Natasha έγραψε: ↑14 Απρ 2019, 23:32
jey_pap έγραψε: ↑14 Απρ 2019, 22:06
Από αυτά πάλι, άλλα εϊναι εκούσια που εκφύονται από παράχρηση, και άλλα ακούσια που συμβαίνουν εξ ανάγκης και λέγονται αδιάβλητα πάθη ή επακολουθήματα (της βιολογικής δραστηριότητας του ανθρώπου), τα οποϊα ονόμασαν οι Πατέρες και φυσικά ιδιώματα.
Ερώτημα, όταν λένε ότι άλλα πάθη είναι ΑΚΟΥΣΙΑ, ΑΡΑ δεν θεωρείται η ενέργειά τους αμαρτία, σωστά;
Και όταν λένε ΕΚΟΥΣΙΑ που "εκφυονται απο παράχρηση", τί εννοούν; Απο πού προκύπτουν τα πάθη; Γνωρίζεις;
Ο Χριστός χωρίζει τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, στους δίκαιους και υγιείς, άρα κατά κάποιον τρόπο απαθείς και στους αμαρτωλούς και ασθενείς, άρα εμπαθείς. Για τους δεύτερους είπε πώς ήρθε. Η απορία μου είναι ΤΙ είναι αυτό που συνέβη και γεννήθηκαν οι μεν απαθείς και δεν έχουν ανάγκη την επέμβαση του Χριστού για να σωθούν και τί έγινε και γεννήθηκαν οι δε με τόση αδυναμία φυσική, με πάθη, ώστε να χρειάζονται οπωσδήποτε την μεσολάβηση του Χριστού για να σωθούν.
1. πείνα, δίψα, ύπνος, κόπωση. ..
2. Παράχρηση εννοεί πέρα από τη φυσική χρήση. Τα πάθη προκύπτουν από την κατάχρηση-παράχρηση αδιαβλήτων παθών. Πάντως τα πρώτα-πρώτα πάθη που προσβάλλουν είναι αυτά που πλησίασαν τον Ιησού στην έρημο, ήτοι η παράχρηση της πείνας η λεγόμενη γαστριμαργία, η παράχρηση της εξασφάλησης των αναγκαίων, ήτοι η φιλαργυρία, και η παράχρηση της τιμής του εαυτού μας, ήτοι η κενοδοξία.
Κατά μία άλλη ερμηνεία τα πάθη εκφύονται από έλλειψη του μέτρου (έλλειψη ή υπερβολή) της τεθρίππου αμάξης της λογικής ήτοι της ανδρείας, της φρόνησης, της σωφροσύνης, δικαιοσύνης.
Της ανδρείας έλλειψη είναι η δειλία, και υπερβολή είναι η αυτοδικία
Της φρόνησης έλλειψη είναι η άγνοια, και υπερβολή η πονηρία
Της σωφροσύνης έλλειψη είναι η επίνοιακαι η ευήθεια
Της δικαιοσύνης έλλειψη είναι η αδικία ή μειονεξία και υπερβολή η πλεονεξία.
Κατά Γρηγόριο Σιναίτη:
Αιτίες των παθών είναι οι πράξεις από την πλάνη, αιτίες της πλάνης είναι τα χαμαίζηλα πάθη, και των φαντασιώσεων οι πλάνοι λογισμοί. Αιτία των πλάνων λογισμών ίναι υλικό από τη μνήμη. Του υλικού αυτού αιτία είναι η λησμοσύνη. Η λησμοσύνη γεννάται από την άγνοια, και η άγνοια, από τη ραθυμία. Τη ραθυμία πάλι την γεννά η όρεξη της πλασματικής επιθυμίας (υπάρχη και όρεξη από φυσική επιθυμία που γεννάται από φυσική προαίρεση κι όχι γνωμική) και μητέρα των( πλασματικών) ορέξεων είναι η (αφύσικη ή γνωμική) κίνηση προς τη γοητεία της πλάνης. Αιτία της παρά φύσιν κινήσεως (πλασματικής) κίνησης προς την γοητεία της πλάνης είναι η ενέργεια της εξωτερίκευσης της έμπρακτη εξωτερίκευση της ενέργειας της πλάνης ορίζεται η σύγκλιση προς το αισθητό (πεδίο) και η εμπαθής ικανοποίηση των αισθήσεων
«...γιατί σκοπός μας δεν είναι να μάθουμε πολλά. Σκοπός μας είναι μέσα από την εξάσκησή μας να φέρουμε σε κατάσταση κβαντισμού τον ίδιο το νου μας...»