LIBGASM

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Vivian Efthimiopoulou

Εννιά χρόνια: Ένας απολογισμός

Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα μπαίνει στο 2025 ως «Φάρος Σταθερότητας».
Αν και στην Ελλάδα παρατηρείται το πανευρωπαϊκό φαινόμενο κοντά το 1/3 της κοινωνίας να έχει αποδεσμευτεί από το πολίτευμα και το σύστημα, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ισχυρές διαλυτικές-αντισυστημικές δυνάμεις. Για τον γρίφο της Ακροδεξιάς που είναι πρόβλημα της ΝΔ, σκοπεύω να γράψω κάποια πράγματα σε άλλο σχόλιο γιατί είναι γνωστή η εμμονή μου με αυτά τα τέρατα και έχω σκεφτεί πλήθος στρατηγικών διαχείρισης τους, αυτή είναι και η δουλειά μου ως γνωστόν.
Στη σταθερότητα συμβάλλει και το ότι στην Ελλάδα οι τάξεις δεν διακρίνονται σαφώς, δεν υπάρχει η σύγκρουση μεταξύ μεσαίας και εργατικής τάξης/αγροτών που παρατηρούμε στην Κεντρική Ευρώπη και κυρίως στις ΗΠΑ (το περιέγραψε πάρα πολύ ωραία ο ιστορικός Adam Tooze στο μπλογκ του πριν από μερικές ημέρες) και βέβαια γιατί το ισχυρότερο αντισυστημικό ρεύμα από το 74, οι Συριζανέλ, έσβησαν από τη στιγμή που συγκρούστηκαν με την πραγματικότητα.
Σήμερα δεν είναι μόνο η επέτειος εκλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Στην πραγματικότητα είναι η επέτειος της ήττας του Αντισυστημισμού.
Από τη στιγμή που ο Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος ο κύριος αντίπαλος του, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζονταν σταθερά πίσω του στις δημοσκοπήσεις και στους δείκτες καταλληλότητας και εμπιστοσύνης. Οι εκλογές του 2019 και οι πανηγυρικές νίκες του Κυριάκου Μητσοτάκη και των συνεργατών του έκτοτε επιβεβαίωσαν απλώς αυτή την πραγματικότητα.
Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα αποχωρούσε από την πολιτική, θα έμενε στην ιστορία ως ένα πολιτικό φαινόμενο. Ποτέ τόσοι πολλοί και διαφορετικοί δεν συσπειρώθηκαν γύρω από ένα πρόσωπο με το αίτημα η Ελλάδα να διευρύνει τα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης.
Αυτό όμως δεν λειτουργεί ως υστεροφημία.
Οι πολιτικοί μένουν στην Ιστορία για το έργο τους και όχι για τη σχέση τους με τη συγκυρία.
Η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας (Πατέλης και οικονομικό επιτελείο)
Η ανσσυγκρότηση της Πολιτικής Προστασίας (Κικίλιας)
Η ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων (Μητσοτάκης)
Τα μη κρατικά πανεπιστήμια και άλλες παρεμβάσεις στην Εκπαίδευση (Πιερρακάκης)
Οι υπηρεσίες Ψηφιακής Διακυβέρνησης (Πιερρακάκης). Μιλάω μόνο για υπηρεσίες γιατί αυτό που έχουμε δεν θεωρείται Ψηφιακή Διακυβέρνηση.
Το Ταμείο Κεφαλαιοποιητικής Επικουρικής Ασφάλισης (Τσακλόγλου)
Οι σημαντικές παρεμβάσεις στο Κοινωνικό Κράτος (Χατζηδάκης ως Υπουργός Εργασίας και Γιώργος Σταμάτης ως ΓΓ Κοινωνικής Αλληλεγγύης).
Η Ισότητα στο Γάμο (Σκέρτσος και συνεργάτες)
Αυτά είναι, κατά τη γνώμη μου, τα σημαντικότερα έργα της κυβέρνησης, μέχρι σήμερα τουλάχιστον. Και πιστέψτε με παρακολουθώ το κυβερνητικό έργο καθημερινά.
Οι μεγαλύτερες αποτυχίες είναι βέβαια η Δικαιοσύνη (μιλάμε για το ΑΠΟΛΥΤΟ, εξοργιστικό αίσχος), η Δημόσια Υγεία, το Περιβάλλον και αυτό το τελευταίο με στεναχωρεί ιδιαιτέρως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί ένας από τους λόγους που τον στήριξα με πάθος ήταν η περιβαλλοντικές του ανησυχίες που έχουν κεντρική θέση στη δική μου σκέψη.
Αποτυχία και ότι δεν προχώρησε γρήγορα στο διάλογο με την Τουρκία μόλις εξελέγη ΠΘ αλλά σε γενικές γραμμές όταν η συζήτηση φτάνει στα Ελληνοτουρκικά παραμένω παθιασμένα υπέρ της γραμμής Μητσοτάκη την οποία υπηρετεί με συνέπεια ο Γιώργος Γεραπετρίτης. Στα Ελληνοτουρκικά πρέπει να έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ εμπιστοσύνη στον ΠΘ.
Από τη δεύτερη κυβέρνηση μου λείπει ο τόνος του Γιώργου Σταμάτη.
Η Σοφία Ζαχαράκη έχει ωραίο Instagram. Λογικό γιατί μάλλον με αυτό ασχολείται όλη μέρα.
Το βασικότερο που απουσιάζει από τον Μητσοτάκη είναι το όραμα για το μέλλον και το αφήγημα. Το λέμε από την πρώτη στιγμή, το έχουμε γράψει όλοι όσοι αρθρογραφούμε ή έχουμε αρθρογραφήσει, με τελευταίο τον Αλέξη Παπαχελά πριν από δύο Κυριακές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο ίδιος πολύ καλός γραφιάς, με σημαντική θεωρητική κατάρτιση. Ίσως η έννοια του αφηγήματος να προσκρούει στο χαρακτήρα του, δεν ξέρω. Έχει όμως στο Μαξίμου έναν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ καλό συγγραφέα, τον Πανο Αμυρά. Δεν έχω διακρίνει ακόμα την πένα του.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά και για την Επικοινωνία αλλά ειδικώς εγώ γνωρίζω το περιβάλλον τόσο το πολιτικό όσο και το επιχειρηματικό. Έτσι έχουν τα πράγματα στα μέρη Τυρού και Σιδώνος. Βασικότατο πρόβλημα της χώρας άλλωστε δεν είναι το πολιτικό της σύστημα όσο ο απολύτως διεφθαρμένος Τύπος.
Κλείνω με τούτο.
Δεν πιστεύω πλέον ότι μπορεί να αλλάξει το οικονομικό μοντέλο της χώρας. Γιαυτό με παθιάζει η ιδέα να γίνουμε καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε ήδη με δύο πρόνοιες: το Περιβάλλον και την Πολιτιστική Κληρονομιά.
Αφήστε τους αρχαιολόγους και την Αρχαιολογική Υπηρεσία, τη μόνη πατριωτική δημόσια υπηρεσία από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους ήσυχους. Αυτοί ΞΕΡΟΥΝ τι πρέπει να κάνουν για προστατεύσουμε και να αναδείξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Δώστε λεφτά στα μουσεία και αφήστε κάποιους ανθρώπους που ξέρουν να ασχοληθούν με τον Σύγχρονο Πολιτισμό που τον έχετε εκχωρήσει στα ιδρύματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ας απομακρύνει όλους τους ανίκανους και όλα τα λαμόγια από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και ας κόψει μαχαίρι τις σχέσεις με τους λαμογιακούς εργολάβους που θέλουν να τσιμεντώσουν τη χώρα και ας διαχειριστεί ο ίδιος προσωπικά τους ξενοδόχους. Ας γίνει ο ίδιος ΚΑΙ υπουργός Τουρισμού. Είναι εξαιρετικά σημαντικό η Ελλάδα να γίνει πρότυπο βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης.
Μπορούμε να βγάλουμε λεφτά και να μην διαλύσουμε την πατρίδα μας, τα μνημεία και το περιβάλλον.
Είναι ένας προσγειωμένος, εφικτός στόχος.
Και κάτι προσωπικό.Δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή που στήριξα (με μεγάλο κόστος και χωρίς κέρδος) τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσω ΝΔ, ειδικά αν συνεχίσει να χαϊδολογιέται με τη Δεξιά.
Πλέον, πρέπει να κερδίσει μέχρι και τη δική μου ψήφο.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Vivian Efthimiopoulou

Εννιά χρόνια: Ένας απολογισμός

Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα μπαίνει στο 2025 ως «Φάρος Σταθερότητας».
Αν και στην Ελλάδα παρατηρείται το πανευρωπαϊκό φαινόμενο κοντά το 1/3 της κοινωνίας να έχει αποδεσμευτεί από το πολίτευμα και το σύστημα, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ισχυρές διαλυτικές-αντισυστημικές δυνάμεις. Για τον γρίφο της Ακροδεξιάς που είναι πρόβλημα της ΝΔ, σκοπεύω να γράψω κάποια πράγματα σε άλλο σχόλιο γιατί είναι γνωστή η εμμονή μου με αυτά τα τέρατα και έχω σκεφτεί πλήθος στρατηγικών διαχείρισης τους, αυτή είναι και η δουλειά μου ως γνωστόν.
Στη σταθερότητα συμβάλλει και το ότι στην Ελλάδα οι τάξεις δεν διακρίνονται σαφώς, δεν υπάρχει η σύγκρουση μεταξύ μεσαίας και εργατικής τάξης/αγροτών που παρατηρούμε στην Κεντρική Ευρώπη και κυρίως στις ΗΠΑ (το περιέγραψε πάρα πολύ ωραία ο ιστορικός Adam Tooze στο μπλογκ του πριν από μερικές ημέρες) και βέβαια γιατί το ισχυρότερο αντισυστημικό ρεύμα από το 74, οι Συριζανέλ, έσβησαν από τη στιγμή που συγκρούστηκαν με την πραγματικότητα.
Σήμερα δεν είναι μόνο η επέτειος εκλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Στην πραγματικότητα είναι η επέτειος της ήττας του Αντισυστημισμού.
Από τη στιγμή που ο Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος ο κύριος αντίπαλος του, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζονταν σταθερά πίσω του στις δημοσκοπήσεις και στους δείκτες καταλληλότητας και εμπιστοσύνης. Οι εκλογές του 2019 και οι πανηγυρικές νίκες του Κυριάκου Μητσοτάκη και των συνεργατών του έκτοτε επιβεβαίωσαν απλώς αυτή την πραγματικότητα.
Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα αποχωρούσε από την πολιτική, θα έμενε στην ιστορία ως ένα πολιτικό φαινόμενο. Ποτέ τόσοι πολλοί και διαφορετικοί δεν συσπειρώθηκαν γύρω από ένα πρόσωπο με το αίτημα η Ελλάδα να διευρύνει τα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης.
Αυτό όμως δεν λειτουργεί ως υστεροφημία.
Οι πολιτικοί μένουν στην Ιστορία για το έργο τους και όχι για τη σχέση τους με τη συγκυρία.
Η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας (Πατέλης και οικονομικό επιτελείο)
Η ανσσυγκρότηση της Πολιτικής Προστασίας (Κικίλιας)
Η ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων (Μητσοτάκης)
Τα μη κρατικά πανεπιστήμια και άλλες παρεμβάσεις στην Εκπαίδευση (Πιερρακάκης)
Οι υπηρεσίες Ψηφιακής Διακυβέρνησης (Πιερρακάκης). Μιλάω μόνο για υπηρεσίες γιατί αυτό που έχουμε δεν θεωρείται Ψηφιακή Διακυβέρνηση.
Το Ταμείο Κεφαλαιοποιητικής Επικουρικής Ασφάλισης (Τσακλόγλου)
Οι σημαντικές παρεμβάσεις στο Κοινωνικό Κράτος (Χατζηδάκης ως Υπουργός Εργασίας και Γιώργος Σταμάτης ως ΓΓ Κοινωνικής Αλληλεγγύης).
Η Ισότητα στο Γάμο (Σκέρτσος και συνεργάτες)
Αυτά είναι, κατά τη γνώμη μου, τα σημαντικότερα έργα της κυβέρνησης, μέχρι σήμερα τουλάχιστον. Και πιστέψτε με παρακολουθώ το κυβερνητικό έργο καθημερινά.
Οι μεγαλύτερες αποτυχίες είναι βέβαια η Δικαιοσύνη (μιλάμε για το ΑΠΟΛΥΤΟ, εξοργιστικό αίσχος), η Δημόσια Υγεία, το Περιβάλλον και αυτό το τελευταίο με στεναχωρεί ιδιαιτέρως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί ένας από τους λόγους που τον στήριξα με πάθος ήταν η περιβαλλοντικές του ανησυχίες που έχουν κεντρική θέση στη δική μου σκέψη.
Αποτυχία και ότι δεν προχώρησε γρήγορα στο διάλογο με την Τουρκία μόλις εξελέγη ΠΘ αλλά σε γενικές γραμμές όταν η συζήτηση φτάνει στα Ελληνοτουρκικά παραμένω παθιασμένα υπέρ της γραμμής Μητσοτάκη την οποία υπηρετεί με συνέπεια ο Γιώργος Γεραπετρίτης. Στα Ελληνοτουρκικά πρέπει να έχουμε ΑΠΟΛΥΤΗ εμπιστοσύνη στον ΠΘ.
Από τη δεύτερη κυβέρνηση μου λείπει ο τόνος του Γιώργου Σταμάτη.
Η Σοφία Ζαχαράκη έχει ωραίο Instagram. Λογικό γιατί μάλλον με αυτό ασχολείται όλη μέρα.
Το βασικότερο που απουσιάζει από τον Μητσοτάκη είναι το όραμα για το μέλλον και το αφήγημα. Το λέμε από την πρώτη στιγμή, το έχουμε γράψει όλοι όσοι αρθρογραφούμε ή έχουμε αρθρογραφήσει, με τελευταίο τον Αλέξη Παπαχελά πριν από δύο Κυριακές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο ίδιος πολύ καλός γραφιάς, με σημαντική θεωρητική κατάρτιση. Ίσως η έννοια του αφηγήματος να προσκρούει στο χαρακτήρα του, δεν ξέρω. Έχει όμως στο Μαξίμου έναν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ καλό συγγραφέα, τον Πανο Αμυρά. Δεν έχω διακρίνει ακόμα την πένα του.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά και για την Επικοινωνία αλλά ειδικώς εγώ γνωρίζω το περιβάλλον τόσο το πολιτικό όσο και το επιχειρηματικό. Έτσι έχουν τα πράγματα στα μέρη Τυρού και Σιδώνος. Βασικότατο πρόβλημα της χώρας άλλωστε δεν είναι το πολιτικό της σύστημα όσο ο απολύτως διεφθαρμένος Τύπος.
Κλείνω με τούτο.
Δεν πιστεύω πλέον ότι μπορεί να αλλάξει το οικονομικό μοντέλο της χώρας. Γιαυτό με παθιάζει η ιδέα να γίνουμε καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε ήδη με δύο πρόνοιες: το Περιβάλλον και την Πολιτιστική Κληρονομιά.
Αφήστε τους αρχαιολόγους και την Αρχαιολογική Υπηρεσία, τη μόνη πατριωτική δημόσια υπηρεσία από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους ήσυχους. Αυτοί ΞΕΡΟΥΝ τι πρέπει να κάνουν για προστατεύσουμε και να αναδείξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Δώστε λεφτά στα μουσεία και αφήστε κάποιους ανθρώπους που ξέρουν να ασχοληθούν με τον Σύγχρονο Πολιτισμό που τον έχετε εκχωρήσει στα ιδρύματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ας απομακρύνει όλους τους ανίκανους και όλα τα λαμόγια από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και ας κόψει μαχαίρι τις σχέσεις με τους λαμογιακούς εργολάβους που θέλουν να τσιμεντώσουν τη χώρα και ας διαχειριστεί ο ίδιος προσωπικά τους ξενοδόχους. Ας γίνει ο ίδιος ΚΑΙ υπουργός Τουρισμού. Είναι εξαιρετικά σημαντικό η Ελλάδα να γίνει πρότυπο βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης.
Μπορούμε να βγάλουμε λεφτά και να μην διαλύσουμε την πατρίδα μας, τα μνημεία και το περιβάλλον.
Είναι ένας προσγειωμένος, εφικτός στόχος.
Και κάτι προσωπικό.Δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή που στήριξα (με μεγάλο κόστος και χωρίς κέρδος) τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όμως δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσω ΝΔ, ειδικά αν συνεχίσει να χαϊδολογιέται με τη Δεξιά.
Πλέον, πρέπει να κερδίσει μέχρι και τη δική μου ψήφο.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

European Commission

·
The blue and yellow of Ukraine.

The colours of resistance against imperialism.

On the eve of this grim anniversary, they adorn our building as a symbol of our unflinching support for the Ukrainian people.

Our brave neighbours, partners, and future EU members.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

https://fb.watch/xYldcVat1B/

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

European Commission

·
The blue and yellow of Ukraine.

The colours of resistance against imperialism.

On the eve of this grim anniversary, they adorn our building as a symbol of our unflinching support for the Ukrainian people.

Our brave neighbours, partners, and future EU members.

ΕΕ:
ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός

φονιάδες των λαών αμερικάνοι. και ρώσοι.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Το αντιμνημόνιο ως «προπατορικό αμάρτημα»- 15 χρόνια από το Καστελλόριζο.

«Η προσφυγή στο ΔΝΤ τον Απρίλιο του 2010 ήταν η μόνη βιώσιμη, δηλαδή πατριωτική λύση για την Ελλάδα στη δεδομένη συγκυρία. Το ΠΑΣΟΚ που ταυτίστηκε στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού ως η δύναμη που μεταμόρφωσε τη χώρα Μεταπολεμικά, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αγνοώντας το κόστος. Είμαστε υπερήφανοι γιατί είμαστε η μοναδική πολιτική δύναμη που μπορεί να ισχυρίζεται ότι διαχρονικά, στοιχίζεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας».

Αυτή θα έπρεπε να είναι η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ για την επέτειο του Καστελλόριζου.
Όμως, άπαξ και το ΠΑΣΟΚ δεν την έκανε, η αξίωση οι αντίπαλοί του, με πρώτη τη ΝΔ, να μην επιδοθούν σε ένα ρεσιτάλ ψεύδους για το συγκεκριμένο γεγονός, είναι επιεικώς αστεία.Ακόμα και ο ΓΑΠ, στη συνέντευξη που έδωσε στο ΒΗΜΑ και με την οποία δεν ασχολήθηκε απολύτως κανείς, επιδόθηκε στα γνωστά του αυτοαναφορικά, ναρκισσιστικά παραληρήματα πιο πολύ μου προκάλεσε τον οίκτο παρά τον θυμό.

Κανεις δεν είπε την αλήθεια για το Καστελλόριζο. Κανείς. Κι αυτό είναι που το έχει αναδείξει ως το «προπατορικό αμάρτημα» στην πολιτική ζωή της χώρας.
Όσα δεν έγιναν οφείλονται στο ψέμα.
Όσα θα συμβούν θα οφείλονται σε αυτό το ψέμα κατεξοχήν.
Δηλαδή, στην άρνηση του πολιτικού συστήματος να εκστομίσει την αλήθεια.

Τι ήταν το αντιμνημόνιο;
Ο ισχυρισμός ότι τον Απρίλιο του 2010 υπήρχε και άλλος τρόπος να γλιτώσουμε τη χρεοκοπία:
Η Αριστερά και η ΝΔ έλεγαν τα εξής:
1. Θα μας δανείσει η Κίνα και η Ρωσία.
2. Θα γυρίσουμε στη δραχμή.
3. Ζάππεια.

Αντιμνημόνιο ΔΕΝ ήταν η αντίδραση στα μέτρα.
Αντιμνημονίο ήταν ο ισχυρισμός οτι υπήρχε και άλλος τρόπος να σωθούμε, χωρίς να καταφύγουμε στο ΔΝΤ.

Ακόμα και σήμερα, οι σοβαροί της αριστεράς που σέβονται την υπογραφή τους και την επιστημονική τους ιδιότητα και παρακολουθώ εγώ, ( Μοσχονάς, Λιάκος, Σεβαστάκης) ενώ έχουν κάνει κριτική σε αρκετά, το αντιμνημόνιο το αφήνουν στο απυρόβλητο.
Μόνο ο Αντώνης Λιάκος έγραψε στην Κ το καλοκαίρι ότι η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ μετά το δημοψήφισμα ήταν λάθος. Ο Σεβαστάκης έγραψε ότι το αντιμνημόνιο ήταν «θυμωμένος κευνσιανισμός» (!!!) , ο Μοσχονάς τίποτα σχετικό.

Η δε Νέα Δημοκρατία ο αρχηγός της οποιας τότε, ο Αντώνης Σαμαράς, ήταν ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ του Αντιμνημονίου συνεχίζει να λέει το τερατώδες ψέμα ότι φταίει ο ΓΑΠ και όχι η τραγική, προδοτική διακυβερνηση του Κώστα Καραμανλή που με τη δημοσιονομική εκτροπή έδωσε το τελικό χτύπημα σε μια διαλυμένη Οικονομία.

Μέχρι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια από τις καλύτερες πολιτικές ομιλίες που έχει εκφωνήσει, αυτή στην εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΝΔ το περασμένο καλοκαίρι, όταν έφτασε στην χρεωκοπία αναπαρήγαγε το ψέμα: φταίει το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ.

Η άρνηση να ειπωθεί η αλήθεια στοίχισε στον ΣΥΡΙΖΑ την ύπαρξή του. Μετά το δημοψήφισμα, όταν κατέρρευσαν «οι θεωρίες» ότι υπήρχε και άλλος τρόπος πλην του μνημονίου, δεν εξήγησε τί θα έκανε στο εξής, δεν νοηματοδοτησε από την αρχή την ιστορία.Ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε πιστά το μνημόνιο και χάρις στον ΣΥΡΙΖΑ η χώρα αρχικά ορθοπόδησε. Αλλά φυσικά δεν υπερασπίστηκε ποτέ όσα έκανε τελικά για την Ελλάδα γιατί εγκλωβίστηκε στις ιδεοληψίες και το ψέμα. Αυτή είναι η αιτία της καταστροφής του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νέα Δημοκρατία με το να αναπαράγει το ψέμα ότι «φταίει ο ΓΑΠ» πιστεύει ότι κερδίζει χρόνο παραμένοντας στην εξουσία χωρίς να κάνει σοβαρές μεταρρυθμίσεις όπως είναι η απλοποίηση της Διοίκησης και της Νομοθεσίας, κατεδαφίζει αντί να μεταρρυθμίζει τη Δικαιοσύνη και αντί να επενδύσει, μοιράζει στα πελατειακά δίκτυα τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης.
Business as usual δηλαδή. Κι αυτό είναι για μένα το μεγαλύτερο «αμάρτημα» του Κυριάκου Μητσοτάκη που ανήλθε στην εξουσία με τις φαντασιώσεις της αριστεράς που κυριάρχησαν στην κοινωνία κατά τη Μεταπολίτευση συντρίμμια και την πάνδημη εντολή να διευρύνει τα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης, αλλάζοντας τα πάντα.

Το ψέμα. Αυτό είναι το «προπατορικό αμάρτημα» της γενιάς μας. Και το χαρακτηρίζω έτσι γιατί για τη Θεολογία το «προπατορικό αμάρτημα» δεν είναι απλώς το λάθος των «προπατόρων». Είναι το λάθος από το οποίο πηγάζει κάθε δεινό που βρήκε το γένος των ανθρώπων έκτοτε.

Το ψέμα. Το ψέμα. Αυτό πληρώνουμε. Αυτό θα πληρώνουμε. Λυπάμαι πολύ.

[Οργισμένος]

Το αντιμνημόνιο ως «προπατορικό αμάρτημα»- 15 χρόνια από το Καστελλόριζο.

«Η προσφυγή στο ΔΝΤ τον Απρίλιο του 2010 ήταν η μόνη βιώσιμη, δηλαδή πατριωτική λύση για την Ελλάδα στη δεδομένη συγκυρία. Το ΠΑΣΟΚ που ταυτίστηκε στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού ως η δύναμη που μεταμόρφωσε τη χώρα Μεταπολεμικά, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αγνοώντας το κόστος. Είμαστε υπερήφανοι γιατί είμαστε η μοναδική πολιτική δύναμη που μπορεί να ισχυρίζεται ότι διαχρονικά, στοιχίζεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας».

Αυτή θα έπρεπε να είναι η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ για την επέτειο του Καστελλόριζου.
Όμως, άπαξ και το ΠΑΣΟΚ δεν την έκανε, η αξίωση οι αντίπαλοί του, με πρώτη τη ΝΔ, να μην επιδοθούν σε ένα ρεσιτάλ ψεύδους για το συγκεκριμένο γεγονός, είναι επιεικώς αστεία.Ακόμα και ο ΓΑΠ, στη συνέντευξη που έδωσε στο ΒΗΜΑ και με την οποία δεν ασχολήθηκε απολύτως κανείς, επιδόθηκε στα γνωστά του αυτοαναφορικά, ναρκισσιστικά παραληρήματα πιο πολύ μου προκάλεσε τον οίκτο παρά τον θυμό.

Κανεις δεν είπε την αλήθεια για το Καστελλόριζο. Κανείς. Κι αυτό είναι που το έχει αναδείξει ως το «προπατορικό αμάρτημα» στην πολιτική ζωή της χώρας.
Όσα δεν έγιναν οφείλονται στο ψέμα.
Όσα θα συμβούν θα οφείλονται σε αυτό το ψέμα κατεξοχήν.
Δηλαδή, στην άρνηση του πολιτικού συστήματος να εκστομίσει την αλήθεια.

Τι ήταν το αντιμνημόνιο;
Ο ισχυρισμός ότι τον Απρίλιο του 2010 υπήρχε και άλλος τρόπος να γλιτώσουμε τη χρεοκοπία:
Η Αριστερά και η ΝΔ έλεγαν τα εξής:
1. Θα μας δανείσει η Κίνα και η Ρωσία.
2. Θα γυρίσουμε στη δραχμή.
3. Ζάππεια.

Αντιμνημόνιο ΔΕΝ ήταν η αντίδραση στα μέτρα.
Αντιμνημονίο ήταν ο ισχυρισμός οτι υπήρχε και άλλος τρόπος να σωθούμε, χωρίς να καταφύγουμε στο ΔΝΤ.

Ακόμα και σήμερα, οι σοβαροί της αριστεράς που σέβονται την υπογραφή τους και την επιστημονική τους ιδιότητα και παρακολουθώ εγώ, ( Μοσχονάς, Λιάκος, Σεβαστάκης) ενώ έχουν κάνει κριτική σε αρκετά, το αντιμνημόνιο το αφήνουν στο απυρόβλητο.
Μόνο ο Αντώνης Λιάκος έγραψε στην Κ το καλοκαίρι ότι η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ μετά το δημοψήφισμα ήταν λάθος. Ο Σεβαστάκης έγραψε ότι το αντιμνημόνιο ήταν «θυμωμένος κευνσιανισμός» (!!!) , ο Μοσχονάς τίποτα σχετικό.

Η δε Νέα Δημοκρατία ο αρχηγός της οποιας τότε, ο Αντώνης Σαμαράς, ήταν ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ του Αντιμνημονίου συνεχίζει να λέει το τερατώδες ψέμα ότι φταίει ο ΓΑΠ και όχι η τραγική, προδοτική διακυβερνηση του Κώστα Καραμανλή που με τη δημοσιονομική εκτροπή έδωσε το τελικό χτύπημα σε μια διαλυμένη Οικονομία.

Μέχρι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια από τις καλύτερες πολιτικές ομιλίες που έχει εκφωνήσει, αυτή στην εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυση της ΝΔ το περασμένο καλοκαίρι, όταν έφτασε στην χρεωκοπία αναπαρήγαγε το ψέμα: φταίει το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ.

Η άρνηση να ειπωθεί η αλήθεια στοίχισε στον ΣΥΡΙΖΑ την ύπαρξή του. Μετά το δημοψήφισμα, όταν κατέρρευσαν «οι θεωρίες» ότι υπήρχε και άλλος τρόπος πλην του μνημονίου, δεν εξήγησε τί θα έκανε στο εξής, δεν νοηματοδοτησε από την αρχή την ιστορία.Ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε πιστά το μνημόνιο και χάρις στον ΣΥΡΙΖΑ η χώρα αρχικά ορθοπόδησε. Αλλά φυσικά δεν υπερασπίστηκε ποτέ όσα έκανε τελικά για την Ελλάδα γιατί εγκλωβίστηκε στις ιδεοληψίες και το ψέμα. Αυτή είναι η αιτία της καταστροφής του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νέα Δημοκρατία με το να αναπαράγει το ψέμα ότι «φταίει ο ΓΑΠ» πιστεύει ότι κερδίζει χρόνο παραμένοντας στην εξουσία χωρίς να κάνει σοβαρές μεταρρυθμίσεις όπως είναι η απλοποίηση της Διοίκησης και της Νομοθεσίας, κατεδαφίζει αντί να μεταρρυθμίζει τη Δικαιοσύνη και αντί να επενδύσει, μοιράζει στα πελατειακά δίκτυα τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης.
Business as usual δηλαδή. Κι αυτό είναι για μένα το μεγαλύτερο «αμάρτημα» του Κυριάκου Μητσοτάκη που ανήλθε στην εξουσία με τις φαντασιώσεις της αριστεράς που κυριάρχησαν στην κοινωνία κατά τη Μεταπολίτευση συντρίμμια και την πάνδημη εντολή να διευρύνει τα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης, αλλάζοντας τα πάντα.

Το ψέμα. Αυτό είναι το «προπατορικό αμάρτημα» της γενιάς μας. Και το χαρακτηρίζω έτσι γιατί για τη Θεολογία το «προπατορικό αμάρτημα» δεν είναι απλώς το λάθος των «προπατόρων». Είναι το λάθος από το οποίο πηγάζει κάθε δεινό που βρήκε το γένος των ανθρώπων έκτοτε.

Το ψέμα. Το ψέμα. Αυτό πληρώνουμε. Αυτό θα πληρώνουμε. Λυπάμαι πολύ.

υπεροχο αρθρο.