Υπερ γυναικων...

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Καταπιέζονταν (όντως) οι γυναίκες πριν κάποιες (αρκετές) δεκαετίες οπότε σήμερα (όχι όλες οι γυναίκες αλλά μόνο κάτι γυναικείες οργανώσεις) ζητούν ιδιαίτερη ευνοϊκή μεταχείριση έναντι του ανδρικού φύλου....

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και κάτι άλλο
Δεν μπορούμε να μιλάμε για πατριαρχία και τα παράγωγά της (καταπίεση, βιαιοπραγία κλπ κατά του γυναικείου φύλου) αν δεν λαμβάνουμε υπόψη τις ιδιαίτερες κοινωνικές οικονομικές ή άλλου είδους συνθήκες της κάθε εποχής
Ακόμη και πριν σαράντα χρόνια (όπου εγώ προσωπικά ήμουν είκοσι χρόνων) οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές από σήμερα

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ποια χωριά και πόλεις. Εδώ στο ίδιο το ελληνικό Σύνταγμα υπήρχε καραμπινάτη διάκριση εις βάρος των γυναικών που καταργήθηκε το 2001.
Από το Σύνταγμα του 1986.



Κατά τ'άλλα σίγουρα οι γιαγιάδες κάποιων εδώ θα είχαν φάει ξύλο κάποτε από τους παππούδες τους. Αλλά αυτό είναι μια "ενοχλητική" ιστορία που δεν πρέπει να λέμε. Ειδικά αν οι παππούδες είχαν πολεμήσει ηρωικά το '40. Άσ' το να πάει στα κομμάτια ρε παιδί μου...

Γιατί όλα αυτά θα πρέπει να μας αφορούν ΣΉΜΕΡΑ;

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

εγώ να κάνω μια άσχετη ερώτηση...., ποιο ήταν το ποσοστό των παντρεμένων ανδρών που άλλαζε πάνες σε τακτική βάση τα παιδιά του το 50 , ποιο το 80 και ποιο σήμερα;
Επίσης αν βγαίναμε μια βόλτα το 50 , το 80 ή και σήμερα και βλέπαμε 10 καροτσάκια με παιδιά, πόσοι από τους 10 γονείς θα ηταν άνδρες;

Πόσες οικογένειες με μωρά είχαν πάνες το 50 κσι πόσες είχαν καροτσάκι για το μωρό;

[Σιχαμερίων Αθλιοζήλευτος]

Υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ επαρχίας και μεγάλων πόλεων, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου. Η γιαγιά μου ήταν δασκάλα και ο παππούς μου αυτοκινητιστής στη Θεσσαλονίκη του 50. Η γιαγιά έκανε κουμάντο στα πάντα εκτός από τα φορτηγά. Όταν ο γέρος έκανε μαλακία τις έτρωγε με την παντόφλα χαλαρά. Τον έβαζε και μάζευε τις γόπες των τσιγάρων του που πετούσε στον κήπο, παρά το ότι είχε άνθρωπο που πλήρωνε για να φροντίζει τον κήπο και φυσικά υπηρέτρια για τις δουλειές του σπιτιού.

[Αγις]

«Αυτήν την σκατίλα της πατριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά.
Γεννημένος το '76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες στις μαζώξεις να μαζεύουν τα πιάτα, ενώ οι άντρες καπνίζαν τα τσιγάρα στα σαλόνια. Σαλόνια που δεν ξεβρωμίζανε από την αντρίλα ποτέ.
Πρόλαβα να ζήσω το "η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά αλλιώς στην μάνα της" και το "αυτή βάφει το μαλλί, είναι π….@".
Το παιδικό μου αυτί άκουσε σε καφενείο τους "μεγάλους" να μιλάνε για "γκόμενες" λες και ήταν αμάξια. Άμα κανένας φίλος ήταν πιο τρυφερός με την γυναίκα του, έτρωγε σίγουρα παντόφλα.
"Σ' αγαπώ, θα πεις μονάχα τη μέρα που παντρεύεσαι." Συμβουλή συγγενή, στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να τις μειώνω τις γυναίκες. Να επιβάλλομαι. Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας. Το ισχυρό φύλο. Μέχρι που είδα πόσο ανίσχυρος είμαι μπροστά σε αυτά που μπορεί να μου προσφέρει η γυναίκα. Οι γυναίκες. Η γυναίκα μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γ@μημέν* απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η σκατίλα του άντρα και από άντρας, να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται. Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τους φίλους μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας. Να πάτε ψυχανάλυση μάγκες. Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο. Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιοί. Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποιος που τον ενοχλούσε η λέξη. Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει η γυναίκα μου δυνατότερο».

Η συγκλονιστική εξομολόγηση/τοποθέτηση του Zissis Roumbos αποτυπώνει ακριβώς την εμπέδωση της πατριαρχίας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και την ανάγκη να ανατραπεί.

Τα ίδια και τα ίδια πάλι;
MelidonisM @ Άνδρες προς γυναίκες απολογούμενοι

Ας επαναληφθούμε λοιπόν:
Airman68 @ Άνδρες προς γυναίκες απολογούμενοι

Καλά θα ήταν να βλέπαμε και αντίστοιχα κατεβατά όπως το παρακάτω:

Αυτήν την πουτανιά της μητριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά. Γεννημένη το ’76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες να μαζεύονται για καφέ και κουτσομπολιό, ενώ οι άντρες είχαν φύγει από τα χαράματα για τη δουλειά. Κουτσομπολιό που πότιζε σαν φαρμάκι όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Πρόλαβα να ζήσω το «ο άντρας πρέπει να δουλεύει σαν το σκυλί για να ζήσει την οικογένειά του». Το παιδικό μου αυτί άκουσε τις «μεγάλες» να λένε για τους άντρες τους «τον έχω στρώσει τον δικό μου» λες και ήταν σκυλάκια.
Μεγάλωσα σε μια εποχή που μπορώ να κάνω τα πάντα αλλά έχω και την επιλογή να μην κάνω τίποτα. «Να βρεις έναν καλό γαμπρό με καλή δουλειά να ξενοιάσεις» μου έλεγε η μάνα μου. Σε αντίθεση με τους άντρες που πρέπει να πάνε στρατό και μετά να βρουν μια δουλειά για να συντηρούν την οικογένειά τους, με όλο το άγχος που αυτό συνεπάγεται (άλλο που δεν τους επιτρέπεται να το παραδεχτούν), εγώ είχα επιπλέον την επιλογή να παραμείνω ¨νοικοκυρά¨. Και παρόλο που οι εποχές έχουν αλλάξει (δεν πλένω ρούχα και πιάτα στο χέρι όπως η μητέρα μου, τα προϊόντα του σούπερ μάρκετ κάνουν πιο εύκολο το μαγείρεμα, μερικές φορές παραγγέλνουμε φαγητό από έξω, φυσικά δε συγυρίζω το σπίτι κάθε μέρα και μπορώ να φέρνω μια γυναίκα για γενική καθαριότητα μια στο τόσο) εγώ εξακολουθώ να παίζω το χαρτί της «δούλας» προκειμένου να δείξω ότι η δική μου προσφορά είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτήν του άντρα μου.

«Θα τον κρατάς αναμμένο αλλά θα του κάτσεις μόνο αν σου υποσχεθεί γάμο». Συμβουλή θείας στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να χειρίζομαι τους άντρες. Να επιβάλλομαι. Για να το πετύχω χρησιμοποίησα ένα όπλο που μου το έμαθαν από μικρή: μου το είπαν ¨τσαχπινιά¨, ¨θηλυκότητα¨. Το πραγματικό του όνομα όμως είναι ¨πουτανιά¨.
Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας που το καμουφλάρισα με την ονομασία «ωραίο φύλο». Μέχρι που είδα πόσο ωραίος μπορεί να είναι σε όλους τους τομείς ο άντρας. Οι άντρες. Ο άντρας μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γαμημένο απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η πουτανιά της γυναίκας και από γυναίκα να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται.
Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τις φίλες μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας.
Να πάτε ψυχανάλυση τύπισσες.
Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο.
Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιές.
Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΑΝΔΡΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποια που την ενοχλούσε η λέξη.
Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει ο άντρας μου δυνατότερη.
......

Θυμάμαι τον εαυτό μου έκτη δημοτικού, όντας εντελώς παιδί ακόμα, να χαμογελάω στα αγόρια για να μου κουβαλήσουν την τσάντα με τα βιβλία. Το συνέχισα και αργότερα όταν αντικατέστησα τα βιβλία με ψώνια. Όχι ότι δεν μπορούσα να τα κουβαλήσω μόνη μου, αλλά γιατί να το κάνω όταν μπορούσα να βρώ ένα «κορόιδο» για αυτήν τη δουλειά;
Θυμάμαι που κάναμε τα γλυκά μάτια στον γυμναστή του σχολείου για να πάρουμε καλό βαθμό όταν τα αγόρια έπρεπε να αγωνίζονται μέσα στη ζέστη. Και αν δεν καταφέρναμε να κερδίσουμε την εύνοιά του αφήναμε υπονοούμενα ότι γλυκοκοίταζε τις συμαθήτριές μας που είχαν περισσότερη επιτυχία.
Από μικρή έμαθα να χρησιμοποιώ τη σεξουαλικότητα ως εργαλείο. Μέσα στο καταχείμωνο, όταν οι άντρες φορούσαν ζιβάγκο, εγώ άφηνα ακάλυπτο το ντεκολτέ και φορούσα μίνι φούστα παρόλο που ξεπάγιαζα. Αντί για παπούτσια που θα ήταν αναπαυτικά και θα βοηθούσαν στο περπάτημα, εγώ προτιμούσα ψηλά τακούνια κι ας υπέφερα. Ο λόγος ήταν για να τραβήξω την προσοχή των ανδρών και για να έχω μια δεξαμενή υποψηφίων για να διαλέξω αυτόν που μου έκανε περισσότερο. Σε όποια/ον σχολίαζε τις επιλογές μου και μου έλεγε ότι «ψάχνομαι» είχα έτοιμη την απάντηση που πιπίλαγα σε κάθε ευκαιρία: «το κάνω για μένα και μόνο». Φυσικά πολύ βολικά δεν ανέφερα ότι ποτέ δεν θα έκανα τις ίδιες επιλογές αν επρόκειτο να μείνω στο σπίτι (χωρίς αντρική παρουσία) ή αν επισκεφτόμουν τη μητέρα μου δύο στενά πιο πέρα από το σπίτι μου.
Αυτήν την ¨τσαχπινιά¨ χρησιμοποιούσαμε για να μπαίνουμε στα clubs παρακάμπτοντας την ουρά από κυρίως αντρικές παρέες. Και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στις διακοπές μας να πίνουμε δωρεάν ποτά ως αντάλλαγμα για μερικά φιλιά ή και για λίγο σεξ της μιας νύχτας, πάντα επιλέγοντας από την δεξαμενή υποψηφίων που είχαμε δημιουργήσει. Μερικές το εξέλιξαν ακόμη παραπέρα και έκαναν ασφάλεια βιασμού πριν τις διακοπές, οπότε είχαν και την δυνατότητα να βγάλουν και κάποια χρήματα επιπλέον.
Δεν χρειάζεται να πω καν ότι ντρέπομαι για όσα έκανα εκείνη την εποχή, όσα αναφέρω παραπάνω, που δεν είναι και λίγα.
Σας βεβαιώνω ότι ήμουνα πολύ ευαίσθητο άτομο, όπως είμαι και σήμερα, μεγαλωμένη ως καλό παιδί, με τρόπους, με λογοτεχνία, καλά ιδανικά και το μόνο που μ' ενδιέφερε τότε ήταν η αγάπη. Φερόμουν σκατένια όμως γιατί δεν είχα ιδέα από συμπεριφορά απέναντι στο άλλο φύλο, κι όχι μόνο κανείς δεν με έμαθε να κάνω κάτι καλύτερο αλλά και η κοινωνία ενθάρρυνε τέτοιες συμπεριφορές. Μέχρι να συνειδητοποιήσω, να καταλάβω, χρειάστηκε χρόνος.
Δεν ψάχνω δικαιολογίες αλλά μεγαλώσαμε σ' ένα αρρωστημένο μητριαρχικό περιβάλλον και τουλάχιστον μέχρι και τη γενιά τη δική μου, πιστεύω βαθύτατα πως αν δεν ισχύει το "όλες οι γυναίκες", ισχύει το "σχεδόν όλες οι γυναίκες". Η διαφορά είναι ότι στην πορεία κάποιες λίγες, όπως εγώ, κατάλαβαν και άλλαξαν. Οι περισσότερες όμως συνέχισαν, δεν είχαν τα εφόδια και την ενσυναίσθηση να κατανοήσουν, ούτε θέλαν να εγκαταλείψουν τα προνόμιά τους. Ακόμα κι όταν είχανε 100% συναινετικές σχέσεις, κατέληξαν άθλιες εραστές, σύντροφοι, σύζυγοι, και τελικά άθλιοι γονείς.
Όταν ακούω ότι το #metoo έχει πάντα δίκιο, απλά γελάω.

[Ασέβαστος]

«Αυτήν την σκατίλα της πατριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά.
Γεννημένος το '76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες στις μαζώξεις να μαζεύουν τα πιάτα, ενώ οι άντρες καπνίζαν τα τσιγάρα στα σαλόνια. Σαλόνια που δεν ξεβρωμίζανε από την αντρίλα ποτέ.
Πρόλαβα να ζήσω το "η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά αλλιώς στην μάνα της" και το "αυτή βάφει το μαλλί, είναι π….@".
Το παιδικό μου αυτί άκουσε σε καφενείο τους "μεγάλους" να μιλάνε για "γκόμενες" λες και ήταν αμάξια. Άμα κανένας φίλος ήταν πιο τρυφερός με την γυναίκα του, έτρωγε σίγουρα παντόφλα.

Ε, αν τη δεκαετία του '80 έπαιζαν τέτοια σκηνικά στο περιβάλλον του, τί να πω;

Αναφορικά δε με τους τύπους που μιλάνε για τις γκόμενες λες και ήταν αμάξια, σαφώς υπάρχουν και σήμερα. Αλλά όλως τυχαίως όσοι φοβούνται μη φάνε παντόφλα από τους φίλους, οι περισσότεροι είναι κάτι κουταλιανοί που τρώνε παντόφλα από τη γυναίκα τους ή μπακούρηδες που θεωρούν γκόμενα τους την πρωταγωνίστρια της κάθε τσόντας.

ενω οι γυναικες, πως μιλανε για τους γκομενους;

[AlienWay]

Στην δεκαετία του 80 υπήρχαν αρκετά φαινόμενα μείωσης των γυναικών στο δημόσιο διάλογο, ωστόσο η καταδίκη αυτής της συμεριφοράς δεν ήταν ρητή. Δηλαδή όσοι ακούγανε μειωτικούς χαρακτηρισμούς για τις γυναίκες, είτε συμφωνούσαν, είτε λέγανε σε αυτόν που τους χρησιμοποιούσε "σοβαρέψου", είτε αδιαφορούσαν.

Δεν έβγαζαν αφρούς από το στόμα και έσκιζαν τα ρούχα τους από αγανάκτηση, όπως συμβαίνει στις μέρες μας.

Ερχονται λοιπόν σήμερα οι αναθεωρητές/εφαρμωσμένοι μεταμοντερνιστές και επιβάλλουν τον εξής αναθεωρητισμό: Σου λέει "τότε ήταν λίγοι αυτοί που βγάζανε αφρούς από το στόμα και σκίζανε τα ρούχα τους, άρα θα ισχυριστούμε ότι όλοι υποβίβαζαν και μιλούσαν μειωτικά για τις γυναίκες. Οτι δηλαδή αυτές οι συμπεριφορές αποτελούσαν τη νόρμα. Με αυτό τον τρόπο, θα πάρουμε την εκδίκησή μας".

Και αυτομαστιγώνονται σαν τον ρούμπο, ή κάνουν σαν υστερικοί όπως τη Καλογεροπούλου.

[taxalata xalasa]

εγώ να κάνω μια άσχετη ερώτηση...., ποιο ήταν το ποσοστό των παντρεμένων ανδρών που άλλαζε πάνες σε τακτική βάση τα παιδιά του το 50 , ποιο το 80 και ποιο σήμερα;
Επίσης αν βγαίναμε μια βόλτα το 50 , το 80 ή και σήμερα και βλέπαμε 10 καροτσάκια με παιδιά, πόσοι από τους 10 γονείς θα ηταν άνδρες;

Πόσες οικογένειες με μωρά είχαν πάνες το 50 κσι πόσες είχαν καροτσάκι για το μωρό;

ποσα gay parade εβλεπες το 50 και το 80 και σημερα;

ολα ειναι connected...

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

«Αυτήν την σκατίλα της πατριαρχίας την έζησα, την διδάχτηκα καλά.
Γεννημένος το '76, πρόλαβα να δω τις γυναίκες στις μαζώξεις να μαζεύουν τα πιάτα, ενώ οι άντρες καπνίζαν τα τσιγάρα στα σαλόνια. Σαλόνια που δεν ξεβρωμίζανε από την αντρίλα ποτέ.
Πρόλαβα να ζήσω το "η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά αλλιώς στην μάνα της" και το "αυτή βάφει το μαλλί, είναι π….@".
Το παιδικό μου αυτί άκουσε σε καφενείο τους "μεγάλους" να μιλάνε για "γκόμενες" λες και ήταν αμάξια. Άμα κανένας φίλος ήταν πιο τρυφερός με την γυναίκα του, έτρωγε σίγουρα παντόφλα.
"Σ' αγαπώ, θα πεις μονάχα τη μέρα που παντρεύεσαι." Συμβουλή συγγενή, στο παιδικό μου αυτί.
Έζησα, άκουσα, έμαθα να τις μειώνω τις γυναίκες. Να επιβάλλομαι. Έθρεψα για χρόνια μέσα μου ένα τέρας. Το ισχυρό φύλο. Μέχρι που είδα πόσο ανίσχυρος είμαι μπροστά σε αυτά που μπορεί να μου προσφέρει η γυναίκα. Οι γυναίκες. Η γυναίκα μου.
Για χάρη τους, έκανα ψυχανάλυση. Να σπάσω το γ@μημέν* απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η σκατίλα του άντρα και από άντρας, να γίνω άνθρωπος.
Έζησα κι άλλα, που δεν γράφονται. Μου δίνει ελπίδα που μαζί με τους φίλους μου, μεγαλώνουμε παιδιά, που βλέπω το παρελθόν να πεθαίνει.
Καμία συμφιλίωση με το τέρας. Να πάτε ψυχανάλυση μάγκες. Να το σκοτώσετε, το μόνο που αξίζει θάνατο. Το τέρας που μας φυτέψανε οι παλιοί. Κι όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.
Είναι ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Συγγνώμη που υπήρξα κάποιος που τον ενοχλούσε η λέξη. Είναι το τέρας δυνατό, μα εμένα με κάνει η γυναίκα μου δυνατότερο».

Η συγκλονιστική εξομολόγηση/τοποθέτηση του Zissis Roumbos αποτυπώνει ακριβώς την εμπέδωση της πατριαρχίας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και την ανάγκη να ανατραπεί.

συγκλονιστικό κείμενο
έχω χάσει τον ύπνο μου

[Airman68]

Κατά τ'άλλα σίγουρα οι γιαγιάδες κάποιων εδώ θα είχαν φάει ξύλο κάποτε από τους παππούδες τους. Αλλά αυτό είναι μια "ενοχλητική" ιστορία που δεν πρέπει να λέμε. Ειδικά αν οι παππούδες είχαν πολεμήσει ηρωικά το '40. Άσ' το να πάει στα κομμάτια ρε παιδί μου...

Φαντάζομαι στα μάτια σου το μπολνταρισμένο θα είναι απλώς μια "ενοχλητική" λεπτομέρεια...

[Antares]

Σήμερα κάνουν μπούλινγκ άνδρες και γυναίκες, σε μοναχικές και κατά προτίμηση χωρίς οικονομική δύναμη γυναίκες, για να ευχαριστιούνται. Είναι ένας τρόπος για να μην ξεσπάσει η καταιγίδα στα σπιτικά τους, να διοχετεύουν την σκατίλα τους προς τρίτα πρόσωπα.
Πολλές φορές υπάρχει και οικονομικό όφελος γιατί τα μισθά είναι χαμηλά και έχουν μοιρασθεί στα δύο ή οι συντάξεις από τα 40 είναι χαμηλές ή υπάρχει ανεργία αφού δεν μας διορίζουν στο αντικείμενό μας ή ο άνδρας δεν πάει δεύτερη δουλειά κλπ.

[hellegennes]

Στην δεκαετία του 80 υπήρχαν αρκετά φαινόμενα μείωσης των γυναικών στο δημόσιο διάλογο, ωστόσο η καταδίκη αυτής της συμεριφοράς δεν ήταν ρητή. Δηλαδή όσοι ακούγανε μειωτικούς χαρακτηρισμούς για τις γυναίκες, είτε συμφωνούσαν, είτε λέγανε σε αυτόν που τους χρησιμοποιούσε "σοβαρέψου", είτε αδιαφορούσαν.

Δεν έβγαζαν αφρούς από το στόμα και έσκιζαν τα ρούχα τους από αγανάκτηση, όπως συμβαίνει στις μέρες μας.

Ερχονται λοιπόν σήμερα οι αναθεωρητές/εφαρμωσμένοι μεταμοντερνιστές και επιβάλλουν τον εξής αναθεωρητισμό: Σου λέει "τότε ήταν λίγοι αυτοί που βγάζανε αφρούς από το στόμα και σκίζανε τα ρούχα τους, άρα θα ισχυριστούμε ότι όλοι υποβίβαζαν και μιλούσαν μειωτικά για τις γυναίκες. Οτι δηλαδή αυτές οι συμπεριφορές αποτελούσαν τη νόρμα. Με αυτό τον τρόπο, θα πάρουμε την εκδίκησή μας".

Και αυτομαστιγώνονται σαν τον ρούμπο, ή κάνουν σαν υστερικοί όπως τη Καλογεροπούλου.

Πέρα απ' αυτό, όποιος δεν θυμάται αμφίδρομο σεξισμό έχει σοβαρή απώλεια μνήμης. Οι άντρες είναι γουρούνια, οι άντρες είναι άχρηστοι, οι άντρες δεν μπορούν να απλώσουν ένα ρούχο και να τηγανίσουν ένα αβγό, κτλ...

[AlienWay]

Στην δεκαετία του 80 υπήρχαν αρκετά φαινόμενα μείωσης των γυναικών στο δημόσιο διάλογο, ωστόσο η καταδίκη αυτής της συμεριφοράς δεν ήταν ρητή. Δηλαδή όσοι ακούγανε μειωτικούς χαρακτηρισμούς για τις γυναίκες, είτε συμφωνούσαν, είτε λέγανε σε αυτόν που τους χρησιμοποιούσε "σοβαρέψου", είτε αδιαφορούσαν.

Δεν έβγαζαν αφρούς από το στόμα και έσκιζαν τα ρούχα τους από αγανάκτηση, όπως συμβαίνει στις μέρες μας.

Ερχονται λοιπόν σήμερα οι αναθεωρητές/εφαρμωσμένοι μεταμοντερνιστές και επιβάλλουν τον εξής αναθεωρητισμό: Σου λέει "τότε ήταν λίγοι αυτοί που βγάζανε αφρούς από το στόμα και σκίζανε τα ρούχα τους, άρα θα ισχυριστούμε ότι όλοι υποβίβαζαν και μιλούσαν μειωτικά για τις γυναίκες. Οτι δηλαδή αυτές οι συμπεριφορές αποτελούσαν τη νόρμα. Με αυτό τον τρόπο, θα πάρουμε την εκδίκησή μας".

Και αυτομαστιγώνονται σαν τον ρούμπο, ή κάνουν σαν υστερικοί όπως τη Καλογεροπούλου.

Πέρα απ' αυτό, όποιος δεν θυμάται αμφίδρομο σεξισμό έχει σοβαρή απώλεια μνήμης. Οι άντρες είναι γουρούνια, οι άντρες είναι άχρηστοι, οι άντρες δεν μπορούν να απλώσουν ένα ρούχο και να τηγανίσουν ένα αβγό, κτλ...

[ΓΑΛΗ]

Στην δεκαετία του 80 υπήρχαν αρκετά φαινόμενα μείωσης των γυναικών στο δημόσιο διάλογο

Βασικά, τότε δεν υπήρχε ο δημόσιος διάλογος με την έννοια που τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα.

Αλλά όποιος αναφέρει ότι οι γυναίκες ήταν αποκλεισμένες από σπουδές, εργασία, πολιτική κλπ κλπ κλπ είτε λέει ψέμματα είτε έχει μπει για τα καλά στο προχωκαγκούρικο τριπάκι.