Dorian έγραψε: ↑14 Σεπ 2024, 16:27
ΓΑΛΗ έγραψε: ↑14 Σεπ 2024, 15:42
Dorian έγραψε: ↑14 Σεπ 2024, 15:26
εχει ξανασυμβεί διαλυση του κράτους - κοινωνίας σε όλες σχεδόν τις γύρω μας χώρες, Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, πρωην κομμουνιστικές Ρουμανία, Βουλγαρία, καλά αν πάμε μεση ανατολή με αραβική άνοιξη Λιβύη Τυνησία, Αίγυπτος, Συρία, Λίβανος. Ειμαστε η εξαίρεση όχι ο κανόνας.
Με τους πρέπερς χρήσιμα πράγματα για βραχυπρόσθεσμα. Γενικά αναρωτιέμαι πως δέχτηκαν τόσο πρόθυμα οι άνθρωποι να θυσιάσουν την αυτονομία τους που είχαν μολις πριν 2-3 γενιές. Ζεις σε σπίτια που αν κοπούν τα δίκτυα νερού ρευματος, γίνονται αυτόματα αβίωτα (εξού και ο εκβιασμός των λογαριασμών) . Δεν λέω να μην συμμετέχουν στην κοινωνία εργαζόμενοι αλλά να διατηρούσαν την αυτονομία τους.
Συγκρίνεις τέρμα ανόμοιες περιπτώσεις και περιόδους. Η αυτονομία των ανθρώπων πριν 2-3 γενιές προϋποθέτει συνθήκες ζωής και χειρωνακτική εργασία που θα ήταν ο απόλυτος εφιάλτης για τις σημερινές γενιές.
Ενιγουέι, από χωριά που μπορούν να προσφέρουν παρόμοιες συνθήκες, άλλο τίποτα. Και πηγάδια και γκαζόλαμπες και ξυλόφουρνους ή τζάκια για τη διατροφή ή τη θέρμανση και μποστάνια, μια κατσίκα για γάλα, κάποιες κότες για αυγά ή σφάξιμο στις γιορτές, ολοήμερη εργασία στα χωράφια, τί άλλο θέλει από τη ζωή του ένας αυτάρκης άνθρωπος;
Και αναφέρομαι στο ελληνικό πλαίσιο που όλα αυτά δεν ήταν εξωτικά δεδομένα.
Δεν ειπαμε να μεταφερθείς στο χρόνο, και οι τεχνολογίες που περιγράφεις του 19ου αιώνα είναι δεν είναι πρωτόγονες. Αυτονομία οπως την ορίζω εγώ είναι ότι αν απολυθείς από τη δουλειά σου δεν χανεις τα πάντα σε μία νύχτα. Μπορείς να συνεχίσεις να ζεις, χειρότερα μεν αλλά μεχρι να ξαναβρεις κάτι νεο.
το κόστος να αποκτήσεις αυτά που περιγράφεις δεν ειναι αμελητέο όπως το παρουσιάζεις.
Εννοείς ότι ακόμη και αν ήταν δωρεάν προσφορά αυτά που περιγράφω, θα ήταν ελκυστικά σε όσους επιζητούν αυτάρκεια; Και δεν αναφέρθηκα σε τεχνολογίες και πρακτικές του 19ου αλλά του 20ου αιώνα, που αφορούν σε μνήμες ανθρώπων που ζουν ακόμα.
Ή έστω μπορείς να προσδιορίσεις με μεγαλύτερη σαφήνεια, τί ακριβώς θεωρείς απαραίτητο στοιχείο αξιοπρεπούς επιβίωσης ώστε να μη νοιώσεις ότι τα χάνεις όλα, μέχρι να ξαναβρείς κάτι νέο;
Υποθέτω πως όχι, έτσι; Πάντα η σύγκριση με το καλύτερο
στη σημερινή εποχή, θα έχει τον πρώτο λόγο.
Οπότε, είναι μάλλον άτοπες οι συγκρίσεις με την
"αυτάρκεια" των παλιότερων γενιών.