Green Dragon έγραψε: ↑15 Ιουν 2024, 07:44
southern έγραψε: ↑15 Ιουν 2024, 00:12
Philip Mortimer έγραψε: ↑15 Ιουν 2024, 00:05
Εάν δεν επιβιώσει πολιτικά ο μακρόν και ο διάδοχος που θα ορίσει την έχει βαμμένη η Γαλλία.
Ο μελανσον θα βγει. Συμπαθώ τη Λεπέν αλλά οι αριστεροί συσπειρωθηκαν..
Αυτό θα είναι μεγάλη συμφορά για την Γαλλία, να την κυβερνήσει ένας τέτοιος αγύρτης.
H συμμαχια των ιδεοληπτικων,πολιτικοι απο το χωρο της woke αριστερας/κεντροαριστερας,συνδικαλιστες,καθηγητες πανεπιστημιων,δημοσιογραφοι ,ολων αυτων που η ιδεολογικη τυφλωση τους εφερε αυτες τις καταστασεις που βιωνει η Γαλλια σημερα.
πρασινοι, το Κομμουνιστικο Κομμα και οι Σοσιαλιστες οπου υποψηφιοι μεταξυ αλλων ειναι η αποτυχημενη δημαρχος Παρισιου Αν Ινταλγκο, ο Ολαντ
Αυτοι κυριως ευθυνονται για οτι μεγαλη μεριδα του κοσμου στρεφεται στην Λεπεν και τωρα συμμαχουν για να σωσουν την χωρα απο το κατηφορο υποτιθεται, oι οποιοι μεταξυ αλλων θα καταργησουν το νομο περι μεταναστευσης για να επαναφερουν ολα αυτα που απετυχαν
η ειδηση ειναι οτι εκαναν το αυτονοητο σε οτι αφορα την Χαμας.
Έσπασε το ταμπού της Χαμάς το «Λαϊκό Μέτωπο» των κομμάτων της Αριστεράς στη Γαλλία: «Τρομοκρατική οργάνωση» και «σφαγές» οι επιθέσεις στο Ισραήλ
Στο εσωτερικό πεδίο, τα κόμματα της γαλλικής αριστεράς δεσμεύονται για την κατάργηση του νόμου περί μετανάστευσης που ψηφίσθηκε τον Δεκέμβριο με την υποστήριξη της άκρας δεξιάς και περιορίζει το δικαίωμα στο άσυλο.
πηγη
https://hellasjournal.com/2024/06/espas ... to-israil/
Ο Christophe Guilluy για την άνοδο της Λεπέν και την πολιτική κρίση στη Γαλλία
Γράψατε ένα βιβλίο με τίτλο Le Crépuscule de la France d‘en haut (Το λυκόφως της Γαλλίας των από πάνω). Ήταν προβλέψιμη η κατάρρευση του κεντρικού μπλοκ;
Το κεντρικό μπλοκ, το οποίο αποκαλώ «ο κόσμος των από πάνω», δεν είναι πλέον ελκυστικό και, κυρίως, έχει χάσει κάθε αξιοπιστία λόγω της ανικανότητάς του να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Η κατάρρευση του μακρονισμού είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Αποτραβηγμένη στα μητροπολιτικά της κάστρα, η σύγχρονη αστική τάξη εμφανίζεται σήμερα όπως πραγματικά είναι: ανέμελη, εγωιστική, αδιάφορη για το κοινό καλό, συνειδητά μηδενιστική και οπαδός του «χωρίς όρια». Για να διατηρηθεί στην εξουσία, έχει αντικαταστήσει την ηθική με την ηθικολογία και κατακλύζει τα μήντια με νέες ιδεολογίες που μοναδικό στόχο έχουν να δικαιολογήσουν το μοντέλο της. Γουοκισμός, να «ζούμε μαζί», οικολογισμός, στρεβλός αντιρατσισμός και στρεεβλός φεμινισμός (στο παρελθόν θα χρησιμοποιούσε τον εθνικισμό, τον πατριωτισμό ή τον σοσιαλισμό): ο κατάλογος των ιδεολογιών που προωθούνται στο όνομα του «καλού» (έναν κανόνα που, φυσικά, ποτέ δεν εφαρμόζει στον εαυτό της) είναι σχεδόν ατελείωτος.
Αλλά σήμερα, η αυταπάτη διαλύεται, αυτό που ονομάζετε κεντρικό μπλοκ είναι ένα αδύναμο σημείο, μια νεκρή ζώνη, μια πολιτισμική φούσκα αναδιπλωμένη σε διαμερίσματα του κέντρου της πόλης. Ο λόγος του, που είχε κατακλύσει τα πάντα, μέχρι και τον αέρα που αναπνέουμε, δεν λειτουργεί πια – κυριαρχεί πλέον μόνο στις μητροπόλεις και σε ορισμένους κύκλους. Με την αυτοκτονική του βούληση να μη μαθαίνει, η τελευταία του στρατηγική ήταν να ακροδεξιοποιεί τα ζητήματα που απασχολούν τους Γάλλους – με τον τρόπο αυτό, ακροδεξιοποίησε και την πραγματικότητα ενισχύοντας την απομόνωσή του. Δομικά μειοψηφικό, χτυπημένο από ένα υπαρξιακό κενό, αναγκασμένο να στηρίζει ένα μοντέλο που η πλειοψηφία των καθημερινών ανθρώπων απορρίπτει, η μόνη επιλογή του κεντρικού μπλοκ αύριο θα είναι η ριζοσπαστικοποίηση.
Πίσω από αυτή τη νίκη, μήπως υπάρχει επίσης ένα φαινόμενο δημογραφίας και χάσματος γενεών;
Αν μιλάμε για τη δυναμική της μετανάστευσης, είναι προφανές ότι παίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς δημιουργεί αυτόματα μια πολιτισμική ανασφάλεια που εξαπλώνεται σε ομάδες που δεν έχουν τα μέσα να υιοθετήσουν στρατηγικές οικιστικής και εκπαιδευτικής απομάκρυνσης. Ωστόσο, με τον ρυθμό με τον οποίο μειώνεται η ελκυστικότητα των δυτικών χωρών οικονομικά (και αύριο κοινωνικά), ίσως δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η δυναμική θα διαρκέσει.
Από την άλλη πλευρά, δεν πιστεύω στο ζήτημα των γενεών, το οποίο υπερκαλύπτεται από το ζήτημα της κοινωνικής προέλευσης των ανθρώπων.
Πώς αναλύετε το καλό αποτέλεσμα του Ραφαέλ Γκλυκσμάν (Raphaël Glucksmann) του Σοσιαλιστικού Κόμματος; Μήπως αποτελέσει το μέλλον του κεντρικού μπλοκ; Θα μπορούσε να υπάρξει επιστροφή στον διαχωρισμό δεξιάς-αριστεράς;
Ευχαριστώ γι’ αυτή την επιστροφή στο παρελθόν! Έχω ήδη πει τι σκέφτομαι για την αναβίωση του διαχωρισμού «αριστερά-δεξιά». Αυτό που έχουμε εδώ είναι κλασικό: η ταυτοτική ψήφος μιας αριστεράς που δεν θέλει να πεθάνει και επιλέγει τον καταλληλότερο δρομέα στην αφετηρία για να μεταφέρει τα χρώματά της. Χθες ήταν ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν (Jean-Luc Mélenchon), σήμερα ο Γκλυκσμάν, αύριο ίσως ένας οικολόγος; Αλλά αυτό δεν θα αλλάξει την κατάσταση: οι λαϊκές τάξεις θα παραμείνουν αδιαπέραστες σε αυτό που εκλαμβάνεται ως ένας λόγος που δεν έχει καμία επαφή με την πραγματική ζωή.
Τι θα γίνει με την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν; Μπορεί να λειτουργήσει η στρατηγική τους που βασίζεται σε μια εκλογική συμμαχία ανάμεσα στα προάστια και τους νέους των κέντρων των πόλεων;
Αν και στοχεύει στα προάστια, και στους μουσουλμάνους γενικότερα, η Ανυπότακτη Γαλλία προσελκύει κυρίως νέους πτυχιούχους και, όπως έχει δείξει ο ιστορικός Ζωρζ Μπενσουσάν (Georges Bensoussan), ένα προλεταριάτο της διανόησης, των μέσων ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Η πλειονότητα του μουσουλμανικού εκλογικού σώματος, που τροφοδοτεί το μεγαλύτερο μέρος της αποχής, παραμένει σε μεγάλο βαθμό αδιάφορη στη ρητορική της. Η στρατηγική της είναι αδιέξοδη.
Οι ευρωεκλογές είναι ειδικές εκλογές με απλή αναλογική. Άραγε, αυτό το αποτέλεσμα προοιωνίζεται μια νίκη του Εθνικού Συναγερμού στις βουλευτικές εκλογές;
Η ιστορία δεν γράφεται ποτέ από πριν, ειδικά από τη στιγμή που, παρά την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, οι απλοί άνθρωποι έχουν αποδείξει ότι δεν μπορούν ούτε χειραγωγηθούν ούτε να προγραμματιστούν.
Η μόνη βεβαιότητα που μπορούμε να έχουμε σήμερα είναι η πραγματικότητα των αριθμητικών δεδομένων από τον 2ο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2022: με 42% των ψήφων και 13 εκατομμύρια ψηφοφόρους, η υποψήφια της ακροδεξιάς πέτυχε ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Ίσως δόθηκε λιγότερη έμφαση στα 13 εκατομμύρια Γάλλων που απείχαν και στα 2 εκατομμύρια που επέλεξαν να ψηφίσουν λευκό. Συνολικά, 28 εκατομμύρια Γάλλοι, το 58% του εκλογικού σώματος, θεώρησαν ότι η ακροδεξιά δεν αποτελεί πλέον απειλή. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα.
Πηγη
https://ardin-rixi.gr/archives/257403