Γιατί ο εργοδότης σου είναι τοξικός; | Spyros Andrianos

[Ναύτης]

Πάλι ο σχολάρχης του φλερτ; Πόσα νήματα θ' ανοίξουνε γι' αυτό το παρατράγουδο;

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Όλα τοξικά είναι πια ρε τύποι.

Σχέσεις, άνθρωποι, εργοδότες, συνεργάτες, γονείς, συγγενείς, προμηθευτές, πελάτες, γείτονες...

Ο καπιταλισμός είναι η τελευταία ζωώδης κοινωνία και ξεκινώντας από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις στην παραγωγή αναπαράγεται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής.

[student]

Στην Ελλαδα δεν υπαρχουν πολλες επιχειρησεις στις οποιες μπορουν αυτα να εφαρμοστουν. Η πλειοψηφια των επιχειρησεων ειναι εστιασης/τουριστικα και μαλιστα οικογενειακου χαρακτηρα. Δεν υπαρχει ιδιαιτερο πεδιο εφαρμογης των παραπανω.

Γιατί να μην εφαρμόζονται τα παραπάνω στις τουριστικές επιχειρήσεις;

Διότι ως γνωστόν, οι ελληνικές επιχειρήσεις εστίασης/τουρισμού και μάλιστα οικογενειακού χαρακτήρα κυριαρχούνται εξ ορισμού από τη νοοτροπία "μα πόσο μάγκας επιχειρηματίας είμαι", "σου κάνω χάρη που σου δίνω δουλειά" και "γαμώ την ανάγκη μου να προσλάβω αχάριστα κόστη που δεν με ευχαριστούν όλη μέρα και θέλουν και ρεπό".

Προφανώς λοιπόν δεν υπάρχει πεδίο εφαρμογής των παραπάνω και ως αποτέλεσμα δεν βρίσκουν πλέον στοιχειωδώς ικανό εργαζόμενο και παρακαλάνε για εποχιακούς πακιστανούς.

[gassim]

Στην Ελλαδα δεν υπαρχουν πολλες επιχειρησεις στις οποιες μπορουν αυτα να εφαρμοστουν. Η πλειοψηφια των επιχειρησεων ειναι εστιασης/τουριστικα και μαλιστα οικογενειακου χαρακτηρα. Δεν υπαρχει ιδιαιτερο πεδιο εφαρμογης των παραπανω.

Γιατί να μην εφαρμόζονται τα παραπάνω στις τουριστικές επιχειρήσεις;

Διότι ως γνωστόν, οι ελληνικές επιχειρήσεις εστίασης/τουρισμού και μάλιστα οικογενειακού χαρακτήρα κυριαρχούνται εξ ορισμού από τη νοοτροπία "μα πόσο μάγκας επιχειρηματίας είμαι", "σου κάνω χάρη που σου δίνω δουλειά" και "γαμώ την ανάγκη μου να προσλάβω αχάριστα κόστη που δεν με ευχαριστούν όλη μέρα και θέλουν και ρεπό".

Προφανώς λοιπόν δεν υπάρχει πεδίο εφαρμογής των παραπάνω και ως αποτέλεσμα δεν βρίσκουν πλέον στοιχειωδώς ικανό εργαζόμενο και παρακαλάνε για εποχιακούς πακιστανούς.

Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάλαμε για όλες τις μικρές επιχειρήσεις της χώρας.
Εγω ρωτάω τι το ιδιαίτερο έχει ο κλάδος του τουρισμού και τον διαφοροποιείς ας πούμε απο τα εμπορικά καταστήματα ή τις βιοτεχνίες.

[plouf]

Aυτά έχουνε λυθεί εδώ και καιρό με πανεπιστημιακές μελέτες σε πολλαπλά μέρη και διάφορες αγορές εργασίας από την Αμερική μέχρι την Ινδία, και όλες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα.

Το πρώτο πράγμα που θέλει ο μέσος εργαζόμενος για να έχει κίνητρο και μεράκι στη δουλειά, είναι να φτάσει ένα επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό". Η η λέξη κλειδί είναι το θεωρεί. Γιατί συνήθως αν παίρνει πάνω κάτω τα ίδια με (ή λίγο παραπάνω από) παρόμοιους εργαζομένους στη χώρα του το θεωρεί "καλό" κι ας είναι στην πραγματικότητα λίγα. Ο Ινδός δε χρειάζεται να πάρει τα ίδια με τον Ελβετό για να θεωρήσει το μισθό του καλό.

Άπαξ και φτάασει σ'αυτό το επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό", μετά συμβαίνει ένα παράδοξο: τα επιπλέον χρήματα δεν του δίνουν επιπλέον κίνητρο να δουλέψει σκληρότερα. Όλοι νομίζουν ότι αν του δώσω παραπάνω θα δουλέψει καλύτερα και περισσότερο, αλλά δεν ισχύει παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις. Και δεν έχει σημασία αν είσαι Αμερικάνος, Ευρωπαίος, Ινδός ή οτιδήποτε άλλο, απλά δεν ισχύει.

Από εκείνο το σημείο και μετά ο κόσμος βρίσκει το κίνητρό του να γίνει πιό αποδοτικός όχι στα λεφτά αλλά σε 3 άλλα και πολύ συγκεκριμένα πράγματα:

1. Mastery, δηλαδή να βελτιώνεσαι μέχρι να γίνεις αυθεντία στο αντικείμενό σου. Το ένστικτο του να γινόμαστε συνέχεια καλύτεροι σε κάτι είναι βαθιά ριζωμένο στον άνθρωπο, όταν γυρνάς σπίτι σου και παλεύεις να μάθεις κιθάρα σε πληρώνει κανένας αν βελτιωθείς; Όχι. Πασχίζεις να βελτιώνεσαι γιατί σε ικανοποιεί.
2. Autonomy, ελληνική λέξη που σημαίνει αυτονομία. Δηλαδή να έχεις το δικαίωμα να παίρνεις αποφάσεις στη δουλειά σου χωρίς να χρειάζεσαι άδεια για το καθετί ή κάποιον να σε επιβλέπει όλη την ώρα. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι δημιουργικός με βάση τη δική σου έννοια του όρου, βλέπεις το στόχο που πρέπει να πετύχεις και αποφασίζεις εσύ ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να τον πετύχεις.
3. Purpose. Αυτή είναι λίγο βαθύτερη έννοια και σημαίνει τον απώτερη αξία της δουλειάς σου, δηλαδή τι προσφέρεις στην κοινωνία. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που δουλεύουν σα σκυλιά χωρίς λεφτά, γιατί το πιστεύουν ότι η δουλειά τους κάνει διαφορά, είναι εθελοντές, νοικοκυρές, συγραφείς στη wikipedia, γιατροί στον Ερυθρό Σταυρό κλπ. Πληρώνεσαι-δεν-πληρώνεσαι, για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει σημασία να νιώθουν ότι κάνουν κάτι χρήσιμο. Τεράστια. Αν δεν το νιώθεις αυτό και βλέπεις ότι δουλεύεις μόνο και μόνο για να κάνεις ένα ζάπλουτο ακόμα πιό ζάπλουτο, κάποια στιγμή θα σε διαβρώσει.

Αυτά μπορούν να μάθουν οι Έλληνες εργοδότες και να φροντίσουν να τα προσφέρουν όσο γίνεται στους εργαζόμενούς τους. Γιατί όντως στην Ελλάδα δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα.

Ωραια αυτα που μας λες αλλα στην σοβιετια που τοσο αγαπανε ο μπουμπης και ο φλουφης ο κοσμος ελεγε σκωπτικα "εμεις υποκρινομασταν πως
εργαζομαστε και το κρατος υποκρινοταν πως μας πληρωνε" οταν ηρθαν εδω μετα την διαλυση της ΕΣΣΔ.

[student]

Γιατί να μην εφαρμόζονται τα παραπάνω στις τουριστικές επιχειρήσεις;

Διότι ως γνωστόν, οι ελληνικές επιχειρήσεις εστίασης/τουρισμού και μάλιστα οικογενειακού χαρακτήρα κυριαρχούνται εξ ορισμού από τη νοοτροπία "μα πόσο μάγκας επιχειρηματίας είμαι", "σου κάνω χάρη που σου δίνω δουλειά" και "γαμώ την ανάγκη μου να προσλάβω αχάριστα κόστη που δεν με ευχαριστούν όλη μέρα και θέλουν και ρεπό".

Προφανώς λοιπόν δεν υπάρχει πεδίο εφαρμογής των παραπάνω και ως αποτέλεσμα δεν βρίσκουν πλέον στοιχειωδώς ικανό εργαζόμενο και παρακαλάνε για εποχιακούς πακιστανούς.

Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάλαμε για όλες τις μικρές επιχειρήσεις της χώρας.
Εγω ρωτάω τι το ιδιαίτερο έχει ο κλάδος του τουρισμού και τον διαφοροποιείς ας πούμε απο τα εμπορικά καταστήματα ή τις βιοτεχνίες.

Θα εκτιμούσα το ότι ίσως οι περισσότεροι έγιναν μάγκες απ το πουθενά χωρίς καμία ιδιαίτερη επιχειρηματική κίνηση ή ικανότητα. Βρέθηκαν δηλαδή με κάποια γη ή ακίνητα σε περιοχές που γέμισαν τουρίστες από "τυχαίες" συνθήκες, χτύπησαν και μια βαρβάτη επιδότηση να σηκώσουν κάτι σχετικό με τουρισμό και εισέπρατταν έκτοτε βρέξει χιονίσει ανεξαρτήτως του αν έκαναν κάτι καλά ή όχι. Όταν τα πράγματα άρχισαν κάπως να ζορίζουν και να απαιτείται πλέον κάποιο στοιχειώδες επίπεδο υπηρεσιών φάνηκε η ολική επιχειρηματική ανικανότητά τους και η νοοτροπία του "ότι και να κάνω θα μου τ ακουμπάνε τα ζώα γιατί έχω ξενοδοχείο κοντά στη θάλασσα και είμαι μεγάλος μάγκας". Πολλοί ήδη έχουν χρεοκοπήσει και τους αγοράζουν μεγάλοι παίχτες κοψοχρονιά μέσα από το φαντς, και οι υπόλοιποι κλαψουρίζουν γιατί δεν βρίσκουν σκλάβους να τους προσκυνάνε για ένα κομμάτι ψωμί, όπως παλιά. Έχει δε μεγάλη πλάκα που φέτος πολλοί έμειναν με την εντύπωση ότι πήγαν γαμάτα και πανηγύριζαν λόγω αυξημένου τζίρου κυρίως από αυξήσεις τιμών, και τώρα που έκατσαν να κάνουν κοντρόλ τί έμεινε τελικά έχουνε ξενερώσει γιατί δεν είχαν υπολογίσει καλά τα κόστη και κυρίως το εργοδοτικό.

Ένα εμπορικό κατάστημα ή μια βιοτεχνία από την άλλη, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ίσως, για να μπορέσει να γίνει κερδοφόρο (πόσο μάλλον επιτυχημένο) με τις συνθήκες ανταγωνισμού που επικρατούν απαιτεί τουλάχιστον ένα άλφα επίπεδο επιχειρηματικής ικανότητας από τη μεριά του ιδιοκτήτη. Οι πιθανότητες είναι ότι αφού υπάρχει αυτό το επίπεδο υπάρχουν επίσης αυξημένες πιθανότητες να αντιληφθεί ο επιχειρηματίας και όλα τα παραπάνω που συζητάμε και να κάνει κάποιες σχετικές κινήσεις. Η νοοτροπία του κατά τη γνώμη μου δεν είναι διαφορετική αντιθέτως αν είναι και επιτυχημένη η επιχείρησή του αυξάνουν και οι πιθανότητες του ναρκισσισμού, της έπαρσης και του ξερολισμού του. Υπάρχει όμως ενδεχομένως η πιθανότητα να επικρατήσει η επιχειρηματική του λογική και ικανότητα και να βάλει κάποιο νερό στο κρασί του έστω και εντελώς υποκριτικά και επιφανειακά.

[Chilloutbuddy]

Ωραια αυτα που μας λες αλλα στην σοβιετια που τοσο αγαπανε ο μπουμπης και ο φλουφης ο κοσμος ελεγε σκωπτικα "εμεις υποκρινομασταν πως
εργαζομαστε και το κρατος υποκρινοταν πως μας πληρωνε" οταν ηρθαν εδω μετα την διαλυση της ΕΣΣΔ.

Μάλλον με μπερδεύεις με κάποιον που παρακολουθεί πολιτικά και άρα υποθέτεις ότι θα ξέρω ποιός είναι ο μπούμπης και ο φλούφλης.

[Ληστοσυμμορίτης]

Όλα τοξικά είναι πια ρε τύποι.

Σχέσεις, άνθρωποι, εργοδότες, συνεργάτες, γονείς, συγγενείς, προμηθευτές, πελάτες, γείτονες...

Ο καπιταλισμός είναι η τελευταία ζωώδης κοινωνία και ξεκινώντας από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις στην παραγωγή αναπαράγεται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής.

Διαμορφώνει μάλιστα τις διάφορες μορφές κοινωνικής συνείδησης με βάση το τι συμβαίνει εκεί όπου βιοπορίζονται οι άνθρωποι. Επίσεις φετιχοποιείται το εμπόρευμα και ως ιδιαίτερη μορφή εμπορεύματος το ίδιο το χρήμα. Διαμορφώνει την ηθική, το δίκαιο, τον πολιτισμό, την τέχνη, την ιδεολογία, την πολιτική και τις υπόλοιπες μορφές κοινωνικής συνειδησης στα μέτρα της εκμετάλλευσης. Η αγορά ως σχέση παραγωγής προάγει τον ανταγωνισμό, και όπως λέει το κομμουνιστικό μανιφέστο:

Έσπασε χωρίς οίκτο τους πολυποίκιλους φεουδαρχικούς δεσμούς που συνδέανε τον άνθρωπο με τους φυσικούς ανώτερούς του και δεν άφησε κανέναν άλλο δεσμό ανάμεσα σε άνθρωπο και σε άνθρωπο, εκτός από το γυμνό συμφέρον, από την αναίσθητη "πληρωμή τοις μετρητοίς". Έπνιξε στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού τα ιερά ρίγη του ευλαβικού ρεμβασμού, του ιπποτικού ενθουσιασμού, της μικροαστικής μελαγχολίας. Μετέτρεψε την προσωπική αξιοπρέπεια σε ανταλλακτική αξία και στη θέση των απειράριθμων γραφτών και των έντιμα αποκτημένων ελευθεριών έβαλε τη μοναδική ασυνείδητη ελευθερία του εμπορίου. Με μια λέξη, στη θέση της καλυμμένης με θρησκευτικές και πολιτικές αυταπάτες εκμετάλλευσης, έβαλε την ανοιχτή, ξεδιάντροπη, άμεση, σκληρή εκμετάλλευση.

Η αστική τάξη αφαίρεσε το φωτοστέφανο απ' όλα τα ως τότε αξιοσέβαστα επαγγέλματα που τα αντίκριζαν με θρησκευτική ευλάβεια. Το γιατρό, τo νομικό, τov παπά, τον ποιητή, τον άνθρωπο της επιστήμης, τους μετέτρεψε σε μισθωτούς εργάτες της.

Η αστική τάξη ξέσχισε τον πέπλο του συναισθηματισμού που σκέπαζε τις οικογενειακές σχέσεις και τις έκανε ξεκάθαρες χρηματικές σχέσεις.

Fluffy @ Κομμουνιστικό Μανιφέστο

[plouf]

Ωραια αυτα που μας λες αλλα στην σοβιετια που τοσο αγαπανε ο μπουμπης και ο φλουφης ο κοσμος ελεγε σκωπτικα "εμεις υποκρινομασταν πως
εργαζομαστε και το κρατος υποκρινοταν πως μας πληρωνε" οταν ηρθαν εδω μετα την διαλυση της ΕΣΣΔ.

Μάλλον με μπερδεύεις με κάποιον που παρακολουθεί πολιτικά και άρα υποθέτεις ότι θα ξέρω ποιός είναι ο μπούμπης και ο φλούφλης.

Ο μπλε μπουμπης ειναι ο φραπεζιτης και ο Fluffy ειναι ο Ληστοσυμοριτης γενικα τα συγκεκριμενα κνιτομποτακια πλυμμηριζουν το
φορουμ με διαφορα τουϊ παπαρολογιες και ανοιγουν παμπολλα νηματα το ενα μετα το αλλο για αυτο οι μοντς του δινουν περμαμπαν
κι αυτοι φτιαχνουν προφιλ με αλλο νικ ειναι τοσο απλο.

[Feindflug]

Ο μόνος τύπος που αξίζει να λέγεται τοξικός, είναι ο Joker.

[gassim]

Διότι ως γνωστόν, οι ελληνικές επιχειρήσεις εστίασης/τουρισμού και μάλιστα οικογενειακού χαρακτήρα κυριαρχούνται εξ ορισμού από τη νοοτροπία "μα πόσο μάγκας επιχειρηματίας είμαι", "σου κάνω χάρη που σου δίνω δουλειά" και "γαμώ την ανάγκη μου να προσλάβω αχάριστα κόστη που δεν με ευχαριστούν όλη μέρα και θέλουν και ρεπό".

Προφανώς λοιπόν δεν υπάρχει πεδίο εφαρμογής των παραπάνω και ως αποτέλεσμα δεν βρίσκουν πλέον στοιχειωδώς ικανό εργαζόμενο και παρακαλάνε για εποχιακούς πακιστανούς.

Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάλαμε για όλες τις μικρές επιχειρήσεις της χώρας.
Εγω ρωτάω τι το ιδιαίτερο έχει ο κλάδος του τουρισμού και τον διαφοροποιείς ας πούμε απο τα εμπορικά καταστήματα ή τις βιοτεχνίες.

Θα εκτιμούσα το ότι ίσως οι περισσότεροι έγιναν μάγκες απ το πουθενά χωρίς καμία ιδιαίτερη επιχειρηματική κίνηση ή ικανότητα. Βρέθηκαν δηλαδή με κάποια γη ή ακίνητα σε περιοχές που γέμισαν τουρίστες από "τυχαίες" συνθήκες, χτύπησαν και μια βαρβάτη επιδότηση να σηκώσουν κάτι σχετικό με τουρισμό και εισέπρατταν έκτοτε βρέξει χιονίσει ανεξαρτήτως του αν έκαναν κάτι καλά ή όχι. Όταν τα πράγματα άρχισαν κάπως να ζορίζουν και να απαιτείται πλέον κάποιο στοιχειώδες επίπεδο υπηρεσιών φάνηκε η ολική επιχειρηματική ανικανότητά τους και η νοοτροπία του "ότι και να κάνω θα μου τ ακουμπάνε τα ζώα γιατί έχω ξενοδοχείο κοντά στη θάλασσα και είμαι μεγάλος μάγκας". Πολλοί ήδη έχουν χρεοκοπήσει και τους αγοράζουν μεγάλοι παίχτες κοψοχρονιά μέσα από το φαντς, και οι υπόλοιποι κλαψουρίζουν γιατί δεν βρίσκουν σκλάβους να τους προσκυνάνε για ένα κομμάτι ψωμί, όπως παλιά. Έχει δε μεγάλη πλάκα που φέτος πολλοί έμειναν με την εντύπωση ότι πήγαν γαμάτα και πανηγύριζαν λόγω αυξημένου τζίρου κυρίως από αυξήσεις τιμών, και τώρα που έκατσαν να κάνουν κοντρόλ τί έμεινε τελικά έχουνε ξενερώσει γιατί δεν είχαν υπολογίσει καλά τα κόστη και κυρίως το εργοδοτικό.

Ένα εμπορικό κατάστημα ή μια βιοτεχνία από την άλλη, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ίσως, για να μπορέσει να γίνει κερδοφόρο (πόσο μάλλον επιτυχημένο) με τις συνθήκες ανταγωνισμού που επικρατούν απαιτεί τουλάχιστον ένα άλφα επίπεδο επιχειρηματικής ικανότητας από τη μεριά του ιδιοκτήτη. Οι πιθανότητες είναι ότι αφού υπάρχει αυτό το επίπεδο υπάρχουν επίσης αυξημένες πιθανότητες να αντιληφθεί ο επιχειρηματίας και όλα τα παραπάνω που συζητάμε και να κάνει κάποιες σχετικές κινήσεις. Η νοοτροπία του κατά τη γνώμη μου δεν είναι διαφορετική αντιθέτως αν είναι και επιτυχημένη η επιχείρησή του αυξάνουν και οι πιθανότητες του ναρκισσισμού, της έπαρσης και του ξερολισμού του. Υπάρχει όμως ενδεχομένως η πιθανότητα να επικρατήσει η επιχειρηματική του λογική και ικανότητα και να βάλει κάποιο νερό στο κρασί του έστω και εντελώς υποκριτικά και επιφανειακά.

Καλά τα λες αλλά ο χρήστης τον οποίο ρώτησα είπε οτι τα όσα λέει ο chil παραπάνω δεν μπορούν να εφαρμοστούν στον τουρισμό και στην εστίαση. Αλλο το δεν εφαρμόζονται εν μέρη για τους λόγους που αναφέρεις εσύ και άλλο το δεν μπορούν να εφαρμοστούν.

[Allah]

Aυτά έχουνε λυθεί εδώ και καιρό με πανεπιστημιακές μελέτες σε πολλαπλά μέρη και διάφορες αγορές εργασίας από την Αμερική μέχρι την Ινδία, και όλες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα.

Το πρώτο πράγμα που θέλει ο μέσος εργαζόμενος για να έχει κίνητρο και μεράκι στη δουλειά, είναι να φτάσει ένα επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό". Η η λέξη κλειδί είναι το θεωρεί. Γιατί συνήθως αν παίρνει πάνω κάτω τα ίδια με (ή λίγο παραπάνω από) παρόμοιους εργαζομένους στη χώρα του το θεωρεί "καλό" κι ας είναι στην πραγματικότητα λίγα. Ο Ινδός δε χρειάζεται να πάρει τα ίδια με τον Ελβετό για να θεωρήσει το μισθό του καλό.

Άπαξ και φτάασει σ'αυτό το επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό", μετά συμβαίνει ένα παράδοξο: τα επιπλέον χρήματα δεν του δίνουν επιπλέον κίνητρο να δουλέψει σκληρότερα. Όλοι νομίζουν ότι αν του δώσω παραπάνω θα δουλέψει καλύτερα και περισσότερο, αλλά δεν ισχύει παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις. Και δεν έχει σημασία αν είσαι Αμερικάνος, Ευρωπαίος, Ινδός ή οτιδήποτε άλλο, απλά δεν ισχύει.

Από εκείνο το σημείο και μετά ο κόσμος βρίσκει το κίνητρό του να γίνει πιό αποδοτικός όχι στα λεφτά αλλά σε 3 άλλα και πολύ συγκεκριμένα πράγματα:

1. Mastery, δηλαδή να βελτιώνεσαι μέχρι να γίνεις αυθεντία στο αντικείμενό σου. Το ένστικτο του να γινόμαστε συνέχεια καλύτεροι σε κάτι είναι βαθιά ριζωμένο στον άνθρωπο, όταν γυρνάς σπίτι σου και παλεύεις να μάθεις κιθάρα σε πληρώνει κανένας αν βελτιωθείς; Όχι. Πασχίζεις να βελτιώνεσαι γιατί σε ικανοποιεί.
2. Autonomy, ελληνική λέξη που σημαίνει αυτονομία. Δηλαδή να έχεις το δικαίωμα να παίρνεις αποφάσεις στη δουλειά σου χωρίς να χρειάζεσαι άδεια για το καθετί ή κάποιον να σε επιβλέπει όλη την ώρα. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι δημιουργικός με βάση τη δική σου έννοια του όρου, βλέπεις το στόχο που πρέπει να πετύχεις και αποφασίζεις εσύ ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να τον πετύχεις.
3. Purpose. Αυτή είναι λίγο βαθύτερη έννοια και σημαίνει τον απώτερη αξία της δουλειάς σου, δηλαδή τι προσφέρεις στην κοινωνία. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που δουλεύουν σα σκυλιά χωρίς λεφτά, γιατί το πιστεύουν ότι η δουλειά τους κάνει διαφορά, είναι εθελοντές, νοικοκυρές, συγραφείς στη wikipedia, γιατροί στον Ερυθρό Σταυρό κλπ. Πληρώνεσαι-δεν-πληρώνεσαι, για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει σημασία να νιώθουν ότι κάνουν κάτι χρήσιμο. Τεράστια. Αν δεν το νιώθεις αυτό και βλέπεις ότι δουλεύεις μόνο και μόνο για να κάνεις ένα ζάπλουτο ακόμα πιό ζάπλουτο, κάποια στιγμή θα σε διαβρώσει.

Αυτά μπορούν να μάθουν οι Έλληνες εργοδότες και να φροντίσουν να τα προσφέρουν όσο γίνεται στους εργαζόμενούς τους. Γιατί όντως στην Ελλάδα δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα.

Καλά, αυτοί δεν έχουν μάθει καν να πληρώνουν τα δεδουλευμένα στην ώρα τους, ας το μαθουν πρωτα αυτό και μετά συζητάμε για αυτονομία, μαστοριά και λοιπά κουλτουριάρικα.

[Πτολεμαίος]

Τα χειρότερα αφεντικά είναι οι πρώην υπάλληλοι.

[Ερμής]

Τα χειρότερα αφεντικά είναι οι πρώην υπάλληλοι.

Γιατί;

[Πτολεμαίος]

Τα χειρότερα αφεντικά είναι οι πρώην υπάλληλοι.

Γιατί;

Αυτό μου έχει δείξει η εμπειρία μου.
Και έχω αλλάξει πααααρα πολλές δουλειές/αφεντικά.