21o Συνέδριο του ΚΚΕ

[Fluffy]

Κατ΄αρχάς, μία παράλειψη του Φλάφυ: Η συμμαχία αυτή επιδιώκεται με στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση.



Εντάξει; Το καταλάβαμε όλα τα παιδάκια ή πρέπει να το ζωγραφίσω;

Στο ερώτημά σου: Η ΛΣ πραγματώνεται κυρίως μέσα από τα συνδικάτα, αλλά όχι μόνο. Π.χ. συμμετέχει η ΟΓΕ (Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας), το ΜΑΣ (Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών), οι μακαρίτισσες Λαϊκές Επιτροπές κλπ. Με άλλα λόγια, οποιοσδήποτε κοινωνικός φορέας μπορεί να συνεισφέρει στην ανάπτυξη λαϊκών αγώνων απέναντι στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, βάζοντας ως στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση (όρος απαράβατος για τη συμμετοχή φορέων στη ΛΣ και όρος που πλέον ανοικτά ομολογείται από την ΚΕ στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο ότι δε συνεισφέρει στη μαζικοποίηση της συμμαχίας αυτής).

Και σύμφωνα με τον μαρξισμο-λενινισμό τα συνδικάτα είναι ή δεν είναι σχολεία του κομμουνισμού;

Φυσικά και είναι. Στον Αριστερισμό, όμως, ο Λένιν κατακεραυνώνει όσους κομμουνιστές θέλουν να αποχωρήσουν από τα συνδικάτα και να ιδρύσουν αμιγώς κομμουνιστικά. Σου θυμίζει κάτι;

Γιαυτό όλα κρίνονται. Εγιναν και επεξεργασίες αργότερα που έφεραν την κόκκινη διεθνή στα συνδικάτα με σημαντικό ρόλο του λενιν στις επεξεργασίες. Ενώ ο βατραχος επικαλείται τη σχέση στρατηγικής και τακτικής θέλει η ίδια τακτική να σέρνεται για αιώνες. Ο ίδιος ο λενιν αναθεωρουσε τον ίδιο του τον εαυτο σε επίπεδο τακτικής.

[Fluffy]

Επίσης σύμφωνα με τον μαρξισμό-λενινισμό όταν οι κομμουνιστες συμμετέχουν είτε ως πλειοψηφία είτε ως μειψηφία σε μια επιτροπή αγώνα (στα νησιά όταν έκαναν απόβαση τα ματ ήταν αυτά που απομόνωσαν τους φασίστες και αποκρυστάλωσαν τη δράση τους στο σύνθημα «όχι φυλακές ψυχών τα νησια του αιγαίου») λένε ότι ότι είναι κομμουνιστές ή το κρύβουν;

Φυσικά και το λένε. Μήλα με πορτοκάλια.

Και ποιες θα είναι οι θέσεις του κομμουνιστή σε συλλογο, συνδικάτο κτλπ.
Π.χ. οι επεξεργασμένες θέσεις του κομματος για τους συμβασιουχους εργαζόμενους στο δημοσιο είναι μονιμη και σταθερη δουλειά και μετά την κατα τον βατραχο παραίτηση απο το αντιμπεριαλιστικο μέτωπο. Είναι η μόνιμη και σταθερη δουλειά αναθεση στον σοσιαλισμο; Είναι πλαισιο πάλης εντος καπιταλισμου;

Εϊναι και τα δυο, γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να προσφέρει ούτε αυτά τα ελάχιστα στους εργαζομενους, ούτε καν στους ανεργους ένα επίδομα ανεργίας της προκοπής.

[break]

Στο ερώτημά σου: Η ΛΣ πραγματώνεται κυρίως μέσα από τα συνδικάτα, αλλά όχι μόνο. Π.χ. συμμετέχει η ΟΓΕ (Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας), το ΜΑΣ (Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών), οι μακαρίτισσες Λαϊκές Επιτροπές κλπ. Με άλλα λόγια, οποιοσδήποτε κοινωνικός φορέας μπορεί να συνεισφέρει στην ανάπτυξη λαϊκών αγώνων απέναντι στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, βάζοντας ως στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση (όρος απαράβατος για τη συμμετοχή φορέων στη ΛΣ και όρος που πλέον ανοικτά ομολογείται από την ΚΕ στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο ότι δε συνεισφέρει στη μαζικοποίηση της συμμαχίας αυτής).

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι αν είναι συγκεκριμένος οργανισμός με καταστατικό και μέλη (όπως π.χ. το Κίνημα Αλλαγής) ή είναι μία ομαδοποίηση που κάνει το ΚΚΕ με κάποια κριτήρια (π.χ. οποιοσδήποτε έχει στόχο την σοσ. επανάστση). Από την απάντηση σου φαίνεται μάλλον το δεύτερο αλλά δεν είμαι και σίγουρος.

[vatraxos]

Γιαυτό όλα κρίνονται. Εγιναν και επεξεργασίες αργότερα που έφεραν την κόκκινη διεθνή στα συνδικάτα με σημαντικό ρόλο του λενιν στις επεξεργασίες. Ενώ ο βατραχος επικαλείται τη σχέση στρατηγικής και τακτικής θέλει η ίδια τακτική να σέρνεται για αιώνες. Ο ίδιος ο λενιν αναθεωρουσε τον ίδιο του τον εαυτο σε επίπεδο τακτικής.

Μπορείς και καλύτερα, πιστεύω.

Προφανώς η τακτική δε μένει ίδια, γι αυτό και λέγεται τακτική και γι αυτό διαχωρίζεται από το στρατηγικό στόχο που οφείλει να παραμένει ο ίδιος.

Η τακτική υπαγορεύει το δρόμο προς το στόχο. Όταν ο δρόμος ταυτίζεται με το στόχο, τότε χάνεις την ουσία.

Η συγκεκριμένη λοιπόν τακτική, την οποία κράζουμε τόσα χρόνια, αυτή δηλαδή η σεχταριστική τακτική της "ιδεολογικής καθαρότητας" που ουσιαστικά μπαίνει ως όρος συμμετοχής σε μαζικούς φορείς, ομολογείται πλέον με τον επισημότερο τρόπο ότι είναι αποτυχημένη.

Και τίθεται το ερώτημα: Γιατί υιοθετήθηκε αυτή η (μη) τακτική; Μήπως δεν είχε δοκιμαστεί; Μήπως αυτό ακριβώς δεν κατέκρινε ο Λένιν στον Αριστερισμό; Μήπως αυτό δε μετατρέπει το ΚΚΕ σε αριστερίστικο κόμμα;

Και τίθεται και ένα δεύτερο ερώτημα: Εσύ προσωπικά συμφωνείς με τη διαπίστωση στην εισήγηση της ΚΕ ότι

δεν αποφύγαμε το λάθος της μηχανιστικής μεταφοράς της θέσης του Κόμματος για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, θέτοντας ως προϋπόθεση υιοθέτησης από ΔΣ Σωματείων την αναγκαιότητα για ριζικές κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας, που κατοχυρώνουν το δικαίωμα στην υγεία του λαού. Έτσι, ακυρώθηκε στην πράξη η προσπάθεια για τη μέγιστη συσπείρωσητων φορέων του μαζικού κινήματος της περιοχής;

Θα συμφωνήσεις δηλαδή ότι μία τέτοια προϋπόθεση πήγε πίσω τη συσπείρωση των φορέων; Γιατί αν συμφωνήσεις, πρέπει να εξηγήσεις και γιατί συμφωνούσες όταν έμπαινε ως προϋπόθεση.

[vatraxos]

Στο ερώτημά σου: Η ΛΣ πραγματώνεται κυρίως μέσα από τα συνδικάτα, αλλά όχι μόνο. Π.χ. συμμετέχει η ΟΓΕ (Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας), το ΜΑΣ (Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών), οι μακαρίτισσες Λαϊκές Επιτροπές κλπ. Με άλλα λόγια, οποιοσδήποτε κοινωνικός φορέας μπορεί να συνεισφέρει στην ανάπτυξη λαϊκών αγώνων απέναντι στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, βάζοντας ως στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση (όρος απαράβατος για τη συμμετοχή φορέων στη ΛΣ και όρος που πλέον ανοικτά ομολογείται από την ΚΕ στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο ότι δε συνεισφέρει στη μαζικοποίηση της συμμαχίας αυτής).

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι αν είναι συγκεκριμένος οργανισμός με καταστατικό και μέλη (όπως π.χ. το Κίνημα Αλλαγής) ή είναι μία ομαδοποίηση που κάνει το ΚΚΕ με κάποια κριτήρια (π.χ. οποιοσδήποτε έχει στόχο την σοσ. επανάστση). Από την απάντηση σου φαίνεται μάλλον το δεύτερο αλλά δεν είμαι και σίγουρος.

Κοίτα, η ΛΣ είναι μία πρωτοβουλία του ΚΚΕ που απευθύνεται σε διάφορους μαζικούς φορείς, ακόμα και κόμματα μπορούν να συμμετάσχουν.
Ασφαλώς και αναπόφευκτα, την πρωτοβουλία δράσης και την οργάνωση την έχει το ΚΚΕ ως φορέας υλοποίησης της συμμαχίας αυτής.

Η ουσία της αντιπαράθεσης που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια στους κόλπους του ΚΚΕ είναι ότι τέτοιες προϋποθέσεις μπορείς πρακτικά να θέσεις μόνο σε κομμουνιστές, γιατί οι κομμουνιστές αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Αλλά, τότε, με ποιούς θα συμμαχήσεις; Με τους οπαδούς σου;

[Fluffy]

Δεν είναι ολοκληρωμενη όμως αυτη η απαντηση στο συνολο και στο πνευμα όσων τοποθετηθηκα

[vatraxos]

Δεν είναι ολοκληρωμενη όμως αυτη η απαντηση στο συνολο και στο πνευμα όσων τοποθετηθηκα

Αν αναφέρεσαι στο ερώτημα ποιές πρέπει να είναι οι θέσεις μας στα συνδικάτα, η γενική αρχή είναι ότι πρέπει να βρίσκουμε εκείνους τους κρίκους που συνδέουν την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων με τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Στην Ελλάδα, ο βασικός κρίκος ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση και οφείλουμε να παλεύουμε καθημερινά για την αποδέσμευση της χώρας από αυτήν.

Δε μπορείς παρά να συμφωνήσεις ότι

1. Μία τέτοια θέση τυγχάνει πολύ πιό ευρείας αποδοχής από τη θέση "αποδέσμευση με σοσιαλιστική επανάσταση". Συνεπώς συσπειρώνει ευρύτερες λαϊκές μάζες, ιδιαίτερα μετά την πείρα των μνημονίων.

2. Μία τέτοια εξέλιξη, επιβαλλόμενη μέσα από λαϊκούς/ταξικούς αγώνες (άρα δε μιλάω για αποδέσμευση τύπου Brexit) ανοίγει το δρόμο για το σοσιαλισμό, αποδυναμώνει σημαντικά το ντόπιο κεφάλαιο, το οποίο ασφαλώς μπροστά σε ένα τέτοιο κίνδυνο δε θα έμενε αμέτοχο, θα όξυνε και από την πλευρά του την ταξική πάλη, θα ανέβαζε τη βία και τον αυταρχισμό του με αποτέλεσμα την παραπέρα ζύμωση και ωρίμανση της λαϊκής/ταξικής συνείδησης, άρα θα έφερνε πιό κοντά το στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης. Διότι, όσα και να πεις στον άλλο, η ίδια του η πείρα στους αγώνες μπορεί να τον ωριμάσει σε μία στιγμή όσο δε θα τον ωριμάσουν είκοσι χρόνια συνθηματολογίας που κλείνει με την επωδό "με λαϊκή εξουσία".

[Fluffy]

Ετσι, παρακάτω και παρπίσω απο το χωρίο που φέρνεις και θέτεις το ερωτημα σου γίνεται αναφορά και σε επιτυχημένες επεξεργασιες που κατάφεραν να συσπειρώσουν κόσμο. Επομένως δεν παίζει το επιχείρημα της τακτικής αλλά δουλειάς στην επεξεργασία και δουλειάς με τα υπόλοιπα κοινωνικά στρωματα για την κοινωνική συμμαχία.

[vatraxos]

Ετσι, παρακάτω και παρπίσω απο το χωρίο που φέρνεις και θέτεις το ερωτημα σου γίνεται αναφορά και σε επιτυχημένες επεξεργασιες που κατάφεραν να συσπειρώσουν κόσμο. Επομένως δεν παίζει το επιχείρημα της τακτικής αλλά δουλειάς στην επεξεργασία και δουλειάς με τα υπόλοιπα κοινωνικά στρωματα για την κοινωνική συμμαχία.

Γιατί εθελοτυφλείς;

Σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζεται η αντίληψη που ταυτίζει την προβολή των θέσεων του Κόμματος από τους κομμουνιστές με τη διαμόρφωση των πλαισίων πάλης, χωρίς καμία επεξεργασία και κλιμάκωση, γιατί θεωρείται ότι κάτι τέτοιο μας προφυλάσσει κατά την παρέμβαση σε μια κινητοποίηση για οξυμένα προβλήματα που την πρωτοβουλία τους έχουν άλλες πολιτικές δυνάμεις, κυρίως σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές. Σίγουρα, ο συνδυασμός διαμόρφωσης πλαισίων πάλης και η διαπάλη στο κίνημα έχει μεγάλες απαιτήσεις. Απαιτεί καλή παρακολούθηση των εξελίξεων, γνώση των προβλημάτων κι επεξεργασία των επιχειρημάτων που αναδεικνύουν τις αιτίες τους και συμβάλλουν στη συσπείρωση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στον αγώνα σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων.

Είναι κρίσιμο ζήτημα για την παρέμβασή μας να αφομοιωθεί και να εκφραστεί στην πράξη ότι η δράση των κομμουνιστών και η διαπάλη με την επίδραση των αστικών δυνάμεων στο κίνημα, η πάλη με την ίδια την εργοδοσία, τους διάφορους κρατικούς μηχανισμούς που παρεμβαίνουν οργανωμένα, με σχέδιο κι επεξεργασία μέσα στο κίνημα, δεν είναι λιγότερο απαιτητική από την αυτοτελή ιδεολογική - πολιτική δράση του Κόμματος. Αντίθετα, είναι πιο σύνθετη, ιδιαίτερα σε συνθήκες ενός εξαιρετικά αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων, απομαζικοποίησης των σωματείων, αποστράτευσης και συντηρητικοποίησης. Να κατανοηθεί σε βάθος ότι η διαπάλη μέσα στις γραμμές του κινήματος δεν μπορεί να γίνεται με τη μηχανιστική μεταφορά ή την απλή αντιγραφή της κεντρικής κομματικής προπαγάνδας, τις κεντρικές ή τοπικές πολιτικές πρωτοβουλίες
του Κόμματος. Τα συνδικάτα αποτελούνται από εργάτες κι εργάτριες με διαφορετικό βαθμό ταξικής συνειδητοποίησης, που εκφράζεται με τις διαφορετικές ιδεολογικές - πολιτικές αντιλήψεις κι επιρροές, με διαφορετική συνδικαλιστική πείρα και δράση, ενώ η συνδικαλιστική πάλη από τη φύση της περιστρέφεται γύρω από τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης και μόνο με την παρέμβαση των κομμουνιστών είναι δυνατό συνδικάτα να βαδίσουν στον δρόμο της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης.

Τι φωνάζουμε τόσα χρόνια; Ότι πέρα από τις αντικειμενικές συνθήκες περάσματος στο σοσιαλισμό, απαιτείται και η ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα. Ότι ο βαθμός ωρίμανσης οφείλει να λαμβάνεται υπόψη στη διαμόρφωση της τακτικής μας προκειμένου να προσελκύονται αποτελεσματικότερα οι διάφορες κοινωνικές δυνάμεις με χαμηλότερο πολιτικό επίπεδο. Κι ότι για να γίνει αυτό, η τακτική μας πρέπει να προσαρμόζεται αντίστοιχα. Διαφορετικά οδηγούμαστε σε ένα στείρο σεχταρισμό.

Αυτή η κριτική έχει αντιμετωπιστεί κατά κόρον ως προϊόν οπορτουνιστικών διαθέσεων και προθέσεων. Τώρα γίνεται στοιχείο αυτοκριτικής και δε μπορώ παρά να χαίρομαι που συμβαίνει.

Δυστυχώς όμως, εδώ μπαίνουν δύο σοβαρότατα ζητήματα:

Πρώτον, πολλά μέλη, οπαδοί και φίλοι του Κόμματος λοιδωρήθηκαν στο παρελθόν επειδή άσκησαν αυτή την κριτική, οδηγήθηκαν στην παραίτηση ή διαγράφηκαν από το Κόμμα και την ΚΝΕ.
Δεύτερον, έχει γαλουχηθεί μία γενιά στελεχών, κυρίως προερχομένων από την ΚΝΕ, που έχει υιοθετήσει πλήρως και άκριτα τη θέση της ηγεσίας ότι σε κάθε περίπτωση βάζουμε ως όρο συμμαχίας το σοσιαλισμό. Αυτό δε μπορεί να αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη, ούτε φυσικά μέσα από ένα κείμενο θέσεων, αλλά το σημαντικότερο, δείχνει ότι η ποιότητα των στελεχών, τα οποία είχαν κάθε δυνατότητα να διαβάσουν και να αυτομορφωθούν σχετικά με τις λαθεμένες τακτικές και τις συνέπειές τους, είναι χαμηλή και περιορίζεται στη μηχανιστική αφομοίωση της εκάστοτε γραμμής.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, ποιό στελεχικό δυναμικό, με ποιό τρόπο και κυρίως, με ποιά εχέγγυα θα εξασφαλίσει τη διαφαινόμενη στροφή προς μία ορθότερη τακτική; Τα επαγγελματικά στελέχη που εξαρτούν την επιβίωσή τους από την πιστή υλοποίηση της οποιασδήποτε τακτικής αποφασίζει η ηγεσία; Οι Κνίτες και οι Κνίτισσες που περάσαν πλέον στο Κόμμα γαλουχημένοι επί πάνω από μία δεκαετία με μία λαθεμένη πολιτική;

[Ασέβαστος]

Η εργατική τάξη και το κομμα της θα ειχε πρόβλημα.

ειτε η εργατικη ταξη ειναι το 5% του λαου, ειτε το κκε δεν ειναι το κομμα της εργατικης ταξης.

[Ασέβαστος]

Στην Ελλάδα, ο βασικός κρίκος ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση και οφείλουμε να παλεύουμε καθημερινά για την αποδέσμευση της χώρας από αυτήν.

καθημερινα ε;
να μην παιρνουμε και καμμια μερα ρεπο;

τεσπα, εσυ τι εκανες σημερα για να βοηθησεις στην αποδεσμευση απο την εε;

[Fluffy]

vatraxos, αλήθεια τώρα βλέπεις επιβεβαίωση;
Εδωσα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα, όχι για αυτό καθαυτό το παράδειγμα αλλά ως απάντηση αυτου που επικαλείσαι τώρα. Αναφέρομαι, ξανά, στο αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά το οποίο ίσχυε και την περίοδο που θεωρεις ότι σεχταριζε το κόμμα.

Στο θέμα δε που θίγεις για το προσωπικό ίσως αυτά τα άτομα είχαν γραμμένη την αρχή του δημοκρατικου συγκεντρωτισμού που διέπει τα κόμματα νέου τύπου. Δηλαδή όχι απλά διαφωνία σε ζήτημα τακτικής αλλά υπόσκαπταν τις αρχές του κόμματος και την υπόσταση του κόμματος.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Τα τρία μας. Συνολικά τα άκυρα ψηφοδέλτια (ως άκυρο προσμετρήθηκε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ) έλαβαν 5,04%. Πρακτικά, ούτε οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ δεν έριξαν το ψηφοδέλτιο.

Δεν ξέρω τι δεν καταλαβαίνεις. Δύο συνέδρια πριν, η θέση μας είναι ότι παντού πηγαίνουμε με τη στρατηγική μας, βάζουμε ως στόχο πάλης τη σοσιαλιστική επανάσταση. Τώρα λέμε ότι αυτή η γραμμή απέτυχε να συσπειρώσει τον κόσμο. Αυτό έλεγα κι εγώ τότε και ήμουν οπορτούνα. Σήμερα, αυτοί που με βρίζαν, θα υπερψηφίσουν αυτό που έλεγα τότε.

Υ.Γ. Προφανώς όχι μόνο εγώ, δε διεκδικώ δάφνες σε καμία περίπτωση.

Τη μηχανιστική αναφορά των θέσεων του κόμματος κατακρίνει το ένα από τα δύο αποσπάσματα που ανέβασες. Αυτό που λέει δηλαδή είναι ότι
δε πρέπει τα μέλη του ΚΚΕ να πάνε στο εργατικό κέντρο και να παπαγαλίζουν τι έγραψε ο Ριζοσπάστης αλλά να μεταφέρουν όσα λέει το κόμμα
με έναν τρόπο που είναι κατανοητός στους απλούς ανθρώπους. Και σίγουρα, ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι να συνδεθουν οι άμεσες διεκδικήσεις με τους ιδεολογικούς στόχους.

Όχι δεν κατακρίνει αυτό. Παρένθεση, ό,τι λέει ο Ρ λέει και το ΚΚΕ και το αντίστροφο. Όργανο της ΚΕ είναι ο Ριζοσπάστης. Κλείνει η παρένθεση.

Αυτό που ομολογείται πλέον είναι αυτό που έβγαζε μάτι όταν διατυπωνόταν, που ιστορικά έχει αποδειχθεί η αποτυχία του, που απαντάται στα ακροαριστερά microκομματίδια (ένας βασικός λόγος που παραμένουν micros) και που χρησιμοποιήθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ ως "αντίδοτο" στον κίνδυνο να πάει δεξιά το Κόμμα.

Με απλά λόγια, μπροστά στον κίνδυνο (αν υπήρξε δηλαδή τέτοιος, προσωπικά δεν το αντιλήφθηκα) να γίνει το ΚΚΕ ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία πήγε να κάνει το ΚΚΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Όμως ούτε οι δεξιές ούτε οι αριστερές παρεκλίσεις εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κόμματος της εργατικής τάξης. Υπάρχει μπούσουλας και λέγεται μαρξισμός-λενινισμός.

Για να είμαι ειλικρινής, δε κατανοώ γιατί κριτικάρεις το ΚΚΕ. Από τη μία λες πως υπάρχει μπούσουλας και λέγεται μαρξισμός-λενινισμός, από την
άλλη όμως βλέπω πως υποστηρίζεις ότι δεν πρέπει οι κουκουέδες να συμπεριφέρονται σεχταριστικά.

[waldorf]

...

... δεν πρέπει οι κουκουέδες να συμπεριφέρονται σεχταριστικά.

Δεν ξέρω αν οι κουκουέδες πρέπει να συμπεριφέρονται σεχταριστικά,αλλά όλοι οι υπόλοιποι έχουμε κάθε δικαίωμα να συμπεριφερόμαστε σιχτιριστικά απέναντι στον αναχρονισμό-παλαιολιθισμό (sic) που στην προκειμένη εκφράζεται απ`το ΚΚΕ.

[Dwarven Blacksmith]

Υπάρχουν τόμοι επί τομών έργων των πιο influencial μαρξιστών διανοητών, με πραγματικές εμπειρίες εφαρμογής που δεν τους έχει διαβάσει κανείς εκτός Κίνας. Εκεί πρέπει να αντλήσει το ΚΚΕ αν θέλει να το πάρουμε στα σοβαρά. Πόσα από τα μέλη της ΚΕ ξέρουν Κινέζικα;