Τι σημαίνει το ψευδώνυμό σου και γιατί το διάλεξες;

[Ίφιδα]

Έκοψα το Ιφιγένεια που μου άρεσε πολύ στα 16, το έκανα Ίφις, ελληνοαγγλιστί Ifis για ένα παιχνίδι rpg, μπήκα έτσι στο πρώτο μου φόρουμ κάπου στα 20 και μετατράπηκε σε Ίφιδα κατά την πάροδο των ετών

Το βλέπω να καταλήγει "φίδι", όταν σε κάνει πεθερά ο γιος σου.

για κάποιους είμαι ήδη, δε χρειάστηκε να περιμένω

[Dasein]

Από το χρωματισμένο κενό που μεσολαβεί μεταξύ του ιππόκαμπου και της αμυγδαλής του εγκεφάλου.

[vagabondo]

Έκοψα το Ιφιγένεια που μου άρεσε πολύ στα 16, το έκανα Ίφις, ελληνοαγγλιστί Ifis για ένα παιχνίδι rpg, μπήκα έτσι στο πρώτο μου φόρουμ κάπου στα 20 και μετατράπηκε σε Ίφιδα κατά την πάροδο των ετών

Το βλέπω να καταλήγει "φίδι", όταν σε κάνει πεθερά ο γιος σου.

για κάποιους είμαι ήδη, δε χρειάστηκε να περιμένω

Αμάν!

[Νταρνάκας]

Διάλεξα το Νταρνάκας επειδή είμαι Νταρνάκας.

[O I]

Διάλεξα το Νταρνάκας επειδή είμαι Νταρνάκας.

κι εγώ από μάννα (Ντουβίστα πάλαι ποτέ)



Ο.Ι.

[Νταρνάκας]

Διάλεξα το Νταρνάκας επειδή είμαι Νταρνάκας.

κι εγώ από μάννα (Ντουβίστα πάλαι ποτέ)



Ο.Ι.

Τουν'ς είσι συ α;

[O I]

Διάλεξα το Νταρνάκας επειδή είμαι Νταρνάκας.

κι εγώ από μάννα (Ντουβίστα πάλαι ποτέ)



Ο.Ι.

Τουν'ς είσι συ α;

Ναι
Η μάννα μου έμενε απέναντι από την εκκλησία που είναι δίπλα στο παλιό σχολείο του χωριού (Αγ. Αθανάσιος η εκκλησία)
Ο παπούς ήταν ο Γραμματέας τής κοινότητας και πέθανε από Ζάχαρο το 77 στην Αθήνα, που μεγάλωσα μέχρι τα 30 μου.
Είχα να πάω εκεί από τα 11 μου και πήγα τελικά για λίγο πέρυσι για να προσκυνήσω στην εκκλησία που βαπτίστηκα.
Τη διάλεκτο δεν την ξέρω αλλά μου έκανε εντύπωση τότε η έκφραση θαυμασμού "άιντα" και άλλες που δε θυμάμαι τώρα.
Τότε, το 79- 80 που πήγα τελευταία φορά πιτσιρικάς, ήταν όμορφο χωριό.
Τώρα, πέρυσι που πήγα, εκσυγχρονίστηκε αρκετά

Ο.Ι.

[Νταρνάκας]

κι εγώ από μάννα (Ντουβίστα πάλαι ποτέ)



Ο.Ι.

Τουν'ς είσι συ α;

Ναι
Η μάννα μου έμενε απέναντι από την εκκλησία που είναι δίπλα στο παλιό σχολείο του χωριού (Αγ. Αθανάσιος η εκκλησία)
Ο παπούς ήταν ο Γραμματέας τής κοινότητας και πέθανε από Ζάχαρο το 77 στην Αθήνα, που μεγάλωσα μέχρι τα 30 μου.
Είχα να πάω εκεί από τα 11 μου και πήγα τελικά για λίγο πέρυσι για να προσκυνήσω στην εκκλησία που βαπτίστηκα.
Τη διάλεκτο δεν την ξέρω αλλά μου έκανε εντύπωση τότε η έκφραση θαυμασμού "άιντα" και άλλες που δε θυμάμαι τώρα.
Τότε, το 79- 80 που πήγα τελευταία φορά πιτσιρικάς, ήταν όμορφο χωριό.
Τώρα, πέρυσι που πήγα, εκσυγχρονίστηκε αρκετά

Ο.Ι.

Nομίζω κατάλαβα ποιος ήταν ο παππούς σου. Μήπως το επώνυμό του αρχίζει από Απ...; Και μήπως το σπίτι που λες είναι δίπλα ακριβώς από το αρτοποιείο;

[O I]

Τουν'ς είσι συ α;

Ναι
Η μάννα μου έμενε απέναντι από την εκκλησία που είναι δίπλα στο παλιό σχολείο του χωριού (Αγ. Αθανάσιος η εκκλησία)
Ο παπούς ήταν ο Γραμματέας τής κοινότητας και πέθανε από Ζάχαρο το 77 στην Αθήνα, που μεγάλωσα μέχρι τα 30 μου.
Είχα να πάω εκεί από τα 11 μου και πήγα τελικά για λίγο πέρυσι για να προσκυνήσω στην εκκλησία που βαπτίστηκα.
Τη διάλεκτο δεν την ξέρω αλλά μου έκανε εντύπωση τότε η έκφραση θαυμασμού "άιντα" και άλλες που δε θυμάμαι τώρα.
Τότε, το 79- 80 που πήγα τελευταία φορά πιτσιρικάς, ήταν όμορφο χωριό.
Τώρα, πέρυσι που πήγα, εκσυγχρονίστηκε αρκετά

Ο.Ι.

Nομίζω κατάλαβα ποιος ήταν ο παππούς σου. Μήπως το επώνυμό του αρχίζει από Απ...; Και μήπως το σπίτι που λες είναι δίπλα ακριβώς από το αρτοποιείο;

Οχι
Ο παππούς ήταν γραμματέας μέχρι το 70'+ νομίζω
Το αρτοποιείο είναι μπαίνοντας στο χωριό από Πεντάπολη και οι αρτοποιοί (Κώστας και Αντώνης) είναι 2α ξαδέλφια μου. Ο Πατέρας τους (Γιώργος) ήταν αδελφός τού παππού μου.
Το επίθετο του παππού ήταν Οικο..... όπως και των αρτοποιών.
Το σπίτι του παππού είναι δίπλα από το πατρικό σπίτι των αρτοποιών
Το παλιό σχολείο, δίπλα στον Αγ. Αθανάσιο, που είχε κτιστεί το 1906 χρησιμοποιούνταν τότε, (το 78') για σιταποθήκη.

Αν ρωτήσεις κανέναν 60-65άρι από κει τον ξέρει σίγουρα

Ο.Ι.

[Νταρνάκας]

Ναι
Η μάννα μου έμενε απέναντι από την εκκλησία που είναι δίπλα στο παλιό σχολείο του χωριού (Αγ. Αθανάσιος η εκκλησία)
Ο παπούς ήταν ο Γραμματέας τής κοινότητας και πέθανε από Ζάχαρο το 77 στην Αθήνα, που μεγάλωσα μέχρι τα 30 μου.
Είχα να πάω εκεί από τα 11 μου και πήγα τελικά για λίγο πέρυσι για να προσκυνήσω στην εκκλησία που βαπτίστηκα.
Τη διάλεκτο δεν την ξέρω αλλά μου έκανε εντύπωση τότε η έκφραση θαυμασμού "άιντα" και άλλες που δε θυμάμαι τώρα.
Τότε, το 79- 80 που πήγα τελευταία φορά πιτσιρικάς, ήταν όμορφο χωριό.
Τώρα, πέρυσι που πήγα, εκσυγχρονίστηκε αρκετά

Ο.Ι.

Nομίζω κατάλαβα ποιος ήταν ο παππούς σου. Μήπως το επώνυμό του αρχίζει από Απ...; Και μήπως το σπίτι που λες είναι δίπλα ακριβώς από το αρτοποιείο;

Οχι
Ο παππούς ήταν γραμματέας μέχρι το 70'+ νομίζω
Το αρτοποιείο είναι μπαίνοντας στο χωριό από Πεντάπολη και οι αρτοποιοί (Κώστας και Αντώνης) είναι 2α ξαδέλφια μου. Ο Πατέρας τους (Γιώργος) ήταν αδελφός τού παππού μου.
Το επίθετο του παππού ήταν Οικο..... όπως και των αρτοποιών.
Το σπίτι του παππού είναι δίπλα από το πατρικό σπίτι των αρτοποιών
Το παλιό σχολείο, δίπλα στον Αγ. Αθανάσιο, που είχε κτιστεί το 1906 χρησιμοποιούνταν τότε, (το 78') για σιταποθήκη.

Αν ρωτήσεις κανέναν 60-65άρι από κει τον ξέρει σίγουρα

Ο.Ι.

A, τώρα κατάλαβα. Εκείνο το ψηλό σπίτι στο πλακόστρωτο στενό λες που έχει κι άλλα "κουνουμάδκα" σπίτια. Πριν μερικά χρόνια που ζούσε ακόμα η γιαγιά σου θυμάμαι είχε και μία πόρτα στο στενό, με δυο σκαλοπατάκια και κάγκελα στο πλάι, για να πιάνεται όταν ανεβοκατέβαινε. Μετά που πέθανε, τα σκαλοπατάκια γκρεμίστηκαν και η πόρτα χτίστηκε. Αυτό δεν είναι το σπίτι; Μήπως είχες κι έναν θείο αστυνομικό στην Αθήνα;
Και το δικό μας οικογενειακό επώνυμο ήταν παλιά (επί τουρκοκρατίας) το ίδιο με του παππού σου, αλλά αργότερα άλλαξε λόγω ενός παρατσουκλιού του προπάππου μου, το οποίο και καθιερώθηκε ως επώνυμό μας.
Υπάρχουν πολλοί μ' αυτό το επώνυμο στο χωριό όπως σίγουρα θα ξέρεις κι ο δικός σας κλάδος νομίζω έχει κοντινή συγγένεια μ' αυτόν.

[O I]

Nομίζω κατάλαβα ποιος ήταν ο παππούς σου. Μήπως το επώνυμό του αρχίζει από Απ...; Και μήπως το σπίτι που λες είναι δίπλα ακριβώς από το αρτοποιείο;

Οχι
Ο παππούς ήταν γραμματέας μέχρι το 70'+ νομίζω
Το αρτοποιείο είναι μπαίνοντας στο χωριό από Πεντάπολη και οι αρτοποιοί (Κώστας και Αντώνης) είναι 2α ξαδέλφια μου. Ο Πατέρας τους (Γιώργος) ήταν αδελφός τού παππού μου.
Το επίθετο του παππού ήταν Οικο..... όπως και των αρτοποιών.
Το σπίτι του παππού είναι δίπλα από το πατρικό σπίτι των αρτοποιών
Το παλιό σχολείο, δίπλα στον Αγ. Αθανάσιο, που είχε κτιστεί το 1906 χρησιμοποιούνταν τότε, (το 78') για σιταποθήκη.

Αν ρωτήσεις κανέναν 60-65άρι από κει τον ξέρει σίγουρα

Ο.Ι.

A, τώρα κατάλαβα. Εκείνο το ψηλό σπίτι στο πλακόστρωτο στενό λες που έχει κι άλλα "κουνουμάδκα" σπίτια. Πριν μερικά χρόνια που ζούσε ακόμα η γιαγιά σου θυμάμαι είχε και μία πόρτα στο στενό, με δυο σκαλοπατάκια και κάγκελα στο πλάι, για να πιάνεται όταν ανεβοκατέβαινε. Μετά που πέθανε, τα σκαλοπατάκια γκρεμίστηκαν και η πόρτα χτίστηκε. Αυτό δεν είναι το σπίτι; Μήπως είχες κι έναν θείο αστυνομικό στην Αθήνα;
Και το δικό μας οικογενειακό επώνυμο ήταν παλιά (επί τουρκοκρατίας) το ίδιο με του παππού σου, αλλά αργότερα άλλαξε λόγω ενός παρατσουκλιού του προπάππου μου, το οποίο και καθιερώθηκε ως επώνυμό μας.
Υπάρχουν πολλοί μ' αυτό το επώνυμο στο χωριό όπως σίγουρα θα ξέρεις κι ο δικός σας κλάδος νομίζω έχει κοντινή συγγένεια μ' αυτόν.

Ναι! ο Θείος μου ο Κώστας ήταν αστυνομικός αυτός που το κληρονόμησε και το ανακαίνισε (τώρα είναι 87). Έρχεται τα καλοκαίρια εκεί.
Το σπίτι τότε είχε 2 εισόδους. Μία που είναι ακόμα απέναντι από την είσοδο τής εκκλησίας που είναι μπαλκονάκι με 4-5 σκαλιά και η άλλη ήταν η κοινή των 2 σπιτιών, του παππού μου με του αδελφό του που είχαν κοινή αυλή και έμπαιναν από το κατώι (είναι τρίπατα αμφότερα). Σ' αυτή την κοινή είσοδο ήταν το τότε βενζινάδικο που το είχε ο φούρναρης. Αυτή η είσοδος που λες, από το πλακόστρωτο, ήταν του φούρναρη και όχι του παππού μου. Η γιαγιά που λες ήταν η γυναίκα τού φούρναρη, του αδελφού του παππού μου.
Η γιαγιά μου πέθανε από καρδιά στην αθήνα 2 χρόνια μετά τον παππού.
Αυτόν τον αθλητή που λες δεν τον ξέρω προσωπικά αλλά μάλλον θα έχω κάποια συγγένεια.
Επειδή όμως είμαστε τελείως οφ τόπικ, αν θες, τα υπόλοιπα με πμ



Ο.Ι.

[Sid Vicious]

Ήμαν πανκ μικρός, ήτο πολύ επιδραστικό για εμέ, και μουσικά αλλά και για την σκέψη μου, ακόμη και ως σκιν αργότερα δεν είχε διαφορά, ήταν απλά σαν συνέχεια στο πανκ με εθνικιστικές αναφορές, once a punk always a punk? Κοντά στο σπίτι μου είχε ένα παρκάκι που σαν παιδιά πηγαίναμε παίζαμε, στα παγκάκια μαζευόντουσταν πανκς και κάποια στιγμή που είχε πρόβλημα ένα παιδί από την παρέα μας, δε το θέλαν οι γονείς του και το αφήσαν στο δρόμο, το είχαν περιμαζέψει δυο από τους πανκηδες για κάποιο καιρό και φρόντιζαν ώστε το παιδί να μην μείνει στο δρόμο. Είχε γραφεί και σχετικά με το γεγονός στην εφημερίδα Μακεδονία τότε, πανκς σωζουν ορφανό (που δεν ήταν ορφανό) ή κάτι τέτοιο (ο ένα από τους δύο πάνκηδες εγινε σκιν αργότερα και μετά από καποια χρόνια συμμετείχαμε μαζι και σε εθνικιστικες κινησεις, ο άλλος χούλιγκαν του παοκ και αναρχικος). Και κάπως έτσι αρχίσαμε τα παιδιά της γειτονιάς να κάνουμε παρέα με τους πανκς. Εγω ήδη άκουγα μουσικές, καπου 12 ημουν, ακουγα κατι iron maiden, venom, dio άκουγα και κατι λιγα πανκ και ποστ πανκ από μια κασσετα (με sex pistols, ramones, dead kennedys, mau maus, Bauhaus, birthday party) που με ειχε γραψει ενας ξάδερφος (αναρχικος τοτε, σημερα ζαιος no surprise) και την ειχα λιωσει. Οπότε τι πιο φυσικο να γινω πανκ. Λίγο αργότερα ανοιξε και ένα δισκαδικο ο τραγουδιστης των new rose, μιας ποστ πανκ μπαντας της Θεσσαλονίκης, στη γειτονια μου, ημουν και καπως σαν μασκοτ εκει, ολη μερα εκει καπου 13 χρονων πανκοπουλο, ηρθε και εδεσε το πραγμα.

Τι μου θύμησες τώρα

Γύρω στο 83 το καλοκαίρι που ήμουν 15-16 τότε, άρχισα με 3 φίλους να πηγαίνουμε στο πάρκο της Ριζαρίου σχολής απέναντι από το πολεμικό Μουσείο.
Τότε εκεί γνωριστήκαμε με μια παρέα πάνκιδων, καμιά 15ριά, εκ των οποίων οι πιο γνωστοί ήταν ο Άρης (τότε τραγουδιστής των "Γενιά του Χάους") που έμενε κάπου στην αρχή τής Ακαδημίας, ο Τζιμάκος (επόμενος Τραγουδιστής του ίδιου γκρουπ), ο Θοδωρής (κιθαρίστας), ο Ρόμελ (ήταν πάνκης, τότε μεταστρεφόταν σε σκινχεντ και αργότερα έγινε κολλητός του Κοστέλο), ο Παπάκιας κα
Το 85' θυμάμαι ήμουν στην πλατεία με την εκτέλεση του Μιχάλη.
Αργότερα, το 86' τα είχα για λίγο καιρό με την Ντίνα των "Κοινωνικά απόβλητα" λέγαν το γκρουπ (τότε δεν είχε δημιουργηθεί ακομα)
Ο Μιχαλολιάκος τότε πέρναγε κι απ' το καφενείο "Ελλας" στο παγκράτι όπως και ο Τσίγκος. Εκεί είχε μαχαιρώσει σοβαρά ο ένας από τα παιδιά που πηγαίναμε στο Πολεμικό Μουσείο (αυτός πέθανε το 95 από οβερ ντοουζ) κάποιον σκινχεντ Τηλέμαχο. Πιο κάτω απ' αυτό το καφενείο ήταν μια παμπ (δε θυμάμαι όνομα) που σύχναζαν το 86' οι τότε σκινχεντ που είναι οι σημερινοί Χρυσαυγήτες.


ΠΑΝΤΑ όμως ήμουν ανεξάρτητος από "Αναρχικές ιδεολογίες" επειδή δεν μπορεί κάποιος να λέγεται αναρχικός και να πιστεύει στις αρχές της ομάδας των Αναρχικών
Τώρα που κατάλαβαν το σφάλμα λέγονται "Αντιεξουσιαστές".

Τι μου θύμισες τώρα...



Ο.Ι.

Έλα ρε συ, μικρή χώρα είμαστε!
Μεγαλύτερες γενιές από εμένα αυτοί που αναφέρεις αλλά κάποιους είχα γνωρίσει εδικά μετα την πρωτη συναυλια των ramones στο ροδον οπου ειχα κατσει Αθηνα μερικές μέρες μετα το λαιβ.
Η παμπ που λες μήπως ήταν η Red Lion; Είχε παραμείνει στέκι skins και για πάρα πολλά χρόνια έπειτα.
Και ρε συ τα είχες με τη Ντίνα; Σε ζηλεύω!! Εγώ πιτσιρικάς τότε αλλά την θυμάμαι και στα λαιβ της φιλοσοφικής στην Θεσσαλονίκη, με τα μίνι της αααααααχ, την κοιτούσα αχορταγα

[Γιάννης]

Αν ήθελα να εξηγήσω θα έγραφα σεντονάκι.

Είστε πολλοί, ε;

[O I]

Ήμαν πανκ μικρός, ήτο πολύ επιδραστικό για εμέ, και μουσικά αλλά και για την σκέψη μου, ακόμη και ως σκιν αργότερα δεν είχε διαφορά, ήταν απλά σαν συνέχεια στο πανκ με εθνικιστικές αναφορές, once a punk always a punk? Κοντά στο σπίτι μου είχε ένα παρκάκι που σαν παιδιά πηγαίναμε παίζαμε, στα παγκάκια μαζευόντουσταν πανκς και κάποια στιγμή που είχε πρόβλημα ένα παιδί από την παρέα μας, δε το θέλαν οι γονείς του και το αφήσαν στο δρόμο, το είχαν περιμαζέψει δυο από τους πανκηδες για κάποιο καιρό και φρόντιζαν ώστε το παιδί να μην μείνει στο δρόμο. Είχε γραφεί και σχετικά με το γεγονός στην εφημερίδα Μακεδονία τότε, πανκς σωζουν ορφανό (που δεν ήταν ορφανό) ή κάτι τέτοιο (ο ένα από τους δύο πάνκηδες εγινε σκιν αργότερα και μετά από καποια χρόνια συμμετείχαμε μαζι και σε εθνικιστικες κινησεις, ο άλλος χούλιγκαν του παοκ και αναρχικος). Και κάπως έτσι αρχίσαμε τα παιδιά της γειτονιάς να κάνουμε παρέα με τους πανκς. Εγω ήδη άκουγα μουσικές, καπου 12 ημουν, ακουγα κατι iron maiden, venom, dio άκουγα και κατι λιγα πανκ και ποστ πανκ από μια κασσετα (με sex pistols, ramones, dead kennedys, mau maus, Bauhaus, birthday party) που με ειχε γραψει ενας ξάδερφος (αναρχικος τοτε, σημερα ζαιος no surprise) και την ειχα λιωσει. Οπότε τι πιο φυσικο να γινω πανκ. Λίγο αργότερα ανοιξε και ένα δισκαδικο ο τραγουδιστης των new rose, μιας ποστ πανκ μπαντας της Θεσσαλονίκης, στη γειτονια μου, ημουν και καπως σαν μασκοτ εκει, ολη μερα εκει καπου 13 χρονων πανκοπουλο, ηρθε και εδεσε το πραγμα.

Τι μου θύμησες τώρα

Γύρω στο 83 το καλοκαίρι που ήμουν 15-16 τότε, άρχισα με 3 φίλους να πηγαίνουμε στο πάρκο της Ριζαρίου σχολής απέναντι από το πολεμικό Μουσείο.
Τότε εκεί γνωριστήκαμε με μια παρέα πάνκιδων, καμιά 15ριά, εκ των οποίων οι πιο γνωστοί ήταν ο Άρης (τότε τραγουδιστής των "Γενιά του Χάους") που έμενε κάπου στην αρχή τής Ακαδημίας, ο Τζιμάκος (επόμενος Τραγουδιστής του ίδιου γκρουπ), ο Θοδωρής (κιθαρίστας), ο Ρόμελ (ήταν πάνκης, τότε μεταστρεφόταν σε σκινχεντ και αργότερα έγινε κολλητός του Κοστέλο), ο Παπάκιας κα
Το 85' θυμάμαι ήμουν στην πλατεία με την εκτέλεση του Μιχάλη.
Αργότερα, το 86' τα είχα για λίγο καιρό με την Ντίνα των "Κοινωνικά απόβλητα" λέγαν το γκρουπ (τότε δεν είχε δημιουργηθεί ακομα)
Ο Μιχαλολιάκος τότε πέρναγε κι απ' το καφενείο "Ελλας" στο παγκράτι όπως και ο Τσίγκος. Εκεί είχε μαχαιρώσει σοβαρά ο ένας από τα παιδιά που πηγαίναμε στο Πολεμικό Μουσείο (αυτός πέθανε το 95 από οβερ ντοουζ) κάποιον σκινχεντ Τηλέμαχο. Πιο κάτω απ' αυτό το καφενείο ήταν μια παμπ (δε θυμάμαι όνομα) που σύχναζαν το 86' οι τότε σκινχεντ που είναι οι σημερινοί Χρυσαυγήτες.


ΠΑΝΤΑ όμως ήμουν ανεξάρτητος από "Αναρχικές ιδεολογίες" επειδή δεν μπορεί κάποιος να λέγεται αναρχικός και να πιστεύει στις αρχές της ομάδας των Αναρχικών
Τώρα που κατάλαβαν το σφάλμα λέγονται "Αντιεξουσιαστές".

Τι μου θύμισες τώρα...

Ο.Ι.

Έλα ρε συ, μικρή χώρα είμαστε!
Μεγαλύτερες γενιές από εμένα αυτοί που αναφέρεις αλλά κάποιους είχα γνωρίσει εδικά μετα την πρωτη συναυλια των ramones στο ροδον οπου ειχα κατσει Αθηνα μερικές μέρες μετα το λαιβ.
Η παμπ που λες μήπως ήταν η Red Lion; Είχε παραμείνει στέκι skins και για πάρα πολλά χρόνια έπειτα.
Και ρε συ τα είχες με τη Ντίνα; Σε ζηλεύω!! Εγώ πιτσιρικάς τότε αλλά την θυμάμαι και στα λαιβ της φιλοσοφικής στην Θεσσαλονίκη, με τα μίνι της αααααααχ, την κοιτούσα αχορταγα

5-10 νοματαίοι το "ελλάντα"...

Στο ρόδον τραγούδαγε κατά το 90' και ο Παύλος (Άξιος μουσικοσυνθέτης και ΚΥΡΊΩΣ τα τραγούδια του από προσωπική εμπειρία), εξ χιουμανς, τρύπες, πανκς ρωμάνα, στρες κ.α.
Οι στρες είχαν δώσει και μια συναυλία στο πάρκο τής Γλυφάδας το 84-85' όπως και οι "Αδιέξοδος" + "Γενιά τού Χάους" κάπου στα Πετράλωνα νομίζω. Εκεί να δεις κλοτσοπατινάδα στο "χορό"
Στην εποχή μου ήταν ανοιχτό ακόμα το Κύτταρο που έπαιζαν τότε οι "Σώκρατες" και η τελευταία πανκ μπουάτ στην Πλάκα που δε θυμάμαι τώρα, (μετά 35 χρόνια) το όνομά της.

Γα την παμπ στο παγκράτι δε θυμάμαι αν ήταν αυτό το όνομά της. Πάντως ήταν σε ένα τρίγωνο που δημιουργούνταν κατεβαίνοντας από την πλατεία Πλαστήρα (εκεί ήταν το καφενείο "Ελλάς") και από την παμπ αν συνέχιζες, έβγαινες στην είσοδο τού Καλλιμάρμαρου.
Εκεί πήγαιναν οι σκινάδες τα καλοκαίρια επειδή ήταν ανοιχτά απ' έξω και άραζαν στα πεζοδρόμια πίνοντας μπίρες και χτυπώντας 10-10 κανένα περαστικό φρικιό (το χειμώνα πήγαιναν σε ένα υπόγειο κλαμπάκι κάπου στη Βουλιαγμένης και ίσως είναι αυτό που λες)
Μια μέρα ο Καστέλο μαζί με τον Ρόμελ χτύπησαν ένα φίλο μου που φόραγε τη σημαία τού Νότου. Πήγε νοσοκομείο με ασθενοφόρο.
Την άλλη μέρα, (είχα έν XL250R) το έδωσα να το οδηγήσει ένας φίλος και έκατσα από πίσω. Περάσαμε μπροστά απ' αυτή την παμπ και έβγαλα ένα "κρόταλο 38" και έριξα μια στον αέρα.
Εκεί να σε δω, να βλέπεις τους "άντρακλες" που βάραγαν ομαδικά κανα ταλαίπωρο, να τρέχουν πανικόβλητοι και να τραβάν οι πίσω τους μπροστά μη φαν καμιά αδέσποτη
Κάτι παρόμοιο είχαμε κάνει με δυο φίλους και στη ρειμποου το 90' σε καμιά 50 σκινάδες που είχαν στείλει στο νοσοκομείο έναν φίλο για να του πάρουν τις μάρτιν.
Εκεί κλείστηκαν στη γυμναστική ακαδημία (2 δρόμους πιο πάνω) και πήδηξαν τα κάγκελα 3 μέτρα ύψος, σα τού πολυτεχνείου, που στην κορυφή είναι σα κοντάρια μυτερά
Τι μλκιες κάναμε τότε στα 18 και στα 22

Με την Ντίνα τα είχαμε για 1-2 μήνες (τέλη 85') αλλά ήταν ακόμα παρθενάκι και διστακτικό...
Εγώ ως ανυπόμονος τότε, δεν έχασα την ευκαιρία να πάω με μια συμμαθήτριά της που μου την έπεφτε για να ξελαμπικάρω από τα... μίνι της Ντίνας
Το έμαθε φυσικά και τα χαλάσαμε με τον "καλύτερο" τρόπο. Μετά κανα εξάμηνο απουσίασα από την Αθήνα για 3,5 χρόνια και ξανά-βρεθήκαμε, αλλά τότε ήταν σε μια κατάληψη πάνω από τα Εξάρχεια και τα είχε με κάποιον.
Παραμείναμε φίλοι τότε, και τώρα που ζω Χαλκιδική εδώ και 22 χρόνια, έμαθα ότι ζει στον Καναδά.
Από τότε έχω κάνει στροφή 180 ͦ (αν δεις το προφίλ μου)

Στη Θεσσαλονίκη είχα γνωρίσει τον Κώστα τον "Κάβουρα" που τραγούδαγε σε ένα πανκ γκρουπ το 93' αλλά δε θυμάμαι το όνομα του γκρουπ. Πάντως ένα κομμάτι τους και νομίζω το πιο γνωστό ήταν: "Στα μπούτια σας θα χύσω, γάλα κατσικίσιο".

Αν κάτσω να σου μιλάω για την π.Χριστού ζωή μου, θα μιλάμε για μέρες φίλε Σιντ

Ο.Ι.

[relativer777]

Επέλεξα το ψευδόνιμό μου απο εκτίμηση στο πρώσωπο του Albert Einstein απο τις σπουδές μου στο
FAU Erlangen "ASP Ingenieur "
Γι'αυτό και το relativer - σχετικός με την φωτογραφία του