Η κριτική επί της ουσίας εδώ έχει και αντίλογο.
Να τονίσουμε δε ότι επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο ποσοστιαία οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης.
Οι αυξήσεις μισθών άνω της παραγωγικότητας σε περίοδο πληθωριστικών πιέσεων, θα δημιουργήσουν είτε αύξηση τιμών είτε απολύσεις και περικοπές.
Άλλωστε η πλειοψηφία των επιχειρήσεων είναι μικρομεσαίες και δεν έχουν τέτοια περιθώρια.
Φυσικά σε ορισμένες περιπτώσεις με σταθερότητα ή μείωση του mark up των επιχειρήσεων, θα μπορούσαν να δοθούν εύλογες αυξήσεις δίχως πίεση σε αυτές.
Αν είχαμε κυρίως μεγάλες επιχειρήσεις ίσως να είχε νόημα μία αύξηση μισθών και λίγο πάνω από την παραγωγικότητα, για ψυχολογικούς λόγους και δίχως να δημιουργεί πίεση.
Τι πρέπει να γίνει;
Μείωση μισθολογικού κόστους ή μείωση της φορολογίας και μία τμηματική αύξηση μισθών.
Βλέπουμε όμως πως οι γαλαζαίοι έχουν αποτύχει στο επενδυτικό κλίμα και την εκτίναξη της παραγωγικότητας και τα έκαναν μπάχαλο, οπότε δεν υπάρχει τώρα ευχέρεια για μεγαλύτερες αυξήσεις μισθών.
"Πως μπορεί να είμαστε 20 χρόνια πίσω από την Αμερική, χωρίς αυτή να είναι 20 χρόνια μπροστά από εμάς;"