Γιατί δεν λογοκρίνονται η Βίβλος και το Κοράνι για ρητορική μίσους;

[Polaris3]

Τα φύλα είναι 2 και μόνο ιατρικά και επιστημονικά
The Rebel @ LGBT News

Δες το βιντεο

Ακόμη και στα τρανς άτομα επικρατεί ένας Γαμέτης και ένα βιολογικό υλικό, σπέρμα ή ωάριο το τι μπορείς και παράγεις καθορίζει το φύλο...
Ακόμη δεν υπάρχει άνθρωπος που να βγάζει ταυτόχρονα και σπέρμα και ωάριο ... οπότε τα φύλα είναι 2 και μόνο

Πολλούς επιστήμονες έχει το φορουμ

Γενετιστής είσαι ?

[Polaris3]

.......

στο βιντεο 5,30 η βιολογος απαντα για τα φυλα .....

<<εαν μπαιναμε σε αναλυσεις γενετικες
με βασει την βιολογια, δεν θα σταματουσαμε
ποτε>> .......

δηλ. με απλα λογια, οσον αφορα τα φυλα,
εξ εποψεως της επιστημης της βιολογιας ...
......... παρε το αβγο και κουρευτο .........

λιγο μετα παλι η βιολογος απαντωντας λεει
οτι αυτο που θεωρει ο καθενας για το φυλο του
ειναι νομικα κατοχυρωμενο απο τον οηε ......

δηλ. το περαν του αρρενος και του θηλεος
πληθος εκφραζομενων φυλων, αναγνωριζεται
υπο του θετου νομου και οχι υπο της βιολογιας
συμμαρτυρουσης της φυσεως ............

με απλα λογια η βιολογος λεει,
οτι η ποικιλια φυλων ή εθελοφυλια, ειναι γνωστη
ως μια νομικης κατασκευης πιστοποιηση και οχι
βασει βιολογικων δεδομενων .....

δεν προσθετει ...... κατι ......... αλλο ....
....... η βιολογος .........

...............

Δεν...κατάλαβες...Χριστό...από...όσα...λέει...η...καθηγήτρια στο βιντεο...δες το...ξανά...

[tanipteros]

Δες το βιντεο

Ακόμη και στα τρανς άτομα επικρατεί ένας Γαμέτης και ένα βιολογικό υλικό, σπέρμα ή ωάριο το τι μπορείς και παράγεις καθορίζει το φύλο...
Ακόμη δεν υπάρχει άνθρωπος που να βγάζει ταυτόχρονα και σπέρμα και ωάριο ... οπότε τα φύλα είναι 2 και μόνο

Πολλούς επιστήμονες έχει το φορουμ

Γενετιστής είσαι ?

όχι...

[lonelyrider]

Όπως πιο παλιά ο Θεός άλλαξε γνώμη για τον κατακλυσμό και υποσχέθηκε να μην ξανασκοτώσει τους ανθρώπους,
έτσι και τώρα άλλαξε γνώμη για τον άνθρωπο και τον έρωτα.

Σου απαντησα με εικονα σαλατας προηγουμενως γιατι αυτα που μου γραψες περι σατανα ηταν διανθισμενα με τοσες πολλες ασυναρτησιες που θολωσα. Πραγματικα τα εχεις μπερδεψει σε απιστευτο βαθμο τα θεολογικα.
Λες οτι ο σατανας ειναι οργανο του θεου. Αυτο ειναι βλασφημο και βλακωδες να το λες. Που το βρηκες γραμμενο? Εκτος κι αν το βγαλες απο το μυαλο σου οποτε δε χρειαζεται να απαντω σε φαντασιες.
Ο σατανας ειναι πεπτοκως αγγελος. Ο Θεος τον επλασε φωτεινο κι αυτος εξ ιδιας του προαιρεσως εγινε σκοτεινος και φθονερος. Ενεργει αυτοβουλως. Καμια σχεση αυτο που λες οτι ειναι οργανο του Θεου. Τι γελοιοτητες ειναι αυτές?
Επισης ειναι ο ιδιος και στην παλαια και στη καινη διαθηκη.

[tanipteros]

Όπως πιο παλιά ο Θεός άλλαξε γνώμη για τον κατακλυσμό και υποσχέθηκε να μην ξανασκοτώσει τους ανθρώπους,
έτσι και τώρα άλλαξε γνώμη για τον άνθρωπο και τον έρωτα.

Σου απαντησα με εικονα σαλατας προηγουμενως γιατι αυτα που μου γραψες περι σατανα ηταν διανθισμενα με τοσες πολλες ασυναρτησιες που θολωσα. Πραγματικα τα εχεις μπερδεψει σε απιστευτο βαθμο τα θεολογικα.
Λες οτι ο σατανας ειναι οργανο του θεου. Αυτο ειναι βλασφημο και βλακωδες να το λες. Που το βρηκες γραμμενο? Εκτος κι αν το βγαλες απο το μυαλο σου οποτε δε χρειαζεται να απαντω σε φαντασιες.
Ο σατανας ειναι πεπτοκως αγγελος. Ο Θεος τον επλασε φωτεινο κι αυτος εξ ιδιας του προαιρεσως εγινε σκοτεινος και φθονερος. Ενεργει αυτοβουλως. Καμια σχεση αυτο που λες οτι ειναι οργανο του Θεου. Τι γελοιοτητες ειναι αυτές?
Επισης ειναι ο ιδιος και στην παλαια και στη καινη διαθηκη.

μίλησα το πώς βλέπουν οι Εβραίοι τον Σατανά και πως η Εβραϊκή αίρεση Χριστιανισμός...

[tanipteros]

Ας δούμε τι λένε οι Εβραίοι για τον Σατάν:

Στον Ιουδαϊσμό, ο Σατάν δεν είναι ένας πεπτωκός αντίπαλος του Θεού (όπως στη χριστιανική παράδοση), αλλά ένα ουράνιο ον στην υπηρεσία του Θεού – ένα είδος "εισαγγελέα" ή δοκιμαστή. Δεν ενεργεί αυτόνομα ούτε αντιτίθεται στη θεϊκή βούληση.

Αναλυτικά:
1. Ο ρόλος του Σατάν στην Εβραϊκή Βίβλο (Τανάκ)
Στο Βιβλίο του Ιώβ (κεφ. 1-2), ο Σατάν παρουσιάζεται μεταξύ των "υιών του Θεού" και ζητά την άδεια του Θεού για να δοκιμάσει τον Ιώβ. Δεν αντιμάχεται τον Θεό· εκτελεί διαταγές και δοκιμάζει την πίστη των ανθρώπων.

Στα Χρονικά (Α' 21:1), φαίνεται πιο ανεξάρτητος όταν "αντίκειται" στο σχέδιο του Θεού βάζοντας τον Δαβίδ να απογράψει το λαό – αλλά και πάλι η έννοια της "σατανικής" δράσης είναι πιθανώς μεταγενέστερη επεξεργασία.

Στο Ζαχαρίας 3:1-2, ο Σατάν στέκεται να κατηγορήσει τον αρχιερέα Ιησού, αλλά ο ίδιος ο Κύριος τον επιτιμά. Εδώ βλέπουμε πάλι τη λειτουργία του ως ουράνιος κατήγορος.

2. Το όνομα "Σατάν"
Δεν είναι αρχικά κύριο όνομα. Σημαίνει "αντίπαλος", "κατήγορος" ή "αντικείμενος".

Πολλές φορές στη Βίβλο εμφανίζεται με το οριστικό άρθρο: "הַשָּׂטָן" (ha-satan) = ο κατήγορος, όχι ως όνομα, αλλά ως τίτλος/λειτουργία.

3. Προέλευση της ιδέας του "πεπτωκός Σατανά"
Η ιδέα ότι ο Σατάν έπεσε από τον ουρανό εξαιτίας υπερηφάνειας δεν ανήκει στον αρχαίο Ιουδαϊσμό αλλά διαμορφώνεται μεταγενέστερα, κυρίως:

Στα Απόκρυφα και Ψευδεπίγραφα (όπως το Βιβλίο του Ενώχ)

Στην ελληνιστική εποχή

Και αργότερα από χριστιανικές ερμηνείες του Ησαΐα 14 και Ιεζεκιήλ 28.

Συμπέρασμα:
Στον παραδοσιακό Ιουδαϊσμό, ο Σατάν:

Είναι υπάκουος στον Θεό, όχι ανταγωνιστής Του.

Δεν έχει δική του "στρατηγική" για το κακό· δρα ως δοκιμαστής της πίστης και κατήγορος των ανθρώπων.

Δεν έπεσε, ούτε εξεγέρθηκε, αλλά είναι μέρος της ουράνιας αυλής του Θεού.

[tanipteros]

Κατά τον Δευτεροναϊκό Ιουδαϊσμό (περ. 5ος αι. π.Χ. – 1ος αι. μ.Χ.), η εικόνα του Σατάν αρχίζει να μετασχηματίζεται σημαντικά. Ενώ στην Παλαιά Διαθήκη ο Σατάν είναι λειτουργικό όργανο του Θεού, στη μεταγενέστερη σκέψη διαμορφώνεται σταδιακά ως ανεξάρτητη και εχθρική δύναμη, δηλαδή προς μια πιο "δυαδική" κοσμολογία.

Στον Δευτεροναϊκό Ιουδαϊσμό:
1. Νέα επιρροές και κοσμοαντίληψη
Η εποχή αυτή σημαδεύεται από επαφές με τον ζωροαστρισμό (Περσική περίοδος), όπου υπάρχει αυστηρός δυισμός (Αχούρα Μάζδα εναντίον Αριμάν).

Η ιδέα ενός αντίπαλου πνευματικού πόλου επηρεάζει την εβραϊκή σκέψη: εμφανίζονται κακοποιοί άγγελοι, σατανικές δυνάμεις και "πρίγκιπες του σκότους".

2. Το Βιβλίο του Ενώχ (1 Ενώχ)
Εκεί διαβάζουμε για τους Πεσόντες Αγγέλους (Watchers), οι οποίοι συνευρέθηκαν με ανθρώπινες γυναίκες και γέννησαν γίγαντες (Νεφιλίμ).

Ο Αζαζήλ και ο Σεμειάζας παρουσιάζονται ως ηγέτες της εξέγερσης, ενώ ο Σατάν (ή Σαμαέλ σε άλλα κείμενα) αρχίζει να ταυτίζεται με τις δυνάμεις του κακού.

Η κοσμολογία του Ενώχ δεν είναι μονοθεϊστική με τον ίδιο τρόπο – δείχνει μια ισχυρή μάχη μεταξύ ουράνιων δυνάμεων.

Στα Κείμενα της Νεκράς Θάλασσας (Qumran):
1. Μανιχαϊκή δομή: "Οι Υιοί του Φωτός" vs "Υιοί του Σκότους"
Η κοινότητα του Κουμράν είχε έντονη αποκαλυπτική θεολογία: έβλεπαν την Ιστορία ως σύγκρουση μεταξύ δύο αντίπαλων στρατοπέδων.

Ο Βελίαλ (Belial) ή Μελχιρές (Melkireshaʿ) είναι ο ηγεμόνας του σκότους, ο οποίος μάχεται ενάντια στους εκλεκτούς του Θεού.

2. Ο Σατάν ταυτίζεται με τον Βελίαλ
Ο όρος "σατάν" εμφανίζεται σπάνια στα Κουμρανικά κείμενα, αλλά ο ρόλος του μεταφέρεται στον Βελίαλ, που πια δεν είναι λειτουργός του Θεού, αλλά εχθρός Του.

Παράδειγμα: στο κείμενο "Ο Πόλεμος των Υιών του Φωτός κατά των Υιών του Σκότους", ο Βελίαλ ηγείται των δαιμονικών δυνάμεων που θα ηττηθούν στο τέλος των καιρών.

Συνοπτική σύγκριση:

[tanipteros]

Βεβαια τόσο στον Ενώχ όσο και στα κείμενα των Εσσαίων του Κουμράν ο λεγόμενος "αντίπαλος" δεν είναι κανένα πνευματικό ον αλλά ο Ελληνικός πολιτισμός και Ρωμαϊκά στρατεύματα ως Σκοτεινές Δυνάμεις...
... και όλα αυτά ύστερα από επιρροές από άλλους πολιτισμούς ειδικά από Περσικές αλοιώσεις στον αρχαίο Ιουδαϊσμό...

[tanipteros]

οπότε φίλε Έκτωρ Φοίνιξ καταλαβαίνεις τι γινόταν στην αρχαιότητα ;

Οι Εβραίοι θέλαν να πολεμήσουν τους Ρωμαίους κατακτητές και ορισμένοι φύγαν στην έρημο για να κάνουν στρατό ... οι λεγόμενοι Εσσαίοι.
Αυτοί μυθολόγησαν το κακό που είχε βρει τους Εβραίους ως Βελιάλ και τον ταυτίσαν με το πνευματικό Κακό όχι όμως τον Σατανά !!!
Και γράψαν ένα κείμενο πώς οι Υιοί του Φωτός (Εβραίοι) θα πολεμήσουν τους Υιούς του Σκότους (Ρωμαίους) και ότι στο τέλος θα νικήσει το Φως !!!
Και αυτά θα γινόταν τις έσχατες μέρες...δλδ όποτε ερχόταν ο Μεσσίας και έδινε το σύνθημα πολέμου κατά τους Ρωμαίους...

Και μερικοί Εβραίοι πιστέψαν ότι ήρθε στο πρόσωπο του Ιησού... Ελθέτω η Βασιλεία Σου επί Γης... διότι τώρα επί Γης κυριαρχούν οι Ρωμαίοι...
Αν και ο Ιησούς δεν ήταν Εσσαίος είχε επιρρεαστεί από τον Ιωάννη που ήταν φιλο-εσσαίος... και όλοι οι Εβραίοι λαχταρούσαν την λεφτεριά τους από τους Ρωμαίους...

Γενικώς οι Εβραίοι για λόγους συσπέιρωσης και κατεύθυνσης πολεμικής δημιουργήσαν τον εχθρό του Γιαχβέ στο πρόσωπο του Διαβόλου που ήταν ο Ελληνικός και Ρωμαϊκός πολιτισμός...

Και σε αυτό το μίσος πάτησαν οι Χριστιανοί (Εβραίοι Μεσσιανιστές και προσύλητοι) και καταστρέψαν την Ελλάδα...και βλέπουμε σε κάθε αρχαιολογικό χώρο οικόπεδο και ερείπια...

Αυτό το μίσος κυριαρχεί ακόμη στους Χριστιανούς "τους διαβασμένους" γιατί ο περισσότερος κόσμος όπως η μαμά σου η γιαγιά σου ή ο παππούς σου απλά πιστεύαν σε έναν Θεό και δεν ξέραν από μίση... ορισμένοι όμως ξέρουν ....

[lonelyrider]

οπότε φίλε Έκτωρ Φοίνιξ καταλαβαίνεις τι γινόταν στην αρχαιότητα ;

Οι Εβραίοι θέλαν να πολεμήσουν τους Ρωμαίους κατακτητές και ορισμένοι φύγαν στην έρημο για να κάνουν στρατό ... οι λεγόμενοι Εσσαίοι.
Αυτοί μυθολόγησαν το κακό που είχε βρει τους Εβραίους ως Βελιάλ και τον ταυτίσαν με το πνευματικό Κακό όχι όμως τον Σατανά !!!
Και γράψαν ένα κείμενο πώς οι Υιοί του Φωτός (Εβραίοι) θα πολεμήσουν τους Υιούς του Σκότους (Ρωμαίους) και ότι στο τέλος θα νικήσει το Φως !!!
Και αυτά θα γινόταν τις έσχατες μέρες...δλδ όποτε ερχόταν ο Μεσσίας και έδινε το σύνθημα πολέμου κατά τους Ρωμαίους...

Και μερικοί Εβραίοι πιστέψαν ότι ήρθε στο πρόσωπο του Ιησού... Ελθέτω η Βασιλεία Σου επί Γης... διότι τώρα επί Γης κυριαρχούν οι Ρωμαίοι...
Αν και ο Ιησούς δεν ήταν Εσσαίος είχε επιρρεαστεί από τον Ιωάννη που ήταν φιλο-εσσαίος... και όλοι οι Εβραίοι λαχταρούσαν την λεφτεριά τους από τους Ρωμαίους...

Γενικώς οι Εβραίοι για λόγους συσπέιρωσης και κατεύθυνσης πολεμικής δημιουργήσαν τον εχθρό του Γιαχβέ στο πρόσωπο του Διαβόλου που ήταν ο Ελληνικός και Ρωμαϊκός πολιτισμός...

Και σε αυτό το μίσος πάτησαν οι Χριστιανοί (Εβραίοι Μεσσιανιστές και προσύλητοι) και καταστρέψαν την Ελλάδα...και βλέπουμε σε κάθε αρχαιολογικό χώρο οικόπεδο και ερείπια...

Αυτό το μίσος κυριαρχεί ακόμη στους Χριστιανούς "τους διαβασμένους" γιατί ο περισσότερος κόσμος όπως η μαμά σου η γιαγιά σου ή ο παππούς σου απλά πιστεύαν σε έναν Θεό και δεν ξέραν από μίση... ορισμένοι όμως ξέρουν ....

Εισαι βαθια νυχτωμενος και πλανεμενος. Κατ αρχην ο χριστιανισμος δεν ειναι αιρεση του ιουδαϊσμου, ειναι η συνεχιση του, ή αν θες η εκπληρωση των προφητειων της παλαιας διαθηκης στο προσωπο του Χριστου.
Ο διαβολος ειναι πονηρο πνευμα και ο αρχηγος των δαιμονων, των αγγελων που αποστατησαν απο το Θεο και εξεπεααν απο την ανωθεν φωτοφορια. Ο διαβολος εχει αδιανοητη ικανοτητα να παραπλανα τους ανθρωπους απο το να βαδιζουν το δρομο της αγαθοτητας και της θεωσης. Μπαινει στις ψυχες των ανθρωπων αφου αυτοι του ανοιγουν την πορτα με την κακη τους προαιρεση, και τους κανει κι αυτους πονηρους σα τα μουτρα του. Να ειναι μοχθηροι, να απαταν τις γυναικες τους/αντρες τους, να κανουν απατες, να σκοτωνουν, να μισουν αντι να αγαπουν κ.ο.κ. κι ολα αυτα για να τους κολασει για παντα στην αλλη ζωη.
Ο διαβολος ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΞΗ και οχι καποιος συμβολισμος του κακου ή καποια φανταστικη οντοτητα ή καποια εβραϊκη επινοηση.

[tanipteros]

οπότε φίλε Έκτωρ Φοίνιξ καταλαβαίνεις τι γινόταν στην αρχαιότητα ;

Οι Εβραίοι θέλαν να πολεμήσουν τους Ρωμαίους κατακτητές και ορισμένοι φύγαν στην έρημο για να κάνουν στρατό ... οι λεγόμενοι Εσσαίοι.
Αυτοί μυθολόγησαν το κακό που είχε βρει τους Εβραίους ως Βελιάλ και τον ταυτίσαν με το πνευματικό Κακό όχι όμως τον Σατανά !!!
Και γράψαν ένα κείμενο πώς οι Υιοί του Φωτός (Εβραίοι) θα πολεμήσουν τους Υιούς του Σκότους (Ρωμαίους) και ότι στο τέλος θα νικήσει το Φως !!!
Και αυτά θα γινόταν τις έσχατες μέρες...δλδ όποτε ερχόταν ο Μεσσίας και έδινε το σύνθημα πολέμου κατά τους Ρωμαίους...

Και μερικοί Εβραίοι πιστέψαν ότι ήρθε στο πρόσωπο του Ιησού... Ελθέτω η Βασιλεία Σου επί Γης... διότι τώρα επί Γης κυριαρχούν οι Ρωμαίοι...
Αν και ο Ιησούς δεν ήταν Εσσαίος είχε επιρρεαστεί από τον Ιωάννη που ήταν φιλο-εσσαίος... και όλοι οι Εβραίοι λαχταρούσαν την λεφτεριά τους από τους Ρωμαίους...

Γενικώς οι Εβραίοι για λόγους συσπέιρωσης και κατεύθυνσης πολεμικής δημιουργήσαν τον εχθρό του Γιαχβέ στο πρόσωπο του Διαβόλου που ήταν ο Ελληνικός και Ρωμαϊκός πολιτισμός...

Και σε αυτό το μίσος πάτησαν οι Χριστιανοί (Εβραίοι Μεσσιανιστές και προσύλητοι) και καταστρέψαν την Ελλάδα...και βλέπουμε σε κάθε αρχαιολογικό χώρο οικόπεδο και ερείπια...

Αυτό το μίσος κυριαρχεί ακόμη στους Χριστιανούς "τους διαβασμένους" γιατί ο περισσότερος κόσμος όπως η μαμά σου η γιαγιά σου ή ο παππούς σου απλά πιστεύαν σε έναν Θεό και δεν ξέραν από μίση... ορισμένοι όμως ξέρουν ....

Εισαι βαθια νυχτωμενος και πλανεμενος. Κατ αρχην ο χριστιανισμος δεν ειναι αιρεση του ιουδαϊσμου, ειναι η συνεχιση του, ή αν θες η εκπληρωση των προφητειων της παλαιας διαθηκης στο προσωπο του Χριστου.
Ο διαβολος ειναι πονηρο πνευμα και ο αρχηγος των δαιμονων, των αγγελων που αποστατησαν απο το Θεο και εξεπεααν απο την ανωθεν φωτοφορια. Ο διαβολος εχει αδιανοητη ικανοτητα να παραπλανα τους ανθρωπους απο το να βαδιζουν το δρομο της αγαθοτητας και της θεωσης. Μπαινει στις ψυχες των ανθρωπων αφου αυτοι του ανοιγουν την πορτα με την κακη τους προαιρεση, και τους κανει κι αυτους πονηρους σα τα μουτρα του. Να ειναι μοχθηροι, να απαταν τις γυναικες τους/αντρες τους, να κανουν απατες, να σκοτωνουν, να μισουν αντι να αγαπουν κ.ο.κ. κι ολα αυτα για να τους κολασει για παντα στην αλλη ζωη.
Ο διαβολος ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΞΗ και οχι καποιος συμβολισμος του κακου ή καποια φανταστικη οντοτητα ή καποια εβραϊκη επινοηση.

Ο σύγχρονος Ιουδαϊσμός (το 2025) δεν πιστεύει ότι ο Γιαχβέ έχει κάποιον αντίπαλο Σατανά όπως στη χριστιανική θεολογία. Η ιδέα ότι υπάρχει ένας "ανεξάρτητος κακός θεός" ή "σατανική ύπαρξη" που ανταγωνίζεται τον Θεό δεν είναι αποδεκτή στον ιουδαϊκό μονοθεϊσμό.

Τι πιστεύει ο σημερινός Ιουδαϊσμός για τον Σατάν;
1. Ο Θεός είναι απόλυτος και μόνος Κυρίαρχος
• Ο Ιουδαϊσμός επιμένει στην απόλυτη ενότητα και κυριαρχία του Θεού (Γιαχβέ).
• Δεν υπάρχει χώρος για έναν "θεϊκό ανταγωνιστή".
• Ό,τι συμβαίνει –καλό ή κακό– προέρχεται τελικά από τον Θεό, όχι από έναν ανεξάρτητο διάβολο (βλ. Ησαΐας 45:7: «Εγώ δημιουργώ το φως και το σκοτάδι»).
2. Ο "σατάν" είναι ρόλος, όχι πρόσωπο
• Ο όρος "σατάν" θεωρείται λειτουργικός τίτλος (ο κατήγορος, ο δοκιμαστής), όχι αυτόνομη ύπαρξη.
• Στο Ταλμούδ και σε άλλα ραββινικά κείμενα, ο Σατάν εμφανίζεται μεν, αλλά ως υπηρέτης του Θεού, όχι αντίπαλος Του.
• Π.χ. μπορεί να δοκιμάζει την πίστη, να παραπλανά τον άνθρωπο, αλλά δεν δρα ενάντια στη θεία βούληση.
3. Δεν υπάρχει "δαίμονας του κακού"
• Η έννοια του Διαβόλου ως πνευματική δύναμη που μάχεται τον Θεό (όπως στον Χριστιανισμό ή στον Ζωροαστρισμό) απορρίπτεται πλήρως.
• Τα κακά στον κόσμο εξηγούνται με βάση την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και όχι κάποια σατανική οντότητα.

Ποια είναι η θέση ανάμεσα στα ρεύματα;
Ρεύμα - Θέση για τον Σατάν
Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός - Σατάν = ουράνιος εισαγγελέας, όχι ανεξάρτητη δύναμη
Συντηρητικός Ιουδαϊσμός - Παρόμοια θέση· ερμηνευτική ελευθερία
Μεταρρυθμιστικός Ιουδαϊσμός - Συχνά συμβολική ή ψυχολογική προσέγγιση του κακού
Καμπαλιστικός Ιουδαϊσμός - Υπάρχουν πιο σύνθετες κοσμολογικές δομές (π.χ. Σιτρά Αχρά = "Άλλη Πλευρά"), αλλά ακόμη και εκεί, η δύναμη του κακού υπόκειται στον Θεό

Συμπέρασμα:
Ο σύγχρονος Ιουδαϊσμός δεν δέχεται σατανικό "αντίπαλο" του Θεού, αλλά βλέπει τον "Σατάν" ως δοκιμαστικό παράγοντα εντός του θεϊκού σχεδίου. Η δυαδική σύλληψη Θεού-Διαβόλου ανήκει κυρίως στον Χριστιανισμό και ορισμένα γνωστικά ή αποκαλυπτικά ρεύματα.
Πώς το εξηγεί αυτό το Ταλμούδ ;
Το Ταλμούδ παρουσιάζει τον Σατάν όχι ως ανεξάρτητο κακό ον που μάχεται τον Θεό, αλλά ως όργανο του Θεού, με πολλαπλούς ρόλους: πειραστής, κατήγορος και εκτελεστής της θείας δικαιοσύνης. Ο Σατάν είναι απόλυτα υπό τον έλεγχο του Θεού και εκτελεί το Θείο Σχέδιο.

Πώς εμφανίζεται ο Σατάν στο Ταλμούδ:
1. Ο Σατάν ως πειραστής (Yetzer haRa – κακή ροπή)
«הַשָּׂטָן הוּא יֵצֶר הָרַע, הוּא מַלְאַךְ הַמָּוֶת»
"Ο Σατάν είναι το κακό ένστικτο, είναι ο Άγγελος του Θανάτου."
— Bava Batra 16a
Εδώ βλέπουμε ότι:
• Ο Σατάν, το κακό ένστικτο (Yetzer haRa) και ο Άγγελος του Θανάτου θεωρούνται μία και η αυτή οντότητα.
• Δεν είναι ανεξάρτητος από τον Θεό – αντίθετα, υπηρετεί Αυτόν, ελέγχοντας τις ανθρώπινες δοκιμασίες και τελικά εκτελώντας την τιμωρία.

2. Ο Σατάν ως κατήγορος (κατά την κρίση του ανθρώπου)
«Όταν ο άνθρωπος αμαρτάνει, ο Σατάν καταγράφει την αμαρτία, κατηγορεί τον άνθρωπο ενώπιον του Θεού και τελικά εκτελεί την ποινή.»
— Talmud, Tractate Shabbat 89a
Παρουσιάζεται σαν εισαγγελέας στο ουράνιο δικαστήριο.
Εντελώς υπό τον θεϊκό έλεγχο: δεν δρα αυτόνομα, αλλά με άδεια Θεού (όπως στο Βιβλίο του Ιώβ).

3. Παραδείγματα "παράλογης" κατηγορίας του Σατάν (με χιούμορ)
Το Ταλμούδ συχνά αποδίδει στον Σατάν και χιουμοριστικά ή ειρωνικά περιστατικά, π.χ.:
«Ο Σατάν χόρεψε μπροστά σε έναν μελετητή, ώστε να τον κάνει να πέσει και να ντροπιαστεί.»
— Kiddushin 81a
Αυτές οι ιστορίες δείχνουν ότι ο Σατάν δεν είναι "κακός θεός" αλλά δοκιμαστής, σχεδόν σαν υπερφυσικός "πειρασμός", που ο Θεός επιτρέπει προσωρινά.

Τι συμπεραίνουμε;
Στο Ταλμούδ, ο Σατάν είναι: - Όχι:
- Κατήγορος - Αντίπαλος του Θεού
- Πειραστής - Πηγή ανεξάρτητου κακού
- Εκτελεστής θείας ποινής - Θεότητα ή Διάβολος
- Υπακοή στον Θεό - Επαναστάτης ή Πεσών Άγγελος

Ουσιαστικά, είναι "άγγελος με δύσκολο ρόλο" – και μέρος του θεϊκού σχεδίου για τη δοκιμασία και εκπαίδευση του ανθρώπου.

[tanipteros]

Η ιδέα του αντιπάλου του Θεού υπήρχε στην αρχαία Ελληνική θρησκεία ως Θεομάχος

Θεομάχος (Θεός + μάχομαι)
Ετυμολογία: σημαίνει «αυτός που μάχεται τον Θεό ή τους θεούς».

Σημασία:

Χρησιμοποιείται για πρόσωπα ή δυνάμεις που αντιτίθενται θεληματικά στους θεούς ή προσπαθούν να τους βλάψουν/ανατρέψουν.

Εμφανίζεται συχνά στη μυθολογία και στην τραγωδία ως στάση ύβρεως, δηλαδή υπεροψίας ή ασέβειας προς τη θεία τάξη.

Παράδειγμα: οι Γίγαντες στον Γιγαντομαχία είναι χαρακτηριστικοί θεομάχοι.

[tanipteros]

Ο Αριμάν ως Θεομάχος στον Ζωροαστρισμό


Ο Αριμάν (Ahriman ή Angra Mainyu στην αβεστική γλώσσα) στον Ζωροαστρισμό αποτελεί το αρχέτυπο του Θεομάχου, με όλη τη σημασία που έχει ο όρος στην αρχαία θεολογία και κοσμολογία.

🜂 Ο Αριμάν ως Θεομάχος
Θεολογική θέση
Αντιπαραβάλλεται με τον θεό Αχούρα Μάζδα (Ahura Mazda), τον θεό της σοφίας, του φωτός και της αλήθειας.

Ο Αριμάν είναι το πνεύμα του κακού, του ψεύδους, της σύγχυσης και του σκότους.

Στη ζωροαστρική κοσμολογία, ο κόσμος είναι το πεδίο μιας αιώνιας μάχης ανάμεσα στον Αχούρα Μάζδα (το φως) και τον Αριμάν (το σκότος).

Ως Θεομάχος
Ο Αριμάν είναι:

Ο αντίπαλος του θεού στο μεταφυσικό επίπεδο.

Ο καταστροφέας του καλού, ο οποίος δημιουργεί ασθένειες, θάνατο και κακές σκέψεις.

Ο εχθρός του θεϊκού κοσμικού σχεδίου: μάχεται το θέλημα και την τάξη που θέλει να εγκαθιδρύσει ο Αχούρα Μάζδα.

Έτσι, ενσαρκώνει απόλυτα την έννοια του Θεομάχου: δεν είναι απλώς μια αντιθετική δύναμη, αλλά ένας ενεργητικός εχθρός της θεότητας, με σκοπό την ανατροπή της κοσμικής τάξης.

Κοσμολογική λειτουργία
Η ύπαρξη του Αριμάν δεν είναι τυχαία αλλά δομική:

Αντιπροσωπεύει το δυϊστικό υπόβαθρο της ζωροαστρικής θεολογίας (καλό vs κακό).

Η μάχη του με τον Αχούρα Μάζδα δεν είναι αιώνια – σύμφωνα με μεταγενέστερες παραδόσεις, θα ηττηθεί στο τέλος των καιρών.

Συγκρίσεις
Παράδειγμα - Ρόλος Θεομάχου
Αριμάν (Ζωροαστρισμός) - Ενεργός εχθρός του θεού Αχούρα Μάζδα
Τυφώνας (Ελληνική Μυθολογία) - Μάχεται τον Δία στην Τυφώνεια Μάχη
Εωσφόρος / Σατανάς (Χριστιανισμός) - Πέφτει από τον ουρανό ως εχθρός του θεού
Γίγαντες (Γιγαντομαχία) - Μάχονται τους Ολύμπιους θεούς

[tanipteros]

Οπότε φίλε lonelyrider βλέπεις πως ο Μεσσιανικός Ιουδαϊσμός δλδ Χριστιανισμός επηρεάστηκε από Ζωροαστρισμό κυρίως ως Ιουδαϊσμός Δευτεροναοτικός και μετέπειτα επηρεάστηκε από αρχαία Ελλάδα ως Χριστιανισμός και όλα αυτά οδήγησαν (Ζωροαστρισμός + Ελληνισμός) να δημιουργηθεί η θεολογία του αντιπάλου του Θεού ως Διάβολο.

Ο αρχαίος Ιουδαϊσμός και ο τωρινός 2025μΧ Ιουδαϊσμός δεν δέχεται αντίπαλο του Γιαχβέ.
Το φως και το σκοτάδι προέρχονται από τον Γιαχβέ...

Στην δε αρχαία Ελληνική θεολογία οι μύθοι του Τυφώνα και των Γιγάντων αναφέρονται σε ανθρωπους που πολεμούσαν τον Ελληνισμό οπότε και εδώ δεν υπάρχει κάποιο μεταφυσικό Ον που να μάχεται τους Θεούς.
Η δε Θεά Κακία δεν μάχεται τους Ολύμπιους αλλά δρα ως πειραστής σε σχέση με την αρετή για ανθρώπους δεν είναι η Θεά Κακία Θεομάχος λοιπόν είναι Πειραστής των ανθρώπων.

Μένει λοιπόν ο Ζωροαστρισμός να δούμε αν ο Αριμάν που είναι όντως το Πνευματικό Κακό υφίσταται ως Ον.
Ο Χριστιανικός Διάβολος με άλλα λόγια είναι ο Περσικός Αριμάν.... ούτε ο Σατάν των Ιουδαίων ούτε η Κακία των Ελλήνων.

[tanipteros]

Στον Βουδδισμό και τον Ινδουισμό δεν υπάρχουν Θεομάχοι με την ίδια έννοια που βρίσκουμε στον Ιουδαϊσμό ή τον Χριστιανισμό (π.χ. ο Σατανάς ως αντίπαλος του Θεού). Ωστόσο, και στις δύο παραδόσεις υπάρχουν όντα που αντιτίθενται ή προσπαθούν να εμποδίσουν την πνευματική πρόοδο.

Αυτά τα όντα μπορούν να χαρακτηριστούν, σε ένα ευρύτερο πολιτισμικό πλαίσιο, ως «Θεομάχοι» – δηλαδή αντίπαλοι του Θείου ή της Αφύπνισης.

Βουδδισμός – Ο Μάρα (Māra)
Ο Μάρα είναι το πλησιέστερο παράδειγμα «Θεομάχου» στον Βουδδισμό. Δεν είναι θεός του κακού όπως ο Σατανάς, αλλά είναι:

Ο προσωποποιημένος θάνατος, η επιθυμία και η ψευδαίσθηση (Māra = «θάνατος» στα Πάλι και σανσκριτικά).

Ο κύριος του samsāra (του κύκλου της γέννησης και του θανάτου).

Προσπάθησε να παρεμποδίσει τον Βούδα κατά τη διάρκεια του διαλογισμού του κάτω από το δέντρο Μπόντι, λίγο πριν τη Φώτισή του.

Μορφές του Μάρα:
Māra του Πόθου – οι αισθήσεις και οι επιθυμίες.

Māra του Θανάτου – η βιολογική φθορά.

Māra των Παθών – τα εσωτερικά εμπόδια (π.χ. θυμός, απληστία).

Θεϊκός Māra – ως οντότητα που ηγείται στρατιών για να πειράξει τον Βούδα.

Ο Μάρα είναι συμβολικός: δεν είναι απόλυτο κακό, αλλά η έκφραση της ψευδαίσθησης και των εμποδίων προς την αφύπνιση.

Ινδουισμός – Ασούρας, Ράξασας και αντι-Θεϊκές οντότητες
Στον Ινδουισμό, η έννοια του Θεομάχου εμφανίζεται σε μυθολογικές μορφές που αντιπαρατίθενται στους θεούς (Ντέβα) ή απειλούν την κοσμική τάξη (ντάρμα).

1. Ασούρα (Asura):
Στην αρχαϊκή Βεδική περίοδο, δεν ήταν απαραίτητα «κακοί».

Αργότερα όμως, θεωρούνται εχθροί των Ντέβα (θεών) και προσωποποιούν την ύβρη, αλαζονεία και απληστία.

Παραδείγματα:

Μαχαμπάλι (Mahabali) – ισχυρός ασούρα που εκδιώχθηκε από τον θεό Βισνού.

Χιρανακασίπου (Hiranyakashipu) – πατέρας του Πραχλάντ και εχθρός του θεού Βισνού (Ναρασίμα).

2. Ράξασας (Rākṣasa):
Δαιμονικά όντα που ενσαρκώνουν το χάος, την καταστροφή και την ηδονή.

Συχνά μάχονται τους θεούς και τους ήρωες των επών (π.χ. Ραμάγιανα).

Πιο διάσημος Ράξασας: Ραβάνα – ο δεκάκεφαλος βασιλιάς της Λάνκα, εχθρός του Ράμα.

Κοινό σημείο:
Σε αμφότερα τα συστήματα, οι αντίπαλοι του θείου δεν είναι παντοδύναμοι και τελικά νικιούνται από τη σοφία, το κάρμα ή τη θεϊκή παρέμβαση. Δεν υπάρχει ένας απόλυτος αντίπαλος Θεός όπως ο Σατανάς, αλλά μάλλον συμβολικές μορφές της αμάθειας, εγωισμού και πλάνης.