Εμπρός να λύσουμε την αύξηση των ενοικίων

[Cecily Anne]

Εσύ απλά λες πράγματα, δεν τεκμηρίωσες κάτι. Θα σου πω κι εγώ.
Έστω δύο εργαζόμενοι με παρόμοιες θέσεις και ίδια προσόντα. Ο ένας ξεκινάει τηλε-εργασία ο άλλος πηγαίνει κανονικά στο γραφείο. Σε 5 χρόνια ο πρώτος μπορεί να παίρνει και τα τετραπλάσια. Γενικά με παρουσία κανείς δεν πρόκειται να κάνει καριέρα ή να ανελιχθεί.

Ξέχνας κάτι φοβερά βασικό. Οπουδήποτε στον πλανήτη οι προαγωγές αφορούν μία γκάμα ανθρώπων ίδιων "προσόντων" ή οριακά ίδιων και την παίρνει σαφέστατα με υποκειμενικά κριτήρια ο πιο "κοντινός" στον από πάνω. Εσύ από το σπίτι για τον από πάνω είσαι ένας αριθμός και τίποτα παραπάνω.

Και κάτι ακόμα 9 στις 10 καριέρες χτίζονται λόγω παρουσίας και κανενός άλλου προσόντος. Ο διευθυντής Πωλήσεων σε πέντε λεπτά στο γραφείο του με τον πελάτη μπορεί και φέρνει στην εταιρία όσα εσύ σε όλο τον εργατικό σου βίο (και γι'αυτό αμοίβεται ήδη τα πενταπλά κι ας είναι ξερω'γω απόφοιτος Ντιρι).

Το ποιος είναι κοντινός με ποιον εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και η παρουσία στο γραφείο δεν είναι ο πιο σημαντικός. Πολύ απλά, γιατί στο γραφείο μίας μεγάλης ή και μεσαίας επιχείρησης μπορούν να βρίσκονται 30 άτομα κάθε πρωί αλλά από αυτά 1 έχει διευθυντική θέση και άλλα 2-3 ασκούν καθήκοντα αναπληρωτή διευθυντή ή αναπληρώτριας διευθύντριας. Επίσης, δε σου λέει κανείς πως η εταιρεία θα δώσει προαγωγή σε κάποιον εργαζόμενο που απασχολεί ήδη, αν χρειαστεί να καλύψει τις θέσεις Μάνατζμεντ μπορεί να προσλάβει άτομο από την αγορά.

Γενικά, η τηλεεργασία έχει θετικά και αρνητικά. Ένα από τα αρνητικά μπορεί όντως να είναι η κατατρατήγηση του ωραρίου. Άλλο μπορεί να είναι η αύξηση του ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας και η συνακόλουθη μείωση των αμοιβών. Αλλά η έλλειψη επαφής με τους συναδέλφους και τους διευθυντές δε συμπεριλαμβάνεται στα αρνητικά, στα θετικά ανήκει.

Μην κοροιδευόμαστε, οι περισσότεροι εργαζόμενοι εκεί έξω δε θέλουν να βλέπουν τα μούτρα των περισσότερων συναδέλφων τους και δικαίως αφού συγκρούονται με αυτούς πολύ συχνά ή έστω δεν ταιριάζουν σα χαρακτήρες. Επιπλέον, η παρουσία ενός ανθρώπου στο γραφείο συνεπάγεται και ψυχολογικό κόστος, ιδιαίτερα υψηλό στις περιπτώσεις μοναχικών ατόμων που συνδέεται με συμπεριφορικά μπουρδοδιλήμματα του τύπου "Πρέπει να φορέσω αυτό?", "Έπρεπε να πω εκείνο?" Πρέπει να είναι κάποιος πολύ νάρκισσος για να αισθάνεται γουάου με όλο αυτό το κλίμα της πολιτικής γραφείου.

Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο αυτό που έγραψα. "από αυτούς με τα ίδια προσόντα, η υποκειμενική επιλογή του από πάνω". Για να είναι υποκειμενική επιλογή, σε ξέρει. Και ο απέξω που θα έρθει, γνωστός του θα είναι. Αν σε ξέρει από το σπίτι σου, γιατί πχ είστε συμμαθητές, συγγενείς, φίλοι, παλιοί συνάδελφοι, σαφώς και είσαι στις επιλογές του.

[Cecily Anne]

Και με remote έχεις ευκαιρίες για κονέ. Πήγαμε σε εταιρική εκδρομή και κάλυπτα το μάνατζερ όσο κερατωνε τη γυναίκα του με το τμήμα sales των ΗΠΑ. Ορίστε, πόσες μέρες γραφείου ισοδυναμεί;

Ναι, ΟΚ, πάντα υπάρχει ένας για τα γαμησιάτικα του αφεντικού. Κι εμείς είχαμε τη γραμματέα του που όποτε γάμαγε αυτός πήγαινε στις γκόμενες τυρόπιτα και καφέ από το Γρηγόρη με 1 ευρώ.

Έκανες τώρα εσύ κονέ και bonding.

[ΓΑΛΗ]

Ξέχνας κάτι φοβερά βασικό. Οπουδήποτε στον πλανήτη οι προαγωγές αφορούν μία γκάμα ανθρώπων ίδιων "προσόντων" ή οριακά ίδιων και την παίρνει σαφέστατα με υποκειμενικά κριτήρια ο πιο "κοντινός" στον από πάνω. Εσύ από το σπίτι για τον από πάνω είσαι ένας αριθμός και τίποτα παραπάνω.

Και κάτι ακόμα 9 στις 10 καριέρες χτίζονται λόγω παρουσίας και κανενός άλλου προσόντος. Ο διευθυντής Πωλήσεων σε πέντε λεπτά στο γραφείο του με τον πελάτη μπορεί και φέρνει στην εταιρία όσα εσύ σε όλο τον εργατικό σου βίο (και γι'αυτό αμοίβεται ήδη τα πενταπλά κι ας είναι ξερω'γω απόφοιτος Ντιρι).

Το ποιος είναι κοντινός με ποιον εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και η παρουσία στο γραφείο δεν είναι ο πιο σημαντικός. Πολύ απλά, γιατί στο γραφείο μίας μεγάλης ή και μεσαίας επιχείρησης μπορούν να βρίσκονται 30 άτομα κάθε πρωί αλλά από αυτά 1 έχει διευθυντική θέση και άλλα 2-3 ασκούν καθήκοντα αναπληρωτή διευθυντή ή αναπληρώτριας διευθύντριας. Επίσης, δε σου λέει κανείς πως η εταιρεία θα δώσει προαγωγή σε κάποιον εργαζόμενο που απασχολεί ήδη, αν χρειαστεί να καλύψει τις θέσεις Μάνατζμεντ μπορεί να προσλάβει άτομο από την αγορά.

Γενικά, η τηλεεργασία έχει θετικά και αρνητικά. Ένα από τα αρνητικά μπορεί όντως να είναι η κατατρατήγηση του ωραρίου. Άλλο μπορεί να είναι η αύξηση του ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας και η συνακόλουθη μείωση των αμοιβών. Αλλά η έλλειψη επαφής με τους συναδέλφους και τους διευθυντές δε συμπεριλαμβάνεται στα αρνητικά, στα θετικά ανήκει.

Μην κοροιδευόμαστε, οι περισσότεροι εργαζόμενοι εκεί έξω δε θέλουν να βλέπουν τα μούτρα των περισσότερων συναδέλφων τους και δικαίως αφού συγκρούονται με αυτούς πολύ συχνά ή έστω δεν ταιριάζουν σα χαρακτήρες. Επιπλέον, η παρουσία ενός ανθρώπου στο γραφείο συνεπάγεται και ψυχολογικό κόστος, ιδιαίτερα υψηλό στις περιπτώσεις μοναχικών ατόμων που συνδέεται με συμπεριφορικά μπουρδοδιλήμματα του τύπου "Πρέπει να φορέσω αυτό?", "Έπρεπε να πω εκείνο?" Πρέπει να είναι κάποιος πολύ νάρκισσος για να αισθάνεται γουάου με όλο αυτό το κλίμα της πολιτικής γραφείου.

Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο αυτό που έγραψα. "από αυτούς με τα ίδια προσόντα, η υποκειμενική επιλογή του από πάνω". Για να είναι υποκειμενική επιλογή, σε ξέρει. Και ο απέξω που θα έρθει, γνωστός του θα είναι. Αν σε ξέρει από το σπίτι σου, γιατί πχ είστε συμμαθητές, συγγενείς, φίλοι, παλιοί συνάδελφοι, σαφώς και είσαι στις επιλογές του.

Εξαρτάται από το αντικείμενο. Οι διευθυντές πωλήσεων λειτουργούν κυρίως με δημόσιες σχέσεις που δεν γίνονται στο γραφείο της εταιρίας. Και ακριβώς γι' αυτό παίζουν και τα έξοδα παραστάσεως.

Από εκεί και πέρα σαφώς και τα πρωτοκλασάτα στελέχη πρέπει να έχουν πιο συχνή παρουσία στην έδρα της εταιρίας. Περιφερειακά παίζουν κυρίως οι συνεργάτες.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Ξέχνας κάτι φοβερά βασικό. Οπουδήποτε στον πλανήτη οι προαγωγές αφορούν μία γκάμα ανθρώπων ίδιων "προσόντων" ή οριακά ίδιων και την παίρνει σαφέστατα με υποκειμενικά κριτήρια ο πιο "κοντινός" στον από πάνω. Εσύ από το σπίτι για τον από πάνω είσαι ένας αριθμός και τίποτα παραπάνω.

Και κάτι ακόμα 9 στις 10 καριέρες χτίζονται λόγω παρουσίας και κανενός άλλου προσόντος. Ο διευθυντής Πωλήσεων σε πέντε λεπτά στο γραφείο του με τον πελάτη μπορεί και φέρνει στην εταιρία όσα εσύ σε όλο τον εργατικό σου βίο (και γι'αυτό αμοίβεται ήδη τα πενταπλά κι ας είναι ξερω'γω απόφοιτος Ντιρι).

Το ποιος είναι κοντινός με ποιον εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και η παρουσία στο γραφείο δεν είναι ο πιο σημαντικός. Πολύ απλά, γιατί στο γραφείο μίας μεγάλης ή και μεσαίας επιχείρησης μπορούν να βρίσκονται 30 άτομα κάθε πρωί αλλά από αυτά 1 έχει διευθυντική θέση και άλλα 2-3 ασκούν καθήκοντα αναπληρωτή διευθυντή ή αναπληρώτριας διευθύντριας. Επίσης, δε σου λέει κανείς πως η εταιρεία θα δώσει προαγωγή σε κάποιον εργαζόμενο που απασχολεί ήδη, αν χρειαστεί να καλύψει τις θέσεις Μάνατζμεντ μπορεί να προσλάβει άτομο από την αγορά.

Γενικά, η τηλεεργασία έχει θετικά και αρνητικά. Ένα από τα αρνητικά μπορεί όντως να είναι η κατατρατήγηση του ωραρίου. Άλλο μπορεί να είναι η αύξηση του ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας και η συνακόλουθη μείωση των αμοιβών. Αλλά η έλλειψη επαφής με τους συναδέλφους και τους διευθυντές δε συμπεριλαμβάνεται στα αρνητικά, στα θετικά ανήκει.

Μην κοροιδευόμαστε, οι περισσότεροι εργαζόμενοι εκεί έξω δε θέλουν να βλέπουν τα μούτρα των περισσότερων συναδέλφων τους και δικαίως αφού συγκρούονται με αυτούς πολύ συχνά ή έστω δεν ταιριάζουν σα χαρακτήρες. Επιπλέον, η παρουσία ενός ανθρώπου στο γραφείο συνεπάγεται και ψυχολογικό κόστος, ιδιαίτερα υψηλό στις περιπτώσεις μοναχικών ατόμων που συνδέεται με συμπεριφορικά μπουρδοδιλήμματα του τύπου "Πρέπει να φορέσω αυτό?", "Έπρεπε να πω εκείνο?" Πρέπει να είναι κάποιος πολύ νάρκισσος για να αισθάνεται γουάου με όλο αυτό το κλίμα της πολιτικής γραφείου.

Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο αυτό που έγραψα. "από αυτούς με τα ίδια προσόντα, η υποκειμενική επιλογή του από πάνω". Για να είναι υποκειμενική επιλογή, σε ξέρει. Και ο απέξω που θα έρθει, γνωστός του θα είναι. Αν σε ξέρει από το σπίτι σου, γιατί πχ είστε συμμαθητές, συγγενείς, φίλοι, παλιοί συνάδελφοι, σαφώς και είσαι στις επιλογές του.

Δε ξέρω σε ποιον κλάδο απασχολείσαι αλλά στον δικό μου τα κριτήρια προσλήψεων και προαγωγών είναι αρκετά αντικειμενικοποιημένα ακριβώς διότι τα αποτελέσματα της εργασίας του ενός ή του άλλου εργαζόμενου μπορούν να μετρηθούν αρκετά εύκολα. Αυτό εξ'όσων γνωρίζω ισχύει στα περισσότερα αν όχι σε όλα τα επαγγέλματα γραφείου πλέον. Αυτό γιατί ζούμε στην εποχή των Η/Υ.

Από εκεί και πέρα, ακόμα και αν σταθούμε στο υποκειμενικό μέρος των όποιων μανατζερικών αποφάσεων, στο πιό ανθρώπινο αν είναι δόκιμος ο όρος, τα πράγματα για το ποιος είναι ο κοντινός στο διευθυντή και ποιος όχι θολώνουν και πάλι. Το ότι σε βλέπει κάποιος στο γραφείο του καθημερινά δε σημαίνει πως σε συμπαθεί κιόλας. Το πιθανότερο είναι να σε αντιπαθεί, στο μυαλό ενός διευθυντή οι υφιστάμενοί του έχουνσυνήθως τα ονόματα "Πρήχτης Νο1", "Πρήχτης Νο2" και πάει λέγοντας

Νομίζουν οι περισσότεροι Έλληνες, σαν κουτοπόνηρα πλάσματα που είναι, πως θα πάνε στο γραφείο και θα εξελιχτούν κάνοντας επίθεση γοητείας στους διπλανούς τους. Ας ενημερώσει κάποιος τον μέσο Έλληνα υπάλληλο επιτέλους πως στη καλύτερη περίπτωση αποτελεί ένα καθημερινό, καθιερωμένο και μάλλον ανιαρό πλάσμα

[Cecily Anne]

Το ποιος είναι κοντινός με ποιον εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και η παρουσία στο γραφείο δεν είναι ο πιο σημαντικός. Πολύ απλά, γιατί στο γραφείο μίας μεγάλης ή και μεσαίας επιχείρησης μπορούν να βρίσκονται 30 άτομα κάθε πρωί αλλά από αυτά 1 έχει διευθυντική θέση και άλλα 2-3 ασκούν καθήκοντα αναπληρωτή διευθυντή ή αναπληρώτριας διευθύντριας. Επίσης, δε σου λέει κανείς πως η εταιρεία θα δώσει προαγωγή σε κάποιον εργαζόμενο που απασχολεί ήδη, αν χρειαστεί να καλύψει τις θέσεις Μάνατζμεντ μπορεί να προσλάβει άτομο από την αγορά.

Γενικά, η τηλεεργασία έχει θετικά και αρνητικά. Ένα από τα αρνητικά μπορεί όντως να είναι η κατατρατήγηση του ωραρίου. Άλλο μπορεί να είναι η αύξηση του ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας και η συνακόλουθη μείωση των αμοιβών. Αλλά η έλλειψη επαφής με τους συναδέλφους και τους διευθυντές δε συμπεριλαμβάνεται στα αρνητικά, στα θετικά ανήκει.

Μην κοροιδευόμαστε, οι περισσότεροι εργαζόμενοι εκεί έξω δε θέλουν να βλέπουν τα μούτρα των περισσότερων συναδέλφων τους και δικαίως αφού συγκρούονται με αυτούς πολύ συχνά ή έστω δεν ταιριάζουν σα χαρακτήρες. Επιπλέον, η παρουσία ενός ανθρώπου στο γραφείο συνεπάγεται και ψυχολογικό κόστος, ιδιαίτερα υψηλό στις περιπτώσεις μοναχικών ατόμων που συνδέεται με συμπεριφορικά μπουρδοδιλήμματα του τύπου "Πρέπει να φορέσω αυτό?", "Έπρεπε να πω εκείνο?" Πρέπει να είναι κάποιος πολύ νάρκισσος για να αισθάνεται γουάου με όλο αυτό το κλίμα της πολιτικής γραφείου.

Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο αυτό που έγραψα. "από αυτούς με τα ίδια προσόντα, η υποκειμενική επιλογή του από πάνω". Για να είναι υποκειμενική επιλογή, σε ξέρει. Και ο απέξω που θα έρθει, γνωστός του θα είναι. Αν σε ξέρει από το σπίτι σου, γιατί πχ είστε συμμαθητές, συγγενείς, φίλοι, παλιοί συνάδελφοι, σαφώς και είσαι στις επιλογές του.

Εξαρτάται από το αντικείμενο. Οι διευθυντές πωλήσεων λειτουργούν κυρίως με δημόσιες σχέσεις που δεν γίνονται στο γραφείο της εταιρίας. Και ακριβώς γι' αυτό παίζουν και τα έξοδα παραστάσεως.

Από εκεί και πέρα σαφώς και τα πρωτοκλασάτα στελέχη πρέπει να έχουν πιο συχνή παρουσία στην έδρα της εταιρίας. Περιφερειακά παίζουν κυρίως οι συνεργάτες.

Nαι, οι δημόσιες σχέσεις είναι ο Νο 1 χώρος που απαιτείται όμως φυσική παρουσία, είτε στο γραφείο τους είτε εκτός και δεν αντικαθίσταται με τίποτα. Η φυσική παρουσία εδώ δε κόβεται για κανένα λόγο. Και τα ίδια σε οποιαδήποτε θέση που έχει να κάνει με διαπροσωπικές σχέσεις και τα ανάλογα skills. Γι'αυτό έδωσα το παράδειγμα των πωλήσεων που τα "πέντε" λεπτά παρουσίας μπορεί να φτάνουν να σου κάνουν τζίρους ετήσιους.

[Dwarven Blacksmith]

Και με remote έχεις ευκαιρίες για κονέ. Πήγαμε σε εταιρική εκδρομή και κάλυπτα το μάνατζερ όσο κερατωνε τη γυναίκα του με το τμήμα sales των ΗΠΑ. Ορίστε, πόσες μέρες γραφείου ισοδυναμεί;

Ναι, ΟΚ, πάντα υπάρχει ένας για τα γαμησιάτικα του αφεντικού. Κι εμείς είχαμε τη γραμματέα του που όποτε γάμαγε αυτός πήγαινε στις γκόμενες τυρόπιτα και καφέ από το Γρηγόρη με 1 ευρώ.

Έκανες τώρα εσύ κονέ και bonding.

Τι, δε μετράει; Φτουυυυυ

[Cecily Anne]

Το ποιος είναι κοντινός με ποιον εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και η παρουσία στο γραφείο δεν είναι ο πιο σημαντικός. Πολύ απλά, γιατί στο γραφείο μίας μεγάλης ή και μεσαίας επιχείρησης μπορούν να βρίσκονται 30 άτομα κάθε πρωί αλλά από αυτά 1 έχει διευθυντική θέση και άλλα 2-3 ασκούν καθήκοντα αναπληρωτή διευθυντή ή αναπληρώτριας διευθύντριας. Επίσης, δε σου λέει κανείς πως η εταιρεία θα δώσει προαγωγή σε κάποιον εργαζόμενο που απασχολεί ήδη, αν χρειαστεί να καλύψει τις θέσεις Μάνατζμεντ μπορεί να προσλάβει άτομο από την αγορά.

Γενικά, η τηλεεργασία έχει θετικά και αρνητικά. Ένα από τα αρνητικά μπορεί όντως να είναι η κατατρατήγηση του ωραρίου. Άλλο μπορεί να είναι η αύξηση του ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας και η συνακόλουθη μείωση των αμοιβών. Αλλά η έλλειψη επαφής με τους συναδέλφους και τους διευθυντές δε συμπεριλαμβάνεται στα αρνητικά, στα θετικά ανήκει.

Μην κοροιδευόμαστε, οι περισσότεροι εργαζόμενοι εκεί έξω δε θέλουν να βλέπουν τα μούτρα των περισσότερων συναδέλφων τους και δικαίως αφού συγκρούονται με αυτούς πολύ συχνά ή έστω δεν ταιριάζουν σα χαρακτήρες. Επιπλέον, η παρουσία ενός ανθρώπου στο γραφείο συνεπάγεται και ψυχολογικό κόστος, ιδιαίτερα υψηλό στις περιπτώσεις μοναχικών ατόμων που συνδέεται με συμπεριφορικά μπουρδοδιλήμματα του τύπου "Πρέπει να φορέσω αυτό?", "Έπρεπε να πω εκείνο?" Πρέπει να είναι κάποιος πολύ νάρκισσος για να αισθάνεται γουάου με όλο αυτό το κλίμα της πολιτικής γραφείου.

Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο αυτό που έγραψα. "από αυτούς με τα ίδια προσόντα, η υποκειμενική επιλογή του από πάνω". Για να είναι υποκειμενική επιλογή, σε ξέρει. Και ο απέξω που θα έρθει, γνωστός του θα είναι. Αν σε ξέρει από το σπίτι σου, γιατί πχ είστε συμμαθητές, συγγενείς, φίλοι, παλιοί συνάδελφοι, σαφώς και είσαι στις επιλογές του.

Δε ξέρω σε ποιον κλάδο απασχολείσαι αλλά στον δικό μου τα κριτήρια προσλήψεων και προαγωγών είναι αρκετά αντικειμενικοποιημένα ακριβώς διότι τα αποτελέσματα της εργασίας του ενός ή του άλλου εργαζόμενου μπορούν να μετρηθούν αρκετά εύκολα. Αυτό εξ'όσων γνωρίζω ισχύει στα περισσότερα αν όχι σε όλα τα επαγγέλματα γραφείου πλέον. Αυτό γιατί ζούμε στην εποχή των Η/Υ.

Από εκεί και πέρα, ακόμα και αν σταθούμε στο υποκειμενικό μέρος των όποιων μανατζερικών αποφάσεων, στο πιό ανθρώπινο αν είναι δόκιμος ο όρος, τα πράγματα για το ποιος είναι ο κοντινός στο διευθυντή και ποιος όχι θολώνουν και πάλι. Το ότι σε βλέπει κάποιος στο γραφείο του καθημερινά δε σημαίνει πως σε συμπαθεί κιόλας. Το πιθανότερο είναι να σε αντιπαθεί, στο μυαλό ενός διευθυντή οι υφιστάμενοί του έχουνσυνήθως τα ονόματα "Πρήχτης Νο1", "Πρήχτης Νο2" και πάει λέγοντας

Νομίζουν οι περισσότεροι Έλληνες, σαν κουτοπόνηρα πλάσματα που είναι, πως θα πάνε στο γραφείο και θα εξελιχτούν κάνοντας επίθεση γοητείας στους διπλανούς τους. Ας ενημερώσει κάποιος τον μέσο Έλληνα υπάλληλο επιτέλους πως στη καλύτερη περίπτωση αποτελεί ένα καθημερινό, καθιερωμένο και μάλλον ανιαρό πλάσμα

Μηχανικός σε βιομηχανικό περιβάλλον και όσοι μάνατζερ/διευθυντές/σουπερβάιζορ έχουν περάσει από όποια εταιρία κι αν ήμουν είτε ελληνική είτε πολυεθνική ήταν "προσωπική επιλογή" του εκάστοτε από πάνω. ΠΧ διευθυντής εργοστασίου συμφοιτητής του αφεντικού. 3 διευθυντές των υπολοίπων τμημάτων συγγενείς. Όλοι οι μάνατζερ ήταν τα μαθητούδια τους και μετά οι σουπερβάιζορ τα μαθητούδια των μάνατζερ. Όσες φορές έφερναν κάποιον απέξω ήταν συστημένος και όσες θέσεις άνοιγαν σε αγγελία ήταν για χαμηλοθεσίτες και ναι εκεί τηρούνταν ΟΛΑ τα κριτήρια τα αντικειμενικά που υπάρχουν.

Όσο για τα περί γοητείας κλπ. νομίζω θα αστειεύεσαι τώρα. Σε πολυεθνική κιόλας έχω πετύχει μάνατζέρ να γαμιέται με το διευθυντή. Έγινε μάνατζερ με τα μισά προσόντα της αντίστοιχης υποψήφιας που δε γαμιόταν. Βέβαια, η αντίστοιχη υποψήφια δε πήγε χαμένη, έγινε μάνατζερ σε άλλη εταιρία την επόμενη χρονιά, αλλά η τύπισσα ήταν φοβερή. Αλλά τεσπα. εγώ δεν εννοούσα τη "φυσική παρουσία" ως τα γαμησιάτικα, το έγραψα και στον νάνο παραπάνω.

Σε ό,τι αφορά τις αντιπάθειες, δε διαφωνώ μαζί σου, είναι μες στο πρόγραμμα. Ξεκινάνε όμως από κάποια πράγματα που κι απ'το σπίτι δε τα γλιτώνεις. ΠΧ εγώ 1 έχω αντιπαθήσει μέχρι σήμερα, ο οποίος δεν έκανε πραγματικά τίποτα και πούλαγε το τίποτα σα 10. Θα μου πεις ο τύπος ήταν φοβερό σχολείο για μένα, αλλά και σπίτι του να δούλευε, πάλι θα τον αντιπαθούσα. Θα αντιπαθούσα κι αυτόν που μου στέλνει 10 ιμέιλ την ημέρα να μου ζητάει το ίδιο πράγμα, αντί να έρθει από το γραφείο να το ζητήσει. Σίγουρα όμως αν με έβαζες να διαλέξω 2 από το γραφείο μέσα που τρώμε ψωμί κι αλάτι όλη μέρα ή 2 που δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου και ανταλλάζουμε κάνα μέιλ, μάντεψε ποιους θα διάλεγα.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο αυτό που έγραψα. "από αυτούς με τα ίδια προσόντα, η υποκειμενική επιλογή του από πάνω". Για να είναι υποκειμενική επιλογή, σε ξέρει. Και ο απέξω που θα έρθει, γνωστός του θα είναι. Αν σε ξέρει από το σπίτι σου, γιατί πχ είστε συμμαθητές, συγγενείς, φίλοι, παλιοί συνάδελφοι, σαφώς και είσαι στις επιλογές του.

Δε ξέρω σε ποιον κλάδο απασχολείσαι αλλά στον δικό μου τα κριτήρια προσλήψεων και προαγωγών είναι αρκετά αντικειμενικοποιημένα ακριβώς διότι τα αποτελέσματα της εργασίας του ενός ή του άλλου εργαζόμενου μπορούν να μετρηθούν αρκετά εύκολα. Αυτό εξ'όσων γνωρίζω ισχύει στα περισσότερα αν όχι σε όλα τα επαγγέλματα γραφείου πλέον. Αυτό γιατί ζούμε στην εποχή των Η/Υ.

Από εκεί και πέρα, ακόμα και αν σταθούμε στο υποκειμενικό μέρος των όποιων μανατζερικών αποφάσεων, στο πιό ανθρώπινο αν είναι δόκιμος ο όρος, τα πράγματα για το ποιος είναι ο κοντινός στο διευθυντή και ποιος όχι θολώνουν και πάλι. Το ότι σε βλέπει κάποιος στο γραφείο του καθημερινά δε σημαίνει πως σε συμπαθεί κιόλας. Το πιθανότερο είναι να σε αντιπαθεί, στο μυαλό ενός διευθυντή οι υφιστάμενοί του έχουνσυνήθως τα ονόματα "Πρήχτης Νο1", "Πρήχτης Νο2" και πάει λέγοντας

Νομίζουν οι περισσότεροι Έλληνες, σαν κουτοπόνηρα πλάσματα που είναι, πως θα πάνε στο γραφείο και θα εξελιχτούν κάνοντας επίθεση γοητείας στους διπλανούς τους. Ας ενημερώσει κάποιος τον μέσο Έλληνα υπάλληλο επιτέλους πως στη καλύτερη περίπτωση αποτελεί ένα καθημερινό, καθιερωμένο και μάλλον ανιαρό πλάσμα

Μηχανικός σε βιομηχανικό περιβάλλον και όσοι μάνατζερ/διευθυντές/σουπερβάιζορ έχουν περάσει από όποια εταιρία κι αν ήμουν είτε ελληνική είτε πολυεθνική ήταν "προσωπική επιλογή" του εκάστοτε από πάνω. ΠΧ διευθυντής εργοστασίου συμφοιτητής του αφεντικού. 3 διευθυντές των υπολοίπων τμημάτων συγγενείς. Όλοι οι μάνατζερ ήταν τα μαθητούδια τους και μετά οι σουπερβάιζορ τα μαθητούδια των μάνατζερ. Όσες φορές έφερναν κάποιον απέξω ήταν συστημένος και όσες θέσεις άνοιγαν σε αγγελία ήταν για χαμηλοθεσίτες και ναι εκεί τηρούνταν ΟΛΑ τα κριτήρια τα αντικειμενικά που υπάρχουν.

Όσο για τα περί γοητείας κλπ. νομίζω θα αστειεύεσαι τώρα. Σε πολυεθνική κιόλας έχω πετύχει μάνατζέρ να γαμιέται με το διευθυντή. Έγινε μάνατζερ με τα μισά προσόντα της αντίστοιχης υποψήφιας που δε γαμιόταν. Βέβαια, η αντίστοιχη υποψήφια δε πήγε χαμένη, έγινε μάνατζερ σε άλλη εταιρία την επόμενη χρονιά, αλλά η τύπισσα ήταν φοβερή. Αλλά τεσπα. εγώ δεν εννοούσα τη "φυσική παρουσία" ως τα γαμησιάτικα, το έγραψα και στον νάνο παραπάνω.

Σε ό,τι αφορά τις αντιπάθειες, δε διαφωνώ μαζί σου, είναι μες στο πρόγραμμα. Ξεκινάνε όμως από κάποια πράγματα που κι απ'το σπίτι δε τα γλιτώνεις. ΠΧ εγώ 1 έχω αντιπαθήσει μέχρι σήμερα, ο οποίος δεν έκανε πραγματικά τίποτα και πούλαγε το τίποτα σα 10. Θα μου πεις ο τύπος ήταν φοβερό σχολείο για μένα, αλλά και σπίτι του να δούλευε, πάλι θα τον αντιπαθούσα. Θα αντιπαθούσα κι αυτόν που μου στέλνει 10 ιμέιλ την ημέρα να μου ζητάει το ίδιο πράγμα, αντί να έρθει από το γραφείο να το ζητήσει. Σίγουρα όμως αν με έβαζες να διαλέξω 2 από το γραφείο μέσα που τρώμε ψωμί κι αλάτι όλη μέρα ή 2 που δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου και ανταλλάζουμε κάνα μέιλ, μάντεψε ποιους θα διάλεγα.

Άμα δούλευες από το σπίτι δε θα ήσουν υποχρεωμένη(αν κρίνω από το nickname σου πρέπει να είσαι γυναίκα) να βλέπεις το συνάδελφο που αντιπάθησες, κάθε μέρα στο γραφείο και να ακούς τις παπαρολογίες του. Όσον αφορά το σπαμάρισμα μπορεί όντως να είναι ενοχλητικό αλλά σίγουρα σαν κατάσταση είναι πιό διαχείρισιμο από την πρόσωπο με πρόσωπο παρενόχληση παντός είδους(δεν αναφέρομαι μόνο στη σεξουαλική) που μπορεί να λαμβάνει χώρα σε κάποιον γραφειακό χώρο.

Δεν κατάλαβα επίσης το νόημα της τελευταίας πρότασής σου, όχι σε απόλυτο βαθμό τουλάχιστον. Μπορώ να δεχτώ πως θα προωθούσες έναν άνθρωπο που έτυχες να γνωρίσεις στη δουλειά και σου ήταν συμπαθής, αλλά δε νομίζω να το έκανες αυτό και για εκείνον που θα σου είχε πρήξει τα ούμπαλα ή απλώς θα σου φαίνοταν αδιάφορος. Οι περισσότεροι συνάδελφοι, στις δύο τελευταίες κατηγορίες ανήκουν Τώρα, αν θες να μιλήσουμε για τις περιπτώσεις που σκάει μία τύπισσα στο γραφείο με προδιαγραφές Δήμητρας Ματσούκα στο ζενίθ της δόξας της και το κάνει με τον διευθυντή πάω πάσο αλλά βλέπεις πως ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις οι λεγόμενες δημόσιες σχέσεις απαιτούν περισσότερα πράγματα από 2 χαμόγελα, 2 ανέκδοτα και 1 "Καλημέρα σας κ.Τάδε".

Το δικό σου επιχείρημα αλλά και το επιχείρημα άλλων λέει γενικά πως η τηλεεργασία δε βοηθάει κάποιον εργαζόμενο να εξελιχτεί γιατί δεν έρχεται σε επαφή με τους ανωτέρους του. Ακόμα και μαθηματικά να το πάρεις, δεν ισχύει αυτό, διότι εκ των πράγματων 1 θα γίνει μάνατζερ και οι άλλοι θα ακούν τον μάνατζερ, αυτό ισχύει και σήμερα. Απλώς σήμερα, είναι υποχρεωμένος ο μέσος υπάλληλος να τρώει στη μάπα καθημερινά τα γκομενιλίκια, τις κολακείες, τις ίντριγκες και όλες τις κουτοπονηριές της κάθε τύπισσας ή του κάθε τύπου που θέλουν να κάνουν προαγωγή ή έστω να κρατήσουν τη δουλειά τους.

[Ερμής]

Και κάτι αλλο. Προτιμώ μισή ώρα να κάτσω ακόμη και με τον πιο αντιπαθητικό άνθρωπο να πω 5 πράγματα και να τελειώσει εκεί παρά να με πάρει από 10 μονολεπτα τηλέφωνα σε διάσπαρτες ώρες της ημέρας.

[Chilloutbuddy]

https://www.kathimerini.gr/economy/5619 ... s-polisis/

Spitogatos Property Index (SPI)

[hellegennes]

Για το νήμα ίσως επανέλθω με δική μου τοποθέτηση, δεν έχω διαβάσει και όλες τις σελίδες.

Και γιατί ρε μάγκες πρέπει να πέσουν τα ενοίκια δλδ, για να έχουμε καλό ερώτημα..;

Για να μπορούν οι άνθρωποι να καλύπτουν περισσότερες ανάγκες τους και να μην υπολειτουργεί όλη η υπόλοιπη αγορά υπηρεσιών και προϊόντων.

Δεν ξέρω γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να το αντιληφθείς.

Και τι προτείνεις ώστε να μειωθούν οι τιμές των ενοικίων;
Επίσης κατά τη γνώμη σου που οφείλεται το ότι οι τιμές δεν μειώνονται;

Σίγουρα αιτία είναι σε μεγάλο βαθμό τα Airbnb και σίγουρα θα είχαμε μείωση αν το airbnb είχε προδιαγραφές ανάλογες κανονικής τουριστικής επιχείρησης, που θα απέτρεπε μεγάλο αριθμό ιδιοκτητών να διαλέγουν αυτήν την εύκολη λύση.

Δεν είναι μόνο αυτό βέβαια, αλλά θύμισέ μου να επιστρέψω στο θέμα.

[ethereal]

Σίγουρα αιτία είναι σε μεγάλο βαθμό τα Airbnb και σίγουρα θα είχαμε μείωση αν το airbnb είχε προδιαγραφές ανάλογες κανονικής τουριστικής επιχείρησης, που θα απέτρεπε μεγάλο αριθμό ιδιοκτητών να διαλέγουν αυτήν την εύκολη λύση.

Αυτές οι "σιγουριές" τροφοδοτούνται μόνο από λειψές αντιλήψεις της πραγματικότητας. Το ότι βάζουμε, βέβαια και ένα "σε μεγάλο βαθμό" δείχνει ότι κρατάμε και μια πισινή.
Πισινή π.χ. για την περίπτωση που κάποιος θα μας υπενθυμίσει ποιο δρόμο παίρνουν τα ενοίκια (ανεξαρτήτως αξίας και κατάστασης ακινήτου) αμέσως μόλις εξαγγελθεί η δημιουργία σταθμού μετρό στην περιοχή.
Πισινή π.χ. αν διαπιστώσει κανείς με τα ματάκια του τη διαφορά ποιότητας στην τεράστια πλειοψηφία των βραχυπρόθεσμα ενοικιαζόμενων με τις αντίστοιχες περίφημες "προδιαγραφές κανονικής τουριστικής επιχείρησης (sic)".
Η αυξανόμενη ζήτηση, άλλωστε, είναι ένας δείκτης που αν και σκόπιμα παραβλέπεται σε κάθε ανάλογη συζήτηση, αποτελεί και το μεγαλύτερο αντίβαρο στις ενάντιες φωνές. Οι οποίες δεν είναι και οι καλύτεροι πελάτες των "κανονικών τουριστικών επιχειρήσεων" εδώ που τα λέμε.

[hellegennes]

Σίγουρα αιτία είναι σε μεγάλο βαθμό τα Airbnb και σίγουρα θα είχαμε μείωση αν το airbnb είχε προδιαγραφές ανάλογες κανονικής τουριστικής επιχείρησης, που θα απέτρεπε μεγάλο αριθμό ιδιοκτητών να διαλέγουν αυτήν την εύκολη λύση.

Αυτές οι "σιγουριές" τροφοδοτούνται μόνο από λειψές αντιλήψεις της πραγματικότητας. Το ότι βάζουμε, βέβαια και ένα "σε μεγάλο βαθμό" δείχνει ότι κρατάμε και μια πισινή.
Πισινή π.χ. για την περίπτωση που κάποιος θα μας υπενθυμίσει ποιο δρόμο παίρνουν τα ενοίκια (ανεξαρτήτως αξίας και κατάστασης ακινήτου) αμέσως μόλις εξαγγελθεί η δημιουργία σταθμού μετρό στην περιοχή.
Πισινή π.χ. αν διαπιστώσει κανείς με τα ματάκια του τη διαφορά ποιότητας στην τεράστια πλειοψηφία των βραχυπρόθεσμα ενοικιαζόμενων με τις αντίστοιχες περίφημες "προδιαγραφές κανονικής τουριστικής επιχείρησης (sic)".
Η αυξανόμενη ζήτηση, άλλωστε, είναι ένας δείκτης που αν και σκόπιμα παραβλέπεται σε κάθε ανάλογη συζήτηση, αποτελεί και το μεγαλύτερο αντίβαρο στις ενάντιες φωνές. Οι οποίες δεν είναι και οι καλύτεροι πελάτες των "κανονικών τουριστικών επιχειρήσεων" εδώ που τα λέμε.

Αυξανόμενη ζήτηση δεν μπορεί να υπάρχει αν μειώνεται ο πληθυσμός και ταυτόχρονα δεν κατεδαφίζονται μαζικά τα παλιότερα κτήρια.

Αυτό με τον σταθμό μετρό, είναι καινούργιο φρούτο. Μάλλον χτίζονται ταυτόχρονα παντού στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη σταθμοί μετρό.

[ethereal]

Σίγουρα αιτία είναι σε μεγάλο βαθμό τα Airbnb και σίγουρα θα είχαμε μείωση αν το airbnb είχε προδιαγραφές ανάλογες κανονικής τουριστικής επιχείρησης, που θα απέτρεπε μεγάλο αριθμό ιδιοκτητών να διαλέγουν αυτήν την εύκολη λύση.

Αυτές οι "σιγουριές" τροφοδοτούνται μόνο από λειψές αντιλήψεις της πραγματικότητας. Το ότι βάζουμε, βέβαια και ένα "σε μεγάλο βαθμό" δείχνει ότι κρατάμε και μια πισινή.
Πισινή π.χ. για την περίπτωση που κάποιος θα μας υπενθυμίσει ποιο δρόμο παίρνουν τα ενοίκια (ανεξαρτήτως αξίας και κατάστασης ακινήτου) αμέσως μόλις εξαγγελθεί η δημιουργία σταθμού μετρό στην περιοχή.
Πισινή π.χ. αν διαπιστώσει κανείς με τα ματάκια του τη διαφορά ποιότητας στην τεράστια πλειοψηφία των βραχυπρόθεσμα ενοικιαζόμενων με τις αντίστοιχες περίφημες "προδιαγραφές κανονικής τουριστικής επιχείρησης (sic)".
Η αυξανόμενη ζήτηση, άλλωστε, είναι ένας δείκτης που αν και σκόπιμα παραβλέπεται σε κάθε ανάλογη συζήτηση, αποτελεί και το μεγαλύτερο αντίβαρο στις ενάντιες φωνές. Οι οποίες δεν είναι και οι καλύτεροι πελάτες των "κανονικών τουριστικών επιχειρήσεων" εδώ που τα λέμε.

Αυξανόμενη ζήτηση δεν μπορεί να υπάρχει αν μειώνεται ο πληθυσμός και ταυτόχρονα δεν κατεδαφίζονται μαζικά τα παλιότερα κτήρια.

Αυτό με τον σταθμό μετρό, είναι καινούργιο φρούτο. Μάλλον χτίζονται ταυτόχρονα παντού στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη σταθμοί μετρό.

Δε νομίζω πως κατάλαβες αυτά που γράφω.
Αυξανόμενη ζήτηση για βραχυχρόνια μίσθωση καταλυμάτων σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Για το μετρό, καθόλου καινούργιο. Απλώς επαναλαμβάνεται με κάθε νέα εξαγγελία επεκτάσεων. Αλλά στις πάμπολλές κουβέντες δεν έχω δει να γίνεται αναφορά σε αυτό.

[hellegennes]

Δεν έχεις δει να γίνεται κουβέντα γιατί δεν ισχύει. Ούτε ανακοινώνονται νέες γραμμές παντού, πόσο μάλλον στο κέντρο, ούτε έχει κάποια λειτουργική σχέση. Απλά σ' αρέσει σαν δικαιολογία, ως ιδιοκτήτης.