Πως δουλεύουν τα μεταπολιτευτικά συστήματα εν Ελλάδι

[wooded glade]

Πέστεστε ότι είμαστε ένα γκρουπ ημίτρελων διανοούμενων.
Έχουμε διαπιστώσει ότι κυοφορείται ένας πολύ μεγάλος κίνδυνος για την γεωδυναμική ευστάθεια του Ελλαδικού χώρου. Αύριο το πρωϊ θα ανοίξει μία τρύπα και θα πέσουμε όλοι μέσα.
Πάμε στον υπουργό εμείς οι έξη-εφτά, έτσι όπως είμαστε.
Τι θα γίνει ;
Βασικά θα γίνει ότι δεν θα μας δεχτεί. Μπορεί να μας δεχτεί κάποιος παρατρεχάμενος ο οποίος θα μας πει "α-ου-ι" και θα μας στείλει στο σπίτι.
Διακυβεύεται όμως η γεωδυναμική ευστάθεια του Ελλαδικού χώρου και από τη στιγμή που πέσαμε και σε μ..άκα υπουργό, ανοίγει αύριο η τρύπα, πάμε όλοι μέσα.

Τι θα γίνει όμως αν κρατάμε από μία τροχήλατη ;
Θα πούμε "μ..άκα υπουργέ, κοίτα, τροχήλατη" και φυσικά τότε τα σφυριά θα αρχίσουν να κουνιούνται.

Αλτερνατίβελυ γίνεται και αλλοιώς.
Αν είμαστε σε θέση να μαζέψουμε 20-30 χιλιάδες να κάνουν διαδήλωση -τύπου Κολλάδων- κάθε μέρα έξω από το γραφείο του υπουργού, ο υπουργός θα θορυβηθεί και για να γλυτώσει το μαύρισμα στις εκλογές θα ασχοληθεί με το θέμα της γεωδυναμικής ευστάθειας. Ή θα πέσει η κυβέρνηση.

Παίζεται λοιπόν όπως αντιλαμβάνεσθε ένα παιχνίδι ισχύος.
Το παιχνίδι αυτό μπορεί να βρίσκεται σε ευθεία αντιστοιχία με τις ανάγκες του λα(γ)ού, τις ανάγκες του ημισφαιρίου που ζούμε, όπως όμως μπορεί και να μην βρίσκεται.
Έτσι δουλεύει το Ελληνικό μεταπολιτευτικό σύστημα.
Το προμεταπολιτευτικό δούλευε αλλοιώς. Εκεί τουλάχιστον ότι κατέβαζε η γκλάβα του Τζωρτζ Παπ γινόταν. Αν δεν κατέβαζε δεν γινόταν.