Που θέλουν να καταργήσουν κάθε έννοια δημόσιου.
Κοινού δηλαδή.
Γιατί η λέξη ιδιωτικός αφορά έναν.
Έναν που κερδίζει από τους πολλούς που εργάζονται για τον έναν.
Εγώ και πάρα πολλοί σαν εμένα είμαστε αντίθετοι σε αυτήν την θέση.
Είναι ξεκάθαρα πολιτική και ιδεολογική θέση άσχετα ποιος την εκπροσωπεί κομματικά.
Όλες αυτές οι παραφυάδες των αστών είτε λέγεται δεξιά, είτε χρυσή αυγή, είτε σύριζα, είτε πασόκ, ποτάμια και ότι άλλο... είναι υποστηρικτές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας φορώντας απλά διαφορετικά προσωπεία.
Του ενός δηλαδή.
Παλεύουν αναμεταξύ τους δηλαδή για το ποιός θα πάρει μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
Αυτού του άξιου, του ικανού, του άριστου.
Αυτού που πιστεύει πως είναι καλύτερος από τους άλλους.
Όλοι αυτοί θέλουν να γίνουν άριστοι και καλύτεροι ανάλογα με το τι κατέχουν.
Αισχοκερδόντας πάντα από όλους τους άλλους.
Όλες οι κοινωνικές παροχές σε ένα ιδιωτικό και όχι δημόσιο κράτος είναι ελάχιστες έως μηδενικές στο όριο της επιβίωσης και μερικές φορές κάτω και από αυτήν.
Αυτό λοιπόν λατρέψατε όλοι εσείς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Να ζήσετε εσείς και να πεθάνουν οι άλλοι.
Αυτός είναι ο απόλυτος παρτακισμός, ο απόλυτος ατομισμός.
Βέβαια, όλοι δεν μπορείτε να γίνετε άριστοι.
Ούτε στο ίδιο επίπεδο.
Ο ίδιος ο ανταγωνισμός αυτού που υπηρετείτε θα σας φάει.
Θα σας κομματιάσει.
Ο μεγαλύτερος από όλους σας μόνο θα επιβιώσει από τον ίδιο τον μακελάρη ανταγωνισμό σας.
Και όταν γίνεται αυτό εσείς οι ίδιοι εξεγείρεσθε.
Ενάντια σε αυτό που υπηρετείτε για τον λόγο πως δεν είστε εσείς που θα ζήσετε αλλά θα είστε αυτοί που θα πεθάνετε εξαιτίας αυτού που υπηρετείτε.
Όλο αυτόν τον παρτακισμό τον κάνατε νοοτροπία της κοινωνίας για να μην σαν κατηγορήσει κάποιος για τσιφλικάδες, σωματέμπορους, κλέφτες, απατεώνες, ψεύτες και στυγνούς δολοφόνους.
Όχι σίγουρα κάποιοι δεν νιώθετε έτσι.
Νιώθετε πως παλεύετε για την οικογένεια σας με βάση τις δικές σας δυνατότητες πάντα...
Με πιάνουν τα γέλια... και τα κλάματα όμως.
Νιώθετε πως είστε άξιοι, εξυπνότεροι και πως μέσα σε αυτό το σύστημα κατασκευασμένων αξιών υπέρ σας που σας πριμοδοτεί και σας προστατεύει θα επιβιώσετε προσφέροντας μόνο την δύναμη του μυαλού σας για το πως θα αναβαθμίσετε την επιχείρηση σας, την ιδιωτική σας πρωτοβουλία περισσότερο.
Τόσο ώστε να γίνετε κάποια στιγμή η κορυφή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που τόσο επιθυμείτε.
Να αποκτήσετε χρήμα και εξουσία.
Ή και όχι... να ζήσετε πλουσιοπάροχα επειδή νιώθετε απλά ικανοί.
Μισήσατε την λέξη εργασία, εργάτης...
Δεν θέλετε να ανήκετε στην πλέμπα που περιμένει στο κρεβάτι του νοσοκομείου που εσείς δεν χρηματοδοτήσατε ώστε να χειρουργηθείτε.
Εγώ θα πείτε;
Ποτέ;
Τι δουλειά έχω εγώ με τον όχλο;
Με τα φθηνά εργατικά χέρια.
Η αλήθεια όμως είναι πως δεν είστε ικανοί να είστε τόσο κακοί όσο θέλετε.
Είστε κάτι ανάμεσα.
Κάτι ανάμεσα σε αστό και προλετάριο.
Είστε μια εργατική αριστοκρατία ή μια αστική εργατιά.
Γιατί για να γίνετε αυτό που επιθυμείτε πρέπει να είστε πιο σκληροί με τους άλλους.
Και δεν μπορείτε.
Δεν μπορείτε να πάρετε ένα όπλο και να εκτελέσετε κάποιον και να τον πετάξετε στον ομαδικό τάφο που του αρμόζει όπως λέτε.
Βάζετε άλλους να το κάνουν αυτό.
Δεν μπορείτε να βάλετε οι ίδιοι την πυρκαγιά.
Στήνετε όμως οικόπεδα μετά.
Κάπου ίσως έχετε και ένα ψήγμα ανθρώπου...
Αλλά λατρεύετε την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Στον καπιταλισμό σας θα επιβιώσει ο δυνατότερος.
Ο πιο κακός, ο πιο άπονος.
Μεταξύ σας εννοώ...
Γιατί εμείς θα επιβιώσουμε θέλετε δεν θέλετε.
Χωρίς ιδιοκτησία.
Χωρίς ιδιωτική πρωτοβουλία δεν θα υπήρχε κανένα κίνητρο να μπεί καμία φωτιά.
Αυτό είναι που δεν καταλάβατε ποτέ.
Για να γίνει ένα εγκλημα πρέπει να υπάρχει κίνητρο.
Και το κίνητρο πάντα ήταν το χρήμα του αξιότερου.
Το κέρδος του.
Εμείς λοιπόν...
Εγώ που ανήκω σε αυτήν την κάστα ανθρώπων με αυτήν την ιδεολογία έχω να σας πω το εξής.
Δανείζομαι ένα κείμενο από φίλο
Διάταγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 για την γη
''Το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας γης καταργείται για πάντα. Η γη δεν μπορεί ούτε να πουλιέται, ούτε να αγοράζεται, ούτε να νοικιάζεται ή να υποθηκεύεται, ούτε να απαλλοτριώνεται με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Όλη η γη: η γη που ανήκει στο κράτος, στην αυτοκρατορική οικογένεια, στο στέμμα, στα μοναστήρια, στην εκκλησία, η παραχωρημένη γη, η γη που μεταβιβάζεται κληρονομικά, η γη που ανήκει στην ατομική ιδιοκτησία, στο δημόσιο και στους αγρότες κτλ. απαλλοτριώνεται χωρίς αποζημίωση, μετατρέπεται σε παλλαϊκή περιουσία και περνάει στη χρήση όλων αυτών που τη δουλεύουν.Στα πρόσωπα που ζημιώνονται από την ανατροπή των περιουσιακών σχέσεων αναγνωρίζεται μονάχα το δικαίωμα να παίρνουν βοήθημα από το δημόσιο για το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες ζωής.''
26 Οκτώβρη 1917
Ο πρόεδρος του Σοβιέτ των Λαϊκών Επιτρόπων
Βλαντίμιρ Ουλιάνοφ - Λένιν
