νεοειδολολάτρεςVSνεοχρηστιανών...οκ
Βλέπω ότι αυτός ο αιγύπτιος που δίνει τη σημαία αποδίδει έναν τέτοιο συμβολισμό:
Ο νεαρός Πυθαγόρας έχοντας βελτιώσει τις διατροφικές του συνήθειες κοντά στον Θαλή, χρησιμοποιώντας με άριστο μέτρο ελαφρές και ευκολοχώνευτες τροφές, δίχως υπερβολές στην οινοποσία, απέκτησε πολύ καλή υγεία, την ικανότητα να κοιμάται λίγο καθώς και διαύγεια και καθαρότητα ψυχής. Ακολουθώντας την προτροπή του διδασκάλου του, απέπλευσε προς τη Σιδώνα θεωρώντας πως από εκεί θα μετέβαινε ευκολότερα προς την Αίγυπτο. Εκεί συνάντησε τους απογόνους του Μώχου, του φυσιολόγου-μάντη, και τους άλλους ιεροφάντες της Φοινίκης και μυήθηκε στα ιερά μυστήρια της Βύβλου και της Τύρου και εις τις τελετουργίες που ιερουργούνται σε πολλά μέρη της Συρίας. Όχι από λόγους δεισιδαιμονίας αλλά από μεγάλη επιθυμία και όρεξη για μάθηση, για να μην του διαφύγει κάτι αξιοσπούδαστο που υποκρύπτεται στα απόρρητα μυστήρια των Θεών και στις ιερές τελετές. Εκεί έμαθε πως τα περισσότερα τελετουργικά στοιχεία είναι "άποικα", δηλαδή προέρχονται από αλλού και ότι κατάγονται από τα ιερά της Αιγύπτου. Έτσι, αποφάσισε να διαπλεύσει προς την Αίγυπτο ελπίζοντας ότι εκεί θα μετάσχει σε μυστήρια θειότερα και γνησιότερα.
Ο Ιάμβλιχος διηγείται πως κατά το ταξίδι οι Αιγύπτιοι ναύτες είχαν σκεφθεί να τον πουλήσουν διότι πίστευαν πως θα βγάλουν μεγάλο κέρδος από την πώληση ενός τέτοιου νέου, όμως εντός ολίγων ημερών άλλαξαν γνώμη βλέποντας την ασυνήθιστα ήρεμη και επιβλητική συμπεριφορά του Πυθαγόρα, καθώς και τη μεγάλη του ικανότητα εγκράτειας στην τροφή, το ποτό και τον ύπνο. Επιπλέον, το πλοίο φαινόταν να προχωρεί με ευθύτητα και ομαλά, σαν να παραστεκόταν κάποιος θεός. Έτσι οι ναύτες πίστεψαν πώς είναι θείος δαίμονας και διήνυσαν το υπόλοιπο ταξίδι με ευχάριστη διάθεση, συμπεριφερόμενοι σεμνότερα προς τον φιλόσοφο, ώσπου το πλοίο έφθασε στα παράλια της Αιγύπτου δίχως να συναντήσει τρικυμία.
Αυτή την εκδοχή παραδίδει ο Ιάμβλιχος, ο Πορφύριος όμως γράφει ότι ο Πυθαγόρας για να μεταβεί εις την Αίγυπτο εξασφάλισε συστατικές επιστολές από τον τύραννο της Σάμου Πολυκράτη για τον βασιλέα της Αιγύπτου Άμασι με τον οποίο ο Πολυκράτης συνδεόταν με δεσμούς φιλοξενίας, ώστε να μπορέσει να γίνει δεκτός από τους Αιγύπτιους ιερείς για να διδαχθεί.
Όπως και να έχει, φαίνεται πως πρώτα ήλθε εις την Ηλιούπολη και από εκεί ταξίδεψε προς τη Μέμφιδα και κατόπιν έφθασε εις τη Διόσπολη. Οι Αιγύπτιοι ιερείς για να δοκιμάσουν την αντοχή του τον υπέβαλλαν σε δύσκολα προστάγματα εντελώς αντίθετα με την ελληνική αγωγή, νομίζοντας ότι ως ξένος δεν θα τα κατάφερνε στη σκληρή αιγυπτιακή ιερατική εκπαίδευση. Όμως ο Πυθαγόρας επιτέλεσε όλα τα προστάγματα με μεγάλη προθυμία και τόσο πολύ θαυμάστηκε που έλαβε την άδεια να θυσιάζει στους Θεούς και να παίρνει μέρος στις φροντίδες γι´αυτούς, προνόμιο που δεν αναφέρεται να παραχωρήθηκε σε κανέναν άλλο ξένο. Εκεί εντρύφησε ακόμη περισσότερο στη γεωμετρία και την αστρονομία τελειοποιώντας τις γνώσεις του κι έφθασε στο απόγειο της μάθησης της επιστήμης των αριθμών και της μουσικής.
Σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο ο Πυθαγόρας έμεινε 22 χρόνια στην Αίγυπτο και κατόπιν μεταφέρθηκε στη Βαβυλώνα, αιχμάλωτος από τους στρατιώτες του Καμβύση και ότι εκεί πέρασε ευχάριστα, συναναστρεφόμενος τους Μάγους, δηλαδή τους Πέρσες ιερείς και διδασκόμενος θεολογικά και αστρονομικά θέματα για άλλα δώδεκα έτη, επιστρέφοντας στη Σάμο άγων ήδη το πεντηκοστό έκτο έτος της ηλικίας του. Ο Πορφύριος όμως παραλαμβάνοντας την πληροφορία από τον Αριστόξενο αναφέρει πως ήταν περίπου 40 ετών όταν έφυγε από τη Σάμο για την Ιταλία.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF ... F%81%CE%B1
και αλλού:
Ο Παλλαδισμός είχε διαδοθεί στην Ελλάδα απ' την Αίγυπτο μέσω του Πυθαγόρα τον 5ο αιώνα π.Χ. Για τον Πυθαγόρα έχουν διατυπωθεί διάφορες αμφιβολίες για το κατά πόσο 'Ελληνας' πρεπει να θεωρειται, εφόσον περιπλανιόταν επί 35 χρονια στην Αιγυπτο και τη Μεση Ανατολη, ενώ είχε διδαχθεί μυστήρια από Αιγύπτιους ιερείς και Πέρσες Μάγους, και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα έφερε μαζί του τον Παλλαδισμό (Παλλάς Αθηνά) την αριθμοσοφία (την Εβραϊκη Gematria που αποτελεί την βαση της Καμπάλα και στηρίζεται στην Ιερή Γεωμετρία των αρχαίων Ελλήνων) τη μετεμψύχωση και άλλα πολλά. Ο Παλλαδισμός ήταν η λατρεία του Σατανά που εισήχθη στους εσωτερικούς κύκλους των μασονικών στοών. Σε θεωρητικό επίπεδο ο Παλλαδισμός ήταν Μανιχαϊκός Νέο-γνωστικισμός, ένα δυϊκό σύστημα που πρέσβευε την ύπαρξη δύο ισοδύναμων θεών, του Εωσφόρου, ως θεού του Καλού και του Φωτός και του Αδωνάι, ως θεού του Κακού και του Σκότους. Με το προσωπείο του Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, ο Εωσφόρος λατρεύεται στις στοές, αλλά την πραγματική αντιστοιχία δεν την γνώριζαν και δεν την γνωρίζουν παρά οι λίγοι υψηλόβαθμοι.
Για τον Παλαδισμό που ιδρύθηκε στη Γαλλία
εδώ
Και κάπου δω βλέπουμε την ελληνικότητα όπως την αντιλαμβάνονται οι Γάλλοι και οι Πυθαγόρειοι εν γένει

όπως, γιατί παραδίδει Αιγύπτιος την Ελληνική σημαία στην τελετή, στον πεπτωκότα άγγελο και τον ακόλουθό του που την καρφώνει στην Ελλάδα.
Πιο πριν είδαμε το μετάλλιο με το εξάγωνο εξαστράπτων σχήμα, να είναι τοποθετημένο ακριβώς εκεί.
Κουίζ: Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
