Η απαξίωση των μετριοπαθών πολιτικών ως απαιτούμενο για την άνοδο των ακραιων

[Το_όνομά_μου]

Δεν το αρνούμαι. Αλλά έκανα μια φιλότιμη προσπάθεια να το καλύψω, ε δεν είχα άλλο willpower για δεύτερη.

edit: στην αρχή είχες γράψει "απαξιωτικά", το οποίο δέχομαι. Μετά το επεξεργάστηκες, αλλά το "υβριστικά" δεν το δέχομαι.

Το "Χριστιανογκάγκα" είναι ξεκάθαρα υβριστικό.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε όμως σε κάτι, ότι αυτό που λέγεται πολιτική ορθότητα είναι κάτι εντελώς επιφανειακό και δεν θα παίξει κανέναν ρόλο στο πρόβλημα του φυλετισμού.

[Dwarven Blacksmith]

Δεν το αρνούμαι. Αλλά έκανα μια φιλότιμη προσπάθεια να το καλύψω, ε δεν είχα άλλο willpower για δεύτερη.

edit: στην αρχή είχες γράψει "απαξιωτικά", το οποίο δέχομαι. Μετά το επεξεργάστηκες, αλλά το "υβριστικά" δεν το δέχομαι.

Το Χριστιανογκάγκα ξεκάθαρα υβριστικό.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε όμως σε κάτι, ότι αυτό που λέγεται πολιτική ορθότητα είναι κάτι εντελώς επιφανειακό και δεν θα παίξει κανέναν ρόλο στο πρόβλημα του φυλετισμού.

Δεν είναι υβριστικό, το θεωρώ περιγραφικό-απαξιωτικό, όπως τα φιλελές-ψεκασμένος-πουτινόδουλος-γερμανοτσολιάς-κεκάκι-λιμπταρτ που χρησιμοποιούνται και βοηθάνε στη συνεννόηση αφού καταλαβαίνει ο καθένας για τι πράγμα μιλάμε.

Εγώ ας πούμε ακούω και στο λιμπταρντ, ο δε συμπάθης Σατανικός αυτοπροσδιορίζεται ως αχόρταγη τσούλα του Κούλη.
Δεν είναι κακό.

[Namrail]

Η απαξιωση των μετριοπαθων πολιτικών φορέων ειναι απαιτούμενο και ζητούμενο για την ανοδο των ακραιων. Το ειδαμε στην Ελλαδα με την κρίση οπου η απαξιωση των παραδοσιακων κομματων εδωσε λαβη για την ανοδο της ακροδεξιας και των νεοναζί. Αυτο ειναι προφανες στους περισσότερους και απηχει και την ιστορια: η ανοδος του ναζισμου στη Γερμανια του μεσοπολέμου εγινε σε παρομοιες συνθηκες κοινωνικης και οικονομικης αποδιαρθρωσης.

Αυτο που ειναι λιγοτερο προφανες ειναι οτι αυτη η απαξιωση του πολιτικου σκηνικου δεν ηρθε ξαφνικα. Προετοιμαζοταν για πολλα χρονια - δεκαετιες - απο τον μεγαλο κερδισμένο της κρισης, που ηρθε και στην εξουσια: την αριστερα. Ήταν η αριστερά που μίλαγε για διαφθορά και σάπιο πολιτικο σύστημα (οταν η χρυση αυγη συγκέντρωνε γελοια ποσοστα της ταξης του 0,1%) εννοώντας όμως την αστική δημοκρατια - λέξεις που κατάντησαν να έχουν αρνητική χροια στην Ελλαδα- σε αντιπαραβολη με το πραγματικο και μονο για αυτη ζητουμενο, την σοσιαλιστικη/κομουνιστικη πατριδα. Ο,τι δεν ήταν αριστερό ηταν εξ'ορισμου σάπιο και απορριπτέο.

Απλά λολ ρε φίλε.

Αν είναι δυναμόν. Ήταν η αριστερά που ήρθε στην εξουσία στη γερμανία, που προετοίμασε τους ναζί; Έλεος.

Η σοσιαλδημοκρατία, που ανέκαθεν ήταν υπέρμαχος της αστικής δημοκρατίας (και ουδέποτε επιχείρησε να τη διαβρώσει), βαφτίζεται "αριστερά"; Τελικά αριστερά είναι ότι σας γουστάρει, κατά το δοκούν. Αριστερά είναι ακόμα και εκείνοι που γαμάνε τους πραγματικούς αριστερούς (όπως έκανε η γερμανική σοσιαλδημοκρατία), αρκεί να ταιριάζει το ύφος με τα ιδεολογήματα σας.

Όμως έχεις ένα δίκιο. Δεν είναι η αστική δημοκρατία εκείνη που ευθύνεται για τη διαφθορά. Είναι το καλύτερο σύστημα για να τη μετριάσει (σε σύγκριση με άλλα). Το κακό είναι ότι δεν μετριάζεται πάντα αλλά είναι εγγενές χαρακτηριστικό μιας καπιταλιστικής κοινωνίας. Και αυτό δεν αλλάζει, ότι και αν υποστήριξετε.

[Το_όνομά_μου]

Δεν το αρνούμαι. Αλλά έκανα μια φιλότιμη προσπάθεια να το καλύψω, ε δεν είχα άλλο willpower για δεύτερη.

edit: στην αρχή είχες γράψει "απαξιωτικά", το οποίο δέχομαι. Μετά το επεξεργάστηκες, αλλά το "υβριστικά" δεν το δέχομαι.

Το Χριστιανογκάγκα ξεκάθαρα υβριστικό.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε όμως σε κάτι, ότι αυτό που λέγεται πολιτική ορθότητα είναι κάτι εντελώς επιφανειακό και δεν θα παίξει κανέναν ρόλο στο πρόβλημα του φυλετισμού.

Δεν είναι υβριστικό, το θεωρώ περιγραφικό-απαξιωτικό, όπως τα φιλελές-ψεκασμένος-πουτινόδουλος-γερμανοτσολιάς-κεκάκι-λιμπταρτ που χρησιμοποιούνται και βοηθάνε στη συνεννόηση αφού καταλαβαίνει ο καθένας για τι πράγμα μιλάμε.

Εγώ ας πούμε ακούω και στο λιμπταρντ, ο δε συμπάθης Σατανικός αυτοπροσδιορίζεται ως αχόρταγη τσούλα του Κούλη.
Δεν είναι κακό.

Το φιλελές είναι περιγραφικό.
Το γερμανοτσολιάς είναι υβριστικό. Υπονοεί ξεκάθαρα ότι ο γερμανοτσολιάς έχει κάποια εξάρτηση από την Γερμανία και προσωπικό συμφέρον όπως οι δωσίλογοι. Και αυτό ακριβώς υπονοούσε ο όρος όταν δημιουργήθηκε. Ότι δηλαδή η Γερμανία κάπου κρατάει τους Σαμαρά-ΓΑΠ-Βενιζέλο και αυτοί κατευθύνουν τους οπαδούς της ΕΕ (και επομένως του μνημονίου).
Το ίδιο είναι και το Χριστιανογκάγκα.

Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει. Απλώς έκανα την παρατήρηση, πόσο επιφανειακή είναι και πόσο εύκολα καταρρέει η πολιτική ορθότητα.

[ST48410]

Όμως έχεις ένα δίκιο. Δεν είναι η αστική δημοκρατία εκείνη που ευθύνεται για τη διαφθορά. Είναι το καλύτερο σύστημα για να τη μετριάσει (σε σύγκριση με άλλα). Το κακό είναι ότι δεν μετριάζεται πάντα αλλά είναι εγγενές χαρακτηριστικό μιας καπιταλιστικής κοινωνίας.

Δεν θα ήθελα τώρα να μπω στην κόντρα καπιταλισμού / κομουνισμού αλλά γιατί εγγενές χαρακτηριστικό μόνο της καπιταλιστική κοινωνίας; Ξέρεις κομουνιστική κοινωνία που πέτυχε να την εξαλείψει; Μήπως απλά χαρακτηριστικό των ανθρώπινων κοινωνιών γενικότερα, έως τουλάχιστον να κατακτήσει ο άνθρωπος ανώτερα επίπεδα ωριμότητας;

[ΓΑΛΗ]

Γιατί, κακά τα ψέματα, κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να μην καταλαβαίνει ότι ο πολιτικαλικορεκτισμός είναι ένα άλλοθι ανθρωπιστικού μανδύα ως αντίβαρο στις αμιγώς οικονομικές προτεραιότητες της ΕΕ.

Η δημιουργία αυτού του άλλοθι συνεπάγεται μια πιο ευέλικτη βάση από αυτές που έχει μια θρησκεία. Οι πολιτικώς ορθοί (λέμε τώρα) πολιτικοί χρησιμοποίησαν ασυστόλως τα ταμπελάκια "αυτούς πρέπει να τους αγαπάμε, τους θέμε", "αυτούς πρέπει να τους μισούμε, δεν τους θέμε" και τώρα έμειναν με τα ταμπελάκια στο χέρι και δεν ξέρουν ποιο να δώσουν που.

Με πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια θα παραδεχτώ ότι έχεις εν μέρει δίκιο.

Ο πολιτικαλκορεκτισμός δεν αμφισβητεί στ' αλήθεια την υπάρχουσα ιεραρχία, απλώς της δίνει έναν μανδύα ελεύθερης επιλογής και δήθεν σεβασμού στη διαφορετικότητα. Σεβόμαστε τις πολύχρωμες ατομικές ταυτότητες και ευαισθησίες όλων των απόλυτα υποταγμένων στο σύστημα καταναλωτών που είναι εντάξει με τον μηνιαίο λογαριασμό της πιστωτικής τους.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι όποιος προάγει τον μη σεβασμό και το μίσος είναι η λύση. Μπορεί ναπάντα είναι απλά ένα μεγαλύτερο πρόβλημα γιατί ούτε κι αυτός αμφισβητεί την υπάρχουσα ιεραρχία στον πυρήνα της (απλά έχει μερικούς παραπάνω αποδιοπομπαίους τράγους και επίσης τείνει να είναι ακραία κοινωνιοπαθής).

Έχεις μάλλον ήπια προσέγγιση. Εγώ βλέπω τον πολιτικαλκορεκτισμό ως θερμοκήπιο ιδιαιτεροτήτων που η ανάγκη ικανοποίησης τους θα φουσκώνει μονίμως τον λογαριασμό της πιστωτικής τους κάρτας. Κάτι σαν ιδιαιτεροδάνειο, αντιρατσιστικό μνημόνιο, τέτοια. Αλλά το θέμα δεν είναι αμιγώς οικονομικό. Στην τελική, ο καθένας μπορεί να διαχειρίζεται όπως θέλει τόσο το πορτοφόλι του όσο και τη σεξουαλικότητα του. Αυτό που με κάνει να αμφισβητώ το πολιτικαλκορεκτίστικο παραμύθι είναι το ότι με την πρόφαση της "κοινωνικής ειρήνης" δημιουργεί συνεχώς εστίες έντασης στο κοινωνικό περιβάλλον, που λειτουργούν ως συνεχείς αντιπερισπασμοί στη λογική θεώρηση των πραγμάτων. Αυτό που εννοώ φόσι, είναι ότι η πολιτική ορθότητα ανέχεται τα πάντα εκτός από τον αντίλογο. Δεν φοβάται τη βία. Τη λογική φοβάται. Οπότε, σαφώς και δεν αντιμετωπίζεται με βίαιη αλλά με ψύχραιμη απαξίωση.

Πάνω σε αυτό που είπε κάποιος άλλος, καθώς η προοπτική της ευημερίας απομακρύνεται και καθώς ανεβαίνουν διάφοροι τρελοί στην εξουσία, τα διάφορα ελευθεριακά φύλλα συκής αυτού που χονδρικά αποκαλείτε νεοφιλελευθερισμό, καπιταλισμό, παγκοσμιοποίηση κλπ μπορεί να θίγονται αλλά ο πυρήνας του ξεπροβάλλει πολύ πιο αδυσώπητος και ανεξέλεγκτος. Οι κρετίνοι που κυβερνούν αυτή τη στιγμή την Ιταλία, το πρόγραμμά τους για μια υποτιθέμενη Ιταλία εκτός ΕΖ δεν είναι μια Σανγκρι-Λα που μοιράζει ευημερία αναιρώντας τις αδικίες του ευρώ, αλλά μια Ιταλία με τις πιο ξεδιάντροπες μεταβολές υπέρ των πλουσίων και κατά των φτωχών στην ιστορία (αλλά "σκληρό πρόσωπο" σε κάποιους μετανάστες για να αισθάνεται ο ψηφοφόρος ότι δεν είναι στον πάτο). Το ίδιο φυσικά και στο Brexit. Ο λαός ψήφισε για 350 εκατομμύρια λίρες την εβδομάδα υπέρ NHS και θα βρεθεί με κατάργηση 8ώρου, περιβαλλοντικής νομοθεσίας, φορολογικής διαφάνειας κλπ. Αλλά χωρίς Πολωνούς (τουτέστιν χωρίς γιατρούς στο NHS).

Ε, τι να γίνει; Αυτό προκύπτει όταν απαξιώνουν οι πολίτες την πόλη και κάποια σταθερά σημεία αναφοράς. Καλή η πολυχρωμία αλλά ακόμη κι ένα πιτσιρίκι έχει καταλάβει ότι τα όμορφα χρώματα που έχουν τα μπαστουνάκια της πλαστελίνης γίνονται ένα αδιάφορο γκρίζο όταν τα ανακατέψει. Το ίδιο συμβαίνει και με τις έννοιες. Όταν διαστρεβλώνεται ή θολώνει το νόημα τους, στο τέλος θα προκύψει μια γκρίζα ομίχλη. Και η ομίχλη έχει πάντα κάτι το απειλητικό.

[The Great Leader]

Πέρα από την απαξίωση της μετριοπάθειας,υπάρχει και ένα ρεύμα απαξίωσης του πλουραλισμού ή της συλλογικής εξουσίας προς μια πιο προσωπαγή εξουσία. Και δεν μιλάω μόνο για ηγέτες σαν τον Πούτιν,τον Ερντογάν και τον Μαδούρο. Ο Ορμπάν στην Ουγγαρία έχει κάποια ήπια χαρακτηριστικά ενός strongman κατά των φλώρων γραφειοκρατών της ΕΕ. Ακόμα και στην Κίνα, ο περιορισμός των θητειών του προέδρου/γ.γ δεν υπάρχει και ο Σι Τζινπιν κυβερνά ως μεταμοντέρνος Τιμονιέρης. Η συναίνεση αρχίζει να θεωρείται μπανάλ και ο ισχυρός ηγέτης επανέρχεται επικίνδυνα ως νέο πολιτικό τρεντ. Ακόμα και ο Τραμπ φαίνεται να ανοίγει σταδιακά τον δρόμο για έναν πιο λαϊκιστή/αυταρχικό μετέπειτα πρόεδρο στις ΗΠΑ.

[Dorian]

Η απαξιωση των μετριοπαθων πολιτικών φορέων ειναι απαιτούμενο και ζητούμενο για την ανοδο των ακραιων. Το ειδαμε στην Ελλαδα με την κρίση οπου η απαξιωση των παραδοσιακων κομματων εδωσε λαβη για την ανοδο της ακροδεξιας και των νεοναζί. Αυτο ειναι προφανες στους περισσότερους και απηχει και την ιστορια: η ανοδος του ναζισμου στη Γερμανια του μεσοπολέμου εγινε σε παρομοιες συνθηκες κοινωνικης και οικονομικης αποδιαρθρωσης.

Αυτο που ειναι λιγοτερο προφανες ειναι οτι αυτη η απαξιωση του πολιτικου σκηνικου δεν ηρθε ξαφνικα. Προετοιμαζοταν για πολλα χρονια - δεκαετιες - απο τον μεγαλο κερδισμένο της κρισης, που ηρθε και στην εξουσια: την αριστερα. Ήταν η αριστερά που μίλαγε για διαφθορά και σάπιο πολιτικο σύστημα (οταν η χρυση αυγη συγκέντρωνε γελοια ποσοστα της ταξης του 0,1%) εννοώντας όμως την αστική δημοκρατια - λέξεις που κατάντησαν να έχουν αρνητική χροια στην Ελλαδα- σε αντιπαραβολη με το πραγματικο και μονο για αυτη ζητουμενο, την σοσιαλιστικη/κομουνιστικη πατριδα. Ο,τι δεν ήταν αριστερό ηταν εξ'ορισμου σάπιο και απορριπτέο. Αυτη ειναι η λογική των ακραίων ιδεολογων που συνεχιζει σημερα η αριστερα και εφαρμοζει κι η ακροδεξια και νεοναζι με το δικο της αντιστοιχο (οτι δεν ειναι εθνικιστικο/ακροδεξιο).

Ολα αυτα περι διαφθορας και σαπιλας ειναι ο φερετζες των ολοκληροτιστων. Για αυτο οποτε στριμώχνονται οι ναζι στο πχώρουμ αρχίζουν να βαζουνε φωτο του Ακη κλπ. Ο στοχος τους ειναι να προβληθουν αυτοι ως οι "ναι μεν μπρουτοι αλλα τίμιοι" που παπάρια ειναι. Το είδαμε και με τους ιδιους τους ναζι οποτε βαλανε το χερι στο μελι το ειδαμε και με τους αριστερους τωρα που κυβερνησανε τις πομπές τους.

Γιατι το 100% υπαρκτοτατο προβλημα της διαφθορας στην Ελλαδα δεν εχει κομματικη ταυτοτητα αλλα κοινωνικα και ιστορικα αιτια και δεν αλλαζει απο τη μια μερα στην αλλη οποιο κομμα και να ερθει στην εξουσια- είναι έλλειμμα θεσμώ. Και λύνεται με εμβάθυνση και στερέωμα των θεσμών όχι ξεθεμελιωμα και στησιμο στη θεση τους ακραιων ναζιστικών και κομουνιστικών ξοανων.

¨οταν γινόταν επί δεκαετίες από την αριστερά η αμφισβήτηση δεν είδα και ιδιαίτερη πρεμούρα από τα "μετριοπαθή" (sic) κόμματα να το αντιμετωπίσουν. Με το που εμφανίστηκε ένα πραγματικά δεξιό κόμμα που είχε και δράση εκτός βουλής ΜΜΕ τους έπιασε τρελή μανία μέχρι και μίνι πραξικόπημα έστησαν. Για να μην το ζαλίζουμε οι κομμουνιστές έστω από εμπειρία και όχι από ιδεολογική συνεπαγωγή, είχαν ένα δίκιο σε ένα θέμα. Δεν υπάρχει "δημοκρατία" υπάρχουν καθεστώτα που εντός τους είναι αποδεχτό ένα εκάστοτε μικρό φάσμα πολιτικών, και αυτές όσο συμβαδίζουν αυτές με την κυρίαρχη ομάδα ελίτ . Όταν λέμε δημοκρατία εννοούμε τον "απλοϊκό" αλλά διαδεδομένο με αυτοματισμό στην μάζα ορισμό πως ο λαός μπορεί να ψηφίσει ότι πολιτική θέλει και μετά από ένα διάστημα αν θέλει να αλλάξει ακόμα και στο εντελώς αντίθετο. Ε αποδείχτηκε πως αυτό δεν ίσχύει, έχουν σχεδόν ποινικοποιηθεί φάσμα απόψεων και με το παραμικρό διώκονται συγγενικοί φορείς του, άμεσα και εξωθεσμικά πχ διώξεις αθλητών ακόμα και για ανέκδοτα. Φυσικά αυτό μας δείχνει πως και η άρχουσα τάξη πλέον είναι αντιεθνικιστική ακόμα και με τον κλασικό αστικο εθνικισμό. Μόνη λύση ένα λαϊκό εθνικιστικό κίνημα.

[hades]

Πέρα από την απαξίωση της μετριοπάθειας,υπάρχει και ένα ρεύμα απαξίωσης του πλουραλισμού ή της συλλογικής εξουσίας προς μια πιο προσωπαγή εξουσία. Και δεν μιλάω μόνο για ηγέτες σαν τον Πούτιν,τον Ερντογάν και τον Μαδούρο. Ο Ορμπάν στην Ουγγαρία έχει κάποια ήπια χαρακτηριστικά ενός strongman κατά των φλώρων γραφειοκρατών της ΕΕ. Ακόμα και στην Κίνα, ο περιορισμός των θητειών του προέδρου/γ.γ δεν υπάρχει και ο Σι Τζινπιν κυβερνά ως μεταμοντέρνος Τιμονιέρης. Η συναίνεση αρχίζει να θεωρείται μπανάλ και ο ισχυρός ηγέτης επανέρχεται επικίνδυνα ως νέο πολιτικό τρεντ. Ακόμα και ο Τραμπ φαίνεται να ανοίγει σταδιακά τον δρόμο για έναν πιο λαϊκιστή/αυταρχικό μετέπειτα πρόεδρο στις ΗΠΑ.

μοιάζει πολύ με τον κόσμο μετά το τέλος του ΑΠΠ. Αν το σκεφτείς και ο Τσίπρας έτσι κυβερνά. Οι βουλευτές του απλώς ακολουθούν

[ΓΑΛΗ]

Νομίζω ότι η απάντηση είναι απλή. Η ενόχληση ή αμηχανία που προκαλεί η απαξίωση των μετριοπαθών πολιτικών και των θεσμών γενικότερα, οφείλεται στο ότι κάποιοι θέλουν να διατηρήσουν την ηγετική/αυταρχική ιδιότητα αλλά ΚΑΙ τη δημοκρατική χάρη.

Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την απαξίωση. Θέλουν το μονοπώλιο της απαξίωσης.

[paul25]

Να η αιτία που ψάχνετε για το φαινόμενο:



Και γεμάτο νόημα στίχοι:

Είμαστε πολλοί αλλά είμαστε σκόρπιοι
μας πήρανε αμπάριζα οι δήθεν και οι όποιοι
είμαστε πολλοί μα δεν παίζουμε μπάλα
φεύγει μπροστά μας ο καιρός κι εμείς
ξοπίσω τρεχάλα

Είμαστε πολλοί αλλά είμαστε μόνοι
μείναμε δίχως όνειρο τώρα που ξημερώνει
είμαστε πολλοί μα ο καθένας μονάχος
με πάθος κι ενθουσιασμό, σκοντάφτουμε στο ίδιο λάθος

Άντε λοιπόν και πάλι να ξαναβρεθούμε
στους ίδιους δρόμους που τους περπατούσαμε
πριν μας προλάβει ο καιρός και ξεχαστούμε
γιατί αλλιώς δικέ μου, πάλι την πατήσαμε