Γιατί η έλλειψη του κινήτρου του κέρδους έριξε τη Σοβιετική Ένωση

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Να τονίσουμε επίσης ότι στις περισσότερες χώρες του ανατολικού μπλόκ, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της ΕΣΣΔ δεν έγιναν
λαϊκές εξεγέρσεις. Οι κομισάριοι αποφάσισαν να αλλάξουν τη ταμπέλα του συστήματος και να πάρουν μετοχές των μεγάλων επιχειρήσεων
στα χέρια τους. Έγινε ένα Great Reset δηλαδή ανάλογο με αυτό που επιχειρείται τη σήμερον ημέρα στις δυτικές χώρες από τους καπιταλιστές
κομισάριους.

[ST48410]

Η οικονομία των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών δε διαφέρει αισθητά σε σχέση με εκείνη της ΕΣΣΔ. Οι βασικές διαφορές έχουν
να κάνουν με την ονομασία και το στύλ των καπιταλιστών κομισάριων αλλά και με την ύπαρξη-σε μεγαλύτερο βαθμό- των αεριτζήδικων
δραστηριοτήτων (όπως το χρηματιστήριο π.χ) στις καπιταλιστικές χώρες. Κατά τα άλλα, η πλειοψηφία των υπαλλήλων σήμερα κάνουν
αγγαρεία και η πλειοψηφία των στελεχών ανελίσκονται στην εκάστοτε εταιρική ιεραρχία χάρη στο ζήλο που δείχνουν για να υπερασπίσουν
τα συμφέροντα των προϊσταμένων τους ή όσων εν γένει σπονσοράρουν τη καριέρα τους(π.χ πολιτικά κόμματα).

Δεν ξέρω για την Σοβιετική Ένωση αλλά έχοντας μιλήσει με Κινέζους μου ανέφεραν ότι όπως ήταν η κατάσταση πχ την δεκαετία του 60 δεν είχε κανείς κίνητρο να σπουδάσει να γίνει γιατρός. Δεν νομίζω ότι μπορείς να δεις κάτι ανάλογο για κάποιο καπιταλιστικό κράτος. Έλλειψη κινήτρου μπορεί να έχει μόνο ένας εξασφαλισμένος γόνος πλούσιας οικογένειας, αλλά κι αυτοί έχουν συχνά πολύ καλές σπουδές.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Η οικονομία των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών δε διαφέρει αισθητά σε σχέση με εκείνη της ΕΣΣΔ. Οι βασικές διαφορές έχουν
να κάνουν με την ονομασία και το στύλ των καπιταλιστών κομισάριων αλλά και με την ύπαρξη-σε μεγαλύτερο βαθμό- των αεριτζήδικων
δραστηριοτήτων (όπως το χρηματιστήριο π.χ) στις καπιταλιστικές χώρες. Κατά τα άλλα, η πλειοψηφία των υπαλλήλων σήμερα κάνουν
αγγαρεία και η πλειοψηφία των στελεχών ανελίσκονται στην εκάστοτε εταιρική ιεραρχία χάρη στο ζήλο που δείχνουν για να υπερασπίσουν
τα συμφέροντα των προϊσταμένων τους ή όσων εν γένει σπονσοράρουν τη καριέρα τους(π.χ πολιτικά κόμματα).

Δεν ξέρω για την Σοβιετική Ένωση αλλά έχοντας μιλήσει με Κινέζους μου ανέφεραν ότι όπως ήταν η κατάσταση πχ την δεκαετία του 60 δεν είχε κανείς κίνητρο να σπουδάσει να γίνει γιατρός. Δεν νομίζω ότι μπορείς να δεις κάτι ανάλογο για κάποιο καπιταλιστικό κράτος. Έλλειψη κινήτρου μπορεί να έχει μόνο ένας εξασφαλισμένος γόνος πλούσιας οικογένειας, αλλά κι αυτοί έχουν συχνά πολύ καλές σπουδές.

Προαφανώς δεν ισχύει αυτό που σου είπαν οι Κινέζοι γιατί τα δεδομένα δείχνουν πως πολλοί συμπατριώτες τους σπούδασαν γιατροί τη περίοδο που
αναφέρεις. Το ίδιο ίσχυσε και στις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες άρα κάποιοι κάτοικοί τους βρήκαν τους λόγους εκείνους για τους οποίους θα έπρεπε να ασκήσουν το ιατρικό επάγγελμα. Το ίδιο σαφέστατα ισχύει και στις σημερινές καπιταλιστικές χώρες. Βέβαια, τα χρήματα που προσδοκάει να βγάλει ένας Έλληνας γιατρός τη σημερινή ημέρα, δεν είναι αρκετά άρα αν πάμε τη συζήτηση μας στο οικονομικό θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Έλληνες από τη μεριά τους δεν έχουν ισχυρό κίνητρο να σπουδάσουν στην Ιατρική. Αν δούμε δε και τις βάσεις της σχολής αυτής θα καταλάβουμε πως
το ιατρικό επάγγελμα δε θεωρείται τόσο προσοδοφόρο πλέον από πολλούς συμπατριώτες μας.

[ST48410]

Η οικονομία των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών δε διαφέρει αισθητά σε σχέση με εκείνη της ΕΣΣΔ. Οι βασικές διαφορές έχουν
να κάνουν με την ονομασία και το στύλ των καπιταλιστών κομισάριων αλλά και με την ύπαρξη-σε μεγαλύτερο βαθμό- των αεριτζήδικων
δραστηριοτήτων (όπως το χρηματιστήριο π.χ) στις καπιταλιστικές χώρες. Κατά τα άλλα, η πλειοψηφία των υπαλλήλων σήμερα κάνουν
αγγαρεία και η πλειοψηφία των στελεχών ανελίσκονται στην εκάστοτε εταιρική ιεραρχία χάρη στο ζήλο που δείχνουν για να υπερασπίσουν
τα συμφέροντα των προϊσταμένων τους ή όσων εν γένει σπονσοράρουν τη καριέρα τους(π.χ πολιτικά κόμματα).

Δεν ξέρω για την Σοβιετική Ένωση αλλά έχοντας μιλήσει με Κινέζους μου ανέφεραν ότι όπως ήταν η κατάσταση πχ την δεκαετία του 60 δεν είχε κανείς κίνητρο να σπουδάσει να γίνει γιατρός. Δεν νομίζω ότι μπορείς να δεις κάτι ανάλογο για κάποιο καπιταλιστικό κράτος. Έλλειψη κινήτρου μπορεί να έχει μόνο ένας εξασφαλισμένος γόνος πλούσιας οικογένειας, αλλά κι αυτοί έχουν συχνά πολύ καλές σπουδές.

Προαφανώς δεν ισχύει αυτό που σου είπαν οι Κινέζοι γιατί τα δεδομένα δείχνουν πως πολλοί συμπατριώτες τους σπούδασαν γιατροί τη περίοδο που
αναφέρεις. Το ίδιο ίσχυσε και στις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες άρα κάποιοι κάτοικοί τους βρήκαν τους λόγους εκείνους για τους οποίους θα έπρεπε να ασκήσουν το ιατρικό επάγγελμα. Το ίδιο σαφέστατα ισχύει και στις σημερινές καπιταλιστικές χώρες. Βέβαια, τα χρήματα που προσδοκάει να βγάλει ένας Έλληνας γιατρός τη σημερινή ημέρα, δεν είναι αρκετά άρα αν πάμε τη συζήτηση μας στο οικονομικό θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Έλληνες από τη μεριά τους δεν έχουν ισχυρό κίνητρο να σπουδάσουν στην Ιατρική. Αν δούμε δε και τις βάσεις της σχολής αυτής θα καταλάβουμε πως
το ιατρικό επάγγελμα δε θεωρείται τόσο προσοδοφόρο πλέον από πολλούς συμπατριώτες μας.

Χάνεις το νόημα. Προφανώς κάποιοι σπούδασαν και τότε. Είτε επειδή το κράτος έστειλε κάποιους καλούς μαθητές με το ζόρι, είτε επειδή κάποιοι είχαν έμφυτη κλήση, είτε επειδή ήθελαν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό που σου έγραψα δείχνει την έλλειψη κινήτρου για την οποία συζητάμε. Αισθανόταν ο απλός άνθρωπος ότι ο έξτρα κόπος δεν θα είχε αντίκρυσμα. Τέλος πάντων αυτό μου μεταφέρθηκε. Ενδεχομένως να είναι λάθος.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Δεν ξέρω για την Σοβιετική Ένωση αλλά έχοντας μιλήσει με Κινέζους μου ανέφεραν ότι όπως ήταν η κατάσταση πχ την δεκαετία του 60 δεν είχε κανείς κίνητρο να σπουδάσει να γίνει γιατρός. Δεν νομίζω ότι μπορείς να δεις κάτι ανάλογο για κάποιο καπιταλιστικό κράτος. Έλλειψη κινήτρου μπορεί να έχει μόνο ένας εξασφαλισμένος γόνος πλούσιας οικογένειας, αλλά κι αυτοί έχουν συχνά πολύ καλές σπουδές.

Προαφανώς δεν ισχύει αυτό που σου είπαν οι Κινέζοι γιατί τα δεδομένα δείχνουν πως πολλοί συμπατριώτες τους σπούδασαν γιατροί τη περίοδο που
αναφέρεις. Το ίδιο ίσχυσε και στις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες άρα κάποιοι κάτοικοί τους βρήκαν τους λόγους εκείνους για τους οποίους θα έπρεπε να ασκήσουν το ιατρικό επάγγελμα. Το ίδιο σαφέστατα ισχύει και στις σημερινές καπιταλιστικές χώρες. Βέβαια, τα χρήματα που προσδοκάει να βγάλει ένας Έλληνας γιατρός τη σημερινή ημέρα, δεν είναι αρκετά άρα αν πάμε τη συζήτηση μας στο οικονομικό θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Έλληνες από τη μεριά τους δεν έχουν ισχυρό κίνητρο να σπουδάσουν στην Ιατρική. Αν δούμε δε και τις βάσεις της σχολής αυτής θα καταλάβουμε πως
το ιατρικό επάγγελμα δε θεωρείται τόσο προσοδοφόρο πλέον από πολλούς συμπατριώτες μας.

Χάνεις το νόημα. Προφανώς κάποιοι σπούδασαν και τότε. Είτε επειδή το κράτος έστειλε κάποιους καλούς μαθητές με το ζόρι, είτε επειδή κάποιοι είχαν έμφυτη κλήση, είτε επειδή ήθελαν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό που σου έγραψα δείχνει την έλλειψη κινήτρου για την οποία συζητάμε. Αισθανόταν ο απλός άνθρωπος ότι ο έξτρα κόπος δεν θα είχε αντίκρυσμα. Τέλος πάντων αυτό μου μεταφέρθηκε. Ενδεχομένως να είναι λάθος.

Δεκτόν,οπότε ας μείνουμε στα ουσιώδη. Υπάρχει πρακτικά κάποιο κίνητρο, πέραν του εξαναγκασμού, στις σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες
που να ωθεί τον Χ πολίτη να ασκήσει το Υ επάγγελμα? Δε νομίζω, οι περισσότεροι εργαζόμενοι καταλήγουν να δουλεύουν για να εισπράξουν αμοιβές που χρόνο με το χρόνο μειώθηκαν.

[Dwarven Blacksmith]

Επί Στάλιν πάντως δεν υπήρχαν ίσοι μισθοί.

[wooded glade]

Δεν έπεσε η Σοβιετική Ένωση έτσι απότομα.
Βασικά ο Γκορμπατσώφ ήθελε να κάνει μεταρρυθμίσεις όχι να τη διαλύσει. Μετά ακολούθησαν τα γεγονότα και ο red army είπε "count me out εμένανε".
Μετά έπεσε.
Το σύστημα ήταν εντελώς αντιπαραγωγικό όσο και απάνθρωπο.
Αν ήταν ένα σύστημα Φωφικών αντιλήψεων εγώ θα το δεχόμουνα αλλά και πολύς άλλος κόσμος.

[Gewponos90]

Η οικονομία των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών δε διαφέρει αισθητά σε σχέση με εκείνη της ΕΣΣΔ. Οι βασικές διαφορές έχουν
να κάνουν με την ονομασία και το στύλ των καπιταλιστών κομισάριων αλλά και με την ύπαρξη-σε μεγαλύτερο βαθμό- των αεριτζήδικων
δραστηριοτήτων (όπως το χρηματιστήριο π.χ) στις καπιταλιστικές χώρες. Κατά τα άλλα, η πλειοψηφία των υπαλλήλων σήμερα κάνουν
αγγαρεία και η πλειοψηφία των στελεχών ανελίσκονται στην εκάστοτε εταιρική ιεραρχία χάρη στο ζήλο που δείχνουν για να υπερασπίσουν
τα συμφέροντα των προϊσταμένων τους ή όσων εν γένει σπονσοράρουν τη καριέρα τους(π.χ πολιτικά κόμματα).

Δεν ξέρω για την Σοβιετική Ένωση αλλά έχοντας μιλήσει με Κινέζους μου ανέφεραν ότι όπως ήταν η κατάσταση πχ την δεκαετία του 60 δεν είχε κανείς κίνητρο να σπουδάσει να γίνει γιατρός. Δεν νομίζω ότι μπορείς να δεις κάτι ανάλογο για κάποιο καπιταλιστικό κράτος. Έλλειψη κινήτρου μπορεί να έχει μόνο ένας εξασφαλισμένος γόνος πλούσιας οικογένειας, αλλά κι αυτοί έχουν συχνά πολύ καλές σπουδές.

Οι ασιατικές χώρες είναι ιδιόμορφες από όλες τις πλευρές. Σου θυμίζω ότι ότι όταν οι δυτικές χώρες εκλεγανε προέδρους η Ιαπωνία είχε ακόμα αυτοκράτορα που μάλιστα πίστευαν πως ήταν Θεος

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Δεν έπεσε η Σοβιετική Ένωση έτσι απότομα.
Βασικά ο Γκορμπατσώφ ήθελε να κάνει μεταρρυθμίσεις όχι να τη διαλύσει. Μετά ακολούθησαν τα γεγονότα και ο red army είπε "count me out εμένανε".
Μετά έπεσε.
Το σύστημα ήταν εντελώς αντιπαραγωγικό όσο και απάνθρωπο.
Αν ήταν ένα σύστημα Φωφικών αντιλήψεων εγώ θα το δεχόμουνα αλλά και πολύς άλλος κόσμος.

Φωφικών αντιλήψεων ήταν όταν έπεσε. Μέχρι και επενδύσεις δυτικών επιχειρήσεων δέχονταν οι Σοβιετικοί από το 1960 και μετά,όπως
ακριβώς κάνουν οι Κινέζοι σήμερα.Βέβαια το «έπεσε» είναι κομματάκι αμφίβολο. Σε κάποιες χώρες σα τη Ρωσία, άλλαξε ο Μανωλιός και
έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

[ST48410]

Δεκτόν,οπότε ας μείνουμε στα ουσιώδη. Υπάρχει πρακτικά κάποιο κίνητρο, πέραν του εξαναγκασμού, στις σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες
που να ωθεί τον Χ πολίτη να ασκήσει το Υ επάγγελμα? Δε νομίζω, οι περισσότεροι εργαζόμενοι καταλήγουν να δουλεύουν για να εισπράξουν αμοιβές που χρόνο με το χρόνο μειώθηκαν.

Υπάρχουν κίνητρα. Για τον καθένα είναι διαφορετικά. Για άλλον τα χρήματα, για άλλον η δόξα, οι γυναίκες, η υστεροφημία κοκ. Για τους πολλούς λίγα από τα παραπάνω ή και τίποτα δεν θα είναι εφικτά και απλά θα επιβιώσουν, κάποιοι αξιοπρεπώς και κάποιοι οριακά. Ωστόσο είναι διαφορετικό να ξέρεις ότι αν έχεις ένα ταλέντο, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να το αναπτύξεις και να ωφεληθείς από αυτό και τέλος πάντων έχεις χ επιλογές και διαφορετικό πράγμα να σου πουν θα πας εκεί και θα κάνεις αυτό για την υπόλοιπη ζωή σου.

Το ότι υπάρχει πολύ περισσότερο επαγγελματικό άγχος στον καπιταλισμό είναι γεγονός και συζητήσιμο αν αξίζει να το ανταλλάξεις με την εργασιακή ασφάλεια των Κομμουνιστικών καθεστώτων, αλλά δεν συζητάμε αυτό εδώ.

[ST48410]

Οι ασιατικές χώρες είναι ιδιόμορφες από όλες τις πλευρές. Σου θυμίζω ότι ότι όταν οι δυτικές χώρες εκλεγανε προέδρους η Ιαπωνία είχε ακόμα αυτοκράτορα που μάλιστα πίστευαν πως ήταν Θεος

Έχουν τα δικά τους. Αυτό που μου μεταφέρθηκε ήταν μια έλλειψη κινήτρου για έξτρα κόπο και θυσίες. Από ανθρώπους που πλέον δεν κάνουν τίποτα αν δεν προσβλέπουν σε απτά χειροπιαστά οφέλη.

[wooded glade]

Δεν έπεσε η Σοβιετική Ένωση έτσι απότομα.
Βασικά ο Γκορμπατσώφ ήθελε να κάνει μεταρρυθμίσεις όχι να τη διαλύσει. Μετά ακολούθησαν τα γεγονότα και ο red army είπε "count me out εμένανε".
Μετά έπεσε.
Το σύστημα ήταν εντελώς αντιπαραγωγικό όσο και απάνθρωπο.
Αν ήταν ένα σύστημα Φωφικών αντιλήψεων εγώ θα το δεχόμουνα αλλά και πολύς άλλος κόσμος.

Φωφικών αντιλήψεων ήταν όταν έπεσε. Μέχρι και επενδύσεις δυτικών επιχειρήσεων δέχονταν οι Σοβιετικοί από το 1960 και μετά,όπως
ακριβώς κάνουν οι Κινέζοι σήμερα.Βέβαια το «έπεσε» είναι κομματάκι αμφίβολο. Σε κάποιες χώρες σα τη Ρωσία, άλλαξε ο Μανωλιός και
έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

Ναι ίσως. Αλλά μετά τα γεγονότα του 1990 είπαν τέλος το μαγαζί και επίσης είπαν όποιος θέλει ας ανεξαρτητοποιηθεί.
Σήμερα οι δημοκρατίες διαιρούνται σε πουτινικές στα ανατολικά, αντι-πουτινικές στα δυτικά καθότι είχαν και μεγάλα προηγούμενα, ενώ τσίμπησε και ο Ερντογάν το Αζερμπαϊτζάν.
Στη Ρωσία οι παλιές επέτειοι - προσωπικότητες τιμώνται και σήμερα. Γίνεται π.χ. η παρέλαση της νίκης με τα σταλινιάρικα σύμβολα, δεν τα αλλάζουν.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Δεκτόν,οπότε ας μείνουμε στα ουσιώδη. Υπάρχει πρακτικά κάποιο κίνητρο, πέραν του εξαναγκασμού, στις σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες
που να ωθεί τον Χ πολίτη να ασκήσει το Υ επάγγελμα? Δε νομίζω, οι περισσότεροι εργαζόμενοι καταλήγουν να δουλεύουν για να εισπράξουν αμοιβές που χρόνο με το χρόνο μειώθηκαν.

Υπάρχουν κίνητρα. Για τον καθένα είναι διαφορετικά. Για άλλον τα χρήματα, για άλλον η δόξα, οι γυναίκες, η υστεροφημία κοκ. Για τους πολλούς λίγα από τα παραπάνω ή και τίποτα δεν θα είναι εφικτά και απλά θα επιβιώσουν, κάποιοι αξιοπρεπώς και κάποιοι οριακά. Ωστόσο είναι διαφορετικό να ξέρεις ότι αν έχεις ένα ταλέντο, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να το αναπτύξεις και να ωφεληθείς από αυτό και τέλος πάντων έχεις χ επιλογές και διαφορετικό πράγμα να σου πουν θα πας εκεί και θα κάνεις αυτό για την υπόλοιπη ζωή σου.

Το ότι υπάρχει πολύ περισσότερο επαγγελματικό άγχος στον καπιταλισμό είναι γεγονός και συζητήσιμο αν αξίζει να το ανταλλάξεις με την εργασιακή ασφάλεια των Κομμουνιστικών καθεστώτων, αλλά δεν συζητάμε αυτό εδώ.

Σίγουρα, δε συζητάμε αυτό αλλά ακόμα και το βασικό αξίωμα του καπιταλισμού που αναφέρεις πιό πάνω αμφισβητείται πλέον εμπράκτως. Το κατά πόσο δηλαδή μπορεί πράγματι να προχωρήσει ένας ταλαντούχος άνθρωπος και να αμοιφθεί για αυτό. Κάποτε, ένας ταλαντούχος τεχνίτης ή έμπορος μπορούσε να ανοίξει το δικό του κατάστημα και- γιατί όχι- να το μετεξελίξει σε μία μεγάλη επιχείρηση. Σήμερα, ένας ταλαντούχος άνθρωπος πρέπει να στείλει ένα κάρο βιογραφικά για να προσληφθεί ως χαμηλά αμοιβόμενος υπάλληλος μιάς εταιρείας. Αν προσληφθεί κιόλαςγιατί πραγματικά με όσα έχω δει στον ιδιωτικό τομέα τείνω να πιστέψω πως οι ασφαλέστεροι τρόποι για να βρεις δουλειά σήμερα είναι να κάνεις προσθετική στήθους ή να παρουσιάσεις το συνδυασμό μετριότητας και κολακείας.

[Gewponos90]

Δεκτόν,οπότε ας μείνουμε στα ουσιώδη. Υπάρχει πρακτικά κάποιο κίνητρο, πέραν του εξαναγκασμού, στις σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες
που να ωθεί τον Χ πολίτη να ασκήσει το Υ επάγγελμα? Δε νομίζω, οι περισσότεροι εργαζόμενοι καταλήγουν να δουλεύουν για να εισπράξουν αμοιβές που χρόνο με το χρόνο μειώθηκαν.

Υπάρχουν κίνητρα. Για τον καθένα είναι διαφορετικά. Για άλλον τα χρήματα, για άλλον η δόξα, οι γυναίκες, η υστεροφημία κοκ. Για τους πολλούς λίγα από τα παραπάνω ή και τίποτα δεν θα είναι εφικτά και απλά θα επιβιώσουν, κάποιοι αξιοπρεπώς και κάποιοι οριακά. Ωστόσο είναι διαφορετικό να ξέρεις ότι αν έχεις ένα ταλέντο, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να το αναπτύξεις και να ωφεληθείς από αυτό και τέλος πάντων έχεις χ επιλογές και διαφορετικό πράγμα να σου πουν θα πας εκεί και θα κάνεις αυτό για την υπόλοιπη ζωή σου.

Το ότι υπάρχει πολύ περισσότερο επαγγελματικό άγχος στον καπιταλισμό είναι γεγονός και συζητήσιμο αν αξίζει να το ανταλλάξεις με την εργασιακή ασφάλεια των Κομμουνιστικών καθεστώτων, αλλά δεν συζητάμε αυτό εδώ.

Πάντως το κίνητρο όπως το θέτεις είναι λίγο υπερεκτιμημενο. Νομίζω αν κάνεις κάτι για τα χρήματα η για την δόξα η τις γυναίκες κτλ, αν δεν το νοιωθεις δεν θα γίνεις πραγματικά καλός

[wooded glade]

Δεκτόν,οπότε ας μείνουμε στα ουσιώδη. Υπάρχει πρακτικά κάποιο κίνητρο, πέραν του εξαναγκασμού, στις σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες
που να ωθεί τον Χ πολίτη να ασκήσει το Υ επάγγελμα? Δε νομίζω, οι περισσότεροι εργαζόμενοι καταλήγουν να δουλεύουν για να εισπράξουν αμοιβές που χρόνο με το χρόνο μειώθηκαν.

Υπάρχουν κίνητρα. Για τον καθένα είναι διαφορετικά. Για άλλον τα χρήματα, για άλλον η δόξα, οι γυναίκες, η υστεροφημία κοκ. Για τους πολλούς λίγα από τα παραπάνω ή και τίποτα δεν θα είναι εφικτά και απλά θα επιβιώσουν, κάποιοι αξιοπρεπώς και κάποιοι οριακά. Ωστόσο είναι διαφορετικό να ξέρεις ότι αν έχεις ένα ταλέντο, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να το αναπτύξεις και να ωφεληθείς από αυτό και τέλος πάντων έχεις χ επιλογές και διαφορετικό πράγμα να σου πουν θα πας εκεί και θα κάνεις αυτό για την υπόλοιπη ζωή σου.

Το ότι υπάρχει πολύ περισσότερο επαγγελματικό άγχος στον καπιταλισμό είναι γεγονός και συζητήσιμο αν αξίζει να το ανταλλάξεις με την εργασιακή ασφάλεια των Κομμουνιστικών καθεστώτων, αλλά δεν συζητάμε αυτό εδώ.

Σίγουρα, δε συζητάμε αυτό αλλά ακόμα και το βασικό αξίωμα του καπιταλισμού που αναφέρεις πιό πάνω αμφισβητείται πλέον εμπράκτως. Το κατά πόσο δηλαδή μπορεί πράγματι να προχωρήσει ένας ταλαντούχος άνθρωπος και να αμοιφθεί για αυτό. Κάποτε, ένας ταλαντούχος τεχνίτης ή έμπορος μπορούσε να ανοίξει το δικό του κατάστημα και- γιατί όχι- να το μετεξελίξει σε μία μεγάλη επιχείρηση. Σήμερα, ένας ταλαντούχος άνθρωπος πρέπει να στείλει ένα κάρο βιογραφικά για να προσληφθεί ως χαμηλά αμοιβόμενος υπάλληλος μιάς εταιρείας. Αν προσληφθεί κιόλαςγιατί πραγματικά με όσα έχω δει στον ιδιωτικό τομέα τείνω να πιστέψω πως οι ασφαλέστεροι τρόποι για να βρεις δουλειά σήμερα είναι να κάνεις προσθετική στήθους ή να παρουσιάσεις το συνδυασμό ασχετοσύνης και κολακείας.

Επανέρχεται βέβαια ο κομμουνισμός.
Απλά δεν έχουμε "ομάδες λαϊκιάς επαγρύπνησης" της NKVD, έχουμε την "υπηρεσία εκτάκτων φορολογικών ελέγχων".