Ωραίο θέμα απο τον Ζωγράφο Μάζη.....

Απολαύστε το.....
ST48410
tipiti klop
.
.
Σε αντίθεση με την KGB που χρησιμοποιούσε "αδέσμευτη" τέχνη
Αισθάνομαι ότι οφείλω μια αναλυτικότερη απάντηση στην ευγενική σου πρόσκληση γιατί μοιάζει να απέρριψα αφοριστικά τα όσα λέει ο Μάζης.
Που σπούδασε ζωγραφική ο Μάζης και τον αποκαλείς ζωγράφο;ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: ↑30 Νοέμ 2024, 10:51.
Ωραίο θέμα απο τον Ζωγράφο Μάζη.....
Απολαύστε το.....
ST48410
tipiti klop
.
.
Ωραία. Για μια ακόμα φορά η συζήτηση θα καταφύγει σε ορισμούς. Αν εννοείς ότι ζωγράφος είναι κάποιος που ζωγραφίζει καλά, να το συζητήσουμε. Αν εννοείς ότι ζωγράφος είναι κάποιος που το σπούδασε, μάλλον θα διαφωνήσω. Έριξα μια ματιά σε αυτά που βλέπω στο net. Μπορείς ευλόγως να υποθέσεις από πράγματα που έχω γράψει στο παρελθόν ότι δεν θα με συγκινούσαν. Και χωρίς να σκαμπάζω πολλά από ζωγραφική, δεν μου μοιάζει να έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία. Ωστόσο ασχολείται. Ξέρει πρόσωπα και πράγματα. Κάνει αναφορές και σε μουσικά έργα (Πιθοπρακτά) που μου δείχνουν ότι έχει ακούσει 5 πράγματα.
Έστω. Αν μιλήσουμε όμως για σοβαρή τέχνη, και ιδίως αυτή που ενοχλεί τον Μάζη, δεν μπορούμε να πούμε ότι όλη η κοσμογονία που συνέβη τον 20ο αιώνα (και κυρίως μεταπολεμικά) ήταν αποτέλεσμα των χρημάτων που έριξαν οι Αμερικάνοι για την προπαγάνδα τους. Υπάρχουν αμιγώς καλλιτεχνικοί λόγοι που πήγαν τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση και διεργασίες που ξεκινάνε από τα τέλη του 19ου αιώνα και στις οποίες έχουν ισχυρή παρουσία Ρώσοι καλλιτέχνες τις πρώτες 2 δεκαετίες του 20ου.Jolly Roger_ έγραψε: ↑01 Δεκ 2024, 01:00Το σκεπτικό, αρχικά στα late 40s, της CIA να ασχοληθεί με την τέχνη, ήταν ότι έπρεπε να προωθηθεί μια παγκόσμια, άνευ εμφανών εθνικών ιδιαιτεροτήτων μορφή τέχνης (που όμως στον πυρήνα της θα ήταν αμερικάνικη), ενάντια στους εθνικούς ρεαλισμούς που προωθούσε τότε η ΕΣΣΔ. Τον καιρό δηλαδή που ο παραδοσιοκράτης συντηρητικός Ζντάνοφ προέτασσε τον Γκόρκι, τους νεοκλασικούς πίνακες και τα δημοτικά τραγούδια, οι γιάνκηδες έκαναν πολιτιστικό ιμπεριαλισμό με την αφηρημένη τέχνη του Πόλοκ και τη τζαζ του Άρμστρονγκ πριν ακόμα έρθει το ροκ εντ ρολ. Φυσικά οι Αμερικάνοι είχαν και ένα παγκόσμιο σύστημα μαζικής πολιτιστικής προπαγάνδας και ΜΜΕ το οποίο ήταν έτη φωτός επιδραστικότερο από το αντίστοιχο σοβιετικό, κι έτσι από το '70 και μετά όλη η νεολαία της Ανατολικής Ευρώπης άκουγε πανκ, ενώ κανένας νέος της Δύσης δεν διάβαζε Γκόρκι.