Υπερ γυναικων...

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

To ίδρυμα βοα.
Ο άνθρωπος είναι μαλακας και άτυχος που γεννήθηκε σε νησίδα σαουδικής Αραβίας μες στο παράδεισο μιας Σκανδιναβίας σαν την Ελλάδα του 80.

εγώ να κάνω μια άσχετη ερώτηση...., ποιο ήταν το ποσοστό των παντρεμένων ανδρών που άλλαζε πάνες σε τακτική βάση τα παιδιά του το 50 , ποιο το 80 και ποιο σήμερα;
Επίσης αν βγαίναμε μια βόλτα το 50 , το 80 ή και σήμερα και βλέπαμε 10 καροτσάκια με παιδιά, πόσοι από τους 10 γονείς θα ηταν άνδρες;

[Sid Vicious]

Πού διάολο μεγαλώσατε ; Στο Γκέτεμποργκ;

Εχμ... ναι;

[hellegennes]

δεν έχω καμιά τέτοια εμπειρία
μεγάλωσα σε ένα αγροτικό περιβάλλον πολύ κοντά στην εποχή του χαλκού που στην πραγματικότητα δεν είχε αλλάξει τίποτε απο αυτήν
και ήταν πολύ πιο υγιείς οι σχέσεις των δυο φίλων απο αυτό που προβάλλεται σήμερα ως επανάσταση

Γιατί, ποιος έχει τέτοιες εμπειρίες; Το έχουμε ξανασυζητήσει αυτό το μισανθρωπικό ποστ του γνωστού κωμικού. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι είτε έζησε σε ένα βαθιά κακοποιητικό περιβάλλον, με πρώτη την οικογένειά του, είτε έχει τρομερό σύμπλεγμα κατωτερότητας.

[hellegennes]

Έλα μωρέ, απ το μυαλό του τα βγανε...

Και τώρα θα υπάρχουν αυτοί. Αν κάνεις 5.000 συνεντεύξεις και κρατήσεις 5, μια χαρά θα τους βρεις.

[ΓΑΛΗ]

Σε κάθε περίπτωση, όποιος και όποια θεωρεί ότι είναι "υπέρ των γυναικών" κάτι τέτοιες φλούφλικες δηλώσεις, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτεί.

Εγώ αν είχα συνήγορο κάποιον τύπο που έλεγε τέτοιες παπαριές, θα τον κατηγορούσα για κακοδικία.

[Σέλευκας]

Εγώ είχα την ηλίθια γιαγιά μου Θεός σχωρεστην η οποία είχε ακριβώς αυτήν την συμπεριφορά και νοοτροπία σημερινής φεμινίστριας σε χωριατουλέ έκδοση, η οποία τέλος πάντων έβαζε όλους να δουλεύουν μετά νύχτα ακόμα και τα παιδιά της, τα οποία δεν έστειλε σχολείο γι'αυτό το λόγο, αυτή δεν δούλεψε ποτέ παρά μόνο είχε υψηλή επιστασία, έκανε μια τεράστια περιουσία την οποία έκλεψε από όλους, και την έδωσε στον ένα γιο της τον οποίο εκπαίδευσε πιο πριν να βρίζει τον πατέρα του ως κωλογερο που καταπιέζει τους άλλους επειδή είναι πιο δυνατός. Πράγματα που τα έφαγα στη μάπα στο σπίτι μου τώρα βλέπω κάποιοι να τα εφαρμόζουν σε μεγάλη κλίμακα. Ε όχι ρε πούστη.

[ΓΑΛΗ]

Εγώ είχα την ηλίθια γιαγιά μου Θεός σχωρεστην η οποία είχε ακριβώς αυτήν την συμπεριφορά και νοοτροπία σημερινής φεμινίστριας σε χωριατουλέ έκδοση, η οποία τέλος πάντων έβαζε όλους να δουλεύουν μετά νύχτα ακόμα και τα παιδιά της, τα οποία δεν έστειλε σχολείο γι'αυτό το λόγο, αυτή δεν δούλεψε ποτέ παρά μόνο είχε υψηλή επιστασία, έκανε μια τεράστια περιουσία την οποία έκλεψε από όλους, και την έδωσε στον ένα γιο της τον οποίο εκπαίδευσε πιο πριν να βρίζει τον πατέρα του ως κωλογερο που καταπιέζει τους άλλους επειδή είναι πιο δυνατός. Πράγματα που τα έφαγα στη μάπα στο σπίτι μου τώρα βλέπω κάποιοι να τα εφαρμόζουν σε μεγάλη κλίμακα. Ε όχι ρε πούστη.

Αν κατάλαβα καλά, το βασικό πρόβλημα σου είναι ότι η γιαγιά σου δεν ήταν ο παππούς σου.

Αν ήταν ο παππούς δεν θα υπήρχε πρόβλημα, θα υπήρχε τάξη στο σύμπαν.

[ΓΑΛΗ]

Αντιλαμβάνεστε πόσο διασαφηνίζουν πλήρως την εικόνα, όσα λέτε;

[ΓΑΛΗ]

To ίδρυμα βοα.
Ο άνθρωπος είναι μαλακας και άτυχος που γεννήθηκε σε νησίδα σαουδικής Αραβίας μες στο παράδεισο μιας Σκανδιναβίας σαν την Ελλάδα του 80.

εγώ να κάνω μια άσχετη ερώτηση...., ποιο ήταν το ποσοστό των παντρεμένων ανδρών που άλλαζε πάνες σε τακτική βάση τα παιδιά του το 50 , ποιο το 80 και ποιο σήμερα;
Επίσης αν βγαίναμε μια βόλτα το 50 , το 80 ή και σήμερα και βλέπαμε 10 καροτσάκια με παιδιά, πόσοι από τους 10 γονείς θα ηταν άνδρες;

Θα επαναλάβω ότι ο τύπος εκπροσωπεί τη γενιά που άρχισαν να γίνονται γονείς από το 2000 και μετά.

Στοιχειώδες μίστερ Γουώτσον.

[Volk]

Σουβλακια!

[Σέλευκας]

Εγώ είχα την ηλίθια γιαγιά μου Θεός σχωρεστην η οποία είχε ακριβώς αυτήν την συμπεριφορά και νοοτροπία σημερινής φεμινίστριας σε χωριατουλέ έκδοση, η οποία τέλος πάντων έβαζε όλους να δουλεύουν μετά νύχτα ακόμα και τα παιδιά της, τα οποία δεν έστειλε σχολείο γι'αυτό το λόγο, αυτή δεν δούλεψε ποτέ παρά μόνο είχε υψηλή επιστασία, έκανε μια τεράστια περιουσία την οποία έκλεψε από όλους, και την έδωσε στον ένα γιο της τον οποίο εκπαίδευσε πιο πριν να βρίζει τον πατέρα του ως κωλογερο που καταπιέζει τους άλλους επειδή είναι πιο δυνατός. Πράγματα που τα έφαγα στη μάπα στο σπίτι μου τώρα βλέπω κάποιοι να τα εφαρμόζουν σε μεγάλη κλίμακα. Ε όχι ρε πούστη.

Αν κατάλαβα καλά, το βασικό πρόβλημα σου είναι ότι η γιαγιά σου δεν ήταν ο παππούς σου.

Αν ήταν ο παππούς δεν θα υπήρχε πρόβλημα, θα υπήρχε τάξη στο σύμπαν.

Όχι φυσικά, το πρόβλημα μου είναι ότι υπήρχε ένα άτομο που καταπίεζε, χειριζοταν και εκμεταλλευόταν τους άλλους και χρησιμοποιούσε για να το κάνει αυτό ρητορική καταπιεσμένου που ζητάει δικαιώματα. Και τώρα βλέπω την ίδια σχολή σκέψης να εκδηλώνεται και μαζικά. Και επειδή το έχω δει όλο το έργο ξέρω και το τέλος.

[Airman68]

«Αυτήν την σκατίλα της πατριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά.
Γεννημένος το '76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες στις μαζώξεις να μαζεύουν τα πιάτα, ενώ οι άντρες καπνίζαν τα τσιγάρα στα σαλόνια. Σαλόνια που δεν ξεβρωμίζανε από την αντρίλα ποτέ.
Πρόλαβα να ζήσω το "η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά αλλιώς στην μάνα της" και το "αυτή βάφει το μαλλί, είναι π….@".
Το παιδικό μου αυτί άκουσε σε καφενείο τους "μεγάλους" να μιλάνε για "γκόμενες" λες και ήταν αμάξια. Άμα κανένας φίλος ήταν πιο τρυφερός με την γυναίκα του, έτρωγε σίγουρα παντόφλα.
"Σ' αγαπώ, θα πεις μονάχα τη μέρα που παντρεύεσαι." Συμβουλή συγγενή, στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να τις μειώνω τις γυναίκες. Να επιβάλλομαι. Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας. Το ισχυρό φύλο. Μέχρι που είδα πόσο ανίσχυρος είμαι μπροστά σε αυτά που μπορεί να μου προσφέρει η γυναίκα. Οι γυναίκες. Η γυναίκα μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γ@μημέν* απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η σκατίλα του άντρα και από άντρας, να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται. Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τους φίλους μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας. Να πάτε ψυχανάλυση μάγκες. Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο. Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιοί. Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποιος που τον ενοχλούσε η λέξη. Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει η γυναίκα μου δυνατότερο».

Η συγκλονιστική εξομολόγηση/τοποθέτηση του Zissis Roumbos αποτυπώνει ακριβώς την εμπέδωση της πατριαρχίας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και την ανάγκη να ανατραπεί.

Τα ίδια και τα ίδια πάλι;
MelidonisM @ Άνδρες προς γυναίκες απολογούμενοι

Ας επαναληφθούμε λοιπόν:
Airman68 @ Άνδρες προς γυναίκες απολογούμενοι

Καλά θα ήταν να βλέπαμε και αντίστοιχα κατεβατά όπως το παρακάτω:

Αυτήν την πουτανιά της μητριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά. Γεννημένη το ’76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες να μαζεύονται για καφέ και κουτσομπολιό, ενώ οι άντρες είχαν φύγει από τα χαράματα για τη δουλειά. Κουτσομπολιό που πότιζε σαν φαρμάκι όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Πρόλαβα να ζήσω το «ο άντρας πρέπει να δουλεύει σαν το σκυλί για να ζήσει την οικογένειά του». Το παιδικό μου αυτί άκουσε τις «μεγάλες» να λένε για τους άντρες τους «τον έχω στρώσει τον δικό μου» λες και ήταν σκυλάκια.
Μεγάλωσα σε μια εποχή που μπορώ να κάνω τα πάντα αλλά έχω και την επιλογή να μην κάνω τίποτα. «Να βρεις έναν καλό γαμπρό με καλή δουλειά να ξενοιάσεις» μου έλεγε η μάνα μου. Σε αντίθεση με τους άντρες που πρέπει να πάνε στρατό και μετά να βρουν μια δουλειά για να συντηρούν την οικογένειά τους, με όλο το άγχος που αυτό συνεπάγεται (άλλο που δεν τους επιτρέπεται να το παραδεχτούν), εγώ είχα επιπλέον την επιλογή να παραμείνω ¨νοικοκυρά¨. Και παρόλο που οι εποχές έχουν αλλάξει (δεν πλένω ρούχα και πιάτα στο χέρι όπως η μητέρα μου, τα προϊόντα του σούπερ μάρκετ κάνουν πιο εύκολο το μαγείρεμα, μερικές φορές παραγγέλνουμε φαγητό από έξω, φυσικά δε συγυρίζω το σπίτι κάθε μέρα και μπορώ να φέρνω μια γυναίκα για γενική καθαριότητα μια στο τόσο) εγώ εξακολουθώ να παίζω το χαρτί της «δούλας» προκειμένου να δείξω ότι η δική μου προσφορά είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτήν του άντρα μου.

«Θα τον κρατάς αναμμένο αλλά θα του κάτσεις μόνο αν σου υποσχεθεί γάμο». Συμβουλή θείας στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να χειρίζομαι τους άντρες. Να επιβάλλομαι. Για να το πετύχω χρησιμοποίησα ένα όπλο που μου το έμαθαν από μικρή: μου το είπαν ¨τσαχπινιά¨, ¨θηλυκότητα¨. Το πραγματικό του όνομα όμως είναι ¨πουτανιά¨.
Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας που το καμουφλάρισα με την ονομασία «ωραίο φύλο». Μέχρι που είδα πόσο ωραίος μπορεί να είναι σε όλους τους τομείς ο άντρας. Οι άντρες. Ο άντρας μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γαμημένο απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η πουτανιά της γυναίκας και από γυναίκα να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται.
Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τις φίλες μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας.
Να πάτε ψυχανάλυση τύπισσες.
Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο.
Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιές.
Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΑΝΔΡΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποια που την ενοχλούσε η λέξη.
Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει ο άντρας μου δυνατότερη.
......

Θυμάμαι τον εαυτό μου έκτη δημοτικού, όντας εντελώς παιδί ακόμα, να χαμογελάω στα αγόρια για να μου κουβαλήσουν την τσάντα με τα βιβλία. Το συνέχισα και αργότερα όταν αντικατέστησα τα βιβλία με ψώνια. Όχι ότι δεν μπορούσα να τα κουβαλήσω μόνη μου, αλλά γιατί να το κάνω όταν μπορούσα να βρώ ένα «κορόιδο» για αυτήν τη δουλειά;
Θυμάμαι που κάναμε τα γλυκά μάτια στον γυμναστή του σχολείου για να πάρουμε καλό βαθμό όταν τα αγόρια έπρεπε να αγωνίζονται μέσα στη ζέστη. Και αν δεν καταφέρναμε να κερδίσουμε την εύνοιά του αφήναμε υπονοούμενα ότι γλυκοκοίταζε τις συμαθήτριές μας που είχαν περισσότερη επιτυχία.
Από μικρή έμαθα να χρησιμοποιώ τη σεξουαλικότητα ως εργαλείο. Μέσα στο καταχείμωνο, όταν οι άντρες φορούσαν ζιβάγκο, εγώ άφηνα ακάλυπτο το ντεκολτέ και φορούσα μίνι φούστα παρόλο που ξεπάγιαζα. Αντί για παπούτσια που θα ήταν αναπαυτικά και θα βοηθούσαν στο περπάτημα, εγώ προτιμούσα ψηλά τακούνια κι ας υπέφερα. Ο λόγος ήταν για να τραβήξω την προσοχή των ανδρών και για να έχω μια δεξαμενή υποψηφίων για να διαλέξω αυτόν που μου έκανε περισσότερο. Σε όποια/ον σχολίαζε τις επιλογές μου και μου έλεγε ότι «ψάχνομαι» είχα έτοιμη την απάντηση που πιπίλαγα σε κάθε ευκαιρία: «το κάνω για μένα και μόνο». Φυσικά πολύ βολικά δεν ανέφερα ότι ποτέ δεν θα έκανα τις ίδιες επιλογές αν επρόκειτο να μείνω στο σπίτι (χωρίς αντρική παρουσία) ή αν επισκεφτόμουν τη μητέρα μου δύο στενά πιο πέρα από το σπίτι μου.
Αυτήν την ¨τσαχπινιά¨ χρησιμοποιούσαμε για να μπαίνουμε στα clubs παρακάμπτοντας την ουρά από κυρίως αντρικές παρέες. Και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στις διακοπές μας να πίνουμε δωρεάν ποτά ως αντάλλαγμα για μερικά φιλιά ή και για λίγο σεξ της μιας νύχτας, πάντα επιλέγοντας από την δεξαμενή υποψηφίων που είχαμε δημιουργήσει. Μερικές το εξέλιξαν ακόμη παραπέρα και έκαναν ασφάλεια βιασμού πριν τις διακοπές, οπότε είχαν και την δυνατότητα να βγάλουν και κάποια χρήματα επιπλέον.
Δεν χρειάζεται να πω καν ότι ντρέπομαι για όσα έκανα εκείνη την εποχή, όσα αναφέρω παραπάνω, που δεν είναι και λίγα.
Σας βεβαιώνω ότι ήμουνα πολύ ευαίσθητο άτομο, όπως είμαι και σήμερα, μεγαλωμένη ως καλό παιδί, με τρόπους, με λογοτεχνία, καλά ιδανικά και το μόνο που μ' ενδιέφερε τότε ήταν η αγάπη. Φερόμουν σκατένια όμως γιατί δεν είχα ιδέα από συμπεριφορά απέναντι στο άλλο φύλο, κι όχι μόνο κανείς δεν με έμαθε να κάνω κάτι καλύτερο αλλά και η κοινωνία ενθάρρυνε τέτοιες συμπεριφορές. Μέχρι να συνειδητοποιήσω, να καταλάβω, χρειάστηκε χρόνος.
Δεν ψάχνω δικαιολογίες αλλά μεγαλώσαμε σ' ένα αρρωστημένο μητριαρχικό περιβάλλον και τουλάχιστον μέχρι και τη γενιά τη δική μου, πιστεύω βαθύτατα πως αν δεν ισχύει το "όλες οι γυναίκες", ισχύει το "σχεδόν όλες οι γυναίκες". Η διαφορά είναι ότι στην πορεία κάποιες λίγες, όπως εγώ, κατάλαβαν και άλλαξαν. Οι περισσότερες όμως συνέχισαν, δεν είχαν τα εφόδια και την ενσυναίσθηση να κατανοήσουν, ούτε θέλαν να εγκαταλείψουν τα προνόμιά τους. Ακόμα κι όταν είχανε 100% συναινετικές σχέσεις, κατέληξαν άθλιες εραστές, σύντροφοι, σύζυγοι, και τελικά άθλιοι γονείς.
Όταν ακούω ότι το #metoo έχει πάντα δίκιο, απλά γελάω.

[EKPLIKTIKOS]

Είχαμε πλυντήριο λέει και ήταν δουλευταραδες όχι ακοινωνητοι.

Ναι είχαμε, οπότε το κλισέ με το πλύσιμο των πιάτων μου φαίνεται πιο γραφικο και απο τη Σαντορίνη. Όταν τρώγαμε απλα βαζαμε τα πιάτα στο πλυντήριο κ όταν γέμιζε απλά πατουσαμε δύο κουμπιά.

Οκ υπήρχε ισότητα των φύλων στην Ελλάδα.

Ωραίο αχυρανθρωπο έφτιαξες αλλα να θυμασαι οτι δεν ειπώθηκε ποτε κατι τετοιο. Τι ειπώθηκε: ότι δε μεγαλώσαμε όλοι σε μιζερα χωριά με καπνιστή μπαμπά και ταλαιπωρη μανα που πέρασε όλη τη ζωή της πλένοντας πιάτα ξυσαρχιδων καλεσμένων

[Jimmy81]

Ποια χωριά και πόλεις. Εδώ στο ίδιο το ελληνικό Σύνταγμα υπήρχε καραμπινάτη διάκριση εις βάρος των γυναικών που καταργήθηκε το 2001.
Από το Σύνταγμα του 1986.



Κατά τ'άλλα σίγουρα οι γιαγιάδες κάποιων εδώ θα είχαν φάει ξύλο κάποτε από τους παππούδες τους. Αλλά αυτό είναι μια "ενοχλητική" ιστορία που δεν πρέπει να λέμε. Ειδικά αν οι παππούδες είχαν πολεμήσει ηρωικά το '40. Άσ' το να πάει στα κομμάτια ρε παιδί μου...

[Naida]

Ο τύπος είναι άψογος. Όλα αυτά που λέει, είναι αυτά που όλοι ξέρουν και ας πετάνε χαρταετό. Ακόμα, ακόμα και στις ελληνικές ταινίες αποτυπώνεται η ελληνική νοοτροπία.

οπως στην ταινια με τον κακουργο Αντωνακη ;
συμφωνω

Ακριβώς. Η γυναίκα έτρωγε χαστούκια για πλάκα. Και φυσικά σε ταινίες μεταγενέστερες υπάρχει έντονα το. στοιχείο της πατριαρχιας.