Πως τρώτε τα γεμιστά μπισκότα;

[40τακατο της ζωής μ σπατάλησα]

Όλως τυχαίως θυμήθηκα τη "Χαρά" στα Άνω Πατήσια, μιλάμε για προηγούμενο αιώνα. Μπορεί να παιζει και τώρα, έκοψα επαφές με το χώρο αλλά ήταν γκραντ σουκσέ. Ούτε ένα γλυκό ή παγωτό της δεν θυμάμαι να είχα καταφέρει. Και ποτέ δεν είχα πρόβλημα υπερκατανάλωσης θερμίδων λόγω μεταβολισμού, στο αμιγώς γευστικό πεδίο αναφέρομαι.

Αυτό που όντως μου έχει λείψει ήταν το παγωτό καϊμάκι με βύσσινο του Γιώργου στην πλατεία. Το σέρβιρε στα παλιά παραδοσιακά χοντρά γυάλινα ποτήρια νερού και ενίοτε έπαιρνα και δεύτερη δόση. Άλλη φάση. Ως επιδόρπιο μετά τις ταβέρνες και όχι ως κυρίως γεύμα, έτσι;

Σιγά μην πάθω γευστικό ταράκουλο ανοίγοντας και γλείφοντας την κρεμούλα του κατιτίς το ορέον.

[Isildur]

Δεν είναι θέμα αμερικανιάς, απλά μου αρέσει η γεύση τους, μάλλον επειδή είναι όλο σκούρη σοκολάτα.
Είναι τα μόνα γεμιστά που θα έτρωγα, αφού γενικά δεν πολυτρελαίνομαι για μπισκότα, ιδιαίτερα για τα γεμιστά.

Πολύ αργότερα, τα αντέγραψε η "Παπαδοπούλου" (όπως και τα μη γεμιστά, Mc Vities), δεν γνωρίζω κατά πόσον επιτυχώς..

Καλά ελληνικά, θεωρώ τα "Βιολάντα".

Όταν λες "πολύ αργότερα", τι εννοείς;

Ναι όντως, λογικά βγήκαν αργότερα, αλλά τα γεμιστά Παπαδοπούλου υπάρχουν από το 1931. Τα Oreo πότε πρωτο-ήρθαν στην Ελλάδα δηλαδή και το λες σαν να είχαμε ήδη συνηθίσει στην γεύση τους (ή σαν να τα έτρωγες πριν απ' το 1931);

Προφανώς και δεν εννοούσα γενικά τα γεμιστά , καθώς η Παπαδοπούλου είναι η αρχαιότερη μάρκα που ξέρω και που έφτιαχνε γεμιστά, δεν ξέρω κι εγώ από πότε... (τα "Μιράντα" ήταν τα πρώτα που δοκίμασα).

Αλλά τα γεμιστά με σοκολατοειδές μαύρο μπισκότο + γέμιση μαύρης σοκολάτας, δεν είχα δει και δοκιμάσει πριν τα OREO.
Μέχρι τότε, της Παπαδοπούλου ήταν απέξω το κοινό μπισκότο και μέσα διάφορα (γεύση κακάο, λεμόνι κλπ.).

Όλα της Παπαδοπούλου καλά, αλλά τα αγαπημένα μου ήταν αυτά με λεμόνι. Λέω ήταν, γιατί εδώ καο χρόνια τρώω από σπάνια έως σχεδόν ποτέ.

[Isildur]

=
Όταν λες "πολύ αργότερα", τι εννοείς;

Ναι όντως, λογικά βγήκαν αργότερα, αλλά τα γεμιστά Παπαδοπούλου υπάρχουν από το 1931. Τα Oreo πότε πρωτο-ήρθαν στην Ελλάδα δηλαδή και το λες σαν να είχαμε ήδη συνηθίσει στην γεύση τους (ή σαν να τα έτρωγες πριν απ' το 1931);

Το μόνο θετικό που πρόσφεραν τα ορέο στην ελληνική γευστική πραγματικότητα ήταν το ότι ήταν λιγότερο γλυκά από τις καθιερωμένες υπερσοροπιασμένες γεύσεις.

Αλλά το βασικό κόνσεπτ συνεχίζει να ισχύει. Είτε στο σαλόνικα είτε στο χαρωπό κεντρικό άστυ. Αν δεν παίξει υπερβάλλουσα γλυκαντική ποσότητα, σε σοκολάτα, γέμιση κλπ στο "γλυκό" ή ακόμη και το τσουρέκι δε λέει.

Κάπου έλεος δηλαδή.

Δεν μας έφτανε ο πλουραλισμός στο "απ' όλα μάστορα¨ στα ψητά, μας προέκυψε και στα γλυκά.

Καλά, περί ορέξεως...

Εδώ υπάρχουν κάποιοι που προτιμάνε εκείνα τα τεχνητά χαρτόνια πολτού που αν κάνουν ποπ δεν έχει στοπ, αντί για κανονικά πατατάκια. Τι να λέμε;...

[Isildur]

Τις (πολύ σπάνιες) φορές που τρώω γεμιστά μπισκότα (μόνο OREO),
έτσι:

Μπορεί κάποιος φαν αυτής της μάρκας να μού εξηγήσει τι ακριβώς το ιδιαίτερο έχουν; Τα δοκίμασα πριν κάποια χρόνια και είπα "ε, οκ, ένα γεμιστό μπισκότο", μέχρι εκεί δηλαδή. Κι ακούω ανθρώπους να τρελαίνονται, να λένε "ΑΥΤΟ είναι μπισκότο" και τα ρέστα. Έχει κάτι το τόσο ιδιαίτερο που απλά εγώ δεν το εντόπισα, ή απλά παρασύρεται πολύς κόσμος από τις αμερικανιές; Δεν το 'χω καταλάβει ακόμα.

Μια μαλακία είναι. Αυτή η υπερβολική τραγανοτητα του μου βγάζει μια "τεχνητιλα" ασυμβατη με τον ουρανίσκο μου.
Μ' αρέσει που το κάνουν μέχρι και κοκτεηλ/σμουθις.
Από γεμιστό, μια φορά το χρόνο θα φάω μονοκοπανιά ένα πακέτο Παπαδοπούλου φράουλα.

Τούρτες, πάστες, παγωτά... τα πάντα με Oreo.

Ξαφνικά ανακαλύψαμε τα γεμιστά μπισκότα. Προφανώς δεν υπήρχαν πριν το 2007 (που λέει κι ο Χέλης ότι ήρθανε).

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Όλως τυχαίως θυμήθηκα τη "Χαρά" στα Άνω Πατήσια, μιλάμε για προηγούμενο αιώνα. Μπορεί να παιζει και τώρα, έκοψα επαφές με το χώρο αλλά ήταν γκραντ σουκσέ. Ούτε ένα γλυκό ή παγωτό της δεν θυμάμαι να είχα καταφέρει. Και ποτέ δεν είχα πρόβλημα υπερκατανάλωσης θερμίδων λόγω μεταβολισμού, στο αμιγώς γευστικό πεδίο αναφέρομαι.

Αυτό που όντως μου έχει λείψει ήταν το παγωτό καϊμάκι με βύσσινο του Γιώργου στην πλατεία. Το σέρβιρε στα παλιά παραδοσιακά χοντρά γυάλινα ποτήρια νερού και ενίοτε έπαιρνα και δεύτερη δόση. Άλλη φάση. Ως επιδόρπιο μετά τις ταβέρνες και όχι ως κυρίως γεύμα, έτσι;

Σιγά μην πάθω γευστικό ταράκουλο ανοίγοντας και γλείφοντας την κρεμούλα του κατιτίς το ορέον.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Όλως τυχαίως θυμήθηκα τη "Χαρά" στα Άνω Πατήσια, μιλάμε για προηγούμενο αιώνα. Μπορεί να παιζει και τώρα, έκοψα επαφές με το χώρο αλλά ήταν γκραντ σουκσέ. Ούτε ένα γλυκό ή παγωτό της δεν θυμάμαι να είχα καταφέρει. Και ποτέ δεν είχα πρόβλημα υπερκατανάλωσης θερμίδων λόγω μεταβολισμού, στο αμιγώς γευστικό πεδίο αναφέρομαι.

Αυτό που όντως μου έχει λείψει ήταν το παγωτό καϊμάκι με βύσσινο του Γιώργου στην πλατεία. Το σέρβιρε στα παλιά παραδοσιακά χοντρά γυάλινα ποτήρια νερού και ενίοτε έπαιρνα και δεύτερη δόση. Άλλη φάση. Ως επιδόρπιο μετά τις ταβέρνες και όχι ως κυρίως γεύμα, έτσι;

Σιγά μην πάθω γευστικό ταράκουλο ανοίγοντας και γλείφοντας την κρεμούλα του κατιτίς το ορέον.

Διάολε...το ανέβασα χωρίς να δω αυτό το ποστ.

[Isildur]

Μενιοταύτιση

[Πτολεμαίος]

άλλου μπισκότου που κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ και λεγόταν Hydrox.

Τι όνομα για μπισκότο είναι αυτό;
Hydrox;
Hail Hydrox φάση κι έτσι;

[Isildur]

άλλου μπισκότου που κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ και λεγόταν Hydrox.

Τι όνομα για μπισκότο είναι αυτό;
Hydrox;
Hail Hydrox φάση κι έτσι;

Όντως, ωραίο όνομα. Βγαίνουν και σε αναβράζοντα;

[Πτολεμαίος]

Μπορεί κάποιος φαν αυτής της μάρκας να μού εξηγήσει τι ακριβώς το ιδιαίτερο έχουν; Τα δοκίμασα πριν κάποια χρόνια και είπα "ε, οκ, ένα γεμιστό μπισκότο", μέχρι εκεί δηλαδή. Κι ακούω ανθρώπους να τρελαίνονται, να λένε "ΑΥΤΟ είναι μπισκότο" και τα ρέστα. Έχει κάτι το τόσο ιδιαίτερο που απλά εγώ δεν το εντόπισα, ή απλά παρασύρεται πολύς κόσμος από τις αμερικανιές; Δεν το 'χω καταλάβει ακόμα.

Μια μαλακία είναι. Αυτή η υπερβολική τραγανοτητα του μου βγάζει μια "τεχνητιλα" ασυμβατη με τον ουρανίσκο μου.

Δεν είναι σαν το ντοπιο το μπισκότο που το κόβομε από τα δενδρα

Yeah right.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.

Εδώ και χρόνια έχω βρεί την τέλεια γεύση με αυτά του Σκλαβενίτη και τους χύνω μίξη Ταχίνι με Κακάο.....

.






.

[Isildur]

.

Εδώ και χρόνια έχω βρεί την τέλεια γεύση με αυτά του Σκλαβενίτη και τους χύνω μίξη Ταχίνι με Κακάο.....

Ταχύνεις δηλαδή;

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

.

Εδώ και χρόνια έχω βρεί την τέλεια γεύση με αυτά του Σκλαβενίτη και τους χύνω μίξη Ταχίνι με Κακάο.....

Ταχύνεις δηλαδή;

.

Απλά ακολουθώ τη συνταγή του μεγάλου Πατισερί Κονφισερί Ταχίνι Στιμάπα.....

.

[40τακατο της ζωής μ σπατάλησα]

Όλως τυχαίως θυμήθηκα τη "Χαρά" στα Άνω Πατήσια, μιλάμε για προηγούμενο αιώνα. Μπορεί να παιζει και τώρα, έκοψα επαφές με το χώρο αλλά ήταν γκραντ σουκσέ. Ούτε ένα γλυκό ή παγωτό της δεν θυμάμαι να είχα καταφέρει. Και ποτέ δεν είχα πρόβλημα υπερκατανάλωσης θερμίδων λόγω μεταβολισμού, στο αμιγώς γευστικό πεδίο αναφέρομαι.

Αυτό που όντως μου έχει λείψει ήταν το παγωτό καϊμάκι με βύσσινο του Γιώργου στην πλατεία. Το σέρβιρε στα παλιά παραδοσιακά χοντρά γυάλινα ποτήρια νερού και ενίοτε έπαιρνα και δεύτερη δόση. Άλλη φάση. Ως επιδόρπιο μετά τις ταβέρνες και όχι ως κυρίως γεύμα, έτσι;

Σιγά μην πάθω γευστικό ταράκουλο ανοίγοντας και γλείφοντας την κρεμούλα του κατιτίς το ορέον.

Διάολε...το ανέβασα χωρίς να δω αυτό το ποστ.

παρακαλειται ο Dwarven Blacksmith ή ο enaon (o Isildur είναι σε άδεια) να φτιάξει σε θειοαιμιλικό σκίτσο ένα κειμενάκι για καγκουρες. Εν τω μεταξύ, στο συγκεκριμένο ποστ η Δαπιτομάνα δεν έχει άδικο, όπως τα λέει είναι αλλά εφέτο έχει ρετάρει τελείως και μαζί με τα ξερά της ποστ καίγονται και τα χλωρά.

[Bazoomba]

Όλως τυχαίως θυμήθηκα τη "Χαρά" στα Άνω Πατήσια, μιλάμε για προηγούμενο αιώνα. Μπορεί να παιζει και τώρα, έκοψα επαφές με το χώρο αλλά ήταν γκραντ σουκσέ. Ούτε ένα γλυκό ή παγωτό της δεν θυμάμαι να είχα καταφέρει. Και ποτέ δεν είχα πρόβλημα υπερκατανάλωσης θερμίδων λόγω μεταβολισμού, στο αμιγώς γευστικό πεδίο αναφέρομαι.

Αυτό που όντως μου έχει λείψει ήταν το παγωτό καϊμάκι με βύσσινο του Γιώργου στην πλατεία. Το σέρβιρε στα παλιά παραδοσιακά χοντρά γυάλινα ποτήρια νερού και ενίοτε έπαιρνα και δεύτερη δόση. Άλλη φάση. Ως επιδόρπιο μετά τις ταβέρνες και όχι ως κυρίως γεύμα, έτσι;

Σιγά μην πάθω γευστικό ταράκουλο ανοίγοντας και γλείφοντας την κρεμούλα του κατιτίς το ορέον.