1996-2004:Το νήμα της εκσυγχρονιστικής εποποιίας.

[Maspoli]

Βγαλ'τον καργιολη από την εικόνα ρε χασαπη.

[Cavaliere]

Με την έναρξη της επόχας αποφάσισα πως θα ζήσω μόνιμα εκτός Ελλάδος.

[Μαυροβασίλης]

Με την έναρξη της επόχας αποφάσισα πως θα ζήσω μόνιμα εκτός Ελλάδος.

+1

εν τω μεταξύ παίζει μόνο ο αρχιερέας, τα ορφανά του κι ο σωμερίτης* να έχουν μείνει πιστοί στο δόγμα ευρωπαϊκή προοπτική που μας έχει κάνει κλύσμα o ερντο

* μόλις διάβασα Orion22

[Κεντροδεξιός Ψάλτης]

Εν τω μεταξύ ότι έχει απομείνει να θυμίζει σύγχρονο δυτικό στρατό είναι οι εξοπλισμοί από εποχής Σημίτη.Η τελευταία μεγάλη επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ πάλι έργο Σημίτη είναι.Τι άλλο θέλετε ?

[alekhine]

[paul25]

Νήμα για τον Σημιτή ε; Μάλιστα....

Τι να πεις γι'αυτή την οκταετία; Το πρώτο τέταρτο ήταν ένα ελπιδοφόρο τέταρτο, ο Σημίτης φάνηκε ο καταλληλότερος ΠΑΣΟΚΟΣ για να χτυπήσει την κρατικιστική πολιτική του χαρισματικού προκατόχου του. Επιτέλους αποθεώνονταν οι τεχνοκράτες και η λογική στην πολιτική του τόπου που ο Ανδρέας Παπανδρέου τους είχε στη μπούκα (τώρα θυμήθηκα και το τραγουδάκι του συχωρεμένου Λουκιανού Κελαηδόνη που έλεγε "όχι στους Τεχνοκράτες, όχι και στις κυρίες τους"), ο μεσαίος και μεγαλομεσαίος χώρος ανακουφιζόταν, θα γινόμασταν σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος, θα πετυχαίναμε τη σύγκλιση, θα γινόντουσαν ιδιωτικοποιήσεις και πολλά άλλα. Η πρώτη τετραετία αν και ήταν η καλύτερη διέψευσε κάποιες από τις ελπίδες αυτών που ζητούσαν όλα τα παραπάνω. Συμμάζεψε και τακτοποίησε τα ξεχαρβαλωμένα οικονομικά μας αλλά δεν εφάρμοσε τολμηρή πολιτική που ήταν αναγκαία, δεν ήρθε σε σύγκρουση με το κατεστημένο και το "Βαθύ ΠΑΣΟΚ" (όπως λέγαμε τότε) δεν προέβει στις επίπονες μεταρρυθμίσεις που είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε τώρα με το πιστόλι στο κρόταφο και αυτή η ευκαιρία για τον τόπο χάθηκε. Ανάλωσε όλη την πολιτική του στο να μας βάλει στην ΟΝΕ, δεν είναι τυχαίο πως μόνο αυτό θυμόμαστε από αυτόν και μάλιστα να πούμε πως μάλλον μας έβαλε και από την πίσω πόρτα και όχι νόμιμα (αποκάλυψη των πλασματικών στατιστικών). Δυσαρέστησε τον μεσαίο χώρο και του το έδειξε το 2000 όταν πήρε τις εκλογές στο τσακ κυριολεκτικά.

Έτσι περνάμε στην δεύτερη εκλογική περίοδο την καταστροφικότερη. Σε αυτήν ήξερε ότι άρχισε να γίνεται μη αρεστός και να χάνει ψηφοφόρους, δεν είχε όραμα η πολιτική του και στόχο, αφού τον είχε υλοποιήσει (μας είχε βάλει ήδη στην ΟΝΕ) προσπαθούσε ένα ολόκληρο χρόνο να μας "μαγέψει" με καθρεφτάκια για ιθαγενείς όπως πχ Η καλύτερη Προεδρεία της ΕΕ κλπ και μόλις στο δεύτερο έτος ξεκίνησε την μεταρρύθμιση με πρώτο το ασφαλιστικό του Γιαννίτση αλλά πλέον ήταν αργά, γρήγορα αλλάζει ρότα και τα τελευταία δύο χρόνια άρχισε μια τρελή παροχή (αλά Ανδρέα Παπανδρέου) που μεγάλωσε το έλλειμμα και κατέστρεψε ότι είχε χτίσει, μέχρι που τιμωρήθηκε. Έφυγε γρήγορα παραδίδοντας την εξουσία στον ΓΑΠ που τον άφησε και ξεκρέμαστο στο κόμμα. Ο εκσυγχρονισμός του ήταν επιφανειακός, χωρίς ποτέ ο λαός να τον έχει αγκαλιάσει, χωρίς συναίσθημα, νερόβραστος, δεν είναι τυχαίο πως σήμερα κανείς δεν τον θυμάται και το μόνο που θυμούνται από αυτόν είναι η ΟΝΕ, δεν υπάρχει κανένα legacy από την πολιτική του. Το ΠΑΣΟΚ τότε είχε κουράσει όλοι το λέγανε "κατεστημένο" και σουπερ διεφθαρμένο. Πρόσφατα είχε βγάλει και ένα βιβλίο για να τον θυμηθούμε πάλι αλλά μάταιος ο κόπος. Το νήμα είναι πάντως καλή προσπάθεια υπενθύμισης.

[paul25]

Η σύγκρουση παπανδρεϊκών-σημιτικών αναβίωσε εντός του ΣΥΡΙΖΑ -Αιφνίδιες εξελίξεις

Η προσπάθεια διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία έχει εξαγγείλει από την επόμενη κιόλας των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας, έφερε εντός Κουμουνδούρου στελέχη του πρώην ΠΑΣΟΚ που έχουν συγκρουόμενες απόψεις σε μια σειρά από ζητήματα. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ενταχθεί τόσο η «Γέφυρα», η οποία συγκροτείται από στελέχη του πρώην «εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ» ορισμένα εκ των οποίων βρέθηκαν κοντά στον Κώστα Σημίτη, όσο και προσωπικότητες και ομαδοποιήσεις πιο παραδοσιακών εκφάνσεων του Κινήματος με αναφορές στο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και τον πρώιμο Ανδρέα Παπανδρέου. Οι πρώτοι έκαναν την εμφάνισή τους προεκλογικά ενώ οι δεύτεροι βρίσκονται σε μια στενή επαφή με τον Χρήστο Σπίρτζη και εντάσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ ανά κύματα εδώ και περίπου δύο χρόνια.

Μια παλιά σύγκρουση μεταφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ

Μπορεί να βρισκόμαστε στο κατώφλι του 2020 και η σύγκρουση «Παπανδρεϊκών-Σημιτικών» του ΠΑΣΟΚ να φαντάζει κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, όμως δεν θα ήταν υπερβολή αν κάποιος ισχυριζόταν ότι σήμερα ζούμε μια αναβίωσή της εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Με την παρέμβασή του ο Παύλος Πολάκης φαίνεται να παίρνει σαφή θέση υπέρ του κομματιού εκείνου που προέρχεται από το πιο παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ. Τα σχόλια του πρώην αναπληρωτή υπουργού Υγείας και κυρίως η άμεση και έντονη αντίδραση των τριών στελεχών της «Γέφυρας» ξεσκέπασαν διαφωνίες που υπάρχουν εντός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για μια σειρά από πολιτικά ζητήματα και διαπερνούν τις παραδοσιακές ομαδοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και δεν αφορούν μόνο το ύφος της πολιτικής αντιπαράθεσης. Κυριότερο εξ αυτών είναι η στάση του κόμματος στα εθνικά ζητήματα και κυρίως στα ελληνοτουρκικά.

Ο Παύλος Πολάκης κατηγορεί τον Σημίτη ότι με την πολιτική του «γκρίζαρε» τα Ίμια αλλά και ότι «παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους». «Η κριτική του στα εθνικά θέματα ταυτίζεται με αναχρονιστικές και εθνικιστικές προσεγγίσεις», απαντούν Λιάκος, Μπίστης και Παναγιώτου.

Το άρθρο του Σ. Βαλντέν που «έδειξε» τις διαφωνίες

Αξίζει να σημειωθεί ότι στους προσεχτικούς παρατηρητές των εσωτερικών εξελίξεων της Κουμουνδούρου, δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητο ένα άρθρο του Σωτήρη Βαλντέν την προηγούμενη εβδομάδα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Ο κ. Βαλντέν, σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών, υψηλόβαθμος στέλεχος της Κομισιόν και μέλος, πλέον, της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπώντας την «Γέφυρα» εκφράζει, στο συγκεκριμένο άρθρο, αντιρρήσεις για την κριτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο Λονδίνο. «Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί την ίδια λέξη (σημ: αναφέρεται στη λέξη κατευνασμός), τι αντιπροτείνει; Να θέσει ο Μητσοτάκης το ζήτημα σε διμερή και διεθνή φόρα, κάτι που προφανώς το κάνει, όπως όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις; Δυστυχώς οι πολίτες καταλαβαίνουν πως η κυβέρνηση επικρίνεται από εθνικιστική σκοπιά. Και αυτό είναι σφάλμα», υποστηρίζει, μεταξύ άλλων ο κ. Βαλντέν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, έχει η αναφορά του ότι ιστορικά στη χώρα υπήρξαν «δύο ΠΑΣΟΚ». Αυτό του «Βυθίσατε το Χόρα» και του εμπάργκο κατά των Σκοπίων και αυτό του Ελσίνκι, της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και της άρση του «εμπόλεμου» με την Αλβανία. Η κατάληξη του άρθρου του κ. Βαλντέν είναι ενδεικτική και της συζήτησης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. «Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις Πρέσπες, έδειξε πως συνέχισε και ανάπτυξε τη γραμμή του “δεύτερου” ΠΑΣΟΚ. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα την εγκαταλείψει, γιατί βέβαια μια “πατριωτική πασοκοποίηση” θα ήταν πράγματι αρνητική».

Όπως γίνεται αντιληπτό και με δεδομένη την εκτίμηση του Αλέξη Τσίπρα ότι στις επόμενες εκλογές πρέπει να επιτευχθεί σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων του πολιτικού συστήματος, το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο ιστορικές εκφάνσεις του ΠΑΣΟΚ εντός Κουμουνδούρου θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς τις επόμενες κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/politiki/sygk ... -exelixeis

[paul25]

Η σύγκρουση παπανδρεϊκών-σημιτικών αναβίωσε εντός του ΣΥΡΙΖΑ -Αιφνίδιες εξελίξεις

Η προσπάθεια διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία έχει εξαγγείλει από την επόμενη κιόλας των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας, έφερε εντός Κουμουνδούρου στελέχη του πρώην ΠΑΣΟΚ που έχουν συγκρουόμενες απόψεις σε μια σειρά από ζητήματα. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ενταχθεί τόσο η «Γέφυρα», η οποία συγκροτείται από στελέχη του πρώην «εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ» ορισμένα εκ των οποίων βρέθηκαν κοντά στον Κώστα Σημίτη, όσο και προσωπικότητες και ομαδοποιήσεις πιο παραδοσιακών εκφάνσεων του Κινήματος με αναφορές στο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και τον πρώιμο Ανδρέα Παπανδρέου. Οι πρώτοι έκαναν την εμφάνισή τους προεκλογικά ενώ οι δεύτεροι βρίσκονται σε μια στενή επαφή με τον Χρήστο Σπίρτζη και εντάσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ ανά κύματα εδώ και περίπου δύο χρόνια.

Μια παλιά σύγκρουση μεταφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ

Μπορεί να βρισκόμαστε στο κατώφλι του 2020 και η σύγκρουση «Παπανδρεϊκών-Σημιτικών» του ΠΑΣΟΚ να φαντάζει κεφάλαιο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, όμως δεν θα ήταν υπερβολή αν κάποιος ισχυριζόταν ότι σήμερα ζούμε μια αναβίωσή της εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Με την παρέμβασή του ο Παύλος Πολάκης φαίνεται να παίρνει σαφή θέση υπέρ του κομματιού εκείνου που προέρχεται από το πιο παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ. Τα σχόλια του πρώην αναπληρωτή υπουργού Υγείας και κυρίως η άμεση και έντονη αντίδραση των τριών στελεχών της «Γέφυρας» ξεσκέπασαν διαφωνίες που υπάρχουν εντός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για μια σειρά από πολιτικά ζητήματα και διαπερνούν τις παραδοσιακές ομαδοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και δεν αφορούν μόνο το ύφος της πολιτικής αντιπαράθεσης. Κυριότερο εξ αυτών είναι η στάση του κόμματος στα εθνικά ζητήματα και κυρίως στα ελληνοτουρκικά.

Ο Παύλος Πολάκης κατηγορεί τον Σημίτη ότι με την πολιτική του «γκρίζαρε» τα Ίμια αλλά και ότι «παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους». «Η κριτική του στα εθνικά θέματα ταυτίζεται με αναχρονιστικές και εθνικιστικές προσεγγίσεις», απαντούν Λιάκος, Μπίστης και Παναγιώτου.

Το άρθρο του Σ. Βαλντέν που «έδειξε» τις διαφωνίες

Αξίζει να σημειωθεί ότι στους προσεχτικούς παρατηρητές των εσωτερικών εξελίξεων της Κουμουνδούρου, δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητο ένα άρθρο του Σωτήρη Βαλντέν την προηγούμενη εβδομάδα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Ο κ. Βαλντέν, σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών, υψηλόβαθμος στέλεχος της Κομισιόν και μέλος, πλέον, της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπώντας την «Γέφυρα» εκφράζει, στο συγκεκριμένο άρθρο, αντιρρήσεις για την κριτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο Λονδίνο. «Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί την ίδια λέξη (σημ: αναφέρεται στη λέξη κατευνασμός), τι αντιπροτείνει; Να θέσει ο Μητσοτάκης το ζήτημα σε διμερή και διεθνή φόρα, κάτι που προφανώς το κάνει, όπως όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις; Δυστυχώς οι πολίτες καταλαβαίνουν πως η κυβέρνηση επικρίνεται από εθνικιστική σκοπιά. Και αυτό είναι σφάλμα», υποστηρίζει, μεταξύ άλλων ο κ. Βαλντέν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, έχει η αναφορά του ότι ιστορικά στη χώρα υπήρξαν «δύο ΠΑΣΟΚ». Αυτό του «Βυθίσατε το Χόρα» και του εμπάργκο κατά των Σκοπίων και αυτό του Ελσίνκι, της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και της άρση του «εμπόλεμου» με την Αλβανία. Η κατάληξη του άρθρου του κ. Βαλντέν είναι ενδεικτική και της συζήτησης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. «Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις Πρέσπες, έδειξε πως συνέχισε και ανάπτυξε τη γραμμή του “δεύτερου” ΠΑΣΟΚ. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα την εγκαταλείψει, γιατί βέβαια μια “πατριωτική πασοκοποίηση” θα ήταν πράγματι αρνητική».

Όπως γίνεται αντιληπτό και με δεδομένη την εκτίμηση του Αλέξη Τσίπρα ότι στις επόμενες εκλογές πρέπει να επιτευχθεί σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων του πολιτικού συστήματος, το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο ιστορικές εκφάνσεις του ΠΑΣΟΚ εντός Κουμουνδούρου θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς τις επόμενες κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/politiki/sygk ... -exelixeis

[paul25]

Δυο φορες ανεβηκε; Αχρηστη συσκευη, σβηστε το ενα ρε παιδια.

[Drexler]

Θυμαμαι ακομα τα ''θελω να κανω ερωτα στην Δαφνη Σημιτη'' στους τοιχους των αθηνων.

[Obi Wan Iakobi]

Ο καλύτερος πρωθυπουργός της τελευταίας πεντηκονταετίας
Τότε που από την Ελλάδα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού περάσαμε στην μεγάλη Ελλάδα του εκσυγχρονισμού...



Κάτι η προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου εξαιτίας των κατηγοριών για μίζες, κάτι ο Άκης Τσοχατζόπουλος που επανέρχεται που και που στα φώτα της δημοσιότητας με το μπες-βγες στην φυλακή, ο καλύτερος πρωθυπουργός που έχουν δει ποτέ τα μάτια μας δεν λέει να φύγει από τα μυαλά μας. Τι κι αν κλείσαμε 14 χρόνια από τότε που έφυγε από την εξουσία; Ο Κώστας Σημίτης ποτέ δεν έπαψε να είναι το απόλυτο ίνδαλμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Δεν θα θέλαμε βέβαια να παρεξηγηθούμε: το γεγονός ότι οι δυο προαναφερθέντες πολιτικοί που συνδέθηκαν όσο ελάχιστοι με την περίοδο Σημίτη στην Ελλάδα, κατέληξαν να έχουν προβλήματα με τη Δικαιοσύνη δεν είναι κάτι που τσουβαλιάζει και τον μεγάλο ηγέτη της Ελλάδας του εκσυγχρονισμού μαζί τους. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Ο Κώστας Σημίτης είχε ένα πολύ δύσκολο έργο όταν ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 1996. Δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να είσαι εκείνος που αντικαθιστά ολόκληρο Ανδρέα Παπανδρέου στην κορυφή του κόμματος που «έφερε την αλλαγή». Πως να ανταγωνιστείς ολόκληρη αλλαγή; Στη σύγκριση είσαι καταδικασμένος να χάσεις. Είναι μάλλον αναπόφευκτο.

Όπως όμως κάθε μεγάλος καλλιτέχνης γνωρίζει, δεν πρέπει ποτέ να δημιουργείς πράγματα που είναι καταδικασμένα χάσουν στην σύγκριση με άλλα έργα τέχνης. Το μυστικό είναι να δημιουργεις καταστάσεις που θα κρίνονται αυτοτελώς, χωρίς να πρέπει να ετεροκαθορίζονται από κάποιο παρελθοντικό έργο. Και ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ένας μεγάλος καλλιτέχνης της πολιτικής που δεν θα μπορούσε να μην γνωρίζει αυτή την αλήθεια.

Ο Σημίτης δεν αντιλήφθηκε ποτέ τον εαυτό του ως συνεχιστή της περίφημης πασοκικής αλλαγής. Πανέξυπνα, έκανε ξεκάθαρο πως αυτή η διαδικασία ήταν ταυτισμένη με τον Ανδρέα και ολοκληρώθηκε μαζί του. Έτσι, ο Σημίτης ξεκίνησε μια νέα διαδικασία που έμελλε να είναι το δικό του σήμα-κατατεθέν και ταυτόχρονα η τέλεια σύνοψη για το τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ στη μετα-Παπανδρέου περίοδο. Και κάπως έτσι, ξεκίνησε η φάση του «εκσυγχρονισμού».

Ο «εκσυγχρονισμός» αποτέλεσε το μεγάλο σύνθημα της σημιτικής Ελλάδας από το 1996 μέχρι και το 2004, τα χρόνια δηλαδή που ο Σημίτης υπήρξε πρωθυπουργός. Οι μακέτες των έργων που παρουσιάστηκαν ήταν πιο πολλές από τα έργα που όντως έγιναν, κάτι που οδήγησε σε διάφορα ανέκδοτα φανερά καθοδηγούμενα από τις σκοτεινές δυνάμεις της δεξιάς αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έγιναν και έργα. Το αντίθετο, έγιναν μπόλικα.

Ο καλύτερος πρωθυπουργός της τελευταίας πεντηκονταετίας

Το γενικότερο κλίμα της «μεγάλης και ισχυρής Ελλάδας» ήρθε να αντικαταστήσει ομαλά την «Ελλάδα της σοσιαλιστικής ανασυγκρότησης» και ξαφνικά από συνθήματα περί ισότητας και λαϊκής κυριαρχίας, οδηγηθήκαμε σε μαζικές προσδοκίες περί νεοπλουτισμού και κοινωνικής ανέλιξης άλλου επιπέδου. Ερχόντουσαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ούτε λίγο ούτε πολύ, ο μέσος Έλληνας αντιλαμβανόταν τον εαυτό του ως εν δυνάμει μεγιστάνα. Το άκρον άωτον του σοσιαλισμού με άλλα λόγια.

Ας συγχωρεθούν ορισμένα ατοπήματα όπως εκείνο του χρηματιστηρίου, της Siemens, των εξοπλιστικών προγραμμάτων και μερικά ακόμα σκανδαλάκια διότι σε ένα χαοτικό πράγμα όπως είναι το Κράτος, θα ξεφύγουν και κάποια πράγματα. Όποιος ξέρει να εκτιμά δεν θα ξεχάσει ποτέ την Ελλάδα που είχε φτιάξει ο μεγάλος Κώστας Σημίτης για τους Έλληνες. Γνωρίζουμε άλλωστε πολύ καλά -διότι τα έχουμε βιώσει, όχι τίποτα άλλο- πως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 η Ελλάδα μας μπήκε σε μια φάση καμπής, που σταδιακά οδήγησε στην εποχή των Μνημονίων.

Παρόλα αυτά ο καλύτερος πρωθυπουργός της πεντηκονταετίας είναι άξιος συγχαρητηρίων γιατί την ώρα που δίπλα του στο υπουργικό συμβούλιο είχε τον μισό ποινικό κώδικα εκείνος δεν λύγισε. Συνέχισε απερίσπαστος το έργο του εκσυγχρονισμού της χώρας. Και σε όσους βλάσφημους θα τολμήσουν να ξεστομίσουν προβοκατόρικα ερωτήματα τύπου «μα κοτζάμ πρωθυπουργός δεν ήξερε τι έκαναν οι υπουργοί του; Δεν θα έπρεπε να τους είχε σουτάρει την ίδια στιγμή;» θα θυμίσουμε τα σοφά λόγια της Βάσιας Τριφύλλη: «Οι φιλίες δεν χαλάνε για ένα σκανδαλάκι ρε μ@λ@κ@».