Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Interregnum » 21 Σεπ 2019, 14:45
Εδώ, ομολογουμένως, υφίσταται ένα πρόβλημα.
Από τη μια μεριά το να υφίσταται εμμέσως «κρατικώς επιβαλλόμενη θρησκεία» είναι παρωχημένο και καταπιεστικό, αλλά και αντιφατικό ή παράδοξο στην περίπτωση σύγχυσης εθνισμού και οικουμενισμού. Από την άλλη μεριά το να εκλείπει το «Ιερόν» από την κοινωνία και την αντίληψη και την αίσθηση των ανθρώπων είναι δυσοίωνο και πραγματικά εξαχρειωτικό.
Καλόν είναι, πάντως, οι κρατικοί λειτουργοί να τιμούν εθνικούς ήρωες και ευεργέτες. Ίσως, όμως, όπως επεξηγούσε ο Thomas Jefferson: “Το πρώτο προσάρτημα εννοεί ότι μεταξύ κράτους και θρησκείας -δια το καλό και των δύο- πρέπει να υπάρχει ένας τοίχος”.
“Ο πολιτισμός, η κοινωνική ιεραρχία που γεννάται από τις πολιτισμικές αξίες, είναι που προΐστανται στην απόδοση ρόλων προηγουμένων κάθε οικονομικής αναλύσεως της παραγωγής και του καταμερισμού.” (Francois Perroux)