21o Συνέδριο του ΚΚΕ

[Fluffy]

Σήμερα, το επεκτατικό μείγμα (νεοκεϊνσιανού χαρακτήρα) που προωθείται σε ολόκληρο τον κόσμο είναι το περιβόητο Πράσινο New Deal. Δηλαδή, οι κρατικές δαπάνες ενίσχυσης των ΑΠΕ, αντικατάστασης ενεργοβόρων τρόπων μετακίνησης, κατοικίας, διαβίωσης με νέες περισσότερο πράσινες, με εκτεταμένη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας. Αυτήν τη λύση προωθεί τόσο η ΝΔ όσο και το μπλοκ των ΣΥΡΙΖΑ - ΜέΡΑ25, που συμφωνούν απολύτως στον άξονα της ανάπτυξης. Κρύβουν πως οι εκτεταμένες δαπάνες σε ΑΠΕ όχι απλά δεν θα αυξήσουν, αλλά θα μειώσουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων (πανάκριβο ρεύμα, ηλεκτρικά αυτοκίνητα για λίγους, νέες πράσινες κατοικίες απλησίαστες για τον μέσο εργαζόμενο) και παράλληλα πως οι εκτεταμένες κρατικές δαπάνες διογκώνουν το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, οδηγώντας σε βαθύτερη κρίση, σε όξυνση των αντιθέσεων, ακόμα και σε πόλεμο στο μέλλον.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι όσο υπάρχει καπιταλισμός η κλιματική καταστροφή πρέπει να συνεχίσει διότι αλλιώς θα μειωθεί το βιωτικό επίπεδο (λες και δεν λέει ότι θα μειωθεί έτσι κι αλλιώς για 1000 άλλους λόγους). Γραφικές θέσεις ανάλογες των μπούμερς που το κουμαντάρουν.

Ωραια, και οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλέξουν πως θα τους εκμεταλλευτούν;

[Daje]

21ο συνεδριο λεει.
1 εφτανε, αντε 2 το πολυ.
Τι στο καλο λενε σε 21 συνεδρια??? Ποσες φορες θ'αναμασησουν τις ιδιες ανεφαρμοστες παπαριες???

[Fluffy]

21ο συνεδριο λεει.
1 εφτανε, αντε 2 το πολυ.
Τι στο καλο λενε σε 21 συνεδρια??? Ποσες φορες θ'αναμασησουν τις ιδιες ανεφαρμοστες παπαριες???

Για πες καμια 10 θέσεις που θεωρεις ατοπες;

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

21ο συνεδριο λεει.
1 εφτανε, αντε 2 το πολυ.
Τι στο καλο λενε σε 21 συνεδρια??? Ποσες φορες θ'αναμασησουν τις ιδιες ανεφαρμοστες παπαριες???

Για πες καμια 10 θέσεις που θεωρεις ατοπες;

ΟΛΕΣ !!!!

[Dwarven Blacksmith]

Σήμερα, το επεκτατικό μείγμα (νεοκεϊνσιανού χαρακτήρα) που προωθείται σε ολόκληρο τον κόσμο είναι το περιβόητο Πράσινο New Deal. Δηλαδή, οι κρατικές δαπάνες ενίσχυσης των ΑΠΕ, αντικατάστασης ενεργοβόρων τρόπων μετακίνησης, κατοικίας, διαβίωσης με νέες περισσότερο πράσινες, με εκτεταμένη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας. Αυτήν τη λύση προωθεί τόσο η ΝΔ όσο και το μπλοκ των ΣΥΡΙΖΑ - ΜέΡΑ25, που συμφωνούν απολύτως στον άξονα της ανάπτυξης. Κρύβουν πως οι εκτεταμένες δαπάνες σε ΑΠΕ όχι απλά δεν θα αυξήσουν, αλλά θα μειώσουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων (πανάκριβο ρεύμα, ηλεκτρικά αυτοκίνητα για λίγους, νέες πράσινες κατοικίες απλησίαστες για τον μέσο εργαζόμενο) και παράλληλα πως οι εκτεταμένες κρατικές δαπάνες διογκώνουν το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, οδηγώντας σε βαθύτερη κρίση, σε όξυνση των αντιθέσεων, ακόμα και σε πόλεμο στο μέλλον.

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι όσο υπάρχει καπιταλισμός η κλιματική καταστροφή πρέπει να συνεχίσει διότι αλλιώς θα μειωθεί το βιωτικό επίπεδο (λες και δεν λέει ότι θα μειωθεί έτσι κι αλλιώς για 1000 άλλους λόγους). Γραφικές θέσεις ανάλογες των μπούμερς που το κουμαντάρουν.

Ωραια, και οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλέξουν πως θα τους εκμεταλλευτούν;

Ναι πρέπει. Αλλιώς άμα είναι να γράφει και άρθρα για το πόσο θα ακριβύνουν τα βαμβακερά αν καταργηθεί η δουλεία.

[Fluffy]

Το ΚΚΕ πιστεύει ότι όσο υπάρχει καπιταλισμός η κλιματική καταστροφή πρέπει να συνεχίσει διότι αλλιώς θα μειωθεί το βιωτικό επίπεδο (λες και δεν λέει ότι θα μειωθεί έτσι κι αλλιώς για 1000 άλλους λόγους). Γραφικές θέσεις ανάλογες των μπούμερς που το κουμαντάρουν.

Ωραια, και οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλέξουν πως θα τους εκμεταλλευτούν;

Ναι πρέπει. Αλλιώς άμα είναι να γράφει και άρθρα για το πόσο θα ακριβύνουν τα βαμβακερά αν καταργηθεί η δουλεία.

Ασυγκριτα πράγματα, απο τη μια μεριά έχουμε κατάργηση ενός κατάλοιπου από προπερασμενο κοινωνικοοικονοικο συστημα στον προοδευτικο καπιταλισμο της πρωτης περιοδου και απο την άλλη την εκμεταλλευση στην περιοδο σαπισματος του καπιταλισμου, στο μονοπωλιακο στάδιο.

[Fluffy]

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η καινοτομία γενικότερα, δεν είναι σε προοδευτική κατεύθυνση; Γιατί οι σχετικές αναφορές στις Θέσεις με αρνητική χροιά;
Το ΚΚΕ, φύσει και θέσει ως Κόμμα που παλεύει για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, ως Κόμμα του επιστημονικού σοσιαλισμού, δεν μπορεί παρά να βλέπει στα επιτεύγματα της ανθρώπινης κοινωνικής δραστηριότητας, στα προϊόντα της κοινωνικής παραγωγής της επιστήμης και της τεχνολογίας, τις δυνατότητες για τη νέα, σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνική οργάνωση. Εχει αποδείξει άλλωστε ότι στέκεται με θετική ματιά απέναντι σε αυτά. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά πως η πρώτη ιστοσελίδα κόμματος, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '90, ανήκει στο ΚΚΕ, ενώ αξιοποιούμε όλα τα μέσα για τη ενημέρωση των εργαζομένων. Ομως η αποτίμηση των συγκεκριμένων εξελίξεων που συνοδεύουν τον ψηφιακό μετασχηματισμό δεν μπορεί να είναι γενική.

Η ολοένα και μεγαλύτερη αξιοποίηση ψηφιακών εργαλείων στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία έχει επιταχυνθεί την τελευταία χρονιά. Μετά την καθιέρωση, από τον ΣΥΡΙΖΑ, του ψηφιακού χρήματος και της πιστωτικής κάρτας ως του de facto μέσου πληρωμής, η ΝΔ προχώρησε στο επόμενο βήμα. Αξιοποιώντας την πανδημία και την κυβερνητική διαχείρισή της, η πορεία ένταξης ψηφιακών εργαλείων σε πολλούς κλάδους επιταχύνθηκε ουσιαστικά. Το ηλεκτρονικό εμπόριο είναι μεγάλος κλάδος του εμπορίου, οι ηλεκτρονικές διαδικασίες σε πολλές πλευρές του εποικοδομήματος πρακτικά κυριαρχούν κ.λπ.

Η προπαγάνδα της κυβέρνησης αλλά και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, γενικότερα η αστική πολιτική, επιμένει να εστιάζει σε αυτές τις αλλαγές, να τις φωτογραφίζει ως ευκαιρίες για τους νέους, συνολικά για τους εργαζόμενους. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος είναι πιο «ψηφιακός», το δε ψηφιακό μέλλον περιγράφεται ως το νέο «τρένο» το οποίο δεν πρέπει να χάσει η ελληνική κοινωνία.

Σίγουρα, κανείς δεν μπορεί να μη θαυμάσει αυτά τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και τελικά της κοινωνικής παραγωγής: Ολόκληρες ήπειροι διασυνδέονται με εντυπωσιακή ευκολία, εγκυκλοπαίδειες βρίσκονται στα δάχτυλα του χεριού μας, φέρνοντάς μας ένα μεγάλο κομμάτι της συσσωρευμένης γνώσης της ανθρωπότητας, και ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί.

Κανείς λοιπόν δεν αμφισβητεί τις δυνατότητες που ανοίγουν αυτές οι τεχνικές λύσεις, για τα προβλήματα που μπορούν δυνητικά να αντιμετωπίσουν.

Ομως η πραγματικότητα είναι αντίθετη απ' αυτό το απλό ευχολόγιο.

Η ψηφιοποίηση των τραπεζών δεν οδηγεί σε κάποια βελτίωση της συμπεριφοράς των τραπεζών απέναντι σε μικροκαταθέτες και δανειστές. Αντίθετα, οδηγεί σε διαδοχικά κύματα απολύσεων και τεράστιο φόρτο εργασίας, με εντυπωσιακή αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης όσων εργαζομένων απομένουν στις τράπεζες, και σε επιδείνωση της σχέσης των τραπεζών με τους λαϊκούς καταθέτες και δανειστές, τα δάνεια των οποίων απορρίπτονται από αυτόματα ψηφιακά συστήματα.

Το ηλεκτρονικό εμπόριο δεν συνοδεύεται από λιγότερη και απλούστερη εργασία των εργαζομένων στον κλάδο. Συνοδεύεται από αναδιαρθρώσεις, μαζικές απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας όσων εργάζονται στον κλάδο, που πλέον συσκευάζουν εκατοντάδες πακέτα ημερησίως, από εργαζόμενους στον κλάδο των delivery οι οποίοι αναγκάζονται να υπερβάλλουν εαυτούς για να «βγουν» οι παραγγελίες.

Η τηλεργασία όχι απλά δεν απελευθερώνει τους εργαζόμενους, αντίθετα χρησιμοποιείται για να καταργηθεί η διάκριση ελεύθερου - εργάσιμου χρόνου, για να αυξηθούν η εντατικοποίηση της εργασίας και ο βαθμός εκμετάλλευσης, για να μεταφερθούν στις πλάτες των εργαζομένων δαπάνες που έκαναν οι επιχειρήσεις.

Το ψηφιοποιημένο κράτος επιτρέπει στον καθέναν να πληρώνει τους υπέρογκους ληστρικούς φόρους από κάθε σημείο, κάθε ώρα. Το ηλεκτρονικό χρήμα έχει «γονατίσει» χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις. Οι κρατικές φορολογικές αρχές έχουν επιδοθεί σε ένα «κυνήγι μαγισσών» απέναντι σε αυτοαπασχολούμενους και μισθωτούς, την ίδια ώρα που οι μεγάλες επιχειρήσεις, είτε νόμιμα είτε νομότυπα, με τριγωνικές πωλήσεις, εξαγωγές σε τιμές κάτω του κόστους, επιχειρήσεις σε άλλες χώρες του εξωτερικού, αφορολόγητα αποθεματικά και υπεραποσβέσεις, ή με διάφορα φορολογικά κίνητρα, πληρώνουν περίπου το 5% των κρατικών εσόδων.

Η ψηφιακή παρακολούθηση και η ψηφιακή καταστολή παίρνουν διαστάσεις χιονοστιβάδας. Το αστικό κράτος συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερα στοιχεία για τον καθέναν, διατηρεί βάσεις δεδομένων οι οποίες τροφοδοτούνται διαρκώς. Απογειώνεται η ψηφιακή παρακολούθηση, με διάφορες μορφές και μέσα, αξιοποιώντας το νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ και την εξειδίκευσή του στην χώρα από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Το διαδίκτυο, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, οι online εγκυκλοπαίδειες, αντί να λειτουργούν ως εργαλεία διάχυσης της γνώσης και της πληροφορίας, διευκόλυνσης της επαφής μεταξύ των εργαζομένων, αναδεικνύονται σε εργαλεία μαζικής αλλά και εξατομικευμένης προπαγάνδας, συλλογής της σκέψης και των συναισθημάτων των εργαζομένων, των νέων του λαού.

Η πορεία λοιπόν ψηφιοποίησης, που υποστηρίζουν όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα αστικά κόμματα, δεν είναι τόσο «ανώδυνη» όσο φαίνεται αρχικά. Στην πραγματικότητα η εφαρμογή των ψηφιακών λύσεων από το κεφάλαιο θα βρει τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων να μετρά απώλειες. Να δουλεύει πολύ περισσότερο ή να βρίσκεται σε μια εμφανιζόμενη ως «τεχνο-ανεργία», να φορολογείται μέχρι «τελευταίας ρανίδας» και ταυτόχρονα να ενισχύονται τα μέτρα καταστολής απέναντί τους.

Φυσικά, δεν φταίει η τεχνολογία αυτή καθαυτή. Σήμερα οι ψηφιακές λύσεις εφαρμόζονται, σχεδιάζονται και προωθούνται από το μεγάλο κεφάλαιο, τα κράτη και όλες τις κυβερνήσεις του, ανεξαρτήτως χρώματος, με άξονα τις δικές του ανάγκες, δηλαδή το μεγαλύτερο κέρδος και τη διασφάλιση της εξουσίας του. Γι' αυτό και οι λύσεις αυτές ισχυροποιούν τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα αστικά κράτη, σε βάρος αυτοαπασχολούμενων και εργαζομένων. Ο πραγματικός αντίπαλός μας δεν είναι η τεχνολογία, αλλά αυτοί που τη σχεδιάζουν και τη χρησιμοποιούν για τα κέρδη τους: Το μεγάλο κεφάλαιο, το αστικό κράτος και κάθε αστική κυβέρνηση. Δεν έχουμε λοιπόν καμία αντίθεση με την τεχνολογία. Εχουμε απόλυτη αντίθεση με το σημερινό σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, γνωρίζοντας ότι οι αλλαγές στις οποίες προχωρά τώρα - και στις οποίες συγκαταλέγεται μια μαζική εφαρμογή ψηφιακών λύσεων - το κάνουν πιο ισχυρό, πιο αποτελεσματικό απέναντι στους εργαζόμενους.

https://www.rizospastis.gr/columnStory. ... umnId=8988

[Fluffy]

Τι είναι το «πράσινο New Deal» και πώς συνδέεται με την εκδήλωση της κρίσης;

Η καπιταλιστική κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Η καπιταλιστική ανάπτυξη οδηγεί σε συσσώρευση κερδών που πρέπει να επενδυθούν σε κάποιο τομέα με ικανοποιητικό - για τον κεφαλαιοκράτη - ποσοστό κέρδους. Ομως, η ίδια η ανάπτυξη του καπιταλισμού τελικά οδηγεί σε έλλειψη «επενδυτικών ευκαιριών». Οι καπιταλιστές δεν έχουν πού να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους. Για παράδειγμα, τα 100 δισ. δολάρια ταμειακών διαθεσίμων της «Apple» υποδηλώνουν δύο πράγματα: Πως είναι πολύ επιτυχημένη καπιταλιστική επιχείρηση, αλλά παράλληλα πως δεν έχει τι να κάνει τα κέρδη της. Δεν μπορούν δηλαδή να «επενδυθούν» κάπου που να προσδοκούν ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.

Η καπιταλιστική κρίση όταν εκδηλώνεται αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα, μέσα από μια μεγάλης κλίμακας καταστροφή ενός τμήματος του επενδυμένου κεφαλαίου, επιτρέποντας στο κεφάλαιο που παραμένει, να επενδυθεί κερδοφόρα στη συνέχεια. Στη μεγάλη κρίση του 1929-1939, το μέγεθος της υπερσυσσώρευσης αλλά και η κεϊνσιανή πολιτική που ακολουθήθηκε τη δεκαετία του '30, επέτεινε το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης. Τελικά, ο Β' ιμπεριαλιστικός Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε τη «λύση». Λειτούργησε «καθαρτικά» για τον καπιταλισμό, οδήγησε σε τεράστιες «επενδύσεις» στην πολεμική βιομηχανία, έφερε μια τεράστιας κλίμακας καταστροφή του επενδυμένου κεφαλαίου, επιτρέποντας στη συνέχεια τη συνέχιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας μετά τον πόλεμο. Σημειώνεται φυσικά πως η καταστροφή του κεφαλαίου δεν γίνεται ποτέ «ήρεμα» με μια «συμφωνία κυρίων». Η ανταγωνιστική φύση του καπιταλισμού, το γεγονός ότι κάθε κεφάλαιο ανταγωνίζεται τα υπόλοιπα για μερίδια κερδοφορίας, μετατρέπει τη διαδικασία καταστροφής σε ένα παιχνίδι όπου «ο κερδισμένος τα παίρνει όλα».

Το «πράσινο New Deal» επιδιώκει να είναι η αστική απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και κυρίως στο πρόβλημα της μεγάλης κλίμακας υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που ταλανίζει τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία.

Τι προβλέπει το «πράσινο New Deal»;

Μια εκτεταμένη απαξίωση μεγάλου όγκου υποδομών και ήδη επενδυμένου κεφαλαίου σε ολόκληρο τον κόσμο και αντικατάστασή του με νέο και ταυτόχρονα τη στήριξη των σχετικών επενδύσεων.

Αξιοποιώντας αλλά και καλλιεργώντας συστηματικά τον προβληματισμό των λαών για την καταστροφή του περιβάλλοντος, το «πράσινο New Deal» προκρίνει την απόσυρση δεκάδων εκατομμυρίων αυτοκινήτων και φορτηγών ως ρυπογόνων, την απαξίωση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων ηλεκτρικής ενέργειας και τη δημιουργία νέων για ΑΠΕ, την επαναχάραξη και την αναβάθμιση οδικών αξόνων, τον περιορισμό των αεροπορικών μεταφορών μόνο σε όσες είναι αρκετά «πράσινες», την απαξίωση υποδομών κατοικίας γιατί δεν είναι περιβαλλοντικά αναβαθμισμένες, τις αλλαγές στο πρότυπο ζωής για να είναι πιο «πράσινο» κ.λπ.

Με λίγα λόγια, το «πράσινο New Deal» δεν είναι μόνο νέες «πράσινες»1 επενδύσεις. Δεν θα μπορούσε να είναι. Η πολιτική του «πράσινου New Deal» προϋποθέτει στην ελεγχόμενη καταστροφή υφιστάμενων επενδύσεων, σε μια μεγάλη απαξίωση κεφαλαίου που, με βάση εκτιμήσεις των ίδιων των οπαδών του, αντιστοιχεί σε απαξίωση καιρού πολέμου. Οι υποδομές που θα καταστραφούν αφορούν λαϊκές οικογένειες (π.χ. αυτοκίνητα, σπίτια χαμηλής ενεργειακής απόδοσης) ή κρατικές υποδομές (δρόμων που αντικαθίστανται με νέους ιδιωτικούς), ενεργειακών υποδομών η αντικατάσταση των οποίων εκτοξεύει το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας για τους εργαζόμενους. Οι πράσινες υποδομές θα είναι τελικά ακριβότερες, κόστος που βεβαίως θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι (για παράδειγμα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αν συνυπολογίσει κανείς και τη μικρότερη χρονική διάρκεια ζωής τους, υπολογίζεται ότι θα έχουν διπλάσιο έως τριπλάσιο κόστος απ' τα παραδοσιακά και αρχικά με μικρότερες δυνατότητες, το ρεύμα από ΑΠΕ τρεις έως τέσσερις φορές ακριβότερο κ.λπ.).

Το «πράσινο New Deal» έχει τελικά ως στόχο τη μαζική απαξίωση υποδομών που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι και τη στροφή της βιομηχανικής παραγωγής σε νέες πολύ ακριβότερες «πράσινες» λύσεις.

Η θεώρηση είναι πως αυτή η μαζική καταστροφή μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης. «Χαμένοι» αυτής της λύσης, εκτός απ' τους εργαζόμενους που σε μεγάλη κλίμακα θα δουν υποδομές δεκαετιών, που είτε αποτελούν ιδιωτική περιουσία είτε κρατική περιουσία και χρησιμοποιούνται με μικρότερο κόστος στις τσέπες τους, να απαξιώνονται, είναι και κλάδοι που δεν μπορούν να «μετατραπούν» για να παράγουν πράσινες λύσεις. Οι τελευταίοι αποτελούν και τους βασικούς χρηματοδότες όλων όσοι αντιστρατεύονται αυτών των πράσινων λύσεων.

Ωστόσο, από την εφαρμογή των «πράσινων λύσεων» η περίοδος χάριτος που θα πάρει η καπιταλιστική οικονομία είναι μικρή. Ηδη π.χ. οι ΑΠΕ έχουν υπερκαλύψει τους στόχους που είχαν τεθεί, φθάνουν σε επίπεδα υπερσυσσώρευσης. Ακόμα και με τις «καλύτερες προϋποθέσεις», ακόμα δηλαδή και αν αποδώσουν προσωρινά στην εκτόνωση της υπερσυσσώρευσης, είναι ζήτημα μερικών ετών πριν η κρίση υπερσυσσώρευσης εκδηλωθεί και πάλι χωρίς άλλη «μαγική λύση». Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ενισχύει τους κινδύνους πιο γενικευμένων πολεμικών αναμετρήσεων στο μέλλον.
***

Υποσημείωση:

1. Αξίζει να σημειωθεί πως - αντιγράφοντας ένα σύγχρονο τραγούδι - «πράσινα είναι τα βουνά, όχι η Ενέργεια». Οι επενδύσεις ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά κ.λπ.) οδηγούν σε δραστική υποβάθμιση του περιβάλλοντος και σε καταστροφή τοπικών οικονομιών. Η χάραξη χιλιάδων χιλιομέτρων νέων δρόμων, τα ηλεκτρικά δίκτυα που σαρώνουν ολόκληρα βουνά, οι λίμνες που θα σκεπαστούν από πλωτά φωτοβολταϊκά κ.λπ. έχουν καταστρεπτική επίδραση σε ολόκληρα οικοσυστήματα, αποδεικνύοντας πως η εγκατάστασή τους δεν έχει περιβαλλοντικό κριτήριο αλλά αποκλειστικά το κέρδος των επενδυτών.

https://www.rizospastis.gr/columnStory. ... umnId=8988

[Fluffy]

«Μεγάλο μέγεθος υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, το οποίο δεν μπορούσε να ανακεφαλαιοποιηθεί, να επενδυθεί, διασφαλίζοντας ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους».

Στις Θέσεις αναφέρεται το «μεγάλο μέγεθος υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, το οποίο δεν μπορούσε να ανακεφαλαιοποιηθεί, να επενδυθεί, διασφαλίζοντας ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους». Πώς ακριβώς το καταλαβαίνουμε αυτό;

Το κεφάλαιο δεν είναι «χρήμα σε ένα σεντούκι». Το χρήμα για να γίνει κεφάλαιο πρέπει να επενδυθεί, να τοποθετηθεί δηλαδή κάπως στην οικονομία, είτε ως εργοστάσιο και μισθοί εργατών είτε ως εμπορεύματα είτε να «δανειστεί» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε κάποιον άλλον καπιταλιστή που με τη σειρά του θα το επενδύσει κάπου, με στόχο να βγάζει κέρδη.

Κριτήριο με το οποίο αποφασίζει ο καπιταλιστής αν θα επενδύσει είναι το πόσο κέρδος θα βγάλει απ' το κεφάλαιο που επενδύει, το ποσοστό κέρδους. Ομως, το κέρδος του καπιταλιστή δεν μπορεί να μείνει ως χρήμα.

Πρέπει να γίνει επίσης κεφάλαιο, να επενδυθεί, σε περισσότερους εργάτες, νέα και περισσότερα μηχανήματα, εμπορεύματα.

Η φύση του καπιταλισμού είναι ακριβώς αυτή. Επενδύσεις που βγάζουν κέρδος κλέβοντας τους εργάτες, και κέρδη που επενδύονται σε νέες επενδύσεις. Αυτή είναι η διαδικασία της συσσώρευσης του κεφαλαίου.

Ομως, έρχεται μια στιγμή που τα σωρευμένα κέρδη δεν μπορούν να επενδυθούν. Οπου δεν υπάρχουν επενδυτικές ευκαιρίες τέτοιες που να αποδίδουν ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Εμφανίζεται λοιπόν υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου.

Η υπερσυσσώρευση εκφράζεται σε όλες τις μορφές του κεφαλαίου (χρηματική, παραγωγική, εμπορευματική). Δηλαδή, εμφανίζεται παράλληλα ως χρηματικό κεφάλαιο που αδυνατεί να επενδυθεί, ως μεγάλος όγκος χρηματικού κεφαλαίου δανεισμένου - τοποθετημένου σε χρεόγραφα - που δεν πετυχαίνει ικανοποιητικό κέρδος, ως κεφάλαιο με τη μορφή εργοστασίων που δεν παράγουν ή που παράγουν με όχι ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους, ή με τη μορφή εμπορευμάτων - μέσων παραγωγής ή μέσων κατανάλωσης - που δεν πωλούνται ή πωλούνται σε μικρότερες τιμές. Οι πλευρές αυτές τελικά αποτελούν εκφάνσεις του ίδιου ζητήματος. Της όξυνσης της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού, ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία. Η κρίση είναι τελικά αποτέλεσμα βαθέματος και όξυνσης όλων αυτών των πλευρών.

Τέτοιες πλευρές εμφανίστηκαν στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία πολύ πριν από την εμφάνιση του κορονοϊού. Το 2019 διάφοροι οικονομικοί δείκτες αποτύπωναν πως βιομηχανικοί κλάδοι βρέθηκαν σε επιβράδυνση, σε μείωση της κερδοφορίας τους, οι τιμές βασικών εμπορευμάτων μειώθηκαν, μεγάλοι όμιλοι δεν μπορούσαν να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους, οι τράπεζες είχαν αρνητικά επιτόκια ενώ ο όγκος των δανείων αυξανόταν δυσανάλογα.

https://www.rizospastis.gr/columnStory. ... umnId=8988

[Fluffy]

Πώς σχετίζεται ο δανεισμός με τις αντιφάσεις του καπιταλισμού;

Στη Θέση 26 αναφέρεται: «Η γενικότερη δανειακή επιβάρυνση είναι πλευρά των αντιφάσεων της καπιταλιστικής λειτουργίας». Πώς σχετίζεται ο δανεισμός με τις αντιφάσεις του καπιταλισμού;

Στον καπιταλισμό ο δανεισμός συνίσταται, γενικά, στο ότι ένας καπιταλιστής (πιστωτής) παραχωρεί τη χρήση του κεφαλαίου του σε έναν άλλον (δανειζόμενος) για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα, με τη συμφωνία πως όταν θα το πάρει πίσω θα εισπράξει ένα επιπλέον αντίτιμο, τον τόκο πάνω στο κεφάλαιο.

Η πράξη του δανεισμού είναι προωθητική για τον καπιταλισμό. Δανείζοντας το χρήμα που διαθέτει, ο πιστωτής το μετατρέπει σε κεφάλαιο, καθώς μετατρέπεται πλέον σε χρήμα που «αυτοαυξάνεται», ενώ ο δανειζόμενος δεν «τρώει» το κεφάλαιο που δανείζεται αλλά το επενδύει: Στη βιομηχανία αγοράζοντας μηχανήματα και μισθώνοντας εργάτες, στο εμπόριο ή αλλού. Επενδύοντάς το, ο δανειζόμενος καπιταλιστής πετυχαίνει με το κεφάλαιο αυτό ένα κέρδος μέσα από την κλοπή της υπεραξίας των εργαζομένων που μισθώνει, και επιστρέφει στον πιστωτή ένα κομμάτι αυτού του κέρδους με τη μορφή του τόκου.

Οι τράπεζες περιπλέκουν λίγο την κατάσταση. Αφενός διαμεσολαβούν ανάμεσα σε πιστωτές και σε δανειζόμενους καπιταλιστές (κάνοντας κατάθεση δανείζεις την τράπεζα, η οποία με τη σειρά της δανείζει άλλους καπιταλιστές) και αφετέρου εκτελούν μία επιπρόσθετη λειτουργία, συγκεντρώνοντας τα χρηματικά διαθέσιμα των εργαζομένων και μετατρέποντάς τα σε κεφάλαιο, ή και δανείζοντας τα λαϊκά στρώματα για να καλύψουν, μέσα από τον δανεισμό, ανάγκες που δεν καλύπτονται διαφορετικά. Ωστόσο, η ουσία του πιστωτικού κεφαλαίου δεν μεταβάλλεται.

Ετσι το πιστωτικό κεφάλαιο, δηλαδή το κεφάλαιο που γίνεται αντικείμενο δανεισμού, συμμετέχει άμεσα στην καπιταλιστική αναπαραγωγή. Ο τόκος του κεφαλαίου δεν είναι «μάννα εξ ουρανού» αλλά προέρχεται τελικά από κλεμμένη υπεραξία των εργαζομένων που μισθώνονται με αυτό το κεφάλαιο. Το ίδιο το πιστωτικό κεφάλαιο μπορεί να έχει χρηματική μορφή για αυτόν που δανείζει, τελικά όμως είναι συνδεδεμένο με κεφάλαιο με τη μορφή μέσων παραγωγής και με μισθούς εργατών.

Το ύψος του ποσοστού του τόκου ως προς το κεφάλαιο, το επιτόκιο, με βάση τα παραπάνω είναι γενικά μικρότερο από το ποσοστό κέρδους. Το επιτόκιο γενικά είναι μεγάλο όταν υπάρχει μεγάλη ζήτηση για δανειακό κεφάλαιο και μικρή προσφορά, ενώ μειώνεται όταν η προσφορά είναι μεγάλη και η ζήτηση μικρότερη.

Συνεπώς, τα πολύ χαμηλά επιτόκια όλων των τελευταίων ετών πριν από την εκδήλωση της κρίσης του 2020 είναι ενδεικτικά της χαμηλής κερδοφορίας του κεφαλαίου, καθώς και της αδυναμίας εύρεσης επενδυτικών ευκαιριών για τα συσσωρευμένα κέρδη που έχουν οι μεγάλοι όμιλοι. Σημειωτέον, τα επιτόκια μειώθηκαν τόσο που έφτασαν να έχουν αρνητικό πρόσημο, δηλαδή πλήρωνες την τράπεζα για να φυλάει τα λεφτά σου. Τα αρνητικά επιτόκια είναι χαρακτηριστικά μιας κατάστασης όπου το ποσοστό κέρδους που εκτιμά ότι μπορεί να πετύχει το κεφάλαιο όταν επενδυθεί είναι χαμηλό. Τα χαμηλά επιτόκια συνδέονται επίσης με αύξηση του όγκου των δανείων και με υψηλή δανειακή επιβάρυνση της οικονομίας στο σύνολό της, αφού επιτρέπουν να χρηματοδοτούνται πολλές επιχειρηματικές δραστηριότητες χαμηλής κερδοφορίας. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, η χρηματοδότηση μέσα από τον δανεισμό «κράτησε» επιχειρήσεις χωρίς ικανοποιητική κερδοφορία ώστε να συνεχίσουν να λειτουργούν, ή υποβοήθησε τη λειτουργία κλάδων που η κερδοφορία τους έφθινε.

Ομως ο δανεισμός έχει πάντα την υπόθεση ότι τα δάνεια θα αποπληρωθούν, ότι οι καπιταλιστές που δανείστηκαν έχουν κάνει κερδοφόρες επενδύσεις και μπορούν να αποπληρώσουν τόσο τα δανεικά όσο και τον τόκο. Από μια άποψη ο δανεισμός είναι εμπιστοσύνη στο μέλλον της ανάπτυξης: Ο πιστωτής θεωρεί ότι η παραγωγή και τα κέρδη θα μεγαλώνουν, και ότι τα δάνεια θα αποπληρωθούν. Οταν τελικά εκδηλώνεται κρίση - και πάντα εκδηλώνεται - το μέγεθος του κεφαλαίου που τελικά απαξιώνεται αφορά κεφάλαια που βρίσκονται στην παραγωγή, αλλά και το πιστωτικό κεφάλαιο με το οποίο αυτά είναι συνδεδεμένα.

Με αυτό μπορούμε να δούμε ότι τα χαμηλά επιτόκια και ο μεγάλος όγκος δανεισμού των ετών πριν από την κρίση αντανακλούσαν τη διογκούμενη υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, καθώς και ότι η εκτόξευση των «κόκκινων» δανείων δεν είναι παρά μία πλευρά της καπιταλιστικής κρίσης που εκδηλώθηκε στη συνέχεια.

https://www.rizospastis.gr/columnStory. ... umnId=8988

[The Rebel]

21ο συνεδριο λεει.
1 εφτανε, αντε 2 το πολυ.
Τι στο καλο λενε σε 21 συνεδρια??? Ποσες φορες θ'αναμασησουν τις ιδιες ανεφαρμοστες παπαριες???

Για πες καμια 10 θέσεις που θεωρεις ατοπες;

1

[Scouser]

Ωραια, και οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλέξουν πως θα τους εκμεταλλευτούν;

Ναι πρέπει. Αλλιώς άμα είναι να γράφει και άρθρα για το πόσο θα ακριβύνουν τα βαμβακερά αν καταργηθεί η δουλεία.

Ασυγκριτα πράγματα, απο τη μια μεριά έχουμε κατάργηση ενός κατάλοιπου από προπερασμενο κοινωνικοοικονοικο συστημα στον προοδευτικο καπιταλισμο της πρωτης περιοδου και απο την άλλη την εκμεταλλευση στην περιοδο σαπισματος του καπιταλισμου, στο μονοπωλιακο στάδιο.

Ποιον ''προοδευτικό καπιταλισμό της πρώιμης περιόδου''; H κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ έγινε το 1865, δηλαδή ακριβώς την εποχή που ο Μαρξ έγραφε Το Κεφάλαιο και έλεγε πως ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και δεν έχει πλέον τίποτα άλλο να δώσει. Υπόψιν ότι το έλεγε αυτό σε μια εποχή που ακόμα δεν είχε εφευρεθεί ούτε καν το αυτοκίνητο. Έτσι είναι βέβαια όταν η ιδεολογία σου μοιάζει με είναι doomsday cult, χρειάζονται διαρκώς τακτικοί ελιγμοί και ερμηνείες για να μη φύγουν και οι τελευταίοι του ποιμνίου, επειδή δεν ήρθε για χιλιοστή φορά η Αποκάλυψη.

[The Rebel]

Ποιό σημείο έχει το ζουμί, άντε κάνε δουλίτσα - ξεσκαρτάρισμα

μηπως εσυ είναι τεμπέλα;
τελος πάντων δες το δευτερο κειμενο για τις σχεσεις ελλαδας-τουρκιας αλλα και πως μπλεκτεται η ελλαδα στους διεθνεις ανταγωνισμους, κυπριακο θέσεις 15-16-17

[Fluffy]

Ναι πρέπει. Αλλιώς άμα είναι να γράφει και άρθρα για το πόσο θα ακριβύνουν τα βαμβακερά αν καταργηθεί η δουλεία.

Ασυγκριτα πράγματα, απο τη μια μεριά έχουμε κατάργηση ενός κατάλοιπου από προπερασμενο κοινωνικοοικονοικο συστημα στον προοδευτικο καπιταλισμο της πρωτης περιοδου και απο την άλλη την εκμεταλλευση στην περιοδο σαπισματος του καπιταλισμου, στο μονοπωλιακο στάδιο.

Ποιον ''προοδευτικό καπιταλισμό της πρώιμης περιόδου''; H κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ έγινε το 1865, δηλαδή ακριβώς την εποχή που ο Μαρξ έγραφε Το Κεφάλαιο και έλεγε πως ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και δεν έχει πλέον τίποτα άλλο να δώσει. Υπόψιν ότι το έλεγε αυτό σε μια εποχή που ακόμα δεν είχε εφευρεθεί ούτε καν το αυτοκίνητο. Έτσι είναι βέβαια όταν η ιδεολογία σου μοιάζει με είναι doomsday cult, χρειάζονται διαρκώς τακτικοί ελιγμοί και ερμηνείες για να μη φύγουν και οι τελευταίοι του ποιμνίου, επειδή δεν ήρθε για χιλιοστή φορά η Αποκάλυψη.

Αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα κατανόησης και την αντίληψη της επιστημονικής θεωρίας ως θρησκείας επιφυλάσσομαι να ανοιξω κάποιο νήμα για αυτήν την αντίληψη . Ο μαρξισμός-λενινισμός είναι επιστημονική θεωρία, οι ίδιοι οι κλασσικοί έλεγαν πως δεν έχουν διατυπώσει τα πάντα και η θεωρία πρέπει συνεχώς να επανεξετάζεται με κάθε νέα ανακάλυψη και των άλλων επιστημών. Μάλιστα ειρωνευόταν όσουν αποκόβαν τμηματα και τα χρησιμοποιούσαν ασύνδετα ως τσιτάτα: «η θεωρία μας δεν είναι δόγμα μα παρακίνηση για δράση» έλεγαν οι μαρξ και ένγκελς.

[Ju-87]

21ο συνεδριο λεει.
1 εφτανε, αντε 2 το πολυ.
Τι στο καλο λενε σε 21 συνεδρια??? Ποσες φορες θ'αναμασησουν τις ιδιες ανεφαρμοστες παπαριες???

Για πες καμια 10 θέσεις που θεωρεις ατοπες;

Κατώτατος μισθός στα 750€.