Έχουν ιδεολογία οι χούλιγκαν; (Νικόλας Σεβαστάκης)

[Portia]

https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia ... -hoyligkan

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ μπροστά σε πράξεις ακραίας και φονικής βίας που διαπράττονται μέσα σε μια ομαδική κατάσταση, σε μια συλλογική δράση, πέφτουμε πάνω σε ένα δίλημμα: τι είναι αυτό που εκδηλώνεται εδώ; Είναι η ψυχική διαταραχή κάποιων ατόμων, η αιώνια λογική του ‘όχλου’ που ψάχνει απλώς λεία, το αποτέλεσμα ενός (οποιουδήποτε) φανατισμού που πάει στα άκρα; Να, για παράδειγμα, αυτή η οργανωμένη επιδρομή των Κροατών χούλιγκαν ήταν μια ακόμα (στη νιοστή) έκφραση του σκληρού, πολυεθνικού χουλιγκανισμού ή είχε μια επιπλέον ιδεολογική διάσταση, έναν ξεκάθαρο νεοναζιστικό χαρακτήρα;

Από χρόνια δυσκολεύομαι να αποδεχτώ δυο θέσεις που έχουν, ωστόσο, πολλούς υποστηρικτές στη χώρα. Η πρώτη θέση, ας την πούμε φιλελεύθερη, δεν θεωρεί σημαντικό το ρόλο της ιδεολογίας ή έστω των ιδεών σε φαινόμενα ακραίας βίας, χουλιγκανισμού, ακόμα και στην τρομοκρατία. Τι ιδεολογία έχουν οι ληστές, οι φονιάδες, οι βάνδαλοι, λένε. Πρόκειται απλώς για «αρρωστάκια» του φανατισμού ή διαταραγμένες και αντικοινωνικές περσόνες που δανείζονται ό,τι ιδέα τους είναι πρόσφορη για να εκδηλώσουν την επιθετικότητά τους.

Η δεύτερη ιδέα, ας την πούμε αριστερή/ προοδευτική (αφού εκεί έχει το κυρίως κοινό της), είναι πολύ πρόθυμη να αναγνωρίσει τον ρόλο της ιδεολογίας και της πολιτικής παντού: στη δολοφονία μιας γυναίκας από τον άντρα της, σε μια επιδρομή χούλιγκαν, σε μια τρομοκρατική ενέργεια. Εδώ δεν υπάρχουν πια τρελά άτομα, αλήτικες φάσεις ή διαταραγμένοι μηδενιστές παρά διαφορετικοί ιδεολογικοί λόγοι που εκφράζονται με ποικίλους και συχνά ασυνείδητους τρόπους στην καθημερινότητα.

Οι μεν παραγνωρίζουν αν δεν διακωμωδούν το ρόλο των ιδεών, ιδίως όταν τα εμπλεκόμενα πρόσωπα δεν ανταποκρίνονται στην εικόνα του ‘ιδεολόγου’ που έχει γνώσεις και επαρκή συνείδηση. Οι άλλοι έχουν τη τάση να δίνουν σημασία (υπερβολική συχνά) στην ιδεολογία απομονώνοντας όμως μόνο την ακροδεξιά και τον νεοφασισμό ως μοναδικά αίτια της ανθρωποκτόνου εξτρεμιστικής βίας.

Για παράδειγμα, σε σχέση με τις δολοφονίες που διαπράττουν νέοι στην Ευρώπη που έχουν ασπαστεί έναν ριζοσπαστικό Ισλαμισμό, πολλοί στην Αριστερά γίνονται με τη σειρά τους φιλελεύθεροι μιλώντας απλώς για ριζοσπαστικοποιημένο μηδενισμό ο οποίος δεν έχει σχέση με την ιδεολογία των νέων αυτών (ριζοσπαστικό Ισλάμ) παρά μόνο με οικεία κοινωνικά αδιέξοδα, προσωπικές εμπειρίες φτώχειας και καταπίεσης κλπ. Ενώ δηλαδή για την περίπτωση των νεοναζί χούλιγκαν τονίζεται -και σωστά- ο ρόλος της ιδεολογίας, στην περίπτωση ενός νέου τζιχαντιστή επιλέγεται συχνά το αντίθετο: η αποπολιτικοποίηση και μια γενική κοινωνιολογική διάγνωση γύρω από τις αιτίες που «δημιούργησαν» τον δράστη.

Παρά την περίπλοκη και πολυσυζητημένη (εύλογα) φύση αυτών των ζητημάτων, μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε σε δυο υποθέσεις.

Πρώτον ότι η ιδεολογία μετράει στη δράση ακόμα και των πιο «αμόρφωτων» ή άσχετων με μια βιβλιακή κουλτούρα ατόμων. Ανεξάρτητα από το ψυχικό υπόστρωμα ή τις διαθέσεις κάποιου που μπορεί να τον ελκύει γενικά η βία (και ψάχνει τρόπους να εκτονώσει τη συγκεκριμένη ενόρμηση), οι νεοναζιστικές, ακροδεξιές ιδέες, επειδή έχουν στο κέντρο τους την ανισότητα και την ιεραρχική επιβολή είναι αυτοδύναμοι συντελεστές φονικής ακρότητας. Ο χουλιγκανισμός εδώ και δεκαετίες, με λίγες εξαιρέσεις, είναι κατά βάση ακροδεξιός, ρατσιστικός, αντιφεμινιστικός, μιλιταριστικός κλπ. Το ότι υπάρχουν αναρχικοί ή ακροαριστεροί βίαιοι οπαδοί και τυχόν συμμετοχή τους στις αντίστοιχες συγκρούσεις δεν είναι της ίδιας βαρύτητας. Βασικός στόχος των αναρχικών ή ακροαριστερών οπαδών ομάδων είναι κυρίως η Αστυνομία και όχι ο οποιοσδήποτε ανώνυμος οπαδός της αντίπαλης ομάδας. Το γήπεδο «επενδύεται» με άλλα λόγια ως αρένα για τη σύγκρουση με το Κράτος-Σύστημα και όχι ως τερέν μιας μαχητικής εθνικιστικής και ρατσιστικής ταυτότητας όπως στις περιπτώσεις που μας απασχολούν.

Δεύτερον, το ότι η ακροδεξιά, εθνικιστική/ ρατσιστική διάσταση είναι κυρίαρχη στον εν γένει χουλιγκανισμό και σε κάποιες ομάδες ιδιαιτέρως και με ιστορικό βάθος (όπως σε αυτή των συγκεκριμένων Κροατών) δεν σημαίνει ότι μπορούμε να καταλάβουμε ό,τι συνέβη στη Νέα Φιλαδέλφεια σαν ένα επιπλέον επεισόδιο στην πάλη μεταξύ φασισμού και αντιφασισμού. Έτσι και η αναζήτηση αντιφασιστικών οπαδικών φανατισμών ως εναλλακτικής στους χουλιγκανισμους δεν έχει σοβαρές πιθανότητες και είναι και αφελής. Η χουλιγκάνικη συμπεριφορά και κουλτούρα δεν μπορεί παρά να είναι αντι-κοινωνική, απάνθρωπη και εν δυνάμει φονική. Επομένως, η συνάφειά της με νεοναζιστικές ή νεοφασιστικές ιδέες είναι βαθιά και οργανική. Τα άτομα που προσελκύει μπορεί φυσικά να αλλάξουν και να βρουν κάποιο άλλο ιδεολογικό πλαίσιο για να επενδύσουν τη δράση τους. Αυτή καθαυτή όμως η πρακτική και τα συναισθήματα που κινητοποιεί τείνουν προς το ακραίο μίσος του άλλου και αυτό το μίσος συνδέεται στενά με διάθεση επιβολής, ταπείνωσης και εκδικητικό μένος.

Προφανώς, ίχνη αυτών των διαθέσεων και των παθών υπάρχουν σε όλες τις ιδεολογίες, μεταμφιεσμένα ή πιο απροκάλυπτα. Ωστόσο, στους νεοναζιστικούς και ακρο-εθνικιστικούς χώρους έχουν κεντρική θέση και τον πρώτο λόγο. Η χουλιγκάνικη χορογραφία μπορεί να είναι συγχρόνως αλήτικη ή μηδενιστική «φάση» και ένας νεοναζιστικός ακτιβισμός. Όπως μπορεί να εκφράζει συγχρόνως και αστοιχείωτους μεθυσμένους ταραξίες και έναν λόγο με σαφή ιδεολογική προέλευση. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Όταν μιλάμε για εστίες μαχητικού και οργανωμένου χουλιγκανισμού η βασική ιδεολογία είναι μια εθνο-ρατσιστική λατρεία της ιεραρχίας. Οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτό, μπορεί να μην αρθρώνουν πειστικά ή ικανοποιητικά μια πεποίθηση όμως στην περίπτωσή τους η ιδέα εγγράφεται στις πράξεις τους, τα λόγια μπορεί να είναι πέντε συνθήματα, το κήρυγμα να είναι ένα ποστ ή ένα πανό. Δεν χρειάζονται περισσότερα.

Φτύνει μέσα στο στόμα του λύκου ο Σεβαστάκης.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Μία μικρή παρατήρηση
Ή συντριπτική πλειοψηφία των ιδεολογων σε όλες τις ιδεολογίες ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΎΝ την ιδεολογια που δηλώνουν ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΎΟΥΝ σε αυτή ...

Μία οποιαδήποτε ιδεολογία μπορεί άνετα να είναι το άλλοθι για πράξεις και σκοπούς άσχετους με αυτή που απλά την χρησιμοποιούν ως πρόσχημα..

[Nandros]

.
Στην συγκεκριμένη ιστορία φαίνεται ότι οι Κροάτες είναι και χούλιγκαν και φασίστες, ναζί, whatever.
Οι φασιστεροί - του πχόρουμ και εκτός αυτού - μας υπερτονίζουν ότι είναι ναζί, άρα κακοί, άρα κακή βία των ναζί.
Νομίζουν ότι έτσι η δική τους βία εξαγνίζεται και αγιοποιείται; Πλανώνται πλάνην οικτράν.
.

[Philip Mortimer]

Νομίζω ότι δεν έχουν νόημα οι υπεραναλυσεις.
Ο χουλιγκανισμός είναι χουλιγκανισμός. Χρειάζεται να διυλιζουμε τον κωνωπα για το τί είναι ο χουλιγκανισμός; Βίαιες ενέργειες στο πλαίσιο αθλητικών αγώνων από αντικοινωνικά άτομα. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις κάποιοι να προβαίνουν σε χουλιγκανικες ενέργειες μόνο με αφορμή την ομάδα που υποστηρίζουν, και σε άλλες περιπτώσεις να μιλάμε για χουλιγκανικες ομάδες που χρησιμοποιούν και ακραίες προφανώς ιδεολογίες ως κίνητρο ή δικαιολογία για τον σχηματισμο και τις ενέργειες τους. Προφανώς κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Άλλοι χούλιγκαν έχουν "ιδεολογία", άλλοι όχι.

[Γυφτάκι]

Α, μάλιστα , έχουμε και ανάλυση γιατί ο άλλος εκφράζεται με βία και καφρίλα..Δε μας νοιάζει ,τρόπους να περιοριστεί το φαινόμενο θέλω. Στην τελική ας τους δώσουν κάποιο χώρο να πηγαίνουν να αλληλοσφάζονται..

[Γυφτάκι]

Μία μικρή παρατήρηση
Ή συντριπτική πλειοψηφία των ιδεολογων σε όλες τις ιδεολογίες ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΎΝ την ιδεολογια που δηλώνουν ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΎΟΥΝ σε αυτή ...

Μία οποιαδήποτε ιδεολογία μπορεί άνετα να είναι το άλλοθι για πράξεις και σκοπούς άσχετους με αυτή που απλά την χρησιμοποιούν ως πρόσχημα..

Σωστός . Στην εποχή μας με τα μκδ και να θέλουν δε μπορούν να κρυφτούν.

[omg kai 3 lol]

ωραια προσπαθει να τα εξηγησει ο τυπος ανταξια του λαιφο κοινου του, εγραψε ενα κατεβατο προσπαθωντας να εξηγησει οτι η μια αντικοινωνικη ιδεολογια ειναι λιγο χειροτερη της αλλης μονο που ξεχασε να φερει το υποδεκαμετρο για να μετρησει και τους ποντους της διαφορας

μαθαμε λοιπον οτι οι μεν οταν πηγαινουν στο γηπεδο τα εχουν με το κρατος και τους αστυνομικους και κανουν ενεργητικη αμυνα ή παθητικη επιθεση. δεν εχουν παραβατικους και ποινικους στις ταξεις τους και αν προκληθουν δε θα ανταπαντησουν ή θα το βαλουν στα ποδια ή θα φωναξουν την αστυνομια

δεν αναρωτηθηκε ομως ανεξαρτητως ιδεολογιων τις αλλες μερες που δεν εχει γηπεδο τι δουλεια κανουν ολοι αυτοι οι τυποι? πως ειναι μεσα στη κοινωνια ολα αυτα τα φυντανια ποιον ή ποιους ή ποιες ομαδες ποιες μαφιες και ποιον υποκοσμο εξυπηρετουν; εχουν ιδεολογια αραγε αυτοι; μηπως ειναι κανονικα ενταγμενοι στη κοινωνια; δηλαδη τη μια μερα παει ο αλλος με το λοσταρι να ανοιξει το κεφαλι συνανθρωπου του και την επομενη παει και τυλιγει σουβλακια και χτυπαει κουδουνια και κανει ντελιβερι?

[ΓΑΛΗ]

ωραια προσπαθει να τα εξηγησει ο τυπος ανταξια του λαιφο κοινου του, εγραψε ενα κατεβατο προσπαθωντας να εξηγησει οτι η μια αντικοινωνικη ιδεολογια ειναι λιγο χειροτερη της αλλης μονο που ξεχασε το υποδεκαμετρο για να μετρησει τους ποντους της διαφορας

μαθαμε λοιπον οτι οι μεν οταν πηγαινουν στο γηπεδο τα εχουν με το κρατος και τους αστυνομικους δεν εχουν παραβατικους και ποινικους στις ταξεις τους και αν προκληθουν δε θα ανταπαντησουν ή θα το βαλουν στα ποδια ή θα φωναξουν την αστυνομια

δεν αναρωτηθηκε ομως ανεξαρτητως ιδεολογιων τις αλλες μερες που δεν εχει γηπεδο τι δουλεια κανουν ολοι αυτοι οι τυποι? πως ειναι μεσα στη κοινωνια ολοι αυτοι οι τυποι ποιον ή ποιους ή ποιες ομαδες εξυπηρετουν; ειναι κανονικα ενταγμενοι στη κοινωνια; δηλαδη τη μια μερα παει ο αλλος με το λοσταρι να ανοιξει το κεφαλι συνανθρωπου του και την επομενη παει και τυλιγει σουβλακια και χτυπαει κουδουνια και κανει ντελιβερι?

Βασικά, δεν το ξέχασε το υποδεκάμετρο. Ξεκίνησε με μια σχετικώς ισορροπημένη προσέγγιση (κλασσική τακτική) για να το φέρει στεπ μπάι στεπ εκεί που ήθελε. Είναι αυτή η υπνωτιστική πρακτική του πλάγιου λόγου, που χρησιμοποιούν οι ...αντικειμενικοί πολιτικοί αναλυτές.

[paul25]

https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia ... -hoyligkan

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ μπροστά σε πράξεις ακραίας και φονικής βίας που διαπράττονται μέσα σε μια ομαδική κατάσταση, σε μια συλλογική δράση, πέφτουμε πάνω σε ένα δίλημμα: τι είναι αυτό που εκδηλώνεται εδώ; Είναι η ψυχική διαταραχή κάποιων ατόμων, η αιώνια λογική του ‘όχλου’ που ψάχνει απλώς λεία, το αποτέλεσμα ενός (οποιουδήποτε) φανατισμού που πάει στα άκρα; Να, για παράδειγμα, αυτή η οργανωμένη επιδρομή των Κροατών χούλιγκαν ήταν μια ακόμα (στη νιοστή) έκφραση του σκληρού, πολυεθνικού χουλιγκανισμού ή είχε μια επιπλέον ιδεολογική διάσταση, έναν ξεκάθαρο νεοναζιστικό χαρακτήρα;

Από χρόνια δυσκολεύομαι να αποδεχτώ δυο θέσεις που έχουν, ωστόσο, πολλούς υποστηρικτές στη χώρα. Η πρώτη θέση, ας την πούμε φιλελεύθερη, δεν θεωρεί σημαντικό το ρόλο της ιδεολογίας ή έστω των ιδεών σε φαινόμενα ακραίας βίας, χουλιγκανισμού, ακόμα και στην τρομοκρατία. Τι ιδεολογία έχουν οι ληστές, οι φονιάδες, οι βάνδαλοι, λένε. Πρόκειται απλώς για «αρρωστάκια» του φανατισμού ή διαταραγμένες και αντικοινωνικές περσόνες που δανείζονται ό,τι ιδέα τους είναι πρόσφορη για να εκδηλώσουν την επιθετικότητά τους.

Η δεύτερη ιδέα, ας την πούμε αριστερή/ προοδευτική (αφού εκεί έχει το κυρίως κοινό της), είναι πολύ πρόθυμη να αναγνωρίσει τον ρόλο της ιδεολογίας και της πολιτικής παντού: στη δολοφονία μιας γυναίκας από τον άντρα της, σε μια επιδρομή χούλιγκαν, σε μια τρομοκρατική ενέργεια. Εδώ δεν υπάρχουν πια τρελά άτομα, αλήτικες φάσεις ή διαταραγμένοι μηδενιστές παρά διαφορετικοί ιδεολογικοί λόγοι που εκφράζονται με ποικίλους και συχνά ασυνείδητους τρόπους στην καθημερινότητα.

Οι μεν παραγνωρίζουν αν δεν διακωμωδούν το ρόλο των ιδεών, ιδίως όταν τα εμπλεκόμενα πρόσωπα δεν ανταποκρίνονται στην εικόνα του ‘ιδεολόγου’ που έχει γνώσεις και επαρκή συνείδηση. Οι άλλοι έχουν τη τάση να δίνουν σημασία (υπερβολική συχνά) στην ιδεολογία απομονώνοντας όμως μόνο την ακροδεξιά και τον νεοφασισμό ως μοναδικά αίτια της ανθρωποκτόνου εξτρεμιστικής βίας.

Για παράδειγμα, σε σχέση με τις δολοφονίες που διαπράττουν νέοι στην Ευρώπη που έχουν ασπαστεί έναν ριζοσπαστικό Ισλαμισμό, πολλοί στην Αριστερά γίνονται με τη σειρά τους φιλελεύθεροι μιλώντας απλώς για ριζοσπαστικοποιημένο μηδενισμό ο οποίος δεν έχει σχέση με την ιδεολογία των νέων αυτών (ριζοσπαστικό Ισλάμ) παρά μόνο με οικεία κοινωνικά αδιέξοδα, προσωπικές εμπειρίες φτώχειας και καταπίεσης κλπ. Ενώ δηλαδή για την περίπτωση των νεοναζί χούλιγκαν τονίζεται -και σωστά- ο ρόλος της ιδεολογίας, στην περίπτωση ενός νέου τζιχαντιστή επιλέγεται συχνά το αντίθετο: η αποπολιτικοποίηση και μια γενική κοινωνιολογική διάγνωση γύρω από τις αιτίες που «δημιούργησαν» τον δράστη.

Παρά την περίπλοκη και πολυσυζητημένη (εύλογα) φύση αυτών των ζητημάτων, μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε σε δυο υποθέσεις.

Πρώτον ότι η ιδεολογία μετράει στη δράση ακόμα και των πιο «αμόρφωτων» ή άσχετων με μια βιβλιακή κουλτούρα ατόμων. Ανεξάρτητα από το ψυχικό υπόστρωμα ή τις διαθέσεις κάποιου που μπορεί να τον ελκύει γενικά η βία (και ψάχνει τρόπους να εκτονώσει τη συγκεκριμένη ενόρμηση), οι νεοναζιστικές, ακροδεξιές ιδέες, επειδή έχουν στο κέντρο τους την ανισότητα και την ιεραρχική επιβολή είναι αυτοδύναμοι συντελεστές φονικής ακρότητας. Ο χουλιγκανισμός εδώ και δεκαετίες, με λίγες εξαιρέσεις, είναι κατά βάση ακροδεξιός, ρατσιστικός, αντιφεμινιστικός, μιλιταριστικός κλπ. Το ότι υπάρχουν αναρχικοί ή ακροαριστεροί βίαιοι οπαδοί και τυχόν συμμετοχή τους στις αντίστοιχες συγκρούσεις δεν είναι της ίδιας βαρύτητας. Βασικός στόχος των αναρχικών ή ακροαριστερών οπαδών ομάδων είναι κυρίως η Αστυνομία και όχι ο οποιοσδήποτε ανώνυμος οπαδός της αντίπαλης ομάδας. Το γήπεδο «επενδύεται» με άλλα λόγια ως αρένα για τη σύγκρουση με το Κράτος-Σύστημα και όχι ως τερέν μιας μαχητικής εθνικιστικής και ρατσιστικής ταυτότητας όπως στις περιπτώσεις που μας απασχολούν.

Δεύτερον, το ότι η ακροδεξιά, εθνικιστική/ ρατσιστική διάσταση είναι κυρίαρχη στον εν γένει χουλιγκανισμό και σε κάποιες ομάδες ιδιαιτέρως και με ιστορικό βάθος (όπως σε αυτή των συγκεκριμένων Κροατών) δεν σημαίνει ότι μπορούμε να καταλάβουμε ό,τι συνέβη στη Νέα Φιλαδέλφεια σαν ένα επιπλέον επεισόδιο στην πάλη μεταξύ φασισμού και αντιφασισμού. Έτσι και η αναζήτηση αντιφασιστικών οπαδικών φανατισμών ως εναλλακτικής στους χουλιγκανισμους δεν έχει σοβαρές πιθανότητες και είναι και αφελής. Η χουλιγκάνικη συμπεριφορά και κουλτούρα δεν μπορεί παρά να είναι αντι-κοινωνική, απάνθρωπη και εν δυνάμει φονική. Επομένως, η συνάφειά της με νεοναζιστικές ή νεοφασιστικές ιδέες είναι βαθιά και οργανική. Τα άτομα που προσελκύει μπορεί φυσικά να αλλάξουν και να βρουν κάποιο άλλο ιδεολογικό πλαίσιο για να επενδύσουν τη δράση τους. Αυτή καθαυτή όμως η πρακτική και τα συναισθήματα που κινητοποιεί τείνουν προς το ακραίο μίσος του άλλου και αυτό το μίσος συνδέεται στενά με διάθεση επιβολής, ταπείνωσης και εκδικητικό μένος.

Προφανώς, ίχνη αυτών των διαθέσεων και των παθών υπάρχουν σε όλες τις ιδεολογίες, μεταμφιεσμένα ή πιο απροκάλυπτα. Ωστόσο, στους νεοναζιστικούς και ακρο-εθνικιστικούς χώρους έχουν κεντρική θέση και τον πρώτο λόγο. Η χουλιγκάνικη χορογραφία μπορεί να είναι συγχρόνως αλήτικη ή μηδενιστική «φάση» και ένας νεοναζιστικός ακτιβισμός. Όπως μπορεί να εκφράζει συγχρόνως και αστοιχείωτους μεθυσμένους ταραξίες και έναν λόγο με σαφή ιδεολογική προέλευση. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Όταν μιλάμε για εστίες μαχητικού και οργανωμένου χουλιγκανισμού η βασική ιδεολογία είναι μια εθνο-ρατσιστική λατρεία της ιεραρχίας. Οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτό, μπορεί να μην αρθρώνουν πειστικά ή ικανοποιητικά μια πεποίθηση όμως στην περίπτωσή τους η ιδέα εγγράφεται στις πράξεις τους, τα λόγια μπορεί να είναι πέντε συνθήματα, το κήρυγμα να είναι ένα ποστ ή ένα πανό. Δεν χρειάζονται περισσότερα.

Φτύνει μέσα στο στόμα του λύκου ο Σεβαστάκης.

Ο χουλιγκανισμός είναι ιδεολογία, εξού και ισμος. Είναι μια αδύναμη κατακερματισμένη και μη πολιτικη μικροιδεολογια. Οι ιδεολογίες χωρίζονται με κάποια κριτήρια. "Αδύνατες"-"δυνατές" όταν υποστηρίζονται από περιθωριακές ομαδες οι πρώτες και ομάδες με μεγαλύτερο κοινωνικό αντίκτυπο οι δεύτερες. Κατακερματισμένη και μη κατακερματισμρνη. Κατακερματισμένη όταν διακατέχεται από ένα συνονθύλευμα άλλων ιδεολογιών και μη κατακερματισμενη όταν παρουσιάζει συνεκτικοτερη μορφή. Μικρό και Μάκρο, μικρό είναι οι ιδεολογίες που διαμορφώνονται σε ατομικό επίπεδο από τα άτομα που τους προσδίδουν κάθε φορά το περιεχόμενο τους και Μάκρο αυτές που παρουσιάζουν μια πιο σταθερή και διαρκή μορφη όχι τόσο ευμετάβλητη όπως πχ κομμουνισμός, φασισμός, φιλελευθερισμός κλπ. Τέλος μη πολιτικη γιατί απλά δεν έχουν όραμα ούτε και περιγράφουν τις κοινωνικές σχέσεις σε ένα νέο ερμηνευτικό πλαίσιο, ο χουλιγκανισμός αδιαφορεί για αυτές.Ουτε συνδέει ουδέτερες πολιτικές έννοιες ώστε να τους προσδωσει νόημα και συνοχή για να εξυπηρετήσει τα μέλη της όπως οι άλλες οι γνωστές.

[ΓΑΛΗ]

Τέλος μη πολιτικη γιατί απλά δεν έχουν όραμα ούτε και περιγράφουν τις κοινωνικές σχέσεις σε ένα νέο ερμηνευτικό πλαίσιο, ο χουλιγκανισμός αδιαφορεί για αυτές.

Δεν αδιαφορεί, απλώς τρέφεται από τα "ερμηνευτικά πλαίσια".

Οι χουλιγκάνοι γενικώς, δεν είναι αίγαγροι.

Οικόσιτα του πολιτικοκοινωνικού συστήματος είναι.

[paul25]

Τέλος μη πολιτικη γιατί απλά δεν έχουν όραμα ούτε και περιγράφουν τις κοινωνικές σχέσεις σε ένα νέο ερμηνευτικό πλαίσιο, ο χουλιγκανισμός αδιαφορεί για αυτές.

Δεν αδιαφορεί, απλώς τρέφεται από τα "ερμηνευτικά πλαίσια".

Τι εννοείς; Δεν γνωρίζω κανένα χουλιγκανο να προτείνει αναδιανομή πόρων, επαναπροσδιορισμό της σχέσης μας με την φύση και την ύλη κλπ

[ΓΑΛΗ]

Τέλος μη πολιτικη γιατί απλά δεν έχουν όραμα ούτε και περιγράφουν τις κοινωνικές σχέσεις σε ένα νέο ερμηνευτικό πλαίσιο, ο χουλιγκανισμός αδιαφορεί για αυτές.

Δεν αδιαφορεί, απλώς τρέφεται από τα "ερμηνευτικά πλαίσια".

Τι εννοείς; Δεν γνωρίζω κανένα χουλιγκανο να προτείνει αναδιανομή πόρων, επαναπροσδιορισμό της σχέσης μας με την φύση και την ύλη κλπ

Έκανα επεξηγηματική προσθήκη.

[paul25]

Τέλος μη πολιτικη γιατί απλά δεν έχουν όραμα ούτε και περιγράφουν τις κοινωνικές σχέσεις σε ένα νέο ερμηνευτικό πλαίσιο, ο χουλιγκανισμός αδιαφορεί για αυτές.

Δεν αδιαφορεί, απλώς τρέφεται από τα "ερμηνευτικά πλαίσια".

Οι χουλιγκάνοι γενικώς, δεν είναι αίγαγροι.

Οικόσιτα του πολιτικοκοινωνικού συστήματος είναι.

Μα ανέφερα ότι δεν είναι πολιτική ιδεολογία.

[Ίακχος]

Η πλειοψηφία των χούλιγκανς είναι άτομα του υποκόσμου, περιθωριακοί, φανατισμένοι με την ομάδα τους και πάνε στο γήπεδο για να τα σπάσουν. Σε αυτά τα θολά νερά ψαρεύουν πελάτες ιδεολόγοι των 2 άκρων, νεοναζί και αναρχικοί. Και οι περιθωριακοί χούλιγκανς βλέπουν αυτές τις ιδεολογίες με καλό μάτι γιατί απλά είναι εκτός του συστήματος.

[ΓΑΛΗ]

Τέλος μη πολιτικη γιατί απλά δεν έχουν όραμα ούτε και περιγράφουν τις κοινωνικές σχέσεις σε ένα νέο ερμηνευτικό πλαίσιο, ο χουλιγκανισμός αδιαφορεί για αυτές.

Δεν αδιαφορεί, απλώς τρέφεται από τα "ερμηνευτικά πλαίσια".

Οι χουλιγκάνοι γενικώς, δεν είναι αίγαγροι.

Οικόσιτα του πολιτικοκοινωνικού συστήματος είναι.

Μα ανέφερα ότι δεν είναι πολιτική ιδεολογία.

Οι ερμηνευτικές όμως απόπειρες του φαινόμενου, σαφώς και έχουν πολιτική βάση.

Κι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα της σημερινής εποχής. Θεωρείται ως αντιμετώπιση η "παθητική" ερμηνεία.