Τα 9 γνωρίσματα μιας κοινωνίας που μεταβαίνει στον σοσιαλισμό

[Antipnevma]

αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι ο βππ κατέστρεψε την όποια θετική προοπτική υπήρχε

Η σοβιετική επανάσταση έγινε σε μία κοινωνία όπου οι χωρικοί πλειοψηφούσαν αλλά δεν στηρίχτηκε σε αυτούς όπως στην Κίνα. Στηρίχτηκε σε μισθωτούς εργάτες, στην μικρή εργατική τάξη που υπήρχε τότε. Αυτοί ήταν οι καλύτεροι μπολσεβίκοι. Δυστυχώς, ο ανθός της επανάστασης αποδεκατίστηκε στις μάχες του ρωσικού εμφυλίου. Η νίκη των μπολσεβίκων ήταν λοιπόν πύρρειος. Κατάφεραν μεν να κρατηθούν στην εξουσία αλλά το κίνημα έχασε το πραγματικό έρεισμα της ισχύος του: μια ιδεολογικά στρατευμένη και πολιτικά ενεργή εργατική τάξη. Έτσι στάθηκε αδύνατο να εμποδιστεί η ανάπτυξη της γραφειοκρατίας (ως προσπάθεια επιβίωσης των μαζών μέσα στην ακραία φτώχεια των καιρών) γιατί δεν υπήρχε επαρκές πολιτικό αντίβαρο.

Ο Στάλιν είχε σκοπό να καθαρίσει την κατάσταση όμως τον πρόλαβε ο πόλεμος (και αυτή η νίκη πύρρειος ήταν) ο οποίος δημιούργησε νέες συνθήκες ακραίας φτώχειας ενώ ο ψυχρός πόλεμος δημιούργησε κι αυτός νέες συνθήκες διεθνούς απομόνωσης. Έκανε μια τελευταία προσπάθεια να καθαρίσει την λύμη και μετά τον πόλεμο αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος. Έτσι η γραφειοκρατία νίκησε οριστικά και η ΕΣΣΔ έχασε το τρένο του εκδημοκρατισμού που ήταν απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση για να προοδεύσει η μετάβαση προς τον σοσιαλισμό.

πολύ ωραία τα εξηγείς, σε ευχαριστώ
αυτό που θα ήθελα θα ήταν αν μπορείς να μου δώσεις έναν επαρκή ορισμό για το σε τι ακριβώς συνίστατο η σοβιετική γραφειοκρατία

Γραφειοκράτες είναι όσοι εργάζονται πίσω από ένα γραφείο και δεν είναι απλοί γραμματείς αλλά έχουν κάποια μορφή κρατικής εξουσίας. Γραφειοκράτες υπάρχουν παντού στις ταξικές κοινωνίες και ακόμα περισσότερο στις σύγχρονες αστικές. Όμως στο προλεταριακό κράτος αυτό κανονικά απαγορεύεται δια ροπάλου γιατί η δημοκρατία και η γραφειοκρατία δεν γίνεται να συμβαδίσουν. Η γραφειοκρατία είναι όργανο εγγύησης και σταθερότητας της ταξικά διαρθρωμένης κοινωνίας. Η δημοκρατία με την μαρξιστική έννοια, δηλαδή αυτό που οι μαρξιστές λένε σοσιαλδημοκρατία, είναι όργανο αποδόμησης της ταξικά διαρθρωμένης κοινωνίας και συγκεκριμένα της αστικής κοινωνίας, της αστικής δημοκρατίας.

Όταν ο Λένιν μιλούσε για δημοκρατία, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και αποκέντρωση εννοούσε την εξουσία των σοβιέτ, την σοσιαλδημοκρατία.

Παρέκβαση: Όταν ο Τζήμερος μιλάει για δημοκρατία και καταπολέμηση της γραφειοκρατίας εννοεί (χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, γιατί απλά αναμασά ότι ακούει από τις αμερικανικές ιδεολογικές πηγές του) δημοκρατία για τους κεφαλαιοκράτες, δηλαδή την ευχέρεια τους να αυξάνουν τον ρυθμό αύξησης κέρδους παραμερίζοντας όσο μπορούν τους γραφειοκρατικούς περιορισμούς (αυτό που λένε regulations=ρυθμίσεις). Όταν ο αρχαίος Αθηναίος έλεγε για δημοκρατία τι εννοούσε; Δημοκρατία για τους δουλοκτήτες, δηλαδή να μην τους ροκανίζουν το εκδουλευμένο ψωμάκι οι αριστοκράτες, οι ολιγάρχες και οι λαϊκιστές τύραννοι. Αυτό είναι η ιστορία: ταξική πάλη.

Στον Μαρξισμό-Λενινισμό το κράτος καλείται να το διευθύνει το όργανο που στα ρώσικα λέγεται σοβιέτ, δηλαδή τα συμβούλια των εργατών. Τα συμβούλια εκλέγουν αξιωματούχους και έχουν την εξουσία να τους διώξουν όποτε θέλουν. Όμως η συμμετοχή σε αυτή την διαδικασία απαιτεί ένα ορισμένο πολιτισμικό επίπεδο και μόρφωση. Δεν μπορείς να πάρεις έναν αγράμματο χωρικό που έχει περάσει όλη τη ζωή του υφιστάμενος εξευτελισμούς από τους κοινωνικά ανωτέρους του και χωρίς να έχει καμία μόρφωση και καμία εξειδίκευση και να τον κάνεις διαχειριστή του κράτους. Και αυτό δεν ήταν ούτε καν το χειρότερο που είχε να επιδείξει η τοτινή ρωσική κοινωνία. Κάτι κοσάκοι και οι διάφοροι λαοί της ρωσική Ασίας ήταν ακόμα πιο ανίκανοι να συντάξουν κράτος. Αυτό το ήξεραν οι Μαρξ-Ένγκελς. Γι αυτό και λέγανε στους Ρώσους ότι η επανάσταση τους για να πετύχει προϋποθέτει την νίκη της επανάστασης στην δυτική Ευρώπη. Η νίκη στην Ευρώπη θα παρείχε στην Ρωσία τους ανθρώπινους και υλικούς πόρους που δεν διαθέτει από μόνη της αλλά τους χρειάζεται για να στηρίξει ένα επαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς. Η επανάσταση στην Ευρώπη όμως ηττήθηκε γιατί η επήρεια των ρεφορμιστών δηλαδή των αντεπαναστατών σοσιαλδημοκρατών, στέρησε από το κίνημα την μαζική δυναμική που χρειάζονταν για να υπερκεράσει τις στρατιωτικά ανώτερες εθνικιστικές δυνάμεις. Η σοβιετική ένωση προσπάθησε από την πλευρά της να εξάγει την επανάσταση αλλά η προέλαση ηττήθηκε στην Πολωνία. Εκεί εξηγείται το σφοδρό μένος του Στάλιν εναντίον της πολωνικής άρχουσας τάξης που επέδειξε όταν διαμέλισε την χώρα με τους Γερμανούς.


Ήδη το 1917 ο Λένιν αναγνώρισε ότι το προλεταριακό καθεστώς αναγκαστικά πρέπει να εμπιστευτεί θέσεις ευθύνης σε εξειδικευμένο προσωπικό που δεν είχε σχέση με τον κομμουνισμό και έκανε καριέρα στο τσαρικό κράτος αλλά δεν είχε προβλέψει ότι (σε αντίθεση με ό,τι απαιτούσε ο Μαρξισμός) το κράτος θα αναγκάζονταν να τους πληρώσει μισθούς πολύ μεγαλύτερους από των εργατών, ούτε προέβλεψε ότι θα αναγκαζόταν να τους παραχωρηθεί μεγάλη διακριτική ευχέρεια. Ωστόσο την άνοιξη του 1918 η οικτρή οικονομική κατάσταση έπεισε τον Λένιν ότι 'χωρίς την καθοδήγηση ειδικών στους διάφορους τομείς της γνώσης, τεχνολογίας και εμπειρίας η μετάβαση στον σοσιαλισμό θα καταστεί αδύνατη'. Παραδεχόμενος ότι αυτό πρόκειται για απομάκρυνση από τις αρχές τις παριζιανής κομμούνας, έκανε την πρόταση να πληρωθούν πολύ υψηλοί μισθοί στους ειδικούς για να εξαγοραστούν οι υπηρεσίες τους. Φυσικά το μέτρο είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Τον Αύγουστο του 1918 πάνω από το μισό των αξιωματούχων στα κομισαριάτα δηλαδή τα υπουργεία του καθεστώτος και περίπου το 90% των πιο υψηλά ιστάμενων στελεχών είχε ιστορικό καριέρας στον τσαρισμό.

Κάπως έτσι τέθηκαν τα θεμέλια της γραφειοκρατίας στην σοβιετική ένωση που απέτρεψε την μετάβαση στον σοσιαλισμό. Ήταν αρχικά ένα αναγκαίο μέτρο για να επιβιώσει το καθεστώς. Στην πορεία τόσο ο Λένιν όσο και ο Στάλιν προσπάθησαν να υπονομεύσουν την επιρροή της γραφειοκρατίας αλλά διάφοροι παράγοντες τους χάλασαν τα σχέδια. Από τη στιγμή που η επαναστατική πτέρυγα του κόμματος δεν επανήλθε στην εξουσία μετά τον Στάλιν η παλινόρθωση του καπιταλισμού από την γραφειοκρατία ήταν θέμα χρόνου. Η γραφειοκρατία δεν θέλει μετάβαση στον σοσιαλισμό. Τι συμφέρον έχει από αυτόν; Αυτοί είναι σαν τον επαρχιώτη κρατικοδίαιτο τον AINEIAN σε εκλεπτυσμένη βερσιόν. Θέλουν απλά ένα καθεστώς που τους επιτρέπει να πλουτίζουν χωρίς κανέναν φραγμό και να γίνουν μέλη της διεθνούς αφρόκρεμας.

Στην Κίνα ευτυχώς η επαναστατική πτέρυγα συνεχίζει να έχει το πάνω χέρι όμως και εκεί θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή μεγάλη κάθαρση του στάβλου για να πραγματοποιηθεί η σοσιαλδημοκρατία και να συνεχίσει η μετάβαση στον σοσιαλισμό. Όμως πρώτα πρέπει να εκλείψει η αμερικανική απειλή που έχει περιζώσει την Κίνα με βάσεις.

[Antipnevma]

Η σοβιετική κοινωνία δεν γίνεται να αποκληθεί σοσιαλιστική γιατί ποτέ δεν κατάφερε να καλύψει ούτε καν το μισό του δρόμου προς τον σοσιαλισμό.

αντιθετως, εφτασε στον σοσιαλισμο/κομμουνισμο απο την πρωτη μερα.

οχι συμφωνα με το τι δηλωνουν οι ιδιοι οι σοσιαλιστες/κομμουνιστες, οτι ειναι, αλλα συμφωνα με το τι ειναι στην πραγματικοτητα.

δηλωνουν οτι ειναι καποιου ειδους ιδανικη κοινωνια, αλλα αυτο ειναι ψεμμα.

στην πραγματικοτητα ειναι ενα μπουρδελο, μια βαθια συντηρητικη και απολυταρχικη κοινωνια που διοικείται απο μια ολιγαρχια ημιτρελλων καθαρματων, που καταστρεφουν τον τοπο. ε, αυτο το καταφεραν, μια χαρα.

Από τα μέσα του 19ου οι καπιταλιστές κυριαρχούν ουσιαστικά παντού στον πλανήτη. Ωστόσο για κάποιο περίεργο λόγο κανένας από όσους διαβάλλουν τους επαναστάτες ως εγκληματίες δεν έχει φανεί ποτέ εξίσου διατεθειμένος να αποδόσει όλα τα δεινά που έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που κυριαρχεί ο καπιταλισμός στον ίδιο τον καπιταλισμό. Πάντα φταίει κάτι άλλο για ό,τι πάει στραβά. Πάντα φταίνε οι Γερμανοί, οι Έλληνες, οι Μεξικανοί, οι μετανάστες, οι ρυθμίσεις, οι λαϊκιστές, οι μουσουλμάνοι, οι τεμπέληδες Αφρικανοί, η μαλάκια στο κεφάλι μας και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ποτέ δεν φταίει το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζει η παγκόσμια κοινωνία.

Επίσης πρόσεξε και το άλλο αστείο. Ο δυτικός κόσμος μισεί τους σημερινούς Ρώσους γιατί δεν σέβονται το 'διεθνές δίκαιο' και δεν παραδίδουν την χώρα τους στο διεθνές κεφάλαιο, γιατί έχουν το θράσος να κρατικοποιούν τα πετρέλαια και να αντιστέκονται όταν στήνουν βάσεις γύρω από την χώρα τους. Οι ρωσόφοβοι θεωρούν τους Ρώσους ηλίθιους και ανίκανους για τα πάντα. Ωστόσο όλοι τους συμφωνούν ότι οι Ρώσοι εφάρμοσαν τον κομμουνισμό άριστα. Ότι τίποτα δεν πήγε στραβά στην προσπάθεια μετάβασης στον σοσιαλισμό. Εκεί ξαφνικά δεν φταίνε οι Ρώσοι, φταίει η ανθρώπινη φύση των Ρώσων.

Δεν είναι περίεργο τα επαναστατικά κινήματα να αποτυγχάνουν. Συνήθως έτσι γίνεται γιατί ο επαναστάτης βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και ο αντίπαλος του είναι ισχυρότερος. Όταν η Γερμανία και οι ΗΠΑ θέλουν να διαλύσουν την Γιουγκοσλαβία τι να κλάσει η Γιουγκοσλαβία; Όμως η ιστορία δείχνει ότι καμία ισχύς δεν είναι αδιασάλευτη. Και ο Αριστοτέλης και οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι το καθεστώς δουλοκτησίας είναι το μόνο ανθρωπίνως δυνατόν κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Μέχρι που ήρθαν οι Γερμανοί, τους σκίσανε τις χλαμύδες, διέλυσαν αυτό το φυσικό σύστημα και δημιούργησαν την φεουδαλική κοινωνία θέτοντας τα θεμέλια της σύγχρονης Ευρώπης. Δεν υπάρχει ανθρώπινη φύση με τον τρόπο που νομίζουν οι ιδεολόγοι όπως δεν υπάρχει θεός με τον τρόπο που νομίζουν οι θεολόγοι. Οι άνθρωποι απλώς μεταφράζουν το κοινωνικό Είναι στο πνευματικό Είναι.

[Golden Age]

Το σοβιετικό φιάσκο οφείλεται στο γεγονός ότι η εξουσία δεν ήταν στα χέρια των σοβιέτ δηλαδή των εργατών αλλά στα χέρια της κομματικής γραφειοκρατίας.

Μα έτσι προτάσσει αυτή η ιδεολογία. Ο Μαρξισμός - Λενινισμός. Ο ίδιος ο Λένιν το έκανε αυτό. Απέκτησε δια της βίας τον έλεγχο των σοβιετ και τα καθυπόταξε στο κόμμα του. Δεν ήταν κάτι μεταγενέστερο απο τον Στάλιν ή μεταπολεμικά κλπ.

[Ασέβαστος]

Η σοβιετική κοινωνία δεν γίνεται να αποκληθεί σοσιαλιστική γιατί ποτέ δεν κατάφερε να καλύψει ούτε καν το μισό του δρόμου προς τον σοσιαλισμό.

αντιθετως, εφτασε στον σοσιαλισμο/κομμουνισμο απο την πρωτη μερα.

οχι συμφωνα με το τι δηλωνουν οι ιδιοι οι σοσιαλιστες/κομμουνιστες, οτι ειναι, αλλα συμφωνα με το τι ειναι στην πραγματικοτητα.

δηλωνουν οτι ειναι καποιου ειδους ιδανικη κοινωνια, αλλα αυτο ειναι ψεμμα.

στην πραγματικοτητα ειναι ενα μπουρδελο, μια βαθια συντηρητικη και απολυταρχικη κοινωνια που διοικείται απο μια ολιγαρχια ημιτρελλων καθαρματων, που καταστρεφουν τον τοπο. ε, αυτο το καταφεραν, μια χαρα.

Από τα μέσα του 19ου οι καπιταλιστές κυριαρχούν ουσιαστικά παντού στον πλανήτη. Ωστόσο για κάποιο περίεργο λόγο κανένας από όσους διαβάλλουν τους επαναστάτες ως εγκληματίες δεν έχει φανεί ποτέ εξίσου διατεθειμένος να αποδόσει όλα τα δεινά που έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που κυριαρχεί ο καπιταλισμός στον ίδιο τον καπιταλισμό. Πάντα φταίει κάτι άλλο για ό,τι πάει στραβά. Πάντα φταίνε οι
οι Γερμανοί, οι Έλληνες, οι Μεξικανοί, οι μετανάστες, οι ρυθμίσεις, οι λαϊκιστές, οι μουσουλμάνοι, οι τεμπέληδες Αφρικανοί, η μαλάκια στο κεφάλι μας και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ποτέ δεν φταίει το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζει η παγκόσμια κοινωνία.

Επίσης πρόσεξε και το άλλο αστείο. Ο δυτικός κόσμος μισεί τους σημερινούς Ρώσους γιατί δεν σέβονται το 'διεθνές δίκαιο' και δεν παραδίδουν την χώρα τους στο διεθνές κεφάλαιο, γιατί έχουν το θράσος να κρατικοποιούν τα πετρέλαια και να αντιστέκονται όταν στήνουν βάσεις γύρω από την χώρα τους. Οι ρωσόφωβοι θεωρούν τους Ρώσους ηλίθιους και ανίκανους για τα πάντα. Ωστόσο όλοι τους συμφωνούν ότι οι Ρώσοι εφάρμοσαν τον κομμουνισμό άριστα. Ότι τίποτα δεν πήγε στραβά στην προσπάθεια μετάβασης στον σοσιαλισμό. Εκεί ξαφνικά δεν φταίνε οι Ρώσοι, φταίει η ανθρώπινη φύση των Ρώσων.

Δεν είναι περίεργο τα επαναστατικά κινήματα να αποτυγχάνουν. Συνήθως έτσι γίνεται γιατί ο επαναστάτης βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και ο αντίπαλος του είναι ισχυρότερος. Όταν η Γερμανία και οι ΗΠΑ θέλουν να διαλύσουν την Γιουγκοσλαβία τι να κλάσει η Γιουγκοσλαβία; Όμως η ιστορία δείχνει ότι καμία ισχύς δεν είναι αδιασάλευτη. Και ο Αριστοτέλης και οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι το καθεστώς δουλοκτησίας είναι το μόνο ανθρωπίνως δυνατόν κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Μέχρι που ήρθαν οι Γερμανοί, τους σκίσανε τις χλαμύδες, διέλυσαν αυτό το φυσικό σύστημα και δημιούργησαν την φεουδαλική κοινωνία θέτοντας τα θεμέλια της σύγχρονης Ευρώπης. Δεν υπάρχει ανθρώπινη φύση με τον τρόπο που νομίζουν οι ιδεολόγοι όπως δεν υπάρχει θεός με τον τρόπο που νομίζουν οι θεολόγοι. Οι άνθρωποι απλώς μεταφράζουν το κοινωνικό Είναι στο πνευματικό Είναι.

ο καπιταλισμος δεν ειναι κινημα.

δεν υπαρχει μια ομαδα ανθρωπων να θελει να κανει επαναστα και να εγκαθιδρυσει καπιταλισμο.

καπιταλισμος ειναι ουσιαστικα μια λεξη που χρησιμοποιουν οι κομμουνιστες, οταν θελουν να περιγραψουν τον κανονικο κοσμο.

ο οποιος κανονικος κοσμος/καπιταλισμος, εχει 100 διαφορετικες μορφες, σε καθε διαφορετικο μερος του κοσμου. και συνεχως αλλαζει, και εξελισσεται.

οποτε δεν μπορεις να φορτωσεις τα δεινα στον καπιταλισμο, αλλα για καθε διαφορετικο που συμβαινει, βρισκεις τη συγκεκριμμενη αιτια.

στον σοσιαλισμο, για τα περισσοτερα δεινα, φταιει η ιδια συγκεκριμμενη αιτια.

[Antipnevma]

αντιθετως, εφτασε στον σοσιαλισμο/κομμουνισμο απο την πρωτη μερα.

οχι συμφωνα με το τι δηλωνουν οι ιδιοι οι σοσιαλιστες/κομμουνιστες, οτι ειναι, αλλα συμφωνα με το τι ειναι στην πραγματικοτητα.

δηλωνουν οτι ειναι καποιου ειδους ιδανικη κοινωνια, αλλα αυτο ειναι ψεμμα.

στην πραγματικοτητα ειναι ενα μπουρδελο, μια βαθια συντηρητικη και απολυταρχικη κοινωνια που διοικείται απο μια ολιγαρχια ημιτρελλων καθαρματων, που καταστρεφουν τον τοπο. ε, αυτο το καταφεραν, μια χαρα.

Από τα μέσα του 19ου οι καπιταλιστές κυριαρχούν ουσιαστικά παντού στον πλανήτη. Ωστόσο για κάποιο περίεργο λόγο κανένας από όσους διαβάλλουν τους επαναστάτες ως εγκληματίες δεν έχει φανεί ποτέ εξίσου διατεθειμένος να αποδόσει όλα τα δεινά που έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που κυριαρχεί ο καπιταλισμός στον ίδιο τον καπιταλισμό. Πάντα φταίει κάτι άλλο για ό,τι πάει στραβά. Πάντα φταίνε οι
οι Γερμανοί, οι Έλληνες, οι Μεξικανοί, οι μετανάστες, οι ρυθμίσεις, οι λαϊκιστές, οι μουσουλμάνοι, οι τεμπέληδες Αφρικανοί, η μαλάκια στο κεφάλι μας και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ποτέ δεν φταίει το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζει η παγκόσμια κοινωνία.

Επίσης πρόσεξε και το άλλο αστείο. Ο δυτικός κόσμος μισεί τους σημερινούς Ρώσους γιατί δεν σέβονται το 'διεθνές δίκαιο' και δεν παραδίδουν την χώρα τους στο διεθνές κεφάλαιο, γιατί έχουν το θράσος να κρατικοποιούν τα πετρέλαια και να αντιστέκονται όταν στήνουν βάσεις γύρω από την χώρα τους. Οι ρωσόφωβοι θεωρούν τους Ρώσους ηλίθιους και ανίκανους για τα πάντα. Ωστόσο όλοι τους συμφωνούν ότι οι Ρώσοι εφάρμοσαν τον κομμουνισμό άριστα. Ότι τίποτα δεν πήγε στραβά στην προσπάθεια μετάβασης στον σοσιαλισμό. Εκεί ξαφνικά δεν φταίνε οι Ρώσοι, φταίει η ανθρώπινη φύση των Ρώσων.

Δεν είναι περίεργο τα επαναστατικά κινήματα να αποτυγχάνουν. Συνήθως έτσι γίνεται γιατί ο επαναστάτης βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και ο αντίπαλος του είναι ισχυρότερος. Όταν η Γερμανία και οι ΗΠΑ θέλουν να διαλύσουν την Γιουγκοσλαβία τι να κλάσει η Γιουγκοσλαβία; Όμως η ιστορία δείχνει ότι καμία ισχύς δεν είναι αδιασάλευτη. Και ο Αριστοτέλης και οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι το καθεστώς δουλοκτησίας είναι το μόνο ανθρωπίνως δυνατόν κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Μέχρι που ήρθαν οι Γερμανοί, τους σκίσανε τις χλαμύδες, διέλυσαν αυτό το φυσικό σύστημα και δημιούργησαν την φεουδαλική κοινωνία θέτοντας τα θεμέλια της σύγχρονης Ευρώπης. Δεν υπάρχει ανθρώπινη φύση με τον τρόπο που νομίζουν οι ιδεολόγοι όπως δεν υπάρχει θεός με τον τρόπο που νομίζουν οι θεολόγοι. Οι άνθρωποι απλώς μεταφράζουν το κοινωνικό Είναι στο πνευματικό Είναι.

ο καπιταλισμος δεν ειναι κινημα.

δεν υπαρχει μια ομαδα ανθρωπων να θελει να κανει επαναστα και να εγκαθιδρυσει καπιταλισμο.

καπιταλισμος ειναι ουσιαστικα μια λεξη που χρησιμοποιουν οι κομμουνιστες, οταν θελουν να περιγραψουν τον κανονικο κοσμο.

ο οποιος κανονικος κοσμος/καπιταλισμος, εχει 100 διαφορετικες μορφες, σε καθε διαφορετικο μερος του κοσμου. και συνεχως αλλαζει, και εξελισσεται.

οποτε δεν μπορεις να φορτωσεις τα δεινα στον καπιταλισμο, αλλα για καθε διαφορετικο που συμβαινει, βρισκεις τη συγκεκριμμενη αιτια.

στον σοσιαλισμο, για τα περισσοτερα δεινα, φταιει η ιδια συγκεκριμμενη αιτια.

Ό,τι να ναι. Πρώτα απ' όλα ο καπιταλισμός είναι λέξη που δέχονται και που χρησιμοποιούν και οι ίδιοι οι υποστηρικτές του συστήματος, όχι μόνο οι αντίπαλοί του.

Ο κανονικός κόσμος φυσικά αλλάζει και εξελίσσεται αλλά δεν βρίσκεται σε μια χαοτική κατάσταση. Έχει ανα πάση στιγμή ένα οργανωμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα και το κυρίαρχο σύστημα σήμερα λέγεται καπιταλιστικό είτε μας αρέσει είτε όχι.

Ο καπιταλισμός σήμερα δεν είναι κίνημα γιατί έχει ήδη νικήσει από καιρό. Κάποτε όμως βεβαίως και ήταν κίνημα. Ήταν κίνημα της αστικής τάξης με σκοπό την ανατροπή του τότε κυριαρχούντος απολυταρχισμού και φεουδαλισμού και σκοπός κάθε κινήματος στην ιστορία είναι η προώθηση ταξικών συμφέροντων. Έτσι δουλεύει ο κανονικός κόσμος.

Το κομμουνιστικό κίνημα είναι κίνημα προώθησης των συμφερόντων της εργατικής τάξης με σκοπό την ανατροπή της αστικής τάξης.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Η σοβιετική επανάσταση έγινε σε μία κοινωνία όπου οι χωρικοί πλειοψηφούσαν αλλά δεν στηρίχτηκε σε αυτούς όπως στην Κίνα. Στηρίχτηκε σε μισθωτούς εργάτες, στην μικρή εργατική τάξη που υπήρχε τότε. Αυτοί ήταν οι καλύτεροι μπολσεβίκοι. Δυστυχώς, ο ανθός της επανάστασης αποδεκατίστηκε στις μάχες του ρωσικού εμφυλίου. Η νίκη των μπολσεβίκων ήταν λοιπόν πύρρειος. Κατάφεραν μεν να κρατηθούν στην εξουσία αλλά το κίνημα έχασε το πραγματικό έρεισμα της ισχύος του: μια ιδεολογικά στρατευμένη και πολιτικά ενεργή εργατική τάξη. Έτσι στάθηκε αδύνατο να εμποδιστεί η ανάπτυξη της γραφειοκρατίας (ως προσπάθεια επιβίωσης των μαζών μέσα στην ακραία φτώχεια των καιρών) γιατί δεν υπήρχε επαρκές πολιτικό αντίβαρο.

Ο Στάλιν είχε σκοπό να καθαρίσει την κατάσταση όμως τον πρόλαβε ο πόλεμος (και αυτή η νίκη πύρρειος ήταν) ο οποίος δημιούργησε νέες συνθήκες ακραίας φτώχειας ενώ ο ψυχρός πόλεμος δημιούργησε κι αυτός νέες συνθήκες διεθνούς απομόνωσης. Έκανε μια τελευταία προσπάθεια να καθαρίσει την λύμη και μετά τον πόλεμο αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος. Έτσι η γραφειοκρατία νίκησε οριστικά και η ΕΣΣΔ έχασε το τρένο του εκδημοκρατισμού που ήταν απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση για να προοδεύσει η μετάβαση προς τον σοσιαλισμό.

πολύ ωραία τα εξηγείς, σε ευχαριστώ
αυτό που θα ήθελα θα ήταν αν μπορείς να μου δώσεις έναν επαρκή ορισμό για το σε τι ακριβώς συνίστατο η σοβιετική γραφειοκρατία

Γραφειοκράτες είναι όσοι εργάζονται πίσω από ένα γραφείο και δεν είναι απλοί γραμματείς αλλά έχουν κάποια μορφή κρατικής εξουσίας. Γραφειοκράτες υπάρχουν παντού στις ταξικές κοινωνίες και ακόμα περισσότερο στις σύγχρονες αστικές. Όμως στο προλεταριακό κράτος αυτό κανονικά απαγορεύεται δια ροπάλου γιατί η δημοκρατία και η γραφειοκρατία δεν γίνεται να συμβαδίσουν. Η γραφειοκρατία είναι όργανο εγγύησης και σταθερότητας της ταξικά διαρθρωμένης κοινωνίας. Η δημοκρατία με την μαρξιστική έννοια, δηλαδή αυτό που οι μαρξιστές λένε σοσιαλδημοκρατία, είναι όργανο αποδόμησης της ταξικά διαρθρωμένης κοινωνίας και συγκεκριμένα της αστικής κοινωνίας, της αστικής δημοκρατίας.

Όταν ο Λένιν μιλούσε για δημοκρατία, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και αποκέντρωση εννοούσε την εξουσία των σοβιέτ, την σοσιαλδημοκρατία.

Παρέκβαση: Όταν ο Τζήμερος μιλάει για δημοκρατία και καταπολέμηση της γραφειοκρατίας εννοεί (χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, γιατί απλά αναμασά ότι ακούει από τις αμερικανικές ιδεολογικές πηγές του) δημοκρατία για τους κεφαλαιοκράτες, δηλαδή την ευχέρεια τους να αυξάνουν τον ρυθμό αύξησης κέρδους παραμερίζοντας όσο μπορούν τους γραφειοκρατικούς περιορισμούς (αυτό που λένε regulations=ρυθμίσεις). Όταν ο αρχαίος Αθηναίος έλεγε για δημοκρατία τι εννοούσε; Δημοκρατία για τους δουλοκτήτες, δηλαδή να μην τους ροκανίζουν το εκδουλευμένο ψωμάκι οι αριστοκράτες, οι ολιγάρχες και οι λαϊκιστές τύραννοι. Αυτό είναι η ιστορία: ταξική πάλη.

Στον Μαρξισμό-Λενινισμό το κράτος καλείται να το διευθύνει το όργανο που στα ρώσικα λέγεται σοβιέτ, δηλαδή τα συμβούλια των εργατών. Τα συμβούλια εκλέγουν αξιωματούχους και έχουν την εξουσία να τους διώξουν όποτε θέλουν. Όμως η συμμετοχή σε αυτή την διαδικασία απαιτεί ένα ορισμένο πολιτισμικό επίπεδο και μόρφωση. Δεν μπορείς να πάρεις έναν αγράμματο χωρικό που έχει περάσει όλη τη ζωή του υφιστάμενος εξευτελισμούς από τους κοινωνικά ανωτέρους του και χωρίς να έχει καμία μόρφωση και καμία εξειδίκευση και να τον κάνεις διαχειριστή του κράτους. Και αυτό δεν ήταν ούτε καν το χειρότερο που είχε να επιδείξει η τοτινή ρωσική κοινωνία. Κάτι κοσάκοι και οι διάφοροι λαοί της ρωσική Ασίας ήταν ακόμα πιο ανίκανοι να συντάξουν κράτος. Αυτό το ήξεραν οι Μαρξ-Ένγκελς. Γι αυτό και λέγανε στους Ρώσους ότι η επανάσταση τους για να πετύχει προϋποθέτει την νίκη της επανάστασης στην δυτική Ευρώπη. Η νίκη στην Ευρώπη θα παρείχε στην Ρωσία τους ανθρώπινους και υλικούς πόρους που δεν διαθέτει από μόνη της αλλά τους χρειάζεται για να στηρίξει ένα επαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς. Η επανάσταση στην Ευρώπη όμως ηττήθηκε γιατί η επήρεια των ρεφορμιστών δηλαδή των αντεπαναστατών σοσιαλδημοκρατών, στέρησε από το κίνημα την μαζική δυναμική που χρειάζονταν για να υπερκεράσει τις στρατιωτικά ανώτερες εθνικιστικές δυνάμεις. Η σοβιετική ένωση προσπάθησε από την πλευρά της να εξάγει την επανάσταση αλλά η προέλαση ηττήθηκε στην Πολωνία. Εκεί εξηγείται το σφοδρό μένος του Στάλιν εναντίον της πολωνικής άρχουσας τάξης που επέδειξε όταν διαμέλισε την χώρα με τους Γερμανούς.


Ήδη το 1917 ο Λένιν αναγνώρισε ότι το προλεταριακό καθεστώς αναγκαστικά πρέπει να εμπιστευτεί θέσεις ευθύνης σε εξειδικευμένο προσωπικό που δεν είχε σχέση με τον κομμουνισμό και έκανε καριέρα στο τσαρικό κράτος αλλά δεν είχε προβλέψει ότι (σε αντίθεση με ό,τι απαιτούσε ο Μαρξισμός) το κράτος θα αναγκάζονταν να τους πληρώσει μισθούς πολύ μεγαλύτερους από των εργατών, ούτε προέβλεψε ότι θα αναγκαζόταν να τους παραχωρηθεί μεγάλη διακριτική ευχέρεια. Ωστόσο την άνοιξη του 1918 η οικτρή οικονομική κατάσταση έπεισε τον Λένιν ότι 'χωρίς την καθοδήγηση ειδικών στους διάφορους τομείς της γνώσης, τεχνολογίας και εμπειρίας η μετάβαση στον σοσιαλισμό θα καταστεί αδύνατη'. Παραδεχόμενος ότι αυτό πρόκειται για απομάκρυνση από τις αρχές τις παριζιανής κομμούνας, έκανε την πρόταση να πληρωθούν πολύ υψηλοί μισθοί στους ειδικούς για να εξαγοραστούν οι υπηρεσίες τους. Φυσικά το μέτρο είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Τον Αύγουστο του 1918 πάνω από το μισό των αξιωματούχων στα κομισαριάτα δηλαδή τα υπουργεία του καθεστώτος και περίπου το 90% των πιο υψηλά ιστάμενων στελεχών είχε ιστορικό καριέρας στον τσαρισμό.

Κάπως έτσι τέθηκαν τα θεμέλια της γραφειοκρατίας στην σοβιετική ένωση που απέτρεψε την μετάβαση στον σοσιαλισμό. Ήταν αρχικά ένα αναγκαίο μέτρο για να επιβιώσει το καθεστώς. Στην πορεία τόσο ο Λένιν όσο και ο Στάλιν προσπάθησαν να υπονομεύσουν την επιρροή της γραφειοκρατίας αλλά διάφοροι παράγοντες τους χάλασαν τα σχέδια. Από τη στιγμή που η επαναστατική πτέρυγα του κόμματος δεν επανήλθε στην εξουσία μετά τον Στάλιν η παλινόρθωση του καπιταλισμού από την γραφειοκρατία ήταν θέμα χρόνου. Η γραφειοκρατία δεν θέλει μετάβαση στον σοσιαλισμό. Τι συμφέρον έχει από αυτόν; Αυτοί είναι σαν τον επαρχιώτη κρατικοδίαιτο τον AINEIAN σε εκλεπτυσμένη βερσιόν. Θέλουν απλά ένα καθεστώς που τους επιτρέπει να πλουτίζουν χωρίς κανέναν φραγμό και να γίνουν μέλη της διεθνούς αφρόκρεμας.

Στην Κίνα ευτυχώς η επαναστατική πτέρυγα συνεχίζει να έχει το πάνω χέρι όμως και εκεί θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή μεγάλη κάθαρση του στάβλου για να πραγματοποιηθεί η σοσιαλδημοκρατία και να συνεχίσει η μετάβαση στον σοσιαλισμό. Όμως πρώτα πρέπει να εκλείψει η αμερικανική απειλή που έχει περιζώσει την Κίνα με βάσεις.

άρα η γραφειοκρατία μπορεί να ειδωθεί ως "κανονικη" τάξη μέσα στη σοβιετική κοινωνία υπό την έννοια ότι έχει συνείδηση του εαυτού της και διακριτά συμφέροντα από την υπόλοιπη κοινωνία;

[Antipnevma]

Το σοβιετικό φιάσκο οφείλεται στο γεγονός ότι η εξουσία δεν ήταν στα χέρια των σοβιέτ δηλαδή των εργατών αλλά στα χέρια της κομματικής γραφειοκρατίας.

Μα έτσι προτάσσει αυτή η ιδεολογία. Ο Μαρξισμός - Λενινισμός. Ο ίδιος ο Λένιν το έκανε αυτό. Απέκτησε δια της βίας τον έλεγχο των σοβιετ και τα καθυπόταξε στο κόμμα του. Δεν ήταν κάτι μεταγενέστερο απο τον Στάλιν ή μεταπολεμικά κλπ.

Όχι δεν προτάσσει καθόλου έτσι ο Μαρξισμός-Λενινισμός κάτι που θα ήξερες και ο ίδιος αν είχες ποτέ σου διαβάσει Μαρξ, Έγνκελς και Λένιν η έστω ένα βιβλίο (που τηρεί τα προσχήματα αντικειμενικότητας) για την ρωσική επανάσταση. Επίσης εννοείται πως ο Λένιν ΔΕΝ έκανε αυτό που λες. Tα σοβιέτ έχασαν την ισχύ τους επειδή οι αντικειμενικές συνθήκες του εμφυλίου (ο εμφύλιος ήταν προσπάθεια των ιμπεραλιστών να επαναφέρουν τον τσαρισμό στην εξουσία), η απειλή από τους μενσεβίκους και τους αναρχικούς, η καταστραμμένη οικονομία (λόγω του Α' παγκοσμίου και του εμφυλίου), η ανέχεια και η ανανάπτυξη της ρωσικής κοινωνίας και η έχθρα του ιμπεριαλιστικού κόσμου ανάγκασαν τους μπολεσβίκους να υιοθετήσουν σιδηρά οργάνωση για να επιβιώσει το κίνημα. Η σοσιαλδημοκρατία απαιτεί ειρήνη, υψηλό πολιτισμικό επίπεδο και οικονομική σταθερότητα όχι του κόσμου τα μπάχαλα. Με το πέρας του εμφυλίου οι γραμμές των μπολσεβίκων, της επαναστατικής εμπροσθοφυλακής, αποδεκατίστηκαν στις μάχες και τις κακουχίες του εμφυλίου. Χωρίς τον ανθό της επανάστασης με ποιόν ήθελες δηλαδή να στήσουνε εσωκομματική δημοκρατία; Με τους τσαρικούς αξιωματούχους με τους οποίους αναγκάστηκαν να συνεργαστούν οι οποίοι ήταν τόσο κομμουνιστές όσο είσαι κι εσύ; Με τους χωρικούς; Με τους Κοζάκους; Με τους αναρχικούς; Με τους μενσεβίκους; Με τους τουρκομογγόλους; Η επιταγή των καιρών ήταν να έχουμε ένα συγκεντρικό κόμμα που ελέγχει η επαναστατική πτέρυγα για να ασκεί καταπίεση στην αντιδραστική πτέρυγα του κόμματος και της κοινωνίας μέχρι όλοι αυτοί οι υπονομευτές να αποδημήσουν σιγά σιγά προς νέους επίγειους και επουράνιους προορισμούς όπως και φρόντισε ο Στάλιν. Πρώτα είχαν να κάνουν αυτό και μετά να χτίσουν την σοσιαλδημοκρατία ώστε να μπορεί να συνεχίσει ομαλά η μετάβαση στον σοσιαλισμό. Αντί για αυτό δεν υπήρξε ποτέ σοσιαλδημοκρατία γιατί η αντεπαναστατική πτέρυγα του κόμματος κέρδισε το πάνω χέρι όταν πέθανε ο Στάλιν.

[Eθνικοκοινωνιστης]

O σοσιαλισμός ούτε δούλεψε, ούτε πρόκειται να δουλέψει διότι αντιτίθεται στην ανθρώπινη φύση.

[Antipnevma]

πολύ ωραία τα εξηγείς, σε ευχαριστώ
αυτό που θα ήθελα θα ήταν αν μπορείς να μου δώσεις έναν επαρκή ορισμό για το σε τι ακριβώς συνίστατο η σοβιετική γραφειοκρατία

Γραφειοκράτες είναι όσοι εργάζονται πίσω από ένα γραφείο και δεν είναι απλοί γραμματείς αλλά έχουν κάποια μορφή κρατικής εξουσίας. Γραφειοκράτες υπάρχουν παντού στις ταξικές κοινωνίες και ακόμα περισσότερο στις σύγχρονες αστικές. Όμως στο προλεταριακό κράτος αυτό κανονικά απαγορεύεται δια ροπάλου γιατί η δημοκρατία και η γραφειοκρατία δεν γίνεται να συμβαδίσουν. Η γραφειοκρατία είναι όργανο εγγύησης και σταθερότητας της ταξικά διαρθρωμένης κοινωνίας. Η δημοκρατία με την μαρξιστική έννοια, δηλαδή αυτό που οι μαρξιστές λένε σοσιαλδημοκρατία, είναι όργανο αποδόμησης της ταξικά διαρθρωμένης κοινωνίας και συγκεκριμένα της αστικής κοινωνίας, της αστικής δημοκρατίας.

Όταν ο Λένιν μιλούσε για δημοκρατία, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και αποκέντρωση εννοούσε την εξουσία των σοβιέτ, την σοσιαλδημοκρατία.

Παρέκβαση: Όταν ο Τζήμερος μιλάει για δημοκρατία και καταπολέμηση της γραφειοκρατίας εννοεί (χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, γιατί απλά αναμασά ότι ακούει από τις αμερικανικές ιδεολογικές πηγές του) δημοκρατία για τους κεφαλαιοκράτες, δηλαδή την ευχέρεια τους να αυξάνουν τον ρυθμό αύξησης κέρδους παραμερίζοντας όσο μπορούν τους γραφειοκρατικούς περιορισμούς (αυτό που λένε regulations=ρυθμίσεις). Όταν ο αρχαίος Αθηναίος έλεγε για δημοκρατία τι εννοούσε; Δημοκρατία για τους δουλοκτήτες, δηλαδή να μην τους ροκανίζουν το εκδουλευμένο ψωμάκι οι αριστοκράτες, οι ολιγάρχες και οι λαϊκιστές τύραννοι. Αυτό είναι η ιστορία: ταξική πάλη.

Στον Μαρξισμό-Λενινισμό το κράτος καλείται να το διευθύνει το όργανο που στα ρώσικα λέγεται σοβιέτ, δηλαδή τα συμβούλια των εργατών. Τα συμβούλια εκλέγουν αξιωματούχους και έχουν την εξουσία να τους διώξουν όποτε θέλουν. Όμως η συμμετοχή σε αυτή την διαδικασία απαιτεί ένα ορισμένο πολιτισμικό επίπεδο και μόρφωση. Δεν μπορείς να πάρεις έναν αγράμματο χωρικό που έχει περάσει όλη τη ζωή του υφιστάμενος εξευτελισμούς από τους κοινωνικά ανωτέρους του και χωρίς να έχει καμία μόρφωση και καμία εξειδίκευση και να τον κάνεις διαχειριστή του κράτους. Και αυτό δεν ήταν ούτε καν το χειρότερο που είχε να επιδείξει η τοτινή ρωσική κοινωνία. Κάτι κοσάκοι και οι διάφοροι λαοί της ρωσική Ασίας ήταν ακόμα πιο ανίκανοι να συντάξουν κράτος. Αυτό το ήξεραν οι Μαρξ-Ένγκελς. Γι αυτό και λέγανε στους Ρώσους ότι η επανάσταση τους για να πετύχει προϋποθέτει την νίκη της επανάστασης στην δυτική Ευρώπη. Η νίκη στην Ευρώπη θα παρείχε στην Ρωσία τους ανθρώπινους και υλικούς πόρους που δεν διαθέτει από μόνη της αλλά τους χρειάζεται για να στηρίξει ένα επαναστατικό σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς. Η επανάσταση στην Ευρώπη όμως ηττήθηκε γιατί η επήρεια των ρεφορμιστών δηλαδή των αντεπαναστατών σοσιαλδημοκρατών, στέρησε από το κίνημα την μαζική δυναμική που χρειάζονταν για να υπερκεράσει τις στρατιωτικά ανώτερες εθνικιστικές δυνάμεις. Η σοβιετική ένωση προσπάθησε από την πλευρά της να εξάγει την επανάσταση αλλά η προέλαση ηττήθηκε στην Πολωνία. Εκεί εξηγείται το σφοδρό μένος του Στάλιν εναντίον της πολωνικής άρχουσας τάξης που επέδειξε όταν διαμέλισε την χώρα με τους Γερμανούς.


Ήδη το 1917 ο Λένιν αναγνώρισε ότι το προλεταριακό καθεστώς αναγκαστικά πρέπει να εμπιστευτεί θέσεις ευθύνης σε εξειδικευμένο προσωπικό που δεν είχε σχέση με τον κομμουνισμό και έκανε καριέρα στο τσαρικό κράτος αλλά δεν είχε προβλέψει ότι (σε αντίθεση με ό,τι απαιτούσε ο Μαρξισμός) το κράτος θα αναγκάζονταν να τους πληρώσει μισθούς πολύ μεγαλύτερους από των εργατών, ούτε προέβλεψε ότι θα αναγκαζόταν να τους παραχωρηθεί μεγάλη διακριτική ευχέρεια. Ωστόσο την άνοιξη του 1918 η οικτρή οικονομική κατάσταση έπεισε τον Λένιν ότι 'χωρίς την καθοδήγηση ειδικών στους διάφορους τομείς της γνώσης, τεχνολογίας και εμπειρίας η μετάβαση στον σοσιαλισμό θα καταστεί αδύνατη'. Παραδεχόμενος ότι αυτό πρόκειται για απομάκρυνση από τις αρχές τις παριζιανής κομμούνας, έκανε την πρόταση να πληρωθούν πολύ υψηλοί μισθοί στους ειδικούς για να εξαγοραστούν οι υπηρεσίες τους. Φυσικά το μέτρο είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Τον Αύγουστο του 1918 πάνω από το μισό των αξιωματούχων στα κομισαριάτα δηλαδή τα υπουργεία του καθεστώτος και περίπου το 90% των πιο υψηλά ιστάμενων στελεχών είχε ιστορικό καριέρας στον τσαρισμό.

Κάπως έτσι τέθηκαν τα θεμέλια της γραφειοκρατίας στην σοβιετική ένωση που απέτρεψε την μετάβαση στον σοσιαλισμό. Ήταν αρχικά ένα αναγκαίο μέτρο για να επιβιώσει το καθεστώς. Στην πορεία τόσο ο Λένιν όσο και ο Στάλιν προσπάθησαν να υπονομεύσουν την επιρροή της γραφειοκρατίας αλλά διάφοροι παράγοντες τους χάλασαν τα σχέδια. Από τη στιγμή που η επαναστατική πτέρυγα του κόμματος δεν επανήλθε στην εξουσία μετά τον Στάλιν η παλινόρθωση του καπιταλισμού από την γραφειοκρατία ήταν θέμα χρόνου. Η γραφειοκρατία δεν θέλει μετάβαση στον σοσιαλισμό. Τι συμφέρον έχει από αυτόν; Αυτοί είναι σαν τον επαρχιώτη κρατικοδίαιτο τον AINEIAN σε εκλεπτυσμένη βερσιόν. Θέλουν απλά ένα καθεστώς που τους επιτρέπει να πλουτίζουν χωρίς κανέναν φραγμό και να γίνουν μέλη της διεθνούς αφρόκρεμας.

Στην Κίνα ευτυχώς η επαναστατική πτέρυγα συνεχίζει να έχει το πάνω χέρι όμως και εκεί θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή μεγάλη κάθαρση του στάβλου για να πραγματοποιηθεί η σοσιαλδημοκρατία και να συνεχίσει η μετάβαση στον σοσιαλισμό. Όμως πρώτα πρέπει να εκλείψει η αμερικανική απειλή που έχει περιζώσει την Κίνα με βάσεις.

άρα η γραφειοκρατία μπορεί να ειδωθεί ως "κανονικη" τάξη μέσα στη σοβιετική κοινωνία υπό την έννοια ότι έχει συνείδηση του εαυτού της και διακριτά συμφέροντα από την υπόλοιπη κοινωνία;

H γραφειοκρατία δεν είναι οικονομική τάξη. Είναι το σύνολο των λειτουργών που χρειάζεται ένα μια κοινωνία για να διατηρεί την συνοχή της εφόσον αυτή η κοινωνία δεν είναι σε θέση να αυτοκυβερνάται, δηλαδή δεν μπορεί να είναι δημοκρατική με την σοσιαλιστική έννοια. Ένα κράτος απαιτεί διαφορετικά πράγματα από τους λειτουργούς του ανάλογα με το ποιά τάξη κυριαρχεί σε αυτό το κράτος. Σε ένα καπιταλιστικό κράτος όπως η Αμερική σκοπός της γραφειοκρατίας είναι η προάσπιση των συμφέροντων των κεφαλαιοκρατών. Οι κεφαλαιοκράτες θέλουν ένα κράτος αδύναμο ως προς τους ίδιους αλλά ισχυρό ως προς την εργατική τάξη. Γι αυτό και τους αρέσει τόσο πολύ ο κοινοβουλευτισμός, η δημοκρατία με την αστική έννοια. Αυτό το σύστημα δημιουργεί μια αναιμική πολιτική τάξη που εξαγοράζεται πολύ εύκολα από το κεφάλαιο ενώ διαθέτει ικανή ισχύ για να καταπιέζει τους μη έχοντες. Οι ίδιοι οι γραφειοκράτες του καπιταλιστικού κράτους δεν είναι μέλη της άρχουσας τάξης. Είναι αυτό που λέμε μικροαστοί. Οι μικροαστοί δεν είναι οικονομική τάξη με δικά της συμφέροντα, είναι απλώς εξάρτημα της αστικής τάξης, ο ουραγός της.

Ένα επαναστατικό κράτος όπως η σοβετική ένωση ή η σημερινή Κίνα απαιτεί από τους λειτουργούς του να καταπιέζουν την αντίδραση, δηλαδή οποιονδήποτε εντός της κοινωνίας συνειδητά η ασυνείδητα (λογώ της ταξικής και ιδεολογικής του προέλευσης) θέλει να ανατρέψει το επαναστατικό καθεστώς. Στην σοβιετική ένωση μετά τον Στάλιν έπαψε να υπάρχει κάποιος ο οποίος ήθελε ή μπορούσε να επιβάλει αυτό το πράγμα στους λειτουργούς του κράτους. Όταν λείπει η γάτα χορεύουν τα ποντίκια. οι λειτουργοί άρχισαν να παρασιτούν και να κατατρώνε το σοβιετικό κράτος αλλά η σχεδιασμένη οικονομία έθετε περιορισμούς στην παρασιτική δράση τους. Έτσι έκαναν την περεστρόικα για να αφαιρέσουν αυτούς τους περιορισμούς και να γίνουν κροίσοι και μόλις το κατάφεραν αυτό δίελυσαν το ίδιο τους το κράτος και δημιούργησαν την Ρωσία του Γέλτσιν, μια μπανανία που τους επέτρεπε να γίνουν μικροί και μεγάλοι ολιγάρχες ιδιωτικοποιώντας την τεράστια περιουσία του σοβιετικού κράτους και μοιράζοντάς την μεταξύ τους. Επιπλέον ήθελαν να τελειώσουν τον ψυχρό πόλεμο για να σταματήσει η διεθνής απομόνωση και να γίνουν κι αυτοί μέλη της παγκόσμιας αφρόκρεμας. Δυστυχώς για αυτούς τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελαν. Οι δυτικοί συνέχισαν να τους φέρονται δύστροπα και με περισσή αλαζονεία και συνέχισαν να απαιτούν την πλήρη βαλκανοποίηση της Ρωσίας κάτι που αυτοί βέβαια δεν ήθελαν γιατί μετά δεν θα είχαν μεγάλη πίτα να τρώνε. Έτσι βάλανε τον Πούτιν στην εξουσία για να προστατεύσει την χώρα από την μοίρα της Γιουγκοσλαβίας. Όμως έκαναν κακή επιλογή. Ο Πούτιν, πρώην μέλος των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, μισούσε τους ολιγάρχες γιατί κατέστρεψαν το κράτος και εξευτέλισαν την Ρωσία παγκοσμίως. Ήταν ένας εθνικιστής ο οποίος ήθελε να κάνει την χώρα σεβαστή στο εξωτερικό. Για να το κάνει αυτό όμως χρειαζόταν λεφτά και για τα βρει έπρεπε να κρατικοποιήσει μέρος από τα κλεμμένα των ολιγαρχών. Έτσι έστησε το δικό του παρακράτος, άρχισε να καθαρίζει σιγά σιγά τους ισχυρότερους ολιγάρχες και με την εισβολή της Ουκρανίας βρήκε την ευκαιρία να κάνει ακόμα βαθύτερη εκκαθάριση.

[Golden Age]

Το σοβιετικό φιάσκο οφείλεται στο γεγονός ότι η εξουσία δεν ήταν στα χέρια των σοβιέτ δηλαδή των εργατών αλλά στα χέρια της κομματικής γραφειοκρατίας.

Μα έτσι προτάσσει αυτή η ιδεολογία. Ο Μαρξισμός - Λενινισμός. Ο ίδιος ο Λένιν το έκανε αυτό. Απέκτησε δια της βίας τον έλεγχο των σοβιετ και τα καθυπόταξε στο κόμμα του. Δεν ήταν κάτι μεταγενέστερο απο τον Στάλιν ή μεταπολεμικά κλπ.

Όχι δεν προτάσσει καθόλου έτσι ο Μαρξισμός-Λενινισμός κάτι που θα ήξερες και ο ίδιος αν είχες ποτέ σου διαβάσει Μαρξ, Έγνκελς και Λένιν η έστω ένα βιβλίο (που τηρεί τα προσχήματα αντικειμενικότητας) για την ρωσική επανάσταση. Επίσης εννοείται πως ο Λένιν ΔΕΝ έκανε αυτό που λες. Tα σοβιέτ έχασαν την ισχύ τους επειδή οι αντικειμενικές συνθήκες του εμφυλίου (ο εμφύλιος ήταν προσπάθεια των ιμπεραλιστών να επαναφέρουν τον τσαρισμό στην εξουσία), η απειλή από τους μενσεβίκους και τους αναρχικούς, η καταστραμμένη οικονομία (λόγω του Α' παγκοσμίου και του εμφυλίου), η ανέχεια και η ανανάπτυξη της ρωσικής κοινωνίας και η έχθρα του ιμπεριαλιστικού κόσμου ανάγκασαν τους μπολεσβίκους να υιοθετήσουν σιδηρά οργάνωση για να επιβιώσει το κίνημα. Η σοσιαλδημοκρατία απαιτεί ειρήνη, υψηλό πολιτισμικό επίπεδο και οικονομική σταθερότητα όχι του κόσμου τα μπάχαλα. Με το πέρας του εμφυλίου οι γραμμές των μπολσεβίκων, της επαναστατικής εμπροσθοφυλακής, αποδεκατίστηκαν στις μάχες και τις κακουχίες του εμφυλίου. Χωρίς τον ανθό της επανάστασης με ποιόν ήθελες δηλαδή να στήσουνε εσωκομματική δημοκρατία; Με τους τσαρικούς αξιωματούχους με τους οποίους αναγκάστηκαν να συνεργαστούν οι οποίοι ήταν τόσο κομμουνιστές όσο είσαι κι εσύ; Με τους χωρικούς; Με τους Κοζάκους; Με τους αναρχικούς; Με τους μενσεβίκους; Με τους τουρκομογγόλους; Η επιταγή των καιρών ήταν να έχουμε ένα συγκεντρικό κόμμα που ελέγχει η επαναστατική πτέρυγα για να ασκεί καταπίεση στην αντιδραστική πτέρυγα του κόμματος και της κοινωνίας μέχρι όλοι αυτοί οι υπονομευτές να αποδημήσουν σιγά σιγά προς νέους επίγειους και επουράνιους προορισμούς όπως και φρόντισε ο Στάλιν. Πρώτα είχαν να κάνουν αυτό και μετά να χτίσουν την σοσιαλδημοκρατία ώστε να μπορεί να συνεχίσει ομαλά η μετάβαση στον σοσιαλισμό. Αντί για αυτό δεν υπήρξε ποτέ σοσιαλδημοκρατία γιατί η αντεπαναστατική πτέρυγα του κόμματος κέρδισε το πάνω χέρι όταν πέθανε ο Στάλιν.

Πως δεν τα 'κανε; Αφού είχε επιστρατεύσει μέχρι και την Τσεκά για να ελέγξει δια της βίας τα Σοβιετ. Απο την άλλη το δικαιολογείς όλο αυτό ρίχοντας το ανάθεμα στους "κακούς ιμπεριαλιστές" και υποστηρίζοντας ότι δεν μπορούσε να υπάρξει δημοκρατία σε αυτά, γιατί...οι μόνοι κατάλληλοι ήταν οι Μπολσεβίκοι! Όλοι οι άλλοι δεν έκαναν.

Και ποιοι ήταν η "αντεπαναστατική πτέρυγα του κόμματος"; Ο Κάμενεφ και ο Ζηνόβιεφ; Ο Μπουχάριν (αν και αυτός θεωρούνταν "δεξιός"); Ή μήπως ο ασήμαντος τότε Χρουτσώφ που απο την εποχή της διαδοχής του Λένιν ήταν σταλινικός;

[Antipnevma]

Μα έτσι προτάσσει αυτή η ιδεολογία. Ο Μαρξισμός - Λενινισμός. Ο ίδιος ο Λένιν το έκανε αυτό. Απέκτησε δια της βίας τον έλεγχο των σοβιετ και τα καθυπόταξε στο κόμμα του. Δεν ήταν κάτι μεταγενέστερο απο τον Στάλιν ή μεταπολεμικά κλπ.

Όχι δεν προτάσσει καθόλου έτσι ο Μαρξισμός-Λενινισμός κάτι που θα ήξερες και ο ίδιος αν είχες ποτέ σου διαβάσει Μαρξ, Έγνκελς και Λένιν η έστω ένα βιβλίο (που τηρεί τα προσχήματα αντικειμενικότητας) για την ρωσική επανάσταση. Επίσης εννοείται πως ο Λένιν ΔΕΝ έκανε αυτό που λες. Tα σοβιέτ έχασαν την ισχύ τους επειδή οι αντικειμενικές συνθήκες του εμφυλίου (ο εμφύλιος ήταν προσπάθεια των ιμπεραλιστών να επαναφέρουν τον τσαρισμό στην εξουσία), η απειλή από τους μενσεβίκους και τους αναρχικούς, η καταστραμμένη οικονομία (λόγω του Α' παγκοσμίου και του εμφυλίου), η ανέχεια και η ανανάπτυξη της ρωσικής κοινωνίας και η έχθρα του ιμπεριαλιστικού κόσμου ανάγκασαν τους μπολεσβίκους να υιοθετήσουν σιδηρά οργάνωση για να επιβιώσει το κίνημα. Η σοσιαλδημοκρατία απαιτεί ειρήνη, υψηλό πολιτισμικό επίπεδο και οικονομική σταθερότητα όχι του κόσμου τα μπάχαλα. Με το πέρας του εμφυλίου οι γραμμές των μπολσεβίκων, της επαναστατικής εμπροσθοφυλακής, αποδεκατίστηκαν στις μάχες και τις κακουχίες του εμφυλίου. Χωρίς τον ανθό της επανάστασης με ποιόν ήθελες δηλαδή να στήσουνε εσωκομματική δημοκρατία; Με τους τσαρικούς αξιωματούχους με τους οποίους αναγκάστηκαν να συνεργαστούν οι οποίοι ήταν τόσο κομμουνιστές όσο είσαι κι εσύ; Με τους χωρικούς; Με τους Κοζάκους; Με τους αναρχικούς; Με τους μενσεβίκους; Με τους τουρκομογγόλους; Η επιταγή των καιρών ήταν να έχουμε ένα συγκεντρικό κόμμα που ελέγχει η επαναστατική πτέρυγα για να ασκεί καταπίεση στην αντιδραστική πτέρυγα του κόμματος και της κοινωνίας μέχρι όλοι αυτοί οι υπονομευτές να αποδημήσουν σιγά σιγά προς νέους επίγειους και επουράνιους προορισμούς όπως και φρόντισε ο Στάλιν. Πρώτα είχαν να κάνουν αυτό και μετά να χτίσουν την σοσιαλδημοκρατία ώστε να μπορεί να συνεχίσει ομαλά η μετάβαση στον σοσιαλισμό. Αντί για αυτό δεν υπήρξε ποτέ σοσιαλδημοκρατία γιατί η αντεπαναστατική πτέρυγα του κόμματος κέρδισε το πάνω χέρι όταν πέθανε ο Στάλιν.

Πως δεν τα 'κανε; Αφού είχε επιστρατεύσει μέχρι και την Τσεκά για να ελέγξει δια της βίας τα Σοβιετ. Απο την άλλη το δικαιολογείς όλο αυτό ρίχοντας το ανάθεμα στους "κακούς ιμπεριαλιστές" και υποστηρίζοντας ότι δεν μπορούσε να υπάρξει δημοκρατία σε αυτά, γιατί...οι μόνοι κατάλληλοι ήταν οι Μπολσεβίκοι! Όλοι οι άλλοι δεν έκαναν.

Και ποιοι ήταν η "αντεπαναστατική πτέρυγα του κόμματος"; Ο Κάμενεφ και ο Ζηνόβιεφ; Ο Μπουχάριν (αν και αυτός θεωρούνταν "δεξιός"); Ή μήπως ο ασήμαντος τότε Χρουτσώφ που απο την εποχή της διαδοχής του Λένιν ήταν σταλινικός;

Τα σοβιέτ τα διέλυσαν οι αντικειμενικές ανάγκες της επανάστασης για να μην χάσει την εξουσία από την αντίδραση. Δεν ήταν μόνο οι ιμπεριαλιστές η απειλή, ήταν και η ανανάπτυξη της ρωσικής κοινωνίας και φυσικά η πλειοψηφία των άλλων αριστερών, που ήταν όχι λιγότερο κοκορόμυαλοι απ' ό,τι σήμερα.

Η προσπάθεια των μπολσεβίκων το 1917 να φτιάξουν μια κυβέρνηση συνασπισμού πολλαπλών αριστερών κομμάτων απέτυχε ως γνωστόν λόγω της έχθρας των μενσεβίκων και άλλων αριστεριστών επαναστατών οι οποίοι το 18 τους κήρυξαν πόλεμο. Κοίτα πόσο θεωρητικά μπερδεμένος είναι ο αριστερός χώρος σήμερα. Άλλο τραγούδι σφυρίζει η κάθε φράξια και σπαράζονται μαχόμενοι κυρίως στο φαντασιακό επίπεδο. Έτσι ήταν και τότε και μάλιστα πολύ χειρότερα γιατί τότε οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ήταν κυριολεκτικά οριακές και ακραίες, όχι απλά συνθήκες 'οικονομικής κρίσης', ήτοι κρυολογήματος του καπιταλισμού. Η συνεργασία απαιτεί θεωρητική συναίνεση και εκεί που αυτή δεν υπάρχει δεν μπορεί να υπάρξει κανένας κυβερνητικός συνασπισμός και καμία δημοκρατία ούτε του σικέ αστικού τύπου που έχουμε σήμερα ούτε η αυθεντική και σοσιαλιστική που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι Μαρξιστές μέσω της ανατροπής της αστικής κοινωνίας.

Ο Μαρξισμός εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα ως πρωτοβουλία διαφωτισμού του προλεταριακού κινήματος για να καταπολεμηθεί η θεωρητική σύγχυση, να φύγουν οι παρωπίδες και να γίνει ο αριστερός χώρος οργανωμένος και αξιόμαχος ώστε να μπορέσει να επιβληθεί κατά κράτος εναντίον των πάμπολλων εχθρών και διαβόλων του. Πως θα στήνανε αξιόμαχο επαναστατικό κράτος οι μπολσεβίκοι; Μοιραζόμενοι την εξουσία με τους ζαίους και τους αναρχικούς της εποχής; Αυτοί είναι γελοία υποκείμενα αλλά δυστυχώς τέτοια ήταν ή πλειοψηφία των αριστερών και τότε. Ο αριστερός κόσμος συνεχίζει να μην καταλαβαίνει ότι ο Μαρξισμός δεν είναι ούτε αστείο πράγμα για να μαλακίζονται μικροαστοί φιλόσοφοι στα πανεπιστήμια ούτε ουτοπική-φιλανθρωπική ιδεολογία διαμαρτυρίας, ούτε συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι σχολή πολέμου που διδάσκει πρακτική επανάσταση. Ποτέ δεν θα είχε καταφέρει τίποτα ο μεγάλος Λένιν αν δεν είχε μαρξιστική εκπαίδευση.

Ως αντεπαναστατική πτέρυγα εντός του κόμματος δεν εννοούμε ανθρώπους που ήταν συνειδητά προδότες αλλά όσους καλοπροαίρετα ζητούσαν πράγματα που αν εφαρμόζονταν θα είχαμε αδυναμία του κόμματος να ελέγχει την κοινωνία, δηλαδή παλινόρθωση του καπιταλισμού όπως και έγινε μετά από κάποιες δεκαετίες όταν η επαναστατική πτέρυγα έφυγε από το τιμόνι. Ο Στάλιν είχε να αντιμετωπίσει αφενός μιά αντεπαναστατική 'αριστερή' πτέρυγα που ήθελε εσωκομματική δημοκρατία τώρα, να ριχτούν όλοι οι πόροι όχι στην οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση του επαναστατικού κράτους αλλά στην ενίσχυση της παγκόσμιας επανάστασης και αφετέρου μιά 'δεξιά' αντεπαναστατική πτέρυγα που ήθελε άνοιγμα της αγροτικής και της εμπορικής οικονομίας στις αγορές, βαθύτερο κοινωνικό συντηρητισμό, ρωσικό σοβινισμό και πολλές κοινωνικές παραχωρήσεις στους πλούσιους χωρικούς και υψηλόβαθμους στρατιωτικούς. Μετά τον Στάλιν ήρθε η δεξιά αντεπαναστατική πτέρυγα στα πράγματα. Αυτή έκανε την 'αποσταλινοποίηση'. Κατάφερε να επικρατήσει γιατί βρήκε ισχυρά ερείσματα στην κατεστραμμένη από τις φασιστικές ορδές σταλινική κοινωνία. Η προσωπική ευθύνη του Στάλιν για το μέγεθος της καταστροφής ήταν πράγματι τεράστια και έδωσε το ιδανικό προπαγανδιστικό κάλυμμα στους αντεπαναστάτες πραξικοπηματίες να βγουν από τις τρύπες τους και να δράσουν αποφασιστικά μετά τον θάνατο του διαβάλλοντας συλλήβδην το όνομά του.

[Golden Age]

Ο Στάλιν είχε να αντιμετωπίσει αφενός μιά αντεπαναστατική 'αριστερή' πτέρυγα που ήθελε εσωκομματική δημοκρατία τώρα, να ριχτούν όλοι οι πόροι όχι στην οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση του επαναστατικού κράτους αλλά στην ενίσχυση της παγκόσμιας επανάστασης και αφετέρου μιά 'δεξιά' αντεπαναστατική πτέρυγα που ήθελε άνοιγμα της αγροτικής και της εμπορικής οικονομίας στις αγορές, βαθύτερο κοινωνικό συντηρητισμό, ρωσικό σοβινισμό και πολλές κοινωνικές παραχωρήσεις στους πλούσιους χωρικούς και υψηλόβαθμους στρατιωτικούς. Μετά τον Στάλιν ήρθε η δεξιά αντεπαναστατική πτέρυγα στα πράγματα. Αυτή έκανε την 'αποσταλινοποίηση'. Κατάφερε να επικρατήσει γιατί βρήκε ισχυρά ερείσματα στην κατεστραμμένη από τις φασιστικές ορδές σταλινική κοινωνία. Η προσωπική ευθύνη του Στάλιν για το μέγεθος της καταστροφής ήταν πράγματι τεράστια και έδωσε το ιδανικό προπαγανδιστικό κάλυμμα στους αντεπαναστάτες πραξικοπηματίες να βγουν από τις τρύπες τους και να δράσουν αποφασιστικά μετά τον θάνατο του διαβάλλοντας συλλήβδην το όνομά του.

Μα που την είδες την δεξιά "αντεπαναστατική" πτέρυγα; Τον Μπουχάριν και την πτέρυγά του ο Στάλιν τους είχε ξεπαστρέψει. Ο Χρουτσώφ δεν ήταν μπουχαρινικός, σταλινικός ήταν τότε. Συμμετείχε μάλιστα και στις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Η αναθεώρηση που έκανε μετά την κατάληψη της εξουσίας είναι άλλη ιστορία. Αλλά δεν ήταν κάποια παλιά πτέρυγα. Ο Στάλιν δεν είχε αφήσει ρουθούνι και τον έλεγχο τον είχαν οι δικοί του. Το γιατί αυτοί άλλαξαν μετά τον θάνατό του, είναι μια άλλη ιστορία και έχει να κάνει με την φτώχεια που υπήρχε στην ΕΣΣΔ.

[Antipnevma]

Ο Στάλιν είχε να αντιμετωπίσει αφενός μιά αντεπαναστατική 'αριστερή' πτέρυγα που ήθελε εσωκομματική δημοκρατία τώρα, να ριχτούν όλοι οι πόροι όχι στην οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση του επαναστατικού κράτους αλλά στην ενίσχυση της παγκόσμιας επανάστασης και αφετέρου μιά 'δεξιά' αντεπαναστατική πτέρυγα που ήθελε άνοιγμα της αγροτικής και της εμπορικής οικονομίας στις αγορές, βαθύτερο κοινωνικό συντηρητισμό, ρωσικό σοβινισμό και πολλές κοινωνικές παραχωρήσεις στους πλούσιους χωρικούς και υψηλόβαθμους στρατιωτικούς. Μετά τον Στάλιν ήρθε η δεξιά αντεπαναστατική πτέρυγα στα πράγματα. Αυτή έκανε την 'αποσταλινοποίηση'. Κατάφερε να επικρατήσει γιατί βρήκε ισχυρά ερείσματα στην κατεστραμμένη από τις φασιστικές ορδές σταλινική κοινωνία. Η προσωπική ευθύνη του Στάλιν για το μέγεθος της καταστροφής ήταν πράγματι τεράστια και έδωσε το ιδανικό προπαγανδιστικό κάλυμμα στους αντεπαναστάτες πραξικοπηματίες να βγουν από τις τρύπες τους και να δράσουν αποφασιστικά μετά τον θάνατο του διαβάλλοντας συλλήβδην το όνομά του.

Μα που την είδες την δεξιά "αντεπαναστατική" πτέρυγα; Τον Μπουχάριν και την πτέρυγά του ο Στάλιν τους είχε ξεπαστρέψει. Ο Χρουτσώφ δεν ήταν μπουχαρινικός, σταλινικός ήταν τότε. Συμμετείχε μάλιστα και στις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Η αναθεώρηση που έκανε μετά την κατάληψη της εξουσίας είναι άλλη ιστορία. Αλλά δεν ήταν κάποια παλιά πτέρυγα. Ο Στάλιν δεν είχε αφήσει ρουθούνι και τον έλεγχο τον είχαν οι δικοί του. Το γιατί αυτοί άλλαξαν μετά τον θάνατό του, είναι μια άλλη ιστορία και έχει να κάνει με την φτώχεια που υπήρχε στην ΕΣΣΔ.

Μέχρι τον θάνατο του Στάλιν διακρίνουμε τρεις φάσεις της επανάστασης. Πρώτη ο πολεμικός κομμουνισμός, δεύτερη η νέα οικονομική πολιτική (NEP), τρίτη το σοσιαλιστικό φρούριο του Στάλιν (σοσιαλισμός σε μια χώρα). Στην πρώτη βάση τέθηκαν τα θεμέλια του υπερσυγκεντρωτικού γραφειοκρατικού κράτους για να μπορέσει επιβληθεί το κίνημα εναντίον των ένοπλων εχθρών του, δηλαδή αναγκαστικά έπρεπε να εγκαταληφθεί για την ώρα η ατζέντα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Στη δεύτερη έγιναν προσωρινές αναγκαίες παραχωρήσεις σε εχθρικές τάξεις προς χάριν εδραίωσης της εξουσίας του κόμματος, δηλαδή να μην επαναστατήσουν. Στην τρίτη κηρύχθηκε πλέον ανοιχτά πόλεμος στις εχθρικές τάξεις και άρχισε η διαδικασία εκκαθάρισής τους από το κόμμα και από την κοινωνία. Ο Χρουστώφ άνηκε σε αυτούς που αντιστάθηκαν στην τρίτη φάση έχοντας συνεργαστεί με τα υπόγεια κινήματα του Μπουχάριν και του Τρότσκι. Όταν ήρθε στην εξουσία κατάργησε τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, δηλαδή το κύριο όργανο καταστολής των εχθρικών τάξεων και επανέφερε την NEP. Oι ενθερμότεροι υποστηρικτές της NEP ήταν όχι τυχαία οι 'δεξιοί' Μπουχαρινιστές που εκπροσωπούσαν αντιδραστικά ταξικά συμφέροντα. Οπαδός του Μπουχάριν ήταν ουσιαστικά ο Χρουστώφ. Το ότι κρυβόταν για πολύ καιρό και το έπαιζε σταλινικότερος του Στάλιν δεν είναι περίεργο. Έτσι κάνανε και πολλά άλλα τέτοια οπορτουνιστικά σκουλήκια όσο ζούσε ο μεγάλος ηγέτης επειδή τρέμανε για τις καρέκλες τους και για τις ζωές τους. Γιατί νομίζεις ότι η επονείδιστη 'κρυφή ομιλία' του διήρκησε 4 ολόκληρες ώρες; Είχε πάρα πολλά απωθημένα να βγάλει.

[Golden Age]

Ο Στάλιν είχε να αντιμετωπίσει αφενός μιά αντεπαναστατική 'αριστερή' πτέρυγα που ήθελε εσωκομματική δημοκρατία τώρα, να ριχτούν όλοι οι πόροι όχι στην οικονομική και στρατιωτική ενίσχυση του επαναστατικού κράτους αλλά στην ενίσχυση της παγκόσμιας επανάστασης και αφετέρου μιά 'δεξιά' αντεπαναστατική πτέρυγα που ήθελε άνοιγμα της αγροτικής και της εμπορικής οικονομίας στις αγορές, βαθύτερο κοινωνικό συντηρητισμό, ρωσικό σοβινισμό και πολλές κοινωνικές παραχωρήσεις στους πλούσιους χωρικούς και υψηλόβαθμους στρατιωτικούς. Μετά τον Στάλιν ήρθε η δεξιά αντεπαναστατική πτέρυγα στα πράγματα. Αυτή έκανε την 'αποσταλινοποίηση'. Κατάφερε να επικρατήσει γιατί βρήκε ισχυρά ερείσματα στην κατεστραμμένη από τις φασιστικές ορδές σταλινική κοινωνία. Η προσωπική ευθύνη του Στάλιν για το μέγεθος της καταστροφής ήταν πράγματι τεράστια και έδωσε το ιδανικό προπαγανδιστικό κάλυμμα στους αντεπαναστάτες πραξικοπηματίες να βγουν από τις τρύπες τους και να δράσουν αποφασιστικά μετά τον θάνατο του διαβάλλοντας συλλήβδην το όνομά του.

Μα που την είδες την δεξιά "αντεπαναστατική" πτέρυγα; Τον Μπουχάριν και την πτέρυγά του ο Στάλιν τους είχε ξεπαστρέψει. Ο Χρουτσώφ δεν ήταν μπουχαρινικός, σταλινικός ήταν τότε. Συμμετείχε μάλιστα και στις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Η αναθεώρηση που έκανε μετά την κατάληψη της εξουσίας είναι άλλη ιστορία. Αλλά δεν ήταν κάποια παλιά πτέρυγα. Ο Στάλιν δεν είχε αφήσει ρουθούνι και τον έλεγχο τον είχαν οι δικοί του. Το γιατί αυτοί άλλαξαν μετά τον θάνατό του, είναι μια άλλη ιστορία και έχει να κάνει με την φτώχεια που υπήρχε στην ΕΣΣΔ.

Μέχρι τον θάνατο του Στάλιν διακρίνουμε τρεις φάσεις της επανάστασης. Πρώτη ο πολεμικός κομμουνισμός, δεύτερη η νέα οικονομική πολιτική (NEP), τρίτη το σοσιαλιστικό φρούριο του Στάλιν (σοσιαλισμός σε μια χώρα). Στην πρώτη βάση τέθηκαν τα θεμέλια του υπερσυγκεντρωτικού γραφειοκρατικού κράτους για να μπορέσει επιβληθεί το κίνημα εναντίον των ένοπλων εχθρών του, δηλαδή αναγκαστικά έπρεπε να εγκαταληφθεί για την ώρα η ατζέντα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Στη δεύτερη έγιναν προσωρινές αναγκαίες παραχωρήσεις σε εχθρικές τάξεις προς χάριν εδραίωσης της εξουσίας του κόμματος, δηλαδή να μην επαναστατήσουν. Στην τρίτη κηρύχθηκε πλέον ανοιχτά πόλεμος στις εχθρικές τάξεις και άρχισε η διαδικασία εκκαθάρισής τους από το κόμμα και από την κοινωνία. Ο Χρουστώφ άνηκε σε αυτούς που αντιστάθηκαν στην τρίτη φάση έχοντας συνεργαστεί με τα υπόγεια κινήματα του Μπουχάριν και του Τρότσκι. Όταν ήρθε στην εξουσία κατάργησε τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, δηλαδή το κύριο όργανο καταστολής των εχθρικών τάξεων και επανέφερε την NEP. Oι ενθερμότεροι υποστηρικτές της NEP ήταν όχι τυχαία οι 'δεξιοί' Μπουχαρινιστές που εκπροσωπούσαν αντιδραστικά ταξικά συμφέροντα. Οπαδός του Μπουχάριν ήταν ουσιαστικά ο Χρουστώφ. Το ότι κρυβόταν για πολύ καιρό και το έπαιζε σταλινικότερος του Στάλιν δεν είναι περίεργο. Έτσι κάνανε και πολλά άλλα τέτοια οπορτουνιστικά σκουλήκια όσο ζούσε ο μεγάλος ηγέτης επειδή τρέμανε για τις καρέκλες τους και για τις ζωές τους. Γιατί νομίζεις ότι η επονείδιστη 'κρυφή ομιλία' του διήρκησε 4 ολόκληρες ώρες; Είχε πάρα πολλά απωθημένα να βγάλει.

Η δικτατορία του ενός και μοναδικού κόμματος και της μίας και μοναδικής πολιτικής δύναμης, δεν υπήρχε μόνο στον Πολεμικό Κομμουνισμό, αλλά σε όλες τις φάσεις. Και στην ΝΕΠ αυτό ίσχυε. Αυτό που βλέπεις ως "ταξικούς συμβιβασμούς" με την Νέα Πολιτική, ήταν μια προσπάθεια να επιβιώσει το καθεστώς και να πάρουν και μια οικονομική ανάσα, γιατί με τον πολεμικό κομμουνισμό δεν πήγαιναν και τόσο καλά τα πράγματα. Ο Χρουτσώφ ποτέ δεν αντιστάθηκε στην κολλεκτιβοποίηση και σε όλα αυτά που έκανε ο Στάλιν. Εαν συνεργαζόταν έστω και υπογείως με τα ρεύματα του Μπουχάριν ή του Τρότσκυ (ο οποίος δεν εκπροσωπούσε κάποια δεξιά τάση, αντιθέτως, ήταν αριστερή αντιπολίτευση, μέχρι που συνεργάστηκε με τους υπόλοιπους με αίτημα την εσωκομματική δημοκρατία) δεν θα την έβγαζε καθαρή.Απο τους Μπουχαρινικούς δεν γλύτωσε ούτε ο Έλληνας ΚΚΕς Χαϊτάς. Δεν θα την γλύτωνε ένα στέλεχος του ΚΚΣΕ, όπως ο Χρουτσώφ. Εδώ δεν την γλύτωσαν ούτε ατόφιοι σταλινικοί, όπως ο Γιαγκόντα, ο Γιέζωφ ή ο Οζερνικίτζε (ο τελευταίος πλήρωσε στην πραγματικότητα την κόντρα του με τον Μπέρια) και θα την γλύτωνε κάποιος που θα συνομωτούσε με μπουχαρινικούς; Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Μιλάμε για κάποιον ο οποίος συμμετείχε στις σταλινικές εκκαθαρίσεις στην Ουκρανία. Ίσως να το 'κανε για ιδιοτελείς λόγους, για να αναρριχηθεί. Πάντως κάποια συνομωσία με άλλες τάσεις, δεν έπαιζε. Η μόνη σχέση του Χρουτσώφ με τις άλλες τάσεις ήταν ότι συμμετείχε στο ξεπάστρεμά τους. Ο λόγος που επέστρεψε στην ΝΕΠ, ήταν για να βγει η χώρα του απο την οικονομική ασφυξία. Οι περισσότεροι που αποστελόντουσαν στα γκούλαγκ ήταν απλοί Ρώσοι πολίτες, φτωχοφουκαράδες και τους έστελναν για πολιτικούς λόγους. Ενίοτε και χωρίς λόγο, απλά επειδή ο Στάλιν θεωρούσε ότι "τα στοιχεία που παρεμποδίζουν την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας στην τάδε ομοσπονδία αντιστοιχούν στον τάδε αριθμό" και έδινε εντολή στην NKVD να βρει και να συλλάβει τόσους και οι πράκτορές του συλλάμβαναν ακόμη και τυχαίους πολίτες, χωρίς πολιτική έκφραση ή κάποιο "αντιδραστικό" ή "κακό ταξικό" παρελθόν, για να συμπληρώσουν τους αριθμούς. Ο λόγος που ο Χρουτσώφ κατάργησε τα γκούλαγκ και που γενικότερα χαλάρωσε την σκληρότητα του καθεστώτος, ήταν για να πέσει ο ίδιος στα μαλακά, σε περίπτωση που έπεφτε θύμα συνομωσίας και ίντριγκας, απο τις πολλές που υπήρχαν στο κομμουνιστικό καθεστώς. Και του βγήκε σε καλό... Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και έπεσε και αυτός θύμα συνομωσίας και ίντριγκας. Ο Μπρέζνιεφ συνομώτησε με τα άλλα ηγετικά στελέχη και τον ανέτρψαν. Χάρη στην χαλάρωση του καθεστώτος που είχε κάνει ο Χρουτσώφ, την έβγαλε με κα' οίκον εκλεισμό μετά απο αυτό. Φαντάζεσαι να διατηρούσε την σκληρότητα του σταλινικού καθεστώτος; Θα κατέληγε σε κανένα εκτελεστικό απόσπασμα ή γκούλαγκ μετά την ανατροπή του.

[Antipnevma]

Μα που την είδες την δεξιά "αντεπαναστατική" πτέρυγα; Τον Μπουχάριν και την πτέρυγά του ο Στάλιν τους είχε ξεπαστρέψει. Ο Χρουτσώφ δεν ήταν μπουχαρινικός, σταλινικός ήταν τότε. Συμμετείχε μάλιστα και στις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Η αναθεώρηση που έκανε μετά την κατάληψη της εξουσίας είναι άλλη ιστορία. Αλλά δεν ήταν κάποια παλιά πτέρυγα. Ο Στάλιν δεν είχε αφήσει ρουθούνι και τον έλεγχο τον είχαν οι δικοί του. Το γιατί αυτοί άλλαξαν μετά τον θάνατό του, είναι μια άλλη ιστορία και έχει να κάνει με την φτώχεια που υπήρχε στην ΕΣΣΔ.

Μέχρι τον θάνατο του Στάλιν διακρίνουμε τρεις φάσεις της επανάστασης. Πρώτη ο πολεμικός κομμουνισμός, δεύτερη η νέα οικονομική πολιτική (NEP), τρίτη το σοσιαλιστικό φρούριο του Στάλιν (σοσιαλισμός σε μια χώρα). Στην πρώτη βάση τέθηκαν τα θεμέλια του υπερσυγκεντρωτικού γραφειοκρατικού κράτους για να μπορέσει επιβληθεί το κίνημα εναντίον των ένοπλων εχθρών του, δηλαδή αναγκαστικά έπρεπε να εγκαταληφθεί για την ώρα η ατζέντα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Στη δεύτερη έγιναν προσωρινές αναγκαίες παραχωρήσεις σε εχθρικές τάξεις προς χάριν εδραίωσης της εξουσίας του κόμματος, δηλαδή να μην επαναστατήσουν. Στην τρίτη κηρύχθηκε πλέον ανοιχτά πόλεμος στις εχθρικές τάξεις και άρχισε η διαδικασία εκκαθάρισής τους από το κόμμα και από την κοινωνία. Ο Χρουστώφ άνηκε σε αυτούς που αντιστάθηκαν στην τρίτη φάση έχοντας συνεργαστεί με τα υπόγεια κινήματα του Μπουχάριν και του Τρότσκι. Όταν ήρθε στην εξουσία κατάργησε τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, δηλαδή το κύριο όργανο καταστολής των εχθρικών τάξεων και επανέφερε την NEP. Oι ενθερμότεροι υποστηρικτές της NEP ήταν όχι τυχαία οι 'δεξιοί' Μπουχαρινιστές που εκπροσωπούσαν αντιδραστικά ταξικά συμφέροντα. Οπαδός του Μπουχάριν ήταν ουσιαστικά ο Χρουστώφ. Το ότι κρυβόταν για πολύ καιρό και το έπαιζε σταλινικότερος του Στάλιν δεν είναι περίεργο. Έτσι κάνανε και πολλά άλλα τέτοια οπορτουνιστικά σκουλήκια όσο ζούσε ο μεγάλος ηγέτης επειδή τρέμανε για τις καρέκλες τους και για τις ζωές τους. Γιατί νομίζεις ότι η επονείδιστη 'κρυφή ομιλία' του διήρκησε 4 ολόκληρες ώρες; Είχε πάρα πολλά απωθημένα να βγάλει.

Η δικτατορία του ενός και μοναδικού κόμματος και της μίας και μοναδικής πολιτικής δύναμης, δεν υπήρχε μόνο στον Πολεμικό Κομμουνισμό, αλλά σε όλες τις φάσεις. Και στην ΝΕΠ αυτό ίσχυε. Αυτό που βλέπεις ως "ταξικούς συμβιβασμούς" με την Νέα Πολιτική, ήταν μια προσπάθεια να επιβιώσει το καθεστώς και να πάρουν και μια οικονομική ανάσα, γιατί με τον πολεμικό κομμουνισμό δεν πήγαιναν και τόσο καλά τα πράγματα. Ο Χρουτσώφ ποτέ δεν αντιστάθηκε στην κολλεκτιβοποίηση και σε όλα αυτά που έκανε ο Στάλιν. Εαν συνεργαζόταν έστω και υπογείως με τα ρεύματα του Μπουχάριν ή του Τρότσκυ (ο οποίος δεν εκπροσωπούσε κάποια δεξιά τάση, αντιθέτως, ήταν αριστερή αντιπολίτευση, μέχρι που συνεργάστηκε με τους υπόλοιπους με αίτημα την εσωκομματική δημοκρατία) δεν θα την έβγαζε καθαρή.Απο τους Μπουχαρινικούς δεν γλύτωσε ούτε ο Έλληνας ΚΚΕς Χαϊτάς. Δεν θα την γλύτωνε ένα στέλεχος του ΚΚΣΕ, όπως ο Χρουτσώφ. Εδώ δεν την γλύτωσαν ούτε ατόφιοι σταλινικοί, όπως ο Γιαγκόντα, ο Γιέζωφ ή ο Οζερνικίτζε (ο τελευταίος πλήρωσε στην πραγματικότητα την κόντρα του με τον Μπέρια) και θα την γλύτωνε κάποιος που θα συνομωτούσε με μπουχαρινικούς; Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Μιλάμε για κάποιον ο οποίος συμμετείχε στις σταλινικές εκκαθαρίσεις στην Ουκρανία. Ίσως να το 'κανε για ιδιοτελείς λόγους, για να αναρριχηθεί. Πάντως κάποια συνομωσία με άλλες τάσεις, δεν έπαιζε. Η μόνη σχέση του Χρουτσώφ με τις άλλες τάσεις ήταν ότι συμμετείχε στο ξεπάστρεμά τους. Ο λόγος που επέστρεψε στην ΝΕΠ, ήταν για να βγει η χώρα του απο την οικονομική ασφυξία. Οι περισσότεροι που αποστελόντουσαν στα γκούλαγκ ήταν απλοί Ρώσοι πολίτες, φτωχοφουκαράδες και τους έστελναν για πολιτικούς λόγους. Ενίοτε και χωρίς λόγο, απλά επειδή ο Στάλιν θεωρούσε ότι "τα στοιχεία που παρεμποδίζουν την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας στην τάδε ομοσπονδία αντιστοιχούν στον τάδε αριθμό" και έδινε εντολή στην NKVD να βρει και να συλλάβει τόσους και οι πράκτορές του συλλάμβαναν ακόμη και τυχαίους πολίτες, χωρίς πολιτική έκφραση ή κάποιο "αντιδραστικό" ή "κακό ταξικό" παρελθόν, για να συμπληρώσουν τους αριθμούς. Ο λόγος που ο Χρουτσώφ κατάργησε τα γκούλαγκ και που γενικότερα χαλάρωσε την σκληρότητα του καθεστώτος, ήταν για να πέσει ο ίδιος στα μαλακά, σε περίπτωση που έπεφτε θύμα συνομωσίας και ίντριγκας, απο τις πολλές που υπήρχαν στο κομμουνιστικό καθεστώς. Και του βγήκε σε καλό... Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και έπεσε και αυτός θύμα συνομωσίας και ίντριγκας. Ο Μπρέζνιεφ συνομώτησε με τα άλλα ηγετικά στελέχη και τον ανέτρψαν. Χάρη στην χαλάρωση του καθεστώτος που είχε κάνει ο Χρουτσώφ, την έβγαλε με κα' οίκον εκλεισμό μετά απο αυτό. Φαντάζεσαι να διατηρούσε την σκληρότητα του σταλινικού καθεστώτος; Θα κατέληγε σε κανένα εκτελεστικό απόσπασμα ή γκούλαγκ μετά την ανατροπή του.

Δικτατορία του κόμματος προφανώς και υπήρχε πάντοτε μέχρι τη διάλυση όμως είναι άλλος ο χαρακτήρας του κόμματος μέχρι τον Στάλιν και άλλος από τον Χρουστσόφ και μετά. Μέχρι τον Στάλιν το κόμμα προωθούσε αντικειμενικά τα συμφέροντα του ρωσικού και του παγκόσμιου προλεταριάτου. Μετά τον Στάλιν προωθούσε αντικειμενικά τα συμφέροντα της σοβιετικής νομενκλατούρας και μόνο. Με άλλα λόγια είχαμε μετάβαση από ένα κόμμα που αποτελούσε όργανο προώθησης των ταξικών συμφερόντων του προλεταριάτου σε έναν γραφειοκρατικό οργανισμό ανεξαρτητοποιημένο και αποξενωμένο από την ταξική πάλη και από την κοινωνία συλλήβδην. Σε αυτό το σημείο το σοβιετικό κόμμα θύμιζε πολύ το γραφειοκρατικό τέρας που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση γιατί και αυτή παίζει ρόλο διαμεσολαβητή και διαιτητή εντός της ευρωπαϊκής αστικής τάξης. Η μεγαλή διαφορά έγκειται στο ότι η ΕΕ είναι αληθινό όργανο προώθησης ταξικών συμφερόντων ενώ το σοβιετικό κόμμα μετά την αποσταλινοποίηση ήταν ένας θεσμός χωρίς ενεργό ταξικό χαρακτήρα. Ήταν δηλαδή απλώς ο εγγυτής της κοινωνικής συνοχής δηλαδή ότι ήταν και ο Λουδοβίκος ο ΙΔ', οι Φαραώ και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες για τις προμοντέρνες κοινωνίες τους. Τέτοιοι θεσμοί φέρνουν βέβαια τεράστα προνόμια αλλά δεν αποτελούν όργανα αλλά παράγωγα της ταξικής πάλης. Αυτός είναι ο λόγος που η θεωρία των τροτσκιστών περί 'γραφειοκρατικής κάστας' δεν ισχύει.

Στην Κίνα δεν συνέβη ποτέ απομάκρυνση του κόμματος από τον προλεταριακό του χαρακτήρα. Το κομμουνιστικό κόμμα της Κίνας παραμένει μέχρι και σήμερα όργανο προώθησης των συμφερόντων του κινεζικού και του παγκόσμιου προλεταριάτου. Πολλοί γελιούνται σε αυτό το σημείο και νομίζουν ότι επειδή οι Κινέζοι κομμουνιστές έβαλαν γραβάτες και παρέδωσαν τους κινέζους χωρικούς στην εκμετάλλευση των αγορών (υπό όρους) έγιναν τάχα καπιταλιστές και ιμπεριαλιστές.

Γιατί ο Στάλιν έβαλε τέλος στην ΝΕΠ; Για να μπορέσει να εκβιομηχανιστεί η χώρα ώστε να οπλιστεί σαν αστακός και να καταβροχθίσει τα ευρωπαικά αστικά κράτη. Για να προχωρήσει λοιπόν η εκβιομηχάνιση έπρεπε να κηρυχτεί ταξικός πόλεμος στους πλούσιους χωρικούς και σε κάθε πόλεμο υπάρχουν και αθώα θύματα.

Τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας ήταν όχι μονο απαραίτητο όργανο καταπίεσης των ταξικών εχθρών αλλά και απαραίτητος θεσμός για την ανάπτυξη της οικονομίας υπό τις τότε συνθήκες και επιπλέον έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην νίκη επί του εισβολέα. Οι πραγματικοί 'σύμμαχοι' στον Β' παγκόσμιο πόλεμο ήταν ο μεγάλος συνασπισμός που οργάνωσε ο Χίτλερ. Ολόκληρη η ηνωμένη Ευρώπη εισέβαλε στο επαναστατικό κράτος, μέχρι και κάτι σπανιόλοι αντιδραστικοί πολέμησαν στον κόκκινο στρατό. Το γεγονός ότι το κόμμα κατάφερε να επιβιώσει ήταν ένα θαύμα που δεν θα είχε συμβεί χωρίς την NKVD η οποία οργάνωσε την γιγαντιαία επιχείρηση μετεγκατάστασης των πολεμικών εργοστασίων. Πως θα πετύχαινε η επιχείρηση εκκένωσης χωρίς τον εργατικό στρατό των γκούλαγκ;

Δεν είναι δυνατόν ο Χρουστσόφ να ξύπνησε ένα πρωί με την ιδέα να διαβάλλει τον Στάλιν για τέσσερις όλοκληρες ώρες ενώπιον ολὀκληρου του κόμματος και ενώπιον ολόκληρου του κόσμου. Προφανώς είχε γίνει αντισταλινικός εδώ και πολλά χρόνια και όταν έκανε το coming out έδρασε με την σύμπραξη και την συμπαράσταση πολλών άλλων στο κόμμα, αυτών δηλαδή που ο Στάλιν ετοίμαζε να καθαρίσει λίγο πριν πεθάνει. Εναντίον ποιανού λες εσύ ότι ο Στάλιν ετοίμαζε νέο κύμα μαζικών εκκαθαρίσεων λίγο πριν πεθάνει και για ποιό λόγο;

Ο Στάλιν ήταν η ενσάρκωση του σοσιαλιστικού βοναπαρτισμού. Ένα σοσιαλιστικό κίνημα που καλείται να επιβιώσει υπό συνθήκες οικονομικού τριτοκοσμισμού και πολιτικής περικύκλωσης πρέπει να γίνει συγκεντρωτικό και να επιβάλει σιδηρά πειθαρχία στις τάξεις του. Ένα τέτοιο κόμμα χρειάζεται έναν Βοναπάρτη, έναν ηγέτη με την αποστολή να φυλάει το κόμμα σαν μπουλντόγκ και να κατασπαράζει όποιον απειλεί να του αφαιρέσει τον ταξικό του χαρακτήρα, να ασκεί διαρκώς τρομοκρατία για να αποθαρρυνθεί κάθε επίδοξος υπονομευτής και να χειραγωγεί τα έμπιστα όργανά του, κάνοντας τα να τρώγονται μεταξύ τους για να διασφαλίζει έτσι την εξουσία του.

Όσο η οικονομική ανέχεια και η πολιτική περικύκλωση δεν φεύγουν κάθε προσπάθεια πολιτικής ελευθεροποίησης ενός θεσμού εγγυητή (ρωμαίος αυτοκράτορας, σοβιετικό κόμμα κτλ.) θα οδηγήσει στη διάλυση της κοινωνίας γιατί θα απελευθερώσει μεγάλες αποσταθεροποιητικές δυνάμεις τις οποίες μόνο ένας Βοναπάρτης μπορεί να ελέγξει. Ο Χρουστσόφ κατήργησε τον θεσμό του Βοναπάρτη και αφαίρεσε το όπλο του, τα γκούλαγκ. Η γλοιωδώς διαλλακτική του στάση απέναντι στη δύση δυσαρέστησε τις πιο μιλιταριστικές κομματικές κλίκες που φοβόντουσαν ότι έτσι θα χάσουν τον σεβασμό του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και τον σούταραν. Χωρίς έναν Βοναπάρτη να ελέγχει το κόμμα οι κλίκες δίνανε και παίρνανε, ο κομφορμισμός, οι εύκολες λύσεις, η κούφια ρητορική και οι αριστεριστικές-τροτσκιστικές αμπελοφιλοσοφίες έδιναν τον τόνο και τελικά το κόμμα έχασε τον σεβασμό των πάντων. Όσο έχανε σεβασμο έπαιρναν θάρρος οι εχθροί του σοσιαλισμού και έτσι δημιουργήθηκε ένας φάυλος κύκλος που οδήγησε στην πολιτική κατάρρευση. Μέχρι και κάτι βλάκες Λετονοί είχαν ξεσαλώσει επί γραμματείας του ξεφτίλα του Γκορπατσόφ. Τα παιδιά κάτι τέτοιων 'ηρώων' είναι σήμερα μετανάστες στην Αμερική, κλαίγονται για την καταπίεση του λαϊσκου τους και διαβάλλουν τον σοσιαλισμό απέναντι σε γελοίους αριστεριστές όπως ο Σάντερς που δεν είναι καν κομμουνιστής. Επἰ Λένιν και Στάλιν ακόμα θα ψάχνανε να βρούνε σε ποια τρύπα είναι χωμένοι οι δικοί τους.