Στην αρχαία ελλάδα οι κοινωνίες των πόλεων κρατων ειχαν ισχυρους δεσμούς με την λογική την οποία και διερευνήσαν ενδελεχώς.
Στη σύγχρονη εποχή των κρατών εθνών με μεγάλο πληθυσμο, υπάρχουν πολλές κοινωνίες όπου το παραμύθι ειναι κάτι το αναγκάιο. Η φανταστική πολιτικοκοινωνική αφήγηση δίχως καμία έννοια ουσιαστικής τεκμηρίωσης και λογικής έχει βαθιές ρίζες σε πολλές κοινωνίες αλλά και σοβαρούς αιτιώδεις λόγους.
Οι αιτιώδεις λόγοι συνήθως ανήκουν στη σφαίρα της θρησκείας (πχ ορθοδοξία, ισλαμισμός κτλ) αλλά πολλές φορές ανηκουν σε ευπεπτες ευφάνταστες πολιτικές αφηγήσεις απαγγελόμενες απο μαγαλοσχήμονες απατεώνες πολιτικούς με ισχυρή πειθώ. Είναι ξεκάθαρο ότι η φτώχια, οι δυσειδαιμονίες και η αγραμματοσύνη δρουν ως πανίσχυρος παράγοντας ενίσχυσης της όλης διαδικασίας.
Η διαδικασία αυτή προχωρά γρήγορα και σχηματίζει μια συμπαγή μάζα «πιστών» η οποία ξεκινά με πληθυσμιακό ποσοστό περίπου 30% και σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνά το 60% .
Το μέρος αυτό της κοινωνίας που πάσχει από Ο.Α.Ε.Π.Λ. χαρακτηρίζεται από έντονο αίσθημα και ένστικτο της αγέλης, ταυτοσημία απόψεων, και τυφλή υπακοή στον αρχηγό - οδηγό των λαικιστικού κινήματος ο οποίος συνήθως έχει ενσωματωμένη ρητορική θρασύτητα, ισχυρό συνολικά ανάστημα, ευθράδεια λόγου, και μια ευχάριστη πολιτικοκοινωνική αφήγηση η οποία εξυψώνει και ηρωποιει σχεδόν πάντα το «λαό» δηλαδή το λαϊκιστικό κίνημα.
Πιστέυω ακράδαντα οτι οι πρώτοι που ενσωμάτωσαν στην εξωτερική τους πολιτική τη μελέτη και τα συμπεράσματα του ανωτέρω κοινωνικού φαινομένου είναι οι Αμερικανοι οι οποίοι αναγνωρίζωντας την τεράστια δύναμη του στις κοινωνίες άλλαξαν άρδην προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980 την εξωτερική τους πολιτική και πρακτική έναντι κρατών δεσμιών του φαινομένου . Τα κύριο αποτέλεσμα στην αλλαγή αυτή είναι ότι παυθηκε ως πρακτική απο τους Αμερικάνους η πρόκληση δικτατοριών σε κράτη που εν γένει δεν υπακουαν και ενορχηστρώθηκε από τότε η προώθηση (όχι πάντα βέβαια) των περιγραφόμενων κινημάτων με ισχυρό πλοιοψηφικο ρεύμα, η ενθρόνηση τους στην εξουσία και έπειτα ο πλήρης επηρρεασμός του αρχηγού του κινήματος με διάφορες εγχρήματες προσφορές.
2 ισχυροί παράγοντες λαϊκισμού στις κοινωνίες είναι η θρησκεία (πχ ορθοδοξια-ισλαμισμός) και η ιδεολογία (μαρξιστοειδή πολιτικά κιμήματα πχ αριστερά και εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα).
Παραδείγματα πολλά: Ελλάδα, Βραζιλία, Τουρκία, Βενεζουέλα, Χώρες Μέσης Ανατολής, Αλβανία, Σερβία, Σκοπια.
Το δυσάρεστο σε αυτή την υπόθεση είναι οτι η διάρκεια του φαινομένου είναι μεγάλη και δεν σταματά παρα αλλάζει αρχηγό κινήματος εκτός εάν παυθούν πλήρως οι βασικές αιτίες του δλδ θρησκεία-ιδεολογία.
Παρακαλώ για τις απόψεις σας επί του θέματος.
Παραθετω ένα άρθρο το οποίο δείχνει ποσο χαμηλά μπορεί να ρίξει μια κοινωνία το εν λόγω φαινόμενο...
Βραζιλία: Φαβορί για τις εκλογές ο Λούλα, ακόμη και μέσα από τη φυλακή
ΚΟΣΜΟΣ 15|04|2018 12:02
-A+A
Ο Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα είναι μεν στη φυλακή από τις 7 Απριλίου, αλλά εξακολουθεί να προηγείται στην πρόθεση ψήφου σε νέα δημοσκόπηση.
Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας αν και έχει χάσει έδαφος παραμένει φαβορί για τις προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου, καθώς συγκεντρώνει το 31%. Ακολουθεί ο βουλευτής της ακροδεξιάς Ζαΐρ Μπολσονάρο με 15%, ενώ η Μαρίνα Σίλβα, πρώην υπουργός Περιβάλλοντος της κυβέρνησης Λούλα, είναι τρίτη με 10%.
Η έρευνα αυτή του Datafolha, που πραγματοποιήθηκε από τις 11 έως τις 13 Απριλίου σε 227 κοινότητες με περιθώριο σφάλματος δύο ποσοστιαίες μονάδες, δείχνει μια οπισθοχώρηση του πρώην προέδρου, ο οποίος είχε το 37% των προθέσεων ψήφου στην προηγούμενη δημοσκόπηση του ίδιου ινστιτούτου τον Ιανουάριο, έναντι 16% για τον Μπολσονάρο.
Από την κατάσταση επωφελείται η Μαρίνα Σίλβα, η οποία θα συγκέντρωνε το 15% των ψήφων σε περίπτωση απουσίας του Λούλα από τις εκλογές, λίγο πίσω από τον Μπολσονάρο (17%), σύμφωνα με το ΑΠΕ.
Ο νυν πρόεδρος Μισέλ Τεμέρ, ο οποίος ενδέχεται να είναι υποψήφιος, συγκεντρώνει 2% των προθέσεων ψήφου.
Ο 72χρονος Λούλα έχει καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 12 ετών και ενός μήνα, για διαφθορά.