Ο Πόντιος Πιλάτος ως πολιτικός

[George_V]

Δεν είναι απουσία ελεύθερης επιλογής.

Ο Θεός ξέρει πως θα καταλήξει κάθε πιθανή και απίθανη επιλογή που θα κάνεις και μπορεί να σε οδηγήσει στην Κόλαση η στον Παράδεισο αναλόγως των έργων που θα προκύψουν από αυτές.

Το τι θα επιλέξεις όμως είναι καθαρά δική σου απόφαση. Δεν σε αναγκάζει κάνεις να επιλέξεις το Α το Β η το Γ. Ελεύθερα θα επιλέξεις ότι θες.

Και στο φινάλε η σωτηρία σου είναι στα δικά σου χέρια γιατί οι δικές σου επιλογές και τα δικά σου έργα είναι αυτά που θα σε κρίνουν και όχι ένα πλάνο που σου όρισε ο Θεός at birth.

Σόρι, αλλά δεν δουλεύει αυτό το μοντέλο γιατί ο χριστιανικός θεός επεμβαίνει. Αυτό που περιγράφεις είναι ο θεός του πολυσύμπαντος (multiverse), όπου γνωρίζει με λεπτομέρεια όλα τα πιθανά σύμπαντα, είναι δηλαδή μια κβαντική υπολογιστική μηχανή και τίποτα άλλο. Ο θεός του χριστιανισμού είναι Θεός ενός πιθανού μέλλοντος μόνο, δηλαδή ενός canonical universe, που επιπροσθέτως επεμβαίνει.

Από την στιγμή που ο Θεός επεμβαίνει, χάνεται η έννοια της ελεύθερης επιλογής. Ας πούμε ότι εμφανίζεται στον ύπνο σου και σου λέει ότι θα συμβεί το τάδε. Για να συμβεί το τάδε όμως απαιτείται να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα οι Χ άνθρωποι. Αυτό καθιστά την επιλογή τους αδύνατη, υπάρχει μόνο ένα πιθανό μέλλον.

Γενικότερα, για να συμβιβάζεται η ύπαρξη ενός θεού με την ελεύθερη βούληση, απαιτείται η ελεύθερη βούληση να είναι κβαντική, δηλαδή να είναι τελείως αδύνατον να προβλέψεις την εξέλιξη του συστήματος από πριν. Ο Θεός δηλαδή δεν γίνεται να επεμβαίνει χωρίς να μεταβάλλεται το σύστημα χαοτικά, που θα τον έκανε να μην γνωρίζει την συνέπεια της επέμβασής του πριν την κάνει. Κατά συνέπεια, αν ερχόταν και σου έλεγε κάτι τέτοιο στον ύπνο σου, αυτό μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα να μεταβληθεί μια μελλοντική σου επιλογή και αυτό, σε ένα σύστημα ελεύθερης βούλησης, θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες για τον Θεό. Αυτό όμως είναι ασυμβίβαστο με τον Θεό που γνωρίζει τα πάντα.

Ξαναλέω, αν γνωρίζεις από πριν την εξέλιξη ενός συστήματος, τότε αυτό είναι ντετερμινιστικό. Εξ ορισμού η ελεύθερη βούληση είναι μη ντετερμινιστική, διαφορετικά δεν είναι ελεύθερη, έχει μόνο ΜΙΑ πιθανή κατάληξη.

Για αυτο ειπα οτι ως ενα βαθμο μπορει να εξηγηθει με κβαντικη φυσικη. Το υπολοιπο ειναι αγνωστο.

Αν παμε βεβαια να στριμωξουμε τον Θεο μεσα σε μοντέλα και θεωριες θα καταληξουμε σε αδιέξοδα. Επομενο ειναι το δικο μας μυαλο να μην κατανοει 100% τον Θεο.

Κι εδω κολλάει ακριβώς η ιστορια του Αυγουστινου με το παιδάκι στην παραλία. Δεν θα την γράψω τωρα αλλα υποθέτω οτι την ξέρεις.

[Λοξίας]

Έγραψες παραπάνω ότι εάν τον αθώωνε ο Πιλάτος, θα μπορούσε να συμβεί το Κακό κάπου αλλού σίγουρα, αφού αυτό ήθελε ο Θεός (το οποίο παρεμπιπτόντως το λέμε εκ του αποτελέσματος). Επομένως όντως είχε δικαίωμα επιλογής ο Πιλάτος, δεν είχε;

Διάβασε τι λέει και ο hellegennes στην απάντησή του προς εμένα, με την οποία και συμφωνώ.
Αν ο Πιλάτος επέλεγε αθώωση, θα κινδύνευε το σχέδιο του Θεού. Οπότε, κάποιος άλλος σε λίγες ημέρες (ή και την επόμενη), θα κατεδίκαζε τον Χριστό σε θάνατο. Αλλά ο Χριστός είχε προείπει πως και πότε θα σταυρωθεί και είχε περιγράψει με λεπτομέρειες την διαδικασία. Αυτά γράφονται στα ευαγγέλια.
Συνεπώς, αν δεν τον κατεδίκαζε ο Πιλάτος, η πρόβλεψη του Χριστού θα έβγαινε λανθασμένη...γίνεται αυτό;
Επομένως Όχι. Ο Πιλάτος δεν είχε άλλη επιλογή. Μπορεί να νόμιζε ότι είχε, αλλά δεν είχε.
Έτσι το βλέπω εγώ.

Για τον άχρονο Θεό τα πάντα έχουν "τελειώσει". Ξέρει το τέλος αφού για αυτόν έχε ήδη συμβεί. Ενώ εμείς βλέπουμε μόνο το χρονικό παράθυρο του παρόντος.

Επίσης αυτό νομίζω το έχεις καταλάβει λάθος. Άχρονος δεν σημαίνει ότι ξέρει το τέλος, αλλά ότι δεν υπάρχει τέλος. Είναι τεράστια διαφορά, ακριβώς η διαφορά ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο που αδυνατεί να φανταστεί τέτοια κατάσταση.

Με την λέξη "άχρονος", εννοούμε, εγώ τουλάχιστον, πως ο Θεός είναι έξω από τον χωροχρόνο του ανθρώπου. Δεν δεσμεύεται από τον χρόνο (ή τον χώρο).
Φαντάσου την Δημιουργία σαν έναν τεράστιο πίνακα που άκρη αριστερά είνα η αρχή του Σύμπαντος και προς τα δεξιά εξελλίσσεται όλη η Δημιουργία.
Ο Θεός βλέπει όλο τον πίνακα, από το άκρο αριστερά μέχρι το άκρο δεξιά. Ο άνθρωπος, ανά πάσα στιγμή, από τον τεράστιο πίνακα βλέπει ένα μικρό παράθυρο που αντιστοιχεί στην εκάστοτε χρονική στιγμή του.

Αν δεν υπάρχει τέλος στην Δημιουργία, σημαίνει ότι είναι άγνωστο στον θεό. Και κάτι τέτοιο δεν το επιτρέπει το δόγμα της Παντογνωσίας.

Υ.Γ.
Προσπαθώ να προσεγγίσω (και να καταλάβω) τις διάφορες θεολογικές αναλύσεις με την λογική, αποφεύγοντας τους μεταφυσικούς σκοπέλους.
Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο με φέρνει πιο κοντά στον χριστιανικό θεό ή σε κάποιον άλλον.

[Λοξίας]

SpoilerShow

Αυτό σημαίνει πλήρης απουσία ελεύθερης επιλογής. Αν ο Θεός γνωρίζει εκ των προτέρων τι θα επιλέξω, σημαίνει ότι δεν έχω επιλογή. Δεν μπορείς να το στρίψεις διαφορετικά αυτό, πρέπει να αποδεχτείς ότι ο χριστιανισμός όπως είναι διατυπωμένος οδηγεί σε παράδοξο. Ή ο Θεός δεν ξέρει τι θα επιλέξω ή δεν έχω ελεύθερη βούληση. Δεν μπορούν να συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα.

Θεωρώ ότι υπάρχει καλύτερη προσέγγιση. Ας δεχθούμε ότι "ο Θεός προγνωρίζει αλλά δεν προκαθορίζει".
Αυτό είναι κατανοητό.
Για τον άχρονο Θεό τα πάντα έχουν "τελειώσει". Ξέρει το τέλος αφού για αυτόν έχε ήδη συμβεί. Ενώ εμείς βλέπουμε μόνο το χρονικό παράθυρο του παρόντος.

Αυτό ακριβώς είναι αυτό που λέω στο σημείο «η ελεύθερη βούληση δεν είναι ασυμβίβαστη με έναν παντοδύναμο, παντογνώστη θεό δημιουργό που γνωρίζει το μέλλον». Εντούτοις αυτό δεν δουλεύει στο μοντέλο του χριστιανικού θεού. Επειδή:

Τι γίνεται όμως με ένα "σχέδιο του Θεού", από τα αρκετά που αναφέρονται στις Γραφές και που εμπλέκονται άνθρωποι;
Π.χ. το σχέδιο να ενσαρκωθεί ο Χριστός και να θυσιαστεί για να άρει τις αμαρτίες μας...
Αφού το σχέδιο ήταν να θυσιαστεί ο Χριστός, όποια απόφαση και να έπαιρνε ο όποιος Πιλάτος, θα οδηγούσε στην θυσία του Χριστού, αφού δεν είναι δυνατόν να αποτύχει ένα θεϊκό σχέδιο. Ναι μεν ο όποιος Πιλάτος θα αποφάσιζε ο ίδιος, αλλά όποια απόφαση και να έπαιρνε, αυτή θα οδηγούσε, υποχρεωτικά, στην θυσία του Χριστού.

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι υποχρεωτικά έπρεπε να επιλέξει αυτό ο Πόντιος Πιλάτος γιατί ο Χριστός είχε δηλώσει από πριν ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί, με κάθε λεπτομέρεια. Αν ο Πόντιος Πιλάτος επέλεγε αθώωση, μπορεί η κατάληξη να έφτανε σε σταύρωση με κάποιον άλλον τρόπο αλλά ξεκάθαρα ο Ιησούς θα έβγαινε λάθος έτσι.

Γι' αυτό λέω ότι η ιδέα της ελεύθερης βούλησης είναι βαθιά ασυμβίβαστη με τον χριστιανικό θεό όπως τον ερμηνεύει η θρησκεία. Ο μόνος τρόπος να συμβαδίζουν οι δυο αυτές αρχές είναι μόνο αν ο Θεός δεν γνώριζε πριν την δημιουργία του σύμπαντος πώς θα εξελιχθεί αυτό μετά την εμφάνιση της ελεύθερης βούλησης.

Έτσι το βλέπω και εγώ.

[ΓΑΛΗ]

Και τώρα σας αφήνω, πάω στην εκκλησία της περιοχής για να πιω τσίπουρα με τους παπάδες της περιοχής λόγω της εορτής του Αγίου Γεωργιου σήμερα
Το ότι έχω αντιχριστιανικες απόψεις αυτό δεν με εμποδίζει το να έχω καλές δημόσιες σχέσεις με τους παπάδες και την εκκλησία

Αυτά που γράφεις, είναι τρόπον τινά φιλοχριστιανικές απόψεις.

[Blackdog]

Ενώ το πράμα είναι απλό εσύ με το να το υπεραναλύεις το κάνεις σύνθετο και δυσνόητο. Ο Θεός είναι αγάπη αλλά είναι και δικαιοσύνη. Τι δεν καταλαβαίνεις?

Πως ειναι απλο, αφου ειναι αντιφατικο.

Σε αυτο που με ρωτας θα ελεγα οτι ουτε η αγαπη καθρεφτιζεται στην δικαιοσυνη, ουτε αντιθετα. Ειναι σαν να υπαρχουν δυο προσωπα.

Σε ανθρωπινο επιπεδο να το παρουμε, εφοσον μονο εκει εχουμε σημειο αναφορας, ξερεις εσυ κανεναν που να ειναι πανσοφος και γεματος αγαπη (εστω να εχει πλησιασει καπως εκει) και να θελει παραλληλα εκδικηση και τιμωρια; Υποτιθεται οτι η αγαπη και η σοφια διωχνουν τετοια ταπεινα συναισθηματα.

[sharp]

Έγραψες παραπάνω ότι εάν τον αθώωνε ο Πιλάτος, θα μπορούσε να συμβεί το Κακό κάπου αλλού σίγουρα, αφού αυτό ήθελε ο Θεός (το οποίο παρεμπιπτόντως το λέμε εκ του αποτελέσματος). Επομένως όντως είχε δικαίωμα επιλογής ο Πιλάτος, δεν είχε;

Διάβασε τι λέει και ο hellegennes στην απάντησή του προς εμένα, με την οποία και συμφωνώ.
Αν ο Πιλάτος επέλεγε αθώωση, θα κινδύνευε το σχέδιο του Θεού. Οπότε, κάποιος άλλος σε λίγες ημέρες (ή και την επόμενη), θα κατεδίκαζε τον Χριστό σε θάνατο. Αλλά ο Χριστός είχε προείπει πως και πότε θα σταυρωθεί και είχε περιγράψει με λεπτομέρειες την διαδικασία. Αυτά γράφονται στα ευαγγέλια.
Συνεπώς, αν δεν τον κατεδίκαζε ο Πιλάτος, η πρόβλεψη του Χριστού θα έβγαινε λανθασμένη...γίνεται αυτό;
Επομένως Όχι. Ο Πιλάτος δεν είχε άλλη επιλογή. Μπορεί να νόμιζε ότι είχε, αλλά δεν είχε.
Έτσι το βλέπω εγώ.

Εφ' όσον ο Πιλάτος δεν πίστευε, δεν τον ενδιέφερε η προφητεία. Επομένως ήταν ελεύθερος να αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Εκεί πάει η ελευθερία της βούλησης, στη απόφαση που θα πάρεις. Δεν αισθανόταν καμμία δυσφορία να αθωώσει το Χριστό, ότι πιθανόν θα τιμωρηθεί επειδή θα εναντιωνόταν στο θέλημα του Θεού.

[sharp]

Για τον άχρονο Θεό τα πάντα έχουν "τελειώσει". Ξέρει το τέλος αφού για αυτόν έχε ήδη συμβεί. Ενώ εμείς βλέπουμε μόνο το χρονικό παράθυρο του παρόντος.

Επίσης αυτό νομίζω το έχεις καταλάβει λάθος. Άχρονος δεν σημαίνει ότι ξέρει το τέλος, αλλά ότι δεν υπάρχει τέλος. Είναι τεράστια διαφορά, ακριβώς η διαφορά ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο που αδυνατεί να φανταστεί τέτοια κατάσταση.

Με την λέξη "άχρονος", εννοούμε, εγώ τουλάχιστον, πως ο Θεός είναι έξω από τον χωροχρόνο του ανθρώπου. Δεν δεσμεύεται από τον χρόνο (ή τον χώρο).
Φαντάσου την Δημιουργία σαν έναν τεράστιο πίνακα που άκρη αριστερά είνα η αρχή του Σύμπαντος και προς τα δεξιά εξελλίσσεται όλη η Δημιουργία.
Ο Θεός βλέπει όλο τον πίνακα, από το άκρο αριστερά μέχρι το άκρο δεξιά. Ο άνθρωπος, ανά πάσα στιγμή, από τον τεράστιο πίνακα βλέπει ένα μικρό παράθυρο που αντιστοιχεί στην εκάστοτε χρονική στιγμή του.

Αν δεν υπάρχει τέλος στην Δημιουργία, σημαίνει ότι είναι άγνωστο στον θεό. Και κάτι τέτοιο δεν το επιτρέπει το δόγμα της Παντογνωσίας.

Υ.Γ.
Προσπαθώ να προσεγγίσω (και να καταλάβω) τις διάφορες θεολογικές αναλύσεις με την λογική, αποφεύγοντας τους μεταφυσικούς σκοπέλους.
Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο με φέρνει πιο κοντά στον χριστιανικό θεό ή σε κάποιον άλλον.

Βλέπεις το χρονικό πρόβλημα με το ανθρώπινο μάτι. Μάλλον δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την έννοια του άχρονου.

Αλλά και φιλοσοφικά αν το θέλεις σε ένα σύστημα όπου δεν υπάρχει χρόνος (άχρονο) δεν μπορεί να ορίσεις αρχή και τέλος, ούτε δεξιά και αριστερά.

Στο υστερόγραφο υπάρχει ένα ερώτημα: γιατί κάνεις αυτό που κάνεις, τι λόγο έχεις;

[lonelyrider]

Ενώ το πράμα είναι απλό εσύ με το να το υπεραναλύεις το κάνεις σύνθετο και δυσνόητο. Ο Θεός είναι αγάπη αλλά είναι και δικαιοσύνη. Τι δεν καταλαβαίνεις?

Πως ειναι απλο, αφου ειναι αντιφατικο.

Σε αυτο που με ρωτας θα ελεγα οτι ουτε η αγαπη καθρεφτιζεται στην δικαιοσυνη, ουτε αντιθετα. Ειναι σαν να υπαρχουν δυο προσωπα.

Σε ανθρωπινο επιπεδο να το παρουμε, εφοσον μονο εκει εχουμε σημειο αναφορας, ξερεις εσυ κανεναν που να ειναι πανσοφος και γεματος αγαπη (εστω να εχει πλησιασει καπως εκει) και να θελει παραλληλα εκδικηση και τιμωρια; Υποτιθεται οτι η αγαπη και η σοφια διωχνουν τετοια ταπεινα συναισθηματα.

Εσείς θέλετε εναν Θεό που να κάνετε ότι γουστάρετε και να σας πει και στο τέλος "περάστε κύριοι στον παράδεισο της απίστευτης ομορφιάς, καλή διαμονή εις τους αιώνας των αιώνων,".
Ευτυχώς που ο Θεός δεν είναι έτσι.
Στον παράδεισο θα μπούνε μόνο όσοι πράττουν το θελημα του Θεού.
Τα άλλα για τιμωρίες και εκδικητικοτητες είναι παιδικές απορίες.

[hellegennes]

Έγραψες παραπάνω ότι εάν τον αθώωνε ο Πιλάτος, θα μπορούσε να συμβεί το Κακό κάπου αλλού σίγουρα, αφού αυτό ήθελε ο Θεός (το οποίο παρεμπιπτόντως το λέμε εκ του αποτελέσματος). Επομένως όντως είχε δικαίωμα επιλογής ο Πιλάτος, δεν είχε;

Διάβασε τι λέει και ο hellegennes στην απάντησή του προς εμένα, με την οποία και συμφωνώ.
Αν ο Πιλάτος επέλεγε αθώωση, θα κινδύνευε το σχέδιο του Θεού. Οπότε, κάποιος άλλος σε λίγες ημέρες (ή και την επόμενη), θα κατεδίκαζε τον Χριστό σε θάνατο. Αλλά ο Χριστός είχε προείπει πως και πότε θα σταυρωθεί και είχε περιγράψει με λεπτομέρειες την διαδικασία. Αυτά γράφονται στα ευαγγέλια.
Συνεπώς, αν δεν τον κατεδίκαζε ο Πιλάτος, η πρόβλεψη του Χριστού θα έβγαινε λανθασμένη...γίνεται αυτό;
Επομένως Όχι. Ο Πιλάτος δεν είχε άλλη επιλογή. Μπορεί να νόμιζε ότι είχε, αλλά δεν είχε.
Έτσι το βλέπω εγώ.

Εφ' όσον ο Πιλάτος δεν πίστευε, δεν τον ενδιέφερε η προφητεία.

Αυτό δεν θα τον ενδιέφερε, θα ενδιέφερε όμως τον Ιησού να μην βγει ψεύτης. Εξάλλου δεν είπε ότι μπορεί να συμβεί αυτό μπορεί και όχι, γιατί οι άνθρωποι έχετε ελεύθερη βούληση.

[lonelyrider]

Διάβασε τι λέει και ο hellegennes στην απάντησή του προς εμένα, με την οποία και συμφωνώ.
Αν ο Πιλάτος επέλεγε αθώωση, θα κινδύνευε το σχέδιο του Θεού. Οπότε, κάποιος άλλος σε λίγες ημέρες (ή και την επόμενη), θα κατεδίκαζε τον Χριστό σε θάνατο. Αλλά ο Χριστός είχε προείπει πως και πότε θα σταυρωθεί και είχε περιγράψει με λεπτομέρειες την διαδικασία. Αυτά γράφονται στα ευαγγέλια.
Συνεπώς, αν δεν τον κατεδίκαζε ο Πιλάτος, η πρόβλεψη του Χριστού θα έβγαινε λανθασμένη...γίνεται αυτό;
Επομένως Όχι. Ο Πιλάτος δεν είχε άλλη επιλογή. Μπορεί να νόμιζε ότι είχε, αλλά δεν είχε.
Έτσι το βλέπω εγώ.

Εφ' όσον ο Πιλάτος δεν πίστευε, δεν τον ενδιέφερε η προφητεία.

Αυτό δεν θα τον ενδιέφερε, θα ενδιέφερε όμως τον Ιησού να μην βγει ψεύτης. Εξάλλου δεν είπε ότι μπορεί να συμβεί αυτό μπορεί και όχι, γιατί οι άνθρωποι έχετε ελεύθερη βούληση.

Φίλε ο Θεος προγνωριζει, δεν προκαθοριζει. Ποια ειναι η ενσταση σ αυτο?
Ο Πιλατος ελευθερως επιλεξε την σταυρωση του Ιησου απλα ο Θεος το προγνωριζε, δεν προγραμματιζει σαν ρομποτ τους ανθρωπους.

[hellegennes]

Φίλε ο Θεος προγνωριζει, δεν προκαθοριζει. Ποια ειναι η ενσταση σ αυτο?

Ότι είναι δυο λέξεις που σημαίνουν το ίδιο πράγμα ή αν θες έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Αν γνωρίζεις κάτι που πρόκειται να συμβεί, τότε αυτό το κάτι είναι προκαθορισμένο.

[lonelyrider]

Φίλε ο Θεος προγνωριζει, δεν προκαθοριζει. Ποια ειναι η ενσταση σ αυτο?

Ότι είναι δυο λέξεις που σημαίνουν το ίδιο πράγμα ή αν θες έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Αν γνωρίζεις κάτι που πρόκειται να συμβεί, τότε αυτό το κάτι είναι προκαθορισμένο.

Εχετε μπερδεψει τις εννοιες των λεξεων.

[hellegennes]

Καθόλου, είναι εξαιρετικά απλό αυτό που είπα: αν κάποιος γνωρίζει κάτι που θα συμβεί, αυτό το κάτι είναι προκαθορισμένο. Αυτό σημαίνει ντετερμινισμός και είναι ασύμβατο με την ελεύθερη επιλογή, γιατί ελεύθερη επιλογή σημαίνει εξ ορισμού πάνω από ένα πιθανά μέλλοντα και άρα μη ντετερμινιστική εξέλιξη.

[lonelyrider]

Καθόλου, είναι εξαιρετικά απλό αυτό που είπα: αν κάποιος γνωρίζει κάτι που θα συμβεί, αυτό το κάτι είναι προκαθορισμένο. Αυτό σημαίνει ντετερμινισμός και είναι ασύμβατο με την ελεύθερη επιλογή, γιατί ελεύθερη επιλογή σημαίνει εξ ορισμού πάνω από ένα πιθανά μέλλοντα και άρα μη ντετερμινιστική εξέλιξη.

Αν φιλε εξεταζεις ενα μεταφυσικο φαινομενο με ανθρωπινη λογικη ειναι λογικο να οδηγηθεις στο παραπανω εσφαλμενο συμπερασμα.
Ο Θεος βρισκεται εξω και περα και ταυτοχρονα μεσα και παντου στον χωροχρονο.
Ξερει αυτα που θα συμβουν αλλα η προγνωση του αυτη δεν σημαινει οτι η ιστορια της ανθρωποτητας ειναι ενα σεναριο που εγραψε ο Θεος. Εμεις με την επιλογη μας σε καθε ζητημα γραφουμε την ιστορια. Απο τις απειρες επιλογες που εχουμε να κανουμε σ ενα ζητημα εμεις επιλεγουμε την μια. Εμεις ομως την επιλεγουμε οχι ο Θεος. Επειδη ο Θεος γνωριζει αυτην την μια δεν σημαινει οτι δεν την επιλεξαμε εμεις.

[hellegennes]

Καθόλου, είναι εξαιρετικά απλό αυτό που είπα: αν κάποιος γνωρίζει κάτι που θα συμβεί, αυτό το κάτι είναι προκαθορισμένο. Αυτό σημαίνει ντετερμινισμός και είναι ασύμβατο με την ελεύθερη επιλογή, γιατί ελεύθερη επιλογή σημαίνει εξ ορισμού πάνω από ένα πιθανά μέλλοντα και άρα μη ντετερμινιστική εξέλιξη.

Αν φιλε εξεταζεις ενα μεταφυσικο φαινομενο με ανθρωπινη λογικη ειναι λογικο να οδηγηθεις στο παραπανω εσφαλμενο συμπερασμα.
Ο Θεος βρισκεται εξω και περα και ταυτοχρονα μεσα και παντου στον χωροχρονο.

Αυτές είναι αμπελοφιλοσοφικές δικαιολογίες χωρίς ουσία. Όταν δεν ξέρεις τι να απαντήσεις αρχίζεις τα "δεν γίνεται να το κατανοήσεις", όπως κάθε χριστιανός.

Το συμπέρασμά μου δεν είναι εσφαλμένο, είναι τελείως γραμμικό και προκύπτει αβίαστα. Δυνατότητα επιλογής σημαίνει πολλαπλά δυνατά μέλλοντα και άρα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το μέλλον γιατί εμείς είμαστε αυτοί που θα το επιλέξουμε (αν έχουμε στ' αλήθεια ελεύθερη βούληση). Αν κάποιος γνωρίζει τι θα συμβεί και όχι απλώς υπολογίζει πιθανότητες (τέτοιο πράγμα μπορεί να κάνει ο καθένας μας σε ποικίλους βαθμούς), τότε υπάρχει μόνο ένα δυνατό μέλλον και ένα μόνο δυνατό μέλλον συνεπάγεται απουσία επιλογής.