Εθνομηδενισμός

[akritas]

Ο εθνομηδενισμός είναι η ιδεολογική στάση της ολοκληρωτικής απόρριψης των αντίθετων ως προς τις νεωτερικές/μετανεωτερικές απόψεις σε ότι αφορά τις ερμηνείες του εθνικισμού και του Έθνους, και κωδικοποιείται σε μία φιλοσοφία που αναγορεύει σε ηθικό και πρακτικό καθήκον την προώθηση αυτού του αρνητισμού σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, πολιτικής και νομοθετικής ζωής της Ελλάδος αλλά και της φιλοσοφίας του Ελληνισμού ή Ελληνικότητας. Ο εθνομηδενισμός χρησιμοποιεί μια «επιστημονική μεθοδολογία», μέσω της οποίας έχει ήδη προκατασκευάσει συμπεράσματα, τα οποία προσπαθεί να τα τεκμηριώσει μέσω της έρευνάς του. Οι περισσότεροι το κάνουν αυτό, δομούν το υλικό της έρευνάς τους σύμφωνα με τα πιστεύω τους επάνω στο θέμα. Έτσι, οι περισσότερες μελέτες, εθνομηδενιστών επιστημόνων, δεν πείθουν πλέον γιατί, προσπαθούν να οδηγήσουν σε προαποφασισμένα συμπεράσματα. Αυτή η «επιστημονική μεθοδολογία» είναι ο σχετικιστικός μεταμοντερνισμός.

Ο εθνομηδενισμός προβάλλει κάτω από δύο μορφές.
Η πρώτη μορφή είναι αυτή που επιδιώκει εκμεταλλευόμενη την εξέλιξη της τεχνολογίας (ΜΜΕ, ελεγχόμενες οικονομικές πιέσεις κλπ) προκειμένου να ενώσει τους ανθρώπους κάτω από μία ενιαία ηθι­κή και πολιτική συνείδηση. Ο εθνομηδενισμός αυτός στηρίζεται σε αρχές και κανόνες που είναι γενικά παραδεκτές, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο του παναν­θρώπινου λόγου σε αυτήν την περίπτωση. Όταν λοιπόν αυτή η πρώτη μορφή λειτουρ­γήσει σε υγιή βάση μπορεί να οδηγήσει σε μια πανανθρώπινη κοινότητα. Στην οποία, όμως, κοινότητα οι λαοί θα διατηρούν τις ιδιαιτερότητές τους. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι ουτοπία όταν μιλάμε για το δίποδο ζώο.
Υπάρχει, όμως, και μία δεύτερη μορφή του εθνομηδενισμού, αυτή που μετατρέπει τους ανθρώπους σε απρόσωπες κατανα­λωτικές μάζες, καταργώντας τις ιδιαιτερότητες τους. Εξαναγκάζει τους λαούς σε μία τυποποίηση που καθορίζει την παραγωγή και την κατανάλωση σε πνευματικά και σε υλικά αγαθά. Έτσι, κάποια κέντρα που βρί­σκονται έξω από εμάς καθορίζουν τις ανά­γκες μας και τις συνήθειές μας στη μόδα, τη διατροφή, την ψυχαγωγία, συντηρώντας με αυτό τον τρόπο μία απρόσωπη και χω­ρίς ταυτότητα ζωή. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι σήμερα εξαφανίζονται διάλεκτοι, ήθη και έθιμα δίνοντας τη θέση τους σε ουτοπιστικά πολυπολιτισμιτικά θεάματα. Οι εθνικές παραδόσεις πιέζονται και απειλούνται. Η μορφή αυτού του εθνομηδενισμού είναι αναμφισβήτητα μία ισοπέδωση της ιστορικής ιδιαιτερότητας του κάθε λαού. Όταν όλοι έχουν τις ίδιες ανάγκες, υπακούουν στα ίδια στερεότυπα και συμπεριφέρονται πανομοιότυπα, τότε δεν απέχουμε πολύ από τον εφιαλτικό κόσμο του Όργουελ. Τη θέση των ανθρώ­πων την παίρνουν τα ανδρείκελα, που ωστόσο ακόμα αντι­δρούν και πονούν.

Βασικοί άξονες των εθνομηδενιστών είναι οι εργασίες των:
- Eric Hobsbawm που υποστηρίζει ότι η έννοια του έθνους και, συνακόλουθα, της εθνικής ταυτότητας «αποτελεί σχετικά σύγχρονο δημι­ούργημα και μια κοινωνική οντότητα μόνο στο βαθμό που παίρνει τη μορφή του σύγχρονου εδαφικά προσδιορισμένου κράτους, δηλαδή του “εθνικού κράτους”» και ότι «Όλα τα έθνη είναι σχετικά πρόσφατα και σχετικά τεχνητά δημιουργήματα. Αυτό ισχύει και για το ελληνικό έθνος, που δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα». [3]
- Β. Anderson που υποστηρίζει ότι «το έθνος αποτελεί μια φαντασιακή (η ακριβέστερα φαντασιωμένη ή φαντασιακά βιωμένη (immagined) πολιτική κοινότητα’’ φαντασιωμένη ως περιορισμένη και κυρίαρχη η οποία: α) είναι φαντασιωμένη γιατί τα μέλη και του πιο μικρού έθνους δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουν τα άλλα μέλη της κοινότητας αν και τα φαντάζονται να συμμετέχουν σε αυτήν. β) το έθνος φαντασιώνεται ως περιορισμένο, επειδή και το πιο μεγάλο από αυτά έχει ορισμένα σύνορα γ) φαντασιώνεται ως κυρίαρχο, επειδή η έννοια γεννήθηκε σε μια εποχή, στην οποία ο Διαφωτισμός και η Γαλλική Επανάσταση κατέστρεψαν την νομιμότητα ενός ιερού δυναστικού Βασιλείου. δ) φαντασιώνεται ως κοινότητα, επειδή το έθνος γίνεται αντιληπτό ως βαθιά, οριζόντια συντροφικότητα.''»

Περισσότερα στα
Εθνομηδενιστικός μεταμοντερνισμός
Τα τρία Πιστεύω των Εθνομηδενιστών
Προβλήματα Εθνικής Ταυτότητας (Εθνομηδενισμός V Εθνικισμού)