H χώρα χρειάζεται αποκέντρωση

[foscilis]

Η Πίνδος, δεν είναι "η ραχοκοκαλιά της χώρας" όπως μας μαθαίνανε στα σχολεία επί ΠΑΣΟΚ.

Η Πίνδος είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας (το μόνο θετικό είναι ότι πολλά από τα δάση της δεν καίγονται εύκολα). Θα πρέπει να υποστεί πλήρη διάνοιξη, να γίνει σουρωτήρι από τούνελ, ώστε να υπάρχει σοβαρή σύνδεση μεταξύ των διάφορων σημείων της επικράτειας.

Ρε συ, η Πατρών - Πύργου πόσα βουνά έχει ανάμεσα της και δεν έχει σοβαρό δρόμο να τις συνδέει; Ας σοβαρευτούμε.

Η Πατρα εχει 250.000 πληθυσμο και ο Πυργος εχει 25.000. Για ποιο λογο να εχουν καλυτερη συνδεση απο την Ανατολικη Αθηνα (Αγια Παρασκευη/Χαλανδρι/Βριλήσσια) με τον Μαραθωνα, που περναει και απο αλλες 200.000 ατομα (Γερακας Παλληνη Πικερμι Ραφηνα); Μια χαρα ειναι η συνδεση. Λιγο παραπανω καμερες θελει να γαμανε οσους οδηγανε με 150 και προσπερνανε παρανομα, ισως και ενα αποσπασμα να την αναβει προληπτικα σε 1 στα 200 αυτοκινητα με ντοπιες πινακιδες για να σφιγγουν οι κωλοι, ετσι κι αλλιως αθωοι να ειναι αποκλειεται.

Οταν λεμε προβλημα συνδεσης εννοουμε 3-4 ωρες στροφιλικια.

[EKPLIKTIKOS]

Ο δρόμος μέχρι την Πάτρα είναι μια χαρά, κλειστος αυτοκινητοδρομος (το λεω για αυτους που έχουν πολλα χρονια να πανε). Από εκεί κ πέρα έχει κάποια μαλακισμενα σημεία πχ με εναλλαγές στις λωρίδες (2->1) και επικίνδυνες διασταυρώσεις.

Το καλοκαίρι δημιουργείται ένα εκρηκτικό κοκτέιλ απο λιγότερο ή περισσότερο μεθυσμενους ντόπιους αλλα και νευρικους αθηναίους γκαζοφονιαδες που γυρνανε απο καποιο πανηγύρι με τον Βελισσαρη, Γερμανούς με αυτοκινουμενα, ξεκρανωτους καγκουρες 12 χρονων με φάτσα σαν του μικρού Νικόλα με αποσκελετωμενα παπακια με λεπτα λαστιχα και θορυβώδεις εξατμίσεις, ανοϊκους ηλικιωμένους αγρότες που διασχίζουν καθετα την "εθνική οδό" με φρεζα σε ραντομ σημεια, αγροτικά με 4 κυνηγόσκυλα δεμένα στην κλούβα που πανε φετες κτλ

[Αρχέλαος]

Κάντε αποκέντρωση ρε ηλίθιοι του μπλε και πράσινου πασοκ.

Μετακινήστε υπουργεία, υπηρεσίες, Πανεπιστήμια, νοσοκομεία, εργσστασια, Περιφερειακά στην επαρχία,

Φτιάχτε δρόμους, αφαιρέστε τα διόδια. Δώστε κίνητρα να φύγει ο κόσμος απο τη χαβούζα που έχει μαζέψει το 50% της χώρας.

Όλα σκατα τα κάνατε. Δώστε πνοή και όραμα στην χώρα.

Η αστικοποίηση του πληθυσμού ξεκίνησε και έγινε ουσιαστικά από κυβερνήσεις που θαυμάζεις, δηλαδή προ μεταπολίτευσης.
Τότε μπρε του λιγότερου κράτους.
Διότι ο κρατισμός ήταν λιγότερος, αλλά η ύπαιθρος πάμφτωχη, ούτε τουαλέτες δεν είχαν. Όλοι έφευγαν για τα εγχώρια αστικά κέντρα ή για το εξωτερικό, για να μπορέσουν να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα.
Τώρα να το παίζετε υπέρ της αποκέντρωσης όταν στηρίξατε τις πολιτικές που έφεραν το ακριβώς αντίθετο, αποτελεί κάτι το υποκριτικό.
Μάλιστα, αν δεν υπήρχε η πρόσκαιρη ανάκαμψη της υπαίθρου στα 80'ς, θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη η διαφορά.

Τέλος, αποκέντρωση χωρίς κεντρικό σχεδιασμό δεν γίνεται.
Και από φιλελεύθερη σκοπιά δεν συμφέρει, γιατί η Αττική είναι και το μισό ΑΕΠ της χώρας.

Λάθος στα έχουν πεί. Η Ελλάδα μέχρι τη χρονιά που ήρθε στην κυβέρνηση ο αλήτης ήταν σε λογικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Στα λαικά, σσα βγάζαμε, τόσα τρώγαμε. 'Ηρθε ο αλήτης και αποφάσισε μέσα σε 1 χρονιά, να αυξήσει τα κατώτατα όρια των μισθών και ημερομισθίων κατά 40% (ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσουν πολλές επιχειρήσεις, η ανεργία εκτινάχθηκε από 4% το 1981 σε 8,1% το 1984 ενώ και ο πληθωρισμός έπιασε το 21%. Η βιομηχανική κρίση σε συνδυασμό με τις σοασιαλιστικες ιδεολογικές απόψεις οδήγησαν στην εφαρμογή μέτρων κρατικοποιήσεων.

Να μη πιάσουμε στην κουβέντα για τους κλαδικές οργανώσεις, τους πρασινοφρουρους και το πανεπιστημιακο άσυλο.

Ηταν η αρχή του τέλους.

Κορόιδεψε κανά πιτσιρικά φιλαράκο. Εμείς σας φάγαμε στη μάπα.

Δεν ξέρω ποιους φάγατε σε μάπα, γιατί δεν ψήφισαν δικομματισμό. ξέρω όμως ότι θα σε ξεφτιλίσω για πολλοστή φορά ανιστόρητε.


Οι προβληματικές επιχειρήσεις που παρελήφθησαν

Tι βλέπουμε;
Οι παρακάτω προβληματικές επιχειρήσεις ήδη στις αρχές των 80'ς είχαν συσσωρεύσει 68 δις περίπου τραπεζικού δανεισμού και 4,6 δις δραχμές σε χρεη προς ασφαλιστικά ταμεία.
Τα ίδια κεφάλαια ως ποσόστο είχαν καταπέσει περίπου στο 21%.
Γενικότερα, από τα 70'ς το κράτος μέσω των τραπεζών που προέβαιναν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου ή μετοχοποιούσαν τις ζημιές σήκωνε το βάρος της ζημιάς για να μην
κλείσουν.
Ήδη το 1980 ο ιδιωτικός τομέας ήταν υπερχρεωμένος και μάλιστα η Εθνική Τράπεζα ήταν μεγαλομέτοχος πολλών επιχειρήσεων. Όλα αυτά σε προστατευμένο περιβάλλον, με δασμούς και επιδοτήσεις που αναμένονταν να αρθούν με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Είχαμε λοιπόν το φαινόμενο, επιχειρήσεων με ίδια κεφάλαια 20-25% και τις κρατικές τράπεζες να είναι μεγαλομέτοχοι.
Μάλιστα ενόψει ΕΟΚ θα υπήρχε άμεση βαθιά πτώση και ακόμα μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα, έτσι έπρεπε να μη διαλύσουν.
Με ίδια κεφάλαια 25-30%, πολλά χρέη και χωρίς δασμούς θα έκλειναν πολύ γρήγορα όπως και σχεδόν συνέβη.
Μάλιστα επιβίωναν με υψηλούς δασμούς για τα ξένα προϊόντα που όμως λόγω ΕΟΚ εξέλειπαν.
Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Όταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή εξήγαγε το ντενιμ(μπλου τζιν) το πωλούσε σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους(!) λαμβάνοντας επιδότηση και από το κράτος ενώ συγχρόνως το ξένο προϊόν κόστιζα υπερδιπλάσια για να έρθει στην Ελλάδα οπότε ο πολίτης δεν το αγόραζε.
Επιπλέον το δεξιό κράτος και δείτε ένα μικρό παραλληλισμό, εφάρμοζε κεντρικό σχεδιασμό.
Η Πειραϊκή-Πατραϊκή έφτιαξε εργοστάσια σε Σύρο, Καρπενήσι και Σάμο επειδή το κράτος για εκεί έδινε επιδοτήσεις. Έτσι όταν είχε κακοκαιρία στην Σάμο το κλωστήριο της επιχείρησης που ήταν εκεί για να στείλει εμπόρευμα στο Καρπενήσι χρειάζονταν ακόμα και δέκα μέρες!


Εν ολίγοις τα παπαγαλάκια αγνοούν πως όταν ξεκινάς από το 0 και πας στο 1 έχεις 100% αύξηση(50'ς, 60'ς), η οποία όμως στηρίχθηκε σε δανεικά από τις κρατικές τράπεζες, σε υψηλούς δασμούς και χαμηλά εργατικά κόστη.
Όταν λοιπόν ήρθαν οι πετρελαϊκές κρίσεις και οι δασμοί άρχισαν να μειώνονται, φτάσαμε και στην χρεοκοπία.

Και πρόσεξε τι κάνεις ανιστόρητε και άσχετε, στηρίζεις την βιομηχανική πολιτική του προστατευτισμού, των δασμών, των δανεικών. Τι στο καλό φιλελεύθερος είσαι όταν στηρίζεις τέτοιες πολιτικές;
Πας ενάντια στις θέσεις σου.

Όμως,

Τι βλέπουμε; Πως η βιομηχανική παραγωγή και παρά τα εμπόδια της ένταξης, σημείωνε άνοδο.



Πάμε και σε κάποιες γνωστές περιπτώσεις που αναφέρονται διαρκώς.

A) ΙΖΟΛΑ
Αρχέλαος @ Γιατί η Ελλάδα δεν βιομηχανοποιήθηκε;

Εν ολίγοις, η ΙΖΟΛΑ από το 1974 γράφει διαρκώς ζημιές.
Το εργοστάσιο στη Θήβα φτιάχτηκε με δάνεια της Εθνικής Τράπεζας, οι μέτοχοι έβαλαν μικρό ποσοστό του ποσού.
Τα 2/3 του δανείου κεφαλαιοποιήθηκαν και για τα υπόλοιπα εκδόθηκε ομολογιακό δάνειο με σταθερό επιτόκιο. Μάλιστα παρά το ότι η τράπεζα είχε ενεργό ρόλο και ουσιαστικά στήριζε το εγχείρημα, ο έλεγχος της ΙΖΟΛΑ παρέμενε στον ιδρυτή της.
Κάποια στιγμή στα 1976 η Εθνική Τράπεζα συγχρηματοδοτεί και αποπληρώνει συνάμα παλιά χρέη της ΙΖΟΛΑ που συγχωνεύεται με άλλη επιχείρηση και ενώ οι εισηγήσεις είναι αντίθετες.
Η ΙΖΟΛΑ κατέγραφε διαρκώς ζημίες και το ελληνικό δημόσιο κεφαλαιοποιούσε χρέη της ενώ όδευε σε χρεοκοπία.
Τότε έγινε συγχώνευση της με άλλη εταιρεία του κλάδου(βλέπε παρακάτω).
Η Εθνική Τράπεζα πλήρωσε και μετοχοποίησε πολλά χρήματα που έδωσε, πλήρωσε το νέο εργοστάσιο μετοχοποιώντας και χρέη όταν έγινε συγχώνευση παρότι υπήρχαν περί του αντιθέτου εισηγήσεις, η νέα εταιρεία αποδέχθηκε τα χρέη της παλιάς και δηλώθηκε αδυναμία πληρωμών.
Τέλος το 1978 ακίνητο στην Καλλιθέα που ήταν το εργοστάσιο η τράπεζα για 7 χρόνια ανέβαλλε τον πλειστηριασμό και έδωσε και δάνειο ώστε να επιτρέψει στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου να αξιοποιήσει τον χώρο όπως ήθελε.
Τελικά η έξαρση της κτηματικής αγοράς σημείωσε πτώση και δεν συνέβη και σε αυτό καμία πρόοδος.
Ούτε το εργολαβικό δεν είχε υπογραφεί γιατί προφανώς πλέον δεν συνέφερε να γίνει κάτι.


Β) Goodyear

1) H Goodyear είχε μεγάλη κερδοφορία που αύξανε με ρυθμό 70%
2) Υπήρχε εργασιακή ειρήνη με τους συνδικαλιστές να κάνουν αρκετές υποχωρήσεις και να δέχονται αρκετά πράγματα, το ομολογούσε και η ίδια η επιχείρηση
3) Το κράτος ήταν ένας εκ των καλών πελατών της ενισχύοντας την σημαντικά
4) Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με προέδρικο διάταγμα έδωσε άδεια για πώληση λιπαντικών
5) Απολάμβανε των ευεργετημάτων του νόμου 2687/53
6) Ο αντιπρόεδρος της Goodyear στην ευρώπη Sylvain Valensi ανέφερε ότι ο λόγος της απομάκρυνσης αφορούσε κατα κύριο λόγο το μέγεθος της μονάδας,το οποίο ήταν μικρό και καθιστούσε ασύμφορη τη λειτουργία της ανεξαρτήτως του κόστους παραγωγής.Σε αυτό επέμενε ο Valensi στις δημόσιες τοποθετήσεις του εκείνη την εποχή

Εδω είχαμε μία εντελώς φιλική πολιτική και μία επιχείρηση που ευημερούσε ωστόσο είχε στρατηγικούς λόγους να βρει την βέλτιστη λύση.
Γιατί δεν φτάνει να είσαι φθηνός και παραγωγικός, πάντα μπορεί να υπάρξει ακόμα φθηνότερος ή πιο βολικός για άλλους λόγους(εσωτερική αγορά, πρόσβαση κλπ.)

Γ) Πειραϊκή-Πατραϊκή

Όταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή εξήγαγε το ντενιμ(μπλου τζιν) το πωλούσε σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους(!) λαμβάνοντας επιδότηση και από το κράτος ενώ συγχρόνως το ξένο προϊόν κόστιζα υπερδιπλάσια για να έρθει στην Ελλάδα οπότε ο πολίτης δεν το αγόραζε.
Επιπλέον το δεξιό κράτος και δείτε ένα μικρό παραλληλισμό, εφάρμοζε κεντρικό σχεδιασμό.
Η Πειραϊκή-Πατραϊκή έφτιαξε εργοστάσια σε Σύρο, Καρπενήσι και Σάμο επειδή το κράτος για εκεί έδινε επιδοτήσεις. Έτσι όταν είχε κακοκαιρία στην Σάμο το κλωστήριο της επιχείρησης που ήταν εκεί για να στείλει εμπόρευμα στο Καρπενήσι χρειάζονταν ακόμα και δέκα μέρες!


Γεγονός 1ο:
Η ίδια η διοίκηση της επιχείρησης επέρριπτε ευθύνες στη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη τόσο για την εισοδηματική της πολιτική όσο και για τη σύνδεση της δραχμής με το δολάριο(1980-81).


Γεγονός 2ο:
Με τη σχετική επιδείνωση,η Πειραϊκή-Πατραϊκή όπως και πολλές άλλες προβληματικές,είχε αρκετά δάνεια και υποχρεώσεις 24 δις δραχμών στα οποία δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει.


Γεγονός 3ο:
Προκειμένου λοιπόν να συνεχίσει να υπάρχει η επιχείρηση που είχε μεγάλη ιστορία και περίπου 7 χιλιάδες εργαζόμενους,το 1983 παρενέβη για να τη σώσει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μετοχοποιώντας τα παλαιά δάνεια,κίνηση που βρήκε θετική η διοίκηση της επιχείρησης η οποία είχε πραγματοποιήσει αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον υπουργό Οικονομίας Γεράσιμο Αρσένη.
Μάλιστα αναγνώριζαν ότι το σχέδιο εξυγίανσης και ανάπτυξης της Εθνικής Τράπεζας είναι η μόνη λύση για να σωθεί η εταιρεία.

Γεγονός 4ο:
Είναι χαρακτηριστικό πως αμέσως προ της υπαγωγής της στις προβληματικές,στα 30 δις συνολικού κεφαλαίου το 1 δις ήταν ίδια κεφάλαια και τα 29 δις δανεικά!


Γεγονός 5ο:
Η κατάσταση όμως στο πέρασμα του χρόνου χειροτέρευσε οικονομικώς με το κράτος να προχωρεί σε μετοχοποιήσεις χρεών και εδώ έγκειται η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ αλλα είναι άλλου είδους απο αυτη που του αποδίδουν.
Η εταιρεία μέχρι το 1988 είχε πετύχει μια καλή εξαγωγική δραστηριότητα όμως τα χρέη και οι πρόσθετες επιβαρύνσεις τα εξανέμιζαν τα όποια ωφέλη ενώ υπήρχε και προφανή διαρθρωτικά προβλήματα(στασιμότητα στον μηχανολογικό εκσυγχρονισμό κλπ).

Γεγονός 6ο:
Η συνεχιζόμενη επιδείνωση των ελλειμάτων επέφερε τελικώς το 1992 το καθεστώς εκκαθάρισης απολύοντας τους εργαζόμενους εκτός απο περίπου 200-250 εργαζομένους οι οποίοι συνέδραμαν στη διαδικασία της εκκαθάρισης και πληρώνονταν μέχρι το 1996.


Συμπλήρωση:Η κυβέρνηση ΝΔ το 1980 αύξησε τα επιτόκια απότομα κατα έξι μονάδες γνωρίζοντας πως θα πληγούν οι παραγωγικές διαδικασίες και η βιομηχανία,όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος ο τότε υπουργός Συντονισμού Μπούτος.
Ήταν ξεκάθαρο πως το κόστος του χρήματος θα γινόταν υψηλότερο και έτσι θα ανατρεπόταν ο προϋπολογισμός αρκετών επιχειρήσεων.
Στόχος του υπουργού ήταν αυτο να κρατήσει βραχυπρόθεσμα αλλα τελικώς αποχώρησε πρόωρα απο το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο και τα επιτόκια διατηρήθηκαν σε υψηλά επίπεδα 3-4 χρόνια μέχρι να τα μειώσει ο Γεράσιμος Αρσένης.

Δ) ΤΕΟΚΑΡ

ΤΕΟΚΑΡ:

Η ΤΕΟΚΑΡ στη δεκαετία του 80 είχε πολύ μεγάλο μερίδιο πωλήσεων.
Το κράτος βοηθούσε μέχρι το 1987 καθώς της προσέφερε χαμηλότερο φόρο καταναλώσεως με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να έχουν πιο ανταγωνιστική τελική τιμή.
Η κατρακύλα άρχισε απο το 1987.Τι άραγε να πήγε στραβά;

Γεγονός 1ο
Στο πέρας του 1987 ο χαμηλότερος ειδικός φόρος για την ΤΕΟΚΑΡ είχε μηδενιστεί. (ΕΟΚ με λένε)

Γεγονός 2ο
Η απόσυρση του 1991 που ελήφθη απο την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Τι συνέβη τότε; Η ξαφνική εφαρμογή του παραπάνω μέτρου,δεν επέτρεψε στη ΤΕΟΚΑΡ να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση και είναι χαρακτηριστικό πως οι παραδόσεις των αυτοκινήτων στους αγοραστές έφταναν ακόμα και τους 8(!) μήνες απο την ημερομηνία παραγγελίας.
Απο αυτο έχασε σεβαστό μερίδιο της αγοράς.
Δεν κρίνω το αν ήταν καλή ή όχι, εξηγώ απλώς την ιστορία για την εταιρεία.

Γεγονός 3ο
Ένεκα προηγούμενης μεγάλης ζήτησης(βλέπε γεγονός 2ο),η εταιρεία είχε αυξήσει
την παραγωγή της. Ωστόσο την εκτίναξη στις πωλήσεις των αυτοκινήτων την ακολούθησε η απότομη μείωση,με αποτέλεσμα η ΤΕΟΚΑΡ να έχει προς συντήρηση ένα μεγάλο απόθεμα αυτοκινήτων.

Γεγονός 4ο
Η αλλαγή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που ευνοούσε οχήματα μικρού ή μεγάλου κυβισμού και όχι μεσαίου όπως αυτα που πωλούσε η ΤΕΟΚΑΡ.
Είναι χαρακτηριστικό πως το μερίδιο του μεσαίου κυβισμού αυτοκινήτων επι του συνόλου της εγχώριας παραγωγής,μειώθηκε απο 55%(περίπου) το 1992 μειώθηκε στο 35%(περίπου) το 1994.
Για παράδειγμα,οι πωλήσεις του Sunny απο περίπου 13 χιλιάδες το 1992 ήσαν σχεδόν 5 χιλιάδες το 1994.
Δηλαδή πτώση 65-67% επι των πωλήσεων του συγκεκριμένου τύπου αυτοκινήτου.

Γεγονός 5ο
Η ΤΕΟΚΑΡ δεν απέλυσε το προσωπικό αλλα αρχικώς έθεσε σε διαθεσιμότητα τους υπαλλήλους της προς χάριν τρόπον τινά κοινωνικής πολιτικής,με διαφαινόμενη επιβάρυνση που φαίνεται ισοδυναμούσε με 1,4 δις δραχμές .Τελικώς,το 1995 το εργοστάσιο στο Βόλο έκλεισε.

Η ΤΕΟΚΑΡ σε ανακοίνωση της αναφερόταν στους εξής λόγους:

1ος λόγος:
Εναρμόνιση ελληνικής νομοθεσίας με κοινοτική που εκμηδένιζε κάθε κρατική μορφή στηρίξεως της εγχώριας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Σχόλιο:Δηλαδή απουσία κάποιας μορφής κρατικού προστατευτισμού.

2ος λόγος:
Η αύξηση του κόστους παραγωγής των αυτοκινήτων που προκλήθηκε απο την μεγάλη ανατίμηση του γιεν αλλα και απο τη μείωση της παραγωγής.

3ος λόγος:
Οι συνεχείς και σημαντικές αλλαγές στη φορολογία του αυτοκινήτου που δεν επέτρεψαν στην επιχείρηση να πραγματοποιήσει μακροπρόθεσμα επενδυτικά προγράμματα όπως και η αλλαγή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που έστρεψε τον καταναλωτή σε αυτοκίνητα μικρότερου ή μεγαλύτερου κυβισμού.


Κανένας "κακός" συνδικαλιστής ή "κακή" κυβέρνηση, φυσικά ενστάσεις για την φορολογία αλλά το πρόταγμα αφορούσε δομικούς λόγους.



Μάλιστα, στο δικό μας περιβάλλον, το εργοστάσιο χωρίς απεργίες(καλός εργοδότης), έκλεισε το 1978 και οι εργαζόμενοι στράφηκαν είτε στην οικοδομή και τον κατασκευαστικό κλάδο είτε σε άλλα εργοστάσια τα οποία λειτουργούσαν και στα 80'ς και στα 90'ς, π.χ. το εργοστάσιο της SCHWABE ή άλλες δραστηριότητες.



Στο θέμα του πληθωρισμού, πάλι λες ψέματα. O πληθωρισμός σημείωσε ρεκόρ στα 1979-80, στην συνέχεια όπως βλέπουμε με σκαμπανεβάσματα λίγες φορές, ήρθε η αποκλιμάκωση.


Για να σε ξεφτιλίσω και άλλο αν και το κάνεις και μόνος σου, δες τι γινόταν στα 70'ς για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, από τους δήθεν μη κρατιστές.

[Αρχέλαος]

Η αστικοποίηση του πληθυσμού ξεκίνησε και έγινε ουσιαστικά από κυβερνήσεις που θαυμάζεις, δηλαδή προ μεταπολίτευσης.
Τότε μπρε του λιγότερου κράτους.
Διότι ο κρατισμός ήταν λιγότερος, αλλά η ύπαιθρος πάμφτωχη, ούτε τουαλέτες δεν είχαν. Όλοι έφευγαν για τα εγχώρια αστικά κέντρα ή για το εξωτερικό, για να μπορέσουν να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα.
Τώρα να το παίζετε υπέρ της αποκέντρωσης όταν στηρίξατε τις πολιτικές που έφεραν το ακριβώς αντίθετο, αποτελεί κάτι το υποκριτικό.
Μάλιστα, αν δεν υπήρχε η πρόσκαιρη ανάκαμψη της υπαίθρου στα 80'ς, θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη η διαφορά.

Τέλος, αποκέντρωση χωρίς κεντρικό σχεδιασμό δεν γίνεται.
Και από φιλελεύθερη σκοπιά δεν συμφέρει, γιατί η Αττική είναι και το μισό ΑΕΠ της χώρας.

Λάθος στα έχουν πεί. Η Ελλάδα μέχρι τη χρονιά που ήρθε στην κυβέρνηση ο αλήτης ήταν σε λογικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Στα λαικά, σσα βγάζαμε, τόσα τρώγαμε. 'Ηρθε ο αλήτης και αποφάσισε μέσα σε 1 χρονιά, να αυξήσει τα κατώτατα όρια των μισθών και ημερομισθίων κατά 40% (ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσουν πολλές επιχειρήσεις, η ανεργία εκτινάχθηκε από 4% το 1981 σε 8,1% το 1984 ενώ και ο πληθωρισμός έπιασε το 21%. Η βιομηχανική κρίση σε συνδυασμό με τις σοασιαλιστικες ιδεολογικές απόψεις οδήγησαν στην εφαρμογή μέτρων κρατικοποιήσεων.

Να μη πιάσουμε στην κουβέντα για τους κλαδικές οργανώσεις, τους πρασινοφρουρους και το πανεπιστημιακο άσυλο.

Ηταν η αρχή του τέλους.

Κορόιδεψε κανά πιτσιρικά φιλαράκο. Εμείς σας φάγαμε στη μάπα.

Την αποβιομηχανοποιηση της χωρας δεν την αρχισε το ΠΑΣΟΚ, την τελειωσε. Η αποβιομηχανοποιηση ειχε αρχισει επι ΝΔ μεσα στην 10ετια του '70.

Επισης πρεπει να γνωριζουμε οτι η ελληνικη βιομηχανια στηριζονταν εν πολλοις στα χαμηλοτοκα κεφαλαια κινησης που εδινε η Τραπεζα της Ελλαδος.

Το '76 κοπηκαν αυτα επι ΝΔ, και αρχισαν να κλεινουν οι "βιομηχανιες".

Οι βιομηχανοι δλδ ειχαν τις επιχειρησεις τους οσο καναν δουλεια με ξενα κολλυβα...οταν επρεπε να βαλουν ιδια κεφαλαια, την εκαναν!

Εδώ τα λες σωστά και τα έχουμε ξαναγράψει. Απάντησα και πιο πάνω.
Μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ έδωσε μάχη για να μη καταρρεύσει η βιομηχανία, κάτι που επέτυχε και μερικώς.
Εφαρμόστηκε κατά παρέκκλιση των άρθρων 95,96 της Συνθήκης της Ρώμης, ο ρυθμιστικός φόρος.
Δηλαδή, ένα είδος δασμών με ορίζοντα πενταετίας, ώστε να υπάρξει μία πιο ομαλή προσαρμογή για τον δευτερογενή τομέα της οικονομίας.
Δεν ήταν εύκολο να επιβληθεί ο ρυθμιστικός φόρος, αλλά τότε στην ΕΟΚ υπήρχε η δυνατότητα διαπραγμάτευσης.

[Unique]

SpoilerShow

Η αστικοποίηση του πληθυσμού ξεκίνησε και έγινε ουσιαστικά από κυβερνήσεις που θαυμάζεις, δηλαδή προ μεταπολίτευσης.
Τότε μπρε του λιγότερου κράτους.
Διότι ο κρατισμός ήταν λιγότερος, αλλά η ύπαιθρος πάμφτωχη, ούτε τουαλέτες δεν είχαν. Όλοι έφευγαν για τα εγχώρια αστικά κέντρα ή για το εξωτερικό, για να μπορέσουν να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα.
Τώρα να το παίζετε υπέρ της αποκέντρωσης όταν στηρίξατε τις πολιτικές που έφεραν το ακριβώς αντίθετο, αποτελεί κάτι το υποκριτικό.
Μάλιστα, αν δεν υπήρχε η πρόσκαιρη ανάκαμψη της υπαίθρου στα 80'ς, θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη η διαφορά.

Τέλος, αποκέντρωση χωρίς κεντρικό σχεδιασμό δεν γίνεται.
Και από φιλελεύθερη σκοπιά δεν συμφέρει, γιατί η Αττική είναι και το μισό ΑΕΠ της χώρας.

Λάθος στα έχουν πεί. Η Ελλάδα μέχρι τη χρονιά που ήρθε στην κυβέρνηση ο αλήτης ήταν σε λογικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Στα λαικά, σσα βγάζαμε, τόσα τρώγαμε. 'Ηρθε ο αλήτης και αποφάσισε μέσα σε 1 χρονιά, να αυξήσει τα κατώτατα όρια των μισθών και ημερομισθίων κατά 40% (ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσουν πολλές επιχειρήσεις, η ανεργία εκτινάχθηκε από 4% το 1981 σε 8,1% το 1984 ενώ και ο πληθωρισμός έπιασε το 21%. Η βιομηχανική κρίση σε συνδυασμό με τις σοασιαλιστικες ιδεολογικές απόψεις οδήγησαν στην εφαρμογή μέτρων κρατικοποιήσεων.

Να μη πιάσουμε στην κουβέντα για τους κλαδικές οργανώσεις, τους πρασινοφρουρους και το πανεπιστημιακο άσυλο.

Ηταν η αρχή του τέλους.

Κορόιδεψε κανά πιτσιρικά φιλαράκο. Εμείς σας φάγαμε στη μάπα.

Δεν ξέρω ποιους φάγατε σε μάπα, γιατί δεν ψήφισαν δικομματισμό. ξέρω όμως ότι θα σε ξεφτιλίσω για πολλοστή φορά ανιστόρητε.


Οι προβληματικές επιχειρήσεις που παρελήφθησαν

Tι βλέπουμε;
Οι παρακάτω προβληματικές επιχειρήσεις ήδη στις αρχές των 80'ς είχαν συσσωρεύσει 68 δις περίπου τραπεζικού δανεισμού και 4,6 δις δραχμές σε χρεη προς ασφαλιστικά ταμεία.
Τα ίδια κεφάλαια ως ποσόστο είχαν καταπέσει περίπου στο 21%.
Γενικότερα, από τα 70'ς το κράτος μέσω των τραπεζών που προέβαιναν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου ή μετοχοποιούσαν τις ζημιές σήκωνε το βάρος της ζημιάς για να μην
κλείσουν.
Ήδη το 1980 ο ιδιωτικός τομέας ήταν υπερχρεωμένος και μάλιστα η Εθνική Τράπεζα ήταν μεγαλομέτοχος πολλών επιχειρήσεων. Όλα αυτά σε προστατευμένο περιβάλλον, με δασμούς και επιδοτήσεις που αναμένονταν να αρθούν με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Είχαμε λοιπόν το φαινόμενο, επιχειρήσεων με ίδια κεφάλαια 20-25% και τις κρατικές τράπεζες να είναι μεγαλομέτοχοι.
Μάλιστα ενόψει ΕΟΚ θα υπήρχε άμεση βαθιά πτώση και ακόμα μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα, έτσι έπρεπε να μη διαλύσουν.
Με ίδια κεφάλαια 25-30%, πολλά χρέη και χωρίς δασμούς θα έκλειναν πολύ γρήγορα όπως και σχεδόν συνέβη.
Μάλιστα επιβίωναν με υψηλούς δασμούς για τα ξένα προϊόντα που όμως λόγω ΕΟΚ εξέλειπαν.
Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Όταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή εξήγαγε το ντενιμ(μπλου τζιν) το πωλούσε σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους(!) λαμβάνοντας επιδότηση και από το κράτος ενώ συγχρόνως το ξένο προϊόν κόστιζα υπερδιπλάσια για να έρθει στην Ελλάδα οπότε ο πολίτης δεν το αγόραζε.
Επιπλέον το δεξιό κράτος και δείτε ένα μικρό παραλληλισμό, εφάρμοζε κεντρικό σχεδιασμό.
Η Πειραϊκή-Πατραϊκή έφτιαξε εργοστάσια σε Σύρο, Καρπενήσι και Σάμο επειδή το κράτος για εκεί έδινε επιδοτήσεις. Έτσι όταν είχε κακοκαιρία στην Σάμο το κλωστήριο της επιχείρησης που ήταν εκεί για να στείλει εμπόρευμα στο Καρπενήσι χρειάζονταν ακόμα και δέκα μέρες!


Εν ολίγοις τα παπαγαλάκια αγνοούν πως όταν ξεκινάς από το 0 και πας στο 1 έχεις 100% αύξηση(50'ς, 60'ς), η οποία όμως στηρίχθηκε σε δανεικά από τις κρατικές τράπεζες, σε υψηλούς δασμούς και χαμηλά εργατικά κόστη.
Όταν λοιπόν ήρθαν οι πετρελαϊκές κρίσεις και οι δασμοί άρχισαν να μειώνονται, φτάσαμε και στην χρεοκοπία.

Και πρόσεξε τι κάνεις ανιστόρητε και άσχετε, στηρίζεις την βιομηχανική πολιτική του προστατευτισμού, των δασμών, των δανεικών. Τι στο καλό φιλελεύθερος είσαι όταν στηρίζεις τέτοιες πολιτικές;
Πας ενάντια στις θέσεις σου.

Όμως,

Τι βλέπουμε; Πως η βιομηχανική παραγωγή και παρά τα εμπόδια της ένταξης, σημείωνε άνοδο.



Πάμε και σε κάποιες γνωστές περιπτώσεις που αναφέρονται διαρκώς.

A) ΙΖΟΛΑ
Αρχέλαος @ Γιατί η Ελλάδα δεν βιομηχανοποιήθηκε;

Εν ολίγοις, η ΙΖΟΛΑ από το 1974 γράφει διαρκώς ζημιές.
Το εργοστάσιο στη Θήβα φτιάχτηκε με δάνεια της Εθνικής Τράπεζας, οι μέτοχοι έβαλαν μικρό ποσοστό του ποσού.
Τα 2/3 του δανείου κεφαλαιοποιήθηκαν και για τα υπόλοιπα εκδόθηκε ομολογιακό δάνειο με σταθερό επιτόκιο. Μάλιστα παρά το ότι η τράπεζα είχε ενεργό ρόλο και ουσιαστικά στήριζε το εγχείρημα, ο έλεγχος της ΙΖΟΛΑ παρέμενε στον ιδρυτή της.
Κάποια στιγμή στα 1976 η Εθνική Τράπεζα συγχρηματοδοτεί και αποπληρώνει συνάμα παλιά χρέη της ΙΖΟΛΑ που συγχωνεύεται με άλλη επιχείρηση και ενώ οι εισηγήσεις είναι αντίθετες.
Η ΙΖΟΛΑ κατέγραφε διαρκώς ζημίες και το ελληνικό δημόσιο κεφαλαιοποιούσε χρέη της ενώ όδευε σε χρεοκοπία.
Τότε έγινε συγχώνευση της με άλλη εταιρεία του κλάδου(βλέπε παρακάτω).
Η Εθνική Τράπεζα πλήρωσε και μετοχοποίησε πολλά χρήματα που έδωσε, πλήρωσε το νέο εργοστάσιο μετοχοποιώντας και χρέη όταν έγινε συγχώνευση παρότι υπήρχαν περί του αντιθέτου εισηγήσεις, η νέα εταιρεία αποδέχθηκε τα χρέη της παλιάς και δηλώθηκε αδυναμία πληρωμών.
Τέλος το 1978 ακίνητο στην Καλλιθέα που ήταν το εργοστάσιο η τράπεζα για 7 χρόνια ανέβαλλε τον πλειστηριασμό και έδωσε και δάνειο ώστε να επιτρέψει στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου να αξιοποιήσει τον χώρο όπως ήθελε.
Τελικά η έξαρση της κτηματικής αγοράς σημείωσε πτώση και δεν συνέβη και σε αυτό καμία πρόοδος.
Ούτε το εργολαβικό δεν είχε υπογραφεί γιατί προφανώς πλέον δεν συνέφερε να γίνει κάτι.


Β) Goodyear

1) H Goodyear είχε μεγάλη κερδοφορία που αύξανε με ρυθμό 70%
2) Υπήρχε εργασιακή ειρήνη με τους συνδικαλιστές να κάνουν αρκετές υποχωρήσεις και να δέχονται αρκετά πράγματα, το ομολογούσε και η ίδια η επιχείρηση
3) Το κράτος ήταν ένας εκ των καλών πελατών της ενισχύοντας την σημαντικά
4) Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με προέδρικο διάταγμα έδωσε άδεια για πώληση λιπαντικών
5) Απολάμβανε των ευεργετημάτων του νόμου 2687/53
6) Ο αντιπρόεδρος της Goodyear στην ευρώπη Sylvain Valensi ανέφερε ότι ο λόγος της απομάκρυνσης αφορούσε κατα κύριο λόγο το μέγεθος της μονάδας,το οποίο ήταν μικρό και καθιστούσε ασύμφορη τη λειτουργία της ανεξαρτήτως του κόστους παραγωγής.Σε αυτό επέμενε ο Valensi στις δημόσιες τοποθετήσεις του εκείνη την εποχή

Εδω είχαμε μία εντελώς φιλική πολιτική και μία επιχείρηση που ευημερούσε ωστόσο είχε στρατηγικούς λόγους να βρει την βέλτιστη λύση.
Γιατί δεν φτάνει να είσαι φθηνός και παραγωγικός, πάντα μπορεί να υπάρξει ακόμα φθηνότερος ή πιο βολικός για άλλους λόγους(εσωτερική αγορά, πρόσβαση κλπ.)

Γ) Πειραϊκή-Πατραϊκή

Όταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή εξήγαγε το ντενιμ(μπλου τζιν) το πωλούσε σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους(!) λαμβάνοντας επιδότηση και από το κράτος ενώ συγχρόνως το ξένο προϊόν κόστιζα υπερδιπλάσια για να έρθει στην Ελλάδα οπότε ο πολίτης δεν το αγόραζε.
Επιπλέον το δεξιό κράτος και δείτε ένα μικρό παραλληλισμό, εφάρμοζε κεντρικό σχεδιασμό.
Η Πειραϊκή-Πατραϊκή έφτιαξε εργοστάσια σε Σύρο, Καρπενήσι και Σάμο επειδή το κράτος για εκεί έδινε επιδοτήσεις. Έτσι όταν είχε κακοκαιρία στην Σάμο το κλωστήριο της επιχείρησης που ήταν εκεί για να στείλει εμπόρευμα στο Καρπενήσι χρειάζονταν ακόμα και δέκα μέρες!


Γεγονός 1ο:
Η ίδια η διοίκηση της επιχείρησης επέρριπτε ευθύνες στη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη τόσο για την εισοδηματική της πολιτική όσο και για τη σύνδεση της δραχμής με το δολάριο(1980-81).


Γεγονός 2ο:
Με τη σχετική επιδείνωση,η Πειραϊκή-Πατραϊκή όπως και πολλές άλλες προβληματικές,είχε αρκετά δάνεια και υποχρεώσεις 24 δις δραχμών στα οποία δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει.


Γεγονός 3ο:
Προκειμένου λοιπόν να συνεχίσει να υπάρχει η επιχείρηση που είχε μεγάλη ιστορία και περίπου 7 χιλιάδες εργαζόμενους,το 1983 παρενέβη για να τη σώσει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μετοχοποιώντας τα παλαιά δάνεια,κίνηση που βρήκε θετική η διοίκηση της επιχείρησης η οποία είχε πραγματοποιήσει αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον υπουργό Οικονομίας Γεράσιμο Αρσένη.
Μάλιστα αναγνώριζαν ότι το σχέδιο εξυγίανσης και ανάπτυξης της Εθνικής Τράπεζας είναι η μόνη λύση για να σωθεί η εταιρεία.

Γεγονός 4ο:
Είναι χαρακτηριστικό πως αμέσως προ της υπαγωγής της στις προβληματικές,στα 30 δις συνολικού κεφαλαίου το 1 δις ήταν ίδια κεφάλαια και τα 29 δις δανεικά!


Γεγονός 5ο:
Η κατάσταση όμως στο πέρασμα του χρόνου χειροτέρευσε οικονομικώς με το κράτος να προχωρεί σε μετοχοποιήσεις χρεών και εδώ έγκειται η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ αλλα είναι άλλου είδους απο αυτη που του αποδίδουν.
Η εταιρεία μέχρι το 1988 είχε πετύχει μια καλή εξαγωγική δραστηριότητα όμως τα χρέη και οι πρόσθετες επιβαρύνσεις τα εξανέμιζαν τα όποια ωφέλη ενώ υπήρχε και προφανή διαρθρωτικά προβλήματα(στασιμότητα στον μηχανολογικό εκσυγχρονισμό κλπ).

Γεγονός 6ο:
Η συνεχιζόμενη επιδείνωση των ελλειμάτων επέφερε τελικώς το 1992 το καθεστώς εκκαθάρισης απολύοντας τους εργαζόμενους εκτός απο περίπου 200-250 εργαζομένους οι οποίοι συνέδραμαν στη διαδικασία της εκκαθάρισης και πληρώνονταν μέχρι το 1996.


Συμπλήρωση:Η κυβέρνηση ΝΔ το 1980 αύξησε τα επιτόκια απότομα κατα έξι μονάδες γνωρίζοντας πως θα πληγούν οι παραγωγικές διαδικασίες και η βιομηχανία,όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος ο τότε υπουργός Συντονισμού Μπούτος.
Ήταν ξεκάθαρο πως το κόστος του χρήματος θα γινόταν υψηλότερο και έτσι θα ανατρεπόταν ο προϋπολογισμός αρκετών επιχειρήσεων.
Στόχος του υπουργού ήταν αυτο να κρατήσει βραχυπρόθεσμα αλλα τελικώς αποχώρησε πρόωρα απο το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο και τα επιτόκια διατηρήθηκαν σε υψηλά επίπεδα 3-4 χρόνια μέχρι να τα μειώσει ο Γεράσιμος Αρσένης.

Δ) ΤΕΟΚΑΡ

ΤΕΟΚΑΡ:

Η ΤΕΟΚΑΡ στη δεκαετία του 80 είχε πολύ μεγάλο μερίδιο πωλήσεων.
Το κράτος βοηθούσε μέχρι το 1987 καθώς της προσέφερε χαμηλότερο φόρο καταναλώσεως με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να έχουν πιο ανταγωνιστική τελική τιμή.
Η κατρακύλα άρχισε απο το 1987.Τι άραγε να πήγε στραβά;

Γεγονός 1ο
Στο πέρας του 1987 ο χαμηλότερος ειδικός φόρος για την ΤΕΟΚΑΡ είχε μηδενιστεί. (ΕΟΚ με λένε)

Γεγονός 2ο
Η απόσυρση του 1991 που ελήφθη απο την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Τι συνέβη τότε; Η ξαφνική εφαρμογή του παραπάνω μέτρου,δεν επέτρεψε στη ΤΕΟΚΑΡ να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση και είναι χαρακτηριστικό πως οι παραδόσεις των αυτοκινήτων στους αγοραστές έφταναν ακόμα και τους 8(!) μήνες απο την ημερομηνία παραγγελίας.
Απο αυτο έχασε σεβαστό μερίδιο της αγοράς.
Δεν κρίνω το αν ήταν καλή ή όχι, εξηγώ απλώς την ιστορία για την εταιρεία.

Γεγονός 3ο
Ένεκα προηγούμενης μεγάλης ζήτησης(βλέπε γεγονός 2ο),η εταιρεία είχε αυξήσει
την παραγωγή της. Ωστόσο την εκτίναξη στις πωλήσεις των αυτοκινήτων την ακολούθησε η απότομη μείωση,με αποτέλεσμα η ΤΕΟΚΑΡ να έχει προς συντήρηση ένα μεγάλο απόθεμα αυτοκινήτων.

Γεγονός 4ο
Η αλλαγή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που ευνοούσε οχήματα μικρού ή μεγάλου κυβισμού και όχι μεσαίου όπως αυτα που πωλούσε η ΤΕΟΚΑΡ.
Είναι χαρακτηριστικό πως το μερίδιο του μεσαίου κυβισμού αυτοκινήτων επι του συνόλου της εγχώριας παραγωγής,μειώθηκε απο 55%(περίπου) το 1992 μειώθηκε στο 35%(περίπου) το 1994.
Για παράδειγμα,οι πωλήσεις του Sunny απο περίπου 13 χιλιάδες το 1992 ήσαν σχεδόν 5 χιλιάδες το 1994.
Δηλαδή πτώση 65-67% επι των πωλήσεων του συγκεκριμένου τύπου αυτοκινήτου.

Γεγονός 5ο
Η ΤΕΟΚΑΡ δεν απέλυσε το προσωπικό αλλα αρχικώς έθεσε σε διαθεσιμότητα τους υπαλλήλους της προς χάριν τρόπον τινά κοινωνικής πολιτικής,με διαφαινόμενη επιβάρυνση που φαίνεται ισοδυναμούσε με 1,4 δις δραχμές .Τελικώς,το 1995 το εργοστάσιο στο Βόλο έκλεισε.

Η ΤΕΟΚΑΡ σε ανακοίνωση της αναφερόταν στους εξής λόγους:

1ος λόγος:
Εναρμόνιση ελληνικής νομοθεσίας με κοινοτική που εκμηδένιζε κάθε κρατική μορφή στηρίξεως της εγχώριας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Σχόλιο:Δηλαδή απουσία κάποιας μορφής κρατικού προστατευτισμού.

2ος λόγος:
Η αύξηση του κόστους παραγωγής των αυτοκινήτων που προκλήθηκε απο την μεγάλη ανατίμηση του γιεν αλλα και απο τη μείωση της παραγωγής.

3ος λόγος:
Οι συνεχείς και σημαντικές αλλαγές στη φορολογία του αυτοκινήτου που δεν επέτρεψαν στην επιχείρηση να πραγματοποιήσει μακροπρόθεσμα επενδυτικά προγράμματα όπως και η αλλαγή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που έστρεψε τον καταναλωτή σε αυτοκίνητα μικρότερου ή μεγαλύτερου κυβισμού.


Κανένας "κακός" συνδικαλιστής ή "κακή" κυβέρνηση, φυσικά ενστάσεις για την φορολογία αλλά το πρόταγμα αφορούσε δομικούς λόγους.



Μάλιστα, στο δικό μας περιβάλλον, το εργοστάσιο χωρίς απεργίες(καλός εργοδότης), έκλεισε το 1978 και οι εργαζόμενοι στράφηκαν είτε στην οικοδομή και τον κατασκευαστικό κλάδο είτε σε άλλα εργοστάσια τα οποία λειτουργούσαν και στα 80'ς και στα 90'ς, π.χ. το εργοστάσιο της SCHWABE ή άλλες δραστηριότητες.



Στο θέμα του πληθωρισμού, πάλι λες ψέματα. O πληθωρισμός σημείωσε ρεκόρ στα 1979-80, στην συνέχεια όπως βλέπουμε με σκαμπανεβάσματα λίγες φορές, ήρθε η αποκλιμάκωση.


Για να σε ξεφτιλίσω και άλλο αν και το κάνεις και μόνος σου, δες τι γινόταν στα 70'ς για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, από τους δήθεν μη κρατιστές.

Τα περισσότερα απο τα ατέλειωτα σεντόνια παραπληροφόρησης σου είναι απλές πασοκικές μπούρδες. Η πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου (ΑΠ) ήταν ζημιογόνα για την Ελληνική οικονομία.

Η Ελλάδα εισήλθε στη δεκαετία του 1980 όντας πιο πλούσια από Ισπανία/Πορτογαλία΄και Ιρλανδία. To 1980 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν 21% του ΑΕΠ, ελαφρώς υψηλότερο από αυτό της Ισπανίας (16%), χαμηλότερο από αυτό της Πορτογαλίας (29%), και πολύ χαμηλότερο από αυτό της Ιρλανδίας (67%). Κατά τη δεκαετία 1981-1990 το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα αυξήθηκε αλματωδώς. To 1990 έφτασε στο 68% του ΑΕΠ, έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ αυτό της Πορτογαλίας (52%), και το 1993 έφτασε στο 94%, ξεπερνώντας ακόμα και αυτό της Ιρλανδίας (91%). (Την περίοδο 1991-1993 ο ΑΠ δεν βρίσκονταν στην εξουσία, αλλά η αύξηση του χρέους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην δυσκολία περιορισμού των ελλειμμάτων που είχαν δημιουργηθεί κατά τα χρόνια που κυβερνούσε).



Συνοψίζοντας, η διακυβέρνηση του ΑΠ την δεκαετία 1981-1990 κληρονόμησε στην Ελληνική οικονομία ένα υψηλό δημόσιο χρέος. Ο δανεισμός θα μπορούσε να ήταν επωφελής σε κάποιο βαθμό αν οι πόροι είχαν κατευθυνθεί σε δημόσιες επενδύσεις, όπως δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, κτλ. Δυστυχώς όμως οι πόροι κατευθύνθηκαν κυρίως στην κατανάλωση (μέσω αύξησης μισθών στο δημόσιο και συντάξεων). Οι δημόσιες επενδύσεις παρέμειναν στα επίπεδα της προηγούμενης δεκαετίας 1971-1980, και χαμηλότερες σε σχέση με Ιρλανδία, Ισπανία, και Πορτογαλία.

η Ελληνική οικονομία παρέμεινε στάσιμη την περίοδο 1981-1990, ενώ οι άλλες Ευρωπαϊκές οικονομίες αναπτύσσονταν. Οι παραγωγικές επενδύσεις (δημόσιες και ιδιωτικές), οι οποίες αποτέλεσαν τον βασικό μοχλό της ταχείας ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας τις δεκαετίες του 1950 και 1960, ήταν χαμηλές, τόσο σε σύγκριση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όσο και με τις γειτονικές δεκαετίες. Παράλληλα, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε αλματωδώς, με το μεγαλύτερο μέρος των δανειζόμενων πόρων να κατευθύνεται στην κατανάλωση. Οι κακές αυτές επιδόσεις οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην οικονομική πολιτική του ΑΠ και των κυβερνήσεών του.

[Εμπεδοκλής]

Η Πίνδος, δεν είναι "η ραχοκοκαλιά της χώρας" όπως μας μαθαίνανε στα σχολεία επί ΠΑΣΟΚ.

Η Πίνδος είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας (το μόνο θετικό είναι ότι πολλά από τα δάση της δεν καίγονται εύκολα). Θα πρέπει να υποστεί πλήρη διάνοιξη, να γίνει σουρωτήρι από τούνελ, ώστε να υπάρχει σοβαρή σύνδεση μεταξύ των διάφορων σημείων της επικράτειας.

Ρε συ, η Πατρών - Πύργου πόσα βουνά έχει ανάμεσα της και δεν έχει σοβαρό δρόμο να τις συνδέει; Ας σοβαρευτούμε.

Η Πατρα εχει 250.000 πληθυσμο και ο Πυργος εχει 25.000. Για ποιο λογο να εχουν καλυτερη συνδεση απο την Ανατολικη Αθηνα (Αγια Παρασκευη/Χαλανδρι/Βριλήσσια) με τον Μαραθωνα, που περναει και απο αλλες 200.000 ατομα (Γερακας Παλληνη Πικερμι Ραφηνα); Μια χαρα ειναι η συνδεση. Λιγο παραπανω καμερες θελει να γαμανε οσους οδηγανε με 150 και προσπερνανε παρανομα, ισως και ενα αποσπασμα να την αναβει προληπτικα σε 1 στα 200 αυτοκινητα με ντοπιες πινακιδες για να σφιγγουν οι κωλοι, ετσι κι αλλιως αθωοι να ειναι αποκλειεται.

Οταν λεμε προβλημα συνδεσης εννοουμε 3-4 ωρες στροφιλικια.

Πώς ακριβώς θα κάνεις αποκέντρωση αν οι επενδύσεις σε δρόμους και δίκτυα πάνε στην Αθήνα; Για αυτό Γέρακας, Παλλήνη, Ραφήνα, από αρβανιτοχώρια κάτι τύπων που έβοσκαν κατσίκια έγιναν προάστια της Αθήνας. Και φυσικά γέμισαν πλαγιές και ρεματιές με αυθαίρετα...

[esu]

Σε όλο τον κόσμο δημιουργούνται mega-cities. Όλες οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν κι από τουλάχιστον μία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που εντοπίζω εγώ είναι στο θέμα της ασφάλειας. Απο κει και πέρα, προτιμότερο είναι να γίνει βελτιστοποίηση της κατάστασης στην Αθήνα ώστε να γίνει πιο αποδοτική πόλη, από logistics, συγκοινωνίες κλπ, παρά να αναστρέψεις με τεχνιτό τρόπο (πράγμα που δεν γίνεται κιόλας να ελέγξεις τις ζωές των ανθρώπων και το που θέλει να ζήσει ο καθένας) μια διαδικασία που έχει ξεκινήσει και είναι εν εξελίξει εδώ και αρκετές γενιές.

[esu]

Ο δρόμος μέχρι την Πάτρα είναι μια χαρά, κλειστος αυτοκινητοδρομος (το λεω για αυτους που έχουν πολλα χρονια να πανε). Από εκεί κ πέρα έχει κάποια μαλακισμενα σημεία πχ με εναλλαγές στις λωρίδες (2->1) και επικίνδυνες διασταυρώσεις.

Το καλοκαίρι δημιουργείται ένα εκρηκτικό κοκτέιλ απο λιγότερο ή περισσότερο μεθυσμενους ντόπιους αλλα και νευρικους αθηναίους γκαζοφονιαδες που γυρνανε απο καποιο πανηγύρι με τον Βελισσαρη, Γερμανούς με αυτοκινουμενα, ξεκρανωτους καγκουρες 12 χρονων με φάτσα σαν του μικρού Νικόλα με αποσκελετωμενα παπακια με λεπτα λαστιχα και θορυβώδεις εξατμίσεις, ανοϊκους ηλικιωμένους αγρότες που διασχίζουν καθετα την "εθνική οδό" με φρεζα σε ραντομ σημεια, αγροτικά με 4 κυνηγόσκυλα δεμένα στην κλούβα που πανε φετες κτλ

[axilmar]

SpoilerShow

Λάθος στα έχουν πεί. Η Ελλάδα μέχρι τη χρονιά που ήρθε στην κυβέρνηση ο αλήτης ήταν σε λογικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Στα λαικά, σσα βγάζαμε, τόσα τρώγαμε. 'Ηρθε ο αλήτης και αποφάσισε μέσα σε 1 χρονιά, να αυξήσει τα κατώτατα όρια των μισθών και ημερομισθίων κατά 40% (ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσουν πολλές επιχειρήσεις, η ανεργία εκτινάχθηκε από 4% το 1981 σε 8,1% το 1984 ενώ και ο πληθωρισμός έπιασε το 21%. Η βιομηχανική κρίση σε συνδυασμό με τις σοασιαλιστικες ιδεολογικές απόψεις οδήγησαν στην εφαρμογή μέτρων κρατικοποιήσεων.

Να μη πιάσουμε στην κουβέντα για τους κλαδικές οργανώσεις, τους πρασινοφρουρους και το πανεπιστημιακο άσυλο.

Ηταν η αρχή του τέλους.

Κορόιδεψε κανά πιτσιρικά φιλαράκο. Εμείς σας φάγαμε στη μάπα.

Δεν ξέρω ποιους φάγατε σε μάπα, γιατί δεν ψήφισαν δικομματισμό. ξέρω όμως ότι θα σε ξεφτιλίσω για πολλοστή φορά ανιστόρητε.


Οι προβληματικές επιχειρήσεις που παρελήφθησαν

Tι βλέπουμε;
Οι παρακάτω προβληματικές επιχειρήσεις ήδη στις αρχές των 80'ς είχαν συσσωρεύσει 68 δις περίπου τραπεζικού δανεισμού και 4,6 δις δραχμές σε χρεη προς ασφαλιστικά ταμεία.
Τα ίδια κεφάλαια ως ποσόστο είχαν καταπέσει περίπου στο 21%.
Γενικότερα, από τα 70'ς το κράτος μέσω των τραπεζών που προέβαιναν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου ή μετοχοποιούσαν τις ζημιές σήκωνε το βάρος της ζημιάς για να μην
κλείσουν.
Ήδη το 1980 ο ιδιωτικός τομέας ήταν υπερχρεωμένος και μάλιστα η Εθνική Τράπεζα ήταν μεγαλομέτοχος πολλών επιχειρήσεων. Όλα αυτά σε προστατευμένο περιβάλλον, με δασμούς και επιδοτήσεις που αναμένονταν να αρθούν με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Είχαμε λοιπόν το φαινόμενο, επιχειρήσεων με ίδια κεφάλαια 20-25% και τις κρατικές τράπεζες να είναι μεγαλομέτοχοι.
Μάλιστα ενόψει ΕΟΚ θα υπήρχε άμεση βαθιά πτώση και ακόμα μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα, έτσι έπρεπε να μη διαλύσουν.
Με ίδια κεφάλαια 25-30%, πολλά χρέη και χωρίς δασμούς θα έκλειναν πολύ γρήγορα όπως και σχεδόν συνέβη.
Μάλιστα επιβίωναν με υψηλούς δασμούς για τα ξένα προϊόντα που όμως λόγω ΕΟΚ εξέλειπαν.
Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Όταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή εξήγαγε το ντενιμ(μπλου τζιν) το πωλούσε σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους(!) λαμβάνοντας επιδότηση και από το κράτος ενώ συγχρόνως το ξένο προϊόν κόστιζα υπερδιπλάσια για να έρθει στην Ελλάδα οπότε ο πολίτης δεν το αγόραζε.
Επιπλέον το δεξιό κράτος και δείτε ένα μικρό παραλληλισμό, εφάρμοζε κεντρικό σχεδιασμό.
Η Πειραϊκή-Πατραϊκή έφτιαξε εργοστάσια σε Σύρο, Καρπενήσι και Σάμο επειδή το κράτος για εκεί έδινε επιδοτήσεις. Έτσι όταν είχε κακοκαιρία στην Σάμο το κλωστήριο της επιχείρησης που ήταν εκεί για να στείλει εμπόρευμα στο Καρπενήσι χρειάζονταν ακόμα και δέκα μέρες!


Εν ολίγοις τα παπαγαλάκια αγνοούν πως όταν ξεκινάς από το 0 και πας στο 1 έχεις 100% αύξηση(50'ς, 60'ς), η οποία όμως στηρίχθηκε σε δανεικά από τις κρατικές τράπεζες, σε υψηλούς δασμούς και χαμηλά εργατικά κόστη.
Όταν λοιπόν ήρθαν οι πετρελαϊκές κρίσεις και οι δασμοί άρχισαν να μειώνονται, φτάσαμε και στην χρεοκοπία.

Και πρόσεξε τι κάνεις ανιστόρητε και άσχετε, στηρίζεις την βιομηχανική πολιτική του προστατευτισμού, των δασμών, των δανεικών. Τι στο καλό φιλελεύθερος είσαι όταν στηρίζεις τέτοιες πολιτικές;
Πας ενάντια στις θέσεις σου.

Όμως,

Τι βλέπουμε; Πως η βιομηχανική παραγωγή και παρά τα εμπόδια της ένταξης, σημείωνε άνοδο.



Πάμε και σε κάποιες γνωστές περιπτώσεις που αναφέρονται διαρκώς.

A) ΙΖΟΛΑ
Αρχέλαος @ Γιατί η Ελλάδα δεν βιομηχανοποιήθηκε;

Εν ολίγοις, η ΙΖΟΛΑ από το 1974 γράφει διαρκώς ζημιές.
Το εργοστάσιο στη Θήβα φτιάχτηκε με δάνεια της Εθνικής Τράπεζας, οι μέτοχοι έβαλαν μικρό ποσοστό του ποσού.
Τα 2/3 του δανείου κεφαλαιοποιήθηκαν και για τα υπόλοιπα εκδόθηκε ομολογιακό δάνειο με σταθερό επιτόκιο. Μάλιστα παρά το ότι η τράπεζα είχε ενεργό ρόλο και ουσιαστικά στήριζε το εγχείρημα, ο έλεγχος της ΙΖΟΛΑ παρέμενε στον ιδρυτή της.
Κάποια στιγμή στα 1976 η Εθνική Τράπεζα συγχρηματοδοτεί και αποπληρώνει συνάμα παλιά χρέη της ΙΖΟΛΑ που συγχωνεύεται με άλλη επιχείρηση και ενώ οι εισηγήσεις είναι αντίθετες.
Η ΙΖΟΛΑ κατέγραφε διαρκώς ζημίες και το ελληνικό δημόσιο κεφαλαιοποιούσε χρέη της ενώ όδευε σε χρεοκοπία.
Τότε έγινε συγχώνευση της με άλλη εταιρεία του κλάδου(βλέπε παρακάτω).
Η Εθνική Τράπεζα πλήρωσε και μετοχοποίησε πολλά χρήματα που έδωσε, πλήρωσε το νέο εργοστάσιο μετοχοποιώντας και χρέη όταν έγινε συγχώνευση παρότι υπήρχαν περί του αντιθέτου εισηγήσεις, η νέα εταιρεία αποδέχθηκε τα χρέη της παλιάς και δηλώθηκε αδυναμία πληρωμών.
Τέλος το 1978 ακίνητο στην Καλλιθέα που ήταν το εργοστάσιο η τράπεζα για 7 χρόνια ανέβαλλε τον πλειστηριασμό και έδωσε και δάνειο ώστε να επιτρέψει στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου να αξιοποιήσει τον χώρο όπως ήθελε.
Τελικά η έξαρση της κτηματικής αγοράς σημείωσε πτώση και δεν συνέβη και σε αυτό καμία πρόοδος.
Ούτε το εργολαβικό δεν είχε υπογραφεί γιατί προφανώς πλέον δεν συνέφερε να γίνει κάτι.


Β) Goodyear

1) H Goodyear είχε μεγάλη κερδοφορία που αύξανε με ρυθμό 70%
2) Υπήρχε εργασιακή ειρήνη με τους συνδικαλιστές να κάνουν αρκετές υποχωρήσεις και να δέχονται αρκετά πράγματα, το ομολογούσε και η ίδια η επιχείρηση
3) Το κράτος ήταν ένας εκ των καλών πελατών της ενισχύοντας την σημαντικά
4) Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με προέδρικο διάταγμα έδωσε άδεια για πώληση λιπαντικών
5) Απολάμβανε των ευεργετημάτων του νόμου 2687/53
6) Ο αντιπρόεδρος της Goodyear στην ευρώπη Sylvain Valensi ανέφερε ότι ο λόγος της απομάκρυνσης αφορούσε κατα κύριο λόγο το μέγεθος της μονάδας,το οποίο ήταν μικρό και καθιστούσε ασύμφορη τη λειτουργία της ανεξαρτήτως του κόστους παραγωγής.Σε αυτό επέμενε ο Valensi στις δημόσιες τοποθετήσεις του εκείνη την εποχή

Εδω είχαμε μία εντελώς φιλική πολιτική και μία επιχείρηση που ευημερούσε ωστόσο είχε στρατηγικούς λόγους να βρει την βέλτιστη λύση.
Γιατί δεν φτάνει να είσαι φθηνός και παραγωγικός, πάντα μπορεί να υπάρξει ακόμα φθηνότερος ή πιο βολικός για άλλους λόγους(εσωτερική αγορά, πρόσβαση κλπ.)

Γ) Πειραϊκή-Πατραϊκή

Όταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή εξήγαγε το ντενιμ(μπλου τζιν) το πωλούσε σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους(!) λαμβάνοντας επιδότηση και από το κράτος ενώ συγχρόνως το ξένο προϊόν κόστιζα υπερδιπλάσια για να έρθει στην Ελλάδα οπότε ο πολίτης δεν το αγόραζε.
Επιπλέον το δεξιό κράτος και δείτε ένα μικρό παραλληλισμό, εφάρμοζε κεντρικό σχεδιασμό.
Η Πειραϊκή-Πατραϊκή έφτιαξε εργοστάσια σε Σύρο, Καρπενήσι και Σάμο επειδή το κράτος για εκεί έδινε επιδοτήσεις. Έτσι όταν είχε κακοκαιρία στην Σάμο το κλωστήριο της επιχείρησης που ήταν εκεί για να στείλει εμπόρευμα στο Καρπενήσι χρειάζονταν ακόμα και δέκα μέρες!


Γεγονός 1ο:
Η ίδια η διοίκηση της επιχείρησης επέρριπτε ευθύνες στη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη τόσο για την εισοδηματική της πολιτική όσο και για τη σύνδεση της δραχμής με το δολάριο(1980-81).


Γεγονός 2ο:
Με τη σχετική επιδείνωση,η Πειραϊκή-Πατραϊκή όπως και πολλές άλλες προβληματικές,είχε αρκετά δάνεια και υποχρεώσεις 24 δις δραχμών στα οποία δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει.


Γεγονός 3ο:
Προκειμένου λοιπόν να συνεχίσει να υπάρχει η επιχείρηση που είχε μεγάλη ιστορία και περίπου 7 χιλιάδες εργαζόμενους,το 1983 παρενέβη για να τη σώσει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μετοχοποιώντας τα παλαιά δάνεια,κίνηση που βρήκε θετική η διοίκηση της επιχείρησης η οποία είχε πραγματοποιήσει αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον υπουργό Οικονομίας Γεράσιμο Αρσένη.
Μάλιστα αναγνώριζαν ότι το σχέδιο εξυγίανσης και ανάπτυξης της Εθνικής Τράπεζας είναι η μόνη λύση για να σωθεί η εταιρεία.

Γεγονός 4ο:
Είναι χαρακτηριστικό πως αμέσως προ της υπαγωγής της στις προβληματικές,στα 30 δις συνολικού κεφαλαίου το 1 δις ήταν ίδια κεφάλαια και τα 29 δις δανεικά!


Γεγονός 5ο:
Η κατάσταση όμως στο πέρασμα του χρόνου χειροτέρευσε οικονομικώς με το κράτος να προχωρεί σε μετοχοποιήσεις χρεών και εδώ έγκειται η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ αλλα είναι άλλου είδους απο αυτη που του αποδίδουν.
Η εταιρεία μέχρι το 1988 είχε πετύχει μια καλή εξαγωγική δραστηριότητα όμως τα χρέη και οι πρόσθετες επιβαρύνσεις τα εξανέμιζαν τα όποια ωφέλη ενώ υπήρχε και προφανή διαρθρωτικά προβλήματα(στασιμότητα στον μηχανολογικό εκσυγχρονισμό κλπ).

Γεγονός 6ο:
Η συνεχιζόμενη επιδείνωση των ελλειμάτων επέφερε τελικώς το 1992 το καθεστώς εκκαθάρισης απολύοντας τους εργαζόμενους εκτός απο περίπου 200-250 εργαζομένους οι οποίοι συνέδραμαν στη διαδικασία της εκκαθάρισης και πληρώνονταν μέχρι το 1996.


Συμπλήρωση:Η κυβέρνηση ΝΔ το 1980 αύξησε τα επιτόκια απότομα κατα έξι μονάδες γνωρίζοντας πως θα πληγούν οι παραγωγικές διαδικασίες και η βιομηχανία,όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος ο τότε υπουργός Συντονισμού Μπούτος.
Ήταν ξεκάθαρο πως το κόστος του χρήματος θα γινόταν υψηλότερο και έτσι θα ανατρεπόταν ο προϋπολογισμός αρκετών επιχειρήσεων.
Στόχος του υπουργού ήταν αυτο να κρατήσει βραχυπρόθεσμα αλλα τελικώς αποχώρησε πρόωρα απο το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο και τα επιτόκια διατηρήθηκαν σε υψηλά επίπεδα 3-4 χρόνια μέχρι να τα μειώσει ο Γεράσιμος Αρσένης.

Δ) ΤΕΟΚΑΡ

ΤΕΟΚΑΡ:

Η ΤΕΟΚΑΡ στη δεκαετία του 80 είχε πολύ μεγάλο μερίδιο πωλήσεων.
Το κράτος βοηθούσε μέχρι το 1987 καθώς της προσέφερε χαμηλότερο φόρο καταναλώσεως με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να έχουν πιο ανταγωνιστική τελική τιμή.
Η κατρακύλα άρχισε απο το 1987.Τι άραγε να πήγε στραβά;

Γεγονός 1ο
Στο πέρας του 1987 ο χαμηλότερος ειδικός φόρος για την ΤΕΟΚΑΡ είχε μηδενιστεί. (ΕΟΚ με λένε)

Γεγονός 2ο
Η απόσυρση του 1991 που ελήφθη απο την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Τι συνέβη τότε; Η ξαφνική εφαρμογή του παραπάνω μέτρου,δεν επέτρεψε στη ΤΕΟΚΑΡ να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση και είναι χαρακτηριστικό πως οι παραδόσεις των αυτοκινήτων στους αγοραστές έφταναν ακόμα και τους 8(!) μήνες απο την ημερομηνία παραγγελίας.
Απο αυτο έχασε σεβαστό μερίδιο της αγοράς.
Δεν κρίνω το αν ήταν καλή ή όχι, εξηγώ απλώς την ιστορία για την εταιρεία.

Γεγονός 3ο
Ένεκα προηγούμενης μεγάλης ζήτησης(βλέπε γεγονός 2ο),η εταιρεία είχε αυξήσει
την παραγωγή της. Ωστόσο την εκτίναξη στις πωλήσεις των αυτοκινήτων την ακολούθησε η απότομη μείωση,με αποτέλεσμα η ΤΕΟΚΑΡ να έχει προς συντήρηση ένα μεγάλο απόθεμα αυτοκινήτων.

Γεγονός 4ο
Η αλλαγή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που ευνοούσε οχήματα μικρού ή μεγάλου κυβισμού και όχι μεσαίου όπως αυτα που πωλούσε η ΤΕΟΚΑΡ.
Είναι χαρακτηριστικό πως το μερίδιο του μεσαίου κυβισμού αυτοκινήτων επι του συνόλου της εγχώριας παραγωγής,μειώθηκε απο 55%(περίπου) το 1992 μειώθηκε στο 35%(περίπου) το 1994.
Για παράδειγμα,οι πωλήσεις του Sunny απο περίπου 13 χιλιάδες το 1992 ήσαν σχεδόν 5 χιλιάδες το 1994.
Δηλαδή πτώση 65-67% επι των πωλήσεων του συγκεκριμένου τύπου αυτοκινήτου.

Γεγονός 5ο
Η ΤΕΟΚΑΡ δεν απέλυσε το προσωπικό αλλα αρχικώς έθεσε σε διαθεσιμότητα τους υπαλλήλους της προς χάριν τρόπον τινά κοινωνικής πολιτικής,με διαφαινόμενη επιβάρυνση που φαίνεται ισοδυναμούσε με 1,4 δις δραχμές .Τελικώς,το 1995 το εργοστάσιο στο Βόλο έκλεισε.

Η ΤΕΟΚΑΡ σε ανακοίνωση της αναφερόταν στους εξής λόγους:

1ος λόγος:
Εναρμόνιση ελληνικής νομοθεσίας με κοινοτική που εκμηδένιζε κάθε κρατική μορφή στηρίξεως της εγχώριας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Σχόλιο:Δηλαδή απουσία κάποιας μορφής κρατικού προστατευτισμού.

2ος λόγος:
Η αύξηση του κόστους παραγωγής των αυτοκινήτων που προκλήθηκε απο την μεγάλη ανατίμηση του γιεν αλλα και απο τη μείωση της παραγωγής.

3ος λόγος:
Οι συνεχείς και σημαντικές αλλαγές στη φορολογία του αυτοκινήτου που δεν επέτρεψαν στην επιχείρηση να πραγματοποιήσει μακροπρόθεσμα επενδυτικά προγράμματα όπως και η αλλαγή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που έστρεψε τον καταναλωτή σε αυτοκίνητα μικρότερου ή μεγαλύτερου κυβισμού.


Κανένας "κακός" συνδικαλιστής ή "κακή" κυβέρνηση, φυσικά ενστάσεις για την φορολογία αλλά το πρόταγμα αφορούσε δομικούς λόγους.



Μάλιστα, στο δικό μας περιβάλλον, το εργοστάσιο χωρίς απεργίες(καλός εργοδότης), έκλεισε το 1978 και οι εργαζόμενοι στράφηκαν είτε στην οικοδομή και τον κατασκευαστικό κλάδο είτε σε άλλα εργοστάσια τα οποία λειτουργούσαν και στα 80'ς και στα 90'ς, π.χ. το εργοστάσιο της SCHWABE ή άλλες δραστηριότητες.



Στο θέμα του πληθωρισμού, πάλι λες ψέματα. O πληθωρισμός σημείωσε ρεκόρ στα 1979-80, στην συνέχεια όπως βλέπουμε με σκαμπανεβάσματα λίγες φορές, ήρθε η αποκλιμάκωση.


Για να σε ξεφτιλίσω και άλλο αν και το κάνεις και μόνος σου, δες τι γινόταν στα 70'ς για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, από τους δήθεν μη κρατιστές.

Τα περισσότερα απο τα ατέλειωτα σεντόνια παραπληροφόρησης σου είναι απλές πασοκικές μπούρδες. Η πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου (ΑΠ) ήταν ζημιογόνα για την Ελληνική οικονομία.

Η Ελλάδα εισήλθε στη δεκαετία του 1980 όντας πιο πλούσια από Ισπανία/Πορτογαλία΄και Ιρλανδία. To 1980 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν 21% του ΑΕΠ, ελαφρώς υψηλότερο από αυτό της Ισπανίας (16%), χαμηλότερο από αυτό της Πορτογαλίας (29%), και πολύ χαμηλότερο από αυτό της Ιρλανδίας (67%). Κατά τη δεκαετία 1981-1990 το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα αυξήθηκε αλματωδώς. To 1990 έφτασε στο 68% του ΑΕΠ, έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ αυτό της Πορτογαλίας (52%), και το 1993 έφτασε στο 94%, ξεπερνώντας ακόμα και αυτό της Ιρλανδίας (91%). (Την περίοδο 1991-1993 ο ΑΠ δεν βρίσκονταν στην εξουσία, αλλά η αύξηση του χρέους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην δυσκολία περιορισμού των ελλειμμάτων που είχαν δημιουργηθεί κατά τα χρόνια που κυβερνούσε).



Συνοψίζοντας, η διακυβέρνηση του ΑΠ την δεκαετία 1981-1990 κληρονόμησε στην Ελληνική οικονομία ένα υψηλό δημόσιο χρέος. Ο δανεισμός θα μπορούσε να ήταν επωφελής σε κάποιο βαθμό αν οι πόροι είχαν κατευθυνθεί σε δημόσιες επενδύσεις, όπως δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, κτλ. Δυστυχώς όμως οι πόροι κατευθύνθηκαν κυρίως στην κατανάλωση (μέσω αύξησης μισθών στο δημόσιο και συντάξεων). Οι δημόσιες επενδύσεις παρέμειναν στα επίπεδα της προηγούμενης δεκαετίας 1971-1980, και χαμηλότερες σε σχέση με Ιρλανδία, Ισπανία, και Πορτογαλία.

η Ελληνική οικονομία παρέμεινε στάσιμη την περίοδο 1981-1990, ενώ οι άλλες Ευρωπαϊκές οικονομίες αναπτύσσονταν. Οι παραγωγικές επενδύσεις (δημόσιες και ιδιωτικές), οι οποίες αποτέλεσαν τον βασικό μοχλό της ταχείας ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας τις δεκαετίες του 1950 και 1960, ήταν χαμηλές, τόσο σε σύγκριση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όσο και με τις γειτονικές δεκαετίες. Παράλληλα, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε αλματωδώς, με το μεγαλύτερο μέρος των δανειζόμενων πόρων να κατευθύνεται στην κατανάλωση. Οι κακές αυτές επιδόσεις οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην οικονομική πολιτική του ΑΠ και των κυβερνήσεών του.

Σχολεια εφτιαξε παρα πολλα το ΠΑΣΟΚ. Τα περισσοτερα σχολεια που εχω δει επι ΠΑΣΟΚ γινανε, στις αρχες της δεκαετιας του '80.

[Unique]

διπλο.

[Eθνικοκοινωνιστης]

Καλά, βρήκες κι εσύ τώρα παράδειγμα.

Μια χαρα παράδειγμα είναι.

Προσπερνάω τα φληναφηματα τυπου "χωρις το Λονδινο η χώρα θα ηταν Μισισισπι".

Φυσικά το Λονδίνο θα έχει και το City και το Westmister και ένα κάρο άλλα, και μια χαρά τα πήγαινε με αυτά. Τώρα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει η μεγάλη αθλιοποίησή του ακριβώς γιατι υπήρξε μεγαλύτερη κεντρικοποίηση με Μουσλίμια Αλβανους και συρροή λοιπών "προσφυγοειδών".

Ακόμα κι αν αγνοήσεις πώς αποκεντρώνονται επιχερήσεις κλειδιά: GCHQ (κατασκοπεία)= Cheltenham, DVLA (τροχαία) = Swansea Ουαλλίας, MOD Logistics (στρατιωτικές προμήθειες) = Bristol, ακόμα κι αν αγνοήσεις που βρίσκονται τα κεντρικά Μεγάλων εταιριών πχ Honda = Swindon, Nissan = Sunderland!!, Boots = Nottingham, ASDA = Leeds, και πάει λέγοντας, ψάξε BAE, ψάξε Rolls-Royce, ψάξε ο,τι θες, τεράστιο ποσοστό εταιριών επιλέγει αποκέντρωση, αν μη τι άλλο συμφέρει λόγω επιδομάτων.

Αλλά κι ολα τα παραπάνω να αγνοήσεις, ρώτα που έχει ο μεγαλοχρηματιστής το σπίτι του, που περνά τα Σ/Κ του ο κύριος υπουργός και το σόι του, που οι μεγαλογραφειοκράτες της Whitehall. Σε βαθμό μάλιστα που και αυτό έχει αρχίσει να δημιουργεί προβλήματα, γιατί αλλά τα λεφτα του Λονδρέζου και άλλα του επαρχιώτη.

Επαναλαμβάνω οτι είναι εντελώς θέμα νοοτροπίας. Ο Εγγλέζος (ενα παράδειγμα αυτός, αλλα και πολοί Ευρωπαίοι, φυσικα) ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ την αποκέντρωση. Ο ΒλαχοΡωμιός ΔΕΝ. Απλούστατο είναι.

[Eθνικοκοινωνιστης]

Η αστικοποίηση του πληθυσμού ξεκίνησε και έγινε ουσιαστικά από κυβερνήσεις που θαυμάζεις, δηλαδή προ μεταπολίτευσης.
Τότε μπρε του λιγότερου κράτους.
Διότι ο κρατισμός ήταν λιγότερος, αλλά η ύπαιθρος πάμφτωχη, ούτε τουαλέτες δεν είχαν. Όλοι έφευγαν για τα εγχώρια αστικά κέντρα ή για το εξωτερικό, για να μπορέσουν να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα.
Τώρα να το παίζετε υπέρ της αποκέντρωσης όταν στηρίξατε τις πολιτικές που έφεραν το ακριβώς αντίθετο, αποτελεί κάτι το υποκριτικό.
Μάλιστα, αν δεν υπήρχε η πρόσκαιρη ανάκαμψη της υπαίθρου στα 80'ς, θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη η διαφορά.

Τέλος, αποκέντρωση χωρίς κεντρικό σχεδιασμό δεν γίνεται.
Και από φιλελεύθερη σκοπιά δεν συμφέρει, γιατί η Αττική είναι και το μισό ΑΕΠ της χώρας.

Λάθος στα έχουν πεί. Η Ελλάδα μέχρι τη χρονιά που ήρθε στην κυβέρνηση ο αλήτης ήταν σε λογικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Στα λαικά, σσα βγάζαμε, τόσα τρώγαμε. 'Ηρθε ο αλήτης και αποφάσισε μέσα σε 1 χρονιά, να αυξήσει τα κατώτατα όρια των μισθών και ημερομισθίων κατά 40% (ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσουν πολλές επιχειρήσεις, η ανεργία εκτινάχθηκε από 4% το 1981 σε 8,1% το 1984 ενώ και ο πληθωρισμός έπιασε το 21%. Η βιομηχανική κρίση σε συνδυασμό με τις σοασιαλιστικες ιδεολογικές απόψεις οδήγησαν στην εφαρμογή μέτρων κρατικοποιήσεων.

Να μη πιάσουμε στην κουβέντα για τους κλαδικές οργανώσεις, τους πρασινοφρουρους και το πανεπιστημιακο άσυλο.

Ηταν η αρχή του τέλους.

Κορόιδεψε κανά πιτσιρικά φιλαράκο. Εμείς σας φάγαμε στη μάπα.

Δεν ξέρω ποιους φάγατε σε μάπα, γιατί δεν ψήφισαν δικομματισμό. ξέρω όμως ότι θα σε ξεφτιλίσω για πολλοστή φορά ανιστόρητε.


Οι προβληματικές επιχειρήσεις που παρελήφθησαν

Tι βλέπουμε;
Οι παρακάτω προβληματικές επιχειρήσεις ήδη στις αρχές των 80'ς είχαν συσσωρεύσει 68 δις περίπου τραπεζικού δανεισμού και 4,6 δις δραχμές σε χρεη προς ασφαλιστικά ταμεία.
Τα ίδια κεφάλαια ως ποσόστο είχαν καταπέσει περίπου στο 21%.
Γενικότερα, από τα 70'ς το κράτος μέσω των τραπεζών που προέβαιναν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου ή μετοχοποιούσαν τις ζημιές σήκωνε το βάρος της ζημιάς για να μην
κλείσουν.
Ήδη το 1980 ο ιδιωτικός τομέας ήταν υπερχρεωμένος και μάλιστα η Εθνική Τράπεζα ήταν μεγαλομέτοχος πολλών επιχειρήσεων. Όλα αυτά σε προστατευμένο περιβάλλον, με δασμούς και επιδοτήσεις που αναμένονταν να αρθούν με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Είχαμε λοιπόν το φαινόμενο, επιχειρήσεων με ίδια κεφάλαια 20-25% και τις κρατικές τράπεζες να είναι μεγαλομέτοχοι.
Μάλιστα ενόψει ΕΟΚ θα υπήρχε άμεση βαθιά πτώση και ακόμα μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα, έτσι έπρεπε να μη διαλύσουν.
Με ίδια κεφάλαια 25-30%, πολλά χρέη και χωρίς δασμούς θα έκλειναν πολύ γρήγορα όπως και σχεδόν συνέβη.
Μάλιστα επιβίωναν με υψηλούς δασμούς για τα ξένα προϊόντα που όμως λόγω ΕΟΚ εξέλειπαν.
Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Όταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή εξήγαγε το ντενιμ(μπλου τζιν) το πωλούσε σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους(!) λαμβάνοντας επιδότηση και από το κράτος ενώ συγχρόνως το ξένο προϊόν κόστιζα υπερδιπλάσια για να έρθει στην Ελλάδα οπότε ο πολίτης δεν το αγόραζε.
Επιπλέον το δεξιό κράτος και δείτε ένα μικρό παραλληλισμό, εφάρμοζε κεντρικό σχεδιασμό.
Η Πειραϊκή-Πατραϊκή έφτιαξε εργοστάσια σε Σύρο, Καρπενήσι και Σάμο επειδή το κράτος για εκεί έδινε επιδοτήσεις. Έτσι όταν είχε κακοκαιρία στην Σάμο το κλωστήριο της επιχείρησης που ήταν εκεί για να στείλει εμπόρευμα στο Καρπενήσι χρειάζονταν ακόμα και δέκα μέρες!


Εν ολίγοις τα παπαγαλάκια αγνοούν πως όταν ξεκινάς από το 0 και πας στο 1 έχεις 100% αύξηση(50'ς, 60'ς), η οποία όμως στηρίχθηκε σε δανεικά από τις κρατικές τράπεζες, σε υψηλούς δασμούς και χαμηλά εργατικά κόστη.
Όταν λοιπόν ήρθαν οι πετρελαϊκές κρίσεις και οι δασμοί άρχισαν να μειώνονται, φτάσαμε και στην χρεοκοπία.

Και πρόσεξε τι κάνεις ανιστόρητε και άσχετε, στηρίζεις την βιομηχανική πολιτική του προστατευτισμού, των δασμών, των δανεικών. Τι στο καλό φιλελεύθερος είσαι όταν στηρίζεις τέτοιες πολιτικές;
Πας ενάντια στις θέσεις σου.

Όμως,

Τι βλέπουμε; Πως η βιομηχανική παραγωγή και παρά τα εμπόδια της ένταξης, σημείωνε άνοδο.



Πάμε και σε κάποιες γνωστές περιπτώσεις που αναφέρονται διαρκώς.

A) ΙΖΟΛΑ
Αρχέλαος @ Γιατί η Ελλάδα δεν βιομηχανοποιήθηκε;

Εν ολίγοις, η ΙΖΟΛΑ από το 1974 γράφει διαρκώς ζημιές.
Το εργοστάσιο στη Θήβα φτιάχτηκε με δάνεια της Εθνικής Τράπεζας, οι μέτοχοι έβαλαν μικρό ποσοστό του ποσού.
Τα 2/3 του δανείου κεφαλαιοποιήθηκαν και για τα υπόλοιπα εκδόθηκε ομολογιακό δάνειο με σταθερό επιτόκιο. Μάλιστα παρά το ότι η τράπεζα είχε ενεργό ρόλο και ουσιαστικά στήριζε το εγχείρημα, ο έλεγχος της ΙΖΟΛΑ παρέμενε στον ιδρυτή της.
Κάποια στιγμή στα 1976 η Εθνική Τράπεζα συγχρηματοδοτεί και αποπληρώνει συνάμα παλιά χρέη της ΙΖΟΛΑ που συγχωνεύεται με άλλη επιχείρηση και ενώ οι εισηγήσεις είναι αντίθετες.
Η ΙΖΟΛΑ κατέγραφε διαρκώς ζημίες και το ελληνικό δημόσιο κεφαλαιοποιούσε χρέη της ενώ όδευε σε χρεοκοπία.
Τότε έγινε συγχώνευση της με άλλη εταιρεία του κλάδου(βλέπε παρακάτω).
Η Εθνική Τράπεζα πλήρωσε και μετοχοποίησε πολλά χρήματα που έδωσε, πλήρωσε το νέο εργοστάσιο μετοχοποιώντας και χρέη όταν έγινε συγχώνευση παρότι υπήρχαν περί του αντιθέτου εισηγήσεις, η νέα εταιρεία αποδέχθηκε τα χρέη της παλιάς και δηλώθηκε αδυναμία πληρωμών.
Τέλος το 1978 ακίνητο στην Καλλιθέα που ήταν το εργοστάσιο η τράπεζα για 7 χρόνια ανέβαλλε τον πλειστηριασμό και έδωσε και δάνειο ώστε να επιτρέψει στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου να αξιοποιήσει τον χώρο όπως ήθελε.
Τελικά η έξαρση της κτηματικής αγοράς σημείωσε πτώση και δεν συνέβη και σε αυτό καμία πρόοδος.
Ούτε το εργολαβικό δεν είχε υπογραφεί γιατί προφανώς πλέον δεν συνέφερε να γίνει κάτι.


Β) Goodyear

1) H Goodyear είχε μεγάλη κερδοφορία που αύξανε με ρυθμό 70%
2) Υπήρχε εργασιακή ειρήνη με τους συνδικαλιστές να κάνουν αρκετές υποχωρήσεις και να δέχονται αρκετά πράγματα, το ομολογούσε και η ίδια η επιχείρηση
3) Το κράτος ήταν ένας εκ των καλών πελατών της ενισχύοντας την σημαντικά
4) Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με προέδρικο διάταγμα έδωσε άδεια για πώληση λιπαντικών
5) Απολάμβανε των ευεργετημάτων του νόμου 2687/53
6) Ο αντιπρόεδρος της Goodyear στην ευρώπη Sylvain Valensi ανέφερε ότι ο λόγος της απομάκρυνσης αφορούσε κατα κύριο λόγο το μέγεθος της μονάδας,το οποίο ήταν μικρό και καθιστούσε ασύμφορη τη λειτουργία της ανεξαρτήτως του κόστους παραγωγής.Σε αυτό επέμενε ο Valensi στις δημόσιες τοποθετήσεις του εκείνη την εποχή

Εδω είχαμε μία εντελώς φιλική πολιτική και μία επιχείρηση που ευημερούσε ωστόσο είχε στρατηγικούς λόγους να βρει την βέλτιστη λύση.
Γιατί δεν φτάνει να είσαι φθηνός και παραγωγικός, πάντα μπορεί να υπάρξει ακόμα φθηνότερος ή πιο βολικός για άλλους λόγους(εσωτερική αγορά, πρόσβαση κλπ.)

Γ) Πειραϊκή-Πατραϊκή

Όταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή εξήγαγε το ντενιμ(μπλου τζιν) το πωλούσε σε τιμές ακόμα και κάτω του κόστους(!) λαμβάνοντας επιδότηση και από το κράτος ενώ συγχρόνως το ξένο προϊόν κόστιζα υπερδιπλάσια για να έρθει στην Ελλάδα οπότε ο πολίτης δεν το αγόραζε.
Επιπλέον το δεξιό κράτος και δείτε ένα μικρό παραλληλισμό, εφάρμοζε κεντρικό σχεδιασμό.
Η Πειραϊκή-Πατραϊκή έφτιαξε εργοστάσια σε Σύρο, Καρπενήσι και Σάμο επειδή το κράτος για εκεί έδινε επιδοτήσεις. Έτσι όταν είχε κακοκαιρία στην Σάμο το κλωστήριο της επιχείρησης που ήταν εκεί για να στείλει εμπόρευμα στο Καρπενήσι χρειάζονταν ακόμα και δέκα μέρες!


Γεγονός 1ο:
Η ίδια η διοίκηση της επιχείρησης επέρριπτε ευθύνες στη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη τόσο για την εισοδηματική της πολιτική όσο και για τη σύνδεση της δραχμής με το δολάριο(1980-81).


Γεγονός 2ο:
Με τη σχετική επιδείνωση,η Πειραϊκή-Πατραϊκή όπως και πολλές άλλες προβληματικές,είχε αρκετά δάνεια και υποχρεώσεις 24 δις δραχμών στα οποία δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει.


Γεγονός 3ο:
Προκειμένου λοιπόν να συνεχίσει να υπάρχει η επιχείρηση που είχε μεγάλη ιστορία και περίπου 7 χιλιάδες εργαζόμενους,το 1983 παρενέβη για να τη σώσει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μετοχοποιώντας τα παλαιά δάνεια,κίνηση που βρήκε θετική η διοίκηση της επιχείρησης η οποία είχε πραγματοποιήσει αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον υπουργό Οικονομίας Γεράσιμο Αρσένη.
Μάλιστα αναγνώριζαν ότι το σχέδιο εξυγίανσης και ανάπτυξης της Εθνικής Τράπεζας είναι η μόνη λύση για να σωθεί η εταιρεία.

Γεγονός 4ο:
Είναι χαρακτηριστικό πως αμέσως προ της υπαγωγής της στις προβληματικές,στα 30 δις συνολικού κεφαλαίου το 1 δις ήταν ίδια κεφάλαια και τα 29 δις δανεικά!


Γεγονός 5ο:
Η κατάσταση όμως στο πέρασμα του χρόνου χειροτέρευσε οικονομικώς με το κράτος να προχωρεί σε μετοχοποιήσεις χρεών και εδώ έγκειται η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ αλλα είναι άλλου είδους απο αυτη που του αποδίδουν.
Η εταιρεία μέχρι το 1988 είχε πετύχει μια καλή εξαγωγική δραστηριότητα όμως τα χρέη και οι πρόσθετες επιβαρύνσεις τα εξανέμιζαν τα όποια ωφέλη ενώ υπήρχε και προφανή διαρθρωτικά προβλήματα(στασιμότητα στον μηχανολογικό εκσυγχρονισμό κλπ).

Γεγονός 6ο:
Η συνεχιζόμενη επιδείνωση των ελλειμάτων επέφερε τελικώς το 1992 το καθεστώς εκκαθάρισης απολύοντας τους εργαζόμενους εκτός απο περίπου 200-250 εργαζομένους οι οποίοι συνέδραμαν στη διαδικασία της εκκαθάρισης και πληρώνονταν μέχρι το 1996.


Συμπλήρωση:Η κυβέρνηση ΝΔ το 1980 αύξησε τα επιτόκια απότομα κατα έξι μονάδες γνωρίζοντας πως θα πληγούν οι παραγωγικές διαδικασίες και η βιομηχανία,όπως έλεγε αργότερα ο ίδιος ο τότε υπουργός Συντονισμού Μπούτος.
Ήταν ξεκάθαρο πως το κόστος του χρήματος θα γινόταν υψηλότερο και έτσι θα ανατρεπόταν ο προϋπολογισμός αρκετών επιχειρήσεων.
Στόχος του υπουργού ήταν αυτο να κρατήσει βραχυπρόθεσμα αλλα τελικώς αποχώρησε πρόωρα απο το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο και τα επιτόκια διατηρήθηκαν σε υψηλά επίπεδα 3-4 χρόνια μέχρι να τα μειώσει ο Γεράσιμος Αρσένης.

Δ) ΤΕΟΚΑΡ

ΤΕΟΚΑΡ:

Η ΤΕΟΚΑΡ στη δεκαετία του 80 είχε πολύ μεγάλο μερίδιο πωλήσεων.
Το κράτος βοηθούσε μέχρι το 1987 καθώς της προσέφερε χαμηλότερο φόρο καταναλώσεως με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να έχουν πιο ανταγωνιστική τελική τιμή.
Η κατρακύλα άρχισε απο το 1987.Τι άραγε να πήγε στραβά;

Γεγονός 1ο
Στο πέρας του 1987 ο χαμηλότερος ειδικός φόρος για την ΤΕΟΚΑΡ είχε μηδενιστεί. (ΕΟΚ με λένε)

Γεγονός 2ο
Η απόσυρση του 1991 που ελήφθη απο την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Τι συνέβη τότε; Η ξαφνική εφαρμογή του παραπάνω μέτρου,δεν επέτρεψε στη ΤΕΟΚΑΡ να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση και είναι χαρακτηριστικό πως οι παραδόσεις των αυτοκινήτων στους αγοραστές έφταναν ακόμα και τους 8(!) μήνες απο την ημερομηνία παραγγελίας.
Απο αυτο έχασε σεβαστό μερίδιο της αγοράς.
Δεν κρίνω το αν ήταν καλή ή όχι, εξηγώ απλώς την ιστορία για την εταιρεία.

Γεγονός 3ο
Ένεκα προηγούμενης μεγάλης ζήτησης(βλέπε γεγονός 2ο),η εταιρεία είχε αυξήσει
την παραγωγή της. Ωστόσο την εκτίναξη στις πωλήσεις των αυτοκινήτων την ακολούθησε η απότομη μείωση,με αποτέλεσμα η ΤΕΟΚΑΡ να έχει προς συντήρηση ένα μεγάλο απόθεμα αυτοκινήτων.

Γεγονός 4ο
Η αλλαγή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που ευνοούσε οχήματα μικρού ή μεγάλου κυβισμού και όχι μεσαίου όπως αυτα που πωλούσε η ΤΕΟΚΑΡ.
Είναι χαρακτηριστικό πως το μερίδιο του μεσαίου κυβισμού αυτοκινήτων επι του συνόλου της εγχώριας παραγωγής,μειώθηκε απο 55%(περίπου) το 1992 μειώθηκε στο 35%(περίπου) το 1994.
Για παράδειγμα,οι πωλήσεις του Sunny απο περίπου 13 χιλιάδες το 1992 ήσαν σχεδόν 5 χιλιάδες το 1994.
Δηλαδή πτώση 65-67% επι των πωλήσεων του συγκεκριμένου τύπου αυτοκινήτου.

Γεγονός 5ο
Η ΤΕΟΚΑΡ δεν απέλυσε το προσωπικό αλλα αρχικώς έθεσε σε διαθεσιμότητα τους υπαλλήλους της προς χάριν τρόπον τινά κοινωνικής πολιτικής,με διαφαινόμενη επιβάρυνση που φαίνεται ισοδυναμούσε με 1,4 δις δραχμές .Τελικώς,το 1995 το εργοστάσιο στο Βόλο έκλεισε.

Η ΤΕΟΚΑΡ σε ανακοίνωση της αναφερόταν στους εξής λόγους:

1ος λόγος:
Εναρμόνιση ελληνικής νομοθεσίας με κοινοτική που εκμηδένιζε κάθε κρατική μορφή στηρίξεως της εγχώριας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Σχόλιο:Δηλαδή απουσία κάποιας μορφής κρατικού προστατευτισμού.

2ος λόγος:
Η αύξηση του κόστους παραγωγής των αυτοκινήτων που προκλήθηκε απο την μεγάλη ανατίμηση του γιεν αλλα και απο τη μείωση της παραγωγής.

3ος λόγος:
Οι συνεχείς και σημαντικές αλλαγές στη φορολογία του αυτοκινήτου που δεν επέτρεψαν στην επιχείρηση να πραγματοποιήσει μακροπρόθεσμα επενδυτικά προγράμματα όπως και η αλλαγή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που έστρεψε τον καταναλωτή σε αυτοκίνητα μικρότερου ή μεγαλύτερου κυβισμού.


Κανένας "κακός" συνδικαλιστής ή "κακή" κυβέρνηση, φυσικά ενστάσεις για την φορολογία αλλά το πρόταγμα αφορούσε δομικούς λόγους.



Μάλιστα, στο δικό μας περιβάλλον, το εργοστάσιο χωρίς απεργίες(καλός εργοδότης), έκλεισε το 1978 και οι εργαζόμενοι στράφηκαν είτε στην οικοδομή και τον κατασκευαστικό κλάδο είτε σε άλλα εργοστάσια τα οποία λειτουργούσαν και στα 80'ς και στα 90'ς, π.χ. το εργοστάσιο της SCHWABE ή άλλες δραστηριότητες.



Στο θέμα του πληθωρισμού, πάλι λες ψέματα. O πληθωρισμός σημείωσε ρεκόρ στα 1979-80, στην συνέχεια όπως βλέπουμε με σκαμπανεβάσματα λίγες φορές, ήρθε η αποκλιμάκωση.


Για να σε ξεφτιλίσω και άλλο αν και το κάνεις και μόνος σου, δες τι γινόταν στα 70'ς για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, από τους δήθεν μη κρατιστές.

Ανδρεας