Η Αποδόμηση της Παγίδας του Θουκυδίδη

[Λοξίας]

Δύο Έλληνες καθηγητές διεθνούς πολιτικής ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ερμηνεύσουν τον υπό εξέλιξη γεωπολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ-Κίνας που απειλεί να αποσταθεροποιήσει τον πλανήτη. Τα ερωτήματα που έθεσαν είναι κρίσιμα και επίκαιρα: Ποιες είναι οι στρατηγικές συνέπειες της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας; Τι οδήγησε στην αλλαγή του μεταπολεμικού συσχετισμού δυνάμεων; Πόσο πιθανός είναι ένας πόλεμος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ σήμερα; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ειρηνική διαχείριση του υπό εξέλιξη ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού; Υπάρχει στρατηγική «θεωρία νίκης» που να επιτρέπει σε κάποια από τις δύο υπερδυνάμεις να επικρατήσει σε αυτόν τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό; Υπάρχουν κίνητρα για την υιοθέτηση στρατηγικών προληπτικού ή παρεμποδιστικού πολέμου; Ποια είναι τα διαφιλονικούμενα ζητήματα στις μεταξύ τους σχέσεις; Ποια στρατηγική ακολουθεί η κάθε πλευρά;

Αφορμή για την ανάλυση των δύο Ελλήνων διεθνολόγων Πλατιά και Τρίγκα έδωσε ένα παγκόσμιο best seller που αναφερόταν στην «παγίδα του Θουκυδίδη». Συγγραφέας του ήταν ένας διάσημος καθηγητής του πανεπιστημίου Harvard που είχε υπηρετήσει στην αμερικανική κυβέρνηση ως βοηθός Υπουργός Άμυνας, ο Γκράχαμ Άλισον. Το βασικό επιχείρημα του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν ότι όταν επέρχεται μεταβολή στην κορυφή του διεθνούς συστήματος με μια αναδυόμενη δύναμη, όπως η Αθήνα, να προσπερνά την κυρίαρχη δύναμη, όπως η Σπάρτη, τότε ο ηγεμονικός πόλεμος είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να αποφευχθεί. Το φαινόμενο αυτό, που έχει ονομαστεί ως η «παγίδα του Θουκυδίδη», θεωρείται ότι καθιστά τον πόλεμο μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ εξαιρετικά πιθανό, όχι γιατί οι δύο αντίπαλοι τον επιζητούν συνειδητά, αλλά επειδή αναπτύσσεται μεταξύ τους μια ανεξέλεγκτη δυναμική που οδηγεί στην «απώλεια του ελέγχου», εν συνεχεία στην «ακούσια κλιμάκωση» και τελικά στην τραγική πολεμική σύγκρουση.

Το επιχείρημα της «παγίδας του Θουκυδίδη» δεν πέρασε απαρατήρητο και ασχολίαστο από την αμερικανική και κινεζική πολιτική ηγεσία (Μπάιντεν, Τραμπ, Ομπάμα, Σι Τζινπίνγκ) και την ακαδημαϊκή κοινότητα. Στο διεθνή ακαδημαϊκό διάλογο που ακολούθησε συνέβαλλαν με δημοσιεύσεις και διαλέξεις οι δύο Έλληνες καθηγητές. Το βιβλίο τους Αποδομώντας την Παγίδα του Θουκυδίδη: Υψηλή Στρατηγική και Γεωπολιτικός Ανταγωνισμός ΗΠΑ-Κινας είναι προϊόν αυτού του διεθνούς διαλόγου.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου τους, οι Πλατιάς και Τρίγκας αποδομούν με επιτυχία το επιχείρημα του Άλισον, αποδεικνύοντας ότι ο τελευταίος για να καταστήσει αξιόπιστη την «παγίδα του Θουκυδίδη» διαστρεβλώνει τα ιστορικά γεγονότα του Πελοποννησιακού Πολέμου. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η ανάλυσή του «είναι έωλη και πρέπει να αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό». Υποστηρίζουν ότι ο Πελοποννησιακός Πόλεμος δεν ήταν αποτέλεσμα απρόσωπων συστημικών πιέσεων, ακούσιων επιλογών και «υπνοβασίας», αλλά ήταν συνέπεια προσεκτικά μελετημένων αποφάσεων, οι οποίες ελήφθησαν από τις ηγεσίες δύο ανταγωνιστών που είχαν διαμετρικά αντικρουόμενους πολιτικούς στόχους.

SpoilerShow

Στο δεύτερο μέρος αυτού του βιβλίου, οι Πλατιάς και Τρίγκας παρουσιάζουν επτά στρατηγικές αναλογίες που απορρέουν από την δική τους ερμηνεία του έργου του Θουκυδίδη και που έχουν εφαρμογή στις σινο-αμερικανικές σχέσεις. Ουσιαστικά, οι δυο συγγραφείς σκιαγραφούν το πώς θα έβλεπε ο ίδιος ο Θουκυδίδης τη σημερινή αντιπαράθεση ΗΠΑ-Κίνας. Αυτό τους δίνει την ευκαιρία να αναφερθούν στις βασικές αρχές της θουκυδίδειας ανάλυσης.

Στο τρίτο μέρος αυτού του βιβλίου, οι δύο συγγραφείς εξετάζουν τους μηχανισμούς που οδήγησαν στην άνοδο της κινεζικής ισχύος την τεσσαρακονταετία 1978-2018 και την εξέλιξη της κινεζικής και αμερικανικής υψηλής στρατηγικής, για να γίνει κατανοητό το πώς περάσαμε σταδιακά από τη συνεργασία και τη σύμπραξη στον στρατηγικό ανταγωνισμό.

Το επιχείρημα των Πλατιά και Τρίγκα που διαπνέει ολόκληρο το βιβλίο είναι ότι η πολεμική σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας δεν αποτελεί στρατηγικό πεπρωμένο, παρά τις ραγδαίες ανακατατάξεις στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων που επιφέρει αφενός η κατακόρυφη άνοδος της κινεζικής ισχύος και αφετέρου η σχετική μείωση της αμερικανικής ισχύος. Ένας καταστροφικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας ούτε αναπόφευκτος είναι, αλλά ούτε και εξαιρετικά πιθανός γιατί καμία πλευρά δεν διαθέτει αξιόπιστη «θεωρίας νίκης» λόγω της ύπαρξης απρόσβλητων πυρηνικών οπλοστασίων. Με δεδομένο ότι το κόστος του πολέμου στην πυρηνική εποχή είναι απαγορευτικό οι Πλατιάς και Τρίγκας υποστηρίζουν ότι πρέπει να αναμένει κανείς ότι ο σινο-αμερικανικός ανταγωνισμός θα πάρει άλλες μορφές, όπως πόλεμος δια αντιπροσώπων, κούρσα εξοπλισμών, επιδίωξη τεχνολογικής υπεροχής, οικονομικές κυρώσεις, εμπορικός πόλεμος, ιδεολογικός πόλεμος, επικοινωνιακός πόλεμος, πολιτική υπονόμευση. Η οικονομική αλληλεξάρτηση που δημιουργήθηκε τα 40 χρόνια της σύμπραξης των δύο πλευρών (1978-2017) γίνεται τώρα όπλο στα χέρια της κάθε πλευράς με τους δύο ανταγωνιστές να βρίσκονται σε διαδικασία μερικής οικονομικής απαγκίστρωσης.

Καταλήγοντας, οι Πλατιάς και Τρίγκας υποστηρίζουν ότι παρότι η Κίνα και οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να ανταγωνίζονται γεωπολιτικά θα είναι ταυτόχρονα αναγκασμένες να συνεργαστούν για τη διαχείριση κρίσιμων διεθνών ζητημάτων στα οποία υπάρχει σύμπλευση συμφερόντων, όπως είναι η αποτροπή της διασποράς πυρηνικών όπλων, η πρόληψη πανδημιών, η περιβαλλοντική βιωσιμότητα του πλανήτη και η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Τέλος, υποστηρίζουν ότι στον προβλεπόμενο μεταξύ τους μακροχρόνιο ανταγωνισμό θα επικρατήσει οποία υπερδύναμη αποδειχθεί πιο ανθεκτική.

Το βιβλίο αυτό είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και απευθύνεται τόσο στο γενικό αναγνώστη, όσο και στο ειδικό ακαδημαϊκό κοινό και θα πρέπει να διαβαστεί από όλους όσους θέλουν να κατανοήσουν τις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις και τη λογική πίσω από τις στρατηγικές επιλογές των ηγετών ΗΠΑ-Κίνας. Για χώρες όπως η Ελλάδα, η κατανόηση του γεωπολιτικού περιβάλλοντος αποτελεί προϋπόθεση για τον επιτυχημένο σχεδιασμό στρατηγικής.

SpoilerShow

Το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη και το Πανεπιστήμιου του Πειραιά διοργανώνουν παρουσίαση του νέου βιβλίου του Αθανάσιου Πλατιά και Βασίλη Τρίγκα, Αποδομώντας την παγίδα του Θουκυδίδη. Υψηλή στρατηγική και γεωπολιτικό ανταγωνισμός ΗΠΑ-Κίνας, από τις εκδόσεις Δίαυλος, την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου και ώρα 18.30, στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος.

Ποιες είναι οι στρατηγικές συνέπειες της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας τα τελευταία σαράντα χρόνια; Τι οδήγησε στην αλλαγή του μεταπολεμικού συσχετισμού δυνάμεων; Πόσο πιθανός είναι ένας πόλεμος μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ σήμερα;

Για να απαντήσουν σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα πολλοί αναλυτές επικαλούνται τη διαχρονική σοφία του Θουκυδίδη. Ατυχώς, η πρόσφατη παρερμηνεία με τη δημοφιλή ονομασία «η Παγίδα του Θουκυδίδη» έχει οδηγήσει αναλυτές και πολιτικούς σε αλληθοφανείς πλην εσφαλμένους παραλληλισμούς μεταξύ Πελοποννησιακού Πολέμου και σύγχρονων σινο-αμερικανικών σχέσεων.

Το νέο βιβλίο των εκδόσεων “Δίαυλος”, του Αθανάσιου Πλατιά και Βασίλειου Τρίγκα αποδομείται η συλλογιστική της «Παγίδας του Θουκυδίδη» που εσφαλμένα εδράζεται στη λογική της αναπόφευκτης κλιμάκωσης. Παράλληλα, ακολουθώντας τη σύνθετη λογική της θουκυδίδειας προσέγγισης παρουσιάζει 7 κρίσιμες στρατηγικές αναλογίες με τις σινο-αμερικανικές σχέσεις.

Ο Αθανάσιος Πλατιάς είναι Καθηγητής Στρατηγικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και ο Βασίλειος Τρίγκας επισκέπτης Επίκουρος Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Κολέγιο Σβάρτσμαν του Πανεπιστημίου Τσίνγχουα στο Πεκίνο.

Ομιλητές:

Προκόπιος Παυλόπουλος, Επίτιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ, Ακαδημαϊκός, τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο, τέως Υπουργός.
Κωνσταντίνα Μπότσιου, Καθηγήτρια και Κοσμήτορας, Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
Παναγιώτης Ρουμελιώτης, Ομότιμος Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο, τέως Υπουργός, τέως Ευρωβουλευτής.

Συντονίζει η Μαριλένα Κοππά, Καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο, τέως Ευρωβουλευτής.

Πηγές:
https://www.laskaridisfoundation.org/ev ... houkydidi/
https://www.defence-point.gr/news/vivli ... os-polemos

.

[Λοξίας]

Τι λένε οι ιστορικοί-διεθνείς αναλυτές του πχώρουμ;
Έχει δίκιο ο αμερικάνος (και πρώην υπουργός άμυνας των ΗΠΑ) Άλισον ή Πλατιάς και Τρίγκας είναι σωστοί;

.

[πατησιωτης]

Κάθε ανάλυση που βασίζεται σε υπολογισμούς ανθρώπων της προατομικής εποχής για τις σχέσεις πυρηνικών δυνάμεων παραλείπει το σημαντικό στοιχείο της ατομικής βόμβας.

[Λοξίας]

Κάθε ανάλυση που βασίζεται σε υπολογισμούς ανθρώπων της προατομικής εποχής για τις σχέσεις πυρηνικών δυνάμεων παραλείπει το σημαντικό στοιχείο της ατομικής βόμβας.

Δεν νομίζω να έχει δομική σχέση αυτή η παρατήρηση.
Εκ των πραγμάτων, ο Θουκυδίδης δεν θα μπορούσε να κάνει υπολογισμούς και συσχετισμούς δυνάμεων, που να συμπεριλαμβάνουν ατομική βόμβα.
Αντιθέτως, ο Άλισον έκανε τους υπολογισμούς του λαμβάνοντας υπ' όψιν την πυρηνική ισχύ ΗΠΑ και Κίνας.

Αλλά, το ερώτημα είναι άλλο.
Έχει, ο Άλισον, μεταφράσει-αντιληφθεί σωστά και το γράμμα και το πνεύμα της Θουκυδίδειας ιστόρησης του Πελοποννησιακού πολέμου ή, όντως, έχει διαστρεβλώσει (ολίγον τι) τα γεγονότα και την ερμηνεία ώστε να συνηγορήσουν υπέρ της δικής του εκδοχής για μια "παγίδα του Θουκυδίδη", που θεωρεί ότι εξάγεται από την εξιστόρηση των γεγονότων;

[Οργισμένος]

Κάθε ανάλυση που βασίζεται σε υπολογισμούς ανθρώπων της προατομικής εποχής για τις σχέσεις πυρηνικών δυνάμεων παραλείπει το σημαντικό στοιχείο της ατομικής βόμβας.

Η σχεση δυναμεων , ισχυρου ανισχυρου , δεν εχει να καμει με τεχνικα μεσα.

[nostromos]

το ειχαμε συζητησει και στο παλιο και μαλιστα πριν γνωστοποιηθει η θεματολογια του βιβλιου του Αλιαον ... για την ακριβεια επισημανθηκε ως λαθος να ταυτιζεται η Κινα- BRICS με την Αθηνα και τη Δυση με τη Σπαρτη για τον απλο λογο οτι κοινωνικοπολιτικα θα επρεπε να ισχυσει το αντιθετο ... μαλιστα ειχε γινει αναφορα και στο ποια κοινωνια ειναι πιο αποφασισμενη και προετοιμασμενη να νικησει σε μια μια τετοια αναμετρηση

[Alex Amsterdam]

Tελικα οι καθηγητές έχουν πολύ χρόνο για σκότωμα.

[zteo]

Το θέμα το έχουν θέσει καλύτερα και ποιο σύγχρονα και ουσιαστικά οι Μαρξ-Ενγκελς-Λενιν.
Οταν το οικονομικο κεντρο του ιμπεριαλισμου διαφοροποιειται απο το στρατιωτικο κεντρο τοτε επέρχεται μεγαλη πολεμικη συγκρουση για να επελθει η ισορροπία
Όπου οικονομικό κεντρο βάζουμε την Κίνα και στρατιωτικο κεντρο τις ΗΠΑ.
Βέβαια ακόμα η Κίνα δεν έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ αλλά είναι σε πορεία να την ξεπεράσει.
Γιαυτό και οι ΗΠΑ προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την στρατιωτική τους ισχύ και την εκμετάλλευση proxy states προκειμένου να εμποδίσουν την άνοδο της Κίνας.

[πατησιωτης]

Κάθε ανάλυση που βασίζεται σε υπολογισμούς ανθρώπων της προατομικής εποχής για τις σχέσεις πυρηνικών δυνάμεων παραλείπει το σημαντικό στοιχείο της ατομικής βόμβας.

Δεν νομίζω να έχει δομική σχέση αυτή η παρατήρηση.
Εκ των πραγμάτων, ο Θουκυδίδης δεν θα μπορούσε να κάνει υπολογισμούς και συσχετισμούς δυνάμεων, που να συμπεριλαμβάνουν ατομική βόμβα.
Αντιθέτως, ο Άλισον έκανε τους υπολογισμούς του λαμβάνοντας υπ' όψιν την πυρηνική ισχύ ΗΠΑ και Κίνας.

Αλλά, το ερώτημα είναι άλλο.
Έχει, ο Άλισον, μεταφράσει-αντιληφθεί σωστά και το γράμμα και το πνεύμα της Θουκυδίδειας ιστόρησης του Πελοποννησιακού πολέμου ή, όντως, έχει διαστρεβλώσει (ολίγον τι) τα γεγονότα και την ερμηνεία ώστε να συνηγορήσουν υπέρ της δικής του εκδοχής για μια "παγίδα του Θουκυδίδη", που θεωρεί ότι εξάγεται από την εξιστόρηση των γεγονότων;

Τα είχα διαβάσει όταν εγράφησαν.Εξιστορεί 16 περιπτώσεις στην ιστορία όπου κάποια δύναμη απειλεί να ξεπεράσει μιαν άλλη και λέει ότι στις 14 από τις 16 από αυτές έγινε πόλεμος.Δεν έγινε στην περίπτωση διαδοχής της Βρεταννίας από τις ΗΠΑ όπου καθώς λέει υπήρχε πολιτιστική ώσμωση των δυνάμεων που δεν υπάρχει με την Κίνα.
Εγώ τι να πω τώρα για τους οπαδούς του αναπόφευκτου του πολέμου;το αστείο είναι ότι ανάμεσα σε αυτούς κάποτε περιλαμβάνονταν οι ίδιοι οι Κινέζοι που προφήτευαν ότι είναι αναπόφευκτος ο πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ που όμως δεν έγινε.Γιατί δεν έγινε;
Στον αποχαιρετιστήριο λόγο του πριν χαθεί από την ιστορία ο Τρούμαν απευθυνόμενος προς τον Στάλιν είχε πει : ο Μαρξ και ο Λένιν είχαν πει ότι ο πόλεμος ανάμεσα σε εσάς και εμάς είναι αναπόφευκτος για την επικράτηση του σοσιαλισμού.Αλλά ο Μαρξ και ο Λένιν ήσαν άνθρωποι της προατομικής εποχής.Σήμερα ένας παρόμοιος πόλεμος θα σημάνει το τέλος όχι μόνο του συστήματός σας αλλά και της χώρας σας.
Λίγα χρόνια μετά ο Χρουστσώφ έβγαλε τη θεωρία της ειρηνικής συνύπαρξης.Ο Μάο την κατήγγειλε ως υποχώρηση στον ιμπεριαλισμό και είπε ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος.Αλλά δεν έγινε.Τώρα που είναι οι Κινέζοι που απολαμβάνουν τα αγαθά της παγκόσμιας αγοράς σπεύδουν να πουν ότι όχι,δεν υπάρχει καμμιά παγίδα του Θουκυδίδη.Αλλά όλα θα εξαρτηθούν από τους ανθρώπους που θα έχουν στα χέρια τους το βαλιτσάκι με τα πυρηνικά.

[Dwarven Blacksmith]

Κάθε ανάλυση που βασίζεται σε υπολογισμούς ανθρώπων της προατομικής εποχής για τις σχέσεις πυρηνικών δυνάμεων παραλείπει το σημαντικό στοιχείο της ατομικής βόμβας.

Δεν νομίζω να έχει δομική σχέση αυτή η παρατήρηση.
Εκ των πραγμάτων, ο Θουκυδίδης δεν θα μπορούσε να κάνει υπολογισμούς και συσχετισμούς δυνάμεων, που να συμπεριλαμβάνουν ατομική βόμβα.
Αντιθέτως, ο Άλισον έκανε τους υπολογισμούς του λαμβάνοντας υπ' όψιν την πυρηνική ισχύ ΗΠΑ και Κίνας.

Αλλά, το ερώτημα είναι άλλο.
Έχει, ο Άλισον, μεταφράσει-αντιληφθεί σωστά και το γράμμα και το πνεύμα της Θουκυδίδειας ιστόρησης του Πελοποννησιακού πολέμου ή, όντως, έχει διαστρεβλώσει (ολίγον τι) τα γεγονότα και την ερμηνεία ώστε να συνηγορήσουν υπέρ της δικής του εκδοχής για μια "παγίδα του Θουκυδίδη", που θεωρεί ότι εξάγεται από την εξιστόρηση των γεγονότων;

Τα είχα διαβάσει όταν εγράφησαν.Εξιστορεί 16 περιπτώσεις στην ιστορία όπου κάποια δύναμη απειλεί να ξεπεράσει μιαν άλλη και λέει ότι στις 14 από τις 16 από αυτές έγινε πόλεμος.Δεν έγινε στην περίπτωση διαδοχής της Βρεταννίας από τις ΗΠΑ όπου καθώς λέει υπήρχε πολιτιστική ώσμωση των δυνάμεων που δεν υπάρχει με την Κίνα.
Εγώ τι να πω τώρα για τους οπαδούς του αναπόφευκτου του πολέμου;το αστείο είναι ότι ανάμεσα σε αυτούς κάποτε περιλαμβάνονταν οι ίδιοι οι Κινέζοι που προφήτευαν ότι είναι αναπόφευκτος ο πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ που όμως δεν έγινε.Γιατί δεν έγινε;
Στον αποχαιρετιστήριο λόγο του πριν χαθεί από την ιστορία ο Τρούμαν απευθυνόμενος προς τον Στάλιν είχε πει : ο Μαρξ και ο Λένιν είχαν πει ότι ο πόλεμος ανάμεσα σε εσάς και εμάς είναι αναπόφευκτος για την επικράτηση του σοσιαλισμού.Αλλά ο Μαρξ και ο Λένιν ήσαν άνθρωποι της προατομικής εποχής.Σήμερα ένας παρόμοιος πόλεμος θα σημάνει το τέλος όχι μόνο του συστήματός σας αλλά και της χώρας σας.
Λίγα χρόνια μετά ο Χρουστσώφ έβγαλε τη θεωρία της ειρηνικής συνύπαρξης.Ο Μάο την κατήγγειλε ως υποχώρηση στον ιμπεριαλισμό και είπε ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος.Αλλά δεν έγινε.Τώρα που είναι οι Κινέζοι που απολαμβάνουν τα αγαθά της παγκόσμιας αγοράς σπεύδουν να πουν ότι όχι,δεν υπάρχει καμμιά παγίδα του Θουκυδίδη.Αλλά όλα θα εξαρτηθούν από τους ανθρώπους που θα έχουν στα χέρια τους το βαλιτσάκι με τα πυρηνικά.

Και ο Τενγκ το 80s συνέχιζε να λέει ότι ο πόλεμος μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ είναι αναπόφευκτος, όχι για την επικράτηση του σοσιαλισμού αλλά επειδή και οι δύο δυνάμεις είναι ιμπεριαλιστικές. Δεν το ενθάρρυνε όμως.

Q: And then? If the war is inevitable, delaying does not change much.
A.: Then . . . We will see. In some year, things could even get better. The important thing is to postpone, to gain time.

δεν συμφωνούσε επίσης ότι τα πυρηνικά εγγυώνται την αποτροπή.

Q: The point is that probably there would not be time to fight, Mr. Deng. Because the war with China means world war, the world war means nuclear war, and the nuclear war means the end of everything.

A: I agree on the first part: If the Soviet Union invades us, it will not be just a local war. But I don't agree with the rest: Precisely because both sides have so many nuclear weapons, the possibility exists that the third world war will be a conventional war, not a nuclear war.

https://www.washingtonpost.com/archive/ ... 34f942bfe/

[taxalata xalasa]

Τι λένε οι ιστορικοί-διεθνείς αναλυτές του πχώρουμ;
Έχει δίκιο ο αμερικάνος (και πρώην υπουργός άμυνας των ΗΠΑ) Άλισον ή Πλατιάς και Τρίγκας είναι σωστοί;

.

Πλατιάς και Τρίγκας είναι σωστοί.
Ο άλλος είναι οπλέμπορος... bias...

[Λοξίας]

Το θέμα το έχουν θέσει καλύτερα και ποιο σύγχρονα και ουσιαστικά οι Μαρξ-Ενγκελς-Λενιν.
Οταν το οικονομικο κεντρο του ιμπεριαλισμου διαφοροποιειται απο το στρατιωτικο κεντρο τοτε επέρχεται μεγαλη πολεμικη συγκρουση για να επελθει η ισορροπία
Όπου οικονομικό κεντρο βάζουμε την Κίνα και στρατιωτικο κεντρο τις ΗΠΑ.
Βέβαια ακόμα η Κίνα δεν έχει ξεπεράσει τις ΗΠΑ αλλά είναι σε πορεία να την ξεπεράσει.
Γιαυτό και οι ΗΠΑ προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την στρατιωτική τους ισχύ και την εκμετάλλευση proxy states προκειμένου να εμποδίσουν την άνοδο της Κίνας.

Το θέμα είναι ότι δεν είναι αυτό το θέμα...
Δεν ζήτησε κανείς αν έχει λυθεί το ζήτημα και από ποιον...
Ζητήθηκε αν έχει δίκιο ο Άλισον ή οι δικοί μας (Πλατιάς και Τρίγκας) πάνω στην παγίδα του Θουκυδίδη και όχι τι είπαν Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν...