Μόνο για το ΓΑΠ μετάνιωσα. Και πάλι, εκείνη τη στιγμή που βγήκε έδειχνε το μικρότερο κακό και είχε στελέχη που έδειχναν ικανά. Για το μπάχαλο που ακολούθησε δεν φαινόταν τη στιγμή που ψηφιζόταν. Άκου λέει δεν το ήξεραν το αγγλικό όταν υπέγραφαν μνημόνια! Ως εκ τούτου στεκόμουν με ιδιαίτερη επιφύλαξη σε στελέχη του πρώην ΠΑΣΟΚ που υποστήριζαν τον επόμενο και τον επόμενο με την ίδια σιγουριά ή τη μη επιφύλαξη τέλος πάντων που μας χάρισαν με τον ΓΑΠ! Δεν ξέρω βέβαια αν ήταν μόνο θέμα προσώπων τότε, σίγουρα έπαιξαν αρκετά πράγματα ρόλο και επί Καραμανλή ανηψιού είχαν μπει πράγματα στον αυτόματο, αλλά τότε υπήρχε ακόμα λίπος...
Αυτό που δεν μου καθόταν καλά ήταν ο ενθουσιασμός που τον είχαν υποδεχτεί ως νέο αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ λες και δεν υπήρχε κάτι καλύτερο στο κόμμα τότε, λόγω ονόματος τον βγάλανε, τέλος πάντων...
Ο Σαμαράς φαινόταν ότι θα κωλοτούμπιαζε με τα αντιμνημονιακά μισόλογα όταν πήρε την ψήφο, τέλος πάντων φαινόταν λίγο πολύ τι ψήφιζες.
Μικρά κόμματα έτσι για να ψηφίσουμε κάτι διαφορετικό ποτέ δεν με τράβηξαν, φανταζόμουν ότι είναι πιο υγιές να στέκονται κάπως πιο καλά τα μεγάλα κόμματα αν δεν κάνουν πολλές βλακείες, αλλά έχουν δει τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια τελικά...
