Θεωρείτε ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια μορφή τέχνης;

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Οι μόνοι που θα θεωρούααν τέχνη τα βίντεο γκέιμς είναι αυτοί που έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουν τι είναι τέχνη ή/και την συγχέουν με τον εντυπωσιασμό.

[Αλιόσα]

και αυτο που έγραψες πως τα vg δεν μπορουν να σε κάνουνε να συγκινηθεις ειναι απλά μούφα
ενα παράδειγμα


εξαρταται για ποιο vg μιλάμε βέβαια, αλλα και για να ειμαστε δικαιοι ούτε ολη η μουσικη είναι υψηλή τέχνη ούτε ολος ο κινηματογράφος εκτος και αν βαζουμε στο ίδιο τσουβάλι ταινιες σαν το Taxi Driver με ταινιες του Ταμτάκου ή την 9η του Μπετόβεν με τα σκυλοτράγουδα.

[Πτολεμαίος]

Μ' αυτήν την έννοια είναι τέχνη και τα όνειρα ή τα ταξίδια σε μακρινά μέρη.

Οχι διότι και τα όνειρα και τα ταξιδια τα ζεις εσύ και δεν μπορείς να μεταδώσεις σε άλλον αυτό που ζεις. Τα μεν ταξίδια από τη στιγμή που τα δημιουργείς και τα διαχειρίζεσαι εσύ, σου δίνουν την δυνατότητα μέσω της φωτογραφίας να τα εντάξεις στην τέχνη.

Επίσης προϋποθέτει επαναληψιμοτητα που τα όνειρα αλλά και τα ταξιδια δεν την διαθέτουν.

Τα βιντεοπαιχνίδια δεν εμπίπτουν σε τίποτα από αυτά που ανέφερα. Κάποιοι δημιουργούν έναν κόσμο χρησιμοποιώντας ήχο και εικονα με σκοπό τη δημιουργία συναισθηματων σε κάποιους αλλους. Μάλιστα, υπάρχει - για πρώτη φορά στην ιστορία τη; τέχνης - διαδραστικοτητα. "Ζεις κι ελίσσεσαι" μέσα στο δημιούργημα του άλλου.

Οπότε, σκεφτομενος ξανά το θέμα, τείνω να συμφωνήσω με εσάς. Δεν είναι ακριβώς τεχνη.
Είναι μετατέχνη. Ίσως κάτι ανώτερο.

Θα πω μόνο τα προφανή. Τα συναισθήματα που προκαλούν δεν έχουν να κάνουν με τέχνη ή με τους σκοπούς της. Εκτός αν στέκεσαι μπροστά στο god of war με τον ίδιο τρόπο που στέκεσαι μπροστά στην ενάτη ή στον δαυίδ του μικελάντζελο. Ο Σκορσέζε το είπε καλύτερα απ' όλους. Οι ταινίες της μάρβελ δεν είναι κινηματογράφος είναι theme parks. Φανταχτερές και χωρίς ουσία και νόημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βίντεο γκέιμς. Είναι εντυπωσιακά, πολύ δουλειά έχει πέσει στην κατασκευή τους μα δεν είναι τέχνη. Δεν μπορούν να σε κάνουν να συγκινηθείς. Δεν μπορούν να σε κάνουν να φιλοσοφήσεις και φυσικά η αριστοτελική κάθαρσις βρίσκεται έτη φωτός μακριά από αυτά. Οι χαρακτήρες επίσης είναι πληκτικά μονοδιάστατοι όπως και η πλοκή. Δεν είναι δηλαδή ούτε Σαίξπηρ ούτε Σοφοκλής. Δεν θα μπορούσαν να είναι. Οι τύποι που τα φτιάνουν γνωρίζουν για την ανθρώπινη κατάσταση όσα ο σκύλος μου για τον Σόπενάουερ.
Περί διαδραστικότητας αν έχεις γίνει μέτοχος ενός οποιουδήποτε έργου τέχνης χωρίς να να ζήσεις και να ελιχθείς μέσα σε αυτό τότε αγαπητέ μου δεν έχεις γίνει ποτέ μέτοχος σε κανένα έργο τέχνης.

Πες του Σκορσέζε ότι λέει μαλακιες. Διότι μπορεί κι εγώ να συμφωνώ μαζι του για τις ταινίες της Μαρβελ αλλά ο κόσμος είναι αυτός που θα κρίνει στο ποια τέχνη θα του αρέσει και στο τι είναι τέχνη στην τελική. Ασχέτως του αν ειναι κακή τέχνη.

Δηλαδή για σένα τέχνη είναι μόνο ο Μπετόβεν και ο Μιχαήλ Άγγελος; Την Τζοκοντα παρέλειψες.

Κι εγώ θεωρώ τα έργα του Πικάσο μπούρδες, επίσης την αφηρημένη τέχνη για το πουτσο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν είναι τέχνη;

Δεν γίνεται να δέχεται κάποιος τον κινηματογράφο για τέχνη και να μην δέχεται τα παιχνίδια. Ειναι αδιανόητο.

Η τελευταία σου πρόταση είναι όλη λάθος διότι έχεις χάσει το νόημα αυτού που θέλω να πω.

[kongrosian]

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Οχι διότι και τα όνειρα και τα ταξιδια τα ζεις εσύ και δεν μπορείς να μεταδώσεις σε άλλον αυτό που ζεις. Τα μεν ταξίδια από τη στιγμή που τα δημιουργείς και τα διαχειρίζεσαι εσύ, σου δίνουν την δυνατότητα μέσω της φωτογραφίας να τα εντάξεις στην τέχνη.

Επίσης προϋποθέτει επαναληψιμοτητα που τα όνειρα αλλά και τα ταξιδια δεν την διαθέτουν.

Τα βιντεοπαιχνίδια δεν εμπίπτουν σε τίποτα από αυτά που ανέφερα. Κάποιοι δημιουργούν έναν κόσμο χρησιμοποιώντας ήχο και εικονα με σκοπό τη δημιουργία συναισθηματων σε κάποιους αλλους. Μάλιστα, υπάρχει - για πρώτη φορά στην ιστορία τη; τέχνης - διαδραστικοτητα. "Ζεις κι ελίσσεσαι" μέσα στο δημιούργημα του άλλου.

Οπότε, σκεφτομενος ξανά το θέμα, τείνω να συμφωνήσω με εσάς. Δεν είναι ακριβώς τεχνη.
Είναι μετατέχνη. Ίσως κάτι ανώτερο.

Θα πω μόνο τα προφανή. Τα συναισθήματα που προκαλούν δεν έχουν να κάνουν με τέχνη ή με τους σκοπούς της. Εκτός αν στέκεσαι μπροστά στο god of war με τον ίδιο τρόπο που στέκεσαι μπροστά στην ενάτη ή στον δαυίδ του μικελάντζελο. Ο Σκορσέζε το είπε καλύτερα απ' όλους. Οι ταινίες της μάρβελ δεν είναι κινηματογράφος είναι theme parks. Φανταχτερές και χωρίς ουσία και νόημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βίντεο γκέιμς. Είναι εντυπωσιακά, πολύ δουλειά έχει πέσει στην κατασκευή τους μα δεν είναι τέχνη. Δεν μπορούν να σε κάνουν να συγκινηθείς. Δεν μπορούν να σε κάνουν να φιλοσοφήσεις και φυσικά η αριστοτελική κάθαρσις βρίσκεται έτη φωτός μακριά από αυτά. Οι χαρακτήρες επίσης είναι πληκτικά μονοδιάστατοι όπως και η πλοκή. Δεν είναι δηλαδή ούτε Σαίξπηρ ούτε Σοφοκλής. Δεν θα μπορούσαν να είναι. Οι τύποι που τα φτιάνουν γνωρίζουν για την ανθρώπινη κατάσταση όσα ο σκύλος μου για τον Σόπενάουερ.
Περί διαδραστικότητας αν έχεις γίνει μέτοχος ενός οποιουδήποτε έργου τέχνης χωρίς να να ζήσεις και να ελιχθείς μέσα σε αυτό τότε αγαπητέ μου δεν έχεις γίνει ποτέ μέτοχος σε κανένα έργο τέχνης.

Πες του Σκορσέζε ότι λέει μαλακιες. Διότι μπορεί κι εγώ να συμφωνώ μαζι του για τις ταινίες της Μαρβελ αλλά ο κόσμος είναι αυτός που θα κρίνει στο ποια τέχνη θα του αρέσει και στο τι είναι τέχνη στην τελική. Ασχέτως του αν ειναι κακή τέχνη.

Δηλαδή για σένα τέχνη είναι μόνο ο Μπετόβεν και ο Μιχαήλ Άγγελος; Την Τζοκοντα παρέλειψες.

Κι εγώ θεωρώ τα έργα του Πικάσο μπούρδες, επίσης την αφηρημένη τέχνη για το πουτσο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν είναι τέχνη;

Δεν γίνεται να δέχεται κάποιος τον κινηματογράφο για τέχνη και να μην δέχεται τα παιχνίδια. Ειναι αδιανόητο.

Η τελευταία σου πρόταση είναι όλη λάθος διότι έχεις χάσει το νόημα αυτού που θέλω να πω.

Και πάλι κάνεις λάθος. Ο κόσμος δεν είναι ικανός να κρίνει απολύτως τίποτα. Πρόκειται για πούπουλο που πηγαίνει όπου το πάει ο άνεμος κι ο άνεμος στις μέρες μας είναι ισχυρός και κατευθύνει ακατάπαυστα προς την μετριότητα και την επανάληψη. Είτε έχει να κάνει με κινηματογράφο, είτε με μουσική. Η τέχνη σήμερα υπάρχει μόνο σαν προιόν που πρέπει να καταναλωθεί άμεσα. Το πραγματικό έργο τέχνης είναι άχρονο. Είναι πάντα επίκαιρο. Σε δέκα χρόνια η μουσική της εποχής μας δεν θα ακούγεται πλέον και τα παιχνίδια που θαυμάζεις θα έχουν εξαφανιστεί από τη συλλογική συνείδηση. Κι αν κάποια μείνουν δεν θα είναι για την τέχνη τους. Αυτά που θα μείνουν θα είναι, η νίκη της Σαμοθράκης, η νυχτερινή περίπολος, η ενάτη, η Ιλιάδα, το αποκάλυψη τώρα.
Αυτό δεν είναι διαπίστωση δική μου. Αν πραγματικά πιστεύεις ότι τα παιχνίδια είναι τέχνη τότε δεν γνωρίζεις το παραμικρό από αυτή. Για μένα χάνεις πολλά. Ναι. Η πραγματική τέχνη απαιτεί από εσένα πράγματα που τα βίντεογκειμ δε θα τολμούσαν να ζητήσουν. Πρέπει να επενδύσεις σε αυτή αν θέλεις την μεστή εμπειρία σαν να δαγκώνεις ώριμο φρούτο. Αν το κάνεις, δηλαδή αν έχεις την ικανότητα να το κάνεις, θα ανταμοιφθείς και θα θυμάσαι τούτες εδώ τις αράδες σου σαν κάτι διασκεδαστικό.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Αυτό είναι τέχνη.



Αυτό.



Αυτό

Leda and the Swan
BY WILLIAM BUTLER YEATS
A sudden blow: the great wings beating still
Above the staggering girl, her thighs caressed
By the dark webs, her nape caught in his bill,
He holds her helpless breast upon his breast.

How can those terrified vague fingers push
The feathered glory from her loosening thighs?
And how can body, laid in that white rush,
But feel the strange heart beating where it lies?

A shudder in the loins engenders there
The broken wall, the burning roof and tower
And Agamemnon dead.
Being so caught up,
So mastered by the brute blood of the air,
Did she put on his knowledge with his power
Before the indifferent beak could let her drop?

[omg kai 3 lol]

Θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως 10η τέχνη;

Περιέχουν μορφές τέχνης σίγουρα. Κινηματογράφο, ζωγραφική, μουσική, ποίηση, λογοτεχνία. Αλλά είναι το ίδιο το παιχνίδι καλλιτέχνημα σαν σύνολο; Χμμμμμ...

Για να το ξεκαθαρίσω, δεν προβληματίζομαι στ' αλήθεια. Έχω απάντηση και είναι αρνητική.

Οι ζωγράφοι έχουν ταλέντο και επίσης ξέρουν να ζωγραφίζουν.

Ο δημιουργός games για να φτιάξει μια γραμμή πρέπει επίσης να γράφει "boot #@@@!$%^&&**$@(" και άλλα τέτοια που εμείς δεν κατανοούμε.

Η Γαλη κατι σας ειπε στην αρχη αλλα δεν το καταλαβατε,
μετα μπλεξατε τα μπουτια σας προσπαθωντας να ορισετε την τεχνη σε "καλη" και "κακη"..
τα videogames ανηκουν στις εφαρμοσμενες τεχνες που σημαινει οτι δεν είναι τέχνη για την τεχνη αλλα εχει πρακτικη χρηση, που σημαινει οτι πριν συλληφθει και υλοποιηθει εχει σφυγμομετρηθει για να μπει σε καλουπια με ορους μαρκετινγκ, οπως ακριβως ενας art director θα φτιαξει το περιτυλιγμα για το κουτι του Soupline ή το τηλεοπτικο σποτ του.

στα videogames εν προκειμενω ο αρχικος στοχος ειναι οι πωλησεις και για να κανει ενα game εκατομμυρια πωλησεις πρεπει να ειναι εθιστικο,
οποτε ολα γινονται με πρωταρχικο γνωμονα την βολεψη του χρηστη

ολοι οι παρακατω τυποι το πιθανοτερο ειναι να μην εχουν καμια σχεση με προγραμματισμο κι αν γνωριζουν κατι αυτο θα ειναι στη θεωρια για να ειναι σε θεση συνεργαζονται με τα υπολοιπα teams



επισης πριν απο καθε video game, ταινια, διαφημιστικο, υπαρχει το storyborard - concept art το οποιο εγκρινεται πρωτα απο τους ανωτερους του και μετα παει στον παραγωγο δλδ τον πελατη που θα ριξει το χρημα για να το βγαλει πολλαπλασιο απο τα πελατακια του..

ειδικά τα mmo, όπως και το πχορουμ, είναι κανονική θεατρική σκηνή, όπου σαν περφόρμερ μπορείς να είσαι, να κάνεις, να βγάλεις ένα σωρό πράγματα. το κάθε τι

[stavmanr]

Θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως 10η τέχνη;

Μπορεί ένας gamer να είναι εστέτ;

Φυσικά.
Κάποια videogames έχουν πολύ δυνατά σενάρια ακόμη και για κινηματογραφική ταινία.
Από το Syberia μέχρι το The longest journey, μιλάμε για έπη.

[stavmanr]

Ενα παράπονο έχω από τα games μόνο: Οτι έχουν χρησιμοποιηθεί διαχρονικά ως προπαγάνδα για αναβαθμίσεις hardware.

Τα μεγάλα στούντιο έχουν καταλάβει ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τα games που βγάζουνε ώστε οι έχοντες pc να αναβαθμίζουν συνέχεια τα μηχανήματά τους. Γιατί είναι το είδος λογισμικού με τις μεγαλύτερες απαιτήσεις (εκτός από τα indie).

Είχα μια ολόκληρη δεκαετία να παίξω games και δεν είναι τυχαίο ότι για το ίδιο διάστημα, δεν χρειάστηκε να κάνω αναβάθμιση hardware.

Ισχύει και δεν ισχύει ταυτόχρονα.
Πάντοτε το gaming development ήθελε το state of the art γραφικό περιβάλλον.
Ήταν μία πάγια απαίτηση εκμοντερνισμού.
Το ίδιο συμβαίνει και στις ταινίες, που τα ειδικά εφέ γίνονται όλο και πιο σύνθετα, δύσκολα, εντυπωσιακά.
Το ίδιο συμβαίνει και στο software. Δοκίμασε windows10 σε μηχάνημα 10ετίας χωρίς αναβάθμιση (πχ. διπύρηνο, 4 Gb μνήμη κλπ)...

[Otto Weininger]

Οι μόνοι που θα θεωρούααν τέχνη τα βίντεο γκέιμς είναι αυτοί που έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουν τι είναι τέχνη ή/και την συγχέουν με τον εντυπωσιασμό.

έχουν βγει και αλλά παιχνίδια μετά τα 8bit που θυμάσαι

[stavmanr]

Οι μόνοι που θα θεωρούααν τέχνη τα βίντεο γκέιμς είναι αυτοί που έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουν τι είναι τέχνη ή/και την συγχέουν με τον εντυπωσιασμό.

έχουν βγει και αλλά παιχνίδια μετά τα 8bit που θυμάσαι

Υπέροχα και τα παλιά.
Ποιος ξεχνά το Prince of Persia ή το Manic Mansion ή ακόμη και το Tombraider 1, που ήταν επαναστατικά για την εποχή τους;

Μεταξύ μας προτιμώ το TR1 από τα τελευταία που κάποια στιγμή δοκίμασα να παίξω.

[gassim]

Ίσως να μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν στις εφαρμοσμένες τέχνες, όπως η γραφιστική για παράδειγμα.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Οι μόνοι που θα θεωρούααν τέχνη τα βίντεο γκέιμς είναι αυτοί που έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουν τι είναι τέχνη ή/και την συγχέουν με τον εντυπωσιασμό.

έχουν βγει και αλλά παιχνίδια μετά τα 8bit που θυμάσαι

Φυσικά και τα θυμάσαι. Όχι όμως επειδή είναι τέχνη. Και για να μην παρεξηγηθώ είμαι μανιώδης παίχτης. Απλούστατα καλά είναι να μην μπερδεύουμε την πούτσα με την βούρτσα.

[stavmanr]

Ίσως να μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν στις εφαρμοσμένες τέχνες, όπως η γραφιστική για παράδειγμα.

Δεν είναι τόσο απλό.
Υπάρχουν παιχνίδια action, interactive, puzzle κλπ. Υπάρχουν παιχνίδια ανοιχτού χάρτη, κλειστού χάρτη, ανοιχτού σεναρίου, κλειστού σεναρίου κλπ.
Είναι διαφορετικά είδη τέχνης.

[AlienWay]

στα videogames εν προκειμενω ο αρχικος στοχος ειναι οι πωλησεις και για να κανει ενα game εκατομμυρια πωλησεις πρεπει να ειναι εθιστικο,
οποτε ολα γινονται με πρωταρχικο γνωμονα την βολεψη του χρηστη

Υπάρχουν και τα indie που δεν έχουν στόχο τις μαζικές πωλήσεις.