Οι τρεις κι ο κούκος Χάριτες: H νέα υπερπαραγωγή του πχόρουμ

[Gherschaagk]

Τα στρατόπεδα δεν βλέπουν το ένα το άλλο. Στο μπλε το λουλακί βρίσκεται το αντίσκηνο της ΓΑΛΗς. Στο πορφυρό αυτό της Πασιφάης. Άνδρες ξεσκονίζουν τα πληκτρολόγια τους, άλλοι καλούν να βρουν κενές θέσεις πάρκινγκ στο Θησείο. Το πλάνο τελειώνει με την ΓΑΛΗ να αρπάζει ένα κεχριμπαρένιο πιόνι και να το μετακινεί στην σκακιέρα και την Πασιφάη να στριφογυρίζει το πιρούνι με τα σπαγγέτι. Σε όλη την σκηνή παίζει απο κάτω αυτό:

Κλαίω γοερά.

Κι έχω άλλες 25 σελίδες διάβασμα.

[neon imposter]

Ανακοίνωση

Κατόπιν αδυναμίας συμμετοχής της μίας εκ των τριών πρωταγωνιστριών στα γυρίσματα, ξεκινάνε οντισιόν για την κάλυψη του ρόλου μίας Χάριτος.

Χάριτες (Πασιφάη, Ναύτης)
Βic (Μπεμπέκα) με επιπλέον καθήκοντα καλλιτεχνικού διευθυντή.

Οι οντισιόν έχουν αρχίσει.



Εκ της διευθύνσεως

ΠΩ

Δεν τη θυμόμουν αυτή τη θεϊκή σκηνή, μπράβο ΓΑΛΗ

Για πολλά κλωτσομπουνίδια το ξόανο η Λίλη - πόσα παραπτώματα μέσα σε τρία λεπτά, μαλάκα τον Ρασκόλνικωφ (αν κ ψιλοπροφέρει σωστά το όνομα), χλεμπονιάρα τη Σόνια, κοιμήθηκε σε Ταρκόφσκι, μιλάμε για εσχάτες των ποινών κατά συρροή

Από τις Χάριτες ερωτεύσιμες μόνο η Όλγα και η άλλη η μικρή, η Μέντη προσεγγίζει βλέπω πολύ αισθησιακά απαράμιλλα Έργα Τέχνης, κάτι που φυσικά μας αποτρέπει από να δούμε την ίδια ως το έργο Πυγμαλίωνος που επιτελεί η Τέχνη σε αγνές και αμόλυντες ψυχές - ο νους της είναι στη σαρκική συνάφεια, υπό αυτή την έννοια είναι μία μετασχηματισμένη Λίλη

συνεχίστε

Τυχαία θα είμαι ή Μέντη ή Λίλη? πρέπει να το σκεφτώ

Ωραία, επανήλθε.

Οπότε γι' αρχή μία δήλωση αποποίησης ευθύνης, καθότι δεν είχα δει ότι η user είχε διαλέξει τον(τους) συγκεκριμένο(ους) ρόλο(ους) όταν έκανα το σχόλιο επάνω στο επικό αυτό τρίλεπτο που μας χάρισε η πένα του Ρέππα.

Οποιαδήποτε αναφορά μου στις περσόνες του βίντεο δεν εμπεριέχει κανενός είδους νύξη για περσόνες του phorum που τυχαίνει να ταυτίζονται με, μοιάζουν ή και να επιθυμούν να υποδυθούν περσόνες του βίντεο πάνω στο οποίο έκανα το σχόλιο. Οποιαδήποτε, λοιπόν, ομοιότητα με περσόνες, καταστάσεις, ψυχικές ή νοητικές συνθήκες του phorum είναι εντελώς τυχαία και μη ηθελημένη. Άνθρωποι, προφανώς επίσης, δεν εμπλέκονται καν στη συζήτηση κλπ.


Από εκεί κ πέρα, κάποιες παρατηρήσεις πάνω στο βίντεο και με αφορμή τον τρόπο που οι τρεις πρωταγωνίστριες προσεγγίζουν μέγιστα Έργα Τέχνης, τα οποία δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει εύκολα και να περάσει διαμέσου τους αβρόχοις ποσίν (καθώς προς τι τόσο νερό και στις ταινίες του Μεγίστου όλων κινηματογραφικών δημιουργών και καθοδηγητή σε Ζώνες που πάντως δεν εμπεριέχουν ουδεμία ερωτογενή περιοχή).

Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, αναλύοντας το βίντεο χρονικά.

Όλγα προς Λιλή Λιλή μίλησέ μας για το Έγκλημα και Τιμωρία (ΕΚΤ από τούδε, αλλά προσοχή να μη γίνει σύγχυση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το άντρο αυτό δύσοσμων τρωκτικών). Σχόλιο - μου αρέσει ο τόνος της, δείχνει μία Γυναίκα που έχει εντρυφήσει και χωνέψει το συγκεκριμένο έργο, μία Γυναίκα σίγουρη για τον εαυτό της που μπορεί να σταθεί σε οποιαδήποτε περίσταση δίπλα σε έναν άνθρωπο του πνεύματος.

Μαρία προς Όλγα Έλα ρε Όλγα με τη τσίμπλα στο Μάτι Ντοστογιέφσκι τώρα Σχόλιο - Από την αρχή της συζήτησης βλέπουμε την αναίδεια, την επιδερμική προσέγγιση ενός σεισμογράφου της ανθρώπινης Ψυχής, τη θρασύτητα και την παντελή απουσία ευαισθησίας από τη βουτηγμένη στις ηδονές μεσαία αδερφή. Διότι, εκτός των άλλων, πού το έχει δει γραμμένο ότι δεν μπορεί κανείς όταν ξυπνά το πρωί να μιλά για τον Ντοστογιέφσκι, έστω με τη τσίμπλα στο μάτι (και έστω, θα συμπληρώναμε, και αν δεν πρόκειται ακριβώς για πρωί καθότι μερικοί τυχαίνει να αφυπνιζόμεθα γύρω στο μεσημέρι κλπ). Άλλωστε, η αναφορά στη τσίμπλα κάθε άλλο παρά τυχαία είναι (όπως θα δούμε στη συνέχεια).

(Συνεχίζεται)

[ΓΑΛΗ]

Η διευθύντρια παραγωγής σε έξτρα εμφάνιση αντικαθιστώντας μία πρωταγωνίστρια που έπαθε κόβιντ.

[Πασιφάη]

Λεχρίτες, παρακατιανοί, τυχάρπαστα σαρίδια,
κατέφθασ'η Σωτήρας σας, με σάκους για σκουπίδια.

Να καθαρίσει τις ακτές, τις πόλεις τα χωράφια,
μα αγκάθι μάλλον πάτησε, εκεί μες στα λαγγάδια.

Ηρέμησε κυρά μου εσύ, θα βρω να σε κεράσω,
κάτσε, αίφνης εθυμήθηκα, ξύδι απ'το Πατράσσο.


Της τάβλας.

[ΓΑΛΗ]

Ρε Πασιφάη, μερικές φορές μου θυμίζεις δερβίση.



Στην καρακοσμάρα σου.




Καλό το ταβλιάρικο.

[Πασιφάη]

Μ'αρέσει η κοσμάρα μου μανδάμ.

Επίσης την έχω δει πολύ στην πλάκα πλέον και γελάω. Είχα καιρό να γράψω. Καλό μου κάνει. Σε όλους κάνει καλό να ακονίζουν το μυαλό τους.

[ΓΑΛΗ]

Μ'αρέσει η κοσμάρα μου μανδάμ.

Επίσης την έχω δει πολύ στην πλάκα πλέον και γελάω. Είχα καιρό να γράψω. Καλό μου κάνει. Σε όλους κάνει καλό να ακονίζουν το μυαλό τους.

Το ξέρω ότι σου κάνει καλό. Το χρειάζεσαι.

[ΓΑΛΗ]

Συνεχίζουμε με άσμα που αφορά σε πχορουμικές εμπλοκές γραμμών, που αφορούν σε περισσότερο κόζμο.

[Antares]

Το νήμα αποπνέει κατινιά. Δεν νομίζω ότι θα καθόταν κανείς να το διαβάσει. Ή να ασχοληθεί από εδώ και πέρα.

[ΓΑΛΗ]

Το νήμα αποπνέει γυφτιά. Δεν νομίζω ότι θα καθόταν κανείς να το διαβάσει. Ή να ασχοληθεί από εδώ και πέρα.

Αυτό μπορείς να το υπογράψεις;

Θα το κρατήσω ως απόδειξη ή έστω ένδειξη της πολυπολιτισμικότητας που αποπνέει.

Διαφορετικές αυλές, μυρωδιές, γεύσεις, τέτοια.

[Antares]

Το νήμα αποπνέει γυφτιά. Δεν νομίζω ότι θα καθόταν κανείς να το διαβάσει. Ή να ασχοληθεί από εδώ και πέρα.

Αυτό μπορείς να το υπογράψεις;

Θα το κρατήσω ως απόδειξη ή έστω ένδειξη της πολυπολιτισμικότητας που αποπνέει.

Διαφορετικές αυλές, μυρωδιές, γεύσεις, τέτοια.

Το άλλαξα σε κατινιά, αλλά έστω. Πως να το υπογράψω;

[ΓΑΛΗ]

Το νήμα αποπνέει γυφτιά. Δεν νομίζω ότι θα καθόταν κανείς να το διαβάσει. Ή να ασχοληθεί από εδώ και πέρα.

Αυτό μπορείς να το υπογράψεις;

Θα το κρατήσω ως απόδειξη ή έστω ένδειξη της πολυπολιτισμικότητας που αποπνέει.

Διαφορετικές αυλές, μυρωδιές, γεύσεις, τέτοια.

Το άλλαξα σε κατινιά, αλλά έστω. Πως να το υπογράψω;

Όπως γουστάρεις.

Αν γουστάρεις, προσδιόρισε και τις κατίνες, κανένα θέμα.

Δεκτά τα πάντα όλα. Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο.

Ποιος προσδιορίζει ποιον ως τι.

[Antares]

Όπως γουστάρεις.

Αν γουστάρεις, προσδιόρισε και τις κατίνες, κανένα θέμα.

Δεκτά τα πάντα όλα. Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο.

Ποιος προσδιορίζει ποιον ως τι.

Δεν χρειάζεται, δεν με ενοχλεί, απλά δεν διαβάζω, σε αντίθεση με αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα του καθενός. Δεν γνωρίζω κανέναν προσωπικά, δεν θεωρώ κανέναν και καμία κατίνα. Απόδειξη ότι αυτός ο χαρακτηρισμός είναι για ένα νήμα που δημιουργήθηκε με αυτή την πρόθεση.

[Πασιφάη]

Μ'αρέσει η κοσμάρα μου μανδάμ.

Επίσης την έχω δει πολύ στην πλάκα πλέον και γελάω. Είχα καιρό να γράψω. Καλό μου κάνει. Σε όλους κάνει καλό να ακονίζουν το μυαλό τους.

Το ξέρω ότι σου κάνει καλό. Το χρειάζεσαι.

Προφανώς. Όλοι μας το χρειαζόμαστε. Αν η ποίηση λειτουργήσει ευεργετικά στην ψυχολογία ων ανθρώπων, μιλάμε για το ζητούμενο.

Τεσπα. Προτείνω απ'την φάση αυτή και στο εξής, να αλλάξουμε ρότα. Ας ονομαστεί πλέον ''ποιητικοί διαπληκτισμοί ''.Το ανέφερε κάπου η user και μου άρεσε η αλήθεια είναι. Μπορούμε να κάνουμε τις όποιες διαφορές μας, ένα κόσμιο πχορουμικό ποιητικό παιχνίδι, όπου όλοι θα έχουν λόγο. Δεν χρειάζεται να σβηστεί κάτι απ'το παρόν, απλά να εμπλουτιστεί. Ακούω γνωμούλες.

[neon imposter]

(συνέχεια)

Ειρ (απάντηση σε μεσαία αδερφή) Οι κλασικοί είναι για όλες τις ώρες - Όπως πολύ σωστά έχει επισημάνει συνάδελφος, Ο Ντοστογιέφσκι αντί να σου πει καλημέρα, σου μιλάει για την Αποκάλυψη. Η δε Ειρ προσεγγίζει πιο "χαριτωμένα" - αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο - το βαρύ οντολογικό φορτίο του ΕΚΤ, πιο υπαρξιακά θα έλεγε κανείς. ΟΜΩΣ - δεν παύει να το προσεγγίζει ως οφείλει οποιοσδήποτε μύστης της Τέχνης, δλδ ΜΗ ειρωνικά, ΈΣΤΩ ντιστανσέ αλλά ΠΟΤΕ ειρωνικά.

Μεσαία (γεμάτη ειρωνεία) - Εγώ για πρωινό προτιμώ κέικ. Ένα θα πω μόνο - αυτό που είναι μεθυστικό στο κακό γούστο είναι η αριστοκρατική αίσθηση του να δυσαρεστείσαι, όπως έχει πει ο Μπωντλαίρ που για πρωινό προτιμούσε πέρα από τις μεταφράσεις του Πόε ή Πόου ένα γευστικό ποτήρι απαστερίωτο γάλα και αβγά μάτια με καμαμπέρ.

Όλγα προς μεσαία - Σε παρακαλώ εδώ έχουμε έναν στόχο... (προς ανεψούδι) μίλησε μας για το ΕΚΤ - η θεία Όλγα βάζει το βόδι μπροστά από το κάρο, δείχνοντας το τι εστί Έργο Τέχνης, ένας στόχος δλδ και όχι κάποιο τυχαίο μέσο προς κάποιο σκοπό (όπως θα έλεγε και ο Σαφτέσμπουρι, ένα end in itself και όχι ένα means to an end δλδ).

Ανεψούδι - εν ολίγοις χαρακτηρίζει τον ΡασκΆλνικΟφ (αν με βοηθά το αυτί μου) λεχρίτη. ΎΒΡΙΣ! - ναι, το λούμπεν προλεταριάτο θα σώσει τον κόσμο, συμφωνώ εν μέρει. Αλλά λεχρίτης; (παρ' όλ' αυτά, να σημειωθεί πως η Δήμητρα Παπαδοπούλου λειτουργεί εν προκειμένω σαν αντιδραστήριο, καθώς εκλύει στις τρεις αδερφές τις παραστάσεις εκείνες που συνθέτουν τον ιδεολογικό τους κόσμο ως βούληση, όπως θα συμπλήρωνε και ο Σοπενάουερ - που δεν γνωρίζουμε βέβαια ποια εκ των τριών θα προτιμούσε καθώς ως γνωστόν άλλα έγραφε και άλλα έκαμνε).

Ειρ (διορθώνοντας τη ΔΠ) - Εξαθλιωμένος. Χαριτόβρυτος η Ειρ, φέρει στο φως τις γλωσσολογικές συνισταμένες του θέματος που μόλις υποφώσκουν, υπενθυμίζοντας, όπως είπε και ο Βιτγκενστάην, πως για όσα δεν γνωρίζουμε πρέπει να το βουλώνουμε. Η λεπτότητα της προσέγγισης δεν θα πρέπει να οδηγήσει κάποιους στο λανθασμένο συμπέρασμα πως υποκρύπτει κάποια ειρωνεία.

Η σκηνή συνεχίζει με μία χονδροειδέστατη περιγραφή των πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης, την οποία δεν θα υποβάλουμε στη βάσανο της κριτικής καθότι δεν μας αφορά καθόλου η σύλληψη της πραγματικότητας του μυθιστορήματος (που πάντως είναι πολύ πιο πραγματικό από τη λιλιανή πραγματικότητα - αλλά και από τη δική μας, θα τολμούσα να συμπληρώσω) από μία πρωτόπειρη του χώρου της Τέχνης. Για να φτάσουμε στον χαρακτηρισμό της Σόνιας ως

Χλεμπονιάρας!!!

Ειρ (απηυδισμένη) - Ε όχι και χλεμπονιάρα η Σόνια! Μία πρόληψη στη συγκεκριμένη σκηνή, της αντιδράσεως της Όλγας που πρόκειται να ακολουθήσει και να βάλει το ΕΚΤ στον θρόνο που του αρμόζει και που αποτελεί συγχρόνως βάραθρο για εκείνον που θα τολμήσει να το προσεγγίσει όπως πρέπει.

Κάτι πετάγεται κ λέει η μεσαία, που αφορά (όπως θα περίμενε ο πεπειραμένος θεατής) στην προσέγγιση από τη Λίλη των πραγματικών γεγονότων του εγκλήματος. Φυσικά, η μεσαία μόνο την πραγματικότητα μπορεί να "προσεγγίσει" και μόνο η "πραγματικότητα" την ενδιαφέρει και όλα αυτά μέσα σε εισαγωγικά καθώς και η ίδια ως περσόνα δεν εμπεριέχεται σε τίποτε άλλο παρά σε εισαγωγικά και όχι πάντως στο θρεπτικό χυμό της ζώσας Τέχνης.

Η Όλγα - κ σε αυτή την περίπτωση η Νένα λειτουργεί ως foil για τον χαρακτήρα της - ήδη έτοιμη να εκραγεί δέχεται τον χαρακτηρισμό χλεμπονιάρα, γνωρίζοντας ωστόσο πως θα ακούσει χειρότερα.

Όπου φτάνουμε στην κορύφωση της πλοκής με τον χαρακτηρισμό ΜΑΛΑΚΑΣ

Ναι, φίλε αναγνώστη - φτάσαμε στο σημείο να χαρακτηρίσουμε τον Ρασκόλνικωφ ΜΑΛΑΚΑ - ΜΑΛΑΚΑΣ ο Μπάγιεβιτς να το δεχτώ (αφού είναι), ΜΑΛΑΚΑΣ ο απέναντι στη δηλωτή (αφού είναι όλοι τους να το δεχτώ), ΜΑΛΑΚΑΣ ο τύπος που σου έφκιασε τον καφέ και έβαλε τελικά ζάχαρη ο μαλάκας

αλλά ΜΑΛΑΚΑΣ Ο ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΩΦ;

Πρώτη αντίδραση (Ειρ) ΜΑΛΑΚΑΣ Ο ΡΑΣΚΟΛΝΙΚΩΦ;

[να σημειώσουμε στο συγκεκριμένο σημείο τη δύσμοιρη τύχη του εν λόγω ήρωα όταν πέφτει στα χέρια του Νεοέλληνα, όπως αποτυπώνεται μέσα από διάφορες συμπεριληπτικές αφηγήσεις της σύγχρονης ιστορίας μας. Μαλάκα τον χαρακτηρίζει η Λιλη, Ρασκώληκα ο Βαλαβανίδης. Φαίνεται ένα pattern στη συγκεκριμένη μοίρα, αυτή της επεξεργασίας ονομάτων της Τέχνης από τα κατώτερα ένστικτα του homo κάτι]

Η Λίλη, ρίχνοντας μερέντα στην πληγή, υπερθεματίζει Αφού πήγε και παραδόθηκε από μόνος του δεν ήταν μαλάκας;
για να οδηγήσει την Όλγα στο καταπληκτικό soliloquy

Το ΈΚΤ είναι μία περιπέτεια της Ψυχής, είναι ένα δράμα της Ύπαρξης, είναι ένα Βιβλίο

θέτοντας ακριβώς τα οντολογικά θεμέλια της υψιπετούς ντοστογιεσφκικής Διάκρισης των Εξουσιών ανάμεσα στο Μυαλό, την Ψυχή και το Σώμα που θα κάνει αργότερα τον Moz να πει Does the mind rule the body or does the body rule the mind... I don't know ...



Μία διάκριση που η Λίλη θα υποβληθεί στο μαρτύριο (για την ίδια) της ανάγνωσης του ΕΚΤ εκ νέου προκειμένου να την κατανοήσει πλήρως

φευ - δεν πρόκειται

εν πολλοίς σε αυτά συμπυκνώνεται το μαρτύριο στο οποίο υπέβαλε τον Ντοστογιέφσκι η Λίλη...

διότι έπειτα θα ακολουθήσει εκείνο του Ταρκόφσκι

(το οποίο πάντως ο μεγάλος Ρώσος δεν περιγράφει στο Μαρτυρολόγιό του, τουλάχιστον σε ό,τι έχει εκδοθεί)

Δεν θέλω να πω κάτι, μόλις άκουσα πάλι ότι κοιμήθηκε σε ταινία του Ταρκόφσκι, οπότε θα επανέλθει

(συνεχίζεται)