ΟΜΙΛΙΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Γ.Χ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΤΡΑΣ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΟΝΝΕΔ (18/10/2019)
Αγαπητοί φίλοι ΟΝΝΕΔίτισες και ΟΝΝΕΔίτες,
είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για εμένα να βρίσκομαι απόψε στην εκδήλωση σας αυτή, εδώ στην Πάτρα για τα 45 χρόνια από την ίδρυση της ΟΝΝΕΔ.
Ταξιδεύοντας για την Πάτρα, μου τηλεφώνησε ο γιός μου που υπηρετεί ην στρατιωτική του θητεία, κι όταν του είπα ότι κατευθύνομαι προς την Πάτρα για μια εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ με ρώτησε "Υπάρχει ακόμα η ΟΝΝΕΔ; Δεν καταργήθηκε;" "Καταργούνται οι ιδέες;", του απάντησα.
Αυτό ακριβώς με έφερε απόψε εδώ, ότι οι ιδέες δεν καταργούνται.
Βρίσκομαι ανάμεσα σε παλιούς φίλους και συναγωνιστές, ανάμεσα σε ανθρώπους που βρήκα στην οργάνωση και σε ανθρώπους που με βρήκαν στην ΟΝΝΕΔ.
Κατ' αρχήν οφείλω να συγχαρώ τους εμπνευστές της εκδήλωσης αυτής, τον Πάρη, τον Σωτήρη και όλους όσους εργάσθηκαν για να ξυπνήσουν μνήμες αποδεικνύοντας ότι για όλους μας η ένταξη και η δραστηριοποίηση στην ΟΝΝΕΔ ήταν απόφαση ζωής, μια επιλογή που σημάδεψε όλη τη ζωή μας αλλά και την πορεία μιας χώρας που αναζητούσε από το 1974 και τον ερχομό του ιδρυτού της Κωνσταντίνου Καραμανλή, τη σύγχρονη δημοκρατική πορεία της, την εθνική συμφιλίωση, την ειρηνική συνύπαρξη, την αναπτυξιακή αναβάθμιση μιας ταλαιπωρημένης πατρίδας από κατοχή, εισβολή και κατοχή της Κύπρου, πόλεμο, εμφύλια διαμάχη, πολιτικές παλινωδίες, δικτατορία, μιας πατρίδας που πληγωμένη αγωνιζόταν να σταθεί στα πόδια της και να προστατέψει το λαό της.
Ο ερχομός του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του '74, η μεταπολίτευση, η αποκατάσταση της Κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η ένταξη στην τότε ΕΟΚ, ήταν απαραίτητα ζωτικά βήματα και η εθνική συνεισφορά της παράταξης μας, της μεγάλης πατριωτικής δημοκρατικής παράταξης που εκφράσθηκε από τη ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και των συνεργατών του, του Ευάγγελου Αβέρωφ, του Γεώργιου Ράλλη, του συμπατριώτη σας Κωστή Στεφανόπουλου και τόσων άλλων που αν αναφέρω θα μας πάρει το πρωί.
Η τεράστια χαρισματική προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και οι επιλογές του, επεσκίασαν όμως κάθε προσπάθεια κομματικής οργάνωσης και ίδρυσης εσωκομματικής δομής που τα σύγχρονα κόμματα απαιτούν.
Μέχρι την ίδρυση της ΟΝΝΕΔ από ανθρώπους που προέρχονταν από την μεγάλη οικογένεια της ΕΡΕΝ, από νεότερους που έδρασαν κατά της δικτατορίας της 21ης Απριλίου, από νέους ανθρώπους που αναζητούσαν την τόνωση του νέου, την ανάπτυξη φυτωρίου στελεχών, την δημιουργία μιας σύγχρονης δημοκρατικής οργάνωσης νέων που θα έπαιρνε τη σκυτάλη στην πολιτική ζωή του τόπου. Όλα αυτά και όλοι αυτοί ίδρυσαν ή καλύτερα γέννησαν την ΟΝΝΕΔ. Την οργάνωση Νέων της Νέας Δημοκρατίας που έμελε μετά από κάποια χρόνια ενηλικίωσης να πρωταγωνιστήσει και να κυριαρχήσει σε ένα περιβάλλον νεολαιίστικο, περιβάλλον κατ' αρχήν αρνητικό λόγω της κυριαρχίας της αριστεράς και λόγω των πολιτικών - κοινωνικών συνθηκών της μεταδιδακτορικής Ελλάδας.
Επειδή η αναφορά μου και η σύντομη ομιλία μου έχει σαφώς προσωπικό χαρακτήρα και είναι κατάθεση ψυχής, είναι φυσικό να αναφερθώ σε προσωπικά βιώματα και εμπειρίες από την ΟΝΝΕΔ της εποχής εκείνης.
Ξεκινώντας λοιπόν σαν μαθητής από την ΟΝΝΕΔ Αχαρνών της Αθήνας, από τη ΜΑΚΙ και τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ μετά, οφείλω με σεβασμό να αναφερθώ σε αυτούς που βρήκα στην οργάνωση και είχαν το ρόλο του δασκάλου και καθοδηγητή για εμένα.
Και οφείλω έτσι να αναφερθώ στον Δημήτρη Τσιγκούνη, στον Σπύρο Τσιδήμα γραμματέα Τ.Ο. ΟΝΝΕΔ Αχαρνών, στον Άκη Γεροντόπουλο, υπεύθυνο τότε της ΜΑΚΙ του μαθητικού της ΟΝΝΕΔ, στους Θρασύβουλο Μαυρομάτη, στον Νίκο Παπαδημάτο, στο Βασίλη Μιχαλολιάκο που συνεργασθήκαμε κατόπιν στην Ε.Ε. της ΟΝΝΕΔ και σε κάποιους άλλους πολλούς και επώνυμους. Που πολλοί από αυτούς σήμερα λείπουν από τη ζωή και θα τους θυμόμαστε με σεβασμό και αγάπη.
Θυμάμαι τότε, το 1977, σαν πρωτοετής φοιτητής να βρίσκομαι στα γραφεία της ΟΝΝΕΔ με το Βύρωνα Πολύδωρα, τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά, τη Μαριέττα Γιαννάκου και πολλά άλλα παιδιά, που βέβαια τώρα πλέον μόνο παιδιά δεν είμαστε.
Η ουσιαστική όμως αλλαγή στην ΟΝΝΕΔ έγινε με την ανάδειξη στην ηγεσία της ΝΔ του Ευάγγελου Αβέρωφ το 1981. Η προετοιμασία που είχε γίνει από τον Δημήτρη Τσιγκούνη, καρποφόρησε την εποχή μετά το '81, με πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ τον Βασίλη Μιχαλολιάκο και την νέα Ε.Ε. όπου είχα την τιμή να συμμετέχω σαν Υπεύθυνος του Φοιτητικού Τμήματός της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Xωρίς τον Ευάγγελο Αβέρωφ η ΟΝΝΕΔ δεν θα μεγαλουργούσε.
Τότε ήταν που το ρυάκι της ΟΝΝΕΔ έγινε χειμαρρώδης ποταμός και κυριάρχησε σε όλη την Ελλάδα.
Στις γειτονιές της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, στα χωριά της περιφέρειας και στην ύπαιθρο, στα σχολεία, στα ΤΕΙ, στα Πανεπιστήμια, στα χωράφια και στα εργοστάσια. Μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, κυριαρχήσαμε σε ένα αρνητικό και εχθρικό πολιτικό περιβάλλον και αναδείξαμε όλοι μαζί την ΟΝΝΕΔ και τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ σε πρώτη δύναμη. Δύναμη δημοκρατίας και πατριωτισμού.
Δύναμη αγώνα και ανατροπής. Δεν είναι τυχαίο που δύο πρόεδροι της ΟΝΝΕΔ, δύο πρωθυπουργοί, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς προέρχονταν από την ΟΝΝΕΔ, αλλά και ο πρόεδρος της ΝΔ Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο πρόεδρος Μιλτιάδης Έβερτ ήταν και αυτός ένας ΟΝΝΕΔίτης μιας προηγούμενης εποχής, της μεγάλης ΕΡΕΝ.
Τους αγώνες της ΟΝΝΕΔ, των ΟΝΝΕΔιτών και ΟΝΝΕΔιτισών χαρακτήρισε η ανιδιοτέλεια, η διάθεση αγνής άδολης προσφοράς, ο αγώνας χωρίς ανταλλάγματα.
Διάβασα αυτές τις ημέρες διάφορα σχόλια Οννεδιτών και σας μεταφέρω ένα που συγκράτησα. "Από όλα τα κομματικά οφίτσια που κέρδισα όλα αυτά τα χρόνια, ένα τίτλο κρατάω. Αυτόν του ΟΝΝΕΔίτη."
Η ΟΝΝΕΔ ήταν το σπίτι μας, το σχολείο μας, η φωνή της καρδιάς μας, η πατριωτική μας υποχρέωση, το εντεταλμένο καθήκον μας, η επιλογή ζωής μας. Είναι τιμή μας, ότι όλοι εμείς βάλαμε τις στέρεες βάσεις τη περίοδο 1981-1986 για την εδραίωση και κυριαρχία της ΟΝΝΕΔ
Η ΟΝΝΕΔ ανέδειξε προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες αλλά και ανθρώπους της δουλειάς, της επιστήμης, της παραγωγής, ανθρώπους που στήριξαν την πατρίδα, την κοινωνία, τις ιδεολογικές αρχές μας και την ίδια την παράταξη.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που μίλησε ενάντια σε κάθε ολοκληρωτισμό.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που πρωτοστάτησε για ανθρώπινα δικαιώματα στη Β. Ήπειρο, απέναντι στους Πολάκηδες και στους οπαδούς του Χότζα.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που δικαιώθηκε ιδεολογικά και πολιτικά από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που πήγε πρώτη στου Μακρυγιάννη στις 4 Δεκεμβρίου, σπάζοντας την ιδεολογική κυριαρχία της κομματικής αριστεράς και τη φοβία της καθωσπρεπικής δεξιάς.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που πήγε στον Γράμμο και στο Βίτσι τιμώντας αυτούς που κράτησαν την Ελλάδα ελεύθερη.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που πήγε στο Γοργοπόταμο τιμώντας την Εθνική Αντίσταση.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που συμμετείχε στις αντιφασιστικές πορείες κατά του Φράνκο στην Ισπανία.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που τόλμησε να παραστεί στους κομματικοποιημένους εορτασμούς του Πολυτεχνείου.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που οργάνωσε πολιτικά φεστιβάλ και εκδηλώσεις μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, σπάζοντας τα μαρξιστικά μονοπώλια.
- Η ΟΝΝΕΔ ήταν αυτή που ήταν παρούσα σε όλα τα Πανσπουδαστικά Συνέδρια της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ, κάθε φορά διπλασιάζοντας την δύναμη της, μέχρι που οι θιασώτες της αριστεράς κατήργησαν τα Συνέδρια αυτά.
Κι ΟΝΝΕΔ ήμασταν όλοι εμείς και εσείς, όλοι μαζί. Και είμαστε υπερήφανοι γι' αυτό.
Για την ιστορία που γράψαμε και που προσπάθησαν να θολώσουν με μυθεύματα για Κενταύρους και Rangers.
Και αν η ΟΝΝΕΔ είχε αφεθεί να είναι αυτόνομη να συνεχίσει την πορεία της, θα ήταν διαφορετική και η πορεία της ΝΔ.
Η ΟΝΝΕΔ των αγώνων, όχι η ΟΝΝΕΔ του life-style, της Μυκόνου, του Μπάνσκο και της Αράχωβας.
Γιατί η τότε ΟΝΝΕΔ, σήμερα,
- Δεν θα δεχόταν τη μετατροπή του κομματικού της φορέα, σε ΣΥΡΙΖΑ με γραβάτα, ούτε σε συνοθύλευμα άκαπνων περιφερόμενων πολιτευόμενων.
- Δεν θα δεχόταν την πολυπολιτισμικότητα της ΝΤΠ και του Σόρος και τη μετατροπή της πατρίδας μας σε ένα απέραντο hot-spot μέσω της λαθροεισβολής.
- Δεν θα δεχόταν συμφωνίες Πρεσπών και την ένταξη της Αλβανίας, των Σκοπίων και της Τουρκίας στην ΕΕ.
- Δεν θα έσκυβε το κεφάλι στις απαιτήσεις των τραπεζών και τις κατασχέσεις σπιτιών για κόκκινα δάνεια.
- Δεν θα δεχόταν τα αφύλακτα σύνορα σε ξηρά, θάλασσα και αέρα.
Για αυτό δεν υπάρχει η τότε ανυποχώρητη και αποφασισμένη ΟΝΝΕΔ σήμερα.
Στο χέρι των νεότερων είναι να την δημιουργήσουν για να αποτελέσει πάλι εθνική, μαζική δημοκρατική πατριωτική πρωτοπορία.
Σήμερα 45 χρόνια μετά, και ενώ η πατρίδα βρίσκεται πληγωμένη από την πολιτική διαφθορά, με ανοιχτά μέτωπα στο Αιγαίο, στην Κύπρο, με το λεγόμενο Μακεδονικό, με το λαθρομεταναστευτικό, με τον ξενιτεμό της επιστημονικής ελίτ της νεολαίας μας, με το οικονομικό πρόβλημα να μην αφήνει τον Έλληνα να αισιοδοξεί και την ίδια ώρα τα πολιτικά κόμματα να αναζητούν φυσιογνωμία και πολιτική, με την κοινωνία να προσπαθεί να σώσει τα σπίτια της από τις τράπεζες, αναζητώντας ένα μεροκάματο δουλειάς και αξιοπρέπειας, μια νέα γενιά ΟΝΝΕΔ χρειάζεται να γεννηθεί.
Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ευάγγελος Αβέρωφ δεν υπάρχουν πια, υπάρχουν όμως οι πολιτικές παρακαταθήκες τους.
Απαιτείται η αναγέννηση, η δημιουργία μιας νέας ΟΝΝΕΔ όπως και τότε, για την ανασύνταξη όλων των πατριωτικών δημοκρατικών δυνάμεων, της παραγωγικής ανάπτυξης, της πολιτικής συνέχειας, της εθνικής αναγέννησης, της περιχαράκωσης των εδαφικών συνόρων της πατρίδας, της προστασίας της εθνικής αξιοπρέπειας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Και επειδή αυτά τα κάναμε τότε, μπορούμε να τα επαναλάβουμε πάλι.
Και επειδή μιλάμε για επετείους που σημάδεψαν τη ζωή μας και τη πολιτική μας διαπαιδαγώγηση, όπως η ίδρυση της ΟΝΝΕΔ, οφείλουμε αυτές τις μέρες του Οκτώβρη να θυμόμαστε
- το θάνατο του Παύλου Μελά στις 13 Οκτωβρίου του 1904
- το ηρωικό ΟΧΙ του λαού μας στις 28 Οκτωβρίου 1940
- τη σφαγή 240 αμάχων από τους ναζί στα Κεδρύλια Σερρών στις 17 Οκτωβρίου 1941
- το Νόμπελ στον Ελύτη στις 18 Οκτωβρίου 1979
- την κυβερνητική αλλαγή και νίκη του ΠΑΣΟΚ στις 18 Οκτωβρίου 1981, όπου άνοιξε τον δρόμο στην οικονομική χρεωκοπία της χώρας.
Κι όπως τότε η ΟΝΝΕΔ πρωτοστάτησε και ηγήθηκε, εύχομαι και πάλι η νέα γενιά να αντιδράσει ανάλογα, να θέσει τον πατριωτισμό πάνω από τον καταναλωτικό ευδαιμονισμό και την ατομική επιβίωση.
Πρώτα η Πατρίδα και το Έθνος.
Γιατί η ΟΝΝΕΔ ήταν για εμάς τρόπος ζωής.
Γιατί μια φορά ΟΝΝΕΔίτης για πάντα ΟΝΝΕΔίτης.
Σας ευχαριστώ που μου δώσατε τη τιμή και τη δυνατότητα να αγωνιστούμε μαζί και να βρίσκομαι απόψε εδώ μαζί σας.
.
