Χρόνια πολλά Ισραήλ

[Αγις]

Χρόνια πολλά Ισραήλ. Να τα χιλιάσεις για να πηζουν οι Πλευριδες και οι ψηφοφόροι τους.

πλευρηδες + κομθουνια - οι παλιες συντροφικοτητες δεν ξεχνιουνται

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Δεν ξέρω σε ποια εποχή αναφέρεται ο Τσόμσκυ, αλλά σήμερα δεν ισχύουν τέτοια δημογραφικά δεδομένα.

Είναι από βιβλίο του του '92. Και σήμερα ισχύουν ως ένα βαθμό. Περίπου το 21% στο Ισραήλ είναι Άραβες.

21% δεν είναι και "ότι έχει απομείνει".

Και βέβαια είναι αφού πριν το βππ ήταν κυρίως Άραβες.

[Golden Age]

Είναι από βιβλίο του του '92. Και σήμερα ισχύουν ως ένα βαθμό. Περίπου το 21% στο Ισραήλ είναι Άραβες.

21% δεν είναι και "ότι έχει απομείνει".

Και βέβαια είναι αφού πριν το βππ ήταν κυρίως Άραβες.

Το ξέρω τι έγινε μετά. Μιλώ απο χρονολογικής άποψης, στο σήμερα.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Αναφορικά με τη Χαμάς και την τρομοκρατία να θυμίσω ποιοι ξεκίνησαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην περιοχή.

After World War II
Further information: United Nations Partition Plan for Palestine, 1948 Palestine war, and Israeli Declaration of Independence

UN Map, Palestine plan of partition with economic union

David Ben-Gurion proclaiming the Israeli Declaration of Independence on 14 May 1948

Raising of the Ink Flag, marking the end of the 1948 Arab–Israeli War
After World War II, the UK found itself facing a Jewish guerrilla campaign over Jewish immigration limits, as well as continued conflict with the Arab community over limit levels. The Haganah joined Irgun and Lehi in an armed struggle against British rule.[167] At the same time, hundreds of thousands of Jewish Holocaust survivors and refugees sought a new life far from their destroyed communities in Europe. The Haganah attempted to bring these refugees to Palestine in a program called Aliyah Bet in which tens of thousands of Jewish refugees attempted enter Palestine by ship. Most of the ships were intercepted by the Royal Navy and the refugees rounded up and placed in detention camps in Atlit and Cyprus by the British.[168][169]

On 22 July 1946, Irgun attacked the British administrative headquarters for Palestine, which was housed in the southern wing[170] of the King David Hotel in Jerusalem.[171][172][173] A total of 91 people of various nationalities were killed and 46 were injured.[174] The hotel was the site of the Secretariat of the Government of Palestine and the Headquarters of the British Armed Forces in Mandatory Palestine and Transjordan.[174][175] The attack initially had the approval of the Haganah. It was conceived as a response to Operation Agatha (a series of widespread raids, including one on the Jewish Agency, conducted by the British authorities) and was the deadliest directed at the British during the Mandate era.[174][175] It was characterized as one of the "most lethal terrorist incidents of the twentieth century."[176] The Jewish insurgency continued throughout the rest of 1946 and 1947 despite repressive efforts by the British military and Palestine Police Force to stop it. British efforts to mediate a negotiated solution with Jewish and Arab representatives also failed as the Jews were unwilling to accept any solution that did not involve a Jewish state and suggested a partition of Palestine into Jewish and Arab states, while the Arabs were adamant that a Jewish state in any part of Palestine was unacceptable and that the only solution was a unified Palestine under Arab rule. In February 1947, the British referred the Palestine issue to the newly formed United Nations. On 15 May 1947, the General Assembly of the United Nations resolved that the United Nations Special Committee on Palestine be created "to prepare for consideration at the next regular session of the Assembly a report on the question of Palestine."[177] In the Report of the Committee dated 3 September 1947 to the General Assembly,[178] the majority of the Committee in Chapter VI proposed a plan to replace the British Mandate with "an independent Arab State, an independent Jewish State, and the City of Jerusalem [...] the last to be under an International Trusteeship System."[179] Meanwhile, the Jewish insurgency continued and peaked in July 1947, with a series of widespread guerrilla raids culminating in the sergeants affair. After three Irgun fighters had been sentenced to death for their role in the Acre Prison break, a May 1947 Irgun raid on Acre Prison in which 27 Irgun and Lehi militants were freed, the Irgun captured two British sergeants and held them hostage, threatening to kill them if the three men were executed. When the British carried out the executions, the Irgun responded by killing the two hostages and hanged their bodies from eucalyptus trees, booby-trapping one of them with a mine which injured a British officer as he cut the body down. The hangings caused widespread outrage in Britain and were a major factor in the consensus forming in Britain that it was time to evacuate Palestine.

In September 1947, the British cabinet decided that the Mandate was no longer tenable, and to evacuate Palestine. According to Colonial Secretary Arthur Creech Jones, four major factors led to the decision to evacuate Palestine: the inflexibility of Jewish and Arab negotiators who were unwilling to compromise on their core positions over the question of a Jewish state in Palestine, the economic pressure that stationing a large garrison in Palestine to deal with the Jewish insurgency and the possibility of a wider Jewish rebellion and the possibility of an Arab rebellion put on a British economy already strained by World War II, the "deadly blow to British patience and pride" caused by the hangings of the sergeants, and the mounting criticism the government faced in failing to find a new policy for Palestine in place of the White Paper of 1939.[180]

On 29 November 1947, the General Assembly adopted Resolution 181 (II) recommending the adoption and implementation of the Plan of Partition with Economic Union.[40] The plan attached to the resolution was essentially that proposed by the majority of the Committee in the report of 3 September. The Jewish Agency, which was the recognized representative of the Jewish community, accepted the plan.[42][43] The Arab League and Arab Higher Committee of Palestine rejected it, and indicated that they would reject any other plan of partition.[41][181] On the following day, 1 December 1947, the Arab Higher Committee proclaimed a three-day strike, and riots broke out in Jerusalem.[182] The situation spiralled into a civil war; just two weeks after the UN vote, Colonial Secretary Arthur Creech Jones announced that the British Mandate would end on 15 May 1948, at which point the British would evacuate. As Arab militias and gangs attacked Jewish areas, they were faced mainly by the Haganah, as well as the smaller Irgun and Lehi. In April 1948, the Haganah moved onto the offensive.[183][184] During this period 250,000 Palestinian Arabs fled or were expelled, due to a number of factors.[185]

On 14 May 1948, the day before the expiration of the British Mandate, David Ben-Gurion, the head of the Jewish Agency, declared "the establishment of a Jewish state in Eretz-Israel, to be known as the State of Israel."[44][186] The only reference in the text of the Declaration to the borders of the new state is the use of the term Eretz-Israel ("Land of Israel").[187] The following day, the armies of four Arab countries—Egypt, Syria, Transjordan and Iraq—entered what had been British Mandatory Palestine, launching the 1948 Arab–Israeli War;[188][189] contingents from Yemen, Morocco, Saudi Arabia and Sudan joined the war.[190][191] The apparent purpose of the invasion was to prevent the establishment of the Jewish state at inception, and some Arab leaders talked about driving the Jews into the sea.[192][43][193] According to Benny Morris, Jews felt that the invading Arab armies aimed to slaughter the Jews.[194] The Arab league stated that the invasion was to restore law and order and to prevent further bloodshed.[195]

After a year of fighting, a ceasefire was declared and temporary borders, known as the Green Line, were established.[196] Jordan annexed what became known as the West Bank, including East Jerusalem, and Egypt took control of the Gaza Strip. The UN estimated that more than 700,000 Palestinians were expelled by or fled from advancing Israeli forces during the conflict—what would become known in Arabic as the Nakba ("catastrophe").[197] Some 156,000 remained and became Arab citizens of Israel.[198]

[Στρακαστρουκας]

Θυμιζω το SS Patria οπου οι εβραιοι σκοτωσαν 300 δικους τους για πολιτικους λογους αλλα μην τα πεις αυτα του elchav. Του χαλαει ο μυθος. Προσωπικα χαιρομαι που η κυβερνηση νετανιαχου δεν θελει να κανει ειρηνη με τους Αραβες. Ετσι το Ισραηλ θα συνεχισει να ειναι ξενο σωμα που θα εξαρταται πληρως απο δυτικη χρηματοδοτηση. Ειναι μεν ασχημο να εισαι Παλαιστινιος αυτην την περιοδο αλλα οι αραβες τα εχουν ξαναπερασει αυτα. Στο τελος βγηκαν νικητες (σταυροφοριες, αποικιοκρατια κτλπ)

[Prepon]

Κρατάτε και μια πισινη.
Δεν θα τους μάθουμε σήμερα τους Εβραίους.

Ας περιμένουμε να δούμε που θα καταλήξει οριστικά η σχέση τους με τη Τουρκία και ευχόμαστε μετα

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Θυμιζω το SS Patria οπου οι εβραιοι σκοτωσαν 300 δικους τους για πολιτικους λογους αλλα μην τα πεις αυτα του elchav. Του χαλαει ο μυθος. Προσωπικα χαιρομαι που η κυβερνηση νετανιαχου δεν θελει να κανει ειρηνη με τους Αραβες. Ετσι το Ισραηλ θα συνεχισει να ειναι ξενο σωμα που θα εξαρταται πληρως απο δυτικη χρηματοδοτηση. Ειναι μεν ασχημο να εισαι Παλαιστινιος αυτην την περιοδο αλλα οι αραβες τα εχουν ξαναπερασει αυτα. Στο τελος βγηκαν νικητες (σταυροφοριες, αποικιοκρατια κτλπ)

Οι τακτικές του κράτους του Ισραήλ μπορούν να συγκριθούν με μια άλλη χώρα. Τη Νότια Αφρική. Εφάρμοσαν περίπου το ίδιο μοντέλο διακυβέρνησης και πριν από 50 χρόνια απολάμβαναν την εκτίμηση όλου του κόσμου. Νομοτελειακά αυτό κάποια στιγμή έπαψε. Το ίδιο θα γίνει και στο Ισραήλ όπου θα αναγκασθούν είτε να χωριστούν σε δυο ξεχωριστά κράτη είτε να ζήσουν χωρίς απαρτχαιντ.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

[Ερμής]

Να τα εκατοστισεις Ισραηλ.

Αλήθεια; Δεν σ' είχα για τιμητή του απαρτχάιντ.

Δε κατάλαβες, να τα εκατοστήσεις είπε. Δηλαδή χαριστικά του εύχεται 28 χρονια ακόμη. Δε το λες και καλό.

εδιτ, μετα είδα πως απάντησε ο αχαριστος.

[A0ANACIVC]

Θυμιζω το SS Patria οπου οι εβραιοι σκοτωσαν 300 δικους τους για πολιτικους λογους αλλα μην τα πεις αυτα του elchav. Του χαλαει ο μυθος. Προσωπικα χαιρομαι που η κυβερνηση νετανιαχου δεν θελει να κανει ειρηνη με τους Αραβες. Ετσι το Ισραηλ θα συνεχισει να ειναι ξενο σωμα που θα εξαρταται πληρως απο δυτικη χρηματοδοτηση. Ειναι μεν ασχημο να εισαι Παλαιστινιος αυτην την περιοδο αλλα οι αραβες τα εχουν ξαναπερασει αυτα. Στο τελος βγηκαν νικητες (σταυροφοριες, αποικιοκρατια κτλπ)

Οι ομοιότητες του κράτους του Ισραήλ μπορούν να συγκριθούν με μια άλλη χώρα. Τη Νότια Αφρική. Εφάρμοσαν περίπου το ίδιο μοντέλο διακυβέρνησης και πριν από 50 χρόνια απολάμβαναν την εκτίμηση όλου του κόσμου. Νομοτελειακά αυτό κάποια στιγμή έπαψε. Το ίδιο θα γίνει και στο Ισραήλ όπου θα αναγκασθούν είτε να χωριστούν σε δυο ξεχωριστά κράτη είτε να ζήσουν χωρίς απαρτχαιντ.

Αυτό οφείλεται στην ίδια βδελυρή προτεσταντική προέλευση και στην περίπτωση του σιωνιστικού τρομοκρατιδίου (εδώ βέβαια με κιπά, μπούκλες, αραμαϊκοχαλδαϊκό abjad κλπ. θεατρινισμοί) με τη Ν. Αφρική (και την Β. Ιρλανδία). Τα ίδια σκ τά είναι.

[Στρακαστρουκας]

Θυμιζω το SS Patria οπου οι εβραιοι σκοτωσαν 300 δικους τους για πολιτικους λογους αλλα μην τα πεις αυτα του elchav. Του χαλαει ο μυθος. Προσωπικα χαιρομαι που η κυβερνηση νετανιαχου δεν θελει να κανει ειρηνη με τους Αραβες. Ετσι το Ισραηλ θα συνεχισει να ειναι ξενο σωμα που θα εξαρταται πληρως απο δυτικη χρηματοδοτηση. Ειναι μεν ασχημο να εισαι Παλαιστινιος αυτην την περιοδο αλλα οι αραβες τα εχουν ξαναπερασει αυτα. Στο τελος βγηκαν νικητες (σταυροφοριες, αποικιοκρατια κτλπ)

Οι ομοιότητες του κράτους του Ισραήλ μπορούν να συγκριθούν με μια άλλη χώρα. Τη Νότια Αφρική. Εφάρμοσαν περίπου το ίδιο μοντέλο διακυβέρνησης και πριν από 50 χρόνια απολάμβαναν την εκτίμηση όλου του κόσμου. Νομοτελειακά αυτό κάποια στιγμή έπαψε. Το ίδιο θα γίνει και στο Ισραήλ όπου θα αναγκασθούν είτε να χωριστούν σε δυο ξεχωριστά κράτη είτε να ζήσουν χωρίς απαρτχαιντ.

Το ξερω, για αυτο το Ισραηλ εχει κακες σχεσεις με την Νοτια Αφρικη. Οσο υπηρχε λευκο απαρτχαιντ η νοτια αφρικη ηταν νο1 Αφρικανικη συμμαχος τους. Σημερα δεν εχουν καν διπλωματικες σχεσεις

[panos291]

Επειδή ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος, χρόνια πολλά Ισραήλ για όσο συνεχίσει αυτό.

[Gewponos90]

Χρόνια πολλά Ισραήλ. Να τα χιλιάσεις για να πηζουν οι Πλευριδες και οι ψηφοφόροι τους.

πλευρηδες + κομθουνια - οι παλιες συντροφικοτητες δεν ξεχνιουνται

Υπήρξαν οι Πλευριδες σύντροφοι κομμουνιστές; Η εννοεις πως οι Ελ κομμουνιστές υπήρξαν αντισιωνιστες;

[Dwarven Blacksmith]

Τι τα θέλετε τους φάρους Δημοκρατίας; Χρόνια πολλά σκέτο. Τα υπόλοιπα είναι αντιφατικές υπερβολές.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Θυμιζω το SS Patria οπου οι εβραιοι σκοτωσαν 300 δικους τους για πολιτικους λογους αλλα μην τα πεις αυτα του elchav. Του χαλαει ο μυθος. Προσωπικα χαιρομαι που η κυβερνηση νετανιαχου δεν θελει να κανει ειρηνη με τους Αραβες. Ετσι το Ισραηλ θα συνεχισει να ειναι ξενο σωμα που θα εξαρταται πληρως απο δυτικη χρηματοδοτηση. Ειναι μεν ασχημο να εισαι Παλαιστινιος αυτην την περιοδο αλλα οι αραβες τα εχουν ξαναπερασει αυτα. Στο τελος βγηκαν νικητες (σταυροφοριες, αποικιοκρατια κτλπ)

Οι ομοιότητες του κράτους του Ισραήλ μπορούν να συγκριθούν με μια άλλη χώρα. Τη Νότια Αφρική. Εφάρμοσαν περίπου το ίδιο μοντέλο διακυβέρνησης και πριν από 50 χρόνια απολάμβαναν την εκτίμηση όλου του κόσμου. Νομοτελειακά αυτό κάποια στιγμή έπαψε. Το ίδιο θα γίνει και στο Ισραήλ όπου θα αναγκασθούν είτε να χωριστούν σε δυο ξεχωριστά κράτη είτε να ζήσουν χωρίς απαρτχαιντ.

Το ξερω, για αυτο το Ισραηλ εχει κακες σχεσεις με την Νοτια Αφρικη. Οσο υπηρχε λευκο απαρτχαιντ η νοτια αφρικη ηταν νο1 Αφρικανικη συμμαχος τους. Σημερα δεν εχουν καν διπλωματικες σχεσεις

Κι εδώ η ύπαρξη του απαρτχαιντ στηριζόταν από την Αμερική. Όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο κι η Αμερική απέσυρε την στήριξη τότε μόνο επήλθε η διάλυση. Ο μόνος τρόπος να ομαλοποιηθεί η κατάσταση στο Ισραήλ είναι η αλλαγή εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι δεν κολλάει η φράση "the tail wagging the dog". Το Ισραήλ είναι άμεσα εξαρτώμενο από τις ΗΠΑ. Όταν θελήσουν να πάρουν μια πρωτοβουλία που δεν αρέσει στην Ουάσινγκτον θα την αποσύρουν την ίδια μέρα.