Πώς κατέληξε ο «λευκός» άνδρας ο αποδιοπομπαίος τράγος της εποχής μας;

[Someone]

δεν στέκει ορθολογικά η ανάλυσή του, ούτε προσδιορίζει αίτια, απλώς κλαίγεται. Δεν νομίζω να υπάρχει ανάλογο στην ιστορία. Η μόνη εξήγηση είναι η γνωστή ότι η πραγματική ελίτ των εν λόγω εθνών κοινωνιών δεν ανήκει στην ίδια φυλή.

Συμφωνώ. Αλλά τα αίτια είναι δύσκολη δουλειά να τα βρεις. Αν ήμουν μαρξιστής θα σου έλεγα ότι εφόσον δεν βάζεις ταξικό κριτήριο
στον αντιρατσιστικό ή αντισεξιστικό αγώνα σου τα πράγματα παραμένουν θολά. Αλλά και πάλι δεν θεωρώ ότι καλύπτει σωστά το θέμα.

Ο άλλος το πάει στο πασίγνωστο της εβραικής συνωμοσίας.Αφού εμφανισιακά οι διοικούντες των χωρών αυτών είναι ίδιοι με τον λαό τους άρα οι κρυφοί ηγέτες άλλης φυλής που προκαλούν τη φασαρία αυτή δεν μπορεί παρά να είναι κάποιοι που εμφανισιακά μπορούν να περάσουν για λευκοί.Δεν μπορεί να είναι ούτε μαύροι ούτε Κινέζοι.Και τι άλλο μπορούν να είναι;
Φοβούμαι ότι τα πράγματα είναι πιο πεζά.Απλά οι ηγέτες έχουν στα χέρια τους τα δημογραφικά στοιχεία.
Η υπογεννητικότητα δεν είναι μόνο γνώρισμα των λευκών.Έχω πολλές φορές αναφερθεί στην Ιαπωνία όπου ο πληθυσμός συρρικνώνεται.Αλλά η Ιαπωνία είχε βιομηχανική ανάπτυξη και αστικοποίηση παρόμοια της Ευρώπης και της Αμερικής.Οι άλλοι άργησαν αλλά νομοτελειακά θα εμφανίσουν το ίδιο φαινόμενο.Προς το παρόν σε Ασία και Αφρική γεννάνε όπως στα χωριά της Ελλάδος πριν ένα αιώνα,7 παιδιά η κάθε οικογένεια.Άρα είναι προφανής η σκοπιμότητα όλων αυτών των θεωριών,είναι η προετοιμασία για την αναπόφευκτη μετάβαση.

Το πρόβλημά μου εμενα δεν είναι ότι η λευκή φυλή θα εκλείψει. Και τι έγινε; Το προβλημά μου είναι η βλακεία των σύχρονων κινημάτων. Καταναλωτικό είδος έχει γίνει ο αντιρατσισμός κι αντισεξισμός για χαζοχαρούμενα παιδάκια.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

το θέμα είναι να ερευνηθούν οι χρηματοδότες όλης αυτής της μπίζνας
μόνο τότε θα κατανοήσει κανείς τους λόγους "έξαρσης"

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Το νέο παραμύθι των ελίτ είναι ο λευκός άνδρας
Όχι το οικονομικό σύστημα, ούτε η αδιέξοδη οικολογική διαχείριση των πόρων του πλανήτη, ούτε οι ανταγωνισμοί των υπερδυνάμεων.
Το πρόβλημα είναι ο λευκός άνδρας, για να δακρύζει από συγκίνηση και θυμό ο μαλακας ο Έλληνας που ταυτίζεται με τον ρόλο.

Kαι είναι περίεργο που ταυτίζεται με μια ιστορία αποικιοκρατίας, που είναι στο επίκεντρο του μίσους για τον λευκό, χωρίς να έχει καμία απολύτως σχέση με αυτή.
Είναι όπως τα λες. Όλα είναι αντιπερισπασμός από τα πραγματικά θέματα. Μια ηλίθια ασχολία για τους αφελείς.

[Passager]

Πασκάλ Μπρυκνέρ:Πώς κατέληξε ο «λευκός» άνδρας ο αποδιοπομπαίος τράγος της εποχής μας;

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ στο βιβλίο του «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος» εξηγεί πώς ο αριστερός δικαιωματισμός μετατρέπει τον λευκό άντρα σε αποδιοπομπαίο τράγο – Φωτογραφία: Getty Images

Ο διάσημος Γάλλος διανοητής Πασκάλ Μπρυκνέρ στο νέο του βιβλίο «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος», που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, εξηγεί πώς η νέα Αριστερά, έχοντας μετατοπίσει το κέντρο βάρους της από την πάλη των τάξεων στην πολιτική ταυτοτήτων, μετατρέπει ρατσιστικά τον λευκό ετεροφυλόφιλο άνδρα σε ένοχο για τα πάντα, οδηγώντας λαϊκιστικά τον δυτικό πολιτισμό σε ένα πολύ επικίνδυνο δρόμο.

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, στο πολυσυζητημένο νέο δοκίμιο του «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος: Κατασκευάζοντας τον λευκό ως αποδιοπομπαίο τράγο» (μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Πατάκη), που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, εξηγεί το μηχανισμό με τον οποίο η Αριστερά και οι δικαιωματιστές, υιοθετώντας μια νέα επιθετική πολιτική ταυτοτήτων και βαφτίζοντας εκ των προτέρων κάθε αντίλογο ως ρατσισμό, πατριαρχική βία και φασισμό, κατασκευάζουν έναν νέο αποδιοπομπαίο τράγο που ενοχοποιείται για όλα. Ο διάσημος Γάλλος διανοητής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για μια νέα πολιτισμική μάστιγα που γεννήθηκε στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και έχει εξαπλωθεί στην Ευρώπη με μεγάλη ταχύτητα, δημιουργώντας ένα νέο, επικίνδυνο φυλετισμό.

Πώς ο αντι-ρατσισμός έχει γίνει ένας αντεστραμμένος ρατσισμός που αυτή τη φορά στοχοποιεί τον λευκό ετεροφυλόφιλο άνδρα; Πως η θυματοποίηση διαφόρων μειονοτήτων έχει γίνει πολιτικό εργαλείο στα χέρια της Αριστεράς; Πώς ο «προοδευτικός φεμινισμός έγινε εισαγγελικός φεμινισμός» και από δυναμικό κίνημα που απελευθέρωσε τις γυναίκες αλλά και τους άντρες, κατέληξε να είναι μια δύναμη οπισθοδρόμησης που χτυπά ρατσιστικά τους λευκούς άνδρες, αντιμετωπίζοντάς τους συλλήβδην ως επικίνδυνους βίαιους φαλλοκράτες; Πώς η Ευρώπη διολισθαίνει, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, «από τον προοδευτισµό του τριπτύχου “φεµινισµός – αποαποικιοποίηση – αντιρατσισµός” της παραδοσιακής αριστεράς στον σκοταδισµό που εκπροσωπεί η κακοχωνεµένη made in USA εκδοχή του»; Ο Μπρυκνέρ με το γνωστό του μοντέρνο ύφος και όχι με μια στείρα ακατανόητη ακαδημαϊκή γλώσσα, δίνει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα, με επιχειρήματα που βασίζονται σε ενδελεχή έρευνα. Ο διαυγής και ψύχραιμος λόγος του -τολμηρός για την εποχή της ψηφιακής υστερίας- βάζει τα πράγματα στη θέση τους, απαντώντας στις ιστορικές ανακρίβειες, τον εύθικτο δικαιωματισμό, την δυστοπική πολιτική ορθότητα που έχει ξεσηκώσει ένα απίστευτο κύμα λογοκρισίας, μετατρέποντας τα κοινωνικά δίκτυα σε λαϊκά δικαστήρια, τα οποία δικάζουν χωρίς στοιχεία και καταδικάζουν με συνοπτικές διαδικασίες όποιον στοχοποιήσουν, θυμίζοντας στρατοδικείο δικτατορίας φασιστικού ή κομμουνιστικού τύπου.

Βρήκαμε νέο σατανά: Ο λευκός άνδρας φταίει για όλα
«Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να συσπειρωθεί μια μεγάλη μάζα ανθρώπων, υπό τον όρο να μείνουν κάποιοι απέξω, ώστε να δέχονται τα χτυπήματά της». Όταν ο Ζίγκμουντ Φρόυντ είχε γράψει τη συγκεκριμένη φράση το 1930, στο έργο του «Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό», μιλούσε για τον αντισημιτισμό. Χρησιμοποιώντας αυτή τη φράση ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, στο νέο του δοκίμιο, καταγγέλλει μια τρομακτική επιστροφή στον φυλετισμό, στον κοινωνικό δηλαδή διαχωρισμό των ανθρώπων βάσει χρώματος και φυλής. Ο αριστερός δικαιωματισμός, αξιοποιώντας την οργή που φουντώνει εύκολα και ταχύτατα στα σόσιαλ μίντια, υιοθετεί ένα νέο αφήγημα που στοχοποιεί οποιονδήποτε άνδρα έχει γεννηθεί λευκός και ετεροφυλόφιλος, ως ένοχο για τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας, τη βία κατά των γυναικών, τα σκλαβοπάζαρα περασμένων αιώνων, την παιδική εργασία, τους κατακτητικούς πόλεμους, την οικονομική εκμετάλλευση, βάζοντάς τα όλα και όλους άκριτα στο ίδιο τσουβάλι της πατριαρχίας. Ο λευκός ετεροφυλόφιλος άνδρας, σύμφωνα με το εν λόγω αφήγημα, είναι ένοχος γιατί εκπροσωπεί την πατριαρχία, είναι βιαστής και εν δυνάμει γυναικοκτόνος, αφού, όπως λένε οι σκληροπυρηνικές φεμινίστριες, ακόμα κι όταν απλώς φλερτάρει επιθυμεί ύπουλα και συγκαλυμμένα να κυριαρχήσει στις γυναίκες, επιβάλλοντας τους τον πατριαρχικό ζυγό.

Αριστερά: Από την πάλη των τάξεων, στην εργαλειοποίηση των μειονοτήτων
Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ εξηγεί πώς γεννήθηκε όλο αυτό το κύμα απαξίωσης του λευκού άνδρα ως εκπροσώπου της πατριαρχίας. «Αντίθετα με τις προσδοκίες που γεννήθηκαν το 1989, την πτώση του Τείχους του Βερολίνου δεν την ακολούθησε η κυριαρχία της λογικής, και ακόμα λιγότερο βέβαια της μετριοπάθειας. Μια άλλη ιδεολογία αντικατέστησε τις σωτηριολογικές υποσχέσεις που έδινε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, βασισμένη αυτή τη φορά στη φυλή, στο γένος, στην ταυτότητα. Για τρεις θεωρίες, τη νεοφεμινιστική, την αντιρατσιστική και την αποαποικιακή, ο ένοχος είναι πλέον ο λευκός. Υποβιβασμένος σε απλό φορέα του χρώματος του δέρματός του, είναι πλέον ο απεχθής, ο δαχτυλοδεικτούμενος, ο υπεύθυνος για όλα τα δεινά. Τίποτα δεν εξυπηρετεί καλύτερα αυτές τις τρεις ρητορικές από τη μορφή του Καταραμένου, του λευκού ετεροφυλόφιλου αρσενικού, ο οποίος θεωρείται ό,τι πιο απεχθές». Η πολιτική των ταυτοτήτων, σύμφωνα με τον Γάλλο διανοητή, έρχεται ως από μηχανής θεός για να δώσει νόημα ύπαρξης στην Αριστερά. «Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς σύγχυσης της ευρωπαϊκής Αριστεράς, διαμελισμένης μεταξύ ενός κομμουνισμού με το ένα πόδι στον τάφο και μιας σοσιαλδημοκρατίας σε απόγνωση, η ιδεολογία της ταυτότητας, ο ταυτοτισμός, με προέλευση από το Νέο Κόσμο, χρησιμεύει σαν σανίδα σωτηρίας».

Ο φυλετισμός δίνει το σύνθημα για μια γενικότερη -αναχρονιστική- στοχοποίηση του λευκού άνδρα και η επίθεση έχει τρία μέτωπα: το φεμινισμό, το ρατσισμό και την επίκληση της αποικιοκρατίας. Στις ΗΠΑ και στη δυτική Ευρώπη το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο, κατά τον Μπρυκνέρ, και έχει αρχίσει να γίνεται ασφυκτικό, μονοπωλώντας και καλύπτοντας τα πάντα στο δημόσιο βίο. Πώς όμως φτάσαμε στο σημείο «η βιολογία να καθορίζει ξανά τα άτομα, αναπαράγοντας αξιώματα του “επιστημονικού” ρατσισμού του 19ου αιώνα», ενδεδυμένα αυτή τη φορά με έναν αντιρατιστικό μανδύα; Βρισκόμαστε στο 2022 και οι λέξεις «λευκός» και «μαύρος», οι φυλετικοί διαχωρισμοί βάσει χρώματος, τίθενται ξανά ως αντιρατσιστικό αφήγημα που τελικά κάνει αυτό που καταγγέλλει: επιβάλλει έναν ρατσιστικό λόγο, ένα νέου τύπου φυλετισμό που αντιστρέφει τους όρους, βάζοντας δηλαδή, αυτή τη φορά, τον λευκό στο ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου.

Διαβάστε τη συνέχεια
https://www.anixneuseis.gr/%cf%80%ce%b1 ... %ba%cf%8c/

Δυστυχώς καλά τα λέει.

Φυσικα και τα λεει πολυ καλα ο Μπρουκνερ, και καλα τα εχει αναλυσει εδω και χρονια και τα γνωριζει και απο των εσω τα της αριστερας, και βλεπουμε πως ολο αυτο το σχεδιο εχει υιοθετηθει και εφαρμοζεται απο τα μεσα μαζικης εξαπατησης συστηματικα.

Ο Μπρουκνερ μαζι με τον κολητο του τον Φινκιελκρωτ, αναλυουν με τολμη και σθενος τα ολα γεγονοτα του δρομου εξοντωσης του λευκου ευρωπαιου ανδρα εδω και χρονια. Εχοντας τραβηξει πανω τους ολους τους κεραυνους του συστηματος απο καιρο. Τελικα αντι να εχουν φιμωθει μαλλον ο αγωνας τους δειχνει να αυξανει την ληψη συνειδησεων ολο και περισσοτερο. Ο Φινκι ειχε αρχισει ηδη απο τα μισα των 90ς να αναλυει την κατασταση και να κρουει τον κοδωνα του κινδυνου. Ο Μπρουκνερ ακολουθησε με το ιδιο κουραγιο. Σημερα ειναι πολλοι οι διανοουμενοι και συχνα πρωην αριστεροι σε αυτον τον αγωνα.

Και να σκεφτει κανεις οτι ηταν απο εκεινους του μαη 68 και οι δυο.

Το πρόβλημά μου εμενα δεν είναι ότι η λευκή φυλή θα εκλείψει. Και τι έγινε; Το προβλημά μου είναι η βλακεία των σύχρονων κινημάτων. Καταναλωτικό είδος έχει γίνει ο αντιρατσισμός κι αντισεξισμός για χαζοχαρούμενα παιδάκια.

Αντιθετα εμενα ΑΥΤΟ ειναι το κυριο προβλημα μου και πιστευω το κυριο προβλημα ολης της ανθρωποτητας ειτε το εχει καταλαβεοι ειτε οχι.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

σαχλαμάρες. τα ναι μεν εντάξει αυτά τα κινήματα χρειαζονται, αλλά οι υπερβολές ειναι περιττές και τα χαντακώνουν από μέσα, το έκανε αυτός ολόκληρο βιβλίο, ως κάτι ρηξικέλευθο να πούμε. Μπας και νιώσει από τον τίτλο ο κάθε ανδρας μαλακαφρος που φάγαμε τόσο καιρό στην μάπα, ολίγον δικαιωμένος. εμπόρικα κόλπα του πεοντα.

[έργο_μακέτο]

Νομίζω η αλήθεια βρίσκεται στη μέση.

Τα κινήματα αυτά έχουν λόγο ύπαρξης, υγιείς στοχεύσεις, και υγιή κόσμο που τα ακολουθεί. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν οικονομικά/πολιτικά συμφέροντα τα εργαλιοποιούν και τα μετατρέπουν σταδιακά είτε σε αλαλάζοντες όχλους είτε σε καρικατούρες.

Επίσης, για κάθε ένα παλαβό δικαιωματιστή που πετάει σκατά στο διαδίκτυο υπάρχουν άλλοι πέντε φυσιολογικοί με λογική σκέψη και μέτρο.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Νομίζω η αλήθεια βρίσκεται στη μέση.

Τα κινήματα αυτά έχουν λόγο ύπαρξης υγιείς στοχεύσεις, και υγιή κόσμο που τα ακολουθεί. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν οικονομικά/πολιτικά συμφέροντα τα εργαλιοποιούν και τα μετατρέπουν σταδιακά είτε σε αλαλάζοντες όχλους είτε σε καρικατούρες.

Επίσης, για κάθε ένα παλαβό δικαιωματιστή που πετάει σκατά στο διαδίκτυο υπάρχουν άλλοι πέντε φυσιολογικοί με λογική σκέψη και μέτρο.

τα κινήματα αυτά ξεκίνησαν για κάποιο λόγο και με σκοπό αλλά έχω παρατηρήσει (και αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς) όταν κάτι μεγαλώνει και αποκτά αναγνωρισιμότητα τότε χώνονται τα οικονομικά συμφέροντα και το οικειοποιούνται
αυτό το βλέπεις και στον επιχειρηματικό κόσμο
ξεκινάει κάποιος άσημος μια καινοτόμο ιδέα. αν τυχόν πιάσει και γιγαντωθεί, επί τόπου εξαγοράζεται από τους μονοπωλιακούς κολοσσούς
ε κάτι τέτοιο θεωρώ πως συμβαίνει με τα κινήματα. ξεκινάνε ανιδιοτελώς και καταλήγουν μπίζνα

[ΓΑΛΗ]

Αν ήταν αποδιοπομπαίος τράγος ο λευκός άνδρας δεν θα προσπαθούσαν οι υπόλοιποι να τον μιμηθούν.

[Λόρδος Ταντρίδης]

Αν ήταν αποδιοπομπαίος τράγος ο λευκός άνδρας δεν θα προσπαθούσαν οι υπόλοιποι να τον μιμηθούν.

Όσα δεν πιάνει η αλεπού …

[Λόρδος Ταντρίδης]

Πασκάλ Μπρυκνέρ:Πώς κατέληξε ο «λευκός» άνδρας ο αποδιοπομπαίος τράγος της εποχής μας;

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ στο βιβλίο του «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος» εξηγεί πώς ο αριστερός δικαιωματισμός μετατρέπει τον λευκό άντρα σε αποδιοπομπαίο τράγο – Φωτογραφία: Getty Images

Ο διάσημος Γάλλος διανοητής Πασκάλ Μπρυκνέρ στο νέο του βιβλίο «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος», που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, εξηγεί πώς η νέα Αριστερά, έχοντας μετατοπίσει το κέντρο βάρους της από την πάλη των τάξεων στην πολιτική ταυτοτήτων, μετατρέπει ρατσιστικά τον λευκό ετεροφυλόφιλο άνδρα σε ένοχο για τα πάντα, οδηγώντας λαϊκιστικά τον δυτικό πολιτισμό σε ένα πολύ επικίνδυνο δρόμο.

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, στο πολυσυζητημένο νέο δοκίμιο του «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος: Κατασκευάζοντας τον λευκό ως αποδιοπομπαίο τράγο» (μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Πατάκη), που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, εξηγεί το μηχανισμό με τον οποίο η Αριστερά και οι δικαιωματιστές, υιοθετώντας μια νέα επιθετική πολιτική ταυτοτήτων και βαφτίζοντας εκ των προτέρων κάθε αντίλογο ως ρατσισμό, πατριαρχική βία και φασισμό, κατασκευάζουν έναν νέο αποδιοπομπαίο τράγο που ενοχοποιείται για όλα. Ο διάσημος Γάλλος διανοητής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για μια νέα πολιτισμική μάστιγα που γεννήθηκε στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και έχει εξαπλωθεί στην Ευρώπη με μεγάλη ταχύτητα, δημιουργώντας ένα νέο, επικίνδυνο φυλετισμό.

Πώς ο αντι-ρατσισμός έχει γίνει ένας αντεστραμμένος ρατσισμός που αυτή τη φορά στοχοποιεί τον λευκό ετεροφυλόφιλο άνδρα; Πως η θυματοποίηση διαφόρων μειονοτήτων έχει γίνει πολιτικό εργαλείο στα χέρια της Αριστεράς; Πώς ο «προοδευτικός φεμινισμός έγινε εισαγγελικός φεμινισμός» και από δυναμικό κίνημα που απελευθέρωσε τις γυναίκες αλλά και τους άντρες, κατέληξε να είναι μια δύναμη οπισθοδρόμησης που χτυπά ρατσιστικά τους λευκούς άνδρες, αντιμετωπίζοντάς τους συλλήβδην ως επικίνδυνους βίαιους φαλλοκράτες; Πώς η Ευρώπη διολισθαίνει, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, «από τον προοδευτισµό του τριπτύχου “φεµινισµός – αποαποικιοποίηση – αντιρατσισµός” της παραδοσιακής αριστεράς στον σκοταδισµό που εκπροσωπεί η κακοχωνεµένη made in USA εκδοχή του»; Ο Μπρυκνέρ με το γνωστό του μοντέρνο ύφος και όχι με μια στείρα ακατανόητη ακαδημαϊκή γλώσσα, δίνει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα, με επιχειρήματα που βασίζονται σε ενδελεχή έρευνα. Ο διαυγής και ψύχραιμος λόγος του -τολμηρός για την εποχή της ψηφιακής υστερίας- βάζει τα πράγματα στη θέση τους, απαντώντας στις ιστορικές ανακρίβειες, τον εύθικτο δικαιωματισμό, την δυστοπική πολιτική ορθότητα που έχει ξεσηκώσει ένα απίστευτο κύμα λογοκρισίας, μετατρέποντας τα κοινωνικά δίκτυα σε λαϊκά δικαστήρια, τα οποία δικάζουν χωρίς στοιχεία και καταδικάζουν με συνοπτικές διαδικασίες όποιον στοχοποιήσουν, θυμίζοντας στρατοδικείο δικτατορίας φασιστικού ή κομμουνιστικού τύπου.

Βρήκαμε νέο σατανά: Ο λευκός άνδρας φταίει για όλα
«Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να συσπειρωθεί μια μεγάλη μάζα ανθρώπων, υπό τον όρο να μείνουν κάποιοι απέξω, ώστε να δέχονται τα χτυπήματά της». Όταν ο Ζίγκμουντ Φρόυντ είχε γράψει τη συγκεκριμένη φράση το 1930, στο έργο του «Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό», μιλούσε για τον αντισημιτισμό. Χρησιμοποιώντας αυτή τη φράση ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, στο νέο του δοκίμιο, καταγγέλλει μια τρομακτική επιστροφή στον φυλετισμό, στον κοινωνικό δηλαδή διαχωρισμό των ανθρώπων βάσει χρώματος και φυλής. Ο αριστερός δικαιωματισμός, αξιοποιώντας την οργή που φουντώνει εύκολα και ταχύτατα στα σόσιαλ μίντια, υιοθετεί ένα νέο αφήγημα που στοχοποιεί οποιονδήποτε άνδρα έχει γεννηθεί λευκός και ετεροφυλόφιλος, ως ένοχο για τα εγκλήματα της αποικιοκρατίας, τη βία κατά των γυναικών, τα σκλαβοπάζαρα περασμένων αιώνων, την παιδική εργασία, τους κατακτητικούς πόλεμους, την οικονομική εκμετάλλευση, βάζοντάς τα όλα και όλους άκριτα στο ίδιο τσουβάλι της πατριαρχίας. Ο λευκός ετεροφυλόφιλος άνδρας, σύμφωνα με το εν λόγω αφήγημα, είναι ένοχος γιατί εκπροσωπεί την πατριαρχία, είναι βιαστής και εν δυνάμει γυναικοκτόνος, αφού, όπως λένε οι σκληροπυρηνικές φεμινίστριες, ακόμα κι όταν απλώς φλερτάρει επιθυμεί ύπουλα και συγκαλυμμένα να κυριαρχήσει στις γυναίκες, επιβάλλοντας τους τον πατριαρχικό ζυγό.

Αριστερά: Από την πάλη των τάξεων, στην εργαλειοποίηση των μειονοτήτων
Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ εξηγεί πώς γεννήθηκε όλο αυτό το κύμα απαξίωσης του λευκού άνδρα ως εκπροσώπου της πατριαρχίας. «Αντίθετα με τις προσδοκίες που γεννήθηκαν το 1989, την πτώση του Τείχους του Βερολίνου δεν την ακολούθησε η κυριαρχία της λογικής, και ακόμα λιγότερο βέβαια της μετριοπάθειας. Μια άλλη ιδεολογία αντικατέστησε τις σωτηριολογικές υποσχέσεις που έδινε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, βασισμένη αυτή τη φορά στη φυλή, στο γένος, στην ταυτότητα. Για τρεις θεωρίες, τη νεοφεμινιστική, την αντιρατσιστική και την αποαποικιακή, ο ένοχος είναι πλέον ο λευκός. Υποβιβασμένος σε απλό φορέα του χρώματος του δέρματός του, είναι πλέον ο απεχθής, ο δαχτυλοδεικτούμενος, ο υπεύθυνος για όλα τα δεινά. Τίποτα δεν εξυπηρετεί καλύτερα αυτές τις τρεις ρητορικές από τη μορφή του Καταραμένου, του λευκού ετεροφυλόφιλου αρσενικού, ο οποίος θεωρείται ό,τι πιο απεχθές». Η πολιτική των ταυτοτήτων, σύμφωνα με τον Γάλλο διανοητή, έρχεται ως από μηχανής θεός για να δώσει νόημα ύπαρξης στην Αριστερά. «Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς σύγχυσης της ευρωπαϊκής Αριστεράς, διαμελισμένης μεταξύ ενός κομμουνισμού με το ένα πόδι στον τάφο και μιας σοσιαλδημοκρατίας σε απόγνωση, η ιδεολογία της ταυτότητας, ο ταυτοτισμός, με προέλευση από το Νέο Κόσμο, χρησιμεύει σαν σανίδα σωτηρίας».

Ο φυλετισμός δίνει το σύνθημα για μια γενικότερη -αναχρονιστική- στοχοποίηση του λευκού άνδρα και η επίθεση έχει τρία μέτωπα: το φεμινισμό, το ρατσισμό και την επίκληση της αποικιοκρατίας. Στις ΗΠΑ και στη δυτική Ευρώπη το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο, κατά τον Μπρυκνέρ, και έχει αρχίσει να γίνεται ασφυκτικό, μονοπωλώντας και καλύπτοντας τα πάντα στο δημόσιο βίο. Πώς όμως φτάσαμε στο σημείο «η βιολογία να καθορίζει ξανά τα άτομα, αναπαράγοντας αξιώματα του “επιστημονικού” ρατσισμού του 19ου αιώνα», ενδεδυμένα αυτή τη φορά με έναν αντιρατιστικό μανδύα; Βρισκόμαστε στο 2022 και οι λέξεις «λευκός» και «μαύρος», οι φυλετικοί διαχωρισμοί βάσει χρώματος, τίθενται ξανά ως αντιρατσιστικό αφήγημα που τελικά κάνει αυτό που καταγγέλλει: επιβάλλει έναν ρατσιστικό λόγο, ένα νέου τύπου φυλετισμό που αντιστρέφει τους όρους, βάζοντας δηλαδή, αυτή τη φορά, τον λευκό στο ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου.

Διαβάστε τη συνέχεια
https://www.anixneuseis.gr/%cf%80%ce%b1 ... %ba%cf%8c/

Δυστυχώς καλά τα λέει.

Φυσικα και τα λεει πολυ καλα ο Μπρουκνερ, και καλα τα εχει αναλυσει εδω και χρονια και τα γνωριζει και απο των εσω τα της αριστερας, και βλεπουμε πως ολο αυτο το σχεδιο εχει υιοθετηθει και εφαρμοζεται απο τα μεσα μαζικης εξαπατησης συστηματικα.

Ο Μπρουκνερ μαζι με τον κολητο του τον Φινκιελκρωτ, αναλυουν με τολμη και σθενος τα ολα γεγονοτα του δρομου εξοντωσης του λευκου ευρωπαιου ανδρα εδω και χρονια. Εχοντας τραβηξει πανω τους ολους τους κεραυνους του συστηματος απο καιρο. Τελικα αντι να εχουν φιμωθει μαλλον ο αγωνας τους δειχνει να αυξανει την ληψη συνειδησεων ολο και περισσοτερο. Ο Φινκι ειχε αρχισει ηδη απο τα μισα των 90ς να αναλυει την κατασταση και να κρουει τον κοδωνα του κινδυνου. Ο Μπρουκνερ ακολουθησε με το ιδιο κουραγιο. Σημερα ειναι πολλοι οι διανοουμενοι και συχνα πρωην αριστεροι σε αυτον τον αγωνα.

Και να σκεφτει κανεις οτι ηταν απο εκεινους του μαη 68 και οι δυο.

Το πρόβλημά μου εμενα δεν είναι ότι η λευκή φυλή θα εκλείψει. Και τι έγινε; Το προβλημά μου είναι η βλακεία των σύχρονων κινημάτων. Καταναλωτικό είδος έχει γίνει ο αντιρατσισμός κι αντισεξισμός για χαζοχαρούμενα παιδάκια.

Αντιθετα εμενα ΑΥΤΟ ειναι το κυριο προβλημα μου και πιστευω το κυριο προβλημα ολης της ανθρωποτητας ειτε το εχει καταλαβεοι ειτε οχι.

Όποιος δεν γουστάρει τους λευκούς άνδρες μπορεί από σήμερα να αρχίσει να ζει χωρίς κανένα επίτευγμα τους . Όχι να γλείφει εκεί που ( ; ) φτύνει .

[Λόρδος Ταντρίδης]

Και για να μην παρεξηγηθώ ποτέ δεν έχω εκφράσει ( τουλάχιστον στο νέο φόρουμ ) ρατσιστική θέση . Αλλά η έκλειψη της λευκής φυλής θα γυρίσει τον πλανήτη εκατοντάδες χρόνια πίσω .
Γιατί ο λευκός δεν συμβιβάζεται , δεν του φτάνουν τα λίγα , θέλει να μάθει τα πάντα , θέλει τα πάντα , και κοντά σε όσα αρνητικά φέρνει η περιέργεια και η απληστία του έρχεται σμήνος θετικών που έφεραν την ανθρωπότητα σήμερα να μελετάει πώς να νικήσει το γήρας ( !!! ) . Ο λευκός θέλει και να ζήσει για πάντα ! Θέλει να γίνει ο υπεράνθρωπος . Και από τις εφευρέσεις του επωφελούνται όλοι οι άνθρωποι του κόσμου .

[ΓΑΛΗ]

Όσο για τον Μπρυκνέρ, η γραφή του έπαιζε πάντα στα απολύτως θολά όρια της αρρενωπότητας, τώρα τον έπιασε ο καημός;

[Beria]

Όσο για τον Μπρυκνέρ, η γραφή του έπαιζε πάντα στα απολύτως θολά όρια της αρρενωπότητας, τώρα τον έπιασε ο καημός;

Είπαμε, τώρα που δεν γαμει και δέρνει (pun intended) τον έπιασε ο καημός

Και τώρα τον έκαναν είδωλο οι αλτραϊτηδες

[nostromos]

εχουμε χωρο για καθε μετανιωμενο ...

[Beria]

εχουμε χωρο για καθε μετανιωμενο καραβοτσάκισμα ...