http://urge.org/negotiating-the-vagina- ... -feminism/Logistically, we have asked: what other benefit can we do that will be equivalent, yet more progressive than the Vagina Monologues? They are not easy to find, and there remains the struggle of convincing the community that this alternative play is an improvement. People expect the Vagina Monologues.
I feel better knowing that we have made some changes in the direction of the play to make it less problematic, such as including the monologue about trans women in the play, “They Beat the Girl out of my Boy.” In addition, we have had our most diverse cast in years, with women of color and queer women leading the way. We have also put deaf women as a priority in the monologues, including switching the speaking role for the signing role in one of the monologues, in order to put the woman using American Sign Language front and center for her own unique performance.
These changes are helpful, yet feel artificial when looking at the bigger picture. It still doesn’t break down the real problems with V-Day or the actual text of the monologues
I am as outraged as the next, but the play’s text is unlikely to make a radical change. My question is: Who will be the young feminist to write the Intersectional Monologues?
Πόσο πιο σαφές να γίνει ότι το intersectionality είναι δούρειος ίππος της αντίδρασης; Ένα κατεξοχήν φεμινιστικό έργο προκαλεί οργή επειδή δεν κάνει κουβέντα για τις γυναίκες που δε γεννήθηκαν γυναίκες. Μετά προκαλεί ακόμα οργή επειδή δε μιλάει για τις έγχρωμες γυναίκες. Βάζει έγχρωμες, όλοι του την πέφτουν επειδή δεν περιλαμβάνει τις κωφές.
Στο τέλος καταλήγει να έχει για κεντρικό μονόλογο έναν κωφό μαύρο που εξηγεί στη νοηματική ότι τις Δευτέρες νιώθει περισσότερο γυναίκα αλλά όχι ακριβώς. Και πάλι προκαλεί οργή λόγω του τίτλου!
Οι "προοδευτικοί" θα είναι ικανοποιημένοι αν και μόνο αν εξαφανιστεί τελείως η δημόσια αναφορά στη λέξη "vagina", η απενοχοποίηση της οποίας ήταν υποτίθεται και η κεντρική ιδέα του έργου! Η μόνη διαφορά τους με τους αντιδραστικούς είναι ότι αντί να επικαλούνται κάποιον αόρατο τύπο με γενειάδα στον ουρανό, επικαλούνται μια κόλαση από αντικρουόμενες ταυτότητες σε καθεμιά από τις οποίες αξίζει περισσότερο απ' ό,τι σε όλες τις άλλες ο ρόλος του καταπιεσμένου.
