Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Φαίδρος » 13 Ιαν 2019, 12:51
Πάντοτε τα όνειρά μου γυρνούσαν γύρω από τα άτομα για τα οποία νοιαζόμουν, τον στενό περίγυρό μου και κατ'αυτήν την έννοια ήταν μικρά και ίσως συνηθισμένα. Φρόντιζα να μπορώ να προστατεύω με τον τρόπο μου, που μπορεί πολλές φορές να έμοιαζε γραφικός από την προσπάθεια.
Σήμερα τα όνειρά μου έχουν αλλάξει άρδην, θα έλεγα πως φούσκωσαν πολύ. Ο σκοπός είναι να εκτιναχτώ τόσο μακριά, τόσο ώστε να εξαφανιστώ και να εξαφανισθούν ολοσχερώς από το τοπίο.
Είναι ένα όνειρο και δώρο ταυτόχρονα ζωής.
Ένα θέμα που με προβληματίζει είναι το γιατί τα λιτά και μετρημένα στη ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να φαντάζουν τόσο αλαζονικά και μουράτα στα μάτια των άλλων.
Ίσως γιατί η ελευθερία να κοστίζει τελικά πολύ ακριβά.
Από το σοβαρό στο γελοίο, η απόσταση είναι ελάχιστη, από το γελοίο, όμως, στο σοβαρό, είναι πολύ μεγάλη