πατησιωτης έγραψε: ↑17 Αύγ 2024, 18:22
Δεν είναι ίδια η ελληνική περίπτωση διότι τερμάτισε τον αγώνα της με τον ίδιο σκοπό που τον άρχισε.Ανεξάρτητο κράτος Ελλάδα.Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου ως Έλληνες προσδιορίζονταν.Μπορεί πριν κάποιους αιώνες να θεωρούσαν εαυτούς Ρωμαίους - εξ ου και το Ρωμιοί - αλλά η μετάβαση έγινε σταδιακά και όχι κατά τη διάρκεια του πολέμου και εξ ανάγκης.
Δεν ισχύει αυτό που ισχυρίζεσαι. Η μεγάλη πλειοψηφία/ο πολύς λαός παρέμεινε κατά την Τουρκοκρατία ρωμαϊκή/ός. Αυτοπροσδιορίζονταν ως Ρωμαίοι/Ρωμιοί κυρίως και σε μικρότερο βαθμό ως «Γραικοί» (ως συνώνυμο του Ρωμαίοι) λόγω επαφής με σλαβόφωνο ή/και λατινόφωνο περιβάλλον (π.χ. εμπόριο). Εννοείται πως εξαιρούνται οι ελληνόφωνοι Ουνίτες της Νότιας Ιταλίας που είχαν σχηματίσει μια διακριτή Γραικική εθνότητα.
Η
εγγράμματη ελίτ εξελληνίστηκε σταδιακά (και κυρίως κατά τον Νεοελληνικό Δiαφωτισμό 1750 μ.Χ. - 1820 μ.Χ.). Η
πλειοψηφία των ελληνοφώνων (λογίων) που αυτοπροσδιορίζονταν ως «Έλληνες» (με την Νεοελληνική έννοια) μέχρι τον Νεοελληνικό Διαφωτισμό ήταν νεοπαγανιστές, καθολικοί, λατινόφρονες, προτεστάντες ή προτεσταντίζοντες οι οποίοι αν δεν επέστρεφαν ως πράκτορες ξένων θρησκευτικών θεσμών κυρίως κατοικούσαν στην Δύση. Στη Δύση εκείνη την εποχή λάμβανε χώρα η Αναγέννηση ένα ιδιαίτερα αρχαιολατρικό διανοητικό κίνημα κατά το οποίο διάφοροι λόγιοι οικειοποιούνταν αρχαίους λαούς ως προγόνους των λαών τους και πολλές φορές παρουσιάζονταν ως η αδιάσπαστη συνέχειά τους π.χ. οι Κροάτες λόγιοι αυτοπροσδιορίζονταν ως «Ιλλυριοί», ονόμαζαν την κροατική γλώσσα «ιλλυρική» και αυτοπαρουσιάζονταν ως απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών... Λόγω της κυριαρχίας της Δύσης σε κάθε τομέα, του φιλελληνισμού των λογίων της και της ητικής Δυτικής αντίληψης ότι οι «Γραικοί» ήταν διηνεκείς Έλληνες με την οποία ερχόταν σε επαφή η ελληνόφωνη εγγράμματη ελίτ σχεδόν ολοι οι ελληνόφωνοι λόγιοι παρουσιάζαν τους Ρωμαιους ως απογόνους των αρχαίων Ελλήνων.
Ο ρωμαιόφρονας Παϊσιος Λιγαρίδης (17ος αιώνας) είχε σπουδάσει στο Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου της Καθολικής Εκκλησίας στη Ρώμη (Προπαγανδιστική σχολή που στόχο είχε στόχο τον εκκαθολικισμό του Ορθόδοξου κόσμου), ήταν λατινόφρονας αρχικά και πράκτορας της propaganda fide. Εν τέλει επέστρεψε στην Ορθοδοξία. Ο ίδιος πίστευε ότι:
η βασιλεία των Ρωμαίων ήλθε και από την Παλαιάν Ρώμην εις την Νέαν εμετατέθη διά τούτο και Νέα Ρώμη το Βυζάντιον. Και Ρωμαίοι όλοι ημείς ονομαζούμεσθεν οι οποίοι πρώτα Έλληνες [...] ελεγούμεσθα
Δηλαδή, σύμφωνα με τον Λιγαρίδη, οι [αρχαίοι] Έλληνες με την ίδρυση της Νέας Ρώμης επανεθνοτίστηκαν σε (ελληνόφωνους) Ρωμαίους.
Σύγκρινέ το με αυτό που πίστευε ο Ιταλοδαλματός Francesco Patrizi στα τέλη του 16ου αιώνα (1590 μ.Χ.)
Διότι οι [Ρωμαίοι] αυτοκράτορες που διαδέχθηκαν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, ο οποίος μετέφερε την έδρα της [Ρωμαϊκής] αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στο Βυζάντιο, άλλαξαν το όνομα της «Γραικίας» σε Ρωμανία και αυτό των «Γραικών» σε Ρωμαίοι. Γι΄αυτό μέχρι σήμερα οι «Γραικοί» εξακολουθούν ν΄αυτοπροσδιορίζονται Ρωμαίοι (Romei), όνομα με το οποίο οι αρχαίοι «Γραικοί» (Έλληνες) συγγραφείς προσδιόριζαν [μόνο] τους «αληθινούς/γνήσιους» (λατινόφωνους) Ρωμαίους
Ο
λαός άρχισε να εκνεοελληνίζεται κατά την Επανάσταση (οι αγωνιστές μόνο) και έπειτα μέσω των θεσμών του Νεοελληνικού κράτους (δηλαδή συνολικά και χοντρικά κατά την περίοδο (1820 μ.Χ. - 1850 μ.Χ.)