Sos

[Ερμής]

Ρε κουρασμένε, δουλεύεις 2 τετράωρα τη βδομάδα -σε λίγο θα καταλήξω να τρώω γύρο απ' τον Πρασά.
Φτυχως εχομε σουντζουκακι θράκας....

ωπα κάτσε, τι φάση, μετα το κλειστο ΣΚ το έχει πάει ακόμη παραπέρα;

Οχι ρε συ, προσθεσα και μιση ωρα παραπανω, απο 7.30 τωρα

Αν θα μας σώσει αυτη θα ειναι η Παρασκευή. Το παλευω πως και πως

[Gherschaagk]

ωπα κάτσε, τι φάση, μετα το κλειστο ΣΚ το έχει πάει ακόμη παραπέρα;

Οχι ρε συ, προσθεσα και μιση ωρα παραπανω, απο 7.30 τωρα

Αν θα μας σώσει αυτη θα ειναι η Παρασκευή. Το παλευω πως και πως

Μην παιδεύεσαι, δεν σου κάθεται, δεν χάθηκε ο κόσμος. Να σου τα στείλουμε πακέτο αν είναι.

[Ασέβαστος]

Ε ναι γιατί είναι αλλεργικός στις δουλειές του σπιτιού κι αν πιάσει να σκουπίσει ή να πλύνει την κατσαρόλα, θα πάθει αναφυλακτικό σοκ και θα πεθάνει.

αυτη την πληροφορια δεν την εχουμε. μπορει ν ακανει δουλειες. βασικα ξερουμε οτι τουλαχιστον κανει pair την ηλεκτρικη σκουπα. ειναι ενα σημαδι.

[Σιχαμερίων Αθλιοζήλευτος]

Τα λύματα από τον Πηνειό φτάνουν μέχρι την Καλάνδρα. Σύντομα και σε όλο τον Θερμαϊκό.

Εσύ πού το ξες μαρή; Πήγες;

Βασικά... πού ξες την Καλάνδρα ας ρωτήσω καλύτερα. Ο περισσότερος κόσμος με ρωτάει "πού είναι αυτό;" και καταλαβαίνουν μόνο όταν τους πω "το Ποσείδι το ξες;" ή "μετά την Φούρκα".

Ο τέμπορα ο μόρες, έγινε η Φούρκα γνωστότερη απ' την Καλάνδρα. Αν το 'λεγες αυτό δεκαετία '70 ή και αρχές '80 σε κανέναν στην περιοχή, ακόμα θα γελούσε.

Ξέρω πάρα πολλά; Θα πεθάνω;

Μη φοβού. Δεν ήξερες ασούμε ότι η Καλάνδρα είναι σε ύψωμα.

[Gherschaagk]

Εσύ πού το ξες μαρή; Πήγες;

Βασικά... πού ξες την Καλάνδρα ας ρωτήσω καλύτερα. Ο περισσότερος κόσμος με ρωτάει "πού είναι αυτό;" και καταλαβαίνουν μόνο όταν τους πω "το Ποσείδι το ξες;" ή "μετά την Φούρκα".

Ο τέμπορα ο μόρες, έγινε η Φούρκα γνωστότερη απ' την Καλάνδρα. Αν το 'λεγες αυτό δεκαετία '70 ή και αρχές '80 σε κανέναν στην περιοχή, ακόμα θα γελούσε.

Ξέρω πάρα πολλά; Θα πεθάνω;

Μη φοβού. Δεν ήξερες ασούμε ότι η Καλάνδρα είναι σε ύψωμα.

Στο ύψωμα που έχει η θειά μου σπίτι ασούμε ή που πηγαίναμε τα μελίσσια ασούμε;

[Casp]

Λοιπον, με το που ηρθε χθες τον πλησιαζω και του λεω «θα με αφησεις να σε αγκαλιασω ή απαγορευεται επειδη ειμαστε χωρισμενοι;» (προχθες το βραδυ που μιλησαμε και γυρισε σπιτι δεν μου εστειλε μηνυμα, και το πρωι του εστειλανεγω καλημερα και τον ρωτησα ποιος ειναι ο λογος που μου εκοψε και την καλημερα και μου ειπε πως δεν θελει να ενοχλει και να επεμβαινει στις σκεψεις μου). Γελασε και αγκαλιαστηκαμε, ενωσαμε τα προσωπα μας, κοιταζε ο ενας τον αλλον μες τα ματια και του λεω «εισαι βλακας». «Κι’ εσυ», μου λεει. Μετα κατσαμε και μιλησαμε, του ειπα τους λογους που δεν θελω να κανω παιδια και γενικα ο,τι περασα στη ζωη μου που με εκανε απο πολυ μικρη να μην θελω. Πολλα τα ηξερε, αλλα τοσα ομως δεν τα ηξερε και μολις τα ακουσε πηγε να καταλαβει. Και οτι δεν ειναι μονο ο,τι περασα και ο χαρακτηρας μου, αλλα και ο,τι βλεπω γυρω μου και που νιωθω οτι δεν αξιζει να φερεις στον κοσμο ενα παιδι σε αυτον τον σκατοκοσμο, και ουτε θελω να διαιωνησω τα σκατα μου γονιδια. Anyway, ειπαμε παρα πολλα. Δεν ειναι ουτε αυτος ετοιμος λεει, ουτε οικονομικα αλλα ουτε και ψυχικα αλλα θελει καποια στιγμη στο μελλον αν κανει παιδι να ειναι μαζι μου, και λοιπες μαλακιες.

Μετα κατσαμε εξω στην βεραντα και εγραψε ενα ανωνυμο ποστ στο φβ για να του προτεινουν ψυχολογο για να παω. Οσο περιμεναμε, μειναμε αγκαλιασμενοι και ξαπλωμενοι οπως παλια, τον πρωτο καιρο που μπηκα στο διαμερισμα και δεν εμενε μαζι μου. Θυμηθηκαμε τα παλια. Με φιλησε και μου ειπε πως με πεθυμησε, αρχισαμε τα δικα μας και μετα αρχισε να χασμουριεται. Γυρναω και του λεω «νυσταζεις;», λεει ναι. (Πριν απο αυτα μου ειπε πως δεν θελει να μενει πια εδω μαζι μου, κυριως ΕΔΩ, με την συζητηση που καναμε προχθες, επειδη νιωθει πως πιστευω πως το κανει εν μερει και για το διαμερισμα ενω δεν τον νοιαζει ο χωρος, και οτι θα μαζευει λεφτα για να μεινουμε ΑΛΛΟΥ μαζι»). Και anyway, οπως μου απαντησε οτι νυσταζει γυρναω και του λεω «θα ελεγα κατι τωρα αλλα, αστο…». Και μου λεει «τι θα ελεγες;», του λεω «σιγουρα καταλαβες». Και μου απανταει «θα με ελεγες να μεινω εδω». Και του λεω «ναι, θα σου ελεγα να παμε μεσα να κοιμηθουμε, αυθορμητα λογω συνηθειας αλλα και επειδη αυτο θελω». Και μου λεει «κι’ εγω θελω να κοιμηθουμε μαζι». Και εστειλε μηνυμα στον αδερφο του για να δει αν κοιμαται και αν τον προλαβει, για να κλειδωσει και να αφησει σημειωμα στην γιαγια του οτι θα κοιμηθει εδω. Απαντησε ο αδερφος του και παραξενευτηκε, τον ρωτουσε «δεν χωρισατε;»

Και καταληξαμε λοιπον στο κρεβατι να φιλιομαστε και να κανουμε τα δικα μας (ως ενα σημειο επειδη εγω ειμαι στις μερες μου ).

Καιιι ναιιι, ολοι με βριζουν, μου εστειλαν ηδη μηνυμα 2 φιλες μου το πρωι για να δουν τι εγινε και αν ηταν οριστικος ο χωρισμος (γιατι απο το χθεσινο εξαρτιωταν), εφαγα βρισιδι αλλα ΧΕΣΤΗΚΑ. Μπηκαν ολα στη θεση τους.

Και θα σας γραψω και τι ακριβως νιωθω με τους επομενους στιχους…

[Casp]

Να σου λέω «Σ’ ΑΓΑΠΩ», γιατί ένα αρχέγονο κύμα βγαίνει από βαθιά μου, πρωτοφανές, άγνωστο και λέει έτσι… Ζαλίζομαι πάλι, ξεχνώ όλα τ’ άλλα, τις αποφάσεις μου όλες, απλώνω τα χέρια μου και σε πείσμα όλης της λογικής του κόσμου, όλης της φρόνησης, υπνωτισμένος απ’ τη γιγαντοαφίσα σου ορμώ να σε χαϊδέψω.

Σε πείσμα όλων σε θέλω σα μανιακός και με κυριεύει η παλιά λαχτάρα η πιο επιτακτική κι η πιο επίφοβη: ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΠΩΛΕΣΘΩ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΩΘΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ… Ο πιο μοναχικός δρόμος είναι αυτός που με παίρνει μακριά σου…



Είμαι πιο αδύναμος απ’ αυτό το πούπουλο του κλέφτη, που πετάει στον άνεμο. Πούπουλο είμαι κι εγώ με άνεμο, τη δικιά σου ανάσα. Είμαι αδύναμος σαν ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ. Είμαι μόνιμο εξάρτημα της ανάγκης για σένα… Οι στόχοι που διάλεξα υποχωρούν νικημένοι απ’ τον στόχο που με διάλεξε.

Εσύ είσαι ο στόχος που με διάλεξε, η αναπότρεπτη μοίρα μου, η άγρυπνη ματιά στου μυαλού μου το θόλο… Να σ’ αγγίξω, να σε πιάσω, να σε μυρίσω. Να μπω στο κρεβάτι σου και στα ζεστά σου σεντόνια, στο κορμί σου που πιάνεται, στο φιλί σου που τρώγεται, στον σπασμό σου που ξεσκίζει τις ιδεοληψίες και τις αράχνες τους…


Σ’ ΑΓΑΠΩ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω, σε έχω αφού είμαι από σένα και μαζί σου κι όπου κι αν είμαι έρχεσαι… Είμαστε στο ΠΑΝΤΟΥ και στο ΠΑΝΤΑ τώρα που σ’ αγάπησα κι η αγάπη μας κάνει αδιαίρετους…






I can’t help myself. Αλλα δεν με νοιαζει γιατι δεν θελω να με σωσω. Θα το ζησω και ας καταστραφω, μια φορα τα ζουνε αυτα…

[vagabondo]

Λοιπον, με το που ηρθε χθες τον πλησιαζω και του λεω «θα με αφησεις να σε αγκαλιασω ή απαγορευεται επειδη ειμαστε χωρισμενοι;» (προχθες το βραδυ που μιλησαμε και γυρισε σπιτι δεν μου εστειλε μηνυμα, και το πρωι του εστειλανεγω καλημερα και τον ρωτησα ποιος ειναι ο λογος που μου εκοψε και την καλημερα και μου ειπε πως δεν θελει να ενοχλει και να επεμβαινει στις σκεψεις μου). Γελασε και αγκαλιαστηκαμε, ενωσαμε τα προσωπα μας, κοιταζε ο ενας τον αλλον μες τα ματια και του λεω «εισαι βλακας». «Κι’ εσυ», μου λεει. Μετα κατσαμε και μιλησαμε, του ειπα τους λογους που δεν θελω να κανω παιδια και γενικα ο,τι περασα στη ζωη μου που με εκανε απο πολυ μικρη να μην θελω. Πολλα τα ηξερε, αλλα τοσα ομως δεν τα ηξερε και μολις τα ακουσε πηγε να καταλαβει. Και οτι δεν ειναι μονο ο,τι περασα και ο χαρακτηρας μου, αλλα και ο,τι βλεπω γυρω μου και που νιωθω οτι δεν αξιζει να φερεις στον κοσμο ενα παιδι σε αυτον τον σκατοκοσμο, και ουτε θελω να διαιωνησω τα σκατα μου γονιδια. Anyway, ειπαμε παρα πολλα. Δεν ειναι ουτε αυτος ετοιμος λεει, ουτε οικονομικα αλλα ουτε και ψυχικα αλλα θελει καποια στιγμη στο μελλον αν κανει παιδι να ειναι μαζι μου, και λοιπες μαλακιες.

Μετα κατσαμε εξω στην βεραντα και εγραψε ενα ανωνυμο ποστ στο φβ για να του προτεινουν ψυχολογο για να παω. Οσο περιμεναμε, μειναμε αγκαλιασμενοι και ξαπλωμενοι οπως παλια, τον πρωτο καιρο που μπηκα στο διαμερισμα και δεν εμενε μαζι μου. Θυμηθηκαμε τα παλια. Με φιλησε και μου ειπε πως με πεθυμησε, αρχισαμε τα δικα μας και μετα αρχισε να χασμουριεται. Γυρναω και του λεω «νυσταζεις;», λεει ναι. (Πριν απο αυτα μου ειπε πως δεν θελει να μενει πια εδω μαζι μου, κυριως ΕΔΩ, με την συζητηση που καναμε προχθες, επειδη νιωθει πως πιστευω πως το κανει εν μερει και για το διαμερισμα ενω δεν τον νοιαζει ο χωρος, και οτι θα μαζευει λεφτα για να μεινουμε ΑΛΛΟΥ μαζι»). Και anyway, οπως μου απαντησε οτι νυσταζει γυρναω και του λεω «θα ελεγα κατι τωρα αλλα, αστο…». Και μου λεει «τι θα ελεγες;», του λεω «σιγουρα καταλαβες». Και μου απανταει «θα με ελεγες να μεινω εδω». Και του λεω «ναι, θα σου ελεγα να παμε μεσα να κοιμηθουμε, αυθορμητα λογω συνηθειας αλλα και επειδη αυτο θελω». Και μου λεει «κι’ εγω θελω να κοιμηθουμε μαζι». Και εστειλε μηνυμα στον αδερφο του για να δει αν κοιμαται και αν τον προλαβει, για να κλειδωσει και να αφησει σημειωμα στην γιαγια του οτι θα κοιμηθει εδω. Απαντησε ο αδερφος του και παραξενευτηκε, τον ρωτουσε «δεν χωρισατε;»

Και καταληξαμε λοιπον στο κρεβατι να φιλιομαστε και να κανουμε τα δικα μας (ως ενα σημειο επειδη εγω ειμαι στις μερες μου ).

Καιιι ναιιι, ολοι με βριζουν, μου εστειλαν ηδη μηνυμα 2 φιλες μου το πρωι για να δουν τι εγινε και αν ηταν οριστικος ο χωρισμος (γιατι απο το χθεσινο εξαρτιωταν), εφαγα βρισιδι αλλα ΧΕΣΤΗΚΑ. Μπηκαν ολα στη θεση τους.

Και θα σας γραψω και τι ακριβως νιωθω με τους επομενους στιχους…

Να σου λέω «Σ’ ΑΓΑΠΩ», γιατί ένα αρχέγονο κύμα βγαίνει από βαθιά μου, πρωτοφανές, άγνωστο και λέει έτσι… Ζαλίζομαι πάλι, ξεχνώ όλα τ’ άλλα, τις αποφάσεις μου όλες, απλώνω τα χέρια μου και σε πείσμα όλης της λογικής του κόσμου, όλης της φρόνησης, υπνωτισμένος απ’ τη γιγαντοαφίσα σου ορμώ να σε χαϊδέψω.

Σε πείσμα όλων σε θέλω σα μανιακός και με κυριεύει η παλιά λαχτάρα η πιο επιτακτική κι η πιο επίφοβη: ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΠΩΛΕΣΘΩ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΩΘΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ… Ο πιο μοναχικός δρόμος είναι αυτός που με παίρνει μακριά σου…



Είμαι πιο αδύναμος απ’ αυτό το πούπουλο του κλέφτη, που πετάει στον άνεμο. Πούπουλο είμαι κι εγώ με άνεμο, τη δικιά σου ανάσα. Είμαι αδύναμος σαν ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ. Είμαι μόνιμο εξάρτημα της ανάγκης για σένα… Οι στόχοι που διάλεξα υποχωρούν νικημένοι απ’ τον στόχο που με διάλεξε.

Εσύ είσαι ο στόχος που με διάλεξε, η αναπότρεπτη μοίρα μου, η άγρυπνη ματιά στου μυαλού μου το θόλο… Να σ’ αγγίξω, να σε πιάσω, να σε μυρίσω. Να μπω στο κρεβάτι σου και στα ζεστά σου σεντόνια, στο κορμί σου που πιάνεται, στο φιλί σου που τρώγεται, στον σπασμό σου που ξεσκίζει τις ιδεοληψίες και τις αράχνες τους…


Σ’ ΑΓΑΠΩ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω, σε έχω αφού είμαι από σένα και μαζί σου κι όπου κι αν είμαι έρχεσαι… Είμαστε στο ΠΑΝΤΟΥ και στο ΠΑΝΤΑ τώρα που σ’ αγάπησα κι η αγάπη μας κάνει αδιαίρετους…






I can’t help myself. Αλλα δεν με νοιαζει γιατι δεν θελω να με σωσω. Θα το ζησω και ας καταστραφω, μια φορα τα ζουνε αυτα… και λοιπες μαλακιες

fixed

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Λοιπον, με το που ηρθε χθες τον πλησιαζω και του λεω «θα με αφησεις να σε αγκαλιασω ή απαγορευεται επειδη ειμαστε χωρισμενοι;» (προχθες το βραδυ που μιλησαμε και γυρισε σπιτι δεν μου εστειλε μηνυμα, και το πρωι του εστειλανεγω καλημερα και τον ρωτησα ποιος ειναι ο λογος που μου εκοψε και την καλημερα και μου ειπε πως δεν θελει να ενοχλει και να επεμβαινει στις σκεψεις μου). Γελασε και αγκαλιαστηκαμε, ενωσαμε τα προσωπα μας, κοιταζε ο ενας τον αλλον μες τα ματια και του λεω «εισαι βλακας». «Κι’ εσυ», μου λεει. Μετα κατσαμε και μιλησαμε, του ειπα τους λογους που δεν θελω να κανω παιδια και γενικα ο,τι περασα στη ζωη μου που με εκανε απο πολυ μικρη να μην θελω. Πολλα τα ηξερε, αλλα τοσα ομως δεν τα ηξερε και μολις τα ακουσε πηγε να καταλαβει. Και οτι δεν ειναι μονο ο,τι περασα και ο χαρακτηρας μου, αλλα και ο,τι βλεπω γυρω μου και που νιωθω οτι δεν αξιζει να φερεις στον κοσμο ενα παιδι σε αυτον τον σκατοκοσμο, και ουτε θελω να διαιωνησω τα σκατα μου γονιδια. Anyway, ειπαμε παρα πολλα. Δεν ειναι ουτε αυτος ετοιμος λεει, ουτε οικονομικα αλλα ουτε και ψυχικα αλλα θελει καποια στιγμη στο μελλον αν κανει παιδι να ειναι μαζι μου, και λοιπες μαλακιες.

Μετα κατσαμε εξω στην βεραντα και εγραψε ενα ανωνυμο ποστ στο φβ για να του προτεινουν ψυχολογο για να παω. Οσο περιμεναμε, μειναμε αγκαλιασμενοι και ξαπλωμενοι οπως παλια, τον πρωτο καιρο που μπηκα στο διαμερισμα και δεν εμενε μαζι μου. Θυμηθηκαμε τα παλια. Με φιλησε και μου ειπε πως με πεθυμησε, αρχισαμε τα δικα μας και μετα αρχισε να χασμουριεται. Γυρναω και του λεω «νυσταζεις;», λεει ναι. (Πριν απο αυτα μου ειπε πως δεν θελει να μενει πια εδω μαζι μου, κυριως ΕΔΩ, με την συζητηση που καναμε προχθες, επειδη νιωθει πως πιστευω πως το κανει εν μερει και για το διαμερισμα ενω δεν τον νοιαζει ο χωρος, και οτι θα μαζευει λεφτα για να μεινουμε ΑΛΛΟΥ μαζι»). Και anyway, οπως μου απαντησε οτι νυσταζει γυρναω και του λεω «θα ελεγα κατι τωρα αλλα, αστο…». Και μου λεει «τι θα ελεγες;», του λεω «σιγουρα καταλαβες». Και μου απανταει «θα με ελεγες να μεινω εδω». Και του λεω «ναι, θα σου ελεγα να παμε μεσα να κοιμηθουμε, αυθορμητα λογω συνηθειας αλλα και επειδη αυτο θελω». Και μου λεει «κι’ εγω θελω να κοιμηθουμε μαζι». Και εστειλε μηνυμα στον αδερφο του για να δει αν κοιμαται και αν τον προλαβει, για να κλειδωσει και να αφησει σημειωμα στην γιαγια του οτι θα κοιμηθει εδω. Απαντησε ο αδερφος του και παραξενευτηκε, τον ρωτουσε «δεν χωρισατε;»

Και καταληξαμε λοιπον στο κρεβατι να φιλιομαστε και να κανουμε τα δικα μας (ως ενα σημειο επειδη εγω ειμαι στις μερες μου ).

Καιιι ναιιι, ολοι με βριζουν, μου εστειλαν ηδη μηνυμα 2 φιλες μου το πρωι για να δουν τι εγινε και αν ηταν οριστικος ο χωρισμος (γιατι απο το χθεσινο εξαρτιωταν), εφαγα βρισιδι αλλα ΧΕΣΤΗΚΑ. Μπηκαν ολα στη θεση τους.

Και θα σας γραψω και τι ακριβως νιωθω με τους επομενους στιχους…

[foscilis]

Όπως και να το δεις, όταν μένεις σ' ένα σπίτι κάπως πρέπει να συνεισφέρεις κι εσύ. Συνήθως στα σπίτια οι τρόποι είναι δύο. Καθαριότητα και ψώνια. Διαλέγεις και παίρνεις. Ακόμη και τα παλάτια, κάποιος πρέπει να τα καθαρίσει.

βεβαιως.

αλλα μπορει να μην συνεισφερει επειδη ειναι μπατιρης και δεν εχει, η επειδη ειναι σπαταλος και τα τρωει αλλου. δεν ειναι απαραιτητο οτι μιλαμε για τσιγγουνη.

Ε ναι γιατί είναι αλλεργικός στις δουλειές του σπιτιού κι αν πιάσει να σκουπίσει ή να πλύνει την κατσαρόλα, θα πάθει αναφυλακτικό σοκ και θα πεθάνει.

Ετσι ειναι οι Κυπριοι, τουλαχιστον τα popular mattresses. Το 02 ειχα παει Καστορια στο φιλο μου που σπουδαζε και οι Κυπριες φοιτητριες καθαριζανε, μαγειρευανε και σιδερωνανε στο σπιτι που εμενε με 3 άλλους Κυπριους. Χωρις να τους ειναι τιποτα (τρωγανε βεβαια καμια πουτσα αλλα ουτε καν σαν πρωτη προτεραιοτητα, η καθεμια ειχε παει με τη μιση Καστορια ωστε να επιστρεψει στον αρραβωνιαστικο της -που ολες ειχαν- χορτατη, απο τον κωλο ομως για να μη μετραει).

Βασικα ηταν αρκετα σοκαριστικη εμπειρια ολο αυτο.

[Bazoomba]

Λοιπον, με το που ηρθε χθες τον πλησιαζω και του λεω «θα με αφησεις να σε αγκαλιασω ή απαγορευεται επειδη ειμαστε χωρισμενοι;» (προχθες το βραδυ που μιλησαμε και γυρισε σπιτι δεν μου εστειλε μηνυμα, και το πρωι του εστειλανεγω καλημερα και τον ρωτησα ποιος ειναι ο λογος που μου εκοψε και την καλημερα και μου ειπε πως δεν θελει να ενοχλει και να επεμβαινει στις σκεψεις μου). Γελασε και αγκαλιαστηκαμε, ενωσαμε τα προσωπα μας, κοιταζε ο ενας τον αλλον μες τα ματια και του λεω «εισαι βλακας». «Κι’ εσυ», μου λεει. Μετα κατσαμε και μιλησαμε, του ειπα τους λογους που δεν θελω να κανω παιδια και γενικα ο,τι περασα στη ζωη μου που με εκανε απο πολυ μικρη να μην θελω. Πολλα τα ηξερε, αλλα τοσα ομως δεν τα ηξερε και μολις τα ακουσε πηγε να καταλαβει. Και οτι δεν ειναι μονο ο,τι περασα και ο χαρακτηρας μου, αλλα και ο,τι βλεπω γυρω μου και που νιωθω οτι δεν αξιζει να φερεις στον κοσμο ενα παιδι σε αυτον τον σκατοκοσμο, και ουτε θελω να διαιωνησω τα σκατα μου γονιδια. Anyway, ειπαμε παρα πολλα. Δεν ειναι ουτε αυτος ετοιμος λεει, ουτε οικονομικα αλλα ουτε και ψυχικα αλλα θελει καποια στιγμη στο μελλον αν κανει παιδι να ειναι μαζι μου, και λοιπες μαλακιες.

Μετα κατσαμε εξω στην βεραντα και εγραψε ενα ανωνυμο ποστ στο φβ για να του προτεινουν ψυχολογο για να παω. Οσο περιμεναμε, μειναμε αγκαλιασμενοι και ξαπλωμενοι οπως παλια, τον πρωτο καιρο που μπηκα στο διαμερισμα και δεν εμενε μαζι μου. Θυμηθηκαμε τα παλια. Με φιλησε και μου ειπε πως με πεθυμησε, αρχισαμε τα δικα μας και μετα αρχισε να χασμουριεται. Γυρναω και του λεω «νυσταζεις;», λεει ναι. (Πριν απο αυτα μου ειπε πως δεν θελει να μενει πια εδω μαζι μου, κυριως ΕΔΩ, με την συζητηση που καναμε προχθες, επειδη νιωθει πως πιστευω πως το κανει εν μερει και για το διαμερισμα ενω δεν τον νοιαζει ο χωρος, και οτι θα μαζευει λεφτα για να μεινουμε ΑΛΛΟΥ μαζι»). Και anyway, οπως μου απαντησε οτι νυσταζει γυρναω και του λεω «θα ελεγα κατι τωρα αλλα, αστο…». Και μου λεει «τι θα ελεγες;», του λεω «σιγουρα καταλαβες». Και μου απανταει «θα με ελεγες να μεινω εδω». Και του λεω «ναι, θα σου ελεγα να παμε μεσα να κοιμηθουμε, αυθορμητα λογω συνηθειας αλλα και επειδη αυτο θελω». Και μου λεει «κι’ εγω θελω να κοιμηθουμε μαζι». Και εστειλε μηνυμα στον αδερφο του για να δει αν κοιμαται και αν τον προλαβει, για να κλειδωσει και να αφησει σημειωμα στην γιαγια του οτι θα κοιμηθει εδω. Απαντησε ο αδερφος του και παραξενευτηκε, τον ρωτουσε «δεν χωρισατε;»

Και καταληξαμε λοιπον στο κρεβατι να φιλιομαστε και να κανουμε τα δικα μας (ως ενα σημειο επειδη εγω ειμαι στις μερες μου ).

Καιιι ναιιι, ολοι με βριζουν, μου εστειλαν ηδη μηνυμα 2 φιλες μου το πρωι για να δουν τι εγινε και αν ηταν οριστικος ο χωρισμος (γιατι απο το χθεσινο εξαρτιωταν), εφαγα βρισιδι αλλα ΧΕΣΤΗΚΑ. Μπηκαν ολα στη θεση τους.

Και θα σας γραψω και τι ακριβως νιωθω με τους επομενους στιχους…

Τι τραγουδαρα εφτιαξε ο Εμιρλης, γαμω τα ξυλα του Σατανικου!

[Casp]

fixed

Σταματα να μου χαλας τον ρομαντισμο ρε

Ε αφου βλακειες μου ελεγε. Πιστευει στον εαυτο του, ο,τι κι αν γινει θα ψαχνει, θα ρωταει, θα ειναι διπλα στο παιδι του κτλ. Ολα ειναι απροβλεπτα, δεν τα ελεγχεις ολα, να του λεω, οτι εγω απο το αγχος μου θα αρρωστησω και θα δυστυχησει και το παιδι, τιποτα αυτος. Ε ναι βλακειες μου ελεγε.

[foscilis]

Και καταληξαμε λοιπον στο κρεβατι να φιλιομαστε και να κανουμε τα δικα μας (ως ενα σημειο επειδη εγω ειμαι στις μερες μου ).

Αμα δε θες να κανεις παιδια σε διαβεβαιώ ειναι οι καλυτερες μερες, χαζη εισαι.

[Casp]

Όπως και να το δεις, όταν μένεις σ' ένα σπίτι κάπως πρέπει να συνεισφέρεις κι εσύ. Συνήθως στα σπίτια οι τρόποι είναι δύο. Καθαριότητα και ψώνια. Διαλέγεις και παίρνεις. Ακόμη και τα παλάτια, κάποιος πρέπει να τα καθαρίσει.

βεβαιως.

αλλα μπορει να μην συνεισφερει επειδη ειναι μπατιρης και δεν εχει, η επειδη ειναι σπαταλος και τα τρωει αλλου. δεν ειναι απαραιτητο οτι μιλαμε για τσιγγουνη.

Ε ναι γιατί είναι αλλεργικός στις δουλειές του σπιτιού κι αν πιάσει να σκουπίσει ή να πλύνει την κατσαρόλα, θα πάθει αναφυλακτικό σοκ και θα πεθάνει.

Τον βαζω να πλενει τα πιατα, μου αφηνει τις μαγειρισσες και τον βαζω να τις πλενει κι’ αυτες. Σπανια βεβαια, 9 στις 10 φορες εγω τα κανω. Επισης μια φορα που τον εβαλα να σφουγγαρισει τα εκανε καλα αλλα ειναι πολυ αργος επειδη ειναι υπερβολικα τελειομανης και μολις του ειπα οτι ειναι αργος κατεβασε τα μουτρα του. Γενικα κατεβαζει τα μουτρα του σαν παιδι.
Το πρωι στρωνει το κρεβατι αν δεν το κανω εγω (το κανω αφου πλυνω δοντια και προσωπο αλλα με προλαβαινει) και μετα παει και μου φτιαχνει καφε χωρις ποτε να του το ζητησω. Σε αυτα δεν εχω παραπονο.

Αλλα οτι δεν συνεισφερει τιποτα, δεν συνεισφερει. Μονο την σκουπα μου αγορασε και 3-4 φορες supermarket.

Δεν με νοιαζει πλεον. Πηγα μονη μου supermarket σημερα με το που σχολασα και εδωσα 100 ευρω για 4 πραγματα, ειναι ολα πανακριβα. Του εστειλα να του ανακοινωσω οτι θα κανω πεννες με τυρια για να φαμε επειδη θελω υδατανθρακες και μου ειπε πως εκανε η γιαγια του μακαρονια του φουρνου και θα φερει

[vagabondo]

και μου ειπε πως εκανε η γιαγια του μακαρονια του φουρνου και θα φερει

Ποια μαγειρεύει καλύτερα, η μαμά σου ή η γιαγιά του;