Το πιο αγαπημένο κλασικό αυτοκίνητο

[Ναύτης]

Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα, αυτά είναι τα 8 κλασικά αυτοκίνητα που αγαπήθηκαν περισσότερο από τους Έλληνες οδηγούς.
Είχατε ποτέ κάποιο/κάποια απ' αυτά τα αυτοκίνητα και το αγαπήσατε όντως;
Προσωπικά, εκεί γύρω στα 20 είχα για 3-4 χρόνια ένα 2CV, πορτοκαλί ακριβώς όπως αυτό της φωτό, και πράγματι το αγάπησα όσο κανένα άλλο αυτοκίνητο έκτοτε. Ίσως γιατί το έχω συνδέσει με τις ωραιότερες νεανικές μου περιπέτειες και αναμνήσεις κι επίσης γιατί ήταν σκύλος και δεν μ' άφησε ποτέ και πουθενά.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

από αυτά που μπήκαν, ντε ες, τζούλια, μπεμβέ

[Ερμής]

από αυτά που μπήκαν, ντε ες, τζούλια, μπεμβέ

αυτά και δια εμέ.

Βέβαια απο τη λίστα λείπει το τιτάνιο μαστανγκ του 67

[EKPLIKTIKOS]

Έχω μεγάλη αγάπη για τα κλασικά αυτοκίνητα. Δεν έχουν καμία σχέση με τα αυτοκίνητα σήμερα, τα οποία βέβαια είναι καλύτερα στα πάντα. Επιδόσεις, κρατήματα, αξιοπιστία, ανεση, όλα είναι καλύτερα σήμερα. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Όμως τα κλασικά σχεδόν ολα φτιάχτηκαν και σχεδιάστηκαν από ανθρώπους με όραμα. Κανένας δεν ξενυχτησε βραδιά αξημερωτα γιατί είχε ένα όνειρο να φτιάξει ένα Dacia duster ή ένα peugeot 2008. Απλά φτιάχτηκαν από ανθρώπους που είχαν αποκλειστικο στοχο το κερδος, οι οποίοι τα αντιμετωπίζουν όπως μια τοστιέρα ή μια καφετιέρα με κάψουλες. Πράγματι, πολλές φορές οι ίδιοι άνθρωποι εμπλέκονται ακριβώς σε τέτοια ή αντιστοιχα πρότζεκτ τα οποία είναι παντελώς άσχετα με την αυτοκίνηση. Δε λέω κάτι για τη χρηστική αξία ενός τέτοιου αυτοκινήτου, που μπορεί να είναι υψηλότατη και το οχημα το ιδιο εξαιρετικό. Μπορεί να προσφέρει ακόμα και οδηγική απόλαυση ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Πχ ένα Lancer evo. Αλλά η Mitsubishi είναι ακριβώς αυτο: την ίδια ψυχή που θα έβαζε στην κατασκευή ενός κλιματιστικου, την ίδια βάζει και στα αυτοκίνητά της. Αντίθετα, οι περισσότερες ευρωπαϊκές εταιρείες φτιάχτηκαν από ανθρώπους με όραμα και τα κλασικά οχήματά τους εκφράζουν ακριβώς την ψυχή αυτή των ανθρώπων πίσω από την εταιρεία. Η μόνη μάλλον γιαπωνέζικη εταιρεία που φτιάχτηκε όντως από άνθρωπο με όραμα είναι η Χοντα. Γιατί όντως υπήρξε ένας κύριος Soichiro Honda που ειχε ενα οραμα.

Πλέον βέβαια δεν υπάρχουν όλα αυτά. Ανήκουν σε άλλες εποχές γι αυτό μου αρέσουν τα κλασικά. Τα οχήματα με ψυχή που βγαίνουν σήμερα είναι προφανώς για γερά πορτοφόλια, οι εποχές δε συγκρίνονται ούτε καν με 15-20 χρόνια πίσω που ακόμη υπήρχε ένας χαρακτήρας, πολλώ δε μάλλον με 50 χρόνια πριν.

Από αυτά της λίστας θα διάλεγα την όμορφη ιταλιδα. Στην κατηγορία άλλο θα είχα πραγματικά πολλές επιλογές.

[Ναύτης]

από αυτά που μπήκαν, ντε ες, τζούλια, μπεμβέ

Την BMW 2002 την γούσταρα πολύ κι εγώ , αλλά δεν είχα τότε, στα νιάτα μου, την οικονομική δυνατότητα για να την αγοράσω ούτε μεταχειρισμένη. Πήρα το 2cv και αποδείχτηκε σούπερ.

[Bazoomba]

Το ιδιο μοτιβο υπαρχει και στην αρχιτεκτονικη-πολεοδομια.Αναρχα cost effective προτζεκτς παντου.

Σχεδιαστικα δεν ξεχωριζεις το Γιαρυς με το Αυρυς, τα i-μοντελα της Χιουνταη κλπ.

Απο την λιστα, αυτο που ξεχωριζει ειναι το αλφα ρομεο.

[Ναύτης]

Το ιδιο μοτιβο υπαρχει και στην αρχιτεκτονικη-πολεοδομια.Αναρχα cost effective προτζεκτς παντου.

Σχεδιαστικα δεν ξεχωριζεις το Γιαρυς με το Αυρυς, τα i-μοντελα της Χιουνταη κλπ.

Απο την λιστα, αυτο που ξεχωριζει ειναι το αλφα ρομεο.

Δεν είχα ποτέ, αλλά τις εποχές εκείνες άκουγα για χοντρά προβλήματα στα ηλεκτρικά.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

από αυτά που μπήκαν, ντε ες, τζούλια, μπεμβέ

Την BMW 2002 την γούσταρα πολύ κι εγώ , αλλά δεν είχα τότε, στα νιάτα μου, την οικονομική δυνατότητα για να την αγοράσω ούτε μεταχειρισμένη. Πήρα το 2cv και αποδείχτηκε σούπερ.

την είχε ο πατέρας οικογενιακού φίλου με τους οποίους κάναμε πολύ παρέα και διακοπές μαζί ώστε να έχω κάνει πολλά χλμ εκεί μέσα. σε κάποια δόση μας την έδινε για να μάθουμε να οδηγάμε. θυμάμαι ότι όταν πάταγες το γκάζι σχεδόν έβλεπες τον δείκτη της μπενζίνας να κατεβαίνει. έκαιγε τον γκώλο του. Επίσης πολύ βαρύ αλλά δεμένο σαν σύνολο. Ήθελε αυτοπεποίθηση βέβαια σε στροφιλίκια

[Ναύτης]

από αυτά που μπήκαν, ντε ες, τζούλια, μπεμβέ

Την BMW 2002 την γούσταρα πολύ κι εγώ , αλλά δεν είχα τότε, στα νιάτα μου, την οικονομική δυνατότητα για να την αγοράσω ούτε μεταχειρισμένη. Πήρα το 2cv και αποδείχτηκε σούπερ.

την είχε ο πατέρας οικογενιακού φίλου με τους οποίους κάναμε πολύ παρέα και διακοπές μαζί ώστε να έχω κάνει πολλά χλμ εκεί μέσα. σε κάποια δόση μας την έδινε για να μάθουμε να οδηγάμε. θυμάμαι ότι όταν πάταγες το γκάζι σχεδόν έβλεπες τον δείκτη της μπενζίνας να κατεβαίνει. έκαιγε τον γκώλο του. Επίσης πολύ βαρύ αλλά δεμένο σαν σύνολο. Ήθελε αυτοπεποίθηση βέβαια σε στροφιλίκια

Βαρύ αυτοκίνητο, γι' αυτό. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν και πισωκίνητο και όπως όλα τα πισωκίνητα υποστρέφει εύκολα.
Το 2cv απ' την άλλη το έπαιρνε ο αέρας όταν φύσαγε πολύ στην κακιά σκάλα (μιλάμε αν δεν πρόσεχες, σού άλλαζε ο αέρας λωρίδα ).
Επίσης, αν τυχόν ξέμενες από μπαταρία είχε μανιβέλα.
Βενζίνη έκαιγε περίπου όσο ένα παπί.

[Ερμής]

Το ίδιο και η μετά 323 bavaria με τις διπλές εξατμίσεις. Σε αυτό το αμάξι έμαθα να οδηγώ.
κράτημα μηδέν και να καταπίνει τον άμπακα. Αν το έπαιζες μάγκας χωρίς να έχεις χέρια , αγόραζες οικοπεδάρα σε τιμή ευκαιρίας.

[Ναύτης]

Α! Tο 2cv είχε και πρωτότυπο ερκοντίσιον. Αν προσέξετε τη φωτό, κάτω από τους υαλοκαθαριστήρες έχει μια οριζόντια μεταλλική πλάκα. Ε, την άνοιγες με έναν μηχανισμό κι έμπαινε φρέσκο αεράκι στην καμπίνα.

[Nandros]

Το ιδιο μοτιβο υπαρχει και στην αρχιτεκτονικη-πολεοδομια.Αναρχα cost effective προτζεκτς παντου.

Σχεδιαστικα δεν ξεχωριζεις το Γιαρυς με το Αυρυς, τα i-μοντελα της Χιουνταη κλπ.

Απο την λιστα, αυτο που ξεχωριζει ειναι το αλφα ρομεο.

Τα σχεδιάζουν στο κομπιούτερ και έχουν σκοπό να μειώσουν τον αεροδυναμικό συντελεστή, όσο πιο μικρό τόσο καλύτερα. Μετά από αυτό δεν έχουν πολλές επιλογές στον σχεδιασμό.

[Bazoomba]

Το ιδιο μοτιβο υπαρχει και στην αρχιτεκτονικη-πολεοδομια.Αναρχα cost effective προτζεκτς παντου.

Σχεδιαστικα δεν ξεχωριζεις το Γιαρυς με το Αυρυς, τα i-μοντελα της Χιουνταη κλπ.

Απο την λιστα, αυτο που ξεχωριζει ειναι το αλφα ρομεο.

Τα σχεδιάζουν στο κομπιούτερ και έχουν σκοπό να μειώσουν τον αεροδυναμικό συντελεστή, όσο πιο μικρό τόσο καλύτερα. Μετά από αυτό δεν έχουν πολλές επιλογές στον σχεδιασμό.

Το γνωριζω απο πρωτο χερι. Για αυτο αλλωστε ανεφερα το cost effectiveness.

[Ασέβαστος]

Έχω μεγάλη αγάπη για τα κλασικά αυτοκίνητα. Δεν έχουν καμία σχέση με τα αυτοκίνητα σήμερα, τα οποία βέβαια είναι καλύτερα στα πάντα. Επιδόσεις, κρατήματα, αξιοπιστία, ανεση, όλα είναι καλύτερα σήμερα. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Όμως τα κλασικά σχεδόν ολα φτιάχτηκαν και σχεδιάστηκαν από ανθρώπους με όραμα. Κανένας δεν ξενυχτησε βραδιά αξημερωτα γιατί είχε ένα όνειρο να φτιάξει ένα Dacia duster ή ένα peugeot 2008. Απλά φτιάχτηκαν από ανθρώπους που είχαν αποκλειστικο στοχο το κερδος, οι οποίοι τα αντιμετωπίζουν όπως μια τοστιέρα ή μια καφετιέρα με κάψουλες. Πράγματι, πολλές φορές οι ίδιοι άνθρωποι εμπλέκονται ακριβώς σε τέτοια ή αντιστοιχα πρότζεκτ τα οποία είναι παντελώς άσχετα με την αυτοκίνηση. Δε λέω κάτι για τη χρηστική αξία ενός τέτοιου αυτοκινήτου, που μπορεί να είναι υψηλότατη και το οχημα το ιδιο εξαιρετικό. Μπορεί να προσφέρει ακόμα και οδηγική απόλαυση ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Πχ ένα Lancer evo. Αλλά η Mitsubishi είναι ακριβώς αυτο: την ίδια ψυχή που θα έβαζε στην κατασκευή ενός κλιματιστικου, την ίδια βάζει και στα αυτοκίνητά της. Αντίθετα, οι περισσότερες ευρωπαϊκές εταιρείες φτιάχτηκαν από ανθρώπους με όραμα και τα κλασικά οχήματά τους εκφράζουν ακριβώς την ψυχή αυτή των ανθρώπων πίσω από την εταιρεία. Η μόνη μάλλον γιαπωνέζικη εταιρεία που φτιάχτηκε όντως από άνθρωπο με όραμα είναι η Χοντα. Γιατί όντως υπήρξε ένας κύριος Soichiro Honda που ειχε ενα οραμα.

Πλέον βέβαια δεν υπάρχουν όλα αυτά. Ανήκουν σε άλλες εποχές γι αυτό μου αρέσουν τα κλασικά. Τα οχήματα με ψυχή που βγαίνουν σήμερα είναι προφανώς για γερά πορτοφόλια, οι εποχές δε συγκρίνονται ούτε καν με 15-20 χρόνια πίσω που ακόμη υπήρχε ένας χαρακτήρας, πολλώ δε μάλλον με 50 χρόνια πριν.

Από αυτά της λίστας θα διάλεγα την όμορφη ιταλιδα. Στην κατηγορία άλλο θα είχα πραγματικά πολλές επιλογές.

μπα, παντα για να κονομησουν εφτιαχναν τα αυτοκινητα. ολα τοστιερες με ροδες ηταν, και ειναι. απειροελαχιστες εξαιρεσεις, καμμια μαζικης παραγωγης.

οι ευρωπαιοι εφευραν την "ψυχη" για να μην παραδεχτουν οτι τα ρημαδια σκορπανε.

[Ερμής]

Έχω μεγάλη αγάπη για τα κλασικά αυτοκίνητα. Δεν έχουν καμία σχέση με τα αυτοκίνητα σήμερα, τα οποία βέβαια είναι καλύτερα στα πάντα. Επιδόσεις, κρατήματα, αξιοπιστία, ανεση, όλα είναι καλύτερα σήμερα. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Όμως τα κλασικά σχεδόν ολα φτιάχτηκαν και σχεδιάστηκαν από ανθρώπους με όραμα. Κανένας δεν ξενυχτησε βραδιά αξημερωτα γιατί είχε ένα όνειρο να φτιάξει ένα Dacia duster ή ένα peugeot 2008. Απλά φτιάχτηκαν από ανθρώπους που είχαν αποκλειστικο στοχο το κερδος, οι οποίοι τα αντιμετωπίζουν όπως μια τοστιέρα ή μια καφετιέρα με κάψουλες. Πράγματι, πολλές φορές οι ίδιοι άνθρωποι εμπλέκονται ακριβώς σε τέτοια ή αντιστοιχα πρότζεκτ τα οποία είναι παντελώς άσχετα με την αυτοκίνηση. Δε λέω κάτι για τη χρηστική αξία ενός τέτοιου αυτοκινήτου, που μπορεί να είναι υψηλότατη και το οχημα το ιδιο εξαιρετικό. Μπορεί να προσφέρει ακόμα και οδηγική απόλαυση ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Πχ ένα Lancer evo. Αλλά η Mitsubishi είναι ακριβώς αυτο: την ίδια ψυχή που θα έβαζε στην κατασκευή ενός κλιματιστικου, την ίδια βάζει και στα αυτοκίνητά της. Αντίθετα, οι περισσότερες ευρωπαϊκές εταιρείες φτιάχτηκαν από ανθρώπους με όραμα και τα κλασικά οχήματά τους εκφράζουν ακριβώς την ψυχή αυτή των ανθρώπων πίσω από την εταιρεία. Η μόνη μάλλον γιαπωνέζικη εταιρεία που φτιάχτηκε όντως από άνθρωπο με όραμα είναι η Χοντα. Γιατί όντως υπήρξε ένας κύριος Soichiro Honda που ειχε ενα οραμα.

Πλέον βέβαια δεν υπάρχουν όλα αυτά. Ανήκουν σε άλλες εποχές γι αυτό μου αρέσουν τα κλασικά. Τα οχήματα με ψυχή που βγαίνουν σήμερα είναι προφανώς για γερά πορτοφόλια, οι εποχές δε συγκρίνονται ούτε καν με 15-20 χρόνια πίσω που ακόμη υπήρχε ένας χαρακτήρας, πολλώ δε μάλλον με 50 χρόνια πριν.

Από αυτά της λίστας θα διάλεγα την όμορφη ιταλιδα. Στην κατηγορία άλλο θα είχα πραγματικά πολλές επιλογές.

μπα, παντα για να κονομησουν εφτιαχναν τα αυτοκινητα. ολα τοστιερες με ροδες ηταν, και ειναι. απειροελαχιστες εξαιρεσεις, καμμια μαζικης παραγωγης.

οι ευρωπαιοι εφευραν την "ψυχη" για να μην παραδεχτουν οτι τα ρημαδια σκορπανε.

Πολύ το πήξιμο διαχρονικά. και συνεχίζει