχοντας κερδίσει ή διακριθεί σε διαγωνισμούς ομορφιάς ή έστω σε γυμναστική πρωινάδικου, προσπαθούσαν να κεφαλαιοποιήσουν αυτό τον περιορισμένο και με ημερομηνία λήξεως οικονομικό πόρο, προσελκύοντας ανερχόμενους κατά βάση πασόκους επιχειρηματίες (καθώς το ολντ μάνει, που ούτως ή άλλως είναι περιορισμένο στην Ελλάδα, πάντα προτιμούσε ενδογαμίες), ώστε να μπορέσουν να εξασφαλίσουν και τα μετέπειτα χρόνια τους, στα οποία η ομορφιά τους θα μετριέται από το κατά πόσο μοιάζουν στις μπότοξ κουίνς τύπου Λαίδης Τζι ή Λάκη Γαβαλά.
Από εκεί και πέρα, μην συγκρίνουμε το τότε με το σήμερα, καθότι, πλέον μπορεί μια αντίστοιχη περίπτωση σήμερα να κεφαλαιοποιήσει τον ίδιο οικονομικό πόρο, ως ινφλουένσερ (ντα φακ, εδώ μέχρι και σκιάχτρα τύπου Τουνάρας ή διαπρεπείς πάτοι τύπου Μαριπόζας έχουν φόλοουερς και πασάρουν εταιρικά μηνύματα). Μια και ανέφερα πάτους, να σου θυμίσω ότι κάποτε, ο επιφανέστερος πάτος της πόλης ήταν η Γαρμπή (όταν ήταν χορεύτρια), μετά ο τίτλος πέρασε στην Μαστροκώστα και μετά... δεν παρακολουθούσα λόγω παντόφλας, αλλά σήμερα πιστεύω σε Μαριπόζα.
