Η γωνιά του φοιτητή...

[Isildur]

Απέτυχε ?
Δεν ήταν να πετύχει?
Δεν γινόταν αλλιώς?

Δεν έχω ιδέα!
Το αποτέλεσμα πάντως όλο και σε πιο predator δείχνει να καταλήγει.

Αν είσαι πραγματικά πιστός Χριστιανός, αποκλείεται να έχεις τέτοιες απορίες. Μην ξεχνάς ότι ένας μάγος ποτέ δεν έρχεται ούτε καθυστερημένα, αλλά ούτε και νωρίτερα. Έρχεται πάντα την ώρα που σκόπευε να έρθει.

Τυχερή η γυναίκα του μάγου

Τυμβωρύχος;

[student]

Για το αρχείο, το βάζω στη γωνιά μου να μην το ψάχνω

Το βιβλίο "Αποκάλυψη τού Ιωάννη" είναι αλληγορικό κείμενο που όπως όλα τα αλληγορικά κείμενα, είναι συνυφασμένη με σύγχρονα και μελλοντικά πραγματικά γεγονότα.

SpoilerShow

Η ΚΔ δεν είναι κείμενο που έγραψε ο Παύλος αλλά η διδασκαλία των συγγραφέων που φέρουν την επωνυμία τους. τουλάχιστον όσα διασώθηκαν απ' αυτούς. Ότι επικρατεί στις επιστολές ο Παύλος, προφανώς γίνεται επειδή αυτός ανέλυσε ακριβέστερα τον Χριστιανισμό που περιγράφουν τα 4 Ευαγγέλια, για να γίνει κατανοητός στους Εθνικούς της εποχής του. Αυτό, για όσους αντιλαμβανόμαστε, δεν κάνει τη διδασκαλία των Ευαγγελίων αποκύημα της φαντασίας τού Παύλου. Το αντίθετο. Η απόδοση στις ερμηνείες του Παύλου ως εμπνευστή του Χριστιανισμού είναι αποκύημα της φαντασίας των εμπνευστών μιας τέτοιας απόδοσης. Ο Παύλος στις αναλύσεις του (έστω εμπλουτισμένα καθ' ω αναλύσεις) δεν διδάσκει τίποτα έξω από όσα διδάσκουν τα 4 Ευαγγέλια του κανόνα της ΚΔ.
Φυσικό είναι ο Ιησούς να διδάσκει τους συμπατριώτες του που τον περίμεναν (παρ' όλ' αυτά, στα κείμενα περιγράφονται και κάποιες θαυματουργικές επεμβάσεις και σε Εθνικούς). Αν δίδασκε απευθείας τους Εθνικούς τής εποχής του θα στρεφόντουσαν και οι μεν (Ιουδαίοι) και οι δε (Εθνικοί) εναντίον του. Οι μεν, επειδή η σωτηρία που περίμεναν ήταν η απαλλαγή από τη Ρωμαϊκή κυριαρχία (ενώ ο Ιησούς ήρθε για άλλου είδους Σωτηρία), οι δε, θα τον έβλεπαν ως εγκάθετο στο Ρωμαϊκό κεκτημένο που κυριαρχούσε και της Ιουδαίας τότε, όπως επίσης ότι σφετερίζεται πολιτικό αξίωμα. Αν έπεφτε στα χέρια του ιερατείου των Εθνικών δε, θα πάθαινε ότι έπαθε κι ο Παύλος απ' αυτούς. Με λίγα λόγια, αν έβγαιναν από τα όρια της Ιουδαίας τότε όσοι υπηρέτησαν τη διδασκαλία Του πριν ολοκληρωθεί το έργο του Ιησού εντός αυτής, θα έκανε κάτι που δεν θα ωφελούσε κανέναν από τις δυο πλευρές. αντίθετα, έτσι όπως έγινε, ωφέλησε και ωφελεί όσους θέλουν κοντά 2000 χρόνια.
Για όσους προσπαθούν να βρουν τέτοιου είδους ψεγάδια με την ερμηνεία τους, δικαίωμά τους, αλλά βλέπω να προσκρούουν σε μια άλλη ερμηνεία των γεγονότων, πιο επικρατέστερη.

.,

Θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση για κάτι που συχνά χρησιμοποιείται με μή ακριβή κατά την άποψή μου τρόπο. Ξεκινάω από το παρακάτω

"Η Αλληγορία είναι ένα σχήμα του λόγου, στον οποίο χρησιμοποιείται μία ιστορία με σκοπό τη διδασκαλία ή την ερμηνεία μιας ιδέας ή μιας αρχής. Υπάρχει μία σαφής διαφορά της αλληγορίας με το συμβολισμό. Μια αλληγορία είναι μια πλήρης αφήγηση, η οποία περιλαμβάνει χαρακτήρες και δράσεις που αντιπροσωπεύουν μια αφηρημένη ιδέα ή ένα γεγονός.

Ένα σύμβολο, από την άλλη πλευρά, είναι ένα αντικείμενο που αντιπροσωπεύει ένα άλλο αντικείμενο, δίνοντάς του μια συγκεκριμένη έννοια. Σε αντίθεση με αλληγορία, ο συμβολισμός δεν χρησιμοποιεί ιστορίες αλλά αντικείμενα. Για παράδειγμα, ο Πλάτων, στην αλληγορία του σπηλαίου, λέει μια ιστορία για το πώς μερικοί άνθρωποι είναι ανίδεοι, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι άνθρωποι "βλέπουν το φως." Η αλληγορία του Πλάτωνα συμβολίζει μια ιδέα και δεν λέει μια πραγματική ιστορία. Μέσα όμως στην ίδια αυτή αλληγορία χρησιμοποιείται και ο συμβολισμός. Για παράδειγμα το φως συμβολίζει τη γνώση κ.λ.π. "

https://www.eef.gr/articles/ti-einai-i- ... -epistimes

The Differences Between Allegory and Symbolism

Because allegory is a type of symbolism, there are fewer differences between the two, but there are some.

The main difference between allegory and symbolism is how they are presented. Allegory is a narrative, as the moral lesson is in the form of an allegorical story. Symbolism is a literary device that presents one particular item, like a dove, to represent something else (peace).

Allegory has a story with a hidden meaning. It is not direct but asks the reader to dig in and discover the meaning of the work. Symbolism, which includes allegory, is a literary device that uses an item to represent something else, usually a physical, observable time that represents something metaphysical.

https://becomeawritertoday.com/allegory-vs-symbolism/

Το να θεωρεί κάποιος την Αγία Γραφή σαν ένα αλληγορικό κείμενο, μπορεί να στέκει με την ευρύτερη γραμματική έννοια αλλά δεν απεικονίζει με ακρίβεια τα δεδομένα. Αν πχ συγκρίνουμε λογοτεχνικά την Καινή Διαθήκη με την κλασσικότερη ίσως αλληγορία, τη σπηλιά του Πλάτωνα, μπορούμε να καταλάβουμε ίσως καλύτερα τις διαφορές μιας κλασσικής αλληγορίας, από το τί είναι τελικά η ΚΔ και η Αγία Γραφή και πόσο μπορεί να οριστεί σαν αλληγορία.

Το "πρόβλημα" κατά την άποψή μου προκύπτει από το ότι η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί σε πολλά σημεία ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ. Ο συμβολισμός, μπορεί όπως είδαμε στην αρχή να σχετίζεται άμεσα με την αλληγορία ως προς το ότι άλλο γράφεται/απεικονίζεται και άλλο εννοείται, αλλά κάπου εκεί αρχίζουν σημαντικές διαφορές.

Ξεκινώντας από τα πολλά σημεία της (το μεγαλύτερο κομμάτι) που δεν χρησιμοποιούνται συμβολισμοί, η Αγία Γραφή λειτουργεί σαν ένα ιστορικό κείμενο που καταγράφει απλώς γεγονότα (ασχέτως αν κάποιος πιστεύει ότι έγιναν ή όχι). Πρώτιστα η Αγία Γραφή είναι ιστορικής προσέγγισης κείμενο στη μεγαλύτερη έκταση οπότε και απέχει ως προς αυτό το σκέλος τα μέγιστα από την αλληγορία.

Τα συνηθέστερα σημεία στα οποία η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί συμβολισμό και ξεφεύγει εντελώς από τα ιστορικά της χαρακτηριστικά, είναι δύο. Σε κάποιες διδασκαλίες, και στις προφητείες. Χαρακτηριστικότερα (και ίσως και η μεγάλη πλειοψηφία από) σημεία διδασκαλιών με συμβολισμούς είναι οι παραβολές του Κυρίου. Οι παραβολές αυτές διδάσκουν ένα νόημα παραβάλλοντας απολύτως συγκεκριμένα σύμβολα στη θέση απολύτως συγκεκριμένων προσώπων και πράξεων. Όταν γίνει απλή αντικατάσταση των συμβόλων με την σημασία τους η διδαχή αποκαλύπτεται ξεκάθαρα, γίνεται direct talk, όπως δείχνεται τις λίγες φορές που ο ίδιος κάνει και αποκωδικοποίηση των συμβόλων. Τελικά κάποιες ευρύτερες έννοιες της όλης παραβολής αναδύονται με την ευρύτερη προσέγγιση της αλληγορίας, το γενικότερο νόημα πίσω από την παραβολή, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να οριστούν οι παραβολές σαν αλληγορίες. Αυτό που θέλει να διδάξει το διδάσκει ξεκάθαρα άπαξ και αποσυμβολιστεί η παραβολή και μπορούν να το αντιληφθούν άνετα και οι πτωχότεροι το πνεύματι. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ισχυριστεί ότι ακόμα κι έτσι, οι παραβολές του Κυρίου είναι αλληγορίες. Αλλά και πάλι, είναι ίσως οι μόνες περιπτώσεις σε όλη τη Βίβλο που μπορεί να έχουμε κάποιες αλληγορίες και επ ουδενί δεν αρκούν για να κατατάξουν την ΑΓ σαν αλληγορικό κείμενο.

Στα προφητικά της Αγίας Γραφής, που αποτελούν και ένα τεράστιο κομμάτι της και είναι η συνηθέστερη αιτία που κάποιοι ορίζουν την ΑΓ σαν αλληγορική, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο το κομμάτι του συμβολισμού και πόσο απέχει από την ευρύτερη προσέγγιση της αλληγορίας. Γίνεται ξεκάθαρο ότι τελικά δεν υπάρχει μέσα τους τίποτα το αλληγορικό αλλά αντιθέτως έχουμε να κάνουμε με μια ευθεία κωδικοποίηση, τον πυρήνα δηλαδή του συμβολισμού, όπου κάθε σύμβολο αποτελεί έναν απολύτως συγκεκριμένο κώδικα για κάτι, ο οποίος παραμένει και απολύτως συνεπής κάθε φορά που χρησιμοποιείται το σύμβολο. Η επιτυχής αποκωδικοποίηση (με όποιον τρόπο αυτό επιτευχθεί), καταλήγει σε ένα κείμενο που είναι ξανά ξεκάθαρα ιστορικής/καταγραφικής μορφής απλά αναφέρεται στο μέλλον. Ένα κείμενο μελλοντολογικό μεν (εξ ου και προφητικό) αλλά χωρίς τίποτα το αλληγορικό μέσα του. Άπαξ και ολοκληρωθεί η αποκωδικοποίηση είναι σαν να διαβάζει κανείς τις ειδήσεις στην εφημερίδα. Και όπως δεν μπορούσαμε να ορίσουμε ένα μήνυμα του enigma σαν αλληγορία αλλά το ορίζουμε σαν κωδικοποιημένο, έτσι δεν μπορούμε να ορίσουμε της προφητείες της Αγίας Γραφής σαν αλληγορία αλλά μόνο σαν συμβολισμό.

Συνεπώς κατά την ταπεινή μου άποψη, ο γενικός αφορισμός "η Αγία Γραφή είναι αλληγορική" δεν περιγράφει την πραγματικότητα. Η Αγία Γραφή είναι πολύ συχνά βαθιά συμβολική, και σε κάποια προφητικά βιβλία της με αποκορύφωμα την Αποκάλυψη και τον Δανιήλ, ακραία κωδικοποιημένη. Τα περισσότερα σημεία της είναι ευθέως ιστορικές αφηγήσεις, και τα συμβολικά σημεία της άπαξ και αποκωδικοποιηθούν γίνονται επίσης ξεκάθαρες διδασκαλίες και/ή ειδήσεις του τότε μέλλοντος.

just my 0,02

.

[Αχθος Αρουρης]

Για το αρχείο, το βάζω στη γωνιά μου να μην το ψάχνω

Το βιβλίο "Αποκάλυψη τού Ιωάννη" είναι αλληγορικό κείμενο που όπως όλα τα αλληγορικά κείμενα, είναι συνυφασμένη με σύγχρονα και μελλοντικά πραγματικά γεγονότα.

SpoilerShow

Η ΚΔ δεν είναι κείμενο που έγραψε ο Παύλος αλλά η διδασκαλία των συγγραφέων που φέρουν την επωνυμία τους. τουλάχιστον όσα διασώθηκαν απ' αυτούς. Ότι επικρατεί στις επιστολές ο Παύλος, προφανώς γίνεται επειδή αυτός ανέλυσε ακριβέστερα τον Χριστιανισμό που περιγράφουν τα 4 Ευαγγέλια, για να γίνει κατανοητός στους Εθνικούς της εποχής του. Αυτό, για όσους αντιλαμβανόμαστε, δεν κάνει τη διδασκαλία των Ευαγγελίων αποκύημα της φαντασίας τού Παύλου. Το αντίθετο. Η απόδοση στις ερμηνείες του Παύλου ως εμπνευστή του Χριστιανισμού είναι αποκύημα της φαντασίας των εμπνευστών μιας τέτοιας απόδοσης. Ο Παύλος στις αναλύσεις του (έστω εμπλουτισμένα καθ' ω αναλύσεις) δεν διδάσκει τίποτα έξω από όσα διδάσκουν τα 4 Ευαγγέλια του κανόνα της ΚΔ.
Φυσικό είναι ο Ιησούς να διδάσκει τους συμπατριώτες του που τον περίμεναν (παρ' όλ' αυτά, στα κείμενα περιγράφονται και κάποιες θαυματουργικές επεμβάσεις και σε Εθνικούς). Αν δίδασκε απευθείας τους Εθνικούς τής εποχής του θα στρεφόντουσαν και οι μεν (Ιουδαίοι) και οι δε (Εθνικοί) εναντίον του. Οι μεν, επειδή η σωτηρία που περίμεναν ήταν η απαλλαγή από τη Ρωμαϊκή κυριαρχία (ενώ ο Ιησούς ήρθε για άλλου είδους Σωτηρία), οι δε, θα τον έβλεπαν ως εγκάθετο στο Ρωμαϊκό κεκτημένο που κυριαρχούσε και της Ιουδαίας τότε, όπως επίσης ότι σφετερίζεται πολιτικό αξίωμα. Αν έπεφτε στα χέρια του ιερατείου των Εθνικών δε, θα πάθαινε ότι έπαθε κι ο Παύλος απ' αυτούς. Με λίγα λόγια, αν έβγαιναν από τα όρια της Ιουδαίας τότε όσοι υπηρέτησαν τη διδασκαλία Του πριν ολοκληρωθεί το έργο του Ιησού εντός αυτής, θα έκανε κάτι που δεν θα ωφελούσε κανέναν από τις δυο πλευρές. αντίθετα, έτσι όπως έγινε, ωφέλησε και ωφελεί όσους θέλουν κοντά 2000 χρόνια.
Για όσους προσπαθούν να βρουν τέτοιου είδους ψεγάδια με την ερμηνεία τους, δικαίωμά τους, αλλά βλέπω να προσκρούουν σε μια άλλη ερμηνεία των γεγονότων, πιο επικρατέστερη.

.,

Θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση για κάτι που συχνά χρησιμοποιείται με μή ακριβή κατά την άποψή μου τρόπο. Ξεκινάω από το παρακάτω

"Η Αλληγορία είναι ένα σχήμα του λόγου, στον οποίο χρησιμοποιείται μία ιστορία με σκοπό τη διδασκαλία ή την ερμηνεία μιας ιδέας ή μιας αρχής. Υπάρχει μία σαφής διαφορά της αλληγορίας με το συμβολισμό. Μια αλληγορία είναι μια πλήρης αφήγηση, η οποία περιλαμβάνει χαρακτήρες και δράσεις που αντιπροσωπεύουν μια αφηρημένη ιδέα ή ένα γεγονός.

Ένα σύμβολο, από την άλλη πλευρά, είναι ένα αντικείμενο που αντιπροσωπεύει ένα άλλο αντικείμενο, δίνοντάς του μια συγκεκριμένη έννοια. Σε αντίθεση με αλληγορία, ο συμβολισμός δεν χρησιμοποιεί ιστορίες αλλά αντικείμενα. Για παράδειγμα, ο Πλάτων, στην αλληγορία του σπηλαίου, λέει μια ιστορία για το πώς μερικοί άνθρωποι είναι ανίδεοι, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι άνθρωποι "βλέπουν το φως." Η αλληγορία του Πλάτωνα συμβολίζει μια ιδέα και δεν λέει μια πραγματική ιστορία. Μέσα όμως στην ίδια αυτή αλληγορία χρησιμοποιείται και ο συμβολισμός. Για παράδειγμα το φως συμβολίζει τη γνώση κ.λ.π. "

https://www.eef.gr/articles/ti-einai-i- ... -epistimes

The Differences Between Allegory and Symbolism

Because allegory is a type of symbolism, there are fewer differences between the two, but there are some.

The main difference between allegory and symbolism is how they are presented. Allegory is a narrative, as the moral lesson is in the form of an allegorical story. Symbolism is a literary device that presents one particular item, like a dove, to represent something else (peace).

Allegory has a story with a hidden meaning. It is not direct but asks the reader to dig in and discover the meaning of the work. Symbolism, which includes allegory, is a literary device that uses an item to represent something else, usually a physical, observable time that represents something metaphysical.

https://becomeawritertoday.com/allegory-vs-symbolism/

Το να θεωρεί κάποιος την Αγία Γραφή σαν ένα αλληγορικό κείμενο, μπορεί να στέκει με την ευρύτερη γραμματική έννοια αλλά δεν απεικονίζει με ακρίβεια τα δεδομένα. Αν πχ συγκρίνουμε λογοτεχνικά την Καινή Διαθήκη με την κλασσικότερη ίσως αλληγορία, τη σπηλιά του Πλάτωνα, μπορούμε να καταλάβουμε ίσως καλύτερα τις διαφορές μιας κλασσικής αλληγορίας, από το τί είναι τελικά η ΚΔ και η Αγία Γραφή και πόσο μπορεί να οριστεί σαν αλληγορία.

Το "πρόβλημα" κατά την άποψή μου προκύπτει από το ότι η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί σε πολλά σημεία ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ. Ο συμβολισμός, μπορεί όπως είδαμε στην αρχή να σχετίζεται άμεσα με την αλληγορία ως προς το ότι άλλο γράφεται/απεικονίζεται και άλλο εννοείται, αλλά κάπου εκεί αρχίζουν σημαντικές διαφορές.

Ξεκινώντας από τα πολλά σημεία της (το μεγαλύτερο κομμάτι) που δεν χρησιμοποιούνται συμβολισμοί, η Αγία Γραφή λειτουργεί σαν ένα ιστορικό κείμενο που καταγράφει απλώς γεγονότα (ασχέτως αν κάποιος πιστεύει ότι έγιναν ή όχι). Πρώτιστα η Αγία Γραφή είναι ιστορικής προσέγγισης κείμενο στη μεγαλύτερη έκταση οπότε και απέχει ως προς αυτό το σκέλος τα μέγιστα από την αλληγορία.

Τα συνηθέστερα σημεία στα οποία η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί συμβολισμό και ξεφεύγει εντελώς από τα ιστορικά της χαρακτηριστικά, είναι δύο. Σε κάποιες διδασκαλίες, και στις προφητείες. Χαρακτηριστικότερα (και ίσως και η μεγάλη πλειοψηφία από) σημεία διδασκαλιών με συμβολισμούς είναι οι παραβολές του Κυρίου. Οι παραβολές αυτές διδάσκουν ένα νόημα παραβάλλοντας απολύτως συγκεκριμένα σύμβολα στη θέση απολύτως συγκεκριμένων προσώπων και πράξεων. Όταν γίνει απλή αντικατάσταση των συμβόλων με την σημασία τους η διδαχή αποκαλύπτεται ξεκάθαρα, γίνεται direct talk, όπως δείχνεται τις λίγες φορές που ο ίδιος κάνει και αποκωδικοποίηση των συμβόλων. Τελικά κάποιες ευρύτερες έννοιες της όλης παραβολής αναδύονται με την ευρύτερη προσέγγιση της αλληγορίας, το γενικότερο νόημα πίσω από την παραβολή, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να οριστούν οι παραβολές σαν αλληγορίες. Αυτό που θέλει να διδάξει το διδάσκει ξεκάθαρα άπαξ και αποσυμβολιστεί η παραβολή και μπορούν να το αντιληφθούν άνετα και οι πτωχότεροι το πνεύματι. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ισχυριστεί ότι ακόμα κι έτσι, οι παραβολές του Κυρίου είναι αλληγορίες. Αλλά και πάλι, είναι ίσως οι μόνες περιπτώσεις σε όλη τη Βίβλο που μπορεί να έχουμε κάποιες αλληγορίες και επ ουδενί δεν αρκούν για να κατατάξουν την ΑΓ σαν αλληγορικό κείμενο.

Στα προφητικά της Αγίας Γραφής, που αποτελούν και ένα τεράστιο κομμάτι της και είναι η συνηθέστερη αιτία που κάποιοι ορίζουν την ΑΓ σαν αλληγορική, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο το κομμάτι του συμβολισμού και πόσο απέχει από την ευρύτερη προσέγγιση της αλληγορίας. Γίνεται ξεκάθαρο ότι τελικά δεν υπάρχει μέσα τους τίποτα το αλληγορικό αλλά αντιθέτως έχουμε να κάνουμε με μια ευθεία κωδικοποίηση, τον πυρήνα δηλαδή του συμβολισμού, όπου κάθε σύμβολο αποτελεί έναν απολύτως συγκεκριμένο κώδικα για κάτι, ο οποίος παραμένει και απολύτως συνεπής κάθε φορά που χρησιμοποιείται το σύμβολο. Η επιτυχής αποκωδικοποίηση (με όποιον τρόπο αυτό επιτευχθεί), καταλήγει σε ένα κείμενο που είναι ξανά ξεκάθαρα ιστορικής/καταγραφικής μορφής απλά αναφέρεται στο μέλλον. Ένα κείμενο μελλοντολογικό μεν (εξ ου και προφητικό) αλλά χωρίς τίποτα το αλληγορικό μέσα του. Άπαξ και ολοκληρωθεί η αποκωδικοποίηση είναι σαν να διαβάζει κανείς τις ειδήσεις στην εφημερίδα. Και όπως δεν μπορούσαμε να ορίσουμε ένα μήνυμα του enigma σαν αλληγορία αλλά το ορίζουμε σαν κωδικοποιημένο, έτσι δεν μπορούμε να ορίσουμε της προφητείες της Αγίας Γραφής σαν αλληγορία αλλά μόνο σαν συμβολισμό.

Συνεπώς κατά την ταπεινή μου άποψη, ο γενικός αφορισμός "η Αγία Γραφή είναι αλληγορική" δεν περιγράφει την πραγματικότητα. Η Αγία Γραφή είναι πολύ συχνά βαθιά συμβολική, και σε κάποια προφητικά βιβλία της με αποκορύφωμα την Αποκάλυψη και τον Δανιήλ, ακραία κωδικοποιημένη. Τα περισσότερα σημεία της είναι ευθέως ιστορικές αφηγήσεις, και τα συμβολικά σημεία της άπαξ και αποκωδικοποιηθούν γίνονται επίσης ξεκάθαρες διδασκαλίες και/ή ειδήσεις του τότε μέλλοντος.

just my 0,02

.

Για το αρχείο, το βάζω στη γωνιά μου να μην το ψάχνω

Το βιβλίο "Αποκάλυψη τού Ιωάννη" είναι αλληγορικό κείμενο που όπως όλα τα αλληγορικά κείμενα, είναι συνυφασμένη με σύγχρονα και μελλοντικά πραγματικά γεγονότα.

SpoilerShow

Η ΚΔ δεν είναι κείμενο που έγραψε ο Παύλος αλλά η διδασκαλία των συγγραφέων που φέρουν την επωνυμία τους. τουλάχιστον όσα διασώθηκαν απ' αυτούς. Ότι επικρατεί στις επιστολές ο Παύλος, προφανώς γίνεται επειδή αυτός ανέλυσε ακριβέστερα τον Χριστιανισμό που περιγράφουν τα 4 Ευαγγέλια, για να γίνει κατανοητός στους Εθνικούς της εποχής του. Αυτό, για όσους αντιλαμβανόμαστε, δεν κάνει τη διδασκαλία των Ευαγγελίων αποκύημα της φαντασίας τού Παύλου. Το αντίθετο. Η απόδοση στις ερμηνείες του Παύλου ως εμπνευστή του Χριστιανισμού είναι αποκύημα της φαντασίας των εμπνευστών μιας τέτοιας απόδοσης. Ο Παύλος στις αναλύσεις του (έστω εμπλουτισμένα καθ' ω αναλύσεις) δεν διδάσκει τίποτα έξω από όσα διδάσκουν τα 4 Ευαγγέλια του κανόνα της ΚΔ.
Φυσικό είναι ο Ιησούς να διδάσκει τους συμπατριώτες του που τον περίμεναν (παρ' όλ' αυτά, στα κείμενα περιγράφονται και κάποιες θαυματουργικές επεμβάσεις και σε Εθνικούς). Αν δίδασκε απευθείας τους Εθνικούς τής εποχής του θα στρεφόντουσαν και οι μεν (Ιουδαίοι) και οι δε (Εθνικοί) εναντίον του. Οι μεν, επειδή η σωτηρία που περίμεναν ήταν η απαλλαγή από τη Ρωμαϊκή κυριαρχία (ενώ ο Ιησούς ήρθε για άλλου είδους Σωτηρία), οι δε, θα τον έβλεπαν ως εγκάθετο στο Ρωμαϊκό κεκτημένο που κυριαρχούσε και της Ιουδαίας τότε, όπως επίσης ότι σφετερίζεται πολιτικό αξίωμα. Αν έπεφτε στα χέρια του ιερατείου των Εθνικών δε, θα πάθαινε ότι έπαθε κι ο Παύλος απ' αυτούς. Με λίγα λόγια, αν έβγαιναν από τα όρια της Ιουδαίας τότε όσοι υπηρέτησαν τη διδασκαλία Του πριν ολοκληρωθεί το έργο του Ιησού εντός αυτής, θα έκανε κάτι που δεν θα ωφελούσε κανέναν από τις δυο πλευρές. αντίθετα, έτσι όπως έγινε, ωφέλησε και ωφελεί όσους θέλουν κοντά 2000 χρόνια.
Για όσους προσπαθούν να βρουν τέτοιου είδους ψεγάδια με την ερμηνεία τους, δικαίωμά τους, αλλά βλέπω να προσκρούουν σε μια άλλη ερμηνεία των γεγονότων, πιο επικρατέστερη.

.,

Θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση για κάτι που συχνά χρησιμοποιείται με μή ακριβή κατά την άποψή μου τρόπο. Ξεκινάω από το παρακάτω

"Η Αλληγορία είναι ένα σχήμα του λόγου, στον οποίο χρησιμοποιείται μία ιστορία με σκοπό τη διδασκαλία ή την ερμηνεία μιας ιδέας ή μιας αρχής. Υπάρχει μία σαφής διαφορά της αλληγορίας με το συμβολισμό. Μια αλληγορία είναι μια πλήρης αφήγηση, η οποία περιλαμβάνει χαρακτήρες και δράσεις που αντιπροσωπεύουν μια αφηρημένη ιδέα ή ένα γεγονός.

Ένα σύμβολο, από την άλλη πλευρά, είναι ένα αντικείμενο που αντιπροσωπεύει ένα άλλο αντικείμενο, δίνοντάς του μια συγκεκριμένη έννοια. Σε αντίθεση με αλληγορία, ο συμβολισμός δεν χρησιμοποιεί ιστορίες αλλά αντικείμενα. Για παράδειγμα, ο Πλάτων, στην αλληγορία του σπηλαίου, λέει μια ιστορία για το πώς μερικοί άνθρωποι είναι ανίδεοι, ενώ την ίδια στιγμή άλλοι άνθρωποι "βλέπουν το φως." Η αλληγορία του Πλάτωνα συμβολίζει μια ιδέα και δεν λέει μια πραγματική ιστορία. Μέσα όμως στην ίδια αυτή αλληγορία χρησιμοποιείται και ο συμβολισμός. Για παράδειγμα το φως συμβολίζει τη γνώση κ.λ.π. "

https://www.eef.gr/articles/ti-einai-i- ... -epistimes

The Differences Between Allegory and Symbolism

Because allegory is a type of symbolism, there are fewer differences between the two, but there are some.

The main difference between allegory and symbolism is how they are presented. Allegory is a narrative, as the moral lesson is in the form of an allegorical story. Symbolism is a literary device that presents one particular item, like a dove, to represent something else (peace).

Allegory has a story with a hidden meaning. It is not direct but asks the reader to dig in and discover the meaning of the work. Symbolism, which includes allegory, is a literary device that uses an item to represent something else, usually a physical, observable time that represents something metaphysical.

https://becomeawritertoday.com/allegory-vs-symbolism/

Το να θεωρεί κάποιος την Αγία Γραφή σαν ένα αλληγορικό κείμενο, μπορεί να στέκει με την ευρύτερη γραμματική έννοια αλλά δεν απεικονίζει με ακρίβεια τα δεδομένα. Αν πχ συγκρίνουμε λογοτεχνικά την Καινή Διαθήκη με την κλασσικότερη ίσως αλληγορία, τη σπηλιά του Πλάτωνα, μπορούμε να καταλάβουμε ίσως καλύτερα τις διαφορές μιας κλασσικής αλληγορίας, από το τί είναι τελικά η ΚΔ και η Αγία Γραφή και πόσο μπορεί να οριστεί σαν αλληγορία.

Το "πρόβλημα" κατά την άποψή μου προκύπτει από το ότι η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί σε πολλά σημεία ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ. Ο συμβολισμός, μπορεί όπως είδαμε στην αρχή να σχετίζεται άμεσα με την αλληγορία ως προς το ότι άλλο γράφεται/απεικονίζεται και άλλο εννοείται, αλλά κάπου εκεί αρχίζουν σημαντικές διαφορές.

Ξεκινώντας από τα πολλά σημεία της (το μεγαλύτερο κομμάτι) που δεν χρησιμοποιούνται συμβολισμοί, η Αγία Γραφή λειτουργεί σαν ένα ιστορικό κείμενο που καταγράφει απλώς γεγονότα (ασχέτως αν κάποιος πιστεύει ότι έγιναν ή όχι). Πρώτιστα η Αγία Γραφή είναι ιστορικής προσέγγισης κείμενο στη μεγαλύτερη έκταση οπότε και απέχει ως προς αυτό το σκέλος τα μέγιστα από την αλληγορία.

Τα συνηθέστερα σημεία στα οποία η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί συμβολισμό και ξεφεύγει εντελώς από τα ιστορικά της χαρακτηριστικά, είναι δύο. Σε κάποιες διδασκαλίες, και στις προφητείες. Χαρακτηριστικότερα (και ίσως και η μεγάλη πλειοψηφία από) σημεία διδασκαλιών με συμβολισμούς είναι οι παραβολές του Κυρίου. Οι παραβολές αυτές διδάσκουν ένα νόημα παραβάλλοντας απολύτως συγκεκριμένα σύμβολα στη θέση απολύτως συγκεκριμένων προσώπων και πράξεων. Όταν γίνει απλή αντικατάσταση των συμβόλων με την σημασία τους η διδαχή αποκαλύπτεται ξεκάθαρα, γίνεται direct talk, όπως δείχνεται τις λίγες φορές που ο ίδιος κάνει και αποκωδικοποίηση των συμβόλων. Τελικά κάποιες ευρύτερες έννοιες της όλης παραβολής αναδύονται με την ευρύτερη προσέγγιση της αλληγορίας, το γενικότερο νόημα πίσω από την παραβολή, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να οριστούν οι παραβολές σαν αλληγορίες. Αυτό που θέλει να διδάξει το διδάσκει ξεκάθαρα άπαξ και αποσυμβολιστεί η παραβολή και μπορούν να το αντιληφθούν άνετα και οι πτωχότεροι το πνεύματι. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ισχυριστεί ότι ακόμα κι έτσι, οι παραβολές του Κυρίου είναι αλληγορίες. Αλλά και πάλι, είναι ίσως οι μόνες περιπτώσεις σε όλη τη Βίβλο που μπορεί να έχουμε κάποιες αλληγορίες και επ ουδενί δεν αρκούν για να κατατάξουν την ΑΓ σαν αλληγορικό κείμενο.

Στα προφητικά της Αγίας Γραφής, που αποτελούν και ένα τεράστιο κομμάτι της και είναι η συνηθέστερη αιτία που κάποιοι ορίζουν την ΑΓ σαν αλληγορική, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο το κομμάτι του συμβολισμού και πόσο απέχει από την ευρύτερη προσέγγιση της αλληγορίας. Γίνεται ξεκάθαρο ότι τελικά δεν υπάρχει μέσα τους τίποτα το αλληγορικό αλλά αντιθέτως έχουμε να κάνουμε με μια ευθεία κωδικοποίηση, τον πυρήνα δηλαδή του συμβολισμού, όπου κάθε σύμβολο αποτελεί έναν απολύτως συγκεκριμένο κώδικα για κάτι, ο οποίος παραμένει και απολύτως συνεπής κάθε φορά που χρησιμοποιείται το σύμβολο. Η επιτυχής αποκωδικοποίηση (με όποιον τρόπο αυτό επιτευχθεί), καταλήγει σε ένα κείμενο που είναι ξανά ξεκάθαρα ιστορικής/καταγραφικής μορφής απλά αναφέρεται στο μέλλον. Ένα κείμενο μελλοντολογικό μεν (εξ ου και προφητικό) αλλά χωρίς τίποτα το αλληγορικό μέσα του. Άπαξ και ολοκληρωθεί η αποκωδικοποίηση είναι σαν να διαβάζει κανείς τις ειδήσεις στην εφημερίδα. Και όπως δεν μπορούσαμε να ορίσουμε ένα μήνυμα του enigma σαν αλληγορία αλλά το ορίζουμε σαν κωδικοποιημένο, έτσι δεν μπορούμε να ορίσουμε της προφητείες της Αγίας Γραφής σαν αλληγορία αλλά μόνο σαν συμβολισμό.

Συνεπώς κατά την ταπεινή μου άποψη, ο γενικός αφορισμός "η Αγία Γραφή είναι αλληγορική" δεν περιγράφει την πραγματικότητα. Η Αγία Γραφή είναι πολύ συχνά βαθιά συμβολική, και σε κάποια προφητικά βιβλία της με αποκορύφωμα την Αποκάλυψη και τον Δανιήλ, ακραία κωδικοποιημένη. Τα περισσότερα σημεία της είναι ευθέως ιστορικές αφηγήσεις, και τα συμβολικά σημεία της άπαξ και αποκωδικοποιηθούν γίνονται επίσης ξεκάθαρες διδασκαλίες και/ή ειδήσεις του τότε μέλλοντος.

just my 0,02

.

συμβολον ...............
αισθητον τι, αντι νοητου παραλαμβανομενον,
οιον (οπως) λογον τε του ιουδα, τον ον φιλησω
λαβετε, αυτος έστιν εκεινος ..........

αλληγορια..............
αλλο λεγων το γραμμα και αλλο το νοημα (translatione)

τεκμηριον ................
το απο φανερου τινος, τι αφανες δεικνυων,
ως βλεπων πορρωθεν (μακρυα) καπνον,
νοεις εστια (τζακι) ειναι.......

παραδειγμα .............
έστι των ηδη γενομενων .........

παραβολη............
ομοιωσις εκ των συνεχεστερων ......
(παρομοιωσις, ομιλια που περιεχει
παραστασεις απο γνωστα και συμβαινοντα
πραγματα .............)

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Καλές σπουδές. Ελπίζω να καταπιανεσαι με τις θετικές επιστήμες

δηλαδή όσοι καταπιαστήκαμε ή καταπιανόμαστε με ανθρωπιστικές και κοινωνικές είμαστε παιδιά κατώτερου θεού;

[student]

Αρχείο

Στην ορθόδοξη ερμηνεία της Βιβλου, προέχει το γεγονός ότι "οι εβραίοι σταύρωσαν τον Χριστό".

Στην προτεσταντική ερμηνεία της Βίβλου, προέχει το γεγονός ότι "οι εβραίοι είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού" (κι ας σταύρωσαν τον Χριστό).

Κι εσένα σ ευχαριστώ εξ ίσου για τον ίδιο λόγο, για τον καρπό που μου έφερες, και ομολογώ ότι θαύμασα κι όλας το πόσο λακωνικά παρουσίασες κάτι τόσο σημαντικό και ευρύ. Φτάνοντας στο βάθος, στην ουσία ενός θέματος με μεγάλες πνευματικές προεκτάσεις μέσα στο Χριστιανισμό. Την αντιμετώπιση του φυσικού Ισραήλ και τη σχέση των χριστιανών εθνικών μαζί του. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ...αλλά ίσως βγήκα αλλιώς, με έφεση στα είδη προικός και κυρίως στα σεντόνια...


Έχω τρομάξει στο παρελθόν με την ευκολία που (μέχρι σχετικά πρόσφατα, μέχρι το μαβί μαρμαρά που άλλαξαν τα κόζια για γεωπολιτικούς λόγους) ένας τυχαίος ανατολικός ορθόδοξος χριστιανός απολάμβανε και επικροτούσε οποιαδήποτε αιμοτοχυσία ισραηλινού αίματος. Με μια τρομακτική χαιρεκακία, αφύσικη, διαβολική...σταυρώσαν το Χριστό...αφού. Πέρασα κι εγώ άλλωστε από εκεί, κάποια στιγμή σαν νέος.

Αργότερα, τρόμαξα εξ ίσου, να μη σου πω ακόμα περισσότερο, όταν προέκυψαν εκτεταμένες και μακροχρόνιες επαφές με προτεστάντες. Ευαγγελικούς, πεντηκοστιανούς...τρόμαξα με την ευκολία ξεπλύματος οποιουδήποτε εγκλήματος μπορεί να διαπραχθεί από τους ισραηλινούς ...όχι απλά άφεση...δεν υπάρχει έγκλημα καν, ασυλία σε οποιασδήποτε μορφής κριτική ή διαμαρτυρία ή έννοια δικαίου ή αδίκου γιατί αλλιώς θα σε κάψει ο Θεός...I will bless those who bless you στάιλ. Με μια τρομακτική προσωπολατρία, αφύσικη, διαβολική...εκλεκτός λαός του Θεού...αφού. Πέρασα και από εκεί, κάποια στιγμή σαν νέος πάλι που νόμισε ότι τα έμαθε όλα. Πλυντήριο με πυροσβεστική μάνικα.

Πλέον, σαν σιτεμένος πιστός χριστιανός και μελετών (όσο μελετώ) την Αγία Γραφή, ανυπομονώ και αδημονώ μπας και δω τη μέρα που ο φυσικός Ισραήλ θα επιστρέψει, θα δει, θα καταλάβει και θα θρηνήσει, μετανοώντας για το δρόμο που περπάτησε και περπατάει ακόμα. Τη μέρα που ο φυσικός και ο υιοθετημένος κλάδος θα ενωθούν ώστε να ξαναγίνει η ελιά ολόκληρη.
Μέχρι τότε όμως θλίβομαι βαθιά και θρηνώ για την κατάντια και την τύφλωση που έχει περιέλθει ο απολωλός αδελφός μου... και ζητάω από τον Κύριο να τον συγχωρέσει γιατί δεν ξέρει τί κάνει και σε ποιον είναι μπροστάρης και πρωτοπαλίκαρο.

ΥΓ. Ας κάνω και μια σημείωση προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Το θλίβομαι και κλαίω για αυτά που κάνει δεν επικεντρώνεται στα όσα γίνονται σήμερα στη Γάζα. Δεν είναι αυτή η ουσία του θρήνου μου για τους αδελφούς μου από το λαό του φυσικού ισραήλ. Τα όσα γίνονται άλλωστε στη γάζα μια συνέπεια είναι imo, μέρος αυτών που προηγήθηκαν και κομμάτι αυτών που θα ακολουθήσουν.
Ο θρήνος μου είναι για το που βρίσκεται το πνεύμα τους και τα έργα τους, σε σχέση με τον Θεό των πατέρων τους...τον Θεό του Αβραάμ του Ισαάκ και του Μωυσή. Πως για άλλη μια φορά έγιναν οι πρωτοστάτες κάθε πνευματικής παρακμής για τους ίδιους πρώτα, αλλά και για όλους τους συνανθρώπους τους... πως έγιναν ξανά οι πρωτοστάτες της αποστασίας, της λατρείας του μαμωνά, του βάαλ, κάθε ασέλγειας και παρεκτροπής και κάθε ηθικής κατάπτωσης.

Θρηνώ και παρακαλώ λοιπόν για τις παραβάσεις τους και εύχομαι να μην είναι τόσο σοβαρές τελικά, όσο δείχνει η πραγματικότητα. Τις θεωρώ δε και τόσο σοβαρές πνευματικά, που το να μη τις αναγνωρίσω (πόσο μάλλον το να τους υποστηρίξω κι όλας όταν τις διαπράττουν), συνοδεύεται από σοβαρό ενδεχόμενο να βρεθώ κι εγώ απολογούμενος ενώπιον του βήματος είτε σαν προσωπολάτρης, είτε χειρότερα σαν ένας που χειροκροτούσε χαιρέκακα την ώρα που οι πέτρες έφευγαν προς τον Στέφανο.

[student]

Τι σκέφτομαι τώρα...

πρώτα απ όλα σκέφτομαι αυτά που σκέφτομαι να μην τα γράψω στο "τί σκεφτεσαι τώρα". Να τα γράψω εδώ καλύτερα...να μαι ο ίδιος ο οικοδεσπότης των σκέψεών μου.

Μετά σκέφτομαι όλα αυτά τα μαζεμένα από ένα μήνα μπάνιου, σκέψεις επί σκέψεων αποτέλεσμα φιμωμένης ανώνυμης παρακολούθησης. Ν ασχοληθώ πχ με τον σκύλο που μ έβρισε και βρίζει όλον τον κόσμο? ν ασχοληθώ με το γιατί τελικά μπαναρίστηκα μόνο εγώ? Μπα....ήταν τελικά καρποφόρο όλο αυτό. Σε προσωπικό επίπεδο. Μου δειξε πολλά για πολλούς. Μάλλον μού δειξε τελικά πολλά για όλους. Μου θύμισε επίσης πολλά ...

Μου θύμισε λοιπόν πρώτιστα ότι τριγύρω υπάρχουν σώφρονες άνθρωποι, άφρονες άνθρωποι και πολλοί που δεν έχουν πλέον κυριαρχία επί του νου τους αλλά κυριαρχούνται από πνεύματα.
Από αυτήν την κατηγορία υπάρχει έντονη παρουσία μέσα στην κοινότητα η οποία ...σκέφτομαι...υπερβαίνει την φυσιολογική αναλογία που ισχύει στην καθημερινότητα.

Μόλις η θύμηση έβαλε το φίλτρο πάνω στην εικόνα, ήταν σαν να μπήκε η ανθολογία των ζώων σε διαφάνεια. Διάφοροι από τους κυριαρχούμενος από πνεύματα, μονίμως έξω από το νου τους, άρχισαν να μοιάζουν με διάφορα ζώα. Κάτι που δεν απέχει πρακτικά και από την πραγματικότητα μιας και το χαρακτηριστικό των ζώων που τα διαφοροποιεί από τον άνθρωπο είναι ότι δεν ελέγχουν τον νου τους. Ο νους τους κυριαρχείται από τη ζωώδη φύση. Έτσι και ο άνθρωπος ο οποίος πλέον δεν ελέγχει το νου του και κυριαρχείται από άλλα πνεύματα διαφορετικά του ανθρώπινου πνεύματος, εξισώνεται αναγκαστικά με το ζώο.

Εξ ού και το σκύλος που προαναφέρθηκε. Δεν έχω κάτι τελικά με τον άνθρωπο. Τράβηξα μια μανούρα για λίγο με το πνεύμα που τον κυριαρχεί και τον μετατρέπει σε σκύλο αλλά μετά θυμήθηκα...και λυπήθηκα τον άνθρωπο...και όσους είναι αναγκασμένοι να τον υπομένουν. Και εκεί ο κύκλος ολοκληρώθηκε.

Ταυτόχρονα δε, μαζί με την εικόνα του σκύλου που εμφανίστηκε, εμφανίστηκαν και διάφορες άλλες εικόνες, πολλών ζώων εδώ μέσα. Από ανώδυνων ζώων μέχρι σιχαμένων πλασμάτων. Μαλάκες, υπάρχει πολύ σίχαμα εδώ μέσα. Πολλά σιχαμένα πνεύματα κυριαρχούν πολλούς ανθρώπους. Είναι ανατριχιαστικό το πόσοι έχουν πάψει εντελώς να είναι άνθρωποι.

Σκέφτομαι μετά ότι όλοι οι άνθρωποι κάποιες φορές θα λαλήσουν και θα τους διαολίσει κάποιο πνεύμα. Και θα πάψουν να ναι άνθρωποι.
Αυτό όμως είναι αυτονόητο δεν είναι παράξενο. Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Όλοι τον πίνουν κάποιοι στιγμή και διαολίζονται, όσο πνευματικά "προχωρημένοι" και να γίνουν. Μπορεί να λιγοστεύουν οι ήττες αλλά είναι πάντα εκεί.
Αλλά μετά σκέφτομαι ότι δεν μιλάω για αυτού του είδους τις περιπτώσεις που παρατηρούσα. Στο περιστασιακό βρισκόμαστε όλοι, κάποιοι στο πιο λίγο, κάποιοι στο πολύ, πιο συχνά, πιο σπάνια, αλλά παραμένουμε συνήθως και κυρίως αθρώπ..σώφρονες..άφρονες... both...
Ο σκύλος, ο λύκος, το γουρούνι, η ύαινα, το όρνιο, τα σκουλήκια, οι βδέλες, οι κόρακες, οι κόκορες, οι τσαλαπετεινοί, οι στρουθοκάμηλοι, δεν παραμένουν πλέον αθρωπ ούτε περιστασιακά...τους έχει καταπιεί ολοκληρωτικά αυτό που τους κυριαρχεί.
Πέραν μιας ανθρώπινης θλίψης για αυτό που έχουν πάθει, τί μπορώ να κάνω...σκέφτομαι? Μόνο προσευχή δυστυχώς. Βοήθα τους Κύριε να ξαναγίνουν έστω και λίγο άνθρωποι. Και βοήθα και τους ανθρώπους που τους συναντούν στο δρόμο τους να παραμένουν άνθρωποι και να μην κολλήσουν ούτε για λίγο από αυτό που τους μεταφέρουν.

[student]

Σκάει κι άλλη μια σκέψη στο καπάκι...

...οι άνθρωποι δεν είναι ο εαυτός τους στο πχόρουμ...δεν είναι έτσι στην πραγματική τους ζωή...ούτε τα ζώα...

Ενδιαφέρουσα σκέψη ...σκέφτομαι. Παίζει να ισχύει...
...ποιος εαυτός όμως είναι ο πραγματικός? αυτός του πχόρουμ ή αυτός της πραγματικής ζωής? Ποιος είναι περσόνα και ποιος τα ενδότερα της ψυχής?

Σαν να ν το πχόρουμ, λέει η επόμενη σκέψη, ο πραγματικός πάτος του πηγαδιού. Η απελευθέρωση μέσω της ανωνυμίας, η απουσία ουσιαστικών συνεπειών...σαν να βγάζει πιο εύκολα κανείς το όποιο πνεύμα κρύβει μέσα στο νου και την ψυχή του...δύσκολο στην τελική ένα ζώο εδα μέσα να ναι άθρωπος στην πραγματική ζωή...πιο πιθανό το ζώο να φορά προβιά ανθρώπου στην καθημερινότητά του...και να τη βγάζει ηδονισμένο μόλις πέσει η αυλαία και πιάσει ανυπόμονα το πληκτρολόγιο...να βγάλει πχ όλη την οργή που έχει συσσωρεύσει παίζοντας καταναγκαστικά τον... άνθρωπο.

[sys3x]

Κάτι τέτοιο.

SpoilerShow

[Saturn]

Τί έγινε, ανθρωποφαγία είχαμε;

Περιμένετε να περάσει και αντίστοιχο νομοσχέδιο, να δείτε τί έχει να γίνει

[student]

Πόσοι αντιλαμβάνονται άραγες το τσιμπούκι που μπορεί να έρχεται σε όλη την ανθρωπότητα?

Είναι προφανής μεν η κυριαρχία της εθελοτυφλίας κυρίως στους βολεμένους που προσπαθούν απεγνωσμένα να φανταστούν κάθε δυνατό σενάριο που θα τους εξασφαλίσει τη συνέχιση του βολέματος. Σενάριο που θα υποστηρίζει ότι το κακομαθημένο μαλακισμένο που μεγάλωσα θα συνεχίσει να περνάει ζάχαρη με τις λουί βιτόν της στο ίνστα και τα λάικ από τα υπόλοιπα άχρηστα μαλακισμένα, όσο και αν ξέρω μέσα μου ότι είναι άχρηστο και ανίκανο να διαχειριστεί τα πιο απλά μιας δύσκολης καθημερινότητας... πχ το να μην έχει μπιστολάκι για τα μαλλιά και να χαλάσει το σίδερο της φράντζας. Σενάριο που θα υποστηρίζει ότι όλα πάνε γαμάτα όσο ο κούλης εξασφαλίζει πελάτες στο μαγαζί γωνία και να τα παίρνω είτε σαν ιδιοκτήτης είτε σαν μανατζερογκολντεν...(μποι? they, them? it?). Σενάριο που na υποστηρίζει ότι θα μπορώ να με παίρνουν παρτούζα στη μέση του δρόμου έξω από ένα δημοτικό αλαλάζοντας, αρκεί να έχουν σηκωμένη σημαία με πολλά χρώματα όταν φωνάζω "we re coming for your kids".

Αλλά ρε πούστη μου τόσο τύφλωση? Τόσο σαπίλα?

Πόσοι άραγε έστω σκέφτονται το ενδεχόμενο να στραβώσει το έργο άσχημα? Πόσοι ενώ μπορούν, κάνουν έστω μια πρακτική καβάτζα...που θα πάω αν χτυπήσει η διάρροια τον ανεμιστήρα...τί θα φαω...τί θα κάνει η κόρη με τα νύχια της...πως θα έρχεται ο γαμιάς μου να μου τον φορέσει με τα τακούνια στο χωράφι...με τί θα αντικαταστήσω την ύπαρξή μου μέσα σ ένα πχώρουμ όπου ζω βδελίζοντας απ τις ζωές των άλλων...

Έρχεται πούτσα...συνέλθετε μαλάκες έχετε χάσει τη μπάλα σχεδόν όλοι, βολεμένοι και μη...με όσα Φ22 και αν είστε διατεθειμένοι να πουλήσετε τις ψυχές σας στο διάολο για να διατηρήσετε τα "προνόμιά" σας. Σκατόψυχα ζώα έχετε καταντήσει οι περισσότεροι.

[student]

Απ την άλλη έχουμε μια άλλη εντελώς αποβλακωμένη συνομοταξία... αυτή των μη βολεμένων που απλά ζούνε για τη στιγμή που θα γαμήσουν τους βολεμένους για να γίνουν εκείνοι βολεμένοι στη θέση τους ή άκομα χειρότερα για να τον πίνουμε όλοι μαζί και όχι μόνος μου. Άλλο τσούρμο εδώ μέσα. Δεν με νοιάζει σου λέει καθόλου για το μπουρδέλο που ζω. Το μόνο που με νοιάζει είναι να γαμήσω τους βολεμένους...είτε για να τον πίνουμε παρέα, είτε για να βολευτώ εγώ. Δεν με νοιάζει να βρω δουλειά της προκοπής, μόνο να τον πιει ο γαμημένος βολεμένος κουλογλύφτης με τα μανατζεριλίκια του ασανσέρ που μοστράρει κάζουαλ φράιντει...δεν με νοιάζει να βρω γυναίκα να γουστάρω, το να μην έχει οργασμό απ το πρωι καμία κάσπ από έναν πιο κοντό μου, μου φτάνει...τις κόβω ρε παιδί μου, δεν έχω ζωή πέρα από αυτό το όνειρο....

...σκατάνθρωποι, μουνόπανα καμμένα από τη ζήλια και το φθόνο...έτοιμοι να αγκαλιάσουν οποιαδήποτε μαλακία ή ανωμαλία εξασφαλίζει ότι θα τον πιούν οι βολεμένοι. Εγώ να ξύνω τ αρχίδια μου και ας μην έχω να φάω, δεν με νοιάζει, αρκεί να τον πιούνε τα μουνιά που έχουνε....και ας το βαφτίσουν όπως θέλουν, εγώ μέσα είμαι...

Και όλα αυτά στο 2024, που οι άνθρωποι είναι προοδευμένοι, μοντέρνοι, σύγχρονοι...σουρωτήρι κανονικό...

σκατά στα μούτρα σας...χειρότερη κατάντια μπορεί και να μην έχει παίξει στην ανθρώπινη ιστορία....
που και να έρθουν τα μεγάλα τυριά...
εδώ δίνετε πρόθυμα κώλο τώρα για ένα iphone, ένα cottage, ένα δεπόν, μερικά λαικ...μια κλιματική κρίση, δικαιώματα των μεταναστών, όλα στο ξεπούλημα ανάλογα με το τί ερεθίζει το αρρωστημένο εγώ μου...
στην ψυχή θα κολλήσετε με το κατάλληλο αντάλλαγμα?

ΜΑΛΑΚΕΣ! Συνέλθετε...αν και ...χλωμό.

[student]

Σκέψεις σκέψεις σκέψεις...ατάκτως ἐρριμμένες...

μή δίνεται σημασία...συνεχίστε σαν να μη τρέχει τίποτα...

ένας βλαμμένος σας λέει μαλάκες, καμμένα ζώα, με φράγκα και/ή στάτους ή χωρίς...
δεν θα ναι δα και η πρώτη φορά που σας συμβαίνει.

[Saturn]

Περιμένεις να σου απαντήσουν ή να σταματήσουν τις καραμέλες που πιπιλίζουν;

[student]

Περιμένεις να σου απαντήσουν ή να σταματήσουν τις καραμέλες που πιπιλίζουν;

Δεν περιμένω τίποτα από κανέναν... άνθρωπο... αδελφέ.
Όπως ακριβώς κι εσύ πλέον...εδώ και κάποιους μήνες...

Εκ 1

[Saturn]

Εγώ έχω να περιμένω από τους πολύ λίγους που επιλέγω πια να έχω στην ζωή μου, την κανονική εννοώ, όχι στο θεατράλε μας εδω

EK 1?