τον εκφοβιζαν στο σχολειο,

[Yochanan]

Πιστεύεις ότι οι συμμαθητές του παιδιού που αυτοκτόνησε δεν θα νιώθουν μια ζωή τύψεις, ό,τι κι αν ήταν αυτό που του έκαναν;

Στα υπολοιπα που λες συμφωνω. Εδω διαφωνω. Δεν ειναι σιγουρο οτι θα νιωθουν τυψεις μια ζωή. Προσκαιρα σιγουρα οσο υπαρχει η (οποια) κοινωνικη κατακραυγη αλλα μολις καταλαγιασει κλάϊν. Κατα πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν τη ζωούλα τους. Και θα ειναι ζωντανοί για να τη συνεχίσουν. Για αυτο η αυτοκτονια σε αυτες τις περιπτώσεις δεν ειναι λύση. Το ίδιο και με το παιδι στη γειτονια σου και την κοπελα. Στην αρχη θα στεναχωρηθει αλλα μετα θα το ξεπερασει και θα συνεχισει τη ζωουλα της (και για να ειμαστε δικαιοι σε αυτη την περιπτωση ετσι ειναι και το σωστο).

[Nero]

Υπαρχουν ελαχιστα δεδομενα για το τι οντως εγινε (ή δεν εγινε).

μην έχεις απαιτήσεις να περιμένει στοιχεία η αδέκαστη κοινή γνώμη σε τέτοιες περιπτώσεις

[geospun]

Ε να καταργησουμε τις φυλακες τοτε. Να βρουμε αλλους τροπους αναμορφωσης.

Είναι πολύ πιο απλό -φρονώ- να βάζεις στις φυλακές μόνο όσους κλέβουν/βιάζουν/σκοτώνουν και τους λοιπούς να τους αφήνεις έξω. Αλλιώς καταλήγεις σε σύστημα Ελλάδας που τα πάντα είναι ποινικοποιημένα και εν τέλει δεν κάθεται κανείς μέσα.

[hellegennes]

Πιστεύεις ότι οι συμμαθητές του παιδιού που αυτοκτόνησε δεν θα νιώθουν μια ζωή τύψεις, ό,τι κι αν ήταν αυτό που του έκαναν;

Στα υπολοιπα που λες συμφωνω. Εδω διαφωνω. Δεν ειναι σιγουρο οτι θα νιωθουν τυψεις μια ζωή. Προσκαιρα σιγουρα οσο υπαρχει η (οποια) κοινωνικη κατακραυγη αλλα μολις καταλαγιασει κλάϊν. Κατα πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν τη ζωούλα τους. Και θα ειναι ζωντανοί για να τη συνεχίσουν. Για αυτο η αυτοκτονια σε αυτες τις περιπτώσεις δεν ειναι λύση. Το ίδιο και με το παιδι στη γειτονια σου και την κοπελα. Στην αρχη θα στεναχωρηθει αλλα μετα θα το ξεπερασει και θα συνεχισει τη ζωουλα της (και για να ειμαστε δικαιοι σε αυτη την περιπτωση ετσι ειναι και το σωστο).

Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αυτό δεν το ξέρει κανείς άλλος παρά μόνο οι ίδιοι. Αλλά είναι φρικτό να ζεις με τύψεις. Γι' αυτό καλό είναι να μην κρίνουμε εύκολα.

[Maspoli]

Προτού γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειες καλό είναι σε τέτοιες υποθέσεις να μη πλάθουμε υποθέσεις σύμφωνα με τη φαντασία μας. Η ψυχολογία ενός εφήβου είναι αντικειμενικά εύθραυστη στον ένα ή στον άλλο βαθμό, απαιτείται αυξημένη προσοχή από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον. Εκφοβισμός φυσικά και υπάρχει αλλά μην περάσουμε στην κατάσταση που τα πάντα το ονομάζουμε εκφοβισμό και διάφοροι να αρχίσουν αυτο-θυματοποιούνται. Και να πω κι κάτι που ίσως ακουστεί προκλητικό. Η διαφορά του να αυτοκτονήσει κάποιος που έπεσε θύμα μπούλινγκ αντί του να πάρει ένα όπλο και να καθαρίσει όποιον βρίσκει μπροστά του, είναι ίσως μικρότερη από όσο φανταζόμαστε και πιθανά, ζήτημα συγκυριών περισσότερο.

[nick]

Αν αποδειχτεί ότι αυτοκτονωνησε από bullying τι ποινές προβλέπονται για τους γονείς των κωλοπαίδων;

Δεν προβλέπεται τίποτα και καλώς δεν προβλέπεται τίποτα. Ο τραμπουκισμός είναι σχετική έννοια που εξαρτάται από το πώς εκλαμβάνει το τραμπουκιζόμενο άτομο την παρενόχληση. Μπορεί για έναν έφηβο το να τον λένε «χοντρό» και ό,τι «δεν θα γαμήσει ποτέ» και «πώς είναι έτσι» να είναι αρκετό για να τον κάνει να αυτοκτονήσει. Πιστεύεις ότι αξίζει φυλάκιση για τέτοια πράγματα και μάλιστα και στους γονείς των παιδιών;

Μπορεί φυσικά να είναι πολύ σοβαρότερα πράγματα, ποινικά κολάσιμα. Αλλά ποινές για αυτά υπάρχουν χώρια.

Στην γειτονιά μου πριν λίγο καιρό αυτοκτόνησε ένα παλικάρι. Δεν άφησε σημείωμα αλλά μόλις είχε χωρίσει με την κοπέλα του και μάλλον την είδε με άλλον. Να μπει φυλακή η κοπέλα του; Ο άλλος;

Πιστεύεις ότι οι συμμαθητές του παιδιού που αυτοκτόνησε δεν θα νιώθουν μια ζωή τύψεις, ό,τι κι αν ήταν αυτό που του έκαναν;

Τα 15 χρονα ειναι πανέξυπνα, ξέρουν πόσο πειράζει αυτό που κάνουν.

[nemo]

Προτού γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειες καλό είναι σε τέτοιες υποθέσεις να μη πλάθουμε υποθέσεις σύμφωνα με τη φαντασία μας. Η ψυχολογία ενός εφήβου είναι αντικειμενικά εύθραυστη στον ένα ή στον άλλο βαθμό, απαιτείται αυξημένη προσοχή από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον. Εκφοβισμός φυσικά και υπάρχει αλλά μην περάσουμε στην κατάσταση που τα πάντα το ονομάζουμε εκφοβισμό και διάφοροι να αρχίσουν αυτο-θυματοποιούνται. Και να πω κι κάτι που ίσως ακουστεί προκλητικό. Η διαφορά του να αυτοκτονήσει κάποιος που έπεσε θύμα μπούλινγκ αντί του να πάρει ένα όπλο και να καθαρίσει όποιον βρίσκει μπροστά του, είναι ίσως μικρότερη από όσο φανταζόμαστε και πιθανά, ζήτημα συγκυριών περισσότερο.

Το αυτό:

[nemo]

Στην ουσία τέτοια περιστατικά το μόνο που θα έπρεπε να έχουν ως αντίδραση είναι να ευαισθητοποιηθεί λίγο το κράτος και οι φορείς του, να ενσωματώσουν στην εκπαίδευση τακτικές αντιτραμπουκισμού, με σεμινάρια σε εκπαιδευτικούς, προγράμματα βοήθειας, συμβουλευτικές συνεδρίες σε γονείς (υποχρεωτικές), ενίσχυση της άμυνας των παιδιών μέσα από την εκπαίδευση, να θωρακιστούν από μικρά απέναντι σε φαινόμενα τραμπουκισμού, να διδάσκονται πώς να αντιδρούν και ατομικά και συλλογικά.

Πριν λίγα χρόνια, έκανα απομαγνητοφώνηση κάποιων συνεντεύξεων σε εκπαιδευτικούς για το συγκεκριμένο ζήτημα (του bullying), για μελέτη φίλων μου εκπαιδευτικών. Πραγματικά απόρησα με το πόσο λίγη εξέλιξη είχε το εκπαιδευτικό σύστημα από την εποχή που τελείωσα το σχολείο. Πρακτικά δεν άλλαξε τίποτα, δεν έγινε καμμιά κίνηση από καμμιά κυβέρνηση, πράγμα λογικό, γιατί έχουν τα σημαντικά ζητήματα γραμμένα στα παπάρια τους και κάθονται και ασχολούνται με επουσιώδεις μαλακίες ή με το ποιος θα γαμήσει περισσότερο την οικονομία. Τουλάχιστον διαφαίνεται μια κάποια ευαισθητοποίηση των νεότερων εκπαιδευτικών, που έχουν διδαχθεί πέντε πράγματα παραπάνω για το φαινόμενο. Ας μην σχολιάσω τις απόψεις κάποιων παλιότερων εκπαιδευτικών στις συνεντεύξεις.

Περισσότερα καλούπια- περισσότερος θυμός

[ΓΑΛΗ]

Και να πω κι κάτι που ίσως ακουστεί προκλητικό. Η διαφορά του να αυτοκτονήσει κάποιος που έπεσε θύμα μπούλινγκ αντί του να πάρει ένα όπλο και να καθαρίσει όποιον βρίσκει μπροστά του, είναι ίσως μικρότερη από όσο φανταζόμαστε και πιθανά, ζήτημα συγκυριών περισσότερο.

Μια και το θέτεις έτσι, ο μικρός πυροβόλησε πριν πεθάνει. Με 6 σφαίρες συγκεκριμένα.

Σαφώς και δεν είναι το ίδιο αλλά το εκδικητικό στοιχείο είναι εμφανές.

[hellegennes]

Τα 15 χρονα ειναι πανέξυπνα, ξέρουν πόσο πειράζει αυτό που κάνουν.

Προσπερνώ ταχέως το αφοριστικό «τα 15χρονα είναι πανέξυπνα», λες και όλοι έχουμε τον ίδιο βαθμό αντίληψης και μάλιστα γινόμαστε πανέξυπνοι στα 15 μας, σαν ας πούμε πριν και μετά να είμαστε βλάκες.

Και το προσπερνώ γιατί το ουσιώδες εδώ είναι ότι είσαι 100% λάθος. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: στην εφηβεία τους οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πολύ λιγότερο από πριν ή από μετά τις συνέπειες των πράξεών τους. Τα πάντα περιστρέφονται τόσο πολύ γύρω από τον κόσμο τους, το εγώ τους, που πρακτικά ο βαθμός συμπόνοιας που νιώθει κάθε φυσιολογικός άνθρωπος φτάνει στο ελάχιστό του κατά αυτήν ακριβώς την περίοδο της ζωής του.

[hellegennes]

ειναι λυπηρο το ποσο αδυναμα σωματικα και ψυχικα ειναι σημερα τα ελληνοπουλα

Ναι, πώς. Αυτά δεν συνέβαιναν σε περασμένες δεκαετίες. Τώρα γίνονται όλα.

[Χαοτικός]

Πιστεύεις ότι οι συμμαθητές του παιδιού που αυτοκτόνησε δεν θα νιώθουν μια ζωή τύψεις, ό,τι κι αν ήταν αυτό που του έκαναν;

Στα υπολοιπα που λες συμφωνω. Εδω διαφωνω. Δεν ειναι σιγουρο οτι θα νιωθουν τυψεις μια ζωή. Προσκαιρα σιγουρα οσο υπαρχει η (οποια) κοινωνικη κατακραυγη αλλα μολις καταλαγιασει κλάϊν. Κατα πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν τη ζωούλα τους. Και θα ειναι ζωντανοί για να τη συνεχίσουν. Για αυτο η αυτοκτονια σε αυτες τις περιπτώσεις δεν ειναι λύση. Το ίδιο και με το παιδι στη γειτονια σου και την κοπελα. Στην αρχη θα στεναχωρηθει αλλα μετα θα το ξεπερασει και θα συνεχισει τη ζωουλα της (και για να ειμαστε δικαιοι σε αυτη την περιπτωση ετσι ειναι και το σωστο).

Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αυτό δεν το ξέρει κανείς άλλος παρά μόνο οι ίδιοι. Αλλά είναι φρικτό να ζεις με τύψεις. Γι' αυτό καλό είναι να μην κρίνουμε εύκολα.

Γι αυτό εστιάζω στο πως θα το εισπράξει η κοινωνία και όχι οι ίδιοι οι θύτες. Δεν μπαίνω στο τριπάκι να γουστάρω εκδικητικά να κακοπερνάνε οι θύτες. Αλλά στο να παραδειγματίζεται η κοινωνία και καλλιεργείται το αίσθημα του δίκαιου.

[Αγις]

ειναι λυπηρο το ποσο αδυναμα σωματικα και ψυχικα ειναι σημερα τα ελληνοπουλα

[bizeli]

Πρώτιστα έπρεπε νά τό είχαν πάρει χαμπάρι οι γονείς
μετά έχουμε τούς καθηγητάδες πού κάτι θά έβλεπαν στά διαλλείματα στούς περιπάτους,εκδρομές καί σέ άλλες εκδηλώσεις αλλά δέν
έδωσαν τή προσοχή πού έπρεπε,άν είχαν ενεργήσει μέ τή βοήθεια κοιν.λειτουργών αλλά νά πιάσουν καί τά μαγκάκια πού έκαναν αυτό,
ίσως νά είχαν προλάβει....έβλεπαν οί καθηγητάδες δέν μπορεί νά μήν έβλεπαν τίποτα,ξέρετε πόσες μαθητοώρες χάνονται γιά πολλές εκδηλώσεις;
καί μετά είναι οί διάφοροι παρατηρητές πού κάνουν γαργάρα τέτοιες καταστάσεις καί δέν μιλάνε δέν έχουν τό σθένος νά κάνουν τίποτα.
στό πάρτυ δηλ. δέν υπήρχαν άλλοι παρατηρητές(παρατηρήτριες); υπήρχαν αλλά τό έκαναν γαργάρα.
τά σημερινά μαγκάκια δηλ.οί αυριανοί νταβάδες ή ρουφιάνοι ή φουσκωτοί,αυτή είναι ή κοινωνία πού θέλουμε νά ζήσουμε.

ΥΓ άλλα 20 μνημόνια ρέ

Σπανίως συνηθίζω να μιλάω άσχημα για συναδέλφους αλλά τα στραβά πρέπει να λέγονται.
Σχετικά με το ότι οι καθηγητάδες δεν μπορεί να μην έβλεπαν τίποτα, δυστυχώς αυτό μπορεί και να ισχύει.
Υπάρχει τεράστιο χάσμα στη φύλαξη των παιδιών στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια και αυτό είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει και να το λάβει σοβαρά υπόψη του το υπουργείο παιδείας ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.
Τα παιδιά στην δευτεροβάθμια δεν επιβλέπονται τόσο αυστηρά όσο στην πρωτοβάθμια. Μην σας πω και καθόλου. Από πού να ξεκινήσω;
Από τις εφημερίες;
Εμείς όταν έχουμε εφημερία στα διαλείμματα τηρείται αυστηρά. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανονισμοί που πρέπει να τηρούνται και κατά την προσέλευση και κατά την διάρκεια του σχολείου και κατά την αποχώρηση των μαθητών που αφορούν την ασφάλειά τους. "Αστυνομεύουμε" (ας μου επιτραπεί η έκφραση) όλους τους χώρους κατά τη διάρκεια της εφημερίας, οριοθετούμε σωστά τους χώρους ώστε να έχουμε οπτική πρόσβαση σε όλα τα παιδιά αλλά και για να μην μπλέκονται οι μικρότεροι με τους μεγαλύτερους για αποφυγή τραυματισμών, απαγορεύουμε να πηγαίνουν σε χώρους που δεν τα βλέπουμε, αν για οποιοδήποτε λόγο πρέπει να λείψουμε από το πόστο μας ενημερώνουμε κάποιον άλλον να μπει στη θέση μας, σε καμιά περίπτωση δεν αφήνουμε τα παιδιά μόνα τους και για κανέναν λόγο αφύλαχτα να κυκλοφορούν σε χώρους του σχολείου.
Όταν χτυπάει το κουδούνι τα παιδιά μπαίνουν και βγαίνουν με συγκεκριμένο τρόπο σε σειρές και γενικά υπάρχει μια τάξη και μια πολύ αυστηρή επίβλεψη.
Είναι υποχρέωσή μας να ξέρουμε πού βρίσκεται κάθε μαθητής και τι κάνει. Πολλοί μαθητές ζητάνε να μπαινοβγαίνουν πχ στο σχολείο κατά τη διάρκεια του διαλείμματος με την δικαιολογία ότι ξέχασαν κάτι, προσωπικά τους απαγορεύω να μπουν ακόμα κι αν είναι ένα μπουκαλάκι νερό να πιουν. Προτιμώ να έρθει και να μου γκρινιάξει ο γονιός γιατί δεν το άφησα να πάει να πιει νερό από το μπουκάλι του παρά να το αφήσω ανεπίβλεπτο σε έναν χώρο όπου η κακιά στιγμή δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει.
Προσωπικά όταν έχω εφημερία έχω πολύ άγχος και είναι από τις πιο δύσκολες μέρες και δεν θέλω κανείς να μου μιλάει όσο επιβλέπω τα παιδιά και να μου αποσπά την προσοχή. Αισθάνομαι εκείνη την ώρα σαν ναυαγοσώστης που δεν πρέπει τίποτα να μου διαφύγει της προσοχής.
Αυτά είναι και οδηγίες από τον υπουργείο παιδείας αλλά και κάθε σύλλογος διδασκόντων ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών και τις ιδιομορφίες του σχολείου προσαρμόζει τον τρόπο που θα κάνει τις εφημερίες του.
Παράλληλα, οι εφημερίες μας στέλνονται και στον σχολικό σύμβουλο σφραγισμένες από τον διευθυντή του σχολείου για να ξέρουν ποιος εκπαιδευτικός είχε εφημερία ποια μέρα αν ποτέ χρειαστεί.
Γενικά άμα συμβεί κάτι και δεν είσαι στο πόστο σου, τη γμσς.
Πέρα από τη σωματική ασφάλεια των παιδιών, όμως, που είναι Νο1 προτεραιότητά μας είμαστε σε θέση να δώσουμε κι άλλες πληροφορίες αν χρειαστεί σχετικά με τα παιδιά καθώς εκτός του ότι προσέχουμε μην χτυπήσουν προσέχουμε και παρακολουθούμε αυστηρά και την συμπεριφορά τους. Μπορώ να δω αν ένα παιδί κυκλοφορεί μόνο του στα διαλείμματα,αν έχει φίλους ή αν δεν έχει, το πώς του συμπεριφέρονται οι υπόλοιποι συμμαθητές του, να κόψω ύποπτες κινήσεις, να προλάβω καυγάδες, να παίξω τον διαιτητή, να αποδώσω δικαιοσύνη σε διαφορές των παιδιών και γενικά ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει κάποιος γονιός και να μην ξέρω έστω μια μικρή πληροφορία να δώσω ακόμα και για ένα μαθητή που δεν είναι δικός μου.
Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει. Έχουν εφημερίες και αυτοί νομίζω αλλά δεν ξέρω πόσο αυστηρά τις τηρούν.
Πάντως σίγουρα όσο πιο αυστηρό είναι ένα σύστημα επίβλεψης και "αυστηρό" εννοώ να τηρούνται 5-10 πραγματάκια βοηθάει ώστε να έχεις έναν μεγαλύτερο έλεγχο.

Δεύτερο, εμείς απαγορεύεται ΡΗΤΑ να βγάλουμε έξω μαθητή από την τάξη. Στα γυμνασιολύκεια παίρνουν ωριαίες απουσίες, μπορούν να βγουν εκτός σχολείου, να ξαναεπιστρέψουν, να πάνε από τη δεύτερη ώρα, να φύγουν όποτε θέλουν, να τριγυρνάνε μέσα στο σχολείο γιατί μπορεί κάποιος καθηγητής πχ να λείπει και άλλα κουφά.
Σε εμάς απαγορεύεται να φύγει μαθητής εκτός σχολείου. Ή πχ να μπω μέσα στην τάξη και να λείπει κάποιος μαθητής. WHAT? Κατευθείαν τον ψάχνεις. Στα γυμνασιολύκεια απλά τους βάζουν μια απουσία. Τώρα πού μπορεί να βρίσκεται αυτός ο μαθητής και τι μπορεί να κάνει ένας θεός ξέρει. Δεν τον αναζητά κανείς. Κοπάνα σου λέει. Πάρε μια απουσία. Τι κοπάνα ρε παιδιά; Στο σχολείο δεν έπρεπε να βρίσκεται; Δεν είσαι υπεύθυνος εσύ ως εκπαιδευτικός για τους μαθητές σου για όσο διάστημα βρίσκονται στο σχολείο;
Εμείς αν χρειαστεί να λείψουμε με άδεια μας καλύπτει άλλος συνάδελφος εκείνη την ημέρα. Δεν διώχνουμε τα παιδιά από το σχολείο γιατί ο γονιός ξέρει ότι αυτήν την ώρα το παιδί του είναι σχολείο και όχι κάπου αλλού που δεν ξέρει.
Τέσπα, γενικά για οποιαδήποτε αναγκαστική αλλαγή προκύψει ενημερώνουμε εγκαίρως τους γονείς.

Και το πιο κορυφαίο απ' όλα για αυτό το άφησα για το τέλος: Οι εκδρομές
Μιλάμε έχω κουφαθεί τελείως. Εμείς όταν πάμε εκδρομές, στέλνονται πρακτικά αναλυτικά με το πρόγραμμα της εκδρομής, πού θα πάμε, πώς θα πάμε, γιατί θα πάμε, τι ώρα θα πάμε, τι ώρα θα γυρίσουμε, στέλνουμε στην τροχαία για έλεγχο λεωφορείων, κουβαλάμε φαρμακεία, τηλέφωνα μαθητών, διπλομετράμε τα παιδιά, τα τριπλομετράμε, τα επιβλέπουμε και στην εκδρομή, κόβουμε βόλτες κτλ.
Στα γυμνασιολύκεια ξέρετε τι κάνουν; Τα αμολάνε ελεύθερα και τους λένε την τάδε ώρα να είστε πίσω.
Ω θέε μου. Ήθελα να ήξερα αν τα χτυπήσει αυτοκίνητο, αν κάτι τους συμβεί τέλος πάντων οι καθηγητές δεν αγχώνονται;

Και μην μου πείτε ότι μιλάμε για μεγάλα παιδιά και δεν είναι το ίδιο. Μεγάλα ξεμεγάλα είναι ΑΝΗΛΙΚΑ κι εσύ είσαι υπεύθυνος για ό,τι και να του συμβεί εκείνη την ώρα.
Δλδ πρέπει κάθε φορά να συμβαίνει κάτι κακό για να αναθεωρούνται κάποια πράγματα ρε γμτ; Τι να πω;
Να σας πω κάτι άλλο; Οι εκπαιδευτικές εκδρομές κάποτε ήταν ένα ξέφραγο αμπέλι. Ακόμα και στα δημοτικά. Όποιος ήθελε, πήγαινε όπου ήθελε, χωρίς να ενημερωθεί κανένας, χωρίς να τηρούνται απαραίτητες προδιαγραφές. Θυμάστε που φωνάζαμε απλά "ΕΚΔΡΟΜΗ, ΕΚΔΡΟΜΗ" και άμα μας λυπούνταν οι δάσκαλοι μας πήγαιναν; Ήταν απόφαση της στιγμής.
Τώρα τα καημένα τα παιδάκια βλέπουν καλό καιρό φωνάζουν "ΕΚΔΡΟΜΗ, ΕΚΔΡΟΜΗ" αλλά πού να ξέρουν ότι έχουν αυστηροποιηθεί πλέον τα πράγματα και δεν είναι στο δικό μας χέρι. Ακολουθείται συγκεκριμένη διαδικασία, πρέπει να πάρεις έγκριση πρώτα από τον προϊστάμενο και τον σχολικό σύμβουλο, να έχεις εντάξει την εκδρομή σε κάποιο πρόγραμμα και είναι χαρτιά που στέλνεις βδομάδες ακόμα και μήνες πριν. Ακόμα και ως απέναντι να θες να πας.
Λοιπόν, ξέρετε πότε αυστηροποιήθηκε το σύστημα με τις εκδρομές; Θα σας πω; Αμέσως μετά το δυστύχημα στα Τέμπη.
Δλδ πάλι έπρεπε να συμβεί ένα δυσάρεστο συμβάν για να αλλάξουν κάποια κακώς κείμενα.

Και τέλος. Εμείς όταν λέμε απαγορεύονται κινητά στα σχολεία ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ και αυτό είναι ΝΟΜΟΣ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΙΝΗΤΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ.
Στα γυμνασιολύκεια οι μαθητές το έχουν τούμπανο και οι καθηγητές κρυφό καμάρι. Άλλος ένας νόμος που δεν εφαρμόζεται στη δευτεροβάθμια και όλοι κάνουν τα στραβά μάτια.

Πρέπει να σταματήσουν τα γυμνασιολύκεια να είναι ένα ξέφραγο αμπέλι και σε αυτό πρέπει να βοηθήσουν όλοι. Μαθητές που σέβονται τους κανονισμούς, εκπαιδευτικοί που φροντίζουν για την τήρηση των κανονισμών και γονείς που διευκολύνουν και δεν δυσχεραίνουν το έργο των καθηγητών γκρινιάζοντας όλη την ώρα.

Συγγνώμη για το κατεβατό.

[Athina__P]

Το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον και είχε πολλές πληροφορίες δοσμένες με ευαισθησία που καλό είναι οι ενδιαφερόμενοι να γνωρίζουν. Φαντάζομαι στο γυμνάσιο έχει δοθεί περισσότερη ελευθερία γενικότερα στα παιδιά, με το σκεπτικό, ότι εδώ γυρνάνε μόνα τους σπίτι με τους γονείς τους να εργάζονται σε άλλη γειτονιά, σε θέματα επίβλεψης όπως αυτά που αναφέρεις θα κολλήσουμε; Και όμως είναι άλλου τύπου τα ρίσκα στα παραδείγματα που αναφέρεις.