Οι τρεις κι ο κούκος Χάριτες: H νέα υπερπαραγωγή του πχόρουμ

[Isildur]

Ετσι οπως το διαβαζω στο "το κανει διακριτικα".
Τελικα ο μονος αληθινος ποιητης εδω μεσα ειναι ο Ελληγεννης.

Δεν σε πιάνω, γέροντα. Αν εννοείς το μέτρο, μια χαρά στέκει.

Αν πάλι έχει να κάνει με την επιλογή των λέξεων, τα πράματα είναι απλά. Όπως είπα, χαζοστιχάκια σκαρωμένα στο πόδι είναι για τον χαβαλέ, μην περιμένεις και πολλά-πολλά. Έπρεπε να κάνει ρίμα με το "Μπαζούμπα", οπότε απλά έφκιαξα μια φράση να είναι μέσα στο μέτρο και να τελειώνει σε "ούμπα", εξ ου και η "αρλούμπα", αφού την "ρούμπα" την είχα χρησιμοποιήσει παλιότερα και προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι (προσπαθώ, ε;). Την επόμενη φορά, θα βρω κάτι με Τούμπα.

Έχει δίκιο ο Bazoomba. Δεν παραβίασες το μέτρο, παραβίασες όμως τον ρυθμό. Ακόμη και σε τεχνικά κείμενα για την ποίηση θα δεις τον ρυθμό και τον μέτρο να αναφέρονται ως το ίδιο χαρακτηριστικό, στην πραγματικότητα όμως το μέτρο είναι η διαδοχή των συλλαβών και ο ρυθμός η διαδοχή των τόνων. Ένα ποίημα λέμε ότι έχει απόλυτο ρυθμό όταν οι τονισμένες συλλαβές είναι πάντα στο ίδιο σημείο σε κάθε στίχο. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ο μόνος αρμονικός ρυθμός, είναι όμως αυτό που λέμε απόλυτος. Αρμονικός ρυθμός μπορεί να είναι οποιοσδήποτε ρυθμικός σχηματισμός έχει επανάληψη ή αρμονική εναλλαγή μεταξύ επαναλήψεων και αλλαγών.

Στο ποίημά σου ο ρυθμός έχει μια αρμονικότητα, όχι ιδιαίτερα συνεπή, καθότι ο σκοπός του ήταν ο αστεϊσμός, δεν έγινε κατόπιν σοβαρής μελέτης. Ακολουθεί όμως κάποιες βασικές αρχές. Για παράδειγμα οι 5 τελευταίες σου συλλαβές είναι 22212, όπου 2 είναι η άτονη και 1 η τονισμένη συλλαβή, εκτός από τρεις στίχους (5ο και τρεις τελευταίους, που είναι 21212).

Υπάρχουν δύο προβλήματα στον 15σύλλαβό σου, το ένα είναι οι δυο στίχοι στο τέλος που αλλάζουν τελείως τον ρυθμό, όπου από 4-6 τόνους ανά στίχο* έφτασες στους 10 και 7 στους δυο τελευταίους. Και αν αυτό αλλοιώνει τον ρυθμό και τον κάνει δύσκαμπτο (υπερβολικά πολλοί τόνοι, που διακόπτουν την ροή), το δεύτερο είναι κάτι που γενικά δεν μπορείς να κάνεις σε 15σύλλαβο κι αυτό είναι να αφήσεις 5 άτονες συλλαβές στην σειρά. Αυτό συμβαίνει στο σημείο που διαισθητικά ο Bazoomba εντόπισε το λάθος. Το πρόβλημα ενισχύεται από το γεγονός ότι δυο από τις συλλαβές δημιουργούν χασμωδία γιατί είναι φωνήεν με φωνήεν: δι-α(κριτικά).


* να σημειώσω εδώ ότι στην παρούσα ανάλυση κάποιους στίχους τους θεώρησα τονισμένους και κάποιους άτονους λαμβάνοντας υπόψη τον επιτονισμό, που μπορεί να αλλάζει ανάλογα με αυτόν που απαγγέλλει. Κάποιος π.χ. μπορεί να απαγγείλει "μήν πει καμμιάν αρλούμπα" ενώ κάποιος άλλος "μην πεί καμμιάν αρλούμπα" (εδώ θεώρησα ότι είναι το δεύτερο, για να συμπίπτει με τον τόνο του προηγούμενου στίχου στην ίδια συλλαβή από το τέλος).

Σμπαρεκουάκ!

[enaon]

Αν πάλι έχει να κάνει με την επιλογή των λέξεων, τα πράματα είναι απλά.

δεν ντράπηκες να γράψεις οτι έφυγες γιατι σε εκνεύρισε ο σρικε; Οχι τίποτα αλλο, εχει πάρει αέρα και με εκνευρίζει.

[Isildur]

Αν πάλι έχει να κάνει με την επιλογή των λέξεων, τα πράματα είναι απλά.

δεν ντράπηκες να γράψεις οτι έφυγες γιατι σε εκνεύρισε ο σρικε; Οχι τίποτα αλλο, εχει πάρει αέρα και με εκνευρίζει.

Για συμπαντική ισορροπία. Αν επιστρέψει κανονικά, θα κάνω πίσω.