Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Φιλοσοφία πολιτικής
Άβαταρ μέλους
Scouser
Δημοσιεύσεις: 14575
Εγγραφή: 13 Αύγ 2020, 23:18

Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Scouser » 17 Δεκ 2021, 01:24

In 1977, a petition was addressed to the French parliament calling for the abrogation of several articles of the age of consent law and the decriminalization of all consensual relations between adults and minors below the age of fifteen (the age of consent in France). A number of French intellectuals – including such prominent names as Michel Foucault, Gilles Deleuze, Jacques Derrida, Louis Aragon, Louis Althusser, Roland Barthes, Simone de Beauvoir, Jean-Paul Sartre, Félix Guattari, Michel Leiris, Alain Robbe-Grillet, Philippe Sollers, Jacques Rancière, Jean-François Lyotard, Francis Ponge, Bernard Besret and various prominent doctors and psychologists – signed the petition. In 1979 two open letters were published in French newspapers defending individuals arrested under charges of statutory rape, in the context of abolition of age of consent laws.
Michel Foucault argued that children are able to give consent to sexual relations, saying that assuming “that a child is incapable of explaining what happened and was incapable of giving his consent are two abuses that are intolerable, quite unacceptable.” Foucault, Sartre, and newspapers such as Libération and Le Monde each defended the idea of child-adult sexual relationships.
https://en.wikipedia.org/wiki/French_pe ... nsent_laws

Ορισμένα από τα πιο γνωστά ονόματα της μεταπολεμικής γαλλικής διανόησης υποστήριξαν το 1979 ανοιχτά τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας. Δώστε και εσείς παραδείγματα του καταστροφικού ρόλου των αποκαλούμενων και διανοούμενων, ιδίως μετά τον Μάη του '68, στη διάβρωση και παρακμή των δυτικών κοινωνιών.
In Washington, there is a new sheriff in town, and under Donald Trump’s leadership, we may disagree with your views, but we will fight to defend your right to offer it in the public square, agree or disagree.
JD Vance

Άβαταρ μέλους
Jimmy81
Δημοσιεύσεις: 7891
Εγγραφή: 04 Ιαν 2019, 05:42
Phorum.gr user: Jimmy81
Τοποθεσία: Ουκρανικές στέπες

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Jimmy81 » 17 Δεκ 2021, 01:53

Άλλη μια φορά που η βάρβαρη δύση κλέβει από την αρχαιοελληνική διανόηση. :giggle:

«Αν το αγόρι είναι δώδεκα ετών τότε μου κάνει χαρά, κι αν βρίσκεται στα δεκατρία τότε με τραβάει ακόμα ισχυρότερα. Κι όμως στα 14 του είναι η γλυκύτερη ακμή του έρωτα, όταν αρχίζει το 15ο έτος προσφέρει ακόμα ομορφότερη ηδονή. Οι 16ρηδες είναι για όλους τους θεούς. (..)» (Στράτωνας, Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο δωδέκατο)
http://www.ambelosalithini.gr/index.php ... 9&Itemid=9

Άβαταρ μέλους
Orion22
Δημοσιεύσεις: 16560
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 01:41

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Orion22 » 19 Ιαν 2022, 20:22

φρέσκο φρέσκο

Dolce et decorum est contra pasok.* pugnatre
@gov.gr : «You were given the choice between war and dishonour. You chose dishonour, and you will have war.»

Άβαταρ μέλους
Orion22
Δημοσιεύσεις: 16560
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 01:41

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Orion22 » 24 Ιαν 2022, 20:57

το ανέβασα στο παρατηρητήριο δίπλα, αλλά αξίζει κι εδώ

https://www.dailymail.co.uk/news/articl ... -Four.html
Dolce et decorum est contra pasok.* pugnatre
@gov.gr : «You were given the choice between war and dishonour. You chose dishonour, and you will have war.»


Άβαταρ μέλους
ΓΑΛΗ
Δημοσιεύσεις: 85530
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 12:19

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από ΓΑΛΗ » 24 Ιαν 2022, 22:42

πατησιώτη, παραθέτω το κείμενο του λινκ που ανέβασες γιατί θίγει όντως πολύ ενδιαφέροντα θέματα.

Είναι σεντόνι αλλά αξίζει τον κόπο.
Και μου αρέσει πολύ ο αρθρογράφος/ιστορικός συγγραφέας, έχω διαβάσει κάποια βιβλία του. Φιλέλλην.
(Πελοποννησιακός πόλεμος, Ποιος σκότωσε τον Όμηρο, Ο Δυτικός τρόπος πολέμου)


Wokeism Is a Cruel and Dangerous Cult
Wokeism’s natural logic is to destroy the lives of people of both genders, of all races, and—if need be—of those of every age, all to leverage an otherwise unworkable ideological agenda.
By Victor Davis Hanson


Wokeism has been described by its critics as the omnipresent use of race—and to a lesser extent, gender—to replace meritocracy and thus ensure equality of result. What follows from implementing that ideology are reparatory actions to reward those of the present by atoning for the injustices done to others in the past.
Some see it as an update of 1960s cultural Marxism fads. Others scoff that it is just a return to 1980s-style political correctness.

Still more see it as the logical successor to 1990s-type race, class, and gender obsessions—albeit with a shriller and more dangerous Jacobin, Soviet, and Maoist twist. Wokeism’s hysteria also invites comparisons to the Salem witch trials and McCarthyism.
But few have described wokeism as the cruel creed that it is.
Wokeism’s natural logic is to destroy the lives of people of both genders, of all races, and—if need be—those of every age, all to leverage an otherwise unworkable ideological agenda. It is nihilist and destroys everything it touches. It tears apart foes and friends alike, whether by fueling media-driven hatred of Donald Trump or faux-deification of the disaster that is now Joe Biden.

Woke’s Victims

Defunding law enforcement and defaming police resulted in record numbers of murders in 12 U.S. cities. A wave of violent crime is even hitting America’s suburbs.
Without much fear of arrest, indictment, conviction, and incarceration, emboldened violent career criminals for the past year have robbed, assaulted, and killed the innocent with impunity.

The victims at the bus stop, the subway, or in the furniture store do not seem to warrant media or progressive attention, much less sympathy.
They are the ignored—the unnamed, and the forgotten collateral damage from the grand experiment of redefining crime as a social construct. The guilty are the elite academics, activists, and billionaires like George Soros who are untouched by what they birthed.

We have all seen videos of the vast expanse of flotsam and jetsam strewn by train thieves along the Union Pacific tracks in Los Angeles. Yet the Wild West mess is still more than just the concrete manifestations of Los Angeles County district attorney George Gascón’s unhinged efforts to excuse criminals from legal consequences.
The packages thrown along the ground by thugs and gangsters represent, among other things, lost COVID-19 test results of the ill. Presumably, they unknowingly are waiting still by the window for the delivery of results that never arrive. The package in the dirt was, perhaps, a key tractor part eagerly awaited, in vain, by the broke farmer in the Central Valley. The mess included the life-saving medicines shipped to the sick that disappeared.
And our elected leaders did what in response? Governor Gavin Newsom apologized for using the insensitive word “gangs” to describe those who plunder, loot, and trash railcars.

Always In Search of Targets

It is a cruel thing to indoctrinate children with the lie that they are innately guilty of oppression due to their skin color. One accurate definition of racism is collective ill-treatment of an individual due to his innate appearance—on the pretext that such bias is deserved, given the target is deemed mentally, spiritually, or morally inferior because of said traits. But that, in a nutshell, is the essence of critical race theory: the destruction of all human traits and unique characteristics, as demonized individuals are reduced to stereotyped, faceless members of a collective.

For over a half-century, female athletes have sought to achieve parity in society’s attitudes to sports. Title IX forced universities to ensure rough equality for both female and male sports.
But the woke effort to redefine transitioning biological males as identical to biological women will assuredly destroy the life work of thousands of pioneer athletes.

Ironically, the sexist woke movement has allowed men to take hormones and undergo surgery to become females—even as their immutable skeleton frames, muscularity, or organ characteristics ensure an unfair and asymmetrical contest.
The lives of thousands of young female athletes will likely be diminished. Each sprinter, every swimmer, and all female pole-vaulters will now inevitably at some future date have a rendezvous with career implosion—defined by losing to a transgendered female/biological male.

Records are being rewritten, the very nature of individual women’s sports changed, and soon there will no longer remain an idea of “women’s sports” at all.

The Forgotten Broken Eggs of the Woke Omelet

The green wokeists postulate that they are saving lives by radical efforts to restrict gas and oil production, to raise fuel prices. They want to force Americans to buy high-priced alternative sources of wind- and solar-generated power and battery-powered cars. But away from the faculty lounge, millions of Americans are colder and less mobile this winter, paying far more to heat their homes and to drive to work.

Most of the woke climate change activists rarely see the poor trying to empty their purses to scrounge combinations of cash and credit cards to leverage over $100 to fill their cars’ gas tanks. Tesla drivers might be the architects of last year’s war on carbon fuels. But real-life victims pay for their piety—those who have no such options to buy high-priced electric cars.
For the cosmopolitan woke, the border is many things: a mere xenophobic construct, a racist barrier, a nationalist tic.
But the thousands who live near the Mexican border see their homes and farms overrun with drug traffickers—and during a pandemic thousands of unvaccinated and possibly sick illegal aliens. They suffer firsthand from daily violence as all security disappears.
For the American poor, who rely on government health clinics and state entitlements, the influx of thousands of illegal aliens into their communities becomes a zero-sum game. The more noncitizens put demands on such already oversubscribed services, the fewer citizens there are who will have access to quality care.

The woke lecture that colleges and universities must now go beyond their former de facto racial quotas for admissions and hiring, already mostly based on proportional representation and disparate impact. But now a sort of reparations system emerges. It is what the Left itself used to call in derision “overrepresentation.”
Equity in our Orwellian world is not equality, but payback. Again, it is the idea of making the current generation pay for the supposed sins of the long dead of centuries past.
Aside from the destruction of merit by the substitution of racial criteria, millions from a discarded generation will have doors slammed on their careers—simply because of the color of their skin. And they will never forget that.

The woke do not even make the effort to admit that class matters as much as, or more than, race. By doing so, they doom millions of poor white and Asian students, who managed in poverty to achieve excellent grades and test scores, from being admitted to top-tier schools. Their actual achievement, despite their absence of wealthy, college-educated, or well-connected parents, means little.
Once a morally bankrupt society—for naïve, utopian, or ignoble reasons—begins to calibrate graduation ceremonies, dorm space, roommate selection, achievement, and grading standards based on race, then it not only will lose its standard of living, but it will deserve to. And it may have a future date with the violence of Rwanda, Iraq, or the Balkans.

Power, Not “Equity,” Is the Creed

In sum, wokeness is not about kindness, equality, fairness, or morality.

It is the power agenda of the elite of all races. For differing reasons, they rig the game in their own interests, without a care about who suffers.

Rich white people assume that they possess the money, the influence, the networking skills, and the connections to navigate around the very exclusionary rules they make for others. For them, there are seldom costs. But they win apparent psychological gain at feeling spiritually superior while driving a Range Rover.
They get high on the sense of power they wield to engineer the lives of millions deemed less important than they. And to the degree they feel guilty about their own monopoly of wealth and leisure, such transient superficial remorse is alleviated by abstract caring for the “other.”
If they can ensure that 50 percent of TV commercials highlight African Americans, then they worry little about the nation’s existential crisis of 800 blacks murdered in Chicago last year. And no such television execs have a clue—or likely a concern—about how to stop it.

The woke take out a medieval contract that all their material indulgences can be balanced by virtue-signaling caring for the less fortunate—although always at someone else’s expense.

Woke = Wealthy Careerists

And for the millions of the affluent, elite nonwhite? The resurgence of racial obsessions conveniently destroys the old idea of class, even though now it is the far more precise calibration of inequality.
For all the woke talk about “constructs” of gender, race is somehow alone exempted and declared innate, definable, and immutable. One’s appearance becomes the permanent victimized refuge—even of NBA multibillionaires and billionaire rappers alike.
A Ward Churchill or Elizabeth Warren can desperately seek to leverage a career in becoming Native American, apparently as if they were almost trapped in their own white bodies. Yet they can still not manage to construct such assumed identities in the manner of Bruce/Caitlyn Jenner.

If race is now the sole immutable barometer of who is a victim, who a victimizer, then LeBron James, Jay-Z, Kayne West, Chris Rock, Michelle Obama, and Oprah Winfrey are always to be among the eternally oppressed. The enormous influence, power, status, and wealth they wield never negates their victimhood, despite a nation three generations into affirmative action.
In the immoral calculus of woke, the poor white or Southeast Asian offspring of poorly paid high-school dropouts constitute “the privileged.” And a multimillionaire racist like the TV anchorwoman Joy Reid claims to be the perpetual victim, not the inner-city African American retiree who in 2021 has lost local police protection.
No wonder the woke elite and the affluent leftists fixate on race, given they are now the ruling class. Otherwise, their own privilege would be the obvious target of the once-beloved “Revolution.”

So, they fear that by their own prior left-wing standards, they too could end up on the wrong side of their moral Maginot Line. Wokeism’s obsessions with ferreting out “white privilege” are a way for rich people to head off (so to speak) the fate of Marie Antoinette.

Totalitarian Wokeism


A final note. We know wokeism is both contrary to human nature and antithetical to democracy and constitutional government.

Without public support, it has instead embraced an entire array of cruel, Soviet, and Maoist means to achieve its own self-interested ends. Woke talk about “racists” eerily emulates Soviet boilerplate about “counterrevolutionaries.” Today’s wokeist spouts things that could come right out of the mouth of the novelist Boris Pasternak’s character Army Commissar Strelnikov, or Mao’s Little Red Book concerning “suppression of counterrevolutionaries.”
No wonder the woke, so-called “humanists” are the first to resort to Trotskyization and iconoclasm. They are masters of censoring, blacklisting, scapegoating, deplatforming, ritual humiliation, doxxing, cancel-culture, ostracism, and disbarring.

Wokeism’s logic is the eternal one of the bully Jacobin with his guillotine lists of the revolutionary unpure, the 19th-century lynch mob storming the frontier jail, the Red Guards hounding the counterrevolutionary, and the forced mental hospitalizations of the Soviet Union.

But above all, wokeism is a cruel cult—created by and for the careerist benefit of the privileged.
Η ελπίδα είναι παγίδα.

Άβαταρ μέλους
Οργισμένος
Δημοσιεύσεις: 22120
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 00:21

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Οργισμένος » 24 Ιαν 2022, 22:49

Jimmy81 έγραψε:
17 Δεκ 2021, 01:53
Άλλη μια φορά που η βάρβαρη δύση κλέβει από την αρχαιοελληνική διανόηση. :giggle:

«Αν το αγόρι είναι δώδεκα ετών τότε μου κάνει χαρά, κι αν βρίσκεται στα δεκατρία τότε με τραβάει ακόμα ισχυρότερα. Κι όμως στα 14 του είναι η γλυκύτερη ακμή του έρωτα, όταν αρχίζει το 15ο έτος προσφέρει ακόμα ομορφότερη ηδονή. Οι 16ρηδες είναι για όλους τους θεούς. (..)» (Στράτωνας, Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο δωδέκατο)
http://www.ambelosalithini.gr/index.php ... 9&Itemid=9
Ιδιαιτερο χαρακτηριστικο των αρχαιοελληνικων κοινωνιων δεν ηταν , τοσο, η ομοφυλοφιλια αλλα η παιδοφιλια ή η προ/εφηβοφιλια. Τα ξεκωλιαζαν κοινως τα ομορφα αγορακια...

Ομως αυτο δεν μπορουμε να το κατατρινουμε διοτι ηταν μια παραδοση των τοτε κοινωνιων συντροφε.
Κατι αντιστοιχο με τα χιτζαμπ και τα μαστιγωματα γυναικων στο ισλμαμ σημερα.
ΤΟ βιβλίο μου:https://www.smashwords.com/books/view/412984
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...

Άβαταρ μέλους
Jimmy81
Δημοσιεύσεις: 7891
Εγγραφή: 04 Ιαν 2019, 05:42
Phorum.gr user: Jimmy81
Τοποθεσία: Ουκρανικές στέπες

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Jimmy81 » 24 Ιαν 2022, 23:11

Μα δεν το κατέκρινα. :8)

πατησιωτης
Δημοσιεύσεις: 40101
Εγγραφή: 06 Ιαν 2019, 06:41
Phorum.gr user: πατησιωτης
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από πατησιωτης » 10 Φεβ 2022, 08:03

https://www.liberal.gr/think-tanks/giat ... ous/431507


Μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών συστημάτων ανά τον κόσμο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η ανωτερότητα της οικονομίας της αγοράς κατέστη σαφής σε πολλούς. Παρ’ όλα αυτά, μια λανθάνουσα ή εμφανής εχθρότητα απέναντι στον καπιταλισμό επεβίωσε και, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008, κέρδισε και σημαντική στήριξη. Ιδίως μεταξύ των διανοούμενων, ο αντικαπιταλισμός είναι ξανά δημοφιλής - όπως καταδεικνύει, για παράδειγμα, η ευρεία αποδοχή του βιβλίου του Τομά Πικετί Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα. Ο καπιταλισμός μεταξύ των διανοουμένων όμως έχει μια μακρά ιστορία.

“Ο αντικαπιταλισμός είναι η πιο διαδεδομένη και ευρέως ασκούμενη πνευματική δέσμευση μεταξύ των διανοούμενων” συμπεραίνει ο Αμερικανός ιστορικός Alan S. Kahan. Ο κοινωνιολόγος Thomas Cushman δήλωσε σχετικά: “Ο αντικαπιταλισμός έχει γίνει με διάφορους τρόπους ο κεντρικός πυλώνας της κοσμικής θρησκείας των διανοουμένων, το έθος των σύγχρονων κριτικών διανοούμενων ως ομάδας κύρους”.

Ακόμη και όσοι αμφισβητούν ότι οι διανοούμενοι στην πλειονότητά τους είναι ανοιχτά αντικαπιταλιστές, δεν μπορούν να διαφωνήσουν με το ότι μια κριτική στάση απέναντι στον καπιταλισμό είναι ευρέως διαδεδομένη μεταξύ τους. Αυτή η στάση είναι εξίσου κυρίαρχη μεταξύ των αριστερών, όσο και μεταξύ των συντηρητικών ή δεξιών στοχαστών. Μάλιστα, αυτό που συχνά συνδέει τις δύο ομάδες είναι η έφεσή τους προς τον κρατισμό - η πεποίθηση ότι ο καλύτερος τρόπος επίλυσης των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων είναι μέσω της παρέμβασης του κράτους. Ο Alain de Benoist, ένας από τους πιο εξέχοντες και παραγωγικούς εκπροσώπους του γαλλικου κινήματος της Νέας Δεξιάς το οποίο εμπνέεται από τη Συντηρητική Επανάσταση στη Γερμανία της δεκαετίας του 1920, παραδέχθηκε πρόσφατα: “Οι κύριοι εχθροί μου πάντα υπήρξαν ο καπιταλισμός στο πεδίο της οικονομίας, ο φιλελευθερισμός στο πεδίο της φιλοσοφίας, και η αστική τάξη στο πεδίο της κοινωνιολογίας”.

Ο αντικαπιταλισμος υπάρχει υπό διάφορα προσωπεία και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος και εκφράζεται ως μια κριτική της παγκοσμιοποίησης που στρέφεται εναντίον του ελεύθερου εμπορίου και τις δήθεν εκμεταλλευτικές του πρακτικές, την πολιτισμική ισοπέδωση ή την υποτιθέμενη συνενοχή του καπιταλισμού ως προς τη δημιουργία φτώχειας στην Αφρική. Εναλλακτικά, μπορεί να πάρει τη μορφή μιας αντιαμερικανικής μνησικακίας που αντιλαμβάνεται τις Ηνωμένες Πολιτείες ως την κατ’ εξοχήν έκφραση της ανάλγητης μισθοφορικής κοσμοθεωρίας που ενσαρκώνει ο καπιταλισμός. Επίσης, από τη δεκαετία του 1970 έστρεψε την προσοχή του στο περιβαλλοντικό κίνημα, το οποίο κατηγορεί τον καπιταλισμό για την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Μολονότι υπόκειται σε μεταβαλλόμενες μόδες και προτιμήσεις - η μαρξιστική ιδεολογία που κυριαρχούσε κατά τη δεκαετία του 1960 σήμερα είναι εκτός συρμού - έχει αντικατασταθεί από μια ρητορική και ιδεολογία της αντιπαγκοσμιοποίησης. Παρ’ όλα αυτά, ο αντικαπιταλισμός σταθερά στοχεύει τον ίδιο εχθρό και οδηγείται από την ίδια απέχθεια έναντι των δυνάμεων της αγοράς.

Η αδυναμία κατανόησης της αυθόρμητης εξέλιξης του καπιταλισμού

Πολλοί διανοούμενοι δεν αντιλαμβάνονται τη φύση του καπιταλισμού ως μιας οικονομικής τάξης που αναδύεται και αναπτύσσεται αυθόρμητα. Σε αντίθεση προς τον σοσιαλισμό, ο καπιταλισμός δεν είναι μια σχολή σκέψης που επιβάλλεται επί της πραγματικότητας: ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς σε μεγάλο βαθμό εξελίσσεται αυθόρμητα, αναπτύσσεται οργανικά και δεν διατάσσεται άνωθεν. Ο καπιταλισμός έχει αναπτυχθεί ιστορικά, σε μεγάλο βαθμό με τον ίδιο τρόπο που αναπτύχθηκαν οι γλώσσες μέσα στον χρόνο ως αποτέλεσμα αυθόρμητων και ανεξέλεγκτων διαδικασιών. Η Εσπεράντο, που εφευρέθηκε το 1887 ως μια σχεδιασμένη γλώσσα, υπάρχει εδώ και πάνω από 130 χρόνια χωρίς να έχει κερδίσει ούτε κατά προσέγγιση την παγκόσμια αποδοχή που έλπιζαν οι εφευρέτες της. Ο σοσιαλισμός μοιράζεται κάποια από τα χαρακτηριστικά μιας σχεδιασμένης γλώσσας καθώς πρόκειται για ένα σύστημα που επινοήθηκε από διανοούμενους.

Δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι ο μαρξισμός θεωρήθηκε μια τόσο ελκυστική πρόταση από τους διανοούμενους του 20ου αιώνα και συνεχίζει να ενθουσιάζει τόσους πολλούς, όπως κατέδειξε η μαρξιστική αναβίωση που συνέπεσε με τα 200στά γενέθλια του Καρλ Μαρξ. Είναι μια θεωρία που αναπτύχθηκε από διανοούμενους, πήρε τη μορφή περίπλοκων συστημάτων και στη συνέχεια έπρεπε να διαδοθεί στις “μάζες” (πρώτα και κύρια στους εργάτες) μέσω μιας διαρκούς επαναστατικής παρακίνησης και προπαγάνδας. Από την στιγμή που η ελίτ όσων μπορούσαν να κατανοήσουν τη θεωρία καταλάμβανε την εξουσία, το καθήκον της θα ήταν να την εφαρμόσει στον πραγματικό κόσμο καταστρέφοντας τις υφιστάμενες, οργανικά ανεπτυγμένες τάξεις - μεταξύ των οποίων και την οικονομία της αγοράς, τις λανθάνουσες παραδόσεις και τις κοινωνικές νόρμες - και να εγκαταστήσει στη θέση τους ένα “επιστημονικό” και “ορθολογικό” σύστημα.

Από την στιγμή που συλλάβει κανείς αυτή την ουσιώδη διαφορά ανάμεσα στον καπιταλισμό, ως μια αυθορμήτως εξελισσσόμενη τάξη, και τον σοσιαλισμό, ως μια θεωρητική κατασκευή, οι λόγοι που πολλοί διανοούμενοι έχουν μεγαλύτερη αδυναμία στον σοσιαλισμό - με την οποιαδήποτε μορφή του - γίνονται ξαφνικά προφανείς. Άλλωστε, η επινόηση νοητικών υπερδομών και η χρήση των γλωσσικών τους δεξιοτήτων για τη σχηματοποίηση και την έκφραση αυτών των υπερδομών, τόσο γραπτώς όσο και μέσω ξεσηκωτικών ομιλιών, είναι αυτό που ούτως ή άλλως κάνουν οι διανοούμενοι. Καθώς η επιβίωσή τους εξαρτάται από την ικανότητά τους να σκέφτονται και να διαδίδουν ορθολογικές και συνεκτικές ιδέες, αισθάνονται περισσότερο άνετα με μια τεχνητά σχεδιασμένη και κατασκευασμένη οικονομική τάξη, απ’ ό,τι με μία που επιτρέπει την ασχεδίαστη, αυθόρμητη ανάπτυξη. Η ιδέα ότι οι οικονομίες λειτουργούν καλύτερα χωρίς την ενεργή παρέμβαση και τον σχεδιασμό είναι ξένη σε πολλούς διανοούμενους.

Πολλοί αντικαπιταλιστές διανοούμενοι προτιμούν να επινοούν ουτοπικά οράματα μιας ιδεατής κοινωνίας, τα οποία στη συνέχεια αναδεικνύουν σε πρότυπα σύγκρισης έναντι των οποίων οι υφιστάμενες κοινωνίες είναι σίγουρο ότι θα μειονεκτούν. Οι ουτοπίες τους συνήθως είναι ακραία εξισωτικές κοινωνίες που δίνουν μεγάλη εξουσία στο κράτος και πολύ λίγο χώρο στις δυνάμεις της αγοράς.

Για να κατανοήσουμε γιατί τόσοι πολλοί διανοούμενοι έχουν αντικαπιταλιστικές θεωρήσεις, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελούν μια ελίτ, ή σε κάθε περίπτωση μια κοινωνία πρακτικής που αυτοπροσδιορίζεται ως ελίτ. Ο αντικαπιταλισμός τους τροφοδοτείται από την αντιπάθεια και την αντιπαράθεσή τους προς την επιχειρηματική ελίτ. Με την έννοια αυτή, ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο ομάδων είναι απλώς ένας ανταγωνισμός μεταξύ διαφορετικών ελίτ που επιδιώκουν το κύρος στη σύγχρονη κοινωνία. Αν ένα ανώτερο επίπεδο εκπαίδευσης δεν εγγυάται αυτομάτως υψηλότερα εισοδήματα και πιο προνομιούχες θέσεις, τότε οι αγορές που επιτρέπουν αυτή την ανισορροπία γίνονται αντιληπτές ως άδικες από την οπτική γωνία των διανοούμενων. Η ζωή σε ένα ανταγωνιστικό σύστημα που με συνέπεια αποδίδει τα ανώτερα - οικονομικά - έπαθλα σε άλλους, σε ένα σύστημα όπου ακόμη και οι ιδιοκτήτες μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεων έχουν υψηλότερα εισοδήματα και πλούτο απ’ ό,τι ένας μόνιμος καθηγητής φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, πολιτισμικών σπουδών ή ιστορίας της τέχνης, οδηγεί τους διανοούμενους να υιοθετήσουν έναν γενικό σκεπτικισμό έναντι μιας οικονομικής τάξης που βασίζεται στον ανταγωνισμό.

Στο ευπώλητο βιβλίο του The Rich and the Super-Rich, ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Ferdinand Lundberg διατυπώνει τις ακόλουθες χαρακτηριστικές παρατηρήσεις: “Σε ό,τι αφορά τον γενικό ανθρωπότυπο του Αμερικανού νέου και παλαιότερου δημιουργού πλούτου, μπορεί να ειπωθεί ότι συνήθως πρόκειται για έναν εξωστρεφή χωρίς πολύ αναστοχασμό… Συχνότερα δεν έχει εκπαίδευση, και δεν είναι διαβασμένος, και ως επί το πλείστον έχει μια αφελή θεώρηση του κόσμου και του δικού του ρόλου μέσα σ’ αυτόν… Εκ της θέσης του και μόνο είναι αποξενωμένος”. Έτσι, η πλειονότητα των “καπιταλιστών” στη λίστα Fortune 500 θα μπορούσε να περιγραφεί ως “άτομα που δεν τελείωσαν το λύκειο και απέχουν από την υψηλή κουλτούρα”.

Η περιφρόνηση που εκφράζει αυτός ο ισχυρισμός καταδεικνύει εναργώς τον βαθμό που οι διανοούμενοι τείνουν να αναγορεύουν τα δικά τους αξιακά κριτήρια σε απόλυτα. Οι άνθρωποι πρέπει να κρίνονται από το επίπεδο της εκπαίδευσής τους και το κοινωνικό τους κεφάλαιο. Αντιστοίχως, πόσο βαθιά άδικο είναι αν κάποιος με λίγη τυπική εκπαίδευση και κανένα ενδιαφέρον για την υψηλή κουλτούρα συγκέντρωσε μια μεγάλη περιουσία, την ώρα που ακαδημαϊκοί με πλούσια εκπαίδευση και διαβάσματα πρέπει να ζουν με συγκριτικά λιγότερα χρήματα; Δεν αποτελεί συνεπώς έκπληξη το γεγονός ότι ο κόσμος φαίνεται αναποδογυρισμένος γι’ αυτούς τους διανοούμενους. Άλλωστε, εξάγουν τη δική τους αίσθηση ανωτερότητας από το γεγονός ότι έχουν καλύτερη εκπαίδευση, περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες να εκφράζονται.

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης
Δημοσιεύσεις: 29108
Εγγραφή: 19 Σεπ 2018, 10:47

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης » 10 Φεβ 2022, 08:12

Με πήδαγε και με άφησε έγκυο όταν ήμουν ανήλικη, και για να μην πάει φυλακή με παντρεύτηκε, για να με πηδάει κάθε μέρα. Πολιτισμένες ΗΠΑ. Και βέβαια σχεδόν σε όλες τις πολιτειες, ο γάμος με ανήλικα επιτρέπεται, με τις ευλογίες της δεξιάς. Για το γαμησι
εκτός γάμου έχουν θέμα.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας μπαχαλος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας μπαχαλος που τον αλυσοδένουνε.

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης
Δημοσιεύσεις: 29108
Εγγραφή: 19 Σεπ 2018, 10:47

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης » 10 Φεβ 2022, 08:15

Γάμοι με 11χρονα και 13χρόνια κοριτσάκια. Αλλά οι Γάλλοι διανοούμενοι μας βύθισαν στην παρακμή.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας μπαχαλος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας μπαχαλος που τον αλυσοδένουνε.

Άβαταρ μέλους
Scouser
Δημοσιεύσεις: 14575
Εγγραφή: 13 Αύγ 2020, 23:18

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Scouser » 02 Νοέμ 2022, 20:04

Bump λόγω επικαιρότητας. Σκατά στην παιδόφιλη αριστερή γαλλική διανόηση του Μάη του '68, και σε όλους τους σημερινούς θαυμαστές της.
In Washington, there is a new sheriff in town, and under Donald Trump’s leadership, we may disagree with your views, but we will fight to defend your right to offer it in the public square, agree or disagree.
JD Vance

Άβαταρ μέλους
Beria
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 29165
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 00:37

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Beria » 02 Νοέμ 2022, 20:17

Εικόνα

Το τσίμπησα πέρσι μαζί με άλλα αντικομμουνιστικά από μεταχειρισμένα
gassim έγραψε:
07 Σεπ 2021, 14:12
Ωρες είναι τώρα να οικειοποιηθεί η αριστερά και την Γαλλική επανάσταση.

Άβαταρ μέλους
Dwarven Blacksmith
Δημοσιεύσεις: 49709
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:08
Τοποθεσία: Maiore Patria

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Dwarven Blacksmith » 02 Νοέμ 2022, 20:26

Beria έγραψε:
02 Νοέμ 2022, 20:17
Εικόνα

Το τσίμπησα πέρσι μαζί με άλλα αντικομμουνιστικά από μεταχειρισμένα
Αντιφατικό εδώ που τα λέμε. Ο Πολ Ποτ που θα ήταν ο κορυφαίος ειδικός στο θέμα, ποτέ δεν έγραψε βιβλίο για την αντιδικία του με την ιντελιγκεντσια, αυτό θα τον έκανε ιντελιγκεντσια.
✋🏻 Vladimir, STOP! ✋🏻

Άβαταρ μέλους
Maspoli
Δημοσιεύσεις: 18305
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 23:10

Re: Ο ρόλος της ιντελιγκέντσια στην παρακμή των δυτικών κοινωνιών

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Maspoli » 02 Νοέμ 2022, 20:27

Αντισταλινικοί και φιλοϊσραηλινοί αυτοί που έβαλες νηματοθέτη. Απλά για να ξέρεις...

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Φιλοσοφία πολιτικής”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών