Ποια είναι η παλιότερή σας ανάμνηση;

[taxalata xalasa]

θυμάμαι έντονα τότε που με βάλανε να κοιμάμαι μόνο μου στο δωμάτιο μου πια, 3 χρόνων, και δίπλα μου ήταν ο αόρατος άνθρωπος, κι εγώ φοβόμουνα και έκλαιγα, και τους ξύπναγα

Ήταν αόρατος σε όλους εκτός από εσένα;

ήταν αόρατος σε μένα, αλλά τον ένιωθα ότι είναι εκεί και ποτέ δεν το είπα σε κανέναν.

εδω ειμαι ακομα...

[plouf]

Θυμαμαι που ημουνα ενος χρονου και η μητερα μου μαζι με την γιαγια μου με ειχαν στο παιδικο μου κρεβατακι για να με καθαρισουνε και να μου αλλαξουνε πανα.Μετα θυμαμαι πως μου βαζανε ταλκ στον τσιοκο και μου τον κουναγανε δεξια αριστερα με το δαχτυλο λεγοντας μου ενα ποντιακο
τραγουδακι Κουλτι κουλτι τα κορτσοπα περασαν κι εσυ κοιμασαι εννοωντας οτι τα κοριτσια περασαν και το καβλι μου δεν σηκωθηκε.

[kongrosian]

Ήταν αόρατος σε όλους εκτός από εσένα;

ήταν αόρατος σε μένα, αλλά τον ένιωθα ότι είναι εκεί και ποτέ δεν το είπα σε κανέναν.

εδω ειμαι ακομα...

[Σπύρος]

Δεν θυμάμαι παρά ελάχιστα από Heraklion.
Εκτός από τους μπλε τοίχους θυμάμαι ένα παράθυρο που έβλεπε στο δρόμο και μία νονά - αλλά και πάλι μπορεί να είναι το παράθυρο και η νονά μεταγενέστερες αναμνήσεις από Αθήνα.
Από την ηλικία ενός-ενάμιση ετών όμως θυμάμαι τα πάντα.

Με εξαίρεση τους μπλε τοίχους δεν θυμάμαι τίποτα από μικρή ηλικία. Το παλαιότερο είναι η μετακόμιση σε νέο σπίτι που μου έκανε εντύπωση διότι ήταν σε ύψωμα. Μοιάζει με τον Αιγυπτιακό λόφο της δημιουργίας. Στο παιδικό μου μυαλό αυτός ο λόφος είχε κάτι το αλλόκοτο.

ΔΕΚΑ ΤΡΕΙΣ FΟΙΚΟΙ = ΠΥΡΑΜΙΣ = 831

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Γω έχω μνήμες από τις μνήμες.
Τουτέστιν ξέρω πως όταν ήμουν δημοτικό είχα κάποιες μνήμες , πιθανόν από νήπιο ή και μικρότερος.
Κάποια συγκεκριμένα όνειρα και κάποιες εικόνες. Κάποιες αλλόκοτες.

[Beria]

Πρωί, με πολύ φως (ανοιξιάτικο), και οι δύο γονείς στο σπίτι, άρα είναι Κυριακή κι εγώ τραγουδάω τα λόγια από τη Μαργαρίτα, τη Μαργαρω που παίζει το ραδιόφωνο
Ο πατέρας μου γελάει που ξέρω τα λόγια
Για να ακούγεται Θεοδωράκης από το ραδιόφωνο είναι πριν τη χούντα. Είμαι ανάμεσα τριών και τεσσάρων

[Feindflug]

Θυμάμαι να πέφτω και κάποιον τύπο από ψηλά να λέει:

- Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού.

[Εκτωρ]

Ρώτησες τι μνήμες έχουμε.

Ρώτησα, αλλά κατάλαβα ότι κανείς δε με πήρε στα σοβαρά.

[tanipteros]

εγώ θυμαμαι το θανατο από την προηγούμενη ζωή μου....
...πως ήταν γύρω μου συγγενείς ... εγώ ήμουν ξαπλωμένος σε ενα κρεβάτι σε μια καλύβα φτωχική...
....θυμαμαι την εκτίναξη της ψυχής από το σώμα και ότι μετά βρισκόμουν αναμεσα σε ανθρωπομορφα πνεύματα λευκά στην μορφή...
...μια φωνή μου είπε..."Απέτυχες"...και γω γυρνάω μεταβολή και ορμάω προς τα πίσω λέγοντας "Τώρα θα πετύχω"
..................................
μετά βλέπω ένα μωρό στην κούνια και να μου λέει μια φωνή "Αυτό το σώμα σου κάνει?" Εγώ είχα στραβώσει που απέτυχα και με θυμό λέω "Όχι".....
...μετά βλέπω άλλο νήπιο σε κούνια ανάσκελα και η φωνή μου ρωτά..."Αυτό σου κάνει?" Εγώ απαντώ "Ναι" και αμέσως καθώς πετούσα πάνω από το βρέφος βρίσκομαι ανασκελα πάνω του και βυθίζομαι μέσα στο σώμα του...Σκοτάδι...κενό μνήμης...ησυχία...
...αυτά θυμάμαι σαν πρώτες μου αναμνήσεις σε αυτή την ζωή..