Πώς θα μοιάζει η αμερικανική Δεξιά μετά τον Τραμπ

[Giorgos]

Οι επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ εγείρουν ένα ερώτημα το οποίο τέθηκε και στις αμέσως προηγούμενες: πώς θα μοιάζει ο πνευματικός κόσμος της Δεξιάς σε λίγα χρόνια από σήμερα;


Ακόμη και αν ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει την επανεκλογή του στο ύπατο αξίωμα τον Νοέμβριο εναντίον του υποψήφιου των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν, ο αγώνας για τον διάδοχό του, υποψήφιο του 2024, θα ξεκινήσει σχεδόν αμέσως - και οι πιο έξυπνοι και καλύτερα ενημερωμένοι στοχαστές στο δεξιό τμήμα του πολιτικού φάσματος θα πρέπει να αποφασίσουν σε ποιες απόψεις και στάσεις θα πρέπει να δώσουν έμφαση.

Ακολουθούν μερικές προβλέψεις για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε αυτό το επίπεδο, διακριτές από τις εκτιμήσεις για το τι πρέπει να συμβεί.

Νο 1 εχθρός η Κίνα
Μια βασική αρχή θα μπορούσε να είναι να βλέπει κανείς την Κίνα ως μεγάλη απειλή όχι μόνο για την παγκόσμια ελευθερία, αλλά και για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Όταν μιλώ με νεότερους "ζηλωτές" της Δεξιάς, με εκπλήσσει το πόσοι εξ αυτών δηλώνουν ότι γίνονται αργά αλλά σταθερά "γεράκια έναντι της Κίνας", ως μια διαμορφωτική για την πολιτική τους φυσιογνωμία πνευματική εμπειρία.Εάν κανείς βρίσκεται στην αρχή της τρίτης δεκαετίας της ζωής του (λίγο μετά τα 20 του χρόνια), η ειδησεογραφία την οποία παρακολουθεί σχετικά με την Κίνα αναμφισβήτητα, εδώ και αρκετό καιρό, μπορεί να του προκαλέσει ταραχή: τα στρατόπεδα φυλάκισης και "αναμόρφωσης" μουσουλμάνων Ουιγούρων στην Σινγιάνγκ, η πλήρης κατάργηση της αυτονομίας του Χονγκ Κονγκ,η δίωξη των χριστιανών της Κίνας, η περίσφιξη της Ταϊβάν, η εξάπλωση του κορονοϊού.

Η θετική εμπειρία της φιλελευθεροποίησης της Κίνας και η προοπτική ενός περαιτέρω ανοίγματος στον κόσμο δεν είναι κάτι που έχει ένας νέος βιώσει ή κάτι το οποίο αναμένει.

Ωστόσο, δεν βλέπω ανθρώπους να συγκλίνουν σε συγκεκριμένες λύσεις στο πρόβλημα Κίνα. Προς το παρόν αρκεί να λέει κανείς "κάτι πρέπει να γίνει".

Ας συγκρίνουμε τώρα αυτήν την ολοένα και πιο σκληρή ρητορική και στάση έναντι της Κίνας με τις πιο αριστερόστροφες τάσεις, οι οποίες βλέπουν το ίδιο το αμερικανικό κράτος και την ίδια την αμερικανική κληρονομιά ως τις πλέον σημαντικές απειλές για την ελευθερία, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους Αφροαμερικανούς.

Εστιάζοντας στην Κίνα ως απειλή, η νέα αμερικανική Δεξιά υποβαθμίζει τις συγκεκριμένες ανησυχίες στο εσωτερικό των ΗΠΑ, έμμεσα ή και ρητά και προχωρεί σε μια ευρύτερη δήλωση ότι η Αμερική εξακολουθεί να αποτελεί φωτεινό παράδειγμα όσον αφορά τα ιδανικά της ελευθερίας.

Ζήτω το Διαδίκτυο
Μια άλλη άποψη που αναμένεται να χαρακτηρίσει τη Δεξιά είναι η ιδέα ότι το Διαδίκτυο ως μέσο επικοινωνίας είναι εντάξει, ακόμη περισσότερο ίσως και μια θετική δύναμη για τη βελτίωση του κόσμου. Φυσικά, αυτό πίστευε και μεγάλο μέρος της Αριστεράς όταν ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν πρόεδρος, ωστόσο πολλοί αριστεροί διανοούμενοι έκτοτε έχουν στραφεί εναντίον των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κυρίως των Facebook και YouTube.

Ο υπολογισμός εδώ δεν είναι δύσκολο να γίνει κατανοητός. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοήθησαν τον Τραμπ να εκλεγεί (προς σοκ πολλών) και τα πιο διάσημα μέσα ενημέρωσης, όπως οι New York Times, στέκονται στα αριστερά του μέσου Αμερικανού.Εκτός του Twitter, το οποίο τείνει να είναι αριστερόστροφο, τα social media γενικά τείνουν να αντανακλούν και να ενισχύουν τις απόψεις που κατά μέσο όρο εκφράζουν την αμερικανική κοινή γνώμη. Έτσι, η Αριστερά θα τείνει να βλέπει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως διαφθορά της μέσης λαϊκής συνείδησης, ενώ η Δεξιά θα τα αντιμετωπίζει ως διορθωτικό στοιχείο έναντι της επιρροής των ελίτ.Δεν νομίζω βέβαια ότι έχουμε φτάσει ακόμη σε αυτό το σημείο, καθώς πολλά τμήματα της Δεξιάς εξακολουθούν να είναι καχύποπτα έναντι του υψηλού ποσοστού των εργαζομένων στις εταιρείες τεχνολογίας που κλίνουν προς τα αριστερά. Ωστόσο η στιγμή αυτή τελικά θα φτάσει. Η εισαγωγή αυτού του στοιχείου θα αυξάνεται όσο θα εξαπλώνεται η εμβέλεια του διαδικτύου.

Η μαχητική αντίθεση προς την Αριστερά
Τελευταίο και ίσως σημαντικότερο, οι διανοητές της Δεξιάς θα αντιπαθούν ολοένα και περισσότερο την Αριστερά. Το κάνουν ήδη πολύ, ωστόσο ο ανταγωνισμός τους θα αυξηθεί.

Η αντίθεση στην πολιτική ορθότητα και την κουλτούρα ακύρωσης του "παλαιού πολιτισμού", τουλάχιστον στις πλέον αριστερές εκδοχές τους, θα γίνει η πλέον σημαντική και καθοριστική άποψη για να είναι κανείς συνεπής συντηρητικός. Όπως το έθεσε συνοπτικά ο συνάδελφός μου Bryan Caplan πριν από τέσσερα χρόνια: "Οι αριστεροί είναι αντι-"ελεύθερη αγορά". Οι δεξιοί είναι αντιαριστεροί".

Η ένταση αυτής της αντιπάθειας θα σημαίνει ότι, μέσα στους δεξιούς κύκλους, η ελευθερία του λόγου θα ευδοκιμήσει. Στον βαθμό που θα φροντίζει κανείς να επισημαίνει ότι αντιπαθεί την Αριστερά, θα επιτρέπεται να κρατά πολλές άλλες ετερόδοξες ή ρηξικέλευθες απόψεις χωρίς να "εκκαθαρίζεται" ή να τιμωρείται.

Κλασσικός συντηρητισμός, ελευθεριακοί και οικονομικός λαϊκισμός
Πιο εντυπωσιακό ωστόσο είναι εκείνο το στοιχείο το οποίο δεν βρίσκεται στη λίστα μου. Ο κοινωνικός συντηρητισμός εμψυχώνει πολλούς ψηφοφόρους στα δεξιά του φάσματος, ωστόσο είναι λιγότερο πιθανό να επηρεάσει τους ανήκοντες κατά κανόνα στις ελίτ δεξιούς διανοουμένους.

Η ελευθεριακή (libertarian) σκέψη ήταν μια σημαντική επιρροή στην αμερικανική Δεξιά ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970 και φθάνοντας έως το κίνημα του Tea Party, ενώ υπάρχουν σημαντικοί ελευθεριακοί άξονες που διατρέχουν τα σημεία που αναφέρονται παραπάνω.

Ωστόσο ο "ελευθεριακού" τύπου φιλελευθερισμός ως μια ολοκληρωμένη και συνεκτική προσέγγιση της πολιτικής εξασθένησε με την έναρξη της οικονομικής κρίσης και με την πανδημία.

Δεν βλέπω επίσης το ρεύμα του "Sam's Club Republicanism", δηλαδή τον οικονομικό λαϊκισμό τον οποίο προωθούν οι Ross Douthat και Reihan Salam, ως ιδιαίτερα θελκτικό ιδεολογικά.

Ένα μελλοντικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μπορεί κάλλιστα να παρουσιάζει, ακόμη και να εφαρμόζει τέτοιες πολιτικές προκειμένου να βοηθά τους ψηφοφόρους του οι οποίοι ανήκουν στην εργατική τάξη - και αυτό θα θεωρείται σημαντικός θρίαμβος. Ωστόσο τέτοιες πολιτικές δεν θα καθορίσουν τη Δεξιά ή τους διανοούμενούς της.

Παρομοίως, δεν βλέπω τον κοινοτισμό να επιστρέφει ως βασική θέση της Δεξιάς στο πεδίο των ιδεών, παρόλο που οι Αμερικανοί κινούνται και δρουν σε επίπεδο κοινοτήτων με επιτυχία σε πολλά επίπεδα.

Τα ερχόμενα χρόνια, τρία πράγματα θα βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής της δεξιάς διανόησης: ο κύριος διεθνής αντίπαλος (Κίνα), ο κύριος εγχώριος αντίπαλος (Αριστερά) και το κύριο πράγμα το οποίο όλοι κοιτάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ (το Διαδίκτυο).

Αυτή η δέσμη ανησυχιών μπορεί να μην αποτελεί κάποια τρομερή έκπληξη. Την ίδια ώρα, ωστόσο, θα αποτελούσε μια πραγματική ρήξη με τη ρηγκανική και τραμπική ιδεολογία του παρόντος και του πρόσφατου παρελθόντος της.Κλασσικός συντηρητισμός, ελευθεριακοί και οικονομικός λαϊκισμός
Πιο εντυπωσιακό ωστόσο είναι εκείνο το στοιχείο το οποίο δεν βρίσκεται στη λίστα μου. Ο κοινωνικός συντηρητισμός εμψυχώνει πολλούς ψηφοφόρους στα δεξιά του φάσματος, ωστόσο είναι λιγότερο πιθανό να επηρεάσει τους ανήκοντες κατά κανόνα στις ελίτ δεξιούς διανοουμένους.

Η ελευθεριακή (libertarian) σκέψη ήταν μια σημαντική επιρροή στην αμερικανική Δεξιά ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970 και φθάνοντας έως το κίνημα του Tea Party, ενώ υπάρχουν σημαντικοί ελευθεριακοί άξονες που διατρέχουν τα σημεία που αναφέρονται παραπάνω.

Ωστόσο ο "ελευθεριακού" τύπου φιλελευθερισμός ως μια ολοκληρωμένη και συνεκτική προσέγγιση της πολιτικής εξασθένησε με την έναρξη της οικονομικής κρίσης και με την πανδημία.

Δεν βλέπω επίσης το ρεύμα του "Sam's Club Republicanism", δηλαδή τον οικονομικό λαϊκισμό τον οποίο προωθούν οι Ross Douthat και Reihan Salam, ως ιδιαίτερα θελκτικό ιδεολογικά.

Ένα μελλοντικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μπορεί κάλλιστα να παρουσιάζει, ακόμη και να εφαρμόζει τέτοιες πολιτικές προκειμένου να βοηθά τους ψηφοφόρους του οι οποίοι ανήκουν στην εργατική τάξη - και αυτό θα θεωρείται σημαντικός θρίαμβος. Ωστόσο τέτοιες πολιτικές δεν θα καθορίσουν τη Δεξιά ή τους διανοούμενούς της.

Παρομοίως, δεν βλέπω τον κοινοτισμό να επιστρέφει ως βασική θέση της Δεξιάς στο πεδίο των ιδεών, παρόλο που οι Αμερικανοί κινούνται και δρουν σε επίπεδο κοινοτήτων με επιτυχία σε πολλά επίπεδα.

Τα ερχόμενα χρόνια, τρία πράγματα θα βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής της δεξιάς διανόησης: ο κύριος διεθνής αντίπαλος (Κίνα), ο κύριος εγχώριος αντίπαλος (Αριστερά) και το κύριο πράγμα το οποίο όλοι κοιτάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ (το Διαδίκτυο).

Αυτή η δέσμη ανησυχιών μπορεί να μην αποτελεί κάποια τρομερή έκπληξη. Την ίδια ώρα, ωστόσο, θα αποτελούσε μια πραγματική ρήξη με τη ρηγκανική και τραμπική ιδεολογία του παρόντος και του πρόσφατου παρελθόντος της.
https://www.capital.gr/bloomberg-view/3 ... -ton-tramp

[panos291]

Έτσι

[Marios]

Έτσι

Εξαιρετικός πολιτικός. Συντηρητικός,δεξιός και Ρεπουμπλικανος.Κρίμα που δεν πήρε το χρίσμα του 2016.Αυτός είναι ένας ειλικρινής ιδεολογος συντηρητικός και όχι τυχοδιώκτης σαν τον Τραμπ.

[John Brown Gun Club]

Η ελευθεριακή (libertarian) σκέψη ήταν μια σημαντική επιρροή στην αμερικανική Δεξιά ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1970 και φθάνοντας έως το κίνημα του Tea Party, ενώ υπάρχουν σημαντικοί ελευθεριακοί άξονες που διατρέχουν τα σημεία που αναφέρονται παραπάνω.

δεν νομιζω πως με την εννοια ελευθερια εννοουμε το ιδιο πραγμα

[Dwarven Blacksmith]

Έτσι

Εξαιρετικός πολιτικός. Συντηρητικός,δεξιός και Ρεπουμπλικανος.Κρίμα που δεν πήρε το χρίσμα του 2016.Αυτός είναι ένας ειλικρινής ιδεολογος συντηρητικός και όχι τυχοδιώκτης σαν τον Τραμπ.

Συνεπέστερος πιθανότατα είναι, πιο Ρεπουμπλικανός απ' τον Τραμπ πάλι πιθανότατα ναι, ιδεολόγος σίγουρα όχι.

Παρά τα όσα του έσυρε ο Τραμπ, τι ψεύτη τον είπε, μέχρι και τη γυναίκα του είπε άσχημη, κατέληξε ενεργός κωλογλύφτης του. Δεν τα κάνεις αυτά αν είσαι ιδεολόγος.

[Otto Weininger]

Που να δείτε πως θα μοιάζει η "δεξιά" στην Αμερική μετά από 2 τετραετίες δημοκρατικών, δηλαδή είτε σε 8 είτε σε 12 χρόνια απο τώρα

[Dwarven Blacksmith]

Που να δείτε πως θα μοιάζει η "δεξιά" στην Αμερική μετά από 2 τετραετίες δημοκρατικών, δηλαδή είτε σε 8 είτε σε 12 χρόνια απο τώρα

*Με βαριά μπάσα φωνή αφηγητή του Χόλιγουντ*

Το έτος είναι 2032.
Από το πρόγραμμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος έχουν πλέον απομείνει 2 λέξεις: "Minorities bad".

[Jolly Roger]

Που να δείτε πως θα μοιάζει η "δεξιά" στην Αμερική μετά από 2 τετραετίες δημοκρατικών, δηλαδή είτε σε 8 είτε σε 12 χρόνια απο τώρα

γιατί κάτι μου λέει ότι αυτό που λες, αν γίνει, θα γίνει όχι μετά από οκταετία Ντεμς, αλλά μετά από πιθανή προεδρία χλιαροτσούτσουνου/φλώρου ρεπουμπλικανού μετά τον άντρακλα Δονάλδιο; Και στη Βαϊμάρη ο μέσος Γερμανός δεξιός ψηφοφόρος μεταλλάχτηκε σε ψηφοφόρο του Αδόλφου όχι επειδή μεσολάβησε κάποιος αριστερός, αλλά επειδή ο δεξιός που είχαν ψηφίσει πριν, ο Χίντενμπουργκ, σαν πρόεδρος δεν ήταν πολύ δεξιός.

κοινώς, αν βγει το 2024 ο αναιμικός Κρουζ ή κάποιος παρόμοιος μετά τον Τραμπ και αναπόφευκτα αναιρέσει ό,τι "καλό" (κατά τα τραμπακουλικά κεκάκια) έκανε ο Δονάλδιος, είναι πιο πιθανό τα τραμπακουλικά κεκάκια να κινηθούν δεξιότερα από αντίδραση, παρά αν βγουν οι Ντεμς.

[Apergos8]

Έτσι

Εξαιρετικός πολιτικός. Συντηρητικός,δεξιός και Ρεπουμπλικανος.Κρίμα που δεν πήρε το χρίσμα του 2016.Αυτός είναι ένας ειλικρινής ιδεολογος συντηρητικός και όχι τυχοδιώκτης σαν τον Τραμπ.

Υπερσυντηρητικός Ευαγγελιστής είναι.Θα μπορούσε να είχε πάρει το χρίσμα αν ο Τραμπ δεν είχε προσεταιριστεί στην κάλπη μέρος των ευαγγελιστών ψηφοφόρων τότε και μετά την προεδρία.Το μόνο συν του σε σχέση με τον Τραμπ είναι ότι είναι πιο σοβαρός στον δημόσιο λόγο του και ότι δεν έχει οικογενειακή ζωή γεμάτη σκάνδαλα.

[Highlander]

Που να δείτε πως θα μοιάζει η "δεξιά" στην Αμερική μετά από 2 τετραετίες δημοκρατικών, δηλαδή είτε σε 8 είτε σε 12 χρόνια απο τώρα

Ή δε θα ξαναβγεί δεξιός ή θα αναγκαστούν να γίνουν "φιλελεφτ" στα κοινωνικά θέματα.

[Apergos8]

Που να δείτε πως θα μοιάζει η "δεξιά" στην Αμερική μετά από 2 τετραετίες δημοκρατικών, δηλαδή είτε σε 8 είτε σε 12 χρόνια απο τώρα

Ή δε θα ξαναβγεί δεξιός ή θα αναγκαστούν να γίνουν "φιλελεφτ" στα κοινωνικά θέματα.

Στις ΗΠΑ υπάρχουν πολλοί συντηρητικοί ευαγγελιστές και εκτός αυτού υπάρχουν και οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι(οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι κατα κανόνα μετακινούνται ψηφίζωντας υποψήφιο διαφορετικού κόμματος μετά απο διακυβέρνηση του προηγούμενου προέδρου(όπως γίνεται συνεχόμενα στην αμερικανική ιστορία).

[Highlander]

Που να δείτε πως θα μοιάζει η "δεξιά" στην Αμερική μετά από 2 τετραετίες δημοκρατικών, δηλαδή είτε σε 8 είτε σε 12 χρόνια απο τώρα

Ή δε θα ξαναβγεί δεξιός ή θα αναγκαστούν να γίνουν "φιλελεφτ" στα κοινωνικά θέματα.

Στις ΗΠΑ υπάρχουν πολλοί συντηρητικοί ευαγγελιστές και εκτός αυτού υπάρχουν και οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι(οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι κατα κανόνα μετακινούνται ψηφίζωντας υποψήφιο διαφορετικού κόμματος μετά απο διακυβέρνηση του προηγούμενου προέδρου(όπως γίνεται συνεχόμενα στην αμερικανική ιστορία).

Οι ΗΠΑ γίνονται όλο και πιο πολυπολιτισμικές με την πάροδο του χρόνου.
Και ήδη από τη δεκαετία του 90 έως σήμερα οι Dems έχουν καθαρό πλεονέκτημα έναντι των Reps. Απλώς, υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ εκλεκτόρων και λαϊκής ψήφου, κάτι που πιθανότατα θα αναδιαρθρώσουν οι Dems όταν έρθουν στην εξουσία (με ανακατανομή εκλεκτόρων).

[wooded glade]

Επιστροφή στις ρίζες - Μιτ Ρόμνεϋ.

[Apergos8]

Ή δε θα ξαναβγεί δεξιός ή θα αναγκαστούν να γίνουν "φιλελεφτ" στα κοινωνικά θέματα.

Στις ΗΠΑ υπάρχουν πολλοί συντηρητικοί ευαγγελιστές και εκτός αυτού υπάρχουν και οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι(οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι κατα κανόνα μετακινούνται ψηφίζωντας υποψήφιο διαφορετικού κόμματος μετά απο διακυβέρνηση του προηγούμενου προέδρου(όπως γίνεται συνεχόμενα στην αμερικανική ιστορία).

Οι ΗΠΑ γίνονται όλο και πιο πολυπολιτισμικές με την πάροδο του χρόνου.
Και ήδη από τη δεκαετία του 90 έως σήμερα οι Dems έχουν καθαρό πλεονέκτημα έναντι των Reps. Απλώς, υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ εκλεκτόρων και λαϊκής ψήφου, κάτι που πιθανότατα θα αναδιαρθρώσουν οι Dems όταν έρθουν στην εξουσία (με ανακατανομή εκλεκτόρων).

Oι περισσότεροι αφροαμερικανοί και ένα τμήμα των Λατίνων είναι πολτικά συντηρητικοί και βαθιά θρήσκοι αλλά επι του παρόντος δεν ψηφίζουν τους ρεπουμπλικάνους για ιστορικούς λόγους(και όχι μόνο).Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα θα πρέπει να τους προσεγγίσει αυτούς τους ψηφοφόρους οι οποίοι δεν είναι διαφορετικοί απο την ιδεολογία του συντηρητισμού.Θεωρώ ότι η ιστορική συνέχεια που υπάρχει απο ίδρυσης των ΗΠΑ συνέχεια(δηλαδή τα κόμματα εναλάσονται στην εξουσία και ότι κάθε νέος πρόεδρος έχει διαφορετικό κόμμα απο τον προηγούμενο) θα συνεχιστεί.Επίσης το 2004 ο Μπους ήταν πρώτος σε λαική ψήφο.

[Apergos8]

Επιστροφή στις ρίζες - Μιτ Ρόμνεϋ.

Ο Ρόμνευ είναι και αυτός συντηρητικός και παραδοσιακός ρεπουμπλικάνος(είναι βέβαια μορμόνος και όχι ευαγγελιστής σαν τον Κρουζ) αλλά το 2012 είχε την ατυχία να βιαστεί να κατέβει υποψήφιος.Μπορούσε να κατέβει το 2016 και να εκλεγεί πρόεδρος.